Tęczowy Most -pamięci naszych najdroższych przyjaciół- smutny ZBIORCZY WĄTEK WSPARCIA

[201704240951]

ale zawsze coś

[sitc]

W sumie, to chyba na początku powinnam was przeprosić, za ten wątek, zdaje sobie sprawę że nie każdy, będzie miał ochote czytać, takie moje prywatne wywody, ale bardzo chciałam wam się wyżalić
No więc był sobie piesek, bezpański ale zadziwiająco dobrze wyglądający, z pewnością dokarmiany przez kilka osób. I ten pies był najpiękniejszym, najbardziej uroczym kundlem jakiego kiedykolwiek widziałam
Wyglądał idealnie jak owczarek niemiecki, czarny podpalany, ten sam kształt i wygląd pyska, ten sam układ sierści co u długowłosych owczarków. Różniło go tylko jedno, przy dużej głowie i długim masywnym korpusie, miał łapki niewiele dłuższe niż jamnik Naprawdę był śliczny.
Z moim TŻ zawsze żartowaliśmy, że to jest mój ulubiony pies, TŻ wiedział jak go lubiłam, zawsze do niego cmokałam, mówiłam.
Widywałam go codziennie, bo kręcił się w okolicach gdzie często robie zakupy, prawie codziennie razem z TŻ widywaliśmy tego pieska, jak wychodziłam po TŻ jak wracał z pracy i razem szliśmy do domu. Taki stały, miły element drogi.
Dziś rano zadzwonił TŻ żeby mi powiedzieć, że mój ulubiony pies nie żyje. Zabił go samochód
Wiem, głupia jestem, nadwrażliwa, przecież to nie był mój pies, ani nawet pies nikogo znajomego, ale się rozpłakałam Jest mi przeraźliwie smutno Wiem, że napewno wielu z was wyda się dziwne, ale przywiązałam się do niego.
Poza tym nie wiem jak ludzie mogą byc tak bezduszni?? Nieraz jak jechałam samochodem, przed maskę wybiegł pies, zawsze udawało się go ominąć. Kurczę, nawet gdybym miała rozbić samochód, to zrobiłabym wszytsko żeby nie zrobić krzywdy psu czy kotu Wczoraj z TŻ staliśmy na jednej z większych ulic dobrą chwilę żeby przepuścić jeża który przechodził przez drogę.
Tak mi smutno...

[Moniquee]

niestety nie wszyscy wychodzą z takiego założenia jak Ty, a szkoda....
czasami jest taka sytuacja na drodze, że nie ma możliwości ominięcia psa czy jakiegoś innego zwierzątka, które nalgle wbiegło na jezdnię nie stwarzając zagrożenia dla innych uczestników ruchu, ale żeby potrącić i nawet się nie zatrzymać i nie pomóc rannemu zwierzakowi - tego już nie rozumiem...
nigdy nie zdarzyło mi się, żeby zostawić bez pomocy ranne potrącone zwierzę na drodze, raz nawet mieliśmy rajd do wrterynarza z portąconą jaskółką...

[sitc]

Moniczko, ja wiem, ja wszystko rozumiem. Sama jak bym miała wybrać, czy ominąć psa, a samej wjechać pod tira, to niestety piesek poświęcił by za mnie życie. Niebyło mnie tam, ale to średniej wielkości droga, na której panuje mały ruch. Stąd tym bardziej mój smutek

[Rosario]

Smutna ta historia pieska.I niestety prawdziwa...
Bardzo mi przykro.Choc to nie byl Twoj pies to wiem co czujesz...

[catherinne24]

Ja rozumie ,że jest Ci przykro i pewnie każdemu by było, bo mimo, że nie jest to włąsny psiak, ale w jakiś sposób czujemy sie źle, kiedy widzimy coś takiego. Tym bardziej, ze się do niego "przywiązałaś". Jak już wspomniała ........są czasem takie sytuacje na drodze, że nie da się ominąć psa, czy kota i niestety kierowca wybiera mniejsze zło. Przykre jest tylko to, że zostawił go na drodze, nie dbając o jego życie. Mówisz,że sama wolałabyś poświęcić swoje życie, aby nie zabić psa, czy też nie rozumiesz, dlaczego ktoś tak postąpił, ale ja powiem szczerze,że nie rozumie, dlaczego tego psa po prostu nie przygarnełaś? Jeżeli oceniasz kogoś, to popatrz rownież na siebie, bo może gdybyś wzieła tego pieska do siebie, żaden wypadek niemałby miejsca Nie mówie oczywiście, że to Twoja wina-w żadnym wypadku, natomiast wydaje mi się dziwne, że osoba, która mówi,że sama wolałaby mieć wypadek,niż zabić psa, nie przygarnęła go pod swój dach

