Kiedy zdecydować się na dziecko???

[Gothic_Daisy]

Oj na pewno wreszcie kobiety poszły po rozum do głowy
U mnie w domu mama zawsze była bardzo niezależna z jednej strony, ale z drugiej wiele robiła dla domu - mam po niej świadomość, że trzeba być niezależną m.in. finansowo od faceta (dlatego nie wyobrażam sobie jednak sytuacji, że ja nie pracuję, a moj maż tak - co? o kasę mam go prosić? brrr ), ale z drugiej strony wiem, że nigdy nie będę dbać tak o dom jak ona - inne typy charakteru
A moj mąż na szczęscie jest samodzielny - na studia wyjechał i mieszkał sam, więc musiał się nauczyć pewnych rzeczy

[syla-78]

Napisane przez kamaO

Jakby to nasze babcie poczytały, to chyba by się za głowy złapały
Dobrze, że moja taka antyinternetowa Chyba nawet nie wie co to jest

Swoją droga kobiety wreszcie poszły po rozum do głowy, co widać na naszym przykładzie

Moja babcia, to mnie nawet zachęcała do kursu gotowania po ślubieGothic Daisy, ja teraz nie pracuję, i jest mi z tym źle. Co prawda, nie muszę się prosić o pieniądzę, mówi, żebym sobie po prostu wzięła i się nie pytała, bo to są nasze pieniądze, ale ja jakoś nie mogę. Mam nadzieję, że wkrótce znajdę jakąś pracę, bo mnie trafi

[papryczka]

Napisane przez syla-78

ja teraz nie pracuję, i jest mi z tym źle. Co prawda, nie muszę się prosić o pieniądzę, mówi, żebym sobie po prostu wzięła i się nie pytała, bo to są nasze pieniądze, ale ja jakoś nie mogę. Mam nadzieję, że wkrótce znajdę jakąś pracę, bo mnie trafi

zycze jak najszybszej pozytywnej rozmowy kwalifikacyjnej.

[OLA-27]

Witam drogie wizanki dawno mnie nie było i trochę jestem zaskoczona ze tyle osób zaaregowalo na mój post, ale bardzo się z tego cieszę ze nie jestem sama . Od ostatniego czasu trochę się zmieniło, ponieważ poostanowilam już na 100% ze idę na calos jak szaleć to szaleć i zobaczymy, co z tego będzie . Uzmyslowilam sobie że zawsze będę na cos czekać ja nie na stało umowę w pracy to na wakacje i itp. Poprostu będę się „martwic":jak już będę.... Zaczęłam myśleć pozytywnie ze wszystko się ułoży i będzie ok. Nawet się oswajam z tym ze mogę przytyć i wiem ze jestem uparta i zawzięta i ze, jeżeli to się stanie to będę robić wszystko żeby odzyskać poprzednie wymiary i tak naprawdę wszystko zależy od nas samych .. Ostatnio spotkałam się z koleżanka, która urodziła 3 mies. Temu i byłam w szoku po prostu promieniała, zadbana, figura ta sama, chociaż w ciąży pryztyla 20 kg, dziewczyna była cala w skowronkach i mimo tego ze jej życie zmieniło się, bo głównym punktem jest maleństwo to nadal znajdzie czas dla siebie I jak tez tak chce zrobić. I wim jedno wszystko zalezrzy od nas samych, naszego myslenia tylko i wyłacznie pozytywnego a wtedy wszystko będzie prostsze. Bynajmniej tak bym chciała .

