A ja juz mam dosyć pracy w stresie!

[streva]

Mam już serdecznie dosyć pracy w stresie! Moja codzienna praca zaczyna się od nerwów, myśli typu: "zaraz znowu coś mi powie", zaraz coś wymyśli, nawet już czasami na nią (bo to kobieta) nie patrzę, bo strach. Wiecznie kobieta się czepia, kierowniczka jest tego samego pokroju, więc na skargę nie chodzę. Co bym nie zrobiła - jest źle. Inni są także tak traktowani, ale to są osoby starsze, które milczą, wychodzą z założenia, że tak już jest, i że nikt tego nie zmieni. Pomyślicie pewnie "to dlaczego tam pracujesz?" Bo nie mam wyboru, a poza tym, pewnie wszędzie tak jest. Pracowałam jako kasjerka w sklepie, a także w hipermarkecie, teraz sprzątam. Mam 30 lat, rodzinę, skończyłam technikum, mam maturę, nie jestem głupia, jedynie, co mnie u mnie denerwuje, to taka mała wiara w swoje możliwości. Jestem bardzo uległa, a ludzie to wykorzystują. Pragnę pracować z normalnymi ludźmi, wesołymi, a nie z takimi, co drugiego mają za śmiecia. Czy jeszcze ktoś tak ma, jak ja?

[Skurczebyk]

Pokazywanie jej swojej uległości i tego że się jej boisz chyba nic nie da, jeśli traktuje źle nie tylko ciebie idzie na skargę, czego się boisz? Nic ci nie zrobi...
z tego co czytałem/słyszałem praca w hipermarketach nie należy do lekkich

[Momo]

Pewnie Cię to nie pocieszy,ale wiele osób tak ma.
A może spróbuj to zmienić.

[kasia20a]

wiem jak to jest, w mojej poprzedniej pracy moja przełożona była okropna, jak miała problemy w domu dało się to wyczuć w pracy, a jak do niej szłam to mi się na schodach nogi uginały (tak na mnie działała)

[Momo]

Streva jeżeli już wiesz co Cię spotka ze strony kierowniczki - to daj na luz.Po prostu nie przejmuj się jej gadaniem.Wiem,że to niełatwe,ale spróbuj.
A może uda Ci się zmienić pracę?Jesteś młoda - spróbuj czegoś nowego!

[Anett_]

Przykład Strevy, pokazuje jak bardzo niektórzy ludzie nie nadają się na zwierzchników. Osoba, która wykorzystuje stosunek zależności i odreagowuje na podlegających jej ludziach, nie szanuje ich i ich wysiłku, naprawdę pokazuje najniższe swoje cechy i wystawia sobie najgorsze świadectwo.

Streva, przyłączam się do wskazówek Momo- Staraj się nie brać do siebie zachowań przełożonych, nie zadręczaj, naprawdę nie warto i szkoda nerwów i zdrowia. Poszukiwanie nowego miejsca zatrudnienia nie jest łatwe, ale Masz pełne prawo czuć się doceniana i szanowana w pracy. Naprawdę życzę Ci abyś taką znalazła.

[Rena]

Napisane przez streva

Bo nie mam wyboru, a poza tym, pewnie wszędzie tak jest.

to nieprawda, ze wszedzie tak jest. No wlasnie to jest najgorsze, ze ludzie ponizani (najzwijmy rzecz po imieniu - Twoja szefowa Cie poniza) wlasnie zaczynaja wierzyc w to, ze na to zasluguja i tak musi byc.

TO NIE PRAWDA! ZASLUGUJESZ NA TO, ABY W PRACY CIE SZANOWANO!

Kiedys czytalam ksiazke "Chata wuja Toma", czytajac bylam zszokowana zjawiskiem niewolnictwa. Powaznie. Oto tysiace ludzi zgadza sie nie tylko na prace dla innych, nic z tego nie majac, ale tez zgadza sie robic to w kompletnym ponizeniu, oni sa zwyczajnie pozbawiani cech ludzkich. To co w tej ksiazce najbardziej mnie zszokowalo (czytalam dobrych kilka lat temu), to wlasnie wypowiedz jednej murzynki, ze tak musi byc, ze ten swiat jest tak skonstruowany...

LEC NAPISAL, ZE NIE KAZDY UMIE ZABIC CZLOWIEKA, NIEKTORZY MUSZA GO NAJPIERW TEGO CZŁOWIECZEŃSTWA POZBAWIC

[streva]

Kochani, bardzo Wam dziękuję za słowa otuchy, wierzcie mi, to, co czasami przechodzę nie mieści się w głowie. Po powrocie z pracy do domu potrafi mnie mdlić, wtedy tak naprawdę puszczają mi nerwy i w domu czuję się dobrze i bezpiecznie. Jeszcze raz gorąco dziękuję i pozdrawiam!

[aaricia8]

Zacznij powoli szukać czegoś nowego. Może na Twoim osiedlu potrzebują kogoś do sklepu z ubraniami?
Albo do sprzątania w jakiejś małej firmie? A może masz 2-3 sąsiadki, które nie mają gdzie zostawiać dzieci a Ty mogłabyś z nimi zostać?

