Nowa płyta Kate Bush

[nan]

Forum nazywa się "co w duszy gra". W mojej duszy, poza Mozartem i Bachem, od wielu, wielu lat gra Kate Bush. Osoby takie jak ja, czekały na tę nową płytę całe 12 lat. Naprawdę czekaliśmy. No i w końcu jest. Jest "Aerial".

Z jakiegoś powodu Kate od lat jest jedyną osobą, której twórczość nie rozczarowuje mnie i nie nudzi wcale. Zawsze się zastanawiałam nad jej fenomenem, bo musicie przyznać, że rzadko bywa tak, by twórczość jakiegoś artysty fascynowała nas tak samo, gdy mamy lat 15 jak 30. Do tej pory nie wiem na czym on polega. Wciąż pamiętam jak zdobywałam jej kolejne płyty, moją wściekłość, gdy jakaś baba sprzątnęła mi sprzed nosa ostatni egzemplarz "Never for Ever" jeszcze na winylu (oh, myślałam, że ją zabiję ), nieopisaną radość, gdy udało mi się wreszcie po latach dorwać do piosenek z drugich stron jej singli (pamiętam, że z moją przyjaciółką, która kocha Kasię tak samo jak ja, stwierdziłyśmy, że słuchanie tych wymarzonych utworów to było nieomal religijne przeżycie - ja jestem ateistką, a ona bardzo wierzącą katoliczką).

Kate przy tym budzi mój niezmierny szacunek jako osoba - totalna antygwiazda, która robi tylko to, co uważa w danym momencie za właściwe, nie zwracając zupełnie uwagi na to, co myślą inni, w tym jej własna wytwórnia płytowa - ogromny koncern, który pokornie znosi przedłużające się okresy między jej kolejnymi płytami, fakt, iż Kate nie koncertuje, nie dała się porwać marketingowej machinie, w której trybach zginął już niejeden talent. Kate robi swoje i tym razem dała nam dwupłytowy album, nad którym pracowała ok. 6 lat. Płyta jest piękna, ale trudna. Nikt już od wieków nie nagrywa albumów koncepcyjnych, a Kate nagrała niezwykłą opowieść o ptakach, pięknie natury, o Mężczyźnie, Kobiecie i Dziecku, o zmierzchu, nocy, o radości życia właściwej tylko dzieciom i tym nielicznym osobom, które potrafią się na chwilę zatrzymać i patrzeć na przepyszny zachód słońca, posłuchać co mówią ptaki i śmiać się tak, jakby nie było cierpienia, bólu, jakby nie upłynęły lata. Ten śmiech jest niesamowity, niesłychanie szczery,dziecięcy. To jest właśnie Kate, kobieta dojrzała, która patrzy na świat jednocześnie oczami swoimi i swego 8-letniego syna. Dzięki tej płycie możemy przez chwilę zrobić to samo i jest to wspaniałe uczucie, któremu towarzyszy piękna muzyka i jej głos - jedyny w swoim rodzaju.

Warto było czekać te 12 lat...

[ahinsa]

Uwielbiam Kaśke
Jej męskim odpowiednikiem w świecie muzycznym jest dla mnie Piotruś Gabriel (to tak off topic).
Jej muzyka trafia gdzieś głęboko, nie jestem w stanie niestety jakoś składnie tego wszystkiego opisać... ale porusza każdą znaną i nieznaną mi emocje, budzi jakąś kobiecość we mnie - nie tylko te łagodne aspekty kobiecości, także jakąś siłę, moc.
Ciężko mi się wypowiadać o muzyce.
Kate Bush, jako osoba, tak jak ja widzę i pojmuję (bo niespecjalnie zagębiałam się w jej biografie, wywiady..) jest z pewnością jakimś wzorem dla mnie. Pod pewnymi względami.
Co do nowej płyty, słyszałam dopiero ze 2 utwory w radiu (trzeba bedzie chyba wrocic do słuchania Minimaxu ) i rzeczywiscie - ciężką ta płyta mi się jawi raczej w odbiorze. I dlatego właśnie bardzo bym chciała ją już znać na wylot.
Pozdrawiam maniaczki Kaśki

