Śmierć. Dlaczego młodzi ludzie ją wybierają?

[Ines-ka]

Napisane przez ilo16na

Ja pomyslalam o zabojstwie.
Ja popelnilam grzech nie wobec bliznich.

Ale nie liczy się sam fakt popełnienia grzechu. Czy zabójstwo pod wpływem choroby, impulsu jest grzechem poważniejszym od bluźnienia przeciw Bogu? Nie stopniowałabym ciężkości grzechu.

[calkiem-spoko]

Wiem, że od Ilony mam ignora (cóż, płakać nie będę), ale jedno mnie dziwi i nie mogę przemilczeć. Gdzieś w jakimś wątku wypisywała, że chce spróbować seksu z kobietą, a tu pisze jakieś rzeczy o karze, grzechu, lęku przed Bogiem...

Pachnie hipokryzją...

[Camilla]

Od paru lat zmagam się ze stanami depresyjnymi. Miewałam nie raz mysli samobójcze, ale zawsze coś mnie powstrzymywało, nie miałam dość odwagi. Nie ważne było czy miałam dobry etap w życiu czy nie. Potrafiłam się jednego dnia obudzić rano i czuć niesamowity ból i cierpienie, nie wiedząc dlaczego, strach przed wyjściem z domu. Najchętniej zostałabym w łóżku, zasuneła rolety i schowała się pod kołdrę. Zmuszałam się do wyjścia i szłam na uczelnię lub później do pracy. W moim juz niestety zakończonym związku, który był (jak mi się wydawało na początku) związkiem szczęsliwym, tylko raz odważyłam się opowiedzieć juz eks facetowi ,że mam stany depresyjne, które potrafią bardzo długo się utrzymywać tak że trace siły, boję się i czuje się kompletnie zagubiona. Wstydziłam się tego, ale pamiętam że zachował się wtedy wspaniale, przytulił mnie mocno, pocałował i powiedział, że jeśli kiedykolwiek będzie mi źle to mam mu to powiedzieć, on będzie przy mnie i postara się odegnać ode mnie całe przygnębienie i smutki. Byłam mu wdzięczna, ale juz potem nigdy się przed nim w taki sposób nie otwarłam, bałam się że będzie mnie postrzegać jako wariatkę czy histeryczke, więc z nawrotami zmagałam się sama. Brałam lekko uspokajające tabletki ,piłam herbatki, ale pomagały bardzo słabo.
Teraz kiedy od 3 tygodni jestem sama, wszystko powróciło ze zdwojoną siłą, czuje się bezradna, zagubiona, nawet jak wydaje mi się, że jest dobrze, to za pare godzin jest źle, nie jest to związane tylko z rozstaniem, ale ogólnym stanem osamotnienia. Zaczełam dzisiaj mysleć juz o fachowej poradzie u psychologa, bo nie wiem jak długo sama dam rade. Mam wsparcie przyjaciół i znajomych, ale jest to krótkoterminowe. Wczoraj, a właściwie dzisiaj w nocy wróciłam ze spotkania ze znajomymi, było bardzo fajnie, ale przed pójściem spać łyknełam nie jedną ale 4 tabletki uspokajająco nassenne z myslą, że chciałabym przesapć cały dzień a najlpiej byłoby w ogóle się nie obudzić., mogłam wziąść garść ale nie miałam dość odwagi, może byłoby tak lepiej...
Nie chce i nie mogę ciągle zadręczać moich znajomych problemami,bo ile mozna? Generalnie uchodze za osobę pogodną i silną, ale wcale taka nie jestem.
Racją jest, że prawdziwa odwaga to nie śmierć a życie, ale osobie chorej cięzko jest taką rzecz wytłmaczyć. One cierpię, odczuwają ból egzystencji, sam fakt, że musza przezyć kolejny dzień napawa ich przerażeniem. Tak jest w każdym razie ze mną.
Dodam jeszcze że jestem katoliczką, ale nie praktykującą, wiem, ze samobójstwo to grzech śmiertelny, ale tak naprawdę, kiedy człowiek jest chory, to się dla niego nie liczy.
EDIT: Napisanie tego postu wiele mnie kosztowało.

