Apostazja, czyli jak rzucić Kościół

[thirky]

Mijanou super, dziękuję Ci bardzo za odpowiedź!
Masz rację, i chciałabym i się boję. Chciałabym, bo decyzji jestem pewna od dawna, a boję się reakcji rodziny. Nie mam siły na walki. Do kościoła nie chodzę od dawna, również na boże narodzenie czy wielkanoc, jakoś to przeżyli, ale i tak co jakiś czas nawiązują (przykładowo jestem w domu, jest niedziela a mama nagle "chodź pójdziemy do kościoła" choć wie że nie chodzę od lat, i potem płacze że nie poszłam, obraża się itd.; albo mówi "pozmywaj naczynia, bo do kościoła przecież i tak nie pójdziesz to możesz cokolwiek zrobić" + wzdychanie, łzy, wywracanie oczami). Jeszcze rodzicom bym o apostazji powiedziała, ale nie mam ochoty na dzielenie się tym z babcią, dziadkiem, wszystkimi ciotkami i wujkami, znajomymi babci itd. Myślałam że jest może jakiś sposób na załatwienie tego inaczej.
Przepisy zmieniły się od początku 2016 jakoś.

Co do konfrontacji- przeczytałam że najlepiej po prostu milczeć podczas "wykładu" księdza a na koniec powiedzieć że jest się pewnym decyzji. Jakbym miała się decydować to na pewno w większym mieście (można gdziekolwiek gdzie się mieszka, choćby tymczasowo), więc mam nadzieję że tu obędzie się bez szatana, wchodzenia na sumienie itp.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Moim zdaniem najlepsza strategia, to robić swoje, a wykłady ucinać zanim się rozkręcą. Przecież to jest twoja sprawa i twoje życie. Pewnie niejedno robisz/zrobisz nie tak, jak oni by chcieli i jakoś muszą się z tym pogodzić.

[Mijanou]

No, reakcja szeroko pojętej "rodziny" bywa różna. Tacie właściwie to było wszystko jedno (i tak nie uczęszczał do kościoła, choć aktu apostazji nie dokonał). Mama gorzej to przeżyła, choc jakoś przeżyła. Natomiast ciotka (ta zwana Zarazą lub Strzygą) do dziś komentuje to w sposób niewybredny (" ty jesteś kretynka/palikociara/lewak/głupia gówniara/a przed śmiercią będziesz księdza wołać/a ślubu ci nie dadzą i dziecka nie ochrzczą (jasne, akurat najbardziej mi się spieszy do tych rzeczy ) itd, itd". Musisz się z tym liczyć, Thirky, więc jeśli jesteś od "rodziny" w jakiś tam sposób zależna to wstrzymaj się lepiej.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez Mijanou

No, reakcja szeroko pojętej "rodziny" bywa różna. Tacie właściwie to było wszystko jedno (i tak nie uczęszczał do kościoła, choć aktu apostazji nie dokonał). Mama gorzej to przeżyła, choc jakoś przeżyła. Natomiast ciotka (ta zwana Zarazą lub Strzygą) do dziś komentuje to w sposób niewybredny (" ty jesteś kretynka/palikociara/lewak/głupia gówniara/a przed śmiercią będziesz księdza wołać/a ślubu ci nie dadzą i dziecka nie ochrzczą (jasne, akurat najbardziej mi się spieszy do tych rzeczy ) itd, itd". Musisz się z tym liczyć, Thirky, więc jeśli jesteś od "rodziny" w jakiś tam sposób zależna to wstrzymaj się lepiej.

Dlaczego właściwie utrzymujesz kontakt z taką ciotką?

[thirky]

Napisane przez Mijanou

No, reakcja szeroko pojętej "rodziny" bywa różna. Tacie właściwie to było wszystko jedno (i tak nie uczęszczał do kościoła, choć aktu apostazji nie dokonał). Mama gorzej to przeżyła, choc jakoś przeżyła. Natomiast ciotka (ta zwana Zarazą lub Strzygą) do dziś komentuje to w sposób niewybredny (" ty jesteś kretynka/palikociara/lewak/głupia gówniara/a przed śmiercią będziesz księdza wołać/a ślubu ci nie dadzą i dziecka nie ochrzczą (jasne, akurat najbardziej mi się spieszy do tych rzeczy ) itd, itd". Musisz się z tym liczyć, Thirky, więc jeśli jesteś od "rodziny" w jakiś tam sposób zależna to wstrzymaj się lepiej.

