Szczerość- zaleta czy wada?

[alekziz]

Z moich obserwacji wynika że ludzie szczerzy nie są lubiani, również do założenia tego wątku skłoniła mnie jedna sytuacja. Mam znajomego który jest AŻ za miły, aż... ponieważ jest miły dla ludzi którzy potrafią obrabiać mu tyłek, a on nic im nie powie. Spytałam się go dlaczego tak jest, to stwierdził, że kiedyś jak w takich sytuacjach był szczery, potrafił wygarnąć, ludzie się od niego odwracali i już nie chcieli się tak spotykać, chociaż on miał racje.

Wynika z tego, że on woli być miły i mieć fałszywych znajomych niż wygarnąć raz a porządnie i mieć tylko prawdziwych przyjaciół.

Co sądzicie na ten temat?

[TmargoT]

Napisane przez alekziz

Z moich obserwacji wynika że ludzie szczerzy nie są lubiani, również do założenia tego wątku skłoniła mnie jedna sytuacja. Mam znajomego który jest AŻ za miły, aż... ponieważ jest miły dla ludzi którzy potrafią obrabiać mu tyłek, a on nic im nie powie. Spytałam się go dlaczego tak jest, to stwierdził, że kiedyś jak w takich sytuacjach był szczery, potrafił wygarnąć, ludzie się od niego odwracali i już nie chcieli się tak spotykać, chociaż on miał racje.

Wynika z tego, że on woli być miły i mieć fałszywych znajomych niż wygarnąć raz a porządnie i mieć tylko prawdziwych przyjaciół.

Co sądzicie na ten temat?

ludzie nie lubią szczerości w ocenie,nawet ci,którzy deklarują szczerość obruszają się kiedy ktoś im powie prawdę na swoj temat.
poza tym każdy człowiek ma odmienny gust,czy odminne spjrzenie na zycie,więc trudno ocenić kogoś w/g swojego rozumowania i liczyć na radość ze słów prawdy.
kolejna sprawa to ton prawdy,można użyć dyplomacji,lub walnąć prosto z mostu.

osobiście lubie jasne sytuacje i nie lubię gier słownych,jednak cenię sobie dyplomatycznie przekazaną prawdę.

[201706190936]

Napisane przez TmargoT

osobiście lubie jasne sytuacje i nie lubię gier słownych,jednak cenię sobie dyplomatycznie przekazaną prawdę.

dokładnie
szczerość to podstawa, ale pewnych sytuacjach - bardzo dyplomatyczna

[bejbi19]

Napisane przez alekziz

Z moich obserwacji wynika że ludzie szczerzy nie są lubiani, również do założenia tego wątku skłoniła mnie jedna sytuacja. Mam znajomego który jest AŻ za miły, aż... ponieważ jest miły dla ludzi którzy potrafią obrabiać mu tyłek, a on nic im nie powie. Spytałam się go dlaczego tak jest, to stwierdził, że kiedyś jak w takich sytuacjach był szczery, potrafił wygarnąć, ludzie się od niego odwracali i już nie chcieli się tak spotykać, chociaż on miał racje.

Wynika z tego, że on woli być miły i mieć fałszywych znajomych niż wygarnąć raz a porządnie i mieć tylko prawdziwych przyjaciół.

Co sądzicie na ten temat?

Niestety wielu jest takich ludzi jak twój znajomy...

[cholernarejestracja]

Jestem często szczera, i to do bólu. Wiele osób na początkowym etapie znajomości to do mnie zniechęciło, a ja po nich nie płakałam - trudno.

Moi najbliżsi wiedzą, że tak już mam, i wiedzą też, że nie robię tego złośliwie - wyciągają zazwyczaj słuszne wnioski i zmieniają sytuację na swoją korzyść.

Z drugiej strony - jeżeli utrzymuję luźny kontakt z osobami na których mi nie zależy i nie zamierzam pogłębiać relacji, to sobie tę szczerość czasami daruję na rzecz nie mówienia nic, bo nie mam ochoty sobie robić wrogów.

[limonka1983]

Napisane przez alekziz

Z moich obserwacji wynika że ludzie szczerzy nie są lubiani, również do założenia tego wątku skłoniła mnie jedna sytuacja. Mam znajomego który jest AŻ za miły, aż... ponieważ jest miły dla ludzi którzy potrafią obrabiać mu tyłek, a on nic im nie powie. Spytałam się go dlaczego tak jest, to stwierdził, że kiedyś jak w takich sytuacjach był szczery, potrafił wygarnąć, ludzie się od niego odwracali i już nie chcieli się tak spotykać, chociaż on miał racje.