[ilo16na]

Napisane przez calkiem-spoko

Wiem, że od Ilony mam ignora (cóż, płakać nie będę), ale jedno mnie dziwi i nie mogę przemilczeć. Gdzieś w jakimś wątku wypisywała, że chce spróbować seksu z kobietą, a tu pisze jakieś rzeczy o karze, grzechu, lęku przed Bogiem...

Pachnie hipokryzją...

Akurat nie mowie o tym.Nie robilam tego i o tym tu nie pisze.
Sledzisz mnie?

[bess]

no moze chodzi o nieczyste mysli,albo jakies czyny byly???

[Ines-ka]

Ja nazwałabym to kompletną niedojrzałością.

[bess]

Napisane przez Ines-ka

Najgorszy grzech czyli?

czyli to nie moj wiec nie moge o nim mowic ale poniekąd tak bylo.Łatwo sie chyba domyslic.

[kami828]

Ja jeszcze niedawno myślałam o samobójstwie,było mi tak źle że chciałam umrzeć ale teraz,gdy dziś zginęła moja koleżanka i jeszcze dwie osoby w wypadku nawet nie jestem w stanie sobie wyobrazić jak można sie zabić! Śmierć bliskiej osoby tak bardzo boli! Dlaczego jak ktoś zginie w wypadku ludzie mówią "widocznie tak miało być"?To bez sensu! Czy Oni zasłużyli na taką śmierć? Dlaczego? Jestem załamana,wiem że to ostatnie moejsce w którym powinnam to pisać ale nie potrafie wyrazić tego co czuje,zabrakło mi łez

[ilo16na]

Napisane przez bess

no moze chodzi o nieczyste mysli,albo jakies czyny byly???

Akurat nie.

Napisane przez Ines-ka

Ja nazwałabym to kompletną niedojrzałością.

Nie bede o tym opowiadac to co pisalam tam nijak sie ma do tego co bylo dawno temu...

[ilo16na]

Napisane przez Camilla

Od paru lat zmagam się ze stanami depresyjnymi. Miewałam nie raz mysli samobójcze, ale zawsze coś mnie powstrzymywało, nie miałam dość odwagi. Nie ważne było czy miałam dobry etap w życiu czy nie. Potrafiłam się jednego dnia obudzić rano i czuć niesamowity ból i cierpienie, nie wiedząc dlaczego, strach przed wyjściem z domu. Najchętniej zostałabym w łóżku, zasuneła rolety i schowała się pod kołdrę. Zmuszałam się do wyjścia i szłam na uczelnię lub później do pracy. W moim juz niestety zakończonym związku, który był (jak mi się wydawało na początku) związkiem szczęsliwym, tylko raz odważyłam się opowiedzieć juz eks facetowi ,że mam stany depresyjne, które potrafią bardzo długo się utrzymywać tak że trace siły, boję się i czuje się kompletnie zagubiona. Wstydziłam się tego, ale pamiętam że zachował się wtedy wspaniale, przytulił mnie mocno, pocałował i powiedział, że jeśli kiedykolwiek będzie mi źle to mam mu to powiedzieć, on będzie przy mnie i postara się odegnać ode mnie całe przygnębienie i smutki. Byłam mu wdzięczna, ale juz potem nigdy się przed nim w taki sposób nie otwarłam, bałam się że będzie mnie postrzegać jako wariatkę czy histeryczke, więc z nawrotami zmagałam się sama. Brałam lekko uspokajające tabletki ,piłam herbatki, ale pomagały bardzo słabo.
Teraz kiedy od 3 tygodni jestem sama, wszystko powróciło ze zdwojoną siłą, czuje się bezradna, zagubiona, nawet jak wydaje mi się, że jest dobrze, to za pare godzin jest źle, nie jest to związane tylko z rozstaniem, ale ogólnym stanem osamotnienia. Zaczełam dzisiaj mysleć juz o fachowej poradzie u psychologa, bo nie wiem jak długo sama dam rade. Mam wsparcie przyjaciół i znajomych, ale jest to krótkoterminowe. Wczoraj, a właściwie dzisiaj w nocy wróciłam ze spotkania ze znajomymi, było bardzo fajnie, ale przed pójściem spać łyknełam nie jedną ale 4 tabletki uspokajająco nassenne z myslą, że chciałabym przesapć cały dzień a najlpiej byłoby w ogóle się nie obudzić., mogłam wziąść garść ale nie miałam dość odwagi, może byłoby tak lepiej...
Nie chce i nie mogę ciągle zadręczać moich znajomych problemami,bo ile mozna? Generalnie uchodze za osobę pogodną i silną, ale wcale taka nie jestem.
Racją jest, że prawdziwa odwaga to nie śmierć a życie, ale osobie chorej cięzko jest taką rzecz wytłmaczyć. One cierpię, odczuwają ból egzystencji, sam fakt, że musza przezyć kolejny dzień napawa ich przerażeniem. Tak jest w każdym razie ze mną.
Dodam jeszcze że jestem katoliczką, ale nie praktykującą, wiem, ze samobójstwo to grzech śmiertelny, ale tak naprawdę, kiedy człowiek jest chory, to się dla niego nie liczy.
EDIT: Napisanie tego postu wiele mnie kosztowało.