Zależna jestem finansowo, ale w dość niewielkim stopniu. Poradziłabym sobie sama, ale czuję że potrzebuję ich w swoim życiu, tzn. lubię ich, troszczę się i tak dalej. Nie jesteśmy jakimiś przyjaciółmi ale nie chciałabym ich w ten sposób tracić. Od dłuższego czasu coraz gorzej mi z tym, nie wiem co wybrać. Chciałabym być na tyle odważna żeby im się postawić w tej sprawie, ale znam siebie i wiem że nie dam rady. Z drugiej strony przeszkadza mi przynależenie do kościoła i czuję że to hipokryzja.

---------- Dopisano o 13:11 ---------- Poprzedni post napisano o 13:08 ----------

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;64519651]Moim zdaniem najlepsza strategia, to robić swoje, a wykłady ucinać zanim się rozkręcą. Przecież to jest twoja sprawa i twoje życie. Pewnie niejedno robisz/zrobisz nie tak, jak oni by chcieli i jakoś muszą się z tym pogodzić.[/QUOTE]

Wiesz, gadanie bym jakoś zniosła, ale wiem że niektórzy z rodziny po prostu mnie zaczną kompletnie ignorować w taki wredny sposób, inni szantażować emocjonalnie (i finansowo zresztą pewnie też), albo będą ze mną rozmawiać z łaską i poświęceniem, nie mam na to siły po prostu.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez thirky

Zależna jestem finansowo, ale w dość niewielkim stopniu. Poradziłabym sobie sama, ale czuję że potrzebuję ich w swoim życiu, tzn. lubię ich, troszczę się i tak dalej. Nie jesteśmy jakimiś przyjaciółmi ale nie chciałabym ich w ten sposób tracić. Od dłuższego czasu coraz gorzej mi z tym, nie wiem co wybrać. Chciałabym być na tyle odważna żeby im się postawić w tej sprawie, ale znam siebie i wiem że nie dam rady. Z drugiej strony przeszkadza mi przynależenie do kościoła i czuję że to hipokryzja.

Asertywności i odwagi można się nauczyć. Na pewno jeszcze niejeden raz ci się to przyda w życiu. W tej chwili tylko utwierdzasz się w przekonaniu, że to zadanie jest niemożliwe. Co to w ogóle znaczy, że nie dasz rady?

Wiesz, gadanie bym jakoś zniosła, ale wiem że niektórzy z rodziny po prostu mnie zaczną kompletnie ignorować w taki wredny sposób, inni szantażować emocjonalnie (i finansowo zresztą pewnie też), albo będą ze mną rozmawiać z łaską i poświęceniem, nie mam na to siły po prostu.

I tu znowu nie rozumiem z jakiego powodu chcesz utrzymywać kontakt z ludźmi, którzy robią coś takiego.

[thirky]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;64520751]Asertywności i odwagi można się nauczyć. Na pewno jeszcze niejeden raz ci się to przyda w życiu. W tej chwili tylko utwierdzasz się w przekonaniu, że to zadanie jest niemożliwe. Co to w ogóle znaczy, że nie dasz rady?[/QUOTE]
Ja jestem taką ciepłą kluchą, nie lubię się stawiać, jak jest jakaś sytuacja konfliktowa to ja zaczynam płakać, trzęsie mi się głos i w ogóle nie mogę się odezwać itd. Wiem, że zacznę się kajać, przepraszać.
[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;64520751]I tu znowu nie rozumiem z jakiego powodu chcesz utrzymywać kontakt z ludźmi, którzy robią coś takiego.[/QUOTE]