Nie ma sensu psuć sobie zdrowia przez pracę. Serio. Nie rzucaj się od razu na głęboką wodę, ale dokładnie rozpatruj wszelkie propozycje innej pracy. Nawet te, o których piszą na karteczkach przyczepionych do sklepowych wystaw.

[streva]

Co do rodzaju pracy, to nie jestem wybredna, chciałabym jednak pracować z ludźmi,z którymi można pogadać, pośmiać się. Praca w zgranym zespole przebiega o wiele szybciej i jest z tego jakaś satysfakcja, nawet jeśli jest to ciężka praca. Pozdrawiam.

[slonce00]

Nie zakładam nowego wątku, bo bez sensu...

Też mam rpbolem w pracy, którym jest mój kierownik...Jestem na dziale z czeterema facetami (multimedia) i czasem czuję się gorsza. Mam wrażenie jakby mój kierownik niekiedy nie był zadowolony z tego, że tu pracuję, że ciągle się specjalnie czepia. Kiedy ostatnio już stwierdziła, że go polubiłam,a było to wczoraj to dzisiaj ,mam już inne zdanie, bo oczywiście przyczepił się...myślałam, że on żartuje, ale okazało mi się, że mówił coś na poważnie... I wyszło na to, że nie licze się z jego zdaniem...ale licze się ze zdaniem dyrektora ( w końcu to dyrektor rządzi salonem, nie kierownik). I już sama nie wiem, raz jest źle, raz dobrze...W poniedziałek pewnie będzie chciał ze mną gadać a mi już się nogi trzesą, bo sama nie wiem już, czy mam się śmiać, czy płakać... Poprostu cięzko mi jest go wyczuć, jego humor...Jest taki jakiś toksyczny...Dodam, że jest młody, bo ma jakieś 26 lat.

[Rena]

Napisane przez slonce00

Nie zakładam nowego wątku, bo bez sensu...

Też mam rpbolem w pracy, którym jest mój kierownik...Jestem na dziale z czeterema facetami (multimedia) i czasem czuję się gorsza.

Tez pracuje z samymi facetami (w liczbie wiecej niz 4) i nie daja mi odczuc, ze jestem gorsza. Także to Twoich wspolpracownikow nie usprawiedliwia.

Napisane przez slonce00

Kiedy ostatnio już stwierdziła, że go polubiłam,a było to wczoraj to dzisiaj ,mam już inne zdanie, bo oczywiście przyczepił się...

Mam wrazenie ze bardzo Ci zalezy na tym, aby go polubic.

Napisane przez slonce00

myślałam, że on żartuje, ale okazało mi się, że mówił coś na poważnie... I wyszło na to, że nie licze się z jego zdaniem...ale licze się ze zdaniem dyrektora ( w końcu to dyrektor rządzi salonem, nie kierownik). I już sama nie wiem, raz jest źle, raz dobrze...W poniedziałek pewnie będzie chciał ze mną gadać a mi już się nogi trzesą, bo sama nie wiem już, czy mam się śmiać, czy płakać... Poprostu cięzko mi jest go wyczuć, jego humor...Jest taki jakiś toksyczny...Dodam, że jest młody, bo ma jakieś 26 lat.

W pracy wazne jest (o ile to oczywiscie nie jest Twoja firma), aby ustalic kto jest dokladnie Twoim przelozonym i to musi byc dokladnie jedna osoba. Albo sluchasz dyrektora (bo on jest jedynym slusznym zarzadca) i rozmawiasz na temat pracy tylko z nim, wiec juz nie z kierownikiem, albo sluchasz dokladnie kierownika i z nim prowadzisz rozmowy. To ze oni walcza miedzy soba o wplywy wsrod pracownikow (bo tak to mniej wiecej wyglada z opisu) powinno byc tylko sprawa miedzy nimi dwojgiem.

[slonce00]

Masz racje, zależy mi na tym żeby go polubić, bo jakoś inaczej nie wyobrażam sobie mojej pracy...jak jest sympatycznie to i praca przebiega inaczej.

[Rosa]

Napisane przez streva

Po powrocie z pracy do domu potrafi mnie mdlić, wtedy tak naprawdę puszczają mi nerwy i w domu czuję się dobrze i bezpiecznie.

Miałam to samo jak pracowałam :/ ale z biegiem czasu przyzwyczaiłam sie, starałam dac z siebie wszystko a swoja prace wykonywac jak najlepiej... wyszłam z załozenia ze jesli przynajmniej jedna osoba doceni moja prace to jest juz ok ! i tak było Tobie tez tego zycze

[slonce00]

Moją pracę domyślam się docenili, wczoraj skończyła mi się umowa próbna i otrzymałam kolejną ma czas nieokreślony problem z kierownikiem jakoś przeżyje, ale chodzi o to, że ja go nie potrafię wyczuć...tak włąsnie wczoraj było, pół żartem, pół serio i wyszlo... ALe chyba mu przejdzie