Dlaczego mieszkacie właśnie tam? :)

[invisible_01]

Jest wątek o tym, w którym kraju chciałybyśmy się urodzić, a ja chciałam Was spytać o to, dlaczego zdecydowałyście się na życie w tym konkretnym mieście w konkretnym kraju? Wyjechałyście do miasta, w którym obecnie żyjecie, na studia, za pracą, czy może po prostu zostałyście w swoim rodzinnym mieście? Żałujecie tej decyzji czy jesteście z niej zadowolone?

Ja mało oryginalnie - wyjechałam na studia Ale miasto wybrałam świadomie, papiery złożyłam tylko tam. W tym mieście również pracuję i jeśli w przyszłości miałabym pracować i żyć dalej w Polsce, to właśnie tam. Do rodzinnej miejscowości nie wrócę na pewno, bo mimo pięknych wspomnień perspektywy są tam zerowe.

[pffe]

Napisane przez invisible_01

Jest wątek o tym, w którym kraju chciałybyśmy się urodzić, a ja chciałam Was spytać o to, dlaczego zdecydowałyście się na życie w tym konkretnym mieście w konkretnym kraju? Wyjechałyście do miasta, w którym obecnie żyjecie, na studia, za pracą, czy może po prostu zostałyście w swoim rodzinnym mieście? Żałujecie tej decyzji czy jesteście z niej zadowolone?

Ja mało oryginalnie - wyjechałam na studia Ale miasto wybrałam świadomie, papiery złożyłam tylko tam. W tym mieście również pracuję i jeśli w przyszłości miałabym pracować i żyć dalej w Polsce, to właśnie tam. Do rodzinnej miejscowości nie wrócę na pewno, bo mimo pięknych wspomnień perspektywy są tam zerowe.

Ja tak jak Ty. Wyjechałam na studia i jeśli w kraju mam zostać to po studiach przeniesiemy się bliżej gór. Do swojego rodzinnego miasta nie wrócę bo perspektyw brak. Ewentualnie jak byśmy mieli wyjeżdżać za granicę to też gdzieś blisko gór bo je kochamy

[ama]

Mieszkam w Warszawie bo to jedyne miasto w Polsce z taką duszą. Kocham Warszawę mimo, że nie wszystko mi się w niej podoba. Ostatnio nawet coraz więcej, ale nie narzekam. Czy zostanę? Pewnie nie, ale gdzie mnie poniesie to jeszcze nie wiem. Póki co to mam tu pracę, więc przez najbliższy rok będę jeszcze cieszyć się stolicą.

[martynusia222]

Mieszkam tu, gdzie mieszkam, bo tu wyemigrował mój brat, do którego przyjechałam i ja. Gdybym miała szansę na dobrze płatną pracę w Polsce to pewnie wróciłabym i najchętniej zamieszkała w Gdańsku.

[bernikula]

My zaraz po ślubie zdecydowaliśmy, że chcemy mieć dom, bardziej ja nalegałam, bo nie umiem żyć w mieszkaniu (coś jak rodzaj klaustrofobii). Znaleźliśmy dom za miastem w stanie surowym do wykończenia i zdecydowaliśmy się tu przenieść. Mimo, że codziennie jeżdżę "naście" kilometrów w jedną stronę do pracy i wożę dziecko do szkoły to już raczej nigdy nie wróciłabym do miasta, w którym mieszkałam od urodzenia i tu też studiowałam.

[aer]

Za chłopem i studiami.

Teraz w Warszawie trzymają mnie studia i praca, ale bardzo tęsknię za Śląskiem. Jeśli nie wyemigruję na pewno tam wrócę.

Gdybym mogła cofnąć czas nie wybrałabym Warszawy ponownie.

[GrumpyCat]

Idą dwa owsiki po ziemi - tata i synek.
Synek: - Tato, a co to jest to zielone?
- To jest, synku, trawa - mówi tata.
- Oooo, jaka piękna. A co to jest to ciemnozielone tam daleko?
- To jest las.
- Jaki piękny! A co to jest to niebieskie nad nami z tym czymś białym?
- To niebo i chmurki.
- Ale przepiękne! A to okrągłe i jasne na niebie?
- To słońce, synku.
- Tato, powiedz mi, skoro tu jest tak pięknie i pachnąco, dlaczego my żyjemy w d.upie?
- Bo to nasza ojczyzna, synku.

