JAk sie przygotować do macierzyństwa?

[aprzybyla]

...Fizycznie i Psychicznie... Co zrobić jak sie nastawić... czy w ogóle można?

Dlaczego pytam?
Otóż chciałbym zostać mamą, ale jeszcze się tego boję. Myśle że nie jestem na to gotowa, podobnie przyszły ojciec mojego dziecka. Przeżywam swoego rodzaju rozdarcie wewnętrzne w stylu: chciałabym ale sie boję. Z tymże z dzieckiem to bardziej poważna sprawa.

Co wam pomogło sie przekonać do myśli ze to już czas na potomstwo?
Co robiłyście planując macierzyństwo?

Nie wiem jak Ci pomoc, bo sama od jakiegos czasu borykam sie z tym tematem i wciaz szukam odpowiedzi!! Zawsze marzylam o byciu mama, zawsze myslalam, ze jestem gotowa na bycie nia, ale gdy wkoncu zaczynamy z mezem powaznie myslec nad powiekszeniem rodziny najzwyczajniej w swiecie sie boje Nie wiem dlaczego?

[pkawecka]

Napisane przez aprzybyla

...Fizycznie i Psychicznie... Co zrobić jak sie nastawić... czy w ogóle można?

Dlaczego pytam?
Otóż chciałbym zostać mamą, ale jeszcze się tego boję. Myśle że nie jestem na to gotowa, podobnie przyszły ojciec mojego dziecka. Przeżywam swoego rodzaju rozdarcie wewnętrzne w stylu: chciałabym ale sie boję. Z tymże z dzieckiem to bardziej poważna sprawa.

Co wam pomogło sie przekonać do myśli ze to już czas na potomstwo?
Co robiłyście planując macierzyństwo?

fizycznie możesz się przygotować. zrób badania - ginekolog powie ci jakie, zaszczep sie na żółtaczkę, różyczkę itp., wylecz zęby. dobrze jest przez co najmniej 3 miesiące przed zaplanowaną ciążą brać kwas foliowy - zapobiega wadom cewy nerwowej.
a psychicznie? zawsze będziesz miała wrażenie, że to jeszcze ni pora, że zbyt wiele rzeczy się skomplikuje, praca mieszkanie, wakacje za granicą itp. no i zawsze będzie trochę lęku przed nieznanym. nie ma na to rady, bo tak naprawdę na dziecko nigdy nie ma właściwej pory, ale kiedy sie juz urodzi to wszystko naturalnie sie dostosowuje do tego stanu rzeczy.
prawda jest taka, że dopóki nie spróbujesz to nie przekonasz się, że było warto. decyzja należy do ciebie, ale chyba pocieszające jest to, że niemal wszystkie kobiety, które są matkami chwalą to sobie, więc chyba warto zaryzykować.
pozdrawiam

[emigrantka]

Sama borykałam sie z tym problemem, jednego dnia byłem pewna ze chce i juz jestem gotowa zostac mama, natomiast nastepnego dnia byłam przekonana ze jednak jeszcze mam czas i narazie odłoze to na pozniej i tak w kołko przez 2 lata...w tej chwili nie mam juz takicha wachan i kazdego dnia budze sie z przekonaniem ze to juz jest ta pora i uslilnie z mezem staramy sie o poczecie naszego słodkiego dzidziusia. Mysle ze u kazdej kobiety wachajacej sie w tej kwestii, nadejdzie własnie ten wilki dzien pewnosci

[emigrantka]

sama słodycz

[Ray]

hmm...psychicznie sie nie da:d sama sie balam ale jak juz wiem ze jestem w ciazy to juz wiem ze nie musze sie zastanawiac czy zajsc czy nie w ciaze tylko mysle o dziecku i jak dalej bedziemy zyc obaa normalna rzecz raczej bym sie nie nie sugierowala przy decyzji bycia matka

[marcelina73]

Psychicznie robiłam nic. Myśl o powiększeniu rodziny przyszła naturalnie - zaszłam w ciąże wtedy, gdy tego bardzo chciałam - byłam właśnie gotowa - nie miałam wątpliwości.
Nie wydaje mi się zasadne robić cokolwiek w kierunku "przygotowywania się", przekonywania samej siebie - kiedy będziesz gotowa, przestaniesz zadawać sobie takie pytania.