[Gothic_Daisy]

Ola - trzymam kciuki, żeby się udało
Syla - powodzenia z pracą, też trzymam kciuki

[KasikB]

Napisane przez kamaO

Fakt Gdyby się tak tylko dało... Ja mogłabym już mieć dwuletnią córeczkę Jeszcze najlepiej bez porodu

Da się. Nigdzie nie jest napisane, ze każda kobieta musi nosić dziecko i musi je sama urodzić. Można zostać matką dziecka adoptowanego. Ale to ważna decyzja i ja do nieczego nie namawiam. Wskazuję tylko drogę

[marsi11]

Napisane przez OLA-27

Witam drogie wizanki dawno mnie nie było i trochę jestem zaskoczona ze tyle osób zaaregowalo na mój post, ale bardzo się z tego cieszę ze nie jestem sama . Od ostatniego czasu trochę się zmieniło, ponieważ poostanowilam już na 100% ze idę na calos jak szaleć to szaleć i zobaczymy, co z tego będzie . Uzmyslowilam sobie że zawsze będę na cos czekać ja nie na stało umowę w pracy to na wakacje i itp. Poprostu będę się „martwic":jak już będę.... Zaczęłam myśleć pozytywnie ze wszystko się ułoży i będzie ok. Nawet się oswajam z tym ze mogę przytyć i wiem ze jestem uparta i zawzięta i ze, jeżeli to się stanie to będę robić wszystko żeby odzyskać poprzednie wymiary i tak naprawdę wszystko zależy od nas samych .. Ostatnio spotkałam się z koleżanka, która urodziła 3 mies. Temu i byłam w szoku po prostu promieniała, zadbana, figura ta sama, chociaż w ciąży pryztyla 20 kg, dziewczyna była cala w skowronkach i mimo tego ze jej życie zmieniło się, bo głównym punktem jest maleństwo to nadal znajdzie czas dla siebie I jak tez tak chce zrobić. I wim jedno wszystko zalezrzy od nas samych, naszego myslenia tylko i wyłacznie pozytywnego a wtedy wszystko będzie prostsze. Bynajmniej tak bym chciała .

optymizm to bardzo wazna rzecz, trzymam kciuki i zycze powodzenia

[green_tea]

Napisane przez syla-78

ja teraz nie pracuję, i jest mi z tym źle. Co prawda, nie muszę się prosić o pieniądzę, mówi, żebym sobie po prostu wzięła i się nie pytała, bo to są nasze pieniądze, ale ja jakoś nie mogę. Mam nadzieję, że wkrótce znajdę jakąś pracę, bo mnie trafi

Syla,

Nawet nie wiesz jak bardzo Cię rozumiem. Ja w przyszłym tygodniu odchodzę z pracy w firmie moich teściów - toksycznej pracy. Od jakiegoś czasu szukam czegoś innego. Jestem zapraszana na rozmowy - i to mnie cieszy, że moje CV nie jest niezauważalne, ale coraz bardziej zdaję sobie sprawę, że najzwyczajniej w świecie mogę w pewnym momencie zostać zupełnie bez pracy. Mój Teżet zawsze mówił, że te pieniądze, które on przynosi do domu są po prostu nasze, a nie tylko jego. Fajnie to słyszeć, ale dla mnie bardzo ważne jest, by też mieć jakiś wkład finansowy we wspólne wydatki.

Życzę Ci z całego serca, abyś jak najszybciej znalazła naprawdę fajną i satysfakcjonującą pracę .

[green_tea]

Napisane przez OLA-27

Witam drogie wizanki dawno mnie nie było i trochę jestem zaskoczona ze tyle osób zaaregowalo na mój post, ale bardzo się z tego cieszę ze nie jestem sama . Od ostatniego czasu trochę się zmieniło, ponieważ poostanowilam już na 100% ze idę na calos jak szaleć to szaleć i zobaczymy, co z tego będzie . Uzmyslowilam sobie że zawsze będę na cos czekać ja nie na stało umowę w pracy to na wakacje i itp. Poprostu będę się „martwic":jak już będę.... Zaczęłam myśleć pozytywnie ze wszystko się ułoży i będzie ok. Nawet się oswajam z tym ze mogę przytyć i wiem ze jestem uparta i zawzięta i ze, jeżeli to się stanie to będę robić wszystko żeby odzyskać poprzednie wymiary i tak naprawdę wszystko zależy od nas samych .. Ostatnio spotkałam się z koleżanka, która urodziła 3 mies. Temu i byłam w szoku po prostu promieniała, zadbana, figura ta sama, chociaż w ciąży pryztyla 20 kg, dziewczyna była cala w skowronkach i mimo tego ze jej życie zmieniło się, bo głównym punktem jest maleństwo to nadal znajdzie czas dla siebie I jak tez tak chce zrobić. I wim jedno wszystko zalezrzy od nas samych, naszego myslenia tylko i wyłacznie pozytywnego a wtedy wszystko będzie prostsze. Bynajmniej tak bym chciała .