trzymaj sie Camilio
Pamietam Cie z makijazy jako usmiechnieta i wesola osoba.

[Ines-ka]

Napisane przez Camilla

Od paru lat zmagam się ze stanami depresyjnymi. Miewałam nie raz mysli samobójcze, ale zawsze coś mnie powstrzymywało, nie miałam dość odwagi. Nie ważne było czy miałam dobry etap w życiu czy nie. Potrafiłam się jednego dnia obudzić rano i czuć niesamowity ból i cierpienie, nie wiedząc dlaczego, strach przed wyjściem z domu. Najchętniej zostałabym w łóżku, zasuneła rolety i schowała się pod kołdrę. Zmuszałam się do wyjścia i szłam na uczelnię lub później do pracy. W moim juz niestety zakończonym związku, który był (jak mi się wydawało na początku) związkiem szczęsliwym, tylko raz odważyłam się opowiedzieć juz eks facetowi ,że mam stany depresyjne, które potrafią bardzo długo się utrzymywać tak że trace siły, boję się i czuje się kompletnie zagubiona. Wstydziłam się tego, ale pamiętam że zachował się wtedy wspaniale, przytulił mnie mocno, pocałował i powiedział, że jeśli kiedykolwiek będzie mi źle to mam mu to powiedzieć, on będzie przy mnie i postara się odegnać ode mnie całe przygnębienie i smutki. Byłam mu wdzięczna, ale juz potem nigdy się przed nim w taki sposób nie otwarłam, bałam się że będzie mnie postrzegać jako wariatkę czy histeryczke, więc z nawrotami zmagałam się sama. Brałam lekko uspokajające tabletki ,piłam herbatki, ale pomagały bardzo słabo.
Teraz kiedy od 3 tygodni jestem sama, wszystko powróciło ze zdwojoną siłą, czuje się bezradna, zagubiona, nawet jak wydaje mi się, że jest dobrze, to za pare godzin jest źle, nie jest to związane tylko z rozstaniem, ale ogólnym stanem osamotnienia. Zaczełam dzisiaj mysleć juz o fachowej poradzie u psychologa, bo nie wiem jak długo sama dam rade. Mam wsparcie przyjaciół i znajomych, ale jest to krótkoterminowe. Wczoraj, a właściwie dzisiaj w nocy wróciłam ze spotkania ze znajomymi, było bardzo fajnie, ale przed pójściem spać łyknełam nie jedną ale 4 tabletki na spanie z myslą, że chciałabym przesapć cały dzień a najlpiej byłoby w ogóle się nie obudzić., mogłam wziąść garść ale nie miałam dość odwagi, może byłoby tak lepiej...
Nie chce i nie mogę ciągle zadręczać moich znajomych problemami,bo ile mozna? Generalnie uchodze za osobę pogodną i silną, ale wcale taka nie jestem.
Racją jest, że prawdziwa odwaga to nie śmierć a życie, ale osobie chorej cięzko jest taką rzecz wytłmaczyć. One cierpię, odczuwają ból egzystencji, sam fakt, że musza przezyć kolejny dzień napawa ich przerażeniem. Tak jest w każdym razie ze mną.
Dodam jeszcze że jestem katoliczką, ale nie praktykującą, wiem, ze samobójstwo to grzech śmiertelny, ale tak naprawdę, kiedy człowiek jest chory, to się dla niego nie liczy.
EDIT: Napisanie tego postu wiele mnie kosztowało.