Oczywiście dużo czytałam o ciąży, macierzyństwie, dzieciach, aby wiedzieć czego się spodziewać, co się dzieje ze mną i maleństwem - to zawsze warto, chociaż często życie, własna intuicja czy, nazwijmy to "serce matki" - weryfikuje "prawdy" wyczytane czy zasłyszane.

I jasne, że można i warto przygotować się fizycznie - zdrowy tryb życia, stan zdrowia, badania itd.

Myślę, że najlepiej, aby potrzeba bycia mamą zrodziła się w nas naturalnie - bez czyichkolwiek namawiań, presji itd.

Może tym niezdecydowanym krecią robotę robią te kobiety, które wszem i wobec głoszą, jak trudne i pełne wyrzeczeń i trosk są ciąża i macierzyństwo. Postrzegają ciążę przez pryzmat tylko i wyłącznie mdłości i zmiany figury, a pierwszy okres macierzyństwa kojarzą tylko z nieprzespanymi nocami, kupkami i zupkami. Ciekawe, czy faktycznie tak i czemu tak to przeżyły. Może nie były do macierzyństwa gotowe, może uległy niezrozumiałemu dla mnie "trendowi" przedstawiania tego tematu w taki wlaśnie przykry sposób.

[pkawecka]

Napisane przez marcelina73

Nie wydaje mi się zasadne robić cokolwiek w kierunku "przygotowywania się", przekonywania samej siebie - kiedy będziesz gotowa, przestaniesz zadawać sobie takie pytania.

myślę, że nie każdy tak ma. wystarczy spojrzeć na obfitość wątku "boję się macierzyństwa"
ja na macierzyństwo zdecydowałam się wyłącznie rozumowo. mimo, że bardzo chciałam mieć dziecko byłam śmiertelnie przerażona tym "co dalej?" - ciążą, porodem, czy sobie poradzę itp. zdecydowałam się, bo doszłam do wniosku, że nigdy chyba nie będzie pora. kiedy urodził się mój synek stwierdziłam, że to była najlepsza decyzja w moim życiu. ale to nie zmienia postaci rzeczy, że nie umiem zdecydować się na drugie dziecko, bo znów się boję. chyba wciąż przeraża mnie to, że stracę kontrolę nad sytuacją. mimo, że wiem iż nie jest to takie straszne jak mi się patrząc z boku wydaje.
dlatego wydaje mi się, że potrzeba bycia matką jest niezależna od strachu przed macierzyństwem. to chyba jest bardziej kwestia charakteru niż gotowości.
tak czy inaczej nie należy nad tym wszystkim zbyt wiele myśleć, bo to i tak niewiele da - trzeba się zdać na los. ja cały czas próbuję

[marcelina73]

pkawecka - widzocznie bywa i tak, jak piszesz. Jednak taka postawa mnie nie przekonuje. Bywają matki, które nawet po przyjściu na świat dziecka nie odnajdują się w tej roli - długo lub wcale - i co wtedy? Dla mnie to zbyt duży eksperyment.
Może te "bojące się macierzyństwa" często nie są na nie właśnie gotowe?

Natomiast od kwestii ogólnie "rozumowego" zdecydowania się na macierzyństwo - gotowości do zostania mamą, odróżniłabym zdecydowanie się na dziecko w konkretnym momencie. To przecież niekoniecznie musi się pokrywać. Można dorosnąć do roli mamy ale zupełnie racjonalnie opóźniać - wstrzymywać się z realizacją takiej potrzeby. To fakt - rzadko jest w życiu kobiety ten właściwy, optymalny czas na ciążę. Zwłaszcza kolejną.

I co zdania się na los z kolejną ciążą - też doszłam do tego wniosku, tylko może z innych niż Ty powodów (kiedy?, kiedy bedzie ten właściwy czas?) - "los" już zdecydował

[carrot]

Napisane przez aprzybyla

Przeżywam swoego rodzaju rozdarcie wewnętrzne w stylu: chciałabym ale sie boję.

