Wahania nastroju, płaczliwość, stres, tęsknota, lęk...

[rosli]

Hej,
Odkąd pamiętam mam problem z opuszczaniem domu, wyjazdami, generalnie rozłąką. W gimnazjum jak wyjeżdżałam na obozy to na początku jak się szykowałam byłam bardzo podekscytowana i się mega cieszyłam ale w dzień wyjazdu zaczynałam czuć podenerwowanie i kiedy zaczynałam rozmawiać z rodzicami przed wyjazdem to się rozklejałam. To nie działo się dlatego, że nie chciałam już jechać, tylko tak po prostu chciało mi się płakać. Najgorszy moment wyjazdu dla mnie to zawsze było żegnanie się z domownikami i jechanie pod autobus. Wtedy nie wiem z jakiego powodu (przecież tak bardzo chcę i się cieszę) coś we mnie pękało. W liceum na wycieczkach i wyjazdach ze znajomymi tak już nie miałam, nawet jeśli teraz wyjeżdżam gdzieś na długo i daleko od domu to jest w porządku (zachowuję i czuję się normalnie ). Problem pojawił się niedawno kiedy dotarło do mnie że już w październiku czeka mnie "wyprowadzka" z domu. Kiedy sobie pomyślę, że już muszę ogarniać mieszkanie na studia, że zamieszkam w obcym mieście to czuję stres. Chce mi się płakać. Boję się tego, że będę tęsknić i rozklejać się rozmawiając z rodzicami przez telefon. Po prostu boję się swojej reakcji na nową sytuację jaka mnie spotka. Nie chcę płakać za każdym razem jak przyjadę do domu i jak będę odjeżdżać, wiem też że moich rodziców będzie to denerwować i że będą się przez to martwić. Tak sobie myślałam, że przecież mogę przyjeżdżać na początku co tydzień, ale nie wiem czy to coś da w mojej sytuacji. Nie czuję tego lęku cały czas, to się zmienia nawet parę razy na dzień. Niekiedy rozmyślam o tym jak to nie będzie fajnie, ile imprez, nowych ludzi. I tak na zmianę. Raz Kraków wydaje mi się groźnym miastem, gdzie będę samotna, zagubiona i wszystko i wszyscy będą do mnie wrogo nastawieni i jedynym ratunkiem będzie powrót do domu. Zdarza mi się myśleć inaczej i cieszyć się na nadchodzące zmiany. Zastanawiałam się czy nie kupić jakiś tabletek na nerwy, stres czy uspokojenie, ale nie wiem jakie i mam wątpliwości czy mi coś dadzą. Ostatnio mam ataki płaczu, paniki, czuję się taka rozbita w środku, nie wiem co się ze mną dzieje. Może ktoś mi coś poradzi? Będę wdzięczna

[mancia9301]

Po prostu musisz zrozumieć,że nie jesteś już dzieckiem,i czas się usamodzielnić,skoro i tak wyjeżdżasz.

Też byłoby mi smutno jakbym się wyprowadzała do innego miasta,bo to jednak dalej od bliskich(niebawem czeka mnie przeprowadza z pomorza na śląsk). Będę tęsknić za rodziną,bo ich kocham,zawsze mi pomagali,i wspierali. Ale będę miała swój dom,pracę,jeśli ją znajdę, ukochanego,jestem mamą. Mam 22 lata. Tęsknota to nic złego. Ale na każdego przychodzi pora Bierz się w garść bez paniki i płaczu i pomyśl że masz przed sobą nowy etap w życiu.

[bluebluesky]

Kochanie, niestety kazdy musi przez to przejsc, jednym jest latwiej, innym trudniej. Nie ma sensu brac tabletek, lepiej postarac sie skupic na tym, co bedzie w wyjezdzie dobre. Zaplanuj kilka wycieczek do interesujacych muejsc, poznaj juz teraz miasto, a na pewno szybciej poczujesz sie jak u siebie. Na pewno jestes silniejsza niz myslisz

[jantrzeci]

Bardzo dużo osob ma takie problemy co ty;]

[Akon85]

Rzeczywiście takich osób jest wiele, a jeśli chodzi o tabletki wyciszające to warto wypróbować takie na bazie ziół np. nervomix.

[ingula]

4 lata temu przeprowadziłam się na studia 600km od domu... byłam tak samo przerażona... ja, sama...w wielkim mieście...jak ja sobie poradzę :P no i żyję! jasne, pierwszy miesiąc był okropny, ciężko było zacząć być nagle samodzielnym, tym bardziej, że jako jedynaczka zawsze byłam chowana pod kloszem... ale nie jeździłam do domu co tydzień, nie wydzwaniałam codziennie do mamy :P poznałam fajnych ludzi, zobaczyłam, że samodzielność i brak rodziców w nowym miejscu ma wiele plusów tęsknię za bliskimi i nadal zdarza mi się rozpłakać jak się z nimi żegnam na peronie...ale tak to już jest, że w pewnym momencie każdy musi wyfrunąć z gniazda a jeżeli myślisz o uspokojeniu się czymś to zamiast tabletek kup sobie herbatkę z melisy

[rosli]

Dzięki Wam za wszystkie odpowiedzi postanowiłam że pojadę na obóz integracyjny AGH we wrześniu na pewno poznam nowych ludzi i będę bardziej optymistycznie nastawiona do studiowania!!

[Elfir]

jest taka fobia - strach przed podróżą - Reisefieber