Ja powiem tylko tyle.. Jeśli chcesz idź do psychologa. Nie umiem pocieszać, a sama jestem w nie lepszej sytuacji.
Będzie dobrze.

Napisane przez bess

czyli to nie moj wiec nie moge o nim mowic ale poniekąd tak bylo.Łatwo sie chyba domyslic.

Nigdy nie używałam określenia najgorszy grzech więc lepiej nie będę się domyślać.

Napisane przez kami828

Ja jeszcze niedawno myślałam o samobójstwie,było mi tak źle że chciałam umrzeć ale teraz,gdy dziś zginęła moja koleżanka i jeszcze dwie osoby w wypadku nawet nie jestem w stanie sobie wyobrazić jak można sie zabić! Śmierć bliskiej osoby tak bardzo boli! Dlaczego jak ktoś zginie w wypadku ludzie mówią "widocznie tak miało być"?To bez sensu! Czy Oni zasłużyli na taką śmierć? Dlaczego? Jestem załamana,wiem że to ostatnie moejsce w którym powinnam to pisać ale nie potrafie wyrazić tego co czuje,zabrakło mi łez

Czuję dokładnie to samo. W ostatnim czasie 3 młode osoby (w tym jedna najbliższa..) z mojego otoczenia zmarły tragicznie. Nie wiem czy sprawiedliwe czy nie, nie mi to oceniać. Tak miało być, to chyba tylko wytłumaczenie, a raczej wmawianie sobie. Półtora miesiąca temu mój świat się zatrzymał. Teraz snuję się po nim, mam żal do wszystkiego co mnie otacza. Tydzień temu wydawało mi się że jest lepiej, wszystko znowu wróciło. Duszę się życiem.

Ilono, nie wiem jaki grzech popełniłaś i szczerze powiedziawszy nie obchodzi mnie to. Wróćmy do właściwego tematu wątku.

[ilo16na]

Napisane przez Ines-ka

Ilono, nie wiem jaki grzech popełniłaś i szczerze powiedziawszy nie obchodzi mnie to. Wróćmy do właściwego tematu wątku.

Zgadzam sie
Koncze temat i ten grzech to nic z domyslow podkreślam slowo domyslow calkiem-spoko.Malo ma ze soba wspolnego jedno z drugim.
Wracajac do samobojczej smierci..

[kami828]

Nie mogę znaleść sobie miejsca,wczoraj sie z Nią widziałamumawialiśmy sie niedanwo na kawe...nie przyjdzie już Ciągle Ją widzę,słysze Jej głos,zawsze usmiechnięta,wesoła dziewczyna,znamy sie od zerówki...a teraz...Już Jej nie zobacze,nie pogadam,nie pobawie na dyskotece...a to właśnie z Niej wracała... Jestem zła wręcz,tak młodzi ludzie,mający po 20 lat,dopiero wkraczający w życie,już je kończą! To że życie nie jest sprawiedliwe to wiem,ale śmierć jest jeszcze gorsza i zbyt często sie myli!

[bess]

a jak to sie stało????Z czyjej winy byl wypadek?