[sitc]

Napisane przez catherinne24

Ja rozumie ,że jest Ci przykro i pewnie każdemu by było, bo mimo, że nie jest to włąsny psiak, ale w jakiś sposób czujemy sie źle, kiedy widzimy coś takiego. Tym bardziej, ze się do niego "przywiązałaś". Jak już wspomniała ........są czasem takie sytuacje na drodze, że nie da się ominąć psa, czy kota i niestety kierowca wybiera mniejsze zło. Przykre jest tylko to, że zostawił go na drodze, nie dbając o jego życie. Mówisz,że sama wolałabyś poświęcić swoje życie, aby nie zabić psa, czy też nie rozumiesz, dlaczego ktoś tak postąpił, ale ja powiem szczerze,że nie rozumie, dlaczego tego psa po prostu nie przygarnełaś? Jeżeli oceniasz kogoś, to popatrz rownież na siebie, bo może gdybyś wzieła tego pieska do siebie, żaden wypadek niemałby miejsca Nie mówie oczywiście, że to Twoja wina-w żadnym wypadku, natomiast wydaje mi się dziwne, że osoba, która mówi,że sama wolałaby mieć wypadek,niż zabić psa, nie przygarnęła go pod swój dach

Catherinne ja absolutnie nie powiedziałabym że wolałabym poświęcić życie za pieska, kotka czy wiewiórkę, bo tak nie jest!!
Przeczytaj uważnie co napisałam, to zauważysz że mówię tam że w skrajnej sytuacji, to niestety nie zawachałabym się potrącić zwierzaka, gdyby ominięcie go groziło mi utratą zdrowia czy zycia!! No sory, odwrotnie to trochę chore by było.
Poświęcić zderzak, czy lampe w samochodzie, jak najbardziej, ale nie siebie.
Poza tym czemu go nie przygarnęłam? Nie przygarnęłam ponieważ po pierwsze mam w domu psa i kota, oraz innych domowników którzy nie wiem czy byliby zachwyceni pomysłem. A po drugie dlatego że ten pies, nie wykazywał chęci bycia przygarniętym, nie lgnął do ludzi np. nigdy nie szedł za mną do domu.
Na przyszłość zanim się wypowiesz, czytaj ze zrozumieniem, są teraz specjalne kursy.

[madziarra]

Sitc, bardzo mi przykro Wiem co czujesz, ponieważ sama miałam kiedyś kotka, który został potrącony przez samochód i moja rozpacz była wielka Niestety dla niektórych zwierzaki są tylko "przeszkodą" na drodze i przez to tracą życie

[Moniquee]

Sitc właśnie dlatego nie rozumiem ludzi którzy mogą zdjąć nogę z gazu a tego nie robią, bo niby po co, przecież to tylko zwierzę...sama teraz jezdzę i powiem szczerze, że dla niektórych ograniczenia prędkości nie istnieją, bo święcie wierzą w swoje umiejętności za kółkiem....brakuje im tylko wyobrazni i właśnie wtedy dochodzi do takich sytuacji jak np ta.... niestety w polsce panuje taka kultura wśród kierowców na drodze a nie inna... moim zdaniem powinno się wykorzeniać te złe nawyki wśród kierowców - tylko kogo to obchodzi...

[tarakatatula]

ja juz jestem troche innego zdania, owszem nie wkazdym wypadku, ale ja oprzez moje "milosierne serce" prawie sie zabilam i skasowalam auto, w kazdym razie jesliby byla powtorka tej sytuacji wjechałabym w psa niz betonowy slup, owszem sa przypadki gdy mozna tego uniknac ale nie zawsze.... w kazdym razie wole sobie jeszcze pozyc troche , a pies ktory wpada pod auto nawet jak z tego wyjdzie jakos czym predzej czym pozniej i tak zostanie przejechany, bo gluchy nie jest i slyszy nadciagajace auto a zwykle wpada wprost pod kola , oczywiscie zdarzaja sie tez tacy imbecyle ktorzy specjalnie przejdzaja psy i koty wiezdzaja nawet na chodniki ale to juz dewiacja i inna sprawa

[tarakatatula]

dodam do tego wypadku ze jechalam przepisowa a piesek nagle wyskoczyl jak z podziemi no ale mial szczescie tylko gorzej ze mna

[sitc]

Ruda pamietam, jak o tym pisałaś. No ja też cały czas podkreślam, że ratować zwierze za cenę swojego zderzaka moim zdaniem trzeba, ale za cene życia jednak nienależy.