Parę decyzji które podjęłam spowodowało właśnie takie reakcje, kontakt z tymi osobami się ochłodził, ale dalej jest. To np. mój dziadek, którego strasznie kocham, ale on ma kompletnie spaczone wyobrażenie miłości i po prostu wykańcza swoim podejściem. Ale nie zerwałabym z nim kontaktu tak całkowicie chyba nigdy.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez thirky

Ja jestem taką ciepłą kluchą, nie lubię się stawiać, jak jest jakaś sytuacja konfliktowa to ja zaczynam płakać, trzęsie mi się głos i w ogóle nie mogę się odezwać itd. Wiem, że zacznę się kajać, przepraszać.

No to popłaczesz, może nawet przeprosisz, ale będziesz dalej żyła w zgodzie ze sobą.

Parę decyzji które podjęłam spowodowało właśnie takie reakcje, kontakt z tymi osobami się ochłodził, ale dalej jest. To np. mój dziadek, którego strasznie kocham, ale on ma kompletnie spaczone wyobrażenie miłości i po prostu wykańcza swoim podejściem. Ale nie zerwałabym z nim kontaktu tak całkowicie chyba nigdy.

Wiesz, że ludzie, którzy odwalają takie akcje, nie kochają ciebie?

[stewardesa]

Napisane przez thirky

Ja jestem taką ciepłą kluchą, nie lubię się stawiać, jak jest jakaś sytuacja konfliktowa to ja zaczynam płakać, trzęsie mi się głos i w ogóle nie mogę się odezwać itd. Wiem, że zacznę się kajać, przepraszać.

To możesz płakać, mówić trzęsącym głosem albo zaniemówić, ale obstawać przy swojej decyzji. W końcu odpuszczą. Spróbuj tak chociaż i zobaczysz czy będziesz się czuła lepiej z takim rezultatem czy jednak wolisz żyć w "zgodzie" z innymi, ale przeciwko sobie.

Napisane przez thirky

Parę decyzji które podjęłam spowodowało właśnie takie reakcje, kontakt z tymi osobami się ochłodził, ale dalej jest. To np. mój dziadek, którego strasznie kocham, ale on ma kompletnie spaczone wyobrażenie miłości i po prostu wykańcza swoim podejściem. Ale nie zerwałabym z nim kontaktu tak całkowicie chyba nigdy.

To męcz się. Masz 3 opcje i to się nie zmieni:
- nie dokonywać apostazji, najlepiej chodzić do kościoła i żyć z nimi tak jak teraz, bo i tak się czegoś czepią
- dokonać apostazji i też żyć z nimi tak jak teraz wysłuchując przez jakiś czas więcej, ale i tak by się czegoś uczepili
- dokonać apostazji i ochłodzić kontakt do minimum/zerwać.

[czarna_maciejka]

Tyle piszecie o reakcji rodziny, a ja boję się czegoś innego.
Akurat u mnie nigdy nie było przymuszania do chodzenia na msze, rodzice zresztą sami do kościoła nie chodzą, poza uroczystościami i wydarzeniami takimi jak ślub, pogrzeb itp.
Jednak mama podejmuje księdza przy wizytach po kolędzie. Pytałam ją wiele razy po co to robi, a ona mi zawsze mówiła, że nie chce mieć potem problemów przy załatwianiu z nimi potrzebnych spraw
Więc tu właśnie mój dylemat: jestem jedynaczką i nie będę mogła w przyszłości liczyć na wsparcie wierzącego rodzeństwa, a wiem, że matka i ojciec mimo wszystko chcieliby mieć tradycyjny pogrzeb-kościół, ksiądz na cmentarzu.
Czy możliwe jest że ja, po dokonaniu apostazji, mogę mieć problem z załatwieniem tego dla rodziców po ich śmierci?

[thirky]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;64521536]No to popłaczesz, może nawet przeprosisz, ale będziesz dalej żyła w zgodzie ze sobą.
Wiesz, że ludzie, którzy odwalają takie akcje, nie kochają ciebie?[/QUOTE]

Wiem, że ta jego miłość jest strasznie głupia. Zresztą przez jego zachowanie kiedy byłam mała do dziś mam ogromne problemy z którymi sobie nie radzę dodatkowo przez tyle lat słyszałam że "jak zrobisz ... to ja umrę" itp. że nie mogę tego wyrzucić z głowy przy podejmowaniu jakichkolwiek decyzji.