Olu,

Wobec tego powodzenia. Przy takim podejściu wszystko po prostu musi się udać . 3mam kciuki.

[kamaO]

Napisane przez KasikB

Da się. Nigdzie nie jest napisane, ze każda kobieta musi nosić dziecko i musi je sama urodzić. Można zostać matką dziecka adoptowanego. Ale to ważna decyzja i ja do nieczego nie namawiam. Wskazuję tylko drogę

No tak, ale żeby jeszcze miało geny moje i męża Ech... Nie ma lekko

[syla-78]

Papryczko, Gothic Daisy, Green Tea, dziękuję Wam z całego serca , mam nadzieje, że wkrótce zacznę pracować. Green Tea, trzeba być dobrej myśli, mam nadzieję, że będziemy miały pracę, która da nam satysfakcję.
Olu, życzę Tobie i przyszłemu Tatusiowi wszystkiego najlepszego, mam madzieję, że szybko się uda i w dniu, w którym okaże się, że będziecie rodzicami będziecie najszczęśliwsi na świecie . Dbaj o siebie i bądź dobrej myśli

[sky1980]

troszke was nierozumiem, jestescie mezatkami i dalej w glowie dzielicie jego pieniadze - moje pieniadze???
jestem od trzech lat w zwiazku,gdzie pieniadze byly zawsze NASZE
od samego poczatku,przeciez zyjemy w zwiazkach partnerskich,czasami ja mam wiecej pieniedzy,czasami on...

no ale tytul watku jest o czyms innym

[Gothic_Daisy]

Sky, co do dzielenia kasy to moim zdaniem każda para robi tak, jak jest jej wygodnie. My na przykład dalej mamy każdy swoją kasę, część jest wspólna, ale nie wyobrazam sobie, że wszystko było wspolne Ale oczywiscie nam w dwójkę to odpowiada, a to przeciez o to chodzi

[papryczka]

Napisane przez Gothic_Daisy

Sky, co do dzielenia kasy to moim zdaniem każda para robi tak, jak jest jej wygodnie. My na przykład dalej mamy każdy swoją kasę, część jest wspólna, ale nie wyobrazam sobie, że wszystko było wspolne Ale oczywiscie nam w dwójkę to odpowiada, a to przeciez o to chodzi

No troche zboczylysmy z tematu, ale ja, tak jak Sky, nie wyobrazam sobie osobnje kasy.... Tak, jak Gothic_Daisy uwazam, ze to sprawa kazdej pary, wiec nie bede krytykowac wyborow innych. Jednak odkad mieszkam z moim ukochanym (dlugo przed slubem sie to zaczelo ), mamy wspolne konto i jest to dla mnie jak najbardziej naturalne - innego rozwiazania sobie nie wyobrazam.