[201701020941]

Nanuś, z ust mi to wszystko wyjęłaś! Zamówiłam sobie płytę w Merlinie zaraz jak wyszła-o to chodzi-konsekwencja w robieniu wg siebie, mistrzostwo formy-takiego warsztatu głosowego nie ma nikt, a do tego pełnia emocji! Rozkosz! Ile można się nauczyć słówek A masz ten ośmiopak wszystkich płyt?

[nan]

Napisane przez n

Nanuś, z ust mi to wszystko wyjęłaś! Zamówiłam sobie płytę w Merlinie zaraz jak wyszła-o to chodzi-konsekwencja w robieniu wg siebie, mistrzostwo formy-takiego warsztatu głosowego nie ma nikt, a do tego pełnia emocji! Rozkosz! Ile można się nauczyć słówek A masz ten ośmiopak wszystkich płyt?

Pewnie, że mam, mam nawet bootlegi (niech żyją programy P2P ). Wydaje mi się, że mam wszystko, cokolwiek nagrała od 10-go roku życia

[Noor]

Mnie się nie wszystko podoba, ale "The Sensual World" uważam za absolutne mistrzostwo świata
A cenię Kasię przede wszystkim za to, ze jest taka ... non comercial. Na płytach słychać, co JEJ w duszy gra, a nie co sie może lepiej sprzedać.

[PaniKota]

wysłałam dwa razy, bo mnie wylogowało po pierwszym wysłaniu i post się nie pojawił - przepraszam. Post na temat niżej.

[PaniKota]

Mam "aerial" od soboty i nadal nie wiem...
Dawno temu na jednej kasecie miałam "the whole story"/"sensual world", ale nosnik ten mało trwały jest. Potem z sentymentu do nastoletniej płytoteki kupiłam "the whole story" na CD, choć the best of nie znoszę. Generalnie nie koniecznie moja bajka, ale uznanie dla Twórczyni - przez duże T. A w sobotę dostałam "aerial".
Od strony "technicznej" nie powiem nic, bo mi słoń na ucho nadepnął, ale TŻ zna takie słowa jak akord, tonacja, frazowanie, nowatorski, aranżacja, eksperyment dźwiękowy, eklektyzm, oryginalne brzmienie etc i słysząc płytę zapytał kto to i kiedy zostało wydane, a to oznacza, że jest dobrze.
Ja muzykę odbieram emocjonalnie. I tu mi się nie zgadza. Jako wieczny malkontent, który lubi to, co już słyszał, jestem oczywiście na nie. Nie lubię kobiety dziecka (moze dlatego, że czasem wpadam w ten model w swoim związku), takie plumkanie - może i niesamowite dla muzyka - nieco mnie drażni i przywodzi mi na mysl ambient, na który reaguję alergicznie (bez głosu Kate do płyty bym raczej nie wróciła), a ten fragment ze śpiewem ptaków i teatralnym śmiechem jest potwornie manieryczny.
Mimo tego płytę włączyłam w niedzielę i tak grała do późnej nocy. Dziś musiałam trochę powojażować, więc przeniosła się do discmana - stałam przed drzwiami celu mojej podróży, bo do końca zostało pięc minut. Z niechęcią przyjęłam propozycję podwiezienia, bo zamiast słuchać musiałam zająć się rozmową towarzyską. Po powrocie do domu nakarmiłam kota, nakarmiłam siebie i włączyłam "aerial", by nakarmić duszę.
pamiętam takie porównanie - jeśli Led Zeppelin to krwisty befsztyk, a Sade słone paluszki, to George Michael to słodki tort. A Kate Bush? Woda? Powietrze? Aerial.
Nie wiem jak i dlaczego - ona chyba po prostu czaruje. Może w tej płycie nie ma nic manierycznego - ale w innych owszem i jako zblazowany cynik nie potrafię przyznać, że ktoś może być autentyczny nie popadając w patos, że ktoś tak samo naturalnie śmieje się do ptaków jak i używa takiego "dialogu" jako bezpretensjonalnego środka artystycznego.
Na pewno zatęskniłam za "sensual world" - doświadczenie macierzyństwa i patrzenia na świat oczyma dziecka jest mi obce, póki co wolę świat relacji męsko-damskich. A że "this woman's work" jest relatywnie tani jak na box, to już niedługo Kate zmonopolizuje mój odtwarzacz. O ile uda mi się z niego wyjąć "aerial"...You bring me so much joy and then you bring me more joy...czarodziejka (choć czasem śmieje się jak czarownica)