---------- Dopisano o 13:52 ---------- Poprzedni post napisano o 13:51 ----------

Napisane przez czarna_maciejka

Tyle piszecie o reakcji rodziny, a ja boję się czegoś innego.
Akurat u mnie nigdy nie było przymuszania do chodzenia na msze, rodzice zresztą sami do kościoła nie chodzą, poza uroczystościami i wydarzeniami takimi jak ślub, pogrzeb itp.
Jednak mama podejmuje księdza przy wizytach po kolędzie. Pytałam ją wiele razy po co to robi, a ona mi zawsze mówiła, że nie chce mieć potem problemów przy załatwianiu z nimi potrzebnych spraw
Więc tu właśnie mój dylemat: jestem jedynaczką i nie będę mogła w przyszłości liczyć na wsparcie wierzącego rodzeństwa, a wiem, że matka i ojciec mimo wszystko chcieliby mieć tradycyjny pogrzeb-kościół, ksiądz na cmentarzu.
Czy możliwe jest że ja, po dokonaniu apostazji, mogę mieć problem z załatwieniem tego dla rodziców po ich śmierci?

też nad tym myślałam. wydaje mi się że nie ma żadnego problemu, w końcu to pogrzeb rodziców, nie Twój. planowałam pytać księdza.

---------- Dopisano o 13:53 ---------- Poprzedni post napisano o 13:52 ----------

Napisane przez stewardesa

To możesz płakać, mówić trzęsącym głosem albo zaniemówić, ale obstawać przy swojej decyzji. W końcu odpuszczą. Spróbuj tak chociaż i zobaczysz czy będziesz się czuła lepiej z takim rezultatem czy jednak wolisz żyć w "zgodzie" z innymi, ale przeciwko sobie.To męcz się. Masz 3 opcje i to się nie zmieni:
- nie dokonywać apostazji, najlepiej chodzić do kościoła i żyć z nimi tak jak teraz, bo i tak się czegoś czepią
- dokonać apostazji i też żyć z nimi tak jak teraz wysłuchując przez jakiś czas więcej, ale i tak by się czegoś uczepili
- dokonać apostazji i ochłodzić kontakt do minimum/zerwać.

Wiem. I najgorzej że wiem co powinnam zrobić i co chcę zrobić ale jestem takim durnym tchórzem

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez czarna_maciejka

Tyle piszecie o reakcji rodziny, a ja boję się czegoś innego.
Akurat u mnie nigdy nie było przymuszania do chodzenia na msze, rodzice zresztą sami do kościoła nie chodzą, poza uroczystościami i wydarzeniami takimi jak ślub, pogrzeb itp.
Jednak mama podejmuje księdza przy wizytach po kolędzie. Pytałam ją wiele razy po co to robi, a ona mi zawsze mówiła, że nie chce mieć potem problemów przy załatwianiu z nimi potrzebnych spraw
Więc tu właśnie mój dylemat: jestem jedynaczką i nie będę mogła w przyszłości liczyć na wsparcie wierzącego rodzeństwa, a wiem, że matka i ojciec mimo wszystko chcieliby mieć tradycyjny pogrzeb-kościół, ksiądz na cmentarzu.
Czy możliwe jest że ja, po dokonaniu apostazji, mogę mieć problem z załatwieniem tego dla rodziców po ich śmierci?

To, co do tej pory widziałam jasno wskazywało na to, że załatwienie takich rzeczy z księżmi jest wyłącznie kwestią pieniędzy.

Napisane przez thirky

Wiem, że ta jego miłość jest strasznie głupia. Zresztą przez jego zachowanie kiedy byłam mała do dziś mam ogromne problemy z którymi sobie nie radzę dodatkowo przez tyle lat słyszałam że "jak zrobisz ... to ja umrę" itp. że nie mogę tego wyrzucić z głowy przy podejmowaniu jakichkolwiek decyzji.

