"Spotkałam dzisiaj miłość ... " - czyli piękne opowiadania o miłości i nie tylko

[marysia0924]

[marysia0924]

zbyt osobiste, dlatego usunęłam.

[marysia0924]

Barbara Sobolewska - Są słowa
Są słowa kojące, pachnące radością,
Są słowa, które nosisz na dnie serca z wdzięcznością,
Są słowa, od których dłoń zaciska się w pięść,
Są słowa, po których spać nie możesz ni jeść.

A ja zbieram słowa, by złożyć z nich piosenkę,
Więc muszą być proste, łagodne i miękkie.
Zaśpiewam ci piosenkę, gdy spotkamy się znów,
Ty weźmiesz mnie za rękę,
A potem do mnie mów bez słów.

Są słowa, które znają ci pogodni i prości,
Są słowa- drogowskazy świecące w ciemności,
Są słowa w środku puste, choć grzmiące jak spiż,
Są słowa, co serce mrożą nawet, gdy śpisz.

[Slodka_Marzycielka]

marysia0924 :
trzymasz w napięciu

[qwe123poi098]

Przed ślubem
Ona: Ciao Wituś,
On: No nareszcie, już tak długo czekam!
Ona: może chcesz żebym poszła?
On: NIE! Co ci przyszło do głowy? Sama myśl o tym jest dla mnie straszna!
Ona: Kochasz mnie?
On: Oczywiście. O każdej porze dnia i nocy!
Ona: Czy mnie kiedyś zdradziłeś?
On: NIE! Nigdy! Dlaczego pytasz?
Ona: Chcesz mnie pocałować?
On: Tak, za każdym razem i przy każdej okazji!
Ona: Czy byś mnie kiedykolwiek uderzył?
On: Zwariowałaś? Przecież wiesz jaki jestem!
Ona: Czy mogę ci zaufać?
On: Tak.
Ona: Kochanie...
dwadzieścia lat po ślubie:
czytaj od dołu....

[qrczak]

Napisane przez qwe123poi098

Przed ślubem
Ona: Ciao Wituś,
On: No nareszcie, już tak długo czekam!
Ona: może chcesz żebym poszła?
On: NIE! Co ci przyszło do głowy? Sama myśl o tym jest dla mnie straszna!
Ona: Kochasz mnie?
On: Oczywiście. O każdej porze dnia i nocy!
Ona: Czy mnie kiedyś zdradziłeś?
On: NIE! Nigdy! Dlaczego pytasz?
Ona: Chcesz mnie pocałować?
On: Tak, za każdym razem i przy każdej okazji!
Ona: Czy byś mnie kiedykolwiek uderzył?
On: Zwariowałaś? Przecież wiesz jaki jestem!
Ona: Czy mogę ci zaufać?
On: Tak.
Ona: Kochanie...
dwadzieścia lat po ślubie:
czytaj od dołu....

Oj coś w tym jest

[misthy]

Mi sie bardzo podoba to opowiadanko

Chodzą razem do szkoły...
On kończył już lekcje...
Ona wychodziła na przerwe na dwółr...
Widzieli sie w drzwiach...
Ale kazde udawało ze nie widza siebie...
Szedł sam do domu...
A ona...
A ona stała i patrzyła jak odchodzi...
Jak Jego postać znika wśród drzew...
I złotoczerwonych liści w parku...
W pewnej chwili przypomniał jej sie dzień...
Który był dla nich ostatni...
Wtedy tak samo odchodził...
Nie zatrzymała go wtedy...
Nie pobiegła...
Tylko stała z wielką dumą i zloscią...
Dziś ich już nic nie łączy...
Jedynie szkoła i wspólni znajomi...
Gdy ktoś do niej mówił...
Ona nie słyszała...
Patrzyła ze skupieniem na Niego...
W pewnej chwili szepnęła do siebie samej:
"Jeżeli pamiętasz, że byłam...
To odwróć się...
I wtedy stał się cud...
Nie wierzyła, że się odwróci...
Ale zrobił to...
Ucieszyła się...
I odwróciła wzrok od Jego postaci...
A może to tylko czysty przypadek?"

