Doradźcie mi coś...

[Nattttii]

Moim problemem są faceci. Nie to zebym nie miala u nich powodzenia, chodzi o to, ze ja poprostu boję się z kimś być. Mam wrażenie, ze spotykając ludzi prześwietlam ich na wylot, a w dodatku zawsze martwię się ze coś moze się nie udać. Że mnie zostawi, ze mnie upokorzy przy znajomych, że on sie zaangazuje a ja nie (i na odwrot), ze związek się skończy, a co powiedzą rodzice, a co koleżanki.... lista jest długa! Do tego, chociaż się staram tego nie robić, na pierwszym miejscu dostrzegam wady zamiast zalet. Uwierzcie mi, to bardzo męczące, mam wyrzuty sumienia, ze oceniam ludzi z gory. Możecie mi coś doradzić?

[Mojra87]

Napisane przez Nattttii

Moim problemem są faceci. Nie to zebym nie miala u nich powodzenia, chodzi o to, ze ja poprostu boję się z kimś być. Mam wrażenie, ze spotykając ludzi prześwietlam ich na wylot, a w dodatku zawsze martwię się ze coś moze się nie udać. Że mnie zostawi, ze mnie upokorzy przy znajomych, że on sie zaangazuje a ja nie (i na odwrot), ze związek się skończy, a co powiedzą rodzice, a co koleżanki.... lista jest długa! Do tego, chociaż się staram tego nie robić, na pierwszym miejscu dostrzegam wady zamiast zalet. Uwierzcie mi, to bardzo męczące, mam wyrzuty sumienia, ze oceniam ludzi z gory. Możecie mi coś doradzić?

Rozumiem Cie, bo często mam bardzo podobne odczucia...To jest bardzo męczące, szczególnie wtedy, gdy czuje się samotna i wreszcie chciałabym mieć swoją drugą połówkę. Ale powiem Ci szczerze, że jeśli się naprawdę zakochasz w jakimś chłopaku, to nie będziesz patrzeć na jego wady ani przejmować się opinią innych
I takiej prawdziwej Miłości Ci życzę

[taszkin]

Witaj Nattttii.
Nie wiem jak jest u Ciebie bo tu nie da się przekazać całej sytuacji, więc to co powiem moze zupełnie nie pasowac..
Moze czujesz coś jakby "konieczność zakochania się" jakąś presję, która nie płynie z zewnątrz ale własnie od Ciebie.. kazdemu potencjalnemu stawiasz tym samym ogromne wymagania jakby juz był Twoim życiowym partnerem. Zanim poznasz jaki na prawdę jest już go do siebie dopasowujesz i wyobrazasz sobie przyszłość ( która z góry wiesz jak będzie wyglądać...oczywiscie same negatywy).
Chcę poptostu powiedzieć, że jwydaje mi się, że jeszcze nie spotkałaś kogoś w kim na prawdę się zakochałaś. Bo gdy spotkaszs kogos takiego to uwierz mi...nawet te niewyimaginowane wady przestaną byc wazne.
Ja tez tak miałam jakis czas (dokładnie jak Twoj opis)...i powiem Ci, ze teraz wydaje mi się, ze podświadomie wiedziałam, ze to nie to, broniłam się i czekałam na tego, z którym jestem Gdy sobie uświadomiłam, ze On to On...przestałam widziec problemy i wszystko stało się proste. Moze to brzmi naiwnie ale tak własnie było.
Trzymaj się pozdrawiam.

[j_marta31]

Zawsze wychodziłam z założenia, że miłości (tzn. swojej drugiej połowy) nie należy szukać. Ona sama przyjdzie, uwierz mi!!! I kiedy rzeczywiście to będzie ON, przejdzie Ci takie podejście do ludzi.
Kiedyś miałam kolegę: sympatyczny, zawsze uśmiechnięty, z poczuciem humoru, a na dodatek przystojny. Niestety, nie mogliśmy jakos się dogadać, ciagle się kłóciliśmy, coś mi w nim nie pasowało. Pewnego dnia inny znajomy powiedział, że pasujemy do siebie jak ulał. Oczywiście odpowiedziałam mu, że jest w błedzie, że my się w życiu nie dogadamy itd. Wtedy usłyszałam: Marta, przecież możesz spróbować! Przeciez w każdej chwili możesz się wycofać! Posłuchałam go i nie żałuję!!! Kochamy się już 5 lat i wszystko jest na dobrej drodze Mam kochanego i zabójczo przystojnego Faceta, który zrobiłby dla mnie wszystko. A wszystko przez to, że dałam mu (i przede wszystkim sobie!!!!) szansę. Kochana! Wszystko przed Tobą!!! Tylko troszkę odwagi, a będzie dobrze! Życzę Ci szczęcia i powodzenia!