To nie jest żadna miłość, tylko przemoc.

[czarna_maciejka]

Napisane przez thirky

Wiem. I najgorzej że wiem co powinnam zrobić i co chcę zrobić ale jestem takim durnym tchórzem

Ej, no bez przesady. Nie każdy ma tyle sił, żeby z łatwością mierzyć się z takimi rzeczami.

[Mijanou]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;64520271]Dlaczego właściwie utrzymujesz kontakt z taką ciotką?[/QUOTE]

Nie utrzymuję. Spotykamy się podczas rodzinnych uroczystości (rzadkich na szczęści). Nie mam więc prawa wyrzucić jej z nie swojego domu ani awanturować się tak, jak by tego sytuacja wymagała.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez Mijanou

Nie utrzymuję. Spotykamy się podczas rodzinnych uroczystości (rzadkich na szczęści). Nie mam więc prawa wyrzucić jej z nie swojego domu ani awanturować się tak, jak by tego sytuacja wymagała.

No cóż, jak uważasz. Moim zdaniem masz pełne prawo interweniować, kiedy ktoś wprost cię obraża i nie jest istotne czy to dzieje się w twoim domu czy nie. Masz też prawo unikać rodzinnych uroczystości z jej udziałem

[Mijanou]

Napisane przez czarna_maciejka

Tyle piszecie o reakcji rodziny, a ja boję się czegoś innego.
Akurat u mnie nigdy nie było przymuszania do chodzenia na msze, rodzice zresztą sami do kościoła nie chodzą, poza uroczystościami i wydarzeniami takimi jak ślub, pogrzeb itp.
Jednak mama podejmuje księdza przy wizytach po kolędzie. Pytałam ją wiele razy po co to robi, a ona mi zawsze mówiła, że nie chce mieć potem problemów przy załatwianiu z nimi potrzebnych spraw
Więc tu właśnie mój dylemat: jestem jedynaczką i nie będę mogła w przyszłości liczyć na wsparcie wierzącego rodzeństwa, a wiem, że matka i ojciec mimo wszystko chcieliby mieć tradycyjny pogrzeb-kościół, ksiądz na cmentarzu.
Czy możliwe jest że ja, po dokonaniu apostazji, mogę mieć problem z załatwieniem tego dla rodziców po ich śmierci?

Nie. Przecież to nie rodzice są apostatami a to przecież będzie icg pogrzeb (oby jak najdalej w czasie).

Poza tym- tak, jak już Lisbeth napisała- wszystko da się załatwić odpowiednio wysoką "cołaską" i wtedy Ksiądz Piniądz bez problemu pochowa, pokropi, mszę odprawi twierdząc, że wierny dokonał apostazji bo kusił go szatan. Im mniejsza miejscowość to paradoksalnie tym wieksza "cołaska" w takiej sytuacji.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Spotkałam się nawet z tym, że zakład pogrzebowy załatwia księdza, który nie zadaje żadnych niewygodnych pytań

[Mijanou]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;64527201]No cóż, jak uważasz. Moim zdaniem masz pełne prawo interweniować, kiedy ktoś wprost cię obraża i nie jest istotne czy to dzieje się w twoim domu czy nie. Masz też prawo unikać rodzinnych uroczystości z jej udziałem [/QUOTE]

Unikam, jak mogę- nieczęsto biorę w nich udział. Ale przy wigilijnym stole, wśród jej rewelacji o muzułmanach, Żydach, masonach i gejach jeden apostata gdzieś tam ginie. No i skoro ona nie zna miary to ja muszę. Po prostu zmywam się do domu zaraz po tym, jak już dostanę swój buntenteller i prezenty.

[czarna_maciejka]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;64522816]To, co do tej pory widziałam jasno wskazywało na to, że załatwienie takich rzeczy z księżmi jest wyłącznie kwestią pieniędzy.[/QUOTE]

Napisane przez Mijanou

Nie. Przecież to nie rodzice są apostatami a to przecież będzie icg pogrzeb (oby jak najdalej w czasie).