[misiaaa05]

Nie wiem czy można na tym wątku umieszczać prośby, jeśli nie to bardzo przepraszam...jeśli tak proszę was bardzo o jakieś teksty najlepiej niezbyt długie, które mogła bym umieścić w albumie dla mojego TŻ z okazji walentynek.Mam zamiar umieścić w nim nasze zdjęcia od początku związku.z góry Wam dziękuje

[HarmonyOfHappiness]

Takie coś mojego, banalnego

W ciemną noc, siedząc na parapecie okna i popijając ciepłą herbatę.. myślisz o nim.
Spoglądasz w stronę jego domu.
Może będzie przechodził? Może spojrzy w okno i Cię zauważy?
Może pomacha albo przejdzie obojętnie?
Wszystko jest możliwe, ale pomyśl, co by było lepsze:
nie widzieć go czy wiedząc, że Cię widzi patrzeć jak przechodzi obojętnie?
Wszystkie wydarzenia jakie nas spotykają pozostawiają ślad w naszych sercach.
Mogą zmienić nasze życie i tylko od nas zależy czy na lepsze czy gorsze.
Zawsze trzeba szukać pozytywów w naszych problemach.
Najczęściej jednak patrzymy na to inaczej niż powinniśmy.
Wolbrzymiamy nasze sprawy tak, że widzimy tylko żal do innych
co sprawia, że stajemy się smutni i nawet kubek ciepłej herbaty nic tu nie pomoże.
__________

''O najważniejszych sprawach najtrudniej opowiedzieć. Są to sprawy, których się wstydzisz, ponieważ słowa pomniejszają je- słowa powodują, iż rzeczy, które wydawały się nieskończenie wielkie, kiedy były w Twojej głowie, po wypowiedzeniu kurczą się i stają zupełnie zwyczajne. Jednak nie tylko o to chodzi, prawda? Najważniejsze sprawy leżą zbyt blisko najskrytszego miejsca twej duszy, jak drogowskazy do skarbu, który wrogowie chcieliby Ci skraść. Zdobywasz się na odwagę i wyjawiasz je, a ludzie dziwnie na Ciebie patrzą, w ogóle nie rozumiejąc, co powiedziałeś, albo dlaczego uważałeś to za tak ważne, że prawie płakałeś mówiąc. Myślę, że to jest najgorsze, kiedy tajemnica pozostaje nie wyjawiona, nie z braku słuchacza, lecz z braku zrozumienia."

Przepraszam jeżeli to już gdzieś było

[marysia0924]

"-Dlaczego każdy mężczyzna zabija to, co kocha?
(...)
-Nie rozumiem... Dlaczego ludzie zabijają to, co kochają?
-Zabijają swoją miłość, zanim ona zabije ich.
Ale mylił się. Mylił się, mylił się, mylił się. Siedząc na ławce
przed grobem rodziny Loewy, nie miała cienia wątpliwości,
że człowiek najzupełniej przypadkowo zabija to, co kocha.
Wydaje mu się, że robi coś innego.
(...)
Nie ma nawet ciała, jest taka biedna... Wiele by dała, aby
w jej przypadku było to prawdą. (...) Wszystkie zegary
stanęły, nadal tykał tylko zegar w jej ciele. Zabiła to,
co kochała, a sama wciąż tu była, dalej musiała jeść,
spać i płacić za mieszkanie. Nie miała pojęcia, czym
teraz jest, może bytem rzeczywistym, a może
takim, który wyjaśnił Michael."


Janet Fitchc- 'Pomaluj to na czarno'

[marysia0924]

"Nikt nie zna prywatnego świata drugiego człowieka,
nawet najbliższego. I w ostatecznym rozrachunku
każdy jest samotny, każdy jest jak skazaniec
w celi śmierci. Czasami komuś uda się w lusterku
złowić twarz innego skazańca, i to wszystko."