Tak mi się skojarzyło....

[ferryboat]

Napisane przez invisible_01

Ja mało oryginalnie - wyjechałam na studia Ale miasto wybrałam świadomie, papiery złożyłam tylko tam. W tym mieście również pracuję i jeśli w przyszłości miałabym pracować i żyć dalej w Polsce, to właśnie tam. Do rodzinnej miejscowości nie wrócę na pewno, bo mimo pięknych wspomnień perspektywy są tam zerowe.

Identyczna sytuacja. Papiery składałam tylko i wyłącznie do Warszawy (jedyne miasto w PL, w którym mogłabym mieszkać). Do mojego miasteczka na pewno nie wrócę; gdy przyjeżdżam mam wrażenie, że marnuję czas + absolutnie nic się nie dzieje. Czasem się zastanawiam jak tu wytrzymałam 19 lat mojego życia. Absolutnie nie żałuję mojej przeprowadzki - to tu zaczęłam naprawdę żyć. Nie sądzę, że zabaluję tu na dłużej (chcę pomieszkać zagranicą), ale strasznie mi się podoba i na pewno będzie mi smutno opuszczać stolicę.

[polna_rozyczka]

Studiuję w Poznaniu. Ale w przyszłości chciałabym mieszkać gdzie indziej, nie przepadam zbytnio za tym miastem, w przeciwieństwie do wielu moich znajomych.

[201604191001]

Mieszkam tu gdzie mieszkam bo było taniej niż w Warszawie i taniej niż w Magdalence czy Łomiankach W przyszłości chciałabym mieszkać w Piasecznie, które coraz bardziej mnie zachwyca. Ewentualnie mogłabym wrócić do Warszawy, gdzieś gdzie zielono i nisko. Marzy mi się Gdynia i to nie ze względu na morze, a na lasy i pagórki.

[kasztanka3]

Napisane przez _Judith_

Mieszkam tu gdzie mieszkam bo było taniej niż w Warszawie i taniej niż w Magdalence czy Łomiankach W przyszłości chciałabym mieszkać w Piasecznie, które coraz bardziej mnie zachwyca. Ewentualnie mogłabym wrócić do Warszawy, gdzieś gdzie zielono i nisko. Marzy mi się Gdynia i to nie ze względu na morze, a na lasy i pagórki.

Mnie też, moje najukochańsze miasto ever

[lutien]

Katowice wybraliśmy z tż świadomie jako miejsce do "osiedlenia się". Nie żałuję, gdyż kupiliśmy mieszkanie w przepięknym miejscu i pomimo tego, że mieszkamy tu już 4 lata to nadal się zachwycam tym klimatem Wybraliśmy Katowice dlatego, że są to relatywnie tańsze mieszkania i wysokie płace. Wcześniej mieszkaliśmy we Wrocławiu, ale tam mieszkania były bardzo drogie.
Do rodzinnych miast (Częstochowa i Gdańsk) nie chcemy wracać, bo nei jesteśmy jakoś szczególnie do nich przywiązani.

[201604191001]

Napisane przez kasztanka3

Mnie też, moje najukochańsze miasto ever

Dawaj, zostawiamy Warszawe i kupujemy ziemie w Gdyni! Co powiesz na blizniak? Jestem cicha sasiadka ^^

Katowice tez bardzo lubie, ma fajny klimat, fajnych ludzi, architekture <3

[kasztanka3]

Napisane przez _Judith_

Dawaj, zostawiamy Warszawe i kupujemy ziemie w Gdyni! Co powiesz na blizniak? Jestem cicha sasiadka ^^

Katowice tez bardzo lubie, ma fajny klimat, fajnych ludzi, architekture <3

Mam teraz wyjątkową podatność na sugestie, bo w zeszłym tygodniu wróciłam z urlopu z Gdyni
Jestem bezkrytycznie zakochana w tym mieście.

[martynusia222]

Napisane przez kasztanka3

Mam teraz wyjątkową podatność na sugestie, bo w zeszłym tygodniu wróciłam z urlopu z Gdyni
Jestem bezkrytycznie zakochana w tym mieście.