Wynika z tego, że on woli być miły i mieć fałszywych znajomych niż wygarnąć raz a porządnie i mieć tylko prawdziwych przyjaciół.

Co sądzicie na ten temat?

Ja uważam, że bycie szczerym jest zaletą, ale nie można mylić tego z chamstwem, co wielu ludzi "uprawia" szczycąc się, jacy to oni są otwarci i fałsz jest im obcy. Można powiedzieć prawdę, ale w humanitarny sposób. Niektórzy lubią walnąć z grubej rury coś, co można powiedzieć inaczej. Uważają, że nie należy sie pieścić... Ja nalezę do tych szczerych w sposób delikanty, choć zdarza mi się strzelić gafę, ale wynika to raczej z mojej wrodzonej spontaniczności. Coś powiem, a dopiero po chwili dotrze do mnie, jak to powiedziałam Mam znajomą, która nie powie, że np. komuś nie pasuje dany ciuch, tylko walnie od razu, że dana osoba hu%$2owo wygląda w tym i tym. Wszystko zależy, na kogo się trafi. Ja jednak preferują mniej brutalny sposób przekazywania wiedzy. Często już sama prawda jest bolesna, więc po co jeszcze pogłębiać stres grubiańskim przekazaniem danego faktu?

[jesienny_lisc]

Tak mi się tytuł skojarzył z komiksem Głosy w mojej głowie
"Szczera rozmowa kwalifikacyjna"

Kiedyś byłam szczera w każdej sytuacji, ale przestałam. Jaki sens ma mówienie kilka razy dziennie "Rzygać mi się chce, jak o was wszystkich pomyśle"?

[_ema_]

Szczerość sama w sobie jest dobra - kiedy dotyczy naszego postępowania, przyznawania się do błędów, mówienia o swoich poglądach i bronienia swoich wartości.
Z tym, że obecnie zauważyłam modę na nazywanie chamstwa szczerością. Naoglądają się Hausa, czy innych mistrzów ciętej riposty i uważają, że wszechobecne wciskanie swojego niemile widzianego zdania jest takie super, inteligentne i prawe. A prawda jest taka, że są sytuacje kiedy dla swojego dobra, albo dla dobra drugiej osoby trzeba przemilczeć. Kiedy przyjaciółka 5 minut przed sylwestrem prezentuje mi nową kreację i pyta jak wygląda nie warto walić tekstem 'spasłaś się jak świnia i jeszcze w worek zawijasz?' - a znam ludzi, którzy pod pretekstem szczerości tak właśnie by sprawę załatwili. Takiej 'szczerości' mówię nie.

[Kojaniskatsi]

Ja uważam, że szczerość jest fajna, ale w stosunku do osób, które jej oczekują. Jak ja chcę usłyszeć szczerą opinię, to o nią proszę. Natomiast wyjątkowo denerwują mnie osoby, które mnie ustawiają, krytykują itp w imię szczerości, której ja nie mam ochoty słuchać. To jest właśnie wada wielu osób, które uważają się za szczere - raczą innych swoją szczerością nie zważając na to, czy inni w ogóle sobie tego życzą.

[Lavender kiss]

Hm..sama jestem bardzo szczera i nikt się przez to nie odwraca ode mnie,jeśli uważam ,że koleżanka ma naprawdę głupi pomysł próbuję jej to wybić z głowy nawet krzykiem..Chyba już taka jestem,jak kłamię to się śmieję i myślę że już lepiej tą prawdę powiedzieć.Wielu ludzi z mojego otoczenia uważa to za moją dobrą cechę...

[vadi]

Zależy, co rozumiemy jako szczerość, bo dla niektórych jest to przykrywka dla bycia chamskimi i tuningowania własnego ego kosztem innych. Zwykła asertywność i bronienie swojego to nic złego.