Janet Fitch - 'Pomaluj to na czarno'

[misthy]

Jest w życiu wiele przypadków miłości....
Istnieje miłość dla seksu i taka w której jedna osoba kocha....
Jest też miłość idealna...Ale nie zawsze na dłuższy czas....
Jednego dnia ludzie myślą, że są kochani, a drugiego nakrywają swojego-swoją
chłopaka-dziewczynę na .... zdradzie....
Są osoby które zasługują na drugą szanse i są też tacy których powinniśmy unikać...

[PaolaCzarna]

Warto wiezryć w miłość bo jest to naprawde piekne uczucie Pozdrawiam

[misthy]

Miłość...:
To Gra . Taka Układanka .
Jej Regul Dokladnie Nie Poznal Nikt...
To Gra . Slodka Jak Kochanka...,
Lecz Kiedy Cie Zdradzi Nie Powie

Ci...

[firee]

Napisane przez monyczkaaa

Również wkleiła to Klaudiaa

Kochała go... Kochała go od dawna...Ponad życie! Wszystko co robiła, robiła z myślą o nim! Zawsze nosiła z sobą mały portfelik, a w nim widniało jego malutkie zdjęcie, które zrobiła po kryjomu podczas wakacji. Płakała przez niego, cierpiała jak nikt...Płakała z cierpienia, że serce bolało...
Zawsze marzyła, że kiedyś obudzi się rano, a on będzie tuż obok niej...Wierzyła w te marzenia...
Pewnego dnia siedziała zupełnie sama, niezmiernie zamyślona, płakała...Podszedł on, przytulił ją, powiedział: "Nie płacz więcej". Od tej pory byli razem. Do czasu...Po krótkim czasie znudziła mu się i ją zostawił, lecz fakt, iż nie mógł znaleźć innej dziewczyny pogrążał go. Prosił, by wróciła. Ona wierzyła, że on ją naprawdę kocha, że czuje to samo...Zgodziła się natychmiast, lecz ten chłopak zrobił to samo, co za pierwszym razem - znudził się i zostawił...
Stanęła na parapecie, skoczyła w dół. Spadając słyszała w swoim mieszkaniu dzwoniący telefon. To dzwonił on, powiedzieć jej, że już wie, że kocha ją naprawdę, jak nikogo do tej pory. Tak, rzeczywiście ją pokochał, było już za późno. Ona już nie żyła...

o kurrcze, to bylo piękne

[*MaYa*]