To tak jak ja w Gdańsku

[Mileva_]

- mój "bazowy" kierunek studiów bezwarunkowo najlepiej zrobiony jest w tym mieście, zresztą i uczelnia na ogół najwyżej w ścisłych rankingach
- mój drugi kierunek studiów wykładany jest na bodaj dwóch uczelniach w kraju, z czego jedna ponoć lepsza znajduje się tu właśnie

...to właściwie dwa koronne powody. Jak będzie dalej, zobaczymy, bo nie jest to miasto, w którym chcę spędzić resztę życia.

A najlepsze miasto w Polsce to Kraków. Dla mnie, oczywiście.

[cava]

Trochę szukałam swojego miejsca na ziemi. Najpierw pojechałam na wschód pod Lublin.
Piękne miejsce, uzdrowisko, artystyczne klimaty ale... było mi źle . W tych pięknych wzgórzach, miedzy tymi serdecznymi ludźmi o długich wścibskich jęzorach i upodobaniu do bałaganu i prowizorki, w tym malutkim mieście 3 ulice na krzyż gdzie każdy zna każdego.

Wzięłam na cel 3 miasta: Wrocław, Toruń, Gdańsk.
Wygrał Gdańsk bo oferował najbardziej interesujący kierunek studiów.

Jak przyjechałam to ponoć (ja nie pamiętam) zadzwoniłam do mamy z peronu i powiedziałam, ze nawet jeśli nie zdam, nawet jeśli musiałabym koczować na ławce na peronie- ja tu zostaję.
I na początku myślałam ze faktycznie, Gdańsk to moje miejsce na ziemi. Zle nie było.
Lubię Gdańsk, od biedy, mogłąbym w jego niektórych rejonach mieszkać choć szału by mi to nie robiło.
Ale w trakcie przeprowadzek: Gdańsk-Gdynia-Gdańsk-Gdynia - Gdynia mnie w sobie rozkochała do granic manii.
Gdańsk imponuje swoja historią, Gdynia urzeka wygodą, kompaktowością, porządkiem i usytuowaniem geograficznym.

Jestem absolutnie szczęśliwa że mieszkam gdzie mieszkam. Jak się budzę to sama mi się "morda uśmiecha" że właśnie tu jest mój dom. Jadę do pracy i zeby nie wiem jak było nerwowo, to zawsze mnie zatyka jak wjeżdzam jeszcze po ciemku z Estakady w miasto i nagle między wzgórzami pojawiają się swiatła miasta ułożone w kształt obłędnie lśniącej kolii.

Nie wiem właściwie co powoduje że Gdynia jest taka wyjątkowa. To chyba mieszanka warunków geograficznych (moreny + plaża), oraz kompaktowości miasta które zostało całkiem niedawno przecież zbudowane od podstaw, więc jest tak zwyczajnie wygodne, ludzkie, nie ma naleciałosci historycznych komplikujacych infrastrukrturę.

Swoje robi też prowincjonalizm Gdyni- nowoczesne miasto , ale nie ma tu takiego szału wyścigu szczurów ani zadęcia jak w Warszawie czy innych wielkich aspirujacych miastach.

Do tego nastawienie miasta na turystów, jego otwartosć silnie promowana przez włądze powoduje ze tu się tak człowiek nie przejmuje za bardzo- wylatujesz zestresowany z pracy a na ulicach "chillout", bo akurat Opener jest, albo po prostu "lato w mieście" i hordy zadowolonych nie spieszacych sie turystów wylegujacych sie na leżaczkach w samym centrum na trawniczku, czy obżerajacych sie w ogródkach restauracji
Napięcie spada po prostu.
Mnie na prawdę czasami trzyma przy normalności świadomość, ze mogę pierdyknać "to wszystko" i pojechać na plażę, pójść sobie posiedzieć na Skwer Kościuszki i pogapiś się na Błyskawicę (nie wiem czemu, al mnie ta kupa złomu zawsze rozwesela. A już po prostu kwiczałąm ze szcześcia jak ja sobie marynarzyki pomalowali na różowo. Niestety przemalowali ją na niebiesko. A różowa była taaaaka urocza Normalnie lepsza niz warszwska tęcza.), albo iść pobiegać po TPK.