[velara]

Napisane przez _ema_

Szczerość sama w sobie jest dobra - kiedy dotyczy naszego postępowania, przyznawania się do błędów, mówienia o swoich poglądach i bronienia swoich wartości.
Z tym, że obecnie zauważyłam modę na nazywanie chamstwa szczerością. Naoglądają się Hausa, czy innych mistrzów ciętej riposty i uważają, że wszechobecne wciskanie swojego niemile widzianego zdania jest takie super, inteligentne i prawe. A prawda jest taka, że są sytuacje kiedy dla swojego dobra, albo dla dobra drugiej osoby trzeba przemilczeć. Kiedy przyjaciółka 5 minut przed sylwestrem prezentuje mi nową kreację i pyta jak wygląda nie warto walić tekstem 'spasłaś się jak świnia i jeszcze w worek zawijasz?' - a znam ludzi, którzy pod pretekstem szczerości tak właśnie by sprawę załatwili. Takiej 'szczerości' mówię nie.

Zgadzam się z powyższym.

[Chatul]

Napisane przez alekziz

Z moich obserwacji wynika że ludzie szczerzy nie są lubiani (…)

Bo niektórzy ludzie wcale nie chcą znać prawdy Poza tym, szczerość szczerością, ale wyczucie też jest potrzebne. Kiedy nikt nas nie pyta o zdanie, czasem lepiej ugryźć się w język niż wyskoczyć z jakimś prawdziwym, ale przykrym dla drugiej osoby stwierdzeniem. A gdy ktoś nas o zdanie pyta, to też warto się zastanowić nad sposobem przekazania informacji – tę samą informację można przekazać na różne sposoby. Z moich obserwacji wynika, że wiele osób myli szczerość z chamstwem. A to, że ktoś jest szczery nie znaczy, że musi samym sposobem wyrażania opinii obrażać innych.

Mam znajomego który jest AŻ za miły, aż... ponieważ jest miły dla ludzi którzy potrafią obrabiać mu tyłek, a on nic im nie powie. Spytałam się go dlaczego tak jest, to stwierdził, że kiedyś jak w takich sytuacjach był szczery, potrafił wygarnąć, ludzie się od niego odwracali i już nie chcieli się tak spotykać, chociaż on miał racje.

Wynika z tego, że on woli być miły i mieć fałszywych znajomych niż wygarnąć raz a porządnie i mieć tylko prawdziwych przyjaciół.

Co sądzicie na ten temat?

Jego sprawa. Zwłaszcza, że świadomie podjął decyzję.
Ja na jego miejscu podjęłabym inną.

[lyyli]

Napisane przez limonka1983

Ja uważam, że bycie szczerym jest zaletą, ale nie można mylić tego z chamstwem, co wielu ludzi "uprawia" szczycąc się, jacy to oni są otwarci i fałsz jest im obcy. Można powiedzieć prawdę, ale w humanitarny sposób. Niektórzy lubią walnąć z grubej rury coś, co można powiedzieć inaczej. Uważają, że nie należy sie pieścić... Ja nalezę do tych szczerych w sposób delikanty, choć zdarza mi się strzelić gafę, ale wynika to raczej z mojej wrodzonej spontaniczności. Coś powiem, a dopiero po chwili dotrze do mnie, jak to powiedziałam Mam znajomą, która nie powie, że np. komuś nie pasuje dany ciuch, tylko walnie od razu, że dana osoba hu%$2owo wygląda w tym i tym. Wszystko zależy, na kogo się trafi. Ja jednak preferują mniej brutalny sposób przekazywania wiedzy. Często już sama prawda jest bolesna, więc po co jeszcze pogłębiać stres grubiańskim przekazaniem danego faktu?

Otóż to! Wielu ludzi myśli, że jacy to oni nie są szczerzy, a często są po prostu chamscy. Chciałam napisać to samo, ale skoro już napisałaś, to co sama mam na myśli, to nie będę się powtarzać.

[umiko]

Szczerość jest cnotą, a więc musi być sama w sobie dobra Grzeczność, czy też bycie miłym jest tylko pozorem cnoty i jest dobra dla dzieci. Strofujemy dzieci, żeby były miłe dla innych, dziękowały, przepraszały i nie pyskowały. Jednak z czasem dorastamy i nie możemy być całe życie grzecznymi, bo spotykamy prawdziwe życiowe konflikty z którymi nie poradzą sobie zamiast nas nasi opiekunowie.
Zdecydowanie lepiej moralnie być szczerym chamem niż grzecznym kłamcą, a że względy towarzyskie.... trzeba być przede wszystkim w porządku. Etykieta towarzyska obowiązuje, ale nie mówi ona nic o tym, że nie należy być szczerym.
Trochę zamotana i nadęta wypowiedź ;p ale czytam ciekawą książkę, która opisuje te problemy więc mam prawo się wymądrzyć

[JanePanzram]

Jest to cecha znakomita - osobie szczerej bardziej można ufać, bardziej liczyć się z jej zdaniem. Można też taki "dyskomfort" w przebywaniu z nią polubić: własnie dlatego, bo ona ciebie nie oszuka, wiesz na czym stoisz z nią.

