Czy znowu do niego wrócić ?

[nienaganna1]

witam, chciałabym zaczerpnąć Waszych opinii na pewien temat. Zaczne od początku. Mam 19 lat mój chłopak(były) 23 , jestem z nim od liceum, prawie 3 lata. Była to moja pierwsza miłość, była bardzo różnie między nami, rok temu zranił mnie, całował się ze swoją była, ale wybaczyłam mu to, tak go kochałam. Od tego czasu już wszystko było ok, na prawde się zmienił, zrozumiał swój błąd starał się strasznie i widziałam, że mu na mnie zależało.

Od pewnego czasu zaczęło mi w nim wszystko przeszkadzać + to że nasze plany na przyszłość są zupełnie inne, dla niego ważna jest rodzina, nie poszedł na studia, jest po technikum, chciałby wyjechać za granice do pracy. Na początku oczywiśce chciałam z nim i zrobiłabym wszystko, ale od czasu jak poszłam na studia jakoś bardziej rozsądnie zaczęlam na wszystko patrzeć. Ja chciałabym studiowac, rozwijać się, podróżować, ustawić się jakoś w życiu, mam inne priorytety niż on, Nie chce zmieniać mojego życia pod jego upodobania. Co więcej zdawało mi się ostatnio że to już chyba bardziej przyzwyczajenie dla mnie niż miłość, nawet nie miałam ochoty go całować, co dopiero mowiąc o seksie. Nie ma fajerwerków, ani nic nadzwyczajnego dla mnie w tym związku. Był o mnie strasznie zazdrosny, co zawsze mnie denerwowało ponieważ nie pozwalał mi wychodzić na jakieś imprezy, od razu się obrażał. Ale bałam się go stracić więc wolałam z nim spędzać czas.


Jakby mnie ktoś spytał czy chce być z nim do konca życia, to powiedziałabym NIE WIEM.Wydaje mi się że powinnam powiedzieć że oczywiście, nie mieć żadnych wątpliwości. Co więcej od jakiegoś czasu myśle o inym chłopaku ( stara historia) , tylko myśle. Nie dam rady dla niego poświęcić takich rzeczy jak znajomi, kariera itp. Kilka dni temu powiedziałam mu że już psychicznie nie wytrzymuje i że musiamy sie rozstac. Bylo to bardzo trudne dla mnie. Szkoda mi tych 3 lat, wszystkich wspomnień, wyjazdów Pierwszy wieczór przepłakałam, ale od następnego znowu patrze na to nie sercem, ale rozumem, i wydaje mi sie ze dobrze zrobiłam, jakoś nie ciagnie mnie to dotego aby wrócić, walczyć itp.

Tęsknie ale za wspomnieniami, jakoś sama daje rade. Chciałabym Chcieć wrócić, ale chyba nie wróce tylko dlatego że go bardzo teraz zraniłam i on sie okropnie czuje, nie wyobraza sobie beze mnie zycia. Dlatego ze mamy tyle wspomnień itp. Z resztą chyba zaczynać coś 3 raz to tez już niefajnie. Nie wiem czy spotkam kogoś dobrego , czy nie będe kiedyś załować. Nie wiem co robić.

[Kolor kremowy]

Napisane przez nienaganna1

witam, chciałabym zaczerpnąć Waszych opinii na pewien temat. Zaczne od początku. Mam 19 lat mój chłopak(były) 23 , jestem z nim od liceum, prawie 3 lata. Była to moja pierwsza miłość, była bardzo różnie między nami, rok temu zranił mnie, całował się ze swoją była, ale wybaczyłam mu to, tak go kochałam. Od tego czasu już wszystko było ok, na prawde się zmienił, zrozumiał swój błąd starał się strasznie i widziałam, że mu na mnie zależało.