J a n u s z L . W i ś n i e w s k i

Z a n i k j e d n o c z e s n y

Najkrótsza droga pomiędzy biurowcem firmy, w której pracuje Anke, a ich mieszkaniem
nie ma więcej niż kilometr. Idąc szybkim krokiem wzdłuż parku, potrzebowała
zazwyczaj nie więcej niż piętnastu minut, aby dotrzeć do domu.
Tamtego majowego dnia, przed trzema laty, tak jak zwykle wyszła punktualnie o
piętnastej. Wszyscy w firmie wiedzieli, że Anke zawsze — cokolwiek by się działo —
wychodzi punktualnie o piętnastej. Na ogół omijała park, chcąc być jak najszybciej w
domu. Tamtego dnia wyjątkowo poszła tamtędy. Chciała mu sprawić niespodziankę i
wrócić z bukietem bzu. Dla nich maj i bzy mają szczególne znaczenie. Gdy przyszedł do
rodziców prosić o jej rękę, przyniósł matce biały bez. Teraz, kiedy kupuje kalendarz na
nowy rok, już w księgarni wyrywa stronę z piątym miesiącem...
Poznała go na plaży w Chorwacji, gdzie spędzała wakacje z rodzicami. Przyjechał
jako instruktor z klubem płetwonurków ze swojej uczelni w Berlinie. Przystojny,
wysportowany, zawsze uśmiechnięty. To nie był nawet wakacyjny flirt. Jeden zwykły wieczorny
spacer. Dwa tygodnie po powrocie zadzwonił do niej. Zapytał, czy zechciałaby się
z nim spotkać wieczorem. Zgodziła się. Sądziła, że jest we Frankfurcie. Okazało się, że
przyjechał na to spotkanie z Berlina. Po dziesięciu miesiącach przyniósł jej matce ten
biały bez...
Dwa lata później, podczas urlopu na Słowacji, latając na lotni, spadł na skały. Wtedy
przeprowadzili się do tego mieszkania przy parku. Wybrali je, ponieważ znajdowało się w
pobliżu jej firmy i było przystosowane dla niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich.
Poza tym przekonywał ją, że po rehabilitacji będzie miał ręce na tyle silne, by móc samemu
wyjeżdżać do parku bez jej pomocy.
Uśpił tym jej czujność. Oszukał ją. Może źle odczytywała jego depresje i zrezygnowanie.
Może zbyt mało sygnałów rejestrowała, gdy mówił o swojej bez-użyteczności i braku
jakiegokolwiek sensu w budzeniu się rano. Może zbyt rzadko mu powtarzała, że zawsze i
tak najbardziej kochała w nim jego głowę. I że zawsze będzie kochać, bo przecież nikt
nigdy jej nie całował tak jak on. Może częściej powinna rozbierać się przed nim i
podsuwać mu swoje piersi i podbrzusze do całowania.
Powinna zauważyć, że od ponad roku nie płakał i nie przeklinał Boga, lecz
godzinami przesiadywał w swoim pokoju z opuszczonymi żaluzjami. Może on od dawna
zapowiadał swoje postanowienie, a ona, codziennie zajęta jego pielęgnacją i rehabilitacją,
nie potrafiła tego odczytać. Może...
Dzisiaj wie, że tylko po to bezustannie trenował mięśnie rąk, aby mieć siłę popełnić
samobójstwo. Gdy tamtego dnia wróciła z parku, już nie żył. Nie chcąc poplamić krwią
dywanu, rozłożył duży kąpielowy ręcznik i wjechał na niego wózkiem. Na stole zostawił
kasetę z listem pożegnalnym.
Miał siłę przeciąć żyły żyletką, ale nie miał na tyle sprawnych rąk, żeby napisać
pożegnalny list...
Obok kasety leżały równo poukładane dokumenty. Oryginał hipoteki na mieszkanie,
testament, pełnomocnictwa do ich kont bankowych, akt urodzenia, polisa na życie. Nawet
dzisiaj, po tylu latach, najbardziej boli ją makabryczne wspomnienie widoku tych kartek
papieru na stoliku, obok jego wózka inwalidzkiego. Nie powinien był tego robić. Nie powinien
odejść według jakiegoś z góry ustalonego planu. Jeśli nawet nie zasłużyła na życie z
nim, to zasłużyła przecież na inną jego śmierć...
Dla niej jego samobójstwo było jak anihilacja. Przy anihilacji znikają zawsze dwa
istnienia.
W Niemczech co czterdzieści minut jakiś człowiek sam odbiera sobie życie. Dla ludzi
w przedziale wiekowym od piętnastu do trzydziestu pięciu lat „samobójstwo" to druga po
wypadkach drogowych najczęściej wpisywana w akt zgonu przyczyna śmierci. W maju,
gdy świat budzi się z letargu do życia, szczęście innych staje się nie do zniesienia. W tym
słonecznym miesiącu popełnia samobójstwo o wiele więcej osób niż w mrocznym
listopadzie. Rzadko umiera tylko jeden człowiek.
Może gdyby to nie był maj i nie kwitłyby te przeklęte bzy, zdążyłaby wrócić? Może...