[nan]

A ja zazdroszczę Kate tego, o czym piszesz Mag Zazdroszczę jej tego patrzenia na świat oczami dziecka, bo sama tego nie potrafię. Moje dziecko jest we mnie jak w każdym, ale już dawno go nie widziałam. Jestem do bólu dorosła i czasem mnie to męczy.

Ja lubię się czasem przysłuchać, jak Kate się zmieniała przez te wszystkie lata. Zaczęła jako młodziutkie niewinne dziewczę, taka trochę egzaltowana nastolatka, potem coraz bardziej dorastała, widać to było z płyty na płytę, a teraz mamy powrót do korzeni, ale tylko do pewnego stopnia. To jest dzieło dojrzałej kobiety, która nie zapomniała o tym, że była kiedyś dzieckiem. Niewątpliwie ogromny udział w tym procesie ma jej własne macierzyństwo, ale chyba nie tylko to.

Zasadniczo za najdojrzalsze dzieło Kate uważam The Sensual World, ze względu na szalenie autentyczne i bardzo trafne spostrzeżenia odnośnie związków. Chyba zawsze traktowałam ją trochę zbyt osobiście, może też dlatego, że była to kiedyś (na szczęście już nie jest) płyta o mnie. Trafność spostrzeżeń, jakie są tam zawarte przyprawiały mnie nie raz o dreszcze.

Kate czarownica to Hounds of Love. Czysta pogańska magia. Z powodu Jig o Life podejrzewałam kiedyś Kate o ciągoty wiccańskie, przypuszczam, że zupełnie bezpodstawnie, ale ta Dziewczyna-Kobieta-Starucha, to obraz zapierający dech, wsparty dodatkowo wirującą muzyką, niczym w spiralnym tańcu (wtajemniczeni wiedzą o co chodzi).

Mag - jeżeli nie znasz Hounds of Love - to poznaj. Warto. O ile oczywiście lubisz czarownice

[Noor]

Napisane przez nan

Kate czarownica to Hounds of Love. Czysta pogańska magia. Z powodu Jig o Life podejrzewałam kiedyś Kate o ciągoty wiccańskie, przypuszczam, że zupełnie bezpodstawnie, ale ta Dziewczyna-Kobieta-Starucha, to obraz zapierający dech, wsparty dodatkowo wirującą muzyką, niczym w spiralnym tańcu (wtajemniczeni wiedzą o co chodzi).

Mag - jeżeli nie znasz Hounds of Love - to poznaj. Warto. O ile oczywiście lubisz czarownice

Ale mi narobiłaś ochoty i włączyłam sobie Hounds of Love (właśnie leci jeszcze Runnig up That Hill), a miałam puścić Never For Ever. Swoją drogą, jak mogłam zapomnieć o tej płycie (wygrzebałam ją spod ogromnej sterty kompaktów i nie słuchałam dobrych parę lat) - przecież tak bardzo lubię Under Ice (ale to dopiero za 5 "kawałków").
Chyba jutro wybiorę się do EMPiKu i posłucham wreszcie solidnie obu nowych krążków. A potem...zbliża się gwiazdka...