[syla-78]

Sky, to nie o to chodzi, że dzielimy TŻ pieniądze na moje-twoje. Po prostu, ja przynajmniej uważam, że kobieta powinna pracować, wtedy jest bardziej niezależna i dowartościowana. Ja teraz nie pracuję ( nad czym ubolewam) i mąż nigdy nie dał mi do zrozumienia, że on mnie utrzymuje, mówi,że to są nasze pieniądze i żebym w ogóle nie myślała inaczej. Czasem chodzi nawet o takie błahe sprawy, jak prezent dla niego, przecież nie powiem"kotek, chciałam Ci coś kupić, daj mi pieniądze".Pewnie, że można razem kupić, ale ja chciałabym mu za moje, zarobione pieniądze coś mu dać.Wiecie o co chodzi

[kiciamała]

Ja już pracuje, albo jeszcze bo zostały mi dwa tygodnie i ide na macierzyński.Przeprowadzi łam sie do Niemiec do męża i zostałam bez pracy kasy i znajomych. Miałam pieniądze bo on zarabia ale miałam takie przeświadczenie że moge kupić coś do jedzenia dla nas a coś dla siebie to raczej nie. To raczej problem na poziomie wartości człowieka jako równego partnera, a nie moje czy nasze.
Nie chciałam dziecka jeszcze, ale z samotności wyszła taka wpadka kontrolowana.Dwa tygodnie pózniej dostałam cudem pozwolenie i znalazłam prace.Mam tą świadomość, że dwa tygodnie później już byśmy nie próbowali.A tak mam 10 słodkich kilogramów na +,a brzuch stał się centrum mego intymnego życia.Teraz myśle że za późno zaszłam w ciąże no ale przecież nie chciałam wcześniej.Brak perspektyw i paniczny strach.Teraz nie jest lepiej ale stało się i jestem szczęśliwa. Boje się ale inaczej.

[Bafi@Home]

Napisane przez Gothic_Daisy

Poza tym jeszcze jedno - ja za mąż wyszłam w tym roku. Chcę się nacieszyć życiem z mężem (przed slubem nie mieszkalismy razem), chcę zobaczyć jak to jest w dwójkę i nie chcę ominąć tego etapu.
Gdybym wyszła za mąż kilka lat temu, to pewnie teraz bym się szykowała do dzieci A skoro jest jak jest, to mi się wszystko przesunęło o te kilka lat.

Gothic_Daisy zgadzam się z Tobą w 100% jesteśmy z moim mężem 9 lat po slubie - dopiero teraz oczekujemy dziecka i wiesz co jest najpiękniejsze w tym wszystkim, że chcemy tego oboje, jesteśmy szczęśliwi, że nasze maleństwo to owoc naszej miłości a nie nagadywania rodziny, znajomych że najwyższy czas, na co czekamy.

Przez cały ten okres naszego dotychczasowego małżeństwa nasi dzieciaci znajomi, rodzina itd.., non stop pytali czemu nie mamy dzieci, że kiedy i kiedy i tak w kółko, pojawiały sie hasła, że pewnie tych dzieci nie możemy mieć - męczyło mnie to i wkurzało zarazem.

Chcieliśmy spędzić czas razem, nacieszyć się sobą, podobnie jak ty nie mieszkaliśmy ze sobą przed ślubem - nie raz słysze miłe komenatrze typu - to można się tak kochać będąc 9 lat po ślubie , ktoś kto nas nie zna myśli, że jesteśmy świeżo zakochanymi. A my po prostu tacy jesteśmy.

[syla-78]