Od pewnego czasu zaczęło mi w nim wszystko przeszkadzać + to że nasze plany na przyszłość są zupełnie inne, dla niego ważna jest rodzina, nie poszedł na studia, jest po technikum, chciałby wyjechać za granice do pracy. Na początku oczywiśce chciałam z nim i zrobiłabym wszystko, ale od czasu jak poszłam na studia jakoś bardziej rozsądnie zaczęlam na wszystko patrzeć. Ja chciałabym studiowac, rozwijać się, podróżować, ustawić się jakoś w życiu, mam inne priorytety niż on, Nie chce zmieniać mojego życia pod jego upodobania. Co więcej zdawało mi się ostatnio że to już chyba bardziej przyzwyczajenie dla mnie niż miłość, nawet nie miałam ochoty go całować, co dopiero mowiąc o seksie. Nie ma fajerwerków, ani nic nadzwyczajnego dla mnie w tym związku. Był o mnie strasznie zazdrosny, co zawsze mnie denerwowało ponieważ nie pozwalał mi wychodzić na jakieś imprezy, od razu się obrażał. Ale bałam się go stracić więc wolałam z nim spędzać czas.


Jakby mnie ktoś spytał czy chce być z nim do konca życia, to powiedziałabym NIE WIEM.Wydaje mi się że powinnam powiedzieć że oczywiście, nie mieć żadnych wątpliwości. Co więcej od jakiegoś czasu myśle o inym chłopaku ( stara historia) , tylko myśle. Nie dam rady dla niego poświęcić takich rzeczy jak znajomi, kariera itp. Kilka dni temu powiedziałam mu że już psychicznie nie wytrzymuje i że musiamy sie rozstac. Bylo to bardzo trudne dla mnie. Szkoda mi tych 3 lat, wszystkich wspomnień, wyjazdów Pierwszy wieczór przepłakałam, ale od następnego znowu patrze na to nie sercem, ale rozumem, i wydaje mi sie ze dobrze zrobiłam, jakoś nie ciagnie mnie to dotego aby wrócić, walczyć itp.

Tęsknie ale za wspomnieniami, jakoś sama daje rade. Chciałabym Chcieć wrócić, ale chyba nie wróce tylko dlatego że go bardzo teraz zraniłam i on sie okropnie czuje, nie wyobraza sobie beze mnie zycia. Dlatego ze mamy tyle wspomnień itp. Z resztą chyba zaczynać coś 3 raz to tez już niefajnie. Nie wiem czy spotkam kogoś dobrego , czy nie będe kiedyś załować. Nie wiem co robić.

Daj sobie czas. Zawsze po rozstaniu jest smutek i tęsknota, bo nawet gdy przestałas kochać, to jednak łączyła Was przyjaźń, przyzwyczajenie, wspomnienia wspólnych chwil. Pozwól sobie przeżyć żałobę po tym związku.

Skoro podjęłas decyzję o rozstaniu, to trzymaj sie tego. Sama widziałas, że Wasze drogi się rozchodzą, że wszytsko Cię w nim denerwuje, a już nie wspomnę o tym, że on Cie kiedyś zdradził. Pewnie zaczęło Cię w nim wszystko denerwować dlatego, że przestałas go kochać. Agnieszka Osiecka mówiła: "Póki go kochałam, to tak cudownie poprawiał włosy. Nagle patrzę: Jezu, jak on głupio poprawia te włosy!"

Przed Tobą całe życie. Spotkasz kogoś dobrego na pewno. Trzymaj się

[Casaya781]

Wydaje mi się, że to wszystko co było z twojej strony po prostu z czasem przerodziło się w zwykłe przyzwyczajenie. Cały czas mówisz, że szkoda Ci tego czasu spędzonego razem, podróży, ale pamiętaj, że skoro nie jesteś pewna co do chłopaka to nie ma sensu tego ciągnąć. Jesteś jeszcze młoda Sama mam 19lat i wiem, że jeszcze wszystko przede mną. Moim zdaniem nie powinnaś wracać do tego chłopaka Zacznij nowe życie

[deszczowypies]

Co zrobić? Cieszyć się, że spadły Ci klapki z oczu, które rok temu pozwoliły Ci wybaczyć zdradę. Macie różne priorytety, Ty właściwie nic do niego nie czujesz poza tęsknotą za "dobrymi czasami" - studia to dobry czas weryfikacji swoich potrzeb i możliwość samorozwoju, wykorzystaj to i nie wracaj do związku, który nie ma przyszłości.