[nan]

Napisane przez Noor

Ale mi narobiłaś ochoty i włączyłam sobie Hounds of Love (właśnie leci jeszcze Runnig up That Hill), a miałam puścić Never For Ever. Swoją drogą, jak mogłam zapomnieć o tej płycie (wygrzebałam ją spod ogromnej sterty kompaktów i nie słuchałam dobrych parę lat) - przecież tak bardzo lubię Under Ice (ale to dopiero za 5 "kawałków").
Chyba jutro wybiorę się do EMPiKu i posłucham wreszcie solidnie obu nowych krążków. A potem...zbliża się gwiazdka...

Not a soul on the ice
Only me, skating fast
(...)

There's something moving under
Under the ice
Moving under ice - through water
Trying to get out of the cold water
It's me

A potem budzenie czarownicy. Od "look who's there to see you" dostaję dreszczy

[PaniKota]

Napisane przez nan

A ja zazdroszczę Kate tego, o czym piszesz Mag Zazdroszczę jej tego patrzenia na świat oczami dziecka, bo sama tego nie potrafię. Moje dziecko jest we mnie jak w każdym, ale już dawno go nie widziałam. Jestem do bólu dorosła i czasem mnie to męczy.

Z pewnością moje malkontenckie oceny nie sa trafne, bo Kate po prostu wymyka się stereotypom. Jesli ma w sobie coś z kobiety-dziecka to na pewno nie jest to wersja "bo ja jestem taka mala, proszę pana". No i absolutnie nie miałam na myśli tego, że przeszkadza mi to w jej muzyce. To raczej kwestia pewnej estetyki otoczki niż samej płyty - dojrzała kobieta, która potrafi patrzeć oczyma dziecka - ilu masz takich artystów i ilu z nich jest autentycznych? Ja przynajmniej nie jestem do tego przywyczajona i doszukuję się konwencji, maski, kreacji. Zresztą im dłużej słucham, tym bardziej przestaję próbować Kasię dekonstruować, a po prostu poddaje się jej czarowi.
BTW - ja moje dziecko pielęgnuję starannie, niestety Ojciec nie chował pewnych książek i zbrukałam owo dziecię cynizmem Kurta Vonneguta mając lat 13. Teraz dla jednych jestem niedojrzałą i dziecinną idealistką, a dla drugich cyniczną emerytką. A sama coraz mocniej czuję siłę kobiecości (są jednak plusy starzenia się:P), więc - choć brakuje macierzyństwa - mogę urządzać sabaty do lustra

Ja lubię się czasem przysłuchać, jak Kate się zmieniała przez te wszystkie lata. Zaczęła jako młodziutkie niewinne dziewczę, taka trochę egzaltowana nastolatka, potem coraz bardziej dorastała, widać to było z płyty na płytę, a teraz mamy powrót do korzeni, ale tylko do pewnego stopnia. To jest dzieło dojrzałej kobiety, która nie zapomniała o tym, że była kiedyś dzieckiem. Niewątpliwie ogromny udział w tym procesie ma jej własne macierzyństwo, ale chyba nie tylko to.

Tym bardziej się cieszę na "this woman's work"

Kate czarownica to Hounds of Love. Czysta pogańska magia. Z powodu Jig o Life podejrzewałam kiedyś Kate o ciągoty wiccańskie, przypuszczam, że zupełnie bezpodstawnie, ale ta Dziewczyna-Kobieta-Starucha, to obraz zapierający dech, wsparty dodatkowo wirującą muzyką, niczym w spiralnym tańcu (wtajemniczeni wiedzą o co chodzi).

A tu już przebieram łapkami - cloudbusting, hounds of love i running up that hill należą do moich ulubionych momentów na "the whole story" Chyba najbardziej przemawiają do mnie u Kate te utwory, z których emanuje siła kobiecości, nie refleksja tylko intensywne emocje.