[tarakatatula]

[201704240951]

Sitc wiem co czujesz............
moja kotka niestety juz jej nie ma przechodziła przez ulicę i jak ją zastałam to tylko niestety była połowa cała a reszcza- zmiazdzona ;( wiem co czujesz ........

[windykatorka]

tak smutne i niestety prawdziwe
a ja coraz częściej myślę sobie- "Im bardziej poznaje ludzi tym bardziej kocham zwierzęta" :[

[martynaa]

ja też to ostatnio przeżywałam...

ale pomyśl sobie jakie on miał cudowne życie i jakie szczęście, że trafił na ciebie ...



" Twój najlepszy Przyjaciel pożegnał się z Tobą i odszedł po Tęczowym Moście do Ogrodu Psiej Szczęśliwości. Był przez Ciebie kochany i kochał Ciebie. Był najwspanialszym, najpiekniejszym i najmądrzejszym psem. Może widziałeś jak cierpiał i cierpiałeś wraz z nim z bezsilności. I może powiedziałeś sobie "Nigdy więcej takich cierpień i nigdy nie będzie drugiego takiego psa".

Pomyśl sobie co będzie jak się spotkacie kiedyś za Tęczowym Mostem. Ile radości z powtórnego spotkania ! Ale gdy już się nacieszycie ponownym spotkaniem może Twój przyjaciel zapyta "co zrobiłeś dla moich braci którzy niechciani, zagubieni lub opuszczeni przez swoich zmarłych opiekunów cierpią w dożywotnich więzieniach zwanych przez ludzi Schroniskami ?"
W betonowych zagrodach, w tłoku, bez nadziei na radosny spacer ze swoim opiekunem. Dzień po dniu, rok po roku...... A przecież i oni mogli by być tymi najwspanialszymi, najpiękniejszymi i najmądrzejszymi. I może nawet kiedyś byli?

Nie pozwól by kąt, miska, posłanie, obroża i smycz Twojego najlepszego Przyjaciela znalazły sie w śmietniku. Niech Twoje wrażliwe serce podejmie decyzję by rozjaśnić resztę życia jego bratu, nie bacząc na to że i on kiedyś Cię pożegna. Obaj będą Ci wdzięczni!"

[Smoczyca]

Napisane przez martynaa

ja też to ostatnio przeżywałam...

ale pomyśl sobie jakie on miał cudowne życie i jakie szczęście, że trafił na ciebie ...



" Twój najlepszy Przyjaciel pożegnał się z Tobą i odszedł po Tęczowym Moście do Ogrodu Psiej Szczęśliwości. Był przez Ciebie kochany i kochał Ciebie. Był najwspanialszym, najpiekniejszym i najmądrzejszym psem. Może widziałeś jak cierpiał i cierpiałeś wraz z nim z bezsilności. I może powiedziałeś sobie "Nigdy więcej takich cierpień i nigdy nie będzie drugiego takiego psa".

Pomyśl sobie co będzie jak się spotkacie kiedyś za Tęczowym Mostem. Ile radości z powtórnego spotkania ! Ale gdy już się nacieszycie ponownym spotkaniem może Twój przyjaciel zapyta "co zrobiłeś dla moich braci którzy niechciani, zagubieni lub opuszczeni przez swoich zmarłych opiekunów cierpią w dożywotnich więzieniach zwanych przez ludzi Schroniskami ?"
W betonowych zagrodach, w tłoku, bez nadziei na radosny spacer ze swoim opiekunem. Dzień po dniu, rok po roku...... A przecież i oni mogli by być tymi najwspanialszymi, najpiękniejszymi i najmądrzejszymi. I może nawet kiedyś byli?

Nie pozwól by kąt, miska, posłanie, obroża i smycz Twojego najlepszego Przyjaciela znalazły sie w śmietniku. Niech Twoje wrażliwe serce podejmie decyzję by rozjaśnić resztę życia jego bratu, nie bacząc na to że i on kiedyś Cię pożegna. Obaj będą Ci wdzięczni!"