Ale warto jedną rzecz sprawdzić: czy osobie, która jest taka szczera - z taką samą łatwością przychodzi usłyszeć prawdę o sobie. Jeśli nie, to jest to tylko prostak, czy też jak to dobrze ujęto wyżej: cham - a nie żadna szczera osoba I taka osoba mniej jest nawet warta, niż osoba nieszczera

[Clemence]

Ja też jestem szczera i rzeczywiście jest to cecha odrzucająca..
Trochę przez to odpuściłam,czy dobrze?
Nie czuję się sobą z jednej strony,a z drugiej może czasem lepiej się z czymś wstrzymać, nawet przy najbliższej osobie,bo możemy zrobić jej krzywdę swoją oceną..

Ciężka sprawa,bo są ludzie którzy mają mówienie a do tego mówienie prawdy w genach.. :P

ps: ważne jest też ,żeby być szczerym ale umieć dobierać odpowiednie słowa.Bo wszystko na minus jest przez zły dobór słów zazwyczaj.

[2fc115705b804dd24ceafb6c62ae2b078a3b7407_5febc32a8749f]

Napisane przez _ema_

Szczerość sama w sobie jest dobra - kiedy dotyczy naszego postępowania, przyznawania się do błędów, mówienia o swoich poglądach i bronienia swoich wartości.
Z tym, że obecnie zauważyłam modę na nazywanie chamstwa szczerością. Naoglądają się Hausa, czy innych mistrzów ciętej riposty i uważają, że wszechobecne wciskanie swojego niemile widzianego zdania jest takie super, inteligentne i prawe. (...)

Napisane przez vadi

Zależy, co rozumiemy jako szczerość, bo dla niektórych jest to przykrywka dla bycia chamskimi i tuningowania własnego ego kosztem innych. Zwykła asertywność i bronienie swojego to nic złego.

Zgadzam się całkowicie z tym, co napisały Ema i Vadi.
Czasami mam skoki ciśnienia, gdy słyszę lub czytam zdanie: szanuję go/ ją, bo mówi prawdę, jest szczery/a.
Zwłaszcza jeśli ktoś wyraża bez zażenowania swój zachwyt zwykłym chamem bez grama empatii dla ludzi o odmiennych poglądach, stylu życia itd., który nie tyle mówi, co wali tą prawdą między oczy.
Zadziwia mnie ta dość często spotykana aprobata tak zwanej brutalnej „szczerości”. A jeszcze, gdy do tego ktoś jest kontrowersyjny to już w ogóle, panie, nic tylko podziwiać. Tak, kontrowersyjność, która często idzie w parze ze szczerością w jej najgorszym wydaniu, też jest w cenie. I żeby ona była autentyczna, ale co to, to nie. Zwykle bywa jakaś taka na pokaz, kosztująca tyle wysiłku, że aż żałość bierze, gdy się człowiek tej mordędze przygląda.

Jak mawia klasyk: Przede wszystkim bądź szczery wobec siebie, wobec nikogo nie będziesz wtedy fałszywy. Tyle że ten rodzaj szczerości nie sprawia nam, ludziom takiej przyjemności, jak bycie szczerym wobec innych;-).

[improbable]

Napisane przez vadi

Zależy, co rozumiemy jako szczerość, bo dla niektórych jest to przykrywka dla bycia chamskimi i tuningowania własnego ego kosztem innych. Zwykła asertywność i bronienie swojego to nic złego.

Zgadzam się!

Napisane przez JanePanzram

Jest to cecha znakomita - osobie szczerej bardziej można ufać, bardziej liczyć się z jej zdaniem. Można też taki "dyskomfort" w przebywaniu z nią polubić: własnie dlatego, bo ona ciebie nie oszuka, wiesz na czym stoisz z nią.