No i swoje robi dobre gospodarowanie, co by o Szczurku nie mówić, jest świetnym gospodarzem miasta. czuje je, ma wizję i plan który powoduje, ze tu się po prostu dobrze, wygodnie i ładnie mieszka.

Gdynia jest taka... proludzka po prostu. Jak szyta na miarę..


Wróżka mi kiedyś wywróżyłą, ze "wrócimy" z mężem i firmą w moje rodzinne strony (blisko Wa-wy), o zgrozo mam tam solidny kawał ziemi. Oby się nigdy nie spełniło, bo aż mnie wzdryga na samą myśl. :/

[Hvid]

Napisane przez cava

Swoje robi też prowincjonalizm Gdyni- nowoczesne miasto , ale nie ma tu takiego szału wyścigu szczurów ani zadęcia jak w Warszawie czy innych wielkich aspirujacych miastach.

Warszawa oprócz zadęcia ma swoją historię i klimat. Może ja patrzę inaczej, bo tu się urodziłam i wychowałam i wiem, co było trochę wcześniej. Już niedługo słynny teatr żydowski w centrum getta, czyli obecne kino Femina przejdzie do historii, bo będzie kolejna Biedronka , ale no cóż, takie czasy.

[201604200942]

z tżtem wybraliśmy to miasto. Tż kiedyś tu mieszkał, jego brat obecnie mieszka, więc pomógł nam trochę w przeprowadzce i znalezieniu pracy. I nie czujemy się samotni

oboje z tżtem chcemy mieszkać w górach.

[annic]

Wyjechałam za chłopakiem na studia do innego miasta i zostałam. Rodzice straszyli że wyjadę i mnie rzuci i zostanę sama. Ślub w przyszłym tygodniu Do rodzinnego miasta nie wrócimy nigdy. Ja bym mogła z sentymentu, ale Tż zapiera się rękoma i nogami. W sumie ma rację.

[kasztanka3]

Napisane przez cava

Trochę szukałam swojego miejsca na ziemi. Najpierw pojechałam na wschód pod Lublin.
Piękne miejsce, uzdrowisko, artystyczne klimaty ale... było mi źle . W tych pięknych wzgórzach, miedzy tymi serdecznymi ludźmi o długich wścibskich jęzorach i upodobaniu do bałaganu i prowizorki, w tym malutkim mieście 3 ulice na krzyż gdzie każdy zna każdego.

Wzięłam na cel 3 miasta: Wrocław, Toruń, Gdańsk.
Wygrał Gdańsk bo oferował najbardziej interesujący kierunek studiów.

Jak przyjechałam to ponoć (ja nie pamiętam) zadzwoniłam do mamy z peronu i powiedziałam, ze nawet jeśli nie zdam, nawet jeśli musiałabym koczować na ławce na peronie- ja tu zostaję.
I na początku myślałam ze faktycznie, Gdańsk to moje miejsce na ziemi. Zle nie było.
Lubię Gdańsk, od biedy, mogłąbym w jego niektórych rejonach mieszkać choć szału by mi to nie robiło.
Ale w trakcie przeprowadzek: Gdańsk-Gdynia-Gdańsk-Gdynia - Gdynia mnie w sobie rozkochała do granic manii.
Gdańsk imponuje swoja historią, Gdynia urzeka wygodą, kompaktowością, porządkiem i usytuowaniem geograficznym.

Jestem absolutnie szczęśliwa że mieszkam gdzie mieszkam. Jak się budzę to sama mi się "morda uśmiecha" że właśnie tu jest mój dom. Jadę do pracy i zeby nie wiem jak było nerwowo, to zawsze mnie zatyka jak wjeżdzam jeszcze po ciemku z Estakady w miasto i nagle między wzgórzami pojawiają się swiatła miasta ułożone w kształt obłędnie lśniącej kolii.

Nie wiem właściwie co powoduje że Gdynia jest taka wyjątkowa. To chyba mieszanka warunków geograficznych (moreny + plaża), oraz kompaktowości miasta które zostało całkiem niedawno przecież zbudowane od podstaw, więc jest tak zwyczajnie wygodne, ludzkie, nie ma naleciałosci historycznych komplikujacych infrastrukrturę.