[Ines-ka]

Napisane przez kami828

Nie mogę znaleść sobie miejsca,wczoraj sie z Nią widziałamumawialiśmy sie niedanwo na kawe...nie przyjdzie już Ciągle Ją widzę,słysze Jej głos,zawsze usmiechnięta,wesoła dziewczyna,znamy sie od zerówki...a teraz...Już Jej nie zobacze,nie pogadam,nie pobawie na dyskotece...a to właśnie z Niej wracała... Jestem zła wręcz,tak młodzi ludzie,mający po 20 lat,dopiero wkraczający w życie,już je kończą! To że życie nie jest sprawiedliwe to wiem,ale śmierć jest jeszcze gorsza i zbyt często sie myli!

Płacz, pamiętaj o niej.. To jedyne co Ci teraz pozostało.

[kami828]

Nie wiem jeszcze z czyjej winy ale kierowca też zginął Idę za godzinke do kumpeli to sie dowiem może więcej,teraz zrozumiałam jak bardzo ważne są dla mnie niektóre osoby,ludzie z którymi sie wychowałam a teraz Nasze drogi sie rozeszły,nie może tak być,musimy sie trzymać razem i nie zapominac o sobie chodź życie tak szybko ucieka i nie ma sie czasu na nic.Strasznie mi źle,nie chce być sama,nie chce sama spać ale mój misiek jest na Mazurach w pracy Może uda Mu sie do środy zjechać bo chyba we środe pogrzeb Nie chcę być teraz sama

[Camilla]

Napisane przez Ines-ka

mój świat się zatrzymał. Teraz snuję się po nim, mam żal do wszystkiego co mnie otacza. Tydzień temu wydawało mi się że jest lepiej, wszystko znowu wróciło. Duszę się życiem.

Dobrze Cie rozumem, bo ja czuje tak samo.

[snorg]

MI LUDZIE POMOŻCIE ;(

więc tak

w Czwartek zmarła mi moja Babcia, w szpitalu

i ja za tą śmierć się w 100% obwiniam ;(

niewiem co mam ze sobą zrobić , mam 18 lat

więc tak:

podczas choroby ś.p Babci (robiłem pewnego rodzaju świństwo) każdego wieczora , po tym u Babci bóle się nasilały , kilka dni po TYM jak przestałem to robić (nie moge powiedziec co ;( ) ale uwierzcie to swinstwo
Babci ustąpiły bóle , zrobiłem to znowu ;( i znów to zrobiłem , i Babcia dostała takich bóli że pojechała do szpitala, wtedy dopiero uświadomiłem sobie, że to przezemnie Babcia ma takie bóle ! i obiecałem sobie i Bogu że JUZ TEGO NIE BEDE ROBIL .. i tak było ,,, Babcia przyszedła ze szpitala , 3 tygodnie było dobrze (nie robilem tego) I Babci bóle były wytrzymalne głowy , szczególnie ,, aale niewiem co wemnie wstąpiło ;( i zrobiłem to poraz kolejny ;( bóle się nasiliły , trafiła Babcia do szpitala i po kilku dniach zmarła ;( ;(

JESTEM TEARZ NIE DO ŻYCIA ;( , tak Babcie Kocham .. modliłem się o zdrowie po tym (ostatnim razie) przepraszalem Boga za poprzednie obietnice ;( ze juz tego nie bede robil ,, a jednak zraniłem Boga ;( i już mi nie dał kolejnej szansy na życie Babci ;(


co tu robić ;(

[snorg]

Pomóżcie ;(

[Fresa]