Mag - jeżeli nie znasz Hounds of Love - to poznaj. Warto. O ile oczywiście lubisz czarownice

No ba

[nan]

Mag, Ty nie znasz The Dreaming! Ha, to Cię dopiero niespodzianka czeka

Pamiętaj - this album was made to be played loud - osobiste zalecenie twórcy!
Not even eternity can hold Houdini...

To też Kaśka czarownica. Ale nie taka wiccańska, tylko raczej rodem z horrorów. I "Night of the Swallow". O rany, ile Cię jeszcze czeka! To są najintensywniejsze emocje spuszczone ze smyczy i zupełnie nie do opanowania. Uważaj malkontentko

[AaniaA]

dolaczam do was dziewczynki. tez uwielbiam kate bush!!!!!! tak jak nan napisalas - nie wazne ile lat mam to zawsze lubie sluchac jej plyt. zatem musze biec i kupic jej najnowsza plytke, zeby potem zachwycac sie nia.

[PaniKota]

Napisane przez nan

Mag, Ty nie znasz The Dreaming! Ha, to Cię dopiero niespodzianka czeka

Pamiętaj - this album was made to be played loud - osobiste zalecenie twórcy!
Not even eternity can hold Houdini...

To też Kaśka czarownica. Ale nie taka wiccańska, tylko raczej rodem z horrorów. I "Night of the Swallow". O rany, ile Cię jeszcze czeka! To są najintensywniejsze emocje spuszczone ze smyczy i zupełnie nie do opanowania. Uważaj malkontentko

właśnie okazało się, że "this woman's work" jest jednak w merlinie niedostępna - mimo że mieli tę płytę w swojej ofercie a już łapki zacierałam z radochy

[201701020941]

Napisane przez PaniKota

właśnie okazało się, że "this woman's work" jest jednak w merlinie niedostępna - mimo że mieli tę płytę w swojej ofercie a już łapki zacierałam z radochy

Bądź cierpliwa, ja złożyłam zamówienie półtora miesiąca temu w Merlinie. Napisali, że nie zrealizują zamówienia, to złożyłam jeszcze raz i ..... wczoraj kurier przyniósł! Cierpliwość popłaca Słuchaliśmy z mężem do północy... od rana znów leci the dreaming... córeczka w brzuszku też słucha i się uczy od małego Zamów sobie jeszcze raz pozdr

[PaniKota]

n - udało się i box już mój niepotrzebnie zaglądałam do statusu zamówienia - przez trochę był niedostępny, ale potem się znalazł. Odświeżyłam sobie "sensual world" i teraz zaczynam od początku - "kick inside", mimo, że parę utworów znałam wczesniej, jest jednak dość szokujący w zestawieniu z "aerial" czy "sensual world" Płyta do słuchania w domu owszem, ale nie jako main hero w discmanie - zwłaszcza, że uszy mi sie przewrażliwiły i szczytowe osiągnięcia falsetu Kate powodują fizyczny ból. No i jak to dobrze, że nagrała "wuthering heights" po raz drugi - w wersji z "the whole story" czuć pasję (ba, czuć - po prostu jestem na wzgórzu, wiatrzysko wieje i serce mnie boli, że Heathcliff nie pędzi mi na spotkanie), a na debiucie skrzyżowanie wyjatkowo marudnego dziecka ze zmanierowanym babsztylem.
Zastanawiałam się jak to jest z tą charyzmą - podobnie czaruje mnie Annie Lennox (kórej wybaczam nawet Dave'a Stewarta i zupełnie nie moją elektroniczną estetykę), Freddie Mercury (choć zamykam oczy patrząc na jego kostiumy sceniczne, a już wąsy elektryka wołają o pomstę do nieba), w mniejszym stopniu ale też mam słabość do Sam Brown. Jak to w Waszym przypadku jest? Jest jakiś wykonawca, którego uwielbiacie nie bardzo wiedząc za co i dlaczego?