Bafi@Home, gratulujęTobie i mężowi dojrzałej postawy.Po prostu dojrzaliście do dziecka i już Zajrzałam w profil i z niego wynika, że miałaś 21 lat jak wyszłaś za mąż, a więc byłaś bardzo młodziutka. Bez przesady, że 20-latka jest już dojrzała do macierzyństwa. Ludziom ślub kojarzy się od razu z dziećmi, a jak nie ma się ich od razu, to albo nie możecie-albo się coś nie układa. Osobiście uważam, że po ślubie warto poczekać parę lat z decyzją o dziecku. Chyba, że para bardzo chce i naprawdę do tego dojrzała. Jakoś trudno mi wyobrazić sobie tę dojrzałość w wieku 20-lat. Ale oczywiście też jest róznie. Nie wiem, czy któraś z Was oglądała kiedyś odcinek"Rozmów w toku" o "nastoletnich rodzicach". Np. dziewczyna lat23 z chłopakiem 17-letnim "zrobili" sobie dzidziusia, żeby ich połączyło coś więcej.Super po prostu.Co do głupich komentarzy, to je olej. Każdy sądzi po sobie, a ludzie, którzy Wam dokuczają muszą być bardzo nieszczęśliwi, pewnie sami przestali kochać i być kochanymi. Mam znajomych, jak brali ślub ona 21 l. on 23l w rok po ślubie mieli już dziecko ( ona pracowała i zaocznie studiowała, on też pracował). Jak prosiliśmy ich na nasz ślub ( mieliśmy po 24-lata), oczywiście pytanie :no to za rok bobasek, no bo kiedy? Ta dziewczyna mi powiedziała, że TRZEBA od razu, bo rok po ślubie to już jest nudno. Czujecie, jak może być nudno, ro po ślubie, mając 21 lat ?Fajny sposób na nudę Teraz mają już dwójkę dzieci ( są 6 lat po ślubie). Ja jestem 4 i jakoś nie jest nam nudno. Boże, co za argument
Wracając do "miłych" komentarzy. Ja jak mówiłam niektórym znajomym kolezankom, że wyszłam za mąż to prawie wszystkie mi kondolencje składały (one są free ). Jakoś mojemu mężowi wszyscy kumple gratulowli pięknej żony.Tylko jakoś dziwnie, jak oglądały album ze zdjęciami ślubnymi to miały miny, jakby je skręcało. Nie powiem, później wiele razy myślałam, że może za wczesnie, itd. Dopiero moja przyjaciółka mi wytłumaczyła, że baby są po prostu zazdrosne, że ona sama też by chciała, ale jakoś jej nie wyszło, a że tamte dziewczyny są po prostu bardzo samotne i nie mogą patrzeć na szczęcie innych.
Ludzie potrafią być naprawdę żałośni, np. mojej jednej kumpeli koleżanki z pracy nie dają żyć. Dziewczyna ma 30 lat, dziecko i męża od 6 lat. Jak widzi się ich razem od razu widać, że bardzo się kochają. Tamte bez przerwy jej dogadują( znają jej męża, bo wszyscy pracują w jednej firmiei widzą france jak facet szaleje za żoną), Po co Ci mąż,widzisz Ty już musisz jechać do domu, bo masz męża , my możemu iść gdzie chcemy, robic co chcemy itd. Raz nawet zachęcały ją do romansu. Smieją się, że musi wiecznie się głodzić bo ją młodszy mąż zostawi ( raptem 3 lata młodszy).Dziewczyna ma figurę modelki, jest bardzo szczupła ( a je jak wielki chłop-szczęściara ), a najbardziej dogadują jej babiszony o wadze 90 kilo. Mówią, że one są wolne, że tylko dziewuszki z zabitych wioch wychodzą za mąż.Skoro są tak z........e szczęśliwe, to po cholerę ciągle o tym gadaja? Są do tego stopnia żałosne, że jedna z nich wymyśliła, że była z jednym kolegą na Ibizie ( owszem na Ibizie była tylko bez niego), koleżanka spotkała go i zapytałą się jak tam było z X. Chłopak najpierw zrobił wielkie oczy a później dostał ataku śmiechu ( ponoć tamta miała go ze sobą zabrać na "dziki" seks:Moja koleżanka mówi później tej X, że rozmawia z nim, a ona"wyparł się). Oczywiście chłopak z nią nie był. Dodam, że to nie są 20-letnie gówniary( bez urazy ) tylko 32, 35, 37-letnie kobiety, do tego bez żadnej złościwości dużo poniżej średniej( jeżeli chodzi o wygląd i i rozum jak widać też). Chodzą z desperacją w oczach i pożerają wzrokiem każdego faceta. Ale jakie mają wymagania, conajmniej dyrektora by chciały! ( to są ich słowa, co taki zwykły facet może im zapewnić)Godzinę tłumaczyłam koleżance, że te baby są żałosne, nieszczęśliwe i bardzo samotene, i że dały by wszystko, żeby mieć tak jak ona, że jakie koleżanki namawiają szczęśliwą mężatkę do romansu? Byłyby wziebowzięte, jakby małżeństwo by się jej rozpadło. Ja po prostu bym je wyśmiała,mówiąc, że mam młodego ogiera w domu, i nie muszę jechać na Ibizę czy gdzie tam i płacić za seks. Dziewuchy cierpią na typowy "brak dopchnięcia" Niektóre baby to faktycznie są zdesperowane