Swoje robi też prowincjonalizm Gdyni- nowoczesne miasto , ale nie ma tu takiego szału wyścigu szczurów ani zadęcia jak w Warszawie czy innych wielkich aspirujacych miastach.

Do tego nastawienie miasta na turystów, jego otwartosć silnie promowana przez włądze powoduje ze tu się tak człowiek nie przejmuje za bardzo- wylatujesz zestresowany z pracy a na ulicach "chillout", bo akurat Opener jest, albo po prostu "lato w mieście" i hordy zadowolonych nie spieszacych sie turystów wylegujacych sie na leżaczkach w samym centrum na trawniczku, czy obżerajacych sie w ogródkach restauracji
Napięcie spada po prostu.
Mnie na prawdę czasami trzyma przy normalności świadomość, ze mogę pierdyknać "to wszystko" i pojechać na plażę, pójść sobie posiedzieć na Skwer Kościuszki i pogapiś się na Błyskawicę (nie wiem czemu, al mnie ta kupa złomu zawsze rozwesela. A już po prostu kwiczałąm ze szcześcia jak ja sobie marynarzyki pomalowali na różowo. Niestety przemalowali ją na niebiesko. A różowa była taaaaka urocza Normalnie lepsza niz warszwska tęcza.), albo iść pobiegać po TPK.

No i swoje robi dobre gospodarowanie, co by o Szczurku nie mówić, jest świetnym gospodarzem miasta. czuje je, ma wizję i plan który powoduje, ze tu się po prostu dobrze, wygodnie i ładnie mieszka.

Gdynia jest taka... proludzka po prostu. Jak szyta na miarę..


Wróżka mi kiedyś wywróżyłą, ze "wrócimy" z mężem i firmą w moje rodzinne strony (blisko Wa-wy), o zgrozo mam tam solidny kawał ziemi. Oby się nigdy nie spełniło, bo aż mnie wzdryga na samą myśl. :/

Lepiej bym tego nie ujęła, Gdynia jest moim marzeniem od lat, mam nadzieję, że kiedyś będzie mi dane się tam przenieść.

[suszarka]

mieszkam w mieście w którym się urodziłam i które uwielbiam - emigracji żadnej nie rozważam, ewentualnie może za granicę jak by mnie coś przymusiło.

[ferryboat]

Napisane przez Hvid

Warszawa oprócz zadęcia ma swoją historię i klimat. Może ja patrzę inaczej, bo tu się urodziłam i wychowałam i wiem, co było trochę wcześniej. Już niedługo słynny teatr żydowski w centrum getta, czyli obecne kino Femina przejdzie do historii, bo będzie kolejna Biedronka , ale no cóż, takie czasy.

To prawie jak z Sezamem. Szkoda, że miejsca z taką historią zamieniają w Biedronki, banki i centra handlowe...

Gdynia - choć nie zmieniłabym na nią Warszawy, jest naprawdę cudowna i ma swój niepowtarzalny klimat.

[zuz123]

Napisane przez ferryboat

To prawie jak z Sezamem. Szkoda, że miejsca z taką historią zamieniają w Biedronki, banki i centra handlowe...

Gdynia - choć nie zmieniłabym na nią Warszawy, jest naprawdę cudowna i ma swój niepowtarzalny klimat.

Jestem w szoku ze tyle osob zachwyca sie Gdynia, chyba musze ja dokladniej zwiedzic ja uwielbiam Gdansk i chcialabym sie tam przeprowadzic, a mieszkam w Warszawie i nie jestem zachycona.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[kasztanka3]

Napisane przez zuz123

Jestem w szoku ze tyle osob zachwyca sie Gdynia, chyba musze ja dokladniej zwiedzic ja uwielbiam Gdansk i chcialabym sie tam przeprowadzic, a mieszkam w Warszawie i nie jestem zachycona.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

Ja większość życia spędziłam w Warszawie i szczerze nie lubię tego miasta.
Ma piękna historię, ale historia jest tylko historią i z biegiem lat zmiany są niemal wyłącznie na gorsze.
Plus tłumy ludzi, nie znoszę tłumów.
Za Gdańskiem też nie przepadam, zbyt zatłoczony jak dla mnie.