Martyna ryczę...
Mój piesek ma już 14 lat jest słaby i schorowany, wiem, że nie pożyje bardzo długo a nie umiem się z tym pogodzić...
To co tu wkleiłaś, własnie mi coś uświadomiło... bo ja juz też sobie powiedziałam że nie chcę żadnego zwierzaka, no chyba że mnie razem z nim pochowają...

To taka cholerna niesprawiedliwość, że zwierzęta są z nami tak krótko
Piękne jest co co napisałaś, choć obudziło te skrywane pokłady smutku w moim sercu

[srubka]

[srubka]

pocieszajace jest tylko to ze pieskowi bylo u Ciebie dobrze

[n@ta]

siedze...i płacze.Ja też mam pieska i pomyślałam w tym momencie co by było gdyby odszedł...nie wyobrażam sobie tego.Trzymaj sie na pewno było mu u ciebie dobrze i dobrze że odszedł przy was, że go głaskaliście .Miał szczęście że trafił do takich kochających właścicieli.

[Bafi@Home]

Napisane przez Charlotte

Po prawie 16 latach życia umarł mój ukochany piesek, najlepszy przyjaciel, moje światełko każdego dnia i lekarstwo na poprawienie nastroju!!!

Był już naprawdę schorowany i starutki, umarł na niewydolność krążenia. Wszyscy przy tym byliśmy, głaskaliśmy go, byliśmy przy nim. Leżąc na boczku, coraz wolniej oddychał, cały czas na nas patrzył, nawet próbował sie podnosić, aż w końcu oddech ustał

Od kilku dni gorzej się czuł, ostatniego dnia nic nie jadł, nie pił, nie wstawał, nie mógł chodzić, był taki słabiutki... ale wiecie co? Jak przyszłam z pracy zwlókł się z posłania i wyszedł do mnie leciuteńko machając ogonkiem - chyba się cieszył, że już wszyscy jesteśmy i że może odejść Bo potem położył się i zaczął umierać Nie mogliśmy mu już pomóc, boję się, że on nie rozumiał, dlaczego mu nie możemy pomóc, że myślał, że nie chcemy Tak na nas patrzył smutno, i trochę jakby był przerażony!!!

Pochowaliśmy go na działce, tam będzie miał spokój, uwielbiał tam jeździć.

Jest mi tak strasznie źle i smutno, płaczę od wczoraj właściwie cały czas... tak mi go brakuje. Wiecie co to znaczy gdy odchodzi pies? Kiedyś nie sądziłam, że to będzie tak strasznie bolało. Wszyscy ryczymy jak bobry! Nie wiemy gdzie się podziać.. on wyznaczał nam rytm dnia: dać mu jeść, wyjść z nim na dwór, pobawić się, poprzytulać.... tak strasznie mi go brakuje!!!

Jak to czytam to juz mam lezki w oczach. Moj Aresik tez zmarl na niewydolnosc krazenia i plakalismy z mezem jak bobry przez kilka dni ... czulam prawdziwa zalobe w sercu, dodzisiaj jak sobie przypomnie robi mi sie strasznie przykro

[monyczkaaa]

Napisane przez Smoczyca

Martyna ryczę...
Mój piesek ma już 14 lat jest słaby i schorowany, wiem, że nie pożyje bardzo długo a nie umiem się z tym pogodzić...
To co tu wkleiłaś, własnie mi coś uświadomiło... bo ja juz też sobie powiedziałam że nie chcę żadnego zwierzaka, no chyba że mnie razem z nim pochowają...

To taka cholerna niesprawiedliwość, że zwierzęta są z nami tak krótko
Piękne jest co co napisałaś, choć obudziło te skrywane pokłady smutku w moim sercu

ja za każdym razem kiedy czytam ten fragment ze stronki o tęczowym moście to ryczę... Podobnie jak Twój pies Smoczyco, mój też jest już stary... coraz częściej zastanawiam się jak to będzie gdy go zabraknie. będąc dziś ze swoim ukochanym Szefem u weterynarza na własne oczy przekonałam się jak ludzie przeżywają odejście swojego przyjaciela. na moich oczach zmarł (nie lubię słowa zdechł) pies, cudna psinka... był z właścicielami w Rzymie, po powrocie zaczął chorować, niby było już wszystko dobrze, a wczoraj dostał krwotoku wewnętrznego... dziś miał przetaczanie krwi, niestety nie udało się go uratować kiedy zobaczyłam zapłakaną wlaścicielkę wychodzącą z gabinetu zaczęły mi ciec łzy... przeraża mnie myśl, że mój ukochany Szef też kiedyś odejdzie