Poza tym- tak, jak już Lisbeth napisała- wszystko da się załatwić odpowiednio wysoką "cołaską" i wtedy Ksiądz Piniądz bez problemu pochowa, pokropi, mszę odprawi twierdząc, że wierny dokonał apostazji bo kusił go szatan. Im mniejsza miejscowość to paradoksalnie tym wieksza "cołaska" w takiej sytuacji.

Dzięki. Też mi się tak zdaje, ale cholera ich tam wie. Ja podczas wizyt księdza w domu nie wychodziłam z pokoju, kiedyś gasiłam światło udając, że mnie nie ma chociaż, potem było mi wszystko jedno i to z pewnością też już mają odnotowane, bo trwało to ponad 10 lat. Mnie oni nie są do niczego potrzebni, ale nie chciałabym robić czegoś wbrew woli zmarłych rodziców i i tak martwię się, że zaczną mi stwarzać wtedy problemy Dlatego wstrzymuję się też z apostazją.

Wiecie co, generalnie nie wierzę od dawna, jawnie i otwarcie o tym mówię, bez żadnej wrogości i moralizowania, to po prostu dla mnie naturalne. Czy to nie wystarczy?
Bo w sumie nie chodzę na msze, jak byłam na ślubach to po prostu stałam i siedziałam w odpowiednich chwilach, nie klęcząc i nie modląc się, sama kościelnego nie wezmę, dzieci mieć nie chcę, więc problem chrztu odpada. I nawet mi tak dobrze.
Powiecie mi co skłoniło was do tego, żeby jednak pójść o krok dalej?

[Frezja__]

Mijanou ile miałaś lat jak dokonałaś apostazji/ile masz teraz? (Te teksty ciotki o byciu gówniarą etc więc pytam )

U mnie w rodzinie się nie wyzywają jak u Was, u mnie po cichu, za plecami, a to się 'zapomni' o czyich imieninach czy cuś

[Mijanou]

Napisane przez Frezja__

Mijanou ile miałaś lat jak dokonałaś apostazji/ile masz teraz? (Te teksty ciotki o byciu gówniarą etc więc pytam )

U mnie w rodzinie się nie wyzywają jak u Was, u mnie po cichu, za plecami, a to się 'zapomni' o czyich imieninach czy cuś

Miałam 19 lat i apostatą zostałam zaraz po maturze. Przedtem jednak i tak nie uczęszczałam na religię ani do kościoła, na szczęście nie zmuszano mnie a w klasie maturalnej juz sama mogłam wypełnić deklarację o uczestniczeniu/nieuczestniczeniu w lekcjach religii.

O swoim zamiarze dokonania apostazji nie informowałam nikogo z rodziny. Powiedziałam po fakcie (no przypadki chodzą po ludziach, więc żeby ewentualnie się nie zdziwili, że ksiądz nie chce dać pokropku i żeby się nie nastawiali na jakieś ewentualne śluby kościelne). Sprawiedliwie jednak powiem, że rozmowa z proboszczem przebiegała spokojnie, z zachowaniem obopólnego szacunku, nikt na nikogo nie krzyczał, nie straszył, nie obrażał. Spytał o powody, przedstawił konsekwencje tej decyzji z punktu widzenia prawa kanonicznego, upewnił się, że to przemyślana decyzja i rozstaliśmy się życząc sobie wzajemnie wszystkiego dobrego. Po prostu facet miał klasę.

[stewardesa]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;64511711]Jest jeszcze apostazja.pl i apostazja.info.
A czy ten proces jest apostazją? No jest, tylko dokładnie, to jej formalną wersją. Apostazja oznacza po prostu rezygnację z religii i apostatami są ludzie dużo wcześniej zanim pójdą złożyć papiery w parafii. Dla mnie to był pewien manifest światopoglądowy i jest to jednak coś bardziej zauważalnego dla państwa i KK niż po prostu zaprzestanie praktyk religijnych.[/QUOTE]I to jest jedyna "korzyść" apostaty? Wykreślenia z ksiąg można się domagać tylko w sądzie? I w jaki sposób w takim razie dla państwa jest to zauważalne?