Napisane przez snorg

MI LUDZIE POMOŻCIE ;(

więc tak

w Czwartek zmarła mi moja Babcia, w szpitalu

i ja za tą śmierć się w 100% obwiniam ;(

niewiem co mam ze sobą zrobić , mam 18 lat

więc tak:

podczas choroby ś.p Babci (robiłem pewnego rodzaju świństwo) każdego wieczora , po tym u Babci bóle się nasilały , kilka dni po TYM jak przestałem to robić (nie moge powiedziec co ;( ) ale uwierzcie to swinstwo
Babci ustąpiły bóle , zrobiłem to znowu ;( i znów to zrobiłem , i Babcia dostała takich bóli że pojechała do szpitala, wtedy dopiero uświadomiłem sobie, że to przezemnie Babcia ma takie bóle ! i obiecałem sobie i Bogu że JUZ TEGO NIE BEDE ROBIL .. i tak było ,,, Babcia przyszedła ze szpitala , 3 tygodnie było dobrze (nie robilem tego) I Babci bóle były wytrzymalne głowy , szczególnie ,, aale niewiem co wemnie wstąpiło ;( i zrobiłem to poraz kolejny ;( bóle się nasiliły , trafiła Babcia do szpitala i po kilku dniach zmarła ;( ;(

JESTEM TEARZ NIE DO ŻYCIA ;( , tak Babcie Kocham .. modliłem się o zdrowie po tym (ostatnim razie) przepraszalem Boga za poprzednie obietnice ;( ze juz tego nie bede robil ,, a jednak zraniłem Boga ;( i już mi nie dał kolejnej szansy na życie Babci ;(


co tu robić ;(

A co takiego robiłeś ??

Jak mamy cokolwiek powiedzieć,jak nie wiemy o co chodzi??

[6f0bb0e746d6dd564297849b3c339446a28efa5c]

oczekujesz, ze Ci wytlumaczymy, ze to nie Twoja wina?

[201701160947]

Miło byłoby się czegoś więcej dowiedzieć, bo jak na razie to mi wygląda na zwykłą podpuchę.

[201804200947]

Napisane przez silva

Miło byłoby się czegoś więcej dowiedzieć, bo jak na razie to mi wygląda na zwykłą podpuchę.

Ojjj,mi też tak to wygląda niestety...

[6f0bb0e746d6dd564297849b3c339446a28efa5c]

stary, jesli to prawda, to o 6 rano jutro masz nalot CBŚ...

[svhs]

Moim zdaniem ktoś powinien uświadomić młodzież jak cenne jest życie i pokazać im jak radzić sobie z problemami sfery psychologicznej ( bo najczęściej problemy tej sfery doprowadzają to samobujstwa młodego człowieka). Życie dostarcza nam wiele radości ale i wiele cierpienia i to nie my decydujemy o tym. Przede wszystkim musimy nauczyć nowe pokolenia życia w "stadzie" gdzie każdemu możemy opowiedzieć o naszych problemach. Tak ja to widze.....

[snorg]

Poprostu oglądałem firmy pornograficzne i się masturbowałem

NIE SMIEJCIE SIE ;(

[6f0bb0e746d6dd564297849b3c339446a28efa5c]

a mi sie wydaje, ze jestes jakim dzieckiem, ktore sie naogladalo American Pie kto widzial czesc z babcia wchodzaca i umierajaca na zawal, to wie o co chodzi :P

[AgaZ]

Więc snorg musi poszukać publiczki do śmiechu, gdzie indziej
Mierzi mnie taka głupota.

[0898koi]

Proszę zablokujcie mnie ;(

ale ja naprawdę dostrzegłem taki zbieg okoliczności ;( i dusi mnie to
niewiecie jak to było, wy się śmiejecie a ja płaczę ;(

możecie mnie nazywać trollem etc.

ale niewiem gdzie szukać pomocy juz ;(

Dowidzenia ;( jak pomóc niechcecie

[zlosliwiec]

Napisane przez 0898koi

Proszę zablokujcie mnie ;(

ale ja naprawdę dostrzegłem taki zbieg okoliczności ;( i dusi mnie to
niewiecie jak to było, wy się śmiejecie a ja płaczę ;(

możecie mnie nazywać trollem etc.

ale niewiem gdzie szukać pomocy juz ;(

Dowidzenia ;( jak pomóc niechcecie

Prośba trolla o zablokowanie jest dla mnie rozkazem.