[Dezzire]

Mam nadzieje ze w dobym dziale zamieszczam te bajke moim zdaniem jest piekna

Bajka o Miłości

Dawno, dawno temu, na oceanie istniała wyspa, którą zamieszkiwały emocje, uczucia oraz ludzkie cechy - takie jak: dobry humor, smutek, mądrość, duma; a wszystkich razem łączyła miłość.

Pewnego dnia mieszkańcy wyspy dowiedzieli się, że niedługo wyspa zatonie. Przygotowali swoje statki do wypłynięcia w morze, aby na zawsze opuścić wyspę. Tylko miłość postanowiła poczekać do ostatniej chwili.

Gdy pozostał jedynie maleńki skrawek lądu, miłość poprosiła o pomoc.

Pierwsze podpłynęło bogactwo na swoim luksusowym jachcie. Miłość zapytała:

- Bogactwo, czy możesz mnie uratować?

- Niestety nie. Pokład mam pełen złota, srebra i innych kosztowności. Nie ma tam już miejsca dla ciebie - odpowiedziało Bogactwo.

Druga podpłynęła Duma swoim ogromnym czteromasztowcem.

- Dumo, zabierz mnie ze sobą! - poprosiła Miłość.

- Niestety nie mogę cię wziąć! Na moim statku wszystko jest uporządkowane, a ty mogłabyś mi to popsuć... - odpowiedziała Duma i z dumą podniosła piękne żagle.

Na zbutwiałej łódce podpłynął Smutek.

- Smutku, zabierz mnie ze sobą! - poprosiła Miłość.

- Och, Miłość, ja jestem tak strasznie smutny, że chcę pozostać sam - odrzekł Smutek i smutnie powiosłował w dal.

Dobry humor przepłynął obok Miłości nie zauważając jej, bo był tak rozbawiony, że nie usłyszał nawet wołania o pomoc.

Wydawało się, że Miłość zginie na zawsze w głębiach oceanu...

Nagle Miłość usłyszała:

- Chodź! Zabiorę cię ze sobą! - powiedział nieznajomy starzec.

Miłość była tak szczęśliwa i wdzięczna za uratowanie życia, że zapomniała zapytać kim jest jej wybawca.

Miłość bardzo chciała się dowiedzieć kim jest ten tajemniczy starzec. Zwróciła się o poradę do Wiedzy.

- Powiedz mi proszę, kto mnie uratował?

- To był Czas - odpowiedziała Wiedza.

- Czas? - zdziwiła się Miłość. - Dlaczego Czas mi pomógł?

- Tylko Czas rozumie, jak ważnym uczuciem w życiu każdego człowieka jest Miłość - odrzekła Wiedza

[Juncia]

Faktycznie, bardzo ladna. Niby prosta, ale zyciowe prawdy zawiera..

[nenowka152900]

cała prawda...

[Germini]

Co to? Coelho?

[Orlica]

Znam to, ale na Coelho mi nie wygląda jakoś, jego bajki zupełnie inny wydźwięk miały...

[cbc6429be45513368b51b71e340d921ce6d338a3]

Ja również to już czytałam.

[ulinkaaa]

swietne

[*MaYa*]

https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=120816- tutaj dziewczyny wkleiły parę podobnych bajek o miłości

[andzelika666]

Już kiedyś to czytałam. Niby zwykła bajka a zawiera życiową mądrość

[andzelika666]

Rewelacyjny wątek.