[skazana_na_bluesa]

daj sobie siana z tym chłopakiem i naucz się być sama, nie w związku. to, co opisałaś nie jest warte tkwienia dalej w tym związku.

[nienaganna1]

była u niego oddac mu rzeczy, myślałam że sie popłaczę jak go zobaczyłam teraz siedze i rycze, tęsknie za nim

[liselotta]

Napisane przez nienaganna1

była u niego oddac mu rzeczy, myślałam że sie popłaczę jak go zobaczyłam teraz siedze i rycze, tęsknie za nim

przejdzie ci.
masz 19 lat na litosc boską, chyba znajdziesz kogoś lepszego niż on?

[zmieszany_facet]

Już tak abstrahując od wątku- często widzę, jak dziewczyny tutaj na forum, które mają kryzys po kilku latach związki zawsze powtarzają jak mantrę - nie ma fajerwerków z związku... Rzecz jasna każda to ubiera inaczej w słowa. A czego się kobiety spodziewają po kilku latach? Wiadomo, że wtedy związek już ewoluuje, nadchodzi stabilizacja, emocje zaczynają się tonować. Niektóre kobiety naprawde mają jakieś dziwne podejście, że facet zawsze ale to zawsze będzie stawać na rzęsach, aby zawsze było tak jak na początku relacji. Tylko jedna sprawa- co te dziewczyny robią, aby tak było, czy nie jest tak, że one czekają tylko na to co zrobi partner?

rzecz jasna trzeba rozgraniczyć zwyczajny kryzys jaki nadchodzi po kilku latach związku, a normalny brak miłości

[201703061208]

Napisane przez zmieszany_facet

Już tak abstrahując od wątku- często widzę, jak dziewczyny tutaj na forum, które mają kryzys po kilku latach związki zawsze powtarzają jak mantrę - nie ma fajerwerków z związku... Rzecz jasna każda to ubiera inaczej w słowa.

Też to zauważyłam, brak fajerwerków. No tak, bo w kolejnym związku to po kilku latach znajomości będą same fajerwerki, tęcza i gwiazdki, dam sobie rękę uciąć że tak będzie

[I am Rock]

A ja głupia, całe życie myślałam, że w związku chodzi o stabilizację.
A nie, że po paru latach facet mi wystrzeli i rozbłyśnie
Fajerwerki...

[carpediem]

Napisane przez I am Rock

A ja głupia, całe życie myślałam, że w związku chodzi o stabilizację.
A nie, że po paru latach facet mi wystrzeli i rozbłyśnie
Fajerwerki...

Autorko - wygląda na to, że uczucie po prostu się wypaliło. Nie po drodze Wam. Jesteś młoda, z pewnością jeszcze poznasz niejednego wartościowego faceta.

[riri24]

Daj spokoj z nim. Miałam bardzo podobnie - starszy chłopak w liceum, pierwszy poważny. Wtedy dla mnie to było coś, teraz po czasie smieje sie jaka byłam głupia najpierw super a pozniej doslownie wszystko mi w nim przeszkadzalo, do tego jakies zdrady, aferki, nie czulam sie atrakcyjna, nie komplementowal mnie prawie wcale. Tez mialam kupe wspomnien, wyjazdow ale co? Najbardziej mi szkoda znajomych bo sie zadawalismy glownie z jego a juz nie mam kontaktu z nikim. Na szczescie wkrotce potem poznalam mojego tz i od 5 lat mam fajerwerki nieprzerwanie ale do poważnego związku trzeba dojrzec, i to obie strony tak samo, starac sie o siebie codziennie, dotrzeć się we wszystkich spornych sprawach, wypracowac kompromisy i mamy związek jak z bajki