[Moniquee]

Napisane przez Nattttii

Moim problemem są faceci. Nie to zebym nie miala u nich powodzenia, chodzi o to, ze ja poprostu boję się z kimś być. Mam wrażenie, ze spotykając ludzi prześwietlam ich na wylot, a w dodatku zawsze martwię się ze coś moze się nie udać. Że mnie zostawi, ze mnie upokorzy przy znajomych, że on sie zaangazuje a ja nie (i na odwrot), ze związek się skończy, a co powiedzą rodzice, a co koleżanki.... lista jest długa! Do tego, chociaż się staram tego nie robić, na pierwszym miejscu dostrzegam wady zamiast zalet. Uwierzcie mi, to bardzo męczące, mam wyrzuty sumienia, ze oceniam ludzi z gory. Możecie mi coś doradzić?

ja to znam z autopsji i wiem dokładnie co czujesz.

Nawet teraz jak już jestem w związku cały czas szukam dziury w całym i wiecznie widzę we wszystkim problem - na szczęście mój facet jest cierpliwy - tylko z drugiej strony nie wiem ile mu jeszcze tej cierpliwości zostało???
Myślę że musisz trafić na jakiegoś wyjątkowo upartego i cierpliwego faceta, który tyle nie będzie ci dawał spokoju aż przekona cię do siebie


Myślę też że za bardzo martwisz się o wszystkie detale- popatrz na inne dziewczyny- to że związek się kończy kiedyś to normalne i nikogo nie dziwi, to że czasami coś nie wychodzi podobnie. Na pewno ogrom twoich koleżanek miało takie związki które się rozpadły i na pewno rozumiałaś je i raczej było to dla ciebie naturalne że tak się dzieje - więc i w twoim przypadku tak zdarzyć się może....

Myślę że powinnaś zawierając jakąś potencjalną znajomość nie myśleć wogóle o jakimś związku - ale traktować tego chłopa jak bardzo dobrego znajomego - zaręczam ci że znajomość się rozwinie a ty się nie będziesz zadręczać się detalami i nawet nie zauważysz kiedy to wszystko minie...

Życzę ci powodzenia i trzymam kciuki, bo na własnej skórze się przekonałam jak jest ciężko zmienić swoje nastawienie ale wierzę że ci się uda....

[nan]

Dziewczyny mają rację - takie rzeczy się wie, w pewnym sensie przychodzą same (ale to nie znaczy, że jak już przyjdą nie należy o nie dbać!). Ja jeszcze się zastanawiam, czy do innych rzeczy w życiu też masz takie podejście - czy jesteś raczej optymistką czy pesymistką, która na każdym kroku wyczekuje, że coś się nie uda?

[YenneferD]

A czy na kazdego nowo poznanego faceta patrzysz jak na potencjalnego kandydata do związku z Tobą? Jezeli tak, to wydaje mi sie, ze powinnaś troche wyluzować. Wydaje mi się (takie wrażenie odniosłam czytając Twojego pierwszego posta), ze koniecznie chcesz, zeby wszystko od poczatku do końca było perfekcyjne, doskonałe, że nie dopuszczasz możliwosci błędu, pomyłki. A przecież rzadko kiedy coś (ktoś) jest doskonałe (doskonały), i w tym często jest cały urok. I niestety trzeba to zaakceptować... I tak naprawdę jak coś (ktoś) będzie dla Ciebie ważne (y), to nieważne stanie sie zdanie ogółu, opinie znajomych i rodziny. Zresztą Ty chyba bedziesz najlepiej wiedzieć czego chcesz i co dla Ciebie bedzie najlepsze, wiec zdanie innych nie bedzie determinowac tego co będziesz robić. To Twoje życie, Ty podejmujesz decyzje i Ty ponosisz konsekwencje . A z mężczyznami wierzę że sie wszystko ułoży

[butterfly_20]

YenneferD - powiedziałaś coś wspaniale - 'wyluzować'. Kiedys tez bylam zbyt szczegolowa, martwilam sie o kazdą drobną rzecz, zwracalam uwage na opinie moich znajomych co sobie pomyślą o moim nowym facecie, bylo nawet tak, ze nie umialam sie dobrze bawic na imprezie czy dyskotece, bo ciagle patrzylam na zegarek, by wrocic na czas do domu, na milym spotkaniu ciagle mnie martwilo, ze mam jutro klasowke albo wazna sprawe do zalatwienia, może to głupie ale powiem - nawet kochając się ze swoim chłopakiem nie do końca mogłam ponieść się chwili, bo na nogach miałam założone skarpetki, co nie było 'idealnym obrazem uprawiania seksu' ze tak to nazwe. Przez to hamowalam siebie. Pozwol sie wyzwolić! Nie bój się! Wiem, że to nie jest łatwe, tak po prostu się nie martwić, czy za chwilę nie usłyszysz przykrego komentarza czy coś się stanie nie po Twojej myśli. Naucz się żyć pełnią życia, nie przejmować się niepotrzebnie. Nie bać się uczucia i nie zastanawiać 'co będzie, jak stanie się coś nie tak, coś złego'? i nie daj Boże układać plan lub już martwić się tym na zapas! Po prostu żyj, prawdziwie i pełnią ducha!

[Nattttii]

Dzieki dziewczyny za slowa otuchy! W każdym poscie przeczytalam coś o mnie... Ale teraz już wiem, ze musze byc bardziej cierpliwą i nie robic nic na sile. Jeszcze raz dziekuje.