Każdy ma tego, na kogo zasługuje..

[Jajodzajofajo]

Napisane przez motylek1007

"Znajomość" sie zakończyla już pół roku temu, tylko że ja dalej jestem na rehabilitacji...ale tak czy siak nie uważam żebym zasłuzyla na poznanie takiego hm....powiem delikatnie - niemadrego męskiego osobinka o wybujałej wyobraźni.

Ale nam chodzi o to, ze sama go przyciągnełas, własnie tym, ze jestes taka a nie inna...

Jednak zgadzam sie z dziewczynami, ze słowo "zasługiwac" tu nie pasuje... Kojarzy sie bardziej z nagrodą i karą...
Jestem grzeczna i miła, to zasłuze sobie na Jamesa Bonda. Bede sie źle uczyc i nie bede jest surówki to dostane pana Mietka spod biodronki

[motylek1007]

Napisane przez Jajodzajofajo

Ale nam chodzi o to, ze sama go przyciągnełas, własnie tym, ze jestes taka a nie inna...

w tym przypadku byłam nawina , bo ZAUFALAM facetowi, ale już nie zamierzam popełniać tego błędu.

[savour_thought]

Nie zgadzam sie...czasem nie trafi sie celnie w dana osobowosc by sie pokryly i sa problemy..choc nie mozna pozwalac sobie na zle traktowanie. Milosc oslepia...

[błękitna_chmurka]

Dziewczyny, nie postrzegajcie tego "zasługiwania" tak dosłownie - jako nagrody, czy kary. Wczytajcie się głębiej.
Oczywiście- sens tego można odczytywać zarówno w pozytywnym, jak i negatywnym znaczeniu. To coś w stylu "Trafił swój na swego" (neg) albo:"Dobrali się w korcu maku" (poz). Czy w jednym, czy w drugim przypadku - COŚ ich połączyło. Pewne "czynniki" w dwóch różnych osobach pasujące do siebie jak klucz do zamka. Bo "przyczyny" tego, że trafiamy na takich, a nie innych ludzi tkwią w nas samych. To takie "katalizatory".

Często ci, którzy się rozchodzą/odchodzą, myślą, że w następnym związku- z inną osobą będzie inaczej, lepiej.. a nie zdają sobie sprawy, że odchodzą z tymi samymi problemami, że zabierają je ze sobą, i jeśli nic z tym nie zrobią, sytuacja może (ale nie musi) się powtórzyć.
Nie mówię tu o tym, że np. bita żona jest winna temu, że jest bita. Nie.
Mam na myśli to, że problem polega na byciu nieprzygotowanym do walki z takimi sytuacjami, a raczej do zapobiegania im. I taki "deficyt siły" przyciąga potem różne typki.

Jesteśmy jacy jesteśmy, ale mozemy się starać udoskonalać siebie. Dlatego praca nad sobą to podstawa. Rozwijanie wnętrza, wzmacnianie charakteru, ćwiczenie silnej woli, "asertywność", budowanie własnej wartości..
Bo na innych zazwyczaj nie mamy wpływu, nie zmienimy ich, a siebie możemy. I wtedy łatwiej jest świadomie kierować własnym życiem i wyborami.

[flu]

no dobrze ale co jesli z kims jestesmy i dajemy bardzo bardzo duzo z siebie. chcemy jak najlepiej. naprawde sie staramy. a ta druga osoba tego nie docenia. nie zauwaza. lub nie potrafi sama postepowac tak jak my. czy w takim wypadku mozna mowic ze na to 'zasluzylismy' (bron boze nie odbieram tego zaslugiwania tak doslownie)

[Jajodzajofajo]

Tak! Bo moze gdybysmy sie mniej starali to sytuacja byłaby inna...(np. gdyby jakas dziewczyna nie zabiegała usilnie o wzgledy chłopaka, to wzbudziłaby jego ciekawosc i poderwała go obojętnoscią )

[flu]

nie nie. nie mowimy o zadnym podrywaniu. mam na mysli juz normalnie dzialajacy zwiazek. w ktory wklada sie cale serce a dostaje sie kopa w dupe. (wtedy nie jest to normalnie dzialajacy zwiazek no ale.. you know).

[Lexie]

Napisane przez flu

a moim zdaniem to na kogo trafiamy procz podswiadomych ukierunkowan czesto laczy sie z tak zwanym 'szczesciem'. mysle ze nie jedna z nas trafila na takiego ktory zatrul jej przez pewien czas zycie a jego pojawienie sie wcale nie bylo zwiazane z metafizycznym zaslugiwaniem na kogos lub nie.