Ale warto jedną rzecz sprawdzić: czy osobie, która jest taka szczera - z taką samą łatwością przychodzi usłyszeć prawdę o sobie. Jeśli nie, to jest to tylko prostak, czy też jak to dobrze ujęto wyżej: cham - a nie żadna szczera osoba I taka osoba mniej jest nawet warta, niż osoba nieszczera

I z tym też!

Relacje z osobami nieasertywnymi są na dłuższą metę wykańczające.
Tak mi się wydaje, że jak osoba nie zasygnalizuje swoich potrzeb asertywnie, to użyje manipulacji emocjonalnej Takie mam doświadczenia.

Sama jestem wzorcowo asertywna

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

Nie należy mylić szczerości z brakiem kultury. Moja koleżanka twierdzi że jest szczera mówiąc komuś prosto w oczy np. że sałatka zrobiona przez niego śmierdzi (nie w sensie zepsucia, tylko zawiera jakiś produkt, który JEJ śmierdzi). Jest szczera czy chamska? Ja mam swoje zdanie na ten temat.

[invisible_01]

Szczerość jest bardzo dobrą, bo dość rzadko spotykaną cechą. Ja jestem szczera, ale staram się mówić szczerze w sposób delikatny. Dziwi mnie jednak bardzo, kiedy ktoś mówi: "Bądź szczera", a potem ma pretensję, że ktoś powiedział prawdę Np. koleżanka zdaje egzamin z języka, który ja umiem bardzo dobrze i poprosiła mnie o pomoc. Jest też część ustna, więc prowadziłyśmy konwersację. Cały czas mówiła: "Jak będę robić błędy albo źle mówić, to mnie poprawiaj". OK, mówiła dobrze, ale ze złą wymową końcówek. Mówię jej więc z uśmiechem, że taką końcówkę powinno się wymawiać tak i tak. A ona na to: "O Boże, nie jestem taka dobra jak Ty, nie musisz się mnie czepiać, o co Ci chodzi?!"

[TmargoT]

ja nie lubię szczerych osób,ponieważ wiem co robię,wiem co mówię i żyję w/g moich zasad.
być może komuś nie podoba się mój ubiór,czy moja wypowiedź,ale mam to w nosie i nie chcę,aby ktoś wyraził swoją opinię na mój temat.dlatego cenię sobie osoby,które trzymają język za zębami.
jedyny wyjątek to wtedy kiedy sama o to poproszę.

[katarzynka1978]

Nie napiszę nic, czego nie powiedziano przede mną. Szczerość - tak, chamstwo - nie. Jeżeli ktoś brak kultury osobistej, uzasadnia stwierdzeniem "jestem po prostu szczery", to ja za taką szczerość dziękuję. Z drugiej strony, ja bardzo lubię szczerych ludzi, dzięki ich opiniom mogę często lepiej przyjrzeć się własnym zachowaniom i czasem nawet wyciągnąć wnioski.

[Verdina]

Napisane przez umiko

Szczerość jest cnotą, a więc musi być sama w sobie dobra Grzeczność, czy też bycie miłym jest tylko pozorem cnoty i jest dobra dla dzieci. Strofujemy dzieci, żeby były miłe dla innych, dziękowały, przepraszały i nie pyskowały. Jednak z czasem dorastamy i nie możemy być całe życie grzecznymi, bo spotykamy prawdziwe życiowe konflikty z którymi nie poradzą sobie zamiast nas nasi opiekunowie.
Zdecydowanie lepiej moralnie być szczerym chamem niż grzecznym kłamcą, a że względy towarzyskie.... trzeba być przede wszystkim w porządku. Etykieta towarzyska obowiązuje, ale nie mówi ona nic o tym, że nie należy być szczerym.
(...)

