Pół makabrycznie, pół śmiesznie - nasz dobytek po śmierci

[boinnenazwybylyzajete]

Jak w temacie - pół makabrycznie, pół śmiesznie.

Stojąc dzisiaj rano przed moim regałem z książkami, kolekcją 'Detektywa' i innymi szpargałami, zaczęłam się zastanawiać co z nimi będzie.

Książki, filmy, muzyka, ubrania, biżuteria - wiadomo, mało to nie kosztuje. Nawet ten papierowy 'Detektyw' trochę kasy pochłania, a szkoda go wyrzucać.

Przyznam, zawsze się upierałam, że dzieci mieć nie będę.
Bo nie lubię, bo jestem egoistką, bo się boje (ale to nie o tym wątek) i doszłam do wniosku, że mogłabym mieć dziecko tylko po to, żeby moje zbiory książkowe, cenne dla mnie pod względem sentymentalnym gdzieś nie zaginęły Zaszczepić w dziecku miłość do czytania i wymóc przysięgę, że będą przekazywane z pokolenia na pokolenie (sama uwielbiam stare, trzymane od pokoleń, podniszczone wydania książek i traktuje je z namaszczeniem).

Wiem, że można zapisać na jakąś bibliotekę, oddać, sprzedać za parę lat, ale teraz czuje, że nie byłabym się w stanie z niczym na tej półce rozstać

A wy wizażanki, myślałyście o tym? Same odziedziczyłyście cenne przedmioty, które chcecie przekazać dalej? A może nie planujecie dzieci i same martwicie się o los waszych szpargałów? A może macie jakieś zabawne historie rodzinne związane z testamentami?

Mam nadzieję,że wątek się przyjmie

[MrsStatham]

fajny nick

ja z niczym nie jestem tak związania, żeby nie móc tego wyrzucić za rok na przykład. jakoś mało sentymentalna jestem.

[201604191507]

Napisane przez MrsStatham

fajny nick

ja z niczym nie jestem tak związania, żeby nie móc tego wyrzucić za rok na przykład. jakoś mało sentymentalna jestem.

ja mam tak samo po iluś tam przeprowadzkach przestałam się przywiązywać do przedmiotów (chociaż kiedyś na każdą książkę chuchałam i dmuchałam)
nie obchodzi mnie, co się stanie z tym wszystkim, a dziedziczyć po mnie nikt nie będzie

[MissChievousTess]

Tak myślałam kiedyś o tym. Staram się nie gromadzić zbędnych gratów.
Książki albo do biblioteki albo do jakiejś świetlicy środowiskowej dla młodzieży itp.

[vril]

W kwestii majątku nie kiwnęłam palcem i tego nie zrobię. Zdaję sobie sprawę, że moje rzeczy są ważne dla mnie, tu i teraz.
Jedynym testamentem jaki zostawię po sobie to akt notarialny w sprawie donacji zwłok na cele medyczne

[Brangien]

Ja też mam sentyment do moich książek, ale myślę, że nawet gdy będę miała dzieci, one ich nie zechcą. A mówię to opierając się na własnym przykładzie: moi rodzice mają sporą biblioteczkę, oboje nauczyli mnie szacunku do książki, ale ja nie potrzebuję ich książek. Nie są "w moim klimacie". Myślę, że w przyszłości, gdy ich zabraknie zachowam sobie kilka z nich, np. ładne wydanie Pana Tadeusza albo starą encyklopedię. Nie wiem co zrobiłabym z resztą.

Wydaje mi się, że każdy czytelnik przez swoje życie komponuje własną niepowtarzalną historię zawartą w książkach, które czyta. Moim zdaniem nawet sposób układania i segregowania książek może coś nam powiedzieć o czytelniku.

[CremaCatalana]

Za bardzo mnie nosiło i nosi z miejsca na miejsce żeby się przywiązywać do rzeczy, więc przestałam. Wszystkiego pozbywam się bez żalu, jedynie książki "składuję" w domu rodziców, nie jestem w stanie wozić ich ze sobą a są trochę warte. I czasem mi ich brakuje, ale co zrobić. Wiem, gdzie znajdą się po mnie ale to moja tajemnica

[marlen1366]

Książek mam dużo i jakoś nigdy nie myślałam co się z nimi stanie jak mnie już nie będzie. Dzieci nie mam i mieć nie chcę. Może dostanie je moja siostrzenica i co ona z nimi zrobi to jej sprawa.

[Elfia4]

Mnie też czasem nachodzą takie myśli. Przywiązuję się do rzeczy, wiele ma dla mnie wartość sentymentalną, nie mogłabym ich wyrzucić i nie wyobrażam sobie, że ktoś mógłby to zrobić. Nie byłam w stanie porządkować rzeczy po tacie, bo każda z czymś mi się kojarzy, ma historię.
Swoją drogą nie wyobrażam sobie, że ktoś mógłby teraz przejrzeć zawartość moich szuflad i szafek - tyle tam osobistych notatek czy rzeczy...