[papryczka]

Napisane przez syla-78

Osobiście uważam, że po ślubie warto poczekać parę lat z decyzją o dziecku. Chyba, że para bardzo chce i naprawdę do tego dojrzała. Jakoś trudno mi wyobrazić sobie tę dojrzałość w wieku 20-lat.

No z tym kilka lat nie ma reguly! Ja na pewno kilku lat nie bede czekac, bo zanim wyszlam za maz mieszkalam z moim TZ pare latek i to, ze sie pobralismy nie zmienilo niczego. Wzielismy slub w wieku 29 i 30 lat, wiec nie nalezymy do tej grupy, o ktorej piszesz...

Dziewczyny, kazdy przypadek jest inny i nie jednego szblonu na idealny czas na dziecko. Jeszcze raz powtarzam - trzeba dojrzec!

[syla-78]

Napisane przez papryczka

No z tym kilka lat nie ma reguly! Ja na pewno kilku lat nie bede czekac, bo zanim wyszlam za maz mieszkalam z moim TZ pare latek i to, ze sie pobralismy nie zmienilo niczego. Wzielismy slub w wieku 29 i 30 lat, wiec nie nalezymy do tej grupy, o ktorej piszesz...

Dziewczyny, kazdy przypadek jest inny i nie jednego szblonu na idealny czas na dziecko. Jeszcze raz powtarzam - trzeba dojrzec!

Pewnie, że nie ma reguły Ja mam 28 lat, a jeszcze nie dojrzałam i jestem parę lat po ślubie.W takim razie czekam az dojrzeję

[dorinka30]

Napisane przez olunias

Poród to jest cos co sprawia że na sama myśl o tym dostaję gęsiej skórki.
Chyba mam jakąś blokadę psychiczną przed posiadaniem dziecka jak równiez przed jego urodzeniem.

To pomyśl o cesarkim cięciu. Ja tak to rozwiązałam i nie żałuję. Jeśli zdecyduję się na drugie dziecko to też tylko z takim założeniem. W Polsce to niekiedy uchodzi za "niemoralne", ale na całym świecie, zwłaszcza w Stanach to normalne.
To naprawdę ma wiele plusów, z mojego punktu widzenia, ale ponieważ Polska to państwo katolickie głośno się o tym nie mówi. Polecam do przemyślenia, wszystkim dla których poród naturalny to KOSZMAR
Pozdrawiam

[sylwiani]