Ja bym powiedziała, że jest dokładnie odwrotnie To właśnie dzieci są szczere do bólu (wiem coś o tym) i nie mają wyczucia co można/wypada powiedzieć, a czego nie. Zapytaj czterolatka o cokolwiek, a odpowie Ci szczerze co tata powiedział na temat cioci Jadzi, gdzie mama trzyma biżuterię a przy obiedzie opowie chętnie i ze szczegółami jaką ogromniastą kupę zrobił rano.
Rodzice wymagają szczerości od dzieci dla ich własnego bezpieczeństwa. W procesie ewolucji tylko prawdomówne dzieci mogły przetrwać (ja też czytałam mądrą książkę).
Dopiero w trakcie dojrzewania odkrywamy, że taka totalna,dziecięca szczerość jest w świecie dorosłych nieakceptowalna. Są rzeczy, o których dorośli nie mówią nawet zapytani wprost - nie zdradzasz sekretów firmowych swojego pracodawcy (nawet jeśli nie podpisałaś stosownej umowy), nie mówisz jaki kredyt spłaca Twój kolega, nie opowiadasz o problemach zdrowotnych członków swojej rodziny, nie mówisz ile zarabiasz, nie przekazujesz innym faktów z życia Twoich znajomych, które mogłyby ukazać ich w złym świetle. Oczywiście od wszystkich powyższych sytuacji istnieją wyjątki, np kiedy Twój pracodawca łamie prawo. Jednak generalnie chodzi mi o sytuacje codzienne, zwyczajne.
Dyskrecja to cnota nie mniejsza niż szczerość.

Bycie szczerym w dorosłym życiu to według mojej definicji spójność między słowami i czynami. Jeśli nie znoszę stylu grunge, a koleżanka pyta mnie czy podobają mi się jej nowe glany to nie mówię, że są cudowne, tylko, że trudno mi ocenić, bo to nie moja bajka. Jeśli opowiadam wszystkim i wszędzie, że jestem niesłychanie uczciwa to nie zdradzam chłopaka ani nie oszukuję na podatkach.
Dorośli, którzy próbują być szczery jak dzieci są często postrzegani jak słonie w składzie porcelany. Nie można im powierzyć żadnej istotnej informacji (w obawie przed plotkami) i nikt nie pyta ich o zdanie (w obawie przed zbyt bezpośrednią opinią).

[Clemence]

Napisane przez _ema_

Szczerość sama w sobie jest dobra - kiedy dotyczy naszego postępowania, przyznawania się do błędów, mówienia o swoich poglądach i bronienia swoich wartości.
Z tym, że obecnie zauważyłam modę na nazywanie chamstwa szczerością. Naoglądają się Hausa, czy innych mistrzów ciętej riposty i uważają, że wszechobecne wciskanie swojego niemile widzianego zdania jest takie super, inteligentne i prawe. A prawda jest taka, że są sytuacje kiedy dla swojego dobra, albo dla dobra drugiej osoby trzeba przemilczeć. Kiedy przyjaciółka 5 minut przed sylwestrem prezentuje mi nową kreację i pyta jak wygląda nie warto walić tekstem 'spasłaś się jak świnia i jeszcze w worek zawijasz?' - a znam ludzi, którzy pod pretekstem szczerości tak właśnie by sprawę załatwili. Takiej 'szczerości' mówię nie.

Yes
ps: Ema bez urazy ale walnełam to u siebie w blogu)

[umiko]

Napisane przez Verdina

Ja bym powiedziała, że jest dokładnie odwrotnie To właśnie dzieci są szczere do bólu (wiem coś o tym) i nie mają wyczucia co można/wypada powiedzieć, a czego nie. Zapytaj czterolatka o cokolwiek, a odpowie Ci szczerze co tata powiedział na temat cioci Jadzi, gdzie mama trzyma biżuterię a przy obiedzie opowie chętnie i ze szczegółami jaką ogromniastą kupę zrobił rano.
Rodzice wymagają szczerości od dzieci dla ich własnego bezpieczeństwa. W procesie ewolucji tylko prawdomówne dzieci mogły przetrwać (ja też czytałam mądrą książkę).
Dopiero w trakcie dojrzewania odkrywamy, że taka totalna,dziecięca szczerość jest w świecie dorosłych nieakceptowalna. Są rzeczy, o których dorośli nie mówią nawet zapytani wprost - nie zdradzasz sekretów firmowych swojego pracodawcy (nawet jeśli nie podpisałaś stosownej umowy), nie mówisz jaki kredyt spłaca Twój kolega, nie opowiadasz o problemach zdrowotnych członków swojej rodziny, nie mówisz ile zarabiasz, nie przekazujesz innym faktów z życia Twoich znajomych, które mogłyby ukazać ich w złym świetle. Oczywiście od wszystkich powyższych sytuacji istnieją wyjątki, np kiedy Twój pracodawca łamie prawo. Jednak generalnie chodzi mi o sytuacje codzienne, zwyczajne.
Dyskrecja to cnota nie mniejsza niż szczerość.