[aga01]

Dzisiaj w gazecie przeczytalam o nowej płycie Kate Bush i pierwsze skojarzenia.... " Nan się pewnie ucieszyła" Ah ten wizaż wszędzie się wciśnie...

[nan]

Ja poza Kasią przepadam za Peterem Gabrielem, bo to mądry facet jest. Za "So" "Peter Gabriel 4" i "Us" - zwłaszcza za te płyty. Też tak trochę na uboczu całego tego zwariowanego światka showbusinessu, robi swoje, promuje muzykę z różnych stron świata (raz z tego powodu dosłownie zbrankrutował, finansując pierwszy WOMAD). Charyzma to coś, co on z całą pewnością ma, chociaż ja, podobnie jak PaniKota nie wiem, co to właściwie jest. Chyba połączenie talentu, niezależności i umiejętności dotarcia do ludzi. O ilu artystach rockowych możemy powiedzieć, że ich utwory są czymś więcej niż rozrywką? Dla mnie Peter i jego utwory z całą pewnością są czymś więcej. Chyba najbliższa jest mi płyta "Us", która jest swoistym odpowiednikiem "Sensual World" Kate - do bólu prawdziwa i niesamowicie mądra. Obie płyty opowiadają właściwie o tym samym, ale trochę inaczej i to jest bardzo ciekawe, jak je sobie porównamy. Towarzyszyły mi w trudnym momencie życia, może dlatego tak emocjonalnie do nich podchodzę, bo obie mi bardzo pomogły - i pogodzić się z pewnymi rzeczami i zrozumieć i odnaleźć właściwą drogę. Pamiętam, że jak pisałam recenzję na Oceniaj.net męczyłam się przeokrutnie, bo nie wiedziałam jak oddać nastrój i treść "Us" i chyba nie do końca mi się to udało.

"And in this moment I need to be needed. In this darkness all around me I like to be liked. In this emptiness and fear I want to be wanted. 'Cos I love to be loved. I love to be loved."

[ahinsa]

Kasia i Piotruś to moja najulubieńcza para

[AaniaA]

Napisane przez ahinsa

Kasia i Piotruś to moja najulubieńcza para

moja tez

[201701020941]

Napisane przez PaniKota

n - udało się i box już mój niepotrzebnie zaglądałam do statusu zamówienia - przez trochę był niedostępny, ale potem się znalazł. Odświeżyłam sobie "sensual world" i teraz zaczynam od początku - "kick inside", mimo, że parę utworów znałam wczesniej, jest jednak dość szokujący w zestawieniu z "aerial" czy "sensual world" Płyta do słuchania w domu owszem, ale nie jako main hero w discmanie - zwłaszcza, że uszy mi sie przewrażliwiły i szczytowe osiągnięcia falsetu Kate powodują fizyczny ból. No i jak to dobrze, że nagrała "wuthering heights" po raz drugi - w wersji z "the whole story" czuć pasję (ba, czuć - po prostu jestem na wzgórzu, wiatrzysko wieje i serce mnie boli, że Heathcliff nie pędzi mi na spotkanie), a na debiucie skrzyżowanie wyjatkowo marudnego dziecka ze zmanierowanym babsztylem.
Zastanawiałam się jak to jest z tą charyzmą - podobnie czaruje mnie Annie Lennox (kórej wybaczam nawet Dave'a Stewarta i zupełnie nie moją elektroniczną estetykę), Freddie Mercury (choć zamykam oczy patrząc na jego kostiumy sceniczne, a już wąsy elektryka wołają o pomstę do nieba), w mniejszym stopniu ale też mam słabość do Sam Brown. Jak to w Waszym przypadku jest? Jest jakiś wykonawca, którego uwielbiacie nie bardzo wiedząc za co i dlaczego?