to całe dojrzewanie, to przereklamowane jest
jakby logicznie pomyśleć, to nikt by nie zawierał małżeństw (bo za duże ryzyko), a dzieci, to już w ogóle by nie było
ja zawsze mówiłam, że najlepsze dzieci są cudze, bo można pooglądać i jak zaczynają płakać i marudzić to oddać rodzicom
teraz mam trójkę swoich i nie wyobrażam sobie bez nich życia, bo dzieci, to nie tylko utrapienie, ale i olbrzymia radość, choć nie jest to oczywiście samo pasmo radości
poza tym dzieci dają coś, czego nie można osiągnąć czym innym: możliwość spojrzenia na siebie z dystansu i dostrzeżenia, że nie jest się pępkiem świata
co do rozrywek, to są jeszcze babcie, opiekunki do dzieci i nic nie stoi na przeszkodzie, by wychodzić na imprezki, bo to, że mam dzieci nie oznacza, że jestem cierpiętnicą i kucharką, sprzątaczką i opiekunką do dzieci, mimo że jeszcze nie wróciłam do pracy mój mąż mnie w ten sposób nie traktuje, bo po prostu na to nie pozwalam, np w sobotę ja mam czas dla siebie, a mój TŻ z dziećmi rządzi w kuchni, staramy sobie pomagać w obowiązkach domowych (a nie on mi pomaga)
co do porodu, to różna jest rozpiętość bólu (no nie oszukujmy się), ale tego momentu kiedy się widzi po raz pierwszy swoje dziecko nie da się z niczym porównać
tak naprawdę, to nigdy nie jest odpowiedni czas na dzieci, bo zawsze można znaleźć jakąś wymówkę

[papryczka]

Napisane przez sylwiani

dzieci, to nie tylko utrapienie, ale i olbrzymia radość, choć nie jest to oczywiście samo pasmo radości
poza tym dzieci dają coś, czego nie można osiągnąć czym innym: możliwość spojrzenia na siebie z dystansu i dostrzeżenia, że nie jest się pępkiem świata

pewnie tak jest

Napisane przez sylwiani

tak naprawdę, to nigdy nie jest odpowiedni czas na dzieci, bo zawsze można znaleźć jakąś wymówkę

no, cos w tym jest.... zawsze mozna znalezc jakis pretekst....

[Tygrys]

Napisane przez OLA-27

... ale jakoś do dziecka mi nie spieszno ... ale bardzo boje sie macierzynstwa i wszystkich obowiazkow ... ze bede nie atrakcyjna i...

Jak najszybciej cierpliwości nie starcza na wieki, a z czasem człowiek robi się za wygodny...

Myśmy naszą Gabkę mieli w "Twoim" wieku... i szkoda że tak późno.

Ti.

[ebena]

[quote=sylwiani;2755703]to całe dojrzewanie, to przereklamowane jest
jakby logicznie pomyśleć, to nikt by nie zawierał małżeństw (bo za duże ryzyko), a dzieci, to już w ogóle by nie było

Zgadzam się z Tobą całkowicie

[sylwiani]

tak odnośnie wyglądu, to przecież każdy z nas się zestarzeje, nie ma co gonić za figurą, mi nikt nie chce uwierzyć, że urodziłam trójkę dzieci, po prostu każda z nas straci linię, ale przynajmniej ja później będę dzieci miała, a to zaoszczędzi mi pewnie zbyt dużej ilości czasu na emeryturze

[paula78]

Napisane przez dorinka30

To pomyśl o cesarkim cięciu. Ja tak to rozwiązałam i nie żałuję. Jeśli zdecyduję się na drugie dziecko to też tylko z takim założeniem. W Polsce to niekiedy uchodzi za "niemoralne", ale na całym świecie, zwłaszcza w Stanach to normalne.
To naprawdę ma wiele plusów, z mojego punktu widzenia, ale ponieważ Polska to państwo katolickie głośno się o tym nie mówi. Polecam do przemyślenia, wszystkim dla których poród naturalny to KOSZMAR
Pozdrawiam

akurat przyklad usa jest kiepski bo nie wszytsko co jest super w usa jest dobre.no i zawsze mozna powiedziec ze rodzilam jak gwiazda filmowa. :-/

cc to powazna operacja i nic tego nie zmieni ,moda na cc wziela sie stad iz wszyscy dookola strasza porodami a same kobiety nie wiedza co to porod i stad strach no i nie potrafia domagac sie dobrego traktowania.

nie na darmo porod naturalny nazywa sie naturalnym.