[boinnenazwybylyzajete]

Napisane przez Elfia4

Mnie też czasem nachodzą takie myśli. Przywiązuję się do rzeczy, wiele ma dla mnie wartość sentymentalną, nie mogłabym ich wyrzucić i nie wyobrażam sobie, że ktoś mógłby to zrobić. Nie byłam w stanie porządkować rzeczy po tacie, bo każda z czymś mi się kojarzy, ma historię.
Swoją drogą nie wyobrażam sobie, że ktoś mógłby teraz przejrzeć zawartość moich szuflad i szafek - tyle tam osobistych notatek czy rzeczy...

No właśnie też o tym myślałam. Gdybym nagle miała wypadek i zdarzyłoby się,że rodzice znajdą jakieś moje notatki, schowane stare pamiętniki to nie chciałabym żeby je czytali.

[_Matilde_]

No cóż, zostanie po mnie masa rupieci którą może ktoś przejrzy z sentymentem i może się o mnie dowie więcej niż znając mnie za życia - ale nie jest to dla mnie ważne kto i kiedy, i co z tym zrobi. Kiedy umrę to co jest teraz przestanie się dla mnie liczyć. Do żadnej rzeczy nie jestem na tyle przywiązana żeby po śmierci straszyć jeśli ktoś się będzie z nią źle obchodził

[kobietasukcesu]

Ja bez problemu wyrzucę jakieś pamiątki typu bilety z kina z pierwszego obejrzanego razem filmu itd

Za to moja kolekcja gazet jest przerażająca no cóż na szczęśliwca spadnie mądrość życiowa z tony numerów cosmopolitan

--
A konta na różnych portalach? ciekawe po jakim czasie admini będą w ogóle kasowali nieużywane konta na fb, czy nk, czy nie będą żeby była ta wielka ilość użytkowników.

W ogóle trzeba uważać gdzie się ma konta, niech tam sobie jakiś facet umrze, a tam same konta na se.x.fotkach i innych i co? potem będzie rodzina pisać- 'drogi panie adminie, prosimy o skasowanie zdjęć przyrodzenia naszego syna, męża i brata z powodu jego śmierci '

[Regista]

Też nie bardzo mnie interesuje, co ktoś zrobi z moimi rzeczami. Bardziej chciałabym widzieć minę tego, co znajdzie moje najbardziej osobiste... hmm... sprzęty, wibrator na przykład

A z rodziną, z siostrą zazwyczaj, czasem żartujemy, że jakby co to "biorę twój telewizor", lub co tam nam przyjdzie do głowy w danym momencie

[wanitatywna]

Też ostatnio zastanawiałam się, co w przyszłości się stanie z moimi zbiorami. Kolekcjonuję - a właściwie dopiero zaczynam - ulotki, fotosy, artykuły i wszystko co związane jest z polskim kinem okresu międzywojennego. Codziennie oglądam te swoje zdobycze, przekładam, głaszczę... żyć bez nich nie mogę.
Jeszcze nie wiem kto je odziedziczy, ale musi być to ktoś zaufany. Żeby przypadkiem ich nie sprzedał.

[Oleczka]

Rzeczy tam rzeczy jakoś się nimi podzielą
bardziej szkoda mi by było aktualizowanego profilu na facebooku. wszystkie uśmiechnięte zdjęcia, wpisy, komentarze. dziwnie tak jakoś

[boinnenazwybylyzajete]

Napisane przez wanitatywna

Też ostatnio zastanawiałam się, co w przyszłości się stanie z moimi zbiorami. Kolekcjonuję - a właściwie dopiero zaczynam - ulotki, fotosy, artykuły i wszystko co związane jest z polskim kinem okresu międzywojennego. Codziennie oglądam te swoje zdobycze, przekładam, głaszczę... żyć bez nich nie mogę.
Jeszcze nie wiem kto je odziedziczy, ale musi być to ktoś zaufany. Żeby przypadkiem ich nie sprzedał.

mam to samo z książkami. siedze, przekładam, układam, dotykam

Napisane przez Oleczka

Rzeczy tam rzeczy jakoś się nimi podzielą
bardziej szkoda mi by było aktualizowanego profilu na facebooku. wszystkie uśmiechnięte zdjęcia, wpisy, komentarze. dziwnie tak jakoś

musisz poprosić kogoś żeby po śmierci (głupio brzmi) przerobili na fanpage i będą prowadzić

[Oleczka]

Napisane przez boinnenazwybylyzajete

mam to samo z książkami. siedze, przekładam, układam, dotykam

musisz poprosić kogoś żeby po śmierci (głupio brzmi) przerobili na fanpage i będą prowadzić

nie głupi pomysł

[boinnenazwybylyzajete]

Napisane przez MrsStatham

fajny nick

Napisane przez Oleczka

nie głupi pomysł

to ja teraz poproszę procent od popularności strony

zgubiłam moją ulubioną chustę ostatnio, już wiem co bym czuła po stracie książek
ale serio, nienawidzę gubić rzeczy

[wanitatywna]

Też nie znoszę gubić rzeczy, ale zdarza mi się to ostatnio nader często. Jakiś tydzień temu zgubiłam swój ulubiony zeszyt, w którym było dosłownie wszystko. Bez niego czuję się teraz jak bez ręki.