[Bafi@Home]

Napisane przez Smoczyca

Martyna ryczę...
Mój piesek ma już 14 lat jest słaby i schorowany, wiem, że nie pożyje bardzo długo a nie umiem się z tym pogodzić...
To co tu wkleiłaś, własnie mi coś uświadomiło... bo ja juz też sobie powiedziałam że nie chcę żadnego zwierzaka, no chyba że mnie razem z nim pochowają...

To taka cholerna niesprawiedliwość, że zwierzęta są z nami tak krótko
Piękne jest co co napisałaś, choć obudziło te skrywane pokłady smutku w moim sercu

- ten tekst tez mi cos przypomina, mojego Aresika wzislismy ze schroniska, wielki czarny owczarek. On juz byl wtedy stary, schorowany ale dalismy mu to co najpiekniejsze nasza milosc, opieke i schronienie. Jego serduszko choc slabe i schorowane kochalo nas bardzo mocno. Dzisiaj jest w psim raju a my mamy drugiego Aresa. Tez czarnego owczarka. Chociaz tesknie za tamtym bo ten mlodzieniaszek moglby sie wiele nauczyc od Aresa Seniora

[martynaa]

mój piesek odszedł na początku lipca... zachorował dwa tygodnie wcześniej, leczyliśmy go na zapalenie płuc, ale po tygodniu antybiotyków okazało się że to nie to... na prześwietleniu wyszedł rak płuc. weterynarz powiedział nam że są dwa warianty... albo umrze szybko samoistnie, albo trzeba mu będze ulżyć w cierpieniu. było coraz gorzej... nie chciał wychodzić z domu, bał się psów ...pewnego dnia wróciłam późno w nocy do domu... chciałam go zabrać na spacer, nie chciał iść, ale po namowach ruszył się, doszedł do pierwszego krzaka ,ustawił się jak do siusiu i nie miał siły zeby je zrobić. położył się... nie miał siły się podnieść. pobiegłam do domu po pomoc, zanieśliśmy go do domu -akurat tego dnia wszyscy byli. odchodził w spokoju, otoczony rodziną. weterynarz prosił, żeby przy nim nie rozpaczać, więc trzymaliśmy się jakoś, głaskając go ciągle i mówiąc do niego. odszedł. zawsze będe mieć go w pamięci. było mi ciężko, ale wiem, że jego życie było dobre. teraz chce pomóc psiakom z krakowskiego azylu.
byłam tam już parę razy... już wybrałam psiaka dla siebie... po prostu nie byłam w stanie od niego odejść... ale nagle przyszła rodzina z panem z obsługi ,pytającym, czy to ten . zabrali go. boję się troszkę o niego bo widać było że to niezły gagatek .wierzę jednak że wiedzieli co robią.
najchętniej zabrałabym je wszystkie, ale to nierealne.

[tanzanit]

Bardzo ci wspolczuje To bardzo bolesne utracic kochanego zwierzaka.
Tanzanit

[Gonia1]

Karolciu, czy Twój piesek był jamniczkiem długowłosym? Moja babcia kiedyś miała takiego samego.

[barbi20]

............

[Meariel]

To musi być bardzo bolesne. Sama mam mokre oczy, gdy to czytam.
Jakiś czas temu straciłam swojego pupilka, patrzyłam jak się męczy, nie potrafiłam, nie zdążyłam pomóc. Przepłakałam dwa dni a jedyną myslą, która podnosiła mnie na duchu jest to, że już się nie męczy. Wyobrażałam sobie wielka zieloną łąkę po której biega i ze jest tam szczęśliwy. Spróbuj, wspominaj dobre chwile, zwróć uwagę na to, ile dał Ci szczęścia.

[barbi20]

...........

[guia]

to moze zabrzmi okrutnie, ale jak moja kotke zagryzl pies, dostalam w prezencie nowego kociaka. takiego malego rozkosznego, ciekawego swiata pieszczocha i on mi pomogl, nadal tesknie za tamta kotka, bo to bylo niesamowite stworzenie, ale teraz jak o niej mysle to sie usmiecham, a nie rycze a ludzie juz tacy sa- w koncu to ''tylko'' zwierze