Bycie szczerym w dorosłym życiu to według mojej definicji spójność między słowami i czynami. Jeśli nie znoszę stylu grunge, a koleżanka pyta mnie czy podobają mi się jej nowe glany to nie mówię, że są cudowne, tylko, że trudno mi ocenić, bo to nie moja bajka. Jeśli opowiadam wszystkim i wszędzie, że jestem niesłychanie uczciwa to nie zdradzam chłopaka ani nie oszukuję na podatkach.
Dorośli, którzy próbują być szczery jak dzieci są często postrzegani jak słonie w składzie porcelany. Nie można im powierzyć żadnej istotnej informacji (w obawie przed plotkami) i nikt nie pyta ich o zdanie (w obawie przed zbyt bezpośrednią opinią).

Nie, nie, troszkę mnie źle zrozumiałaś. Nie chodziło mi o to, że dzieci są nieszczere, ale o to, że przyswajamy im zasady grzeczności, których one nie rozumieją. Dla naszego dobra rodzice nam wklepują zasady życia w społeczeństwie i grzeczność jest taką bezpieczną otoczką. Na prawdę, tylko prawdomówne dzieci miały największe szanse na przetrwanie? tzn. tak się zastanawiam na jakiej podstawie? Jak to działa?

Tak owszem, dyskrecja, inaczej umiarkowanie też jest cnotą i nie jesteśmy już dziećmi, więc nie możemy być szczerzy jak dzieci. Nie możemy mówić i tym wszystkim co zobaczyliśmy, usłyszeliśmy czy pomyśleliśmy sobie. Jednak kiedy coś jest według nas nie tak, coś się nie zgadza z naszym systemem moralnym to powinniśmy mówić i to jest szczerość. Zgodność czynów i słów też się bardzo liczy. Jest tysiąc sposobów na bycie szczerym.

[2fc115705b804dd24ceafb6c62ae2b078a3b7407_5febc32a8749f]

Napisane przez katarzynka1978

Nie napiszę nic, czego nie powiedziano przede mną. Szczerość - tak, chamstwo - nie. Jeżeli ktoś brak kultury osobistej, uzasadnia stwierdzeniem "jestem po prostu szczery", to ja za taką szczerość dziękuję. Z drugiej strony, ja bardzo lubię szczerych ludzi, dzięki ich opiniom mogę często lepiej przyjrzeć się własnym zachowaniom i czasem nawet wyciągnąć wnioski.

Myślę tak samo. Bez informacji zwrotnych, nawet tych bardzo nieprzyjemnych dla naszych uszu, nie moglibyśmy weryfikować prawdy o sobie i bylibyśmy jak te dzieci we mgle;-). Czasami sama autorefleksja nie wystarczy. Wiem to z autopsji

[Clemence]

[1=2fc115705b804dd24ceafb6 c62ae2b078a3b7407_5febc32 a8749f;37407540]Myślę tak samo. Bez informacji zwrotnych, nawet tych bardzo nieprzyjemnych dla naszych uszu, nie moglibyśmy weryfikować prawdy o sobie i bylibyśmy jak te dzieci we mgle;-). Czasami sama autorefleksja nie wystarczy. Wiem to z autopsji
[/QUOTE]
Owszem,tylko też trzeba umieć powiedzieć coś w odp sposób

[2fc115705b804dd24ceafb6c62ae2b078a3b7407_5febc32a8749f]

Napisane przez Clemence

Owszem,tylko też trzeba umieć powiedzieć coś w odp sposób

Zgadzam się. Ważny jest dobór słów, ale najważniejsze, moim zdaniem, są intencje. Jeśli ktoś udziela komuś takich informacji, aby wiedział gdzie popełnia błąd, to jest ok. Ale, gdy jedynym jego celem jest poniżenie kogoś, to już zupełnie inna sprawa.
Bogdan Wojcieszke powiedział kiedyś: Jeśli chcesz wiedzieć, jaki jesteś, zapytaj osób, które Cię nie lubią. Może i tak, ale oni koncentrują się tylko na wadach. Natomiast przyjaciele i dobrzy znajomi widzą i wady, i zalety. Naturalnie, jeśli się te ostatnie w ogóle posiada

[cerveza]

Jestem szczera, czasem może aż za bardzo. Jedni to doceniają, inni się odwracają - ale to dobrze, bo nie lubię mieć fałszywych ludzi w swoim otoczeniu