katolicyzm nie ma tu nic do rzeczy ,chodzi tylko o medyczne spojerzenie na sprawe.

cc jest zarezerwowane na wszelki wypadek.

na ukrainie tez robi sie cc bo nikomu sie nie chce czekac na porod naturalny,poswiecic swoj czas i wiedze aby pomoc matce i dziecku przyjsc na swiat ,pozatym w trakcie naruralnego dzicko dostaje odpowiednie bodzce(hormony pracuja itp ale to sprawa medyczna i trzeb aby sie w to zaglebic) do zycia ,jest odpowiednio przygotowane ,cc to wyrwanie dziecka bez zadnych ceregieli bo liczy sie jego zycie kiedy jest zagrozone.

rodzilas naturalnie i dobrych warunkach skoro twierdzisz ze porod naturalny to koszmar ?

to moje zdanie .na szczescie kazdy ma swoj rozum (lub nie i ma swoj tyle i swoje pieniadze i moze o tym wszytskim decydowac sam.

[sylwiani]

z tym cc to nie jest wcale tak "słodko": nawet po ciężkim porodzie stawiają cię na nogi i można się umyć i za przeproszeniem wysikać, a po cc nawet nie można głowy podnieść, żeby sobie zobaczyć, co się urodziło
ja tam wolałam być samodzielna

[Sabbath]

Napisane przez sylwiani

z tym cc to nie jest wcale tak "słodko": nawet po ciężkim porodzie stawiają cię na nogi i można się umyć i za przeproszeniem wysikać, a po cc nawet nie można głowy podnieść, żeby sobie zobaczyć, co się urodziło
ja tam wolałam być samodzielna

Sylwiani, to doprawdy zależy od tego, jak ciężki był ten ciężki poród.
Ja po urodzeniu dziecka nie byłam w stanie wstać o własnych siłach przez trzy dni - po prosu mdlałam z osłabienia. Nie potrafiłam dziecka podnieść, przytulic, wziąć do łózka, bo każda próba siadania kończyła się tym, że... nie pamiętam nic dalej.
Pierwsze dwie doby spędziłam nie wyjąc z bólu tylko dlatego, że nie mam zwyczaju jęczeć głośno. O żadnym śnie mowy nie było. Przez bity tydzień krwawiłam jak prosię, a każda zmiana pozycji powodowała ból. Dziecko przewijałam rozkładając kocyk na podłodze i klęcząc przy nim, bo byłam tak osłabiona bólem i upływem krwi, że nie byłam w stanie stać przy przewijaku. Na tyłku nie siadałam przez miesiąc. Trzy tygodnie od porodu egzaminy zdawałam na stojąco.

Nie wspomnę już o samym porodzie, który świetnie ułatwił mi decyzję, że nigdy więcej dzieci mieć nie będę. Mam takie wrażenie, że nikt normalny nie decyduje się na coś takiego dwukrotnie. Wiem, że to subiektywna i kontrowersyjnie wyrażona opinia, bo przecież kobiety rodzą po dwa trzy razy, ale... Na litość boską, nie mam pojęcia jak!

Miałam kiedyś 45 minutową operację bez znieczulenia (względy medyczne, czyli uczulenia i silne reakcje alergiczne plus konieczność ratowania życia), podczas której cały czas byłam przytomna i byłam w stanie odpowiadać na uporczywe kontrolne pytania sanitariuszy: Jak masz na imię, gdzie mieszkasz etc. I powiem Wam coś: to pestka w porównaniu z bólem porodowym!

Być może nie powinnam tego pisać, ale mnie szwagierka i teściowa tłumaczyły, że poród to jak (przepraszam za porównanie, ale to cytat) zrobienie dużej kupy. Otóż... Dostrzegam różnicę.

Edit:
Powinnam zaznaczyć, że poród był prawidłowy i bez powikłań.

[kamaO]

Sabbath - dlatego też ja chyba jednak nie chcę rodzić...