[innamoratissima]

Tę bajkę jak uczucia bawią się w chowanego napisał M. Podleśny, prawdopodobnie tą też. Też je wszystkie bardzo lubię
Pozdrawiam

[aleksa100]

Napisane przez m0niq

może niekoniecznie o miłości, ale bardzo mi się podobają:

Prawdziwa Przyjaźń

W czasie przerwy w bitwie pewien żołnierz przyszedł do oficera z prośbą o pozwolenie na przyniesienie z pola bitwy swojego przyjaciela. "Odmawiam", rzekł oficer. " Nie chce, żebyś ryzykował życie dla człowieka, który prawdopodobnie już nie żyje". Żołnierz odszedł, aby wrócić po godzinie śmiertelnie ranny niosąc ciało swego przyjaciela. Oficer wpadł we wściekłość. "Mówiłem ci, że nie żyje. Teraz straciłem was obu. Powiedz, czy warto było iść, by przynieść ciało?" Umierający odrzekł:" O tak. Gdy do niego dotarłem, żył jeszcze. I powiedział do mnie: “Jack, wiedziałem, że przyjdziesz."



Niebo bez przyjaciół

Człowiek, koń i pies wspinali się mozolnie po zboczu góry. Byli zlani potem i umierali z pragnienia, bo słońce grzało niemiłosiernie. Na zakręcie dostrzegli wspaniałą bramę, całą z marmuru, prowadzącą na wyłożony bryłami złota plac, gdzie biło źródło krystalicznie czystej wody. Wędrowiec zwrócił się do strażnika pilnującego wejścia:
- Witaj!
- Witaj, wędrowcze!
- Powiedz mi, cóż to za piękne miejsce?
- To niebo.
- Jakie to szczęście, że trafiliśmy do nieba! Jesteśmy bardzo spragnieni.
- Możesz wejść i napić się do woli - odrzekł strażnik, wskazując źródło.
- Mój koń i pies także są spragnieni.
- Bardzo mi przykro, ale tutaj zwierzęta nie mają prawa wstępu.

Wędrowcowi bardzo chciało się pić, ale nie zamierzał opuszczać w biedzie swoich przyjaciół. Z żalem podziękował strażnikowi i ruszyli w dalszą drogę. Wspinali się jeszcze bardzo długo i całkowicie już wyczerpani dotarli do starych, zniszczonych wrót prowadzących ku polnej drodze wysadzanej drzewami. W cieniu nieopodal leżał człowiek z głową przykrytą kapeluszem.
- Witaj! - odezwał się wędrowiec.
Wyrwany ze snu mężczyzna skinął tylko głową.
- Umieramy z pragnienia, ja, mój koń i mój pies.
- Pośród tych skał znajdziecie źródło. Możecie tam pić do woli.

Kiedy już wszyscy ugasili pragnienie, wędrowiec podziękował nieznajomemu.
- Wracajcie tu, kiedy tylko przyjdzie wam na to ochota.
- Powiedz mi, jak nazywa się to miejsce?
- Niebo.
- Niebo? Przecież strażnik marmurowej bramy powiedział, że niebo jest tam!
- Tam nie było nieba, tylko piekło.
Wędrowiec poczuł się zbity z tropu.
- Nic z tego nie rozumiem. Jak mogą piekło nazywać niebem? Pewnie niejeden człowiek dał się oszukać!
- Tak naprawdę to oddają nam wielką przysługę, bo tam zostają wszyscy, którzy są zdolni porzucić w biedzie swoich najlepszych przyjaciół...

Bardzo ładne....

[Wiki44523]

"To trochę tak jak z tymi dziećmi, które zobaczyły spadającą
gwiazdę i postanowiły wypowiedzieć życzenie: „Czego sobie życzyłaś?” - spytał
chłopiec. „Chciałabym dostać nową lalkę, konika i zostać królową balu, a ty?”
„Zażyczyłem sobie, żeby był pokój na ziemi i żeby wszyscy ludzie żyli szczęśliwie” -
odpowiedział chłopiec, na co rozgniewana dziewczynka zawołała: „Ty zawsze
musisz wszystko zepsuć!”

[Linn4]

Czytałyście może Kamizelkę?
Bardzo się popłakałam jak to przeczytałam... Coś pięknego

http://www.lektury.one.pl/Kamizelka/i/01.php

Nie chcę wklejać całej treści bo jest dość długa, ale jak macie wolne 15min to bardzo polecam