[Niebieskooka arystokratka]

Ja jestem z okolic Płońska, tu mam rodzinę, ziemię, działalność, ale też mieszkam w Warszawie - od LO jestem związana z tym miastem. Na wsi mieszkam ponieważ to moje strony, chyba chodzi o odziedziczone po przodkach przywiązanie do rodzinnej ziemi. Ale w Warszawie również mieszkam, niemal cały czas zimą, bo mam tu częściowo pracę i jest mi łatwiej dojechać, znajomych, więcej atrakcji, itp. Warszawa to mimo wielu wad fascynujące miasto ze wspaniałą historią.
Moim marzeniem jest, że jakimś cudem Kresy wrócą do Polski i wtedy chętnie zamieszkałabym na tej wschodniej prowincji. Ale ogólnie mam wielką manię Kresów i to przez to. Udziela mi się czar przedwojennych polskich miasteczek, nie pisząc już o Lwowie czy Wilnie.

---------- Dopisano o 12:42 ---------- Poprzedni post napisano o 12:41 ----------

Napisane przez kasztanka3

Ja większość życia spędziłam w Warszawie i szczerze nie lubię tego miasta.
Ma piękna historię, ale historia jest tylko historią i z biegiem lat zmiany są niemal wyłącznie na gorsze.
Plus tłumy ludzi, nie znoszę tłumów.
Za Gdańskiem też nie przepadam, zbyt zatłoczony jak dla mnie.

Też to widzę. Z roku na rok Warszawa jest coraz bardziej zdziczała.

[aer]

Napisane przez kasztanka3

Ja większość życia spędziłam w Warszawie i szczerze nie lubię tego miasta.
Ma piękna historię, ale historia jest tylko historią i z biegiem lat zmiany są niemal wyłącznie na gorsze.
Plus tłumy ludzi, nie znoszę tłumów.

Zgadzam się.
Mimo, że w Warszawie leci mi już 6 rok chyba nigdy jej nie polubię.
Zresztą gros moich znajomych z pracy tak samo - większość jest tu tylko na okres studiów a później chce uciec ze stolicy - do swoich rodzinnych stron lub chociażby do Legionowa czy Milanówka, gdzie jest spokojniej. Rodowici warszawiacy, których znam też narzekają na miasto.

[Niebieskooka arystokratka]

Napisane przez aer

Zgadzam się.
Mimo, że w Warszawie leci mi już 6 rok chyba nigdy jej nie polubię.
Zresztą gros moich znajomych z pracy tak samo - większość jest tu tylko na okres studiów a później chce uciec ze stolicy - do swoich rodzinnych stron lub chociażby do Legionowa czy Milanówka, gdzie jest spokojniej. Rodowici warszawiacy, których znam też narzekają na miasto.

Zamiast mieszkania w Warszawie wolałabym mieć dom w Milanówku - jest to moje wielkie marzenie, ale ze względu na kosmiczne ceny nierealne, ale to i tak dobrze, że mam dom na wsi, bo w samej Warszawie na dłuższą metę ciężko jest wytrzymać.

[mary_poppins]

Ja przyjechałam tutaj za mamą, mogłam zostać w rodzinnym mieście ale nie chciałam. Wcześniej nigdy tu nie byłam i nie wiedziałam czego mogę się spodziewać, ale nieziemsko mi się spodobało i raczej zostaję już na "życie".

[Laurelindorenan]

Mieszkam w tym samym mieście, gdzie się urodziłam. Może i chciałabym się gdzieś przenieść, ale zawsze bałam się zmian i ryzyka. Ciekawe, że z 10 lat temu myślałam właśnie o Warszawie, tak nielubianej przez przedmówczynie Jeździłam tam na studia magisterskie i podyplomowe i miałam wrażenie, że jest tam więcej perspektyw niż w Olsztynie. Lubię, gdy w mieście się sporo dzieje i jest gdzie wyjść, nie jestem miłośniczką ciszy. Ale jakoś się nie złożyło. Zdaję sobie sprawę, że inaczej widzi się pewne rzeczy, gdy mieszka się w danym miejscu na co dzień, a nie tylko jeździ tam od czasu do czasu.