Odczuwam coś podobnego... Problem w tym, że mama Męża nalega żebym kontynuowała jeszcze młodość i zajęła się studiami, a dopiero po studiach ciąża (tym tokiem rozumowania dziecko może przyjść na świat za niecałe 3 lata). Moja młodość skończyła się po maturze (studia zaoczne i praca jednocześnie), więc nie widzę w takiej "młodości" uroku. Z kolei urok dostrzegam w ciąży, a następnie w maleństwie, które nie daje spać, które zachwyca z dnia na dzień coraz to nowymi rzeczami. Jestem w drobnej rozterce, tym bardziej, że w ostatnim czasie nawaliłam przy opiece nad bratanicą i mam obawy czy własne dziecko dopilnuję...

Jeszcze dodatkowo nasuwa się mały problem... Ok. grudnia przyszłego roku będziemy przeprowadzać się na swoje własne mieszkanie. Jak lepiej dla malucha - żeby przyszedł na świat po przeprowadzce czy przed, jeszcze w obecnym mieszkaniu? Może głupie pytanie, ale zastanawiam się czy nerwy związanie z przeprowadzką nie wpłyną jakoś na fasolkę (w końcu coż ja mogę wiedzieć....)

[marcelina73]

carrot - rozumiem, że teraz mieszkacie z rodzicami/teściami? W takim wypadku absolutnie warto, aby dzidziuś od razu mieszkał w waszym prywatnym mieszakniu. Tam zawsze można się zaknąć przed natrętnymi babciami.
Jeśli jest inaczej - i tak uważam, że lepiej, aby z mleństwem wprowadzić się już do nowego mieszkanka - aby nie robić przeprowadzki z maluchem.
A ciąża może być tylko inspirująca przy urządzaniu własnego gniazdka.

[carrot]

Napisane przez marcelina73

carrot - rozumiem, że teraz mieszkacie z rodzicami/teściami? W takim wypadku absolutnie warto, aby dzidziuś od razu mieszkał w waszym prywatnym mieszakniu. Tam zawsze można się zaknąć przed natrętnymi babciami.

W takiej sytuacji nie miałabym wątpliwości. Mieszkamy sami, ale w wynajmowanym mieszkanku.

[pkawecka]

Napisane przez marcelina73

pkawecka - widzocznie bywa i tak, jak piszesz. Jednak taka postawa mnie nie przekonuje. Bywają matki, które nawet po przyjściu na świat dziecka nie odnajdują się w tej roli - długo lub wcale - i co wtedy? Dla mnie to zbyt duży eksperyment.
Może te "bojące się macierzyństwa" często nie są na nie właśnie gotowe?

Natomiast od kwestii ogólnie "rozumowego" zdecydowania się na macierzyństwo - gotowości do zostania mamą, odróżniłabym zdecydowanie się na dziecko w konkretnym momencie. To przecież niekoniecznie musi się pokrywać. Można dorosnąć do roli mamy ale zupełnie racjonalnie opóźniać - wstrzymywać się z realizacją takiej potrzeby. To fakt - rzadko jest w życiu kobiety ten właściwy, optymalny czas na ciążę. Zwłaszcza kolejną.

I co zdania się na los z kolejną ciążą - też doszłam do tego wniosku, tylko może z innych niż Ty powodów (kiedy?, kiedy bedzie ten właściwy czas?) - "los" już zdecydował

ujęłaś zgrabniej to o co mi właściwie chodziło. w moim przypadku to raczej było tak jak w drugim akapicie twojej wypowiedzi a nie w pierwszym. wiedziałm, że chcę mieć dziecko, miałam taką potrzebę tyle, że się bałam. gdybym nie czuła potrzeby zostać mamą to bym się nie zdecydowała, bo bałabym się, że nie odnajdę sie w nowej roli i skrzywdzę to maleństwo.
ps. gratulacje!

Marcelina napisalas, ze czesto te bojace sie macierzynstwa nie sa na nie gotowe i wiesz naprawde zaczelam sie zastanawiac, czy oby ten strach, ktory od jakiegos momentu sie we mnie zrodzil oznacza wlasnie ta niegotowosc!!
Jednak nie!, chce byc mama, zawsze chcialam nia byc i mam nadzieje ze wkrotce zostane...
Mimo wszystko wciaz sie boje ... Moze to po prostu lek przed czyms nieznanym ??
Pozdrawiam

edit: Dopiero teraz odkrylam watek: "Boje sie macierzynstwa" a ja sie tu uzalam

[Smonia]

Bardzo dobry poradnik znalazlam na stronie : http://www.☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠/index.php...rt_f&art_id=64 . Nazywa się Super Rodzic i jest wiele porad