Ja się tu z flu zgodzę...

Czy zawsze mamy to, na co "zasługujemy"? Jasne, że nie.

Opisywana przez flu sytuacja - jedna ze stron w związku się stara, daje całą siebie, chce partnerowi nieba przychylić i w ogóle robi wszystko, co się da, żeby w związku było dobrze... A tymczasem partner nie docenia, a ta starająca się osoba dostaje "kopa"...
Wcale nie taka rzadka sytuacja.

Można wtedy powiedzieć, że "ma na co zasłużyła"?

Stwierdzanie, że swoim charakterem przyciągamy określony "typ" uważam za chybione... To generalizacja, jakby dało się napisać jakiś jeden wzór na związki. Życie się bardzo różnie układa i nie jest takie proste, jak czasem byśmy chcieli...

[flu]

Napisane przez lexie

Stwierdzanie, że swoim charakterem przyciągamy określony "typ" uważam za chybione... To generalizacja, jakby dało się napisać jakiś jeden wzór na związki. Życie się bardzo różnie układa i nie jest takie proste, jak czasem byśmy chcieli...

niestety. i czasem pojawiaja sie w nim idioci ktorzy bez pardonu wlaza do naszego serca. jednak mysle ze kazda taka sytuacja jest dla nas proba. i mimo ze sie potykamy i upadamy w koncu wstajemy i idziemy dalej. a to ze na kogos takiego trafilismy to dla mnie po prostu kwestia pojawienia sie w (nie)odpowiednim miejscu w (nie)odpowiednim czasie.

[gorzki cukierek]

a ja zgadzam sie ze tak, wlasnie wyszlam ze zwiazku ktory trwal 3 lata i nie przynosill nic dobrego,a to tez dlatego ze sama na to pozwolilam.robil mi krzywde a ja nie potrafilam odejsc,nie potrafilam bo nie wierzylam ze tak umiem...wiec sama bylam sobie winna i choc ciezko to napisac bylismy siebie warci bo ja nic z tym przez 3 lata nie zrobilam



ludzie wiaza sie ze soba ,fakt moze okazac sie po czasie kiedy otworza sie oczy i minie pierwsze zauroczenie ze nie sa siebie warci ....ehhh tak przyciagamy moze czasem nieswiadomie pewne typy do siebie

[nri]

Napisane przez gorzki cukierek

tak przyciagamy moze czasem nieswiadomie pewne typy do siebie

mysle, ze nieswiadomosc nie ma nic do tego po prostu na partnerow czy przyjaciol wybieramy ludzi z ktorymi nadajemy na tych samych falach - natomiast to, czy dana osoba okaze sie godna zaufania - jest jak loteria, zwykle wychodzi w praniu i nierzadko nijak ma sie do pozostalych cech charakteru

[flu]

o. a ja sie wlasnie dowiedzialam o pewnej rewelacji na temat mojego drogiego. wscieklosc nieznajaca granic. powinnam sie odwrocic i poslac go do wszystkich diablow. niczym sobie na to nie zasluzylam. ale z drugiej strony nie przestalo mi na nim zalezec. pojawil sie ten cholerny paradoks nienawisci do kogos kogo sie kocha. i w tym momencie uwazam ze jestem sobie winna ale tylko temu co dzieje sie teraz. bo odejsc nie umiem. mimo wszystko.

[katzet]

...

[neitka]

a ja się trochę z tym zgadzam. Na przykładzie mojej psiapsióły. Ma chłopaka - bardzo długo - poniżal ją i poniża na wiele sposobów. Dowody zdrady ona ma w ręku od miesięcy. Od miesięcy wie, że on ma w hotelu wynajęty pokój do którego zaprasza różne kobiety - on ma 17 lat, a robił takie rzeczy już wcześniej. Ona jest studentką, mieszka daleko od niego, piękna, inteligentna, wrażliwa, delikatna - ideał.

Ale jest w niej coś takiego... skoro nie chce od niego odejść, dla własnej godności, dla samej siebie (pomijając już fakt, że innych facetów wokół niej na pęczki), to... najwyraźniej tak się nie szanując zasługuje na jego zachowanie. Mam gdzies komentarz, że ona go kocha. Byłam w podobnej sytuacji - kochałam, ale zostawiłam. Kochałam 2 lata prawie, ale na odległość, mimo uczucia nie dałam się poniżać. I tyle.

ale z drugiej strony, kiedy patrzę na cudowne udane związki, gdzie jedna strona sobie skacze w bok - to nie mogę się z tym zgodzić. Jednak po zastanowieniu jestem trochę rozdarta...