Oj, przepraszam że tak późno odpisuję, ale zapomniałam o tym temacie...
Kate-tylko w domu, wieczorem, w dużym pokoju, z mężem na kanapie. Do słuchawek na mieście albo w aucie się dla mnie nie nadaje. To nie jest produkt pop któremu nie przeszkadza miastowy hałas A słabość największą mam do Kayah, bo też Skorpion, maksymalistka, perfekcjonistka, i jest -dla mnie- piękna Kamień mam od 95 roku i za każdym razem jak słucham (tylko w aucie, po ciemku, na drodze poza Wawą) lecą mi łzy... taka prawda... Sam Brown kojarzę tylko ze "Stop"... Freddiego nie lubie, drażni mnie, a Annie Lennox ma rewelacyjną wymowę i warsztat głosowy Buźka!
ps-z Kate najbardziej lubię Sensual World... A Under Ice to jedna z ulubionych i njważniejszych piosenek Kayah

[dioska]

Napisane przez nan

Ja poza Kasią przepadam za Peterem Gabrielem, bo to mądry facet jest. Za "So" "Peter Gabriel 4" i "Us" - zwłaszcza za te płyty. Też tak trochę na uboczu całego tego zwariowanego światka showbusinessu, robi swoje, promuje muzykę z różnych stron świata (raz z tego powodu dosłownie zbrankrutował, finansując pierwszy WOMAD). Charyzma to coś, co on z całą pewnością ma, chociaż ja, podobnie jak PaniKota nie wiem, co to właściwie jest.

Dodałabym jeszcze fenomenalny koncert Piotrka "Secret World Live", no i ścieżkę dźwiękową do "Last Temptation of Christ"...Nogi się uginają. Ale to zupełnie nie w temacie

[dioska]

Napisane przez n

A słabość największą mam do Kayah, bo też Skorpion, maksymalistka, perfekcjonistka, i jest -dla mnie- piękna Kamień mam od 95 roku i za każdym razem jak słucham (tylko w aucie, po ciemku, na drodze poza Wawą) lecą mi łzy... taka prawda...

ojjjjj tak....Kayah to artystka i kobieta z klasą. Nie ukrywam, że najbardziej lubię słuchać i oglądać jej koncerty - tak tak, dba także o stronę wizualną...Wystapienia dopracowane do ostatniego szczegółu, piękna muzyka, niebanalne aranżacje, cudowny głos, teksty. To jest KTOŚ, to jest artystka, kobieta, która absolutnie w 100% realizuje się na scenie i - jak pokazuje życie - również jako producent i promotor nowych talentów.

[nan]

Napisane przez dioska

Dodałabym jeszcze fenomenalny koncert Piotrka "Secret World Live", no i ścieżkę dźwiękową do "Last Temptation of Christ"...Nogi się uginają. Ale to zupełnie nie w temacie

"Peter Gabriel Plays Live" to dla mnie najlepszy zapis koncertu jaki słyszałam. A "Secret World Live" też mam i czasem oglądam - dla mnie jest fantastyczny.

[alanka]

Ja też uwielbiam Kate;nowej plyty słucham bez przerwy dla mnie to muzyczna bajka, inny świat;

[olunias]

ach..Kate Bush...można by o niej bez końca rozmawiać, słuchać jej i patrzeć jak cudownie tańczy...A nową płyta po raz kolejny potwierdziła to że ma klasę jak nikt inny w tym zakręconym muzycznym światku, że potrafi nie patrzeć na "muzyczne trendy" tylko robić to co jej sprawia przyjemność i to co uważa za słuszne i twórcze. Nową płyta jestem zachwycona...jest w niej tyle przestrzeni i wolności...cudo!!

[ishtar4]

Nowa Kate jest super, taka "płyta-drogi". Lubię ten klimat. Nieporównywalnie lepsza moim zdaniem niż ostatnie komercyjne dokonania Tori Amos, która ostatnio jakaś taka płaska się robi, wyzuta z tego całego drapieżnego szaleństwa.

[*Claire*]

Mi sie podoba muzyka Kate Bush.Choc słyszalam dopiero jedna piosenke,,Wuthering heights'' to mi sie juz podoba.Ma oryginalny glos.