Thirky, bardziej chodzi o pieniądze czy o życie w "zgodzie" (czyli tak jak do tej pory) z rodziną?

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez stewardesa

I to jest jedyna "korzyść" apostaty? Wykreślenia z ksiąg można się domagać tylko w sądzie? I w jaki sposób w takim razie dla państwa jest to zauważalne?

Korzyści dla apostaty zależą od samego apostaty. Spotkałam się z tym, że oficjalny akt apostazji zwalniał z "konieczności" np. zostania chrzestnym czy świadkiem na różnego rodzaju uroczystościach religijnych. Poza tym księża nieszczególnie chcą robić pogrzeby oficjalnym apostatom, co w przypadku apostatów nieoficjalnych przechodzi bez echa jeśli w grę wchodzi odpowiednia wysokość "cołaski".
Wykreślenie z ksiąg lub adnotacja w księgach parafialnych to jeden ze skutków złożenia aktu apostazji, natomiast z usunięciem może być większy problem, którego skala zależy już pewnie tylko od danej parafii i danego proboszcza. Nie mam z tym osobistych doświadczeń, ale wiem, że była w Polsce co najmniej jedna sprawa sądowa dotyczące tego problemu.
A w jaki sposób jest to dla państwa zauważalne? Spójrz na stopień zależności państwa od KK Oraz na to, że gdy zaczęto więcej mówić w mediach o apostazji, to wypłynął twór o nazwie Parlamentarny Zespół ds. Przeciwdziałania Ateizacji Polski.

[thirky]

Napisane przez stewardesa

I to jest jedyna "korzyść" apostaty? Wykreślenia z ksiąg można się domagać tylko w sądzie? I w jaki sposób w takim razie dla państwa jest to zauważalne?

Thirky, bardziej chodzi o pieniądze czy o życie w "zgodzie" (czyli tak jak do tej pory) z rodziną?

Usunięcia można się domagać w sądzie, ale i tak nie przyznają racji, bo "państwo nie może wtrącać się w sprawy wiary".

Szczerze to o obie te rzeczy z naciskiem na to żeby było jak do tej pory. Jakbym pracowała więcej i naruszyła swoje oszczędności to bym się utrzymała sama + chłopak na pewno by mi pomógł, nie uśmiecha mi się to ale dałabym radę. Ale nie wyobrażam sobie nie móc zadzwonić do rodziców i normalnie pogadać, choć w sumie... nie wiem, podejrzewam że oni akurat w miarę szybko by się z tym pogodzili, tata to w ogóle pewnie tylko by powzdychał parę razy dla zasady. Z babcią i dziadkiem na pewno byłoby gorzej i tu pewnie oprócz nacisków z ich strony daliby też argument mojej mamie "no jak możesz to babci robić". Zła jestem na siebie, bo chcę tego, ale widocznie jestem jeszcze niedojrzała do tej decyzji

[stewardesa]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;64555876]A w jaki sposób jest to dla państwa zauważalne? Spójrz na stopień zależności państwa od KK Oraz na to, że gdy zaczęto więcej mówić w mediach o apostazji, to wypłynął twór o nazwie Parlamentarny Zespół ds. Przeciwdziałania Ateizacji Polski.[/QUOTE]W to nie wątpię, chodziło mi o to że jeśli apostata nie zostaje usunięty z ksiąg, to nadal widnieje w statystykach, nie wpływa na zmniejszenie ilości wyznawców a tym samym na wysokość dofinansowania KK oraz jego wpływ. Czyli praktycznie nic nie zmienia, a motywacją wielu osób na pewno jest być tą kroplą w morzu i pośrednio wyrazić w ten sposób swój sprzeciw.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez stewardesa

W to nie wątpię, chodziło mi o to że jeśli apostata nie zostaje usunięty z ksiąg, to nadal widnieje w statystykach, nie wpływa na zmniejszenie ilości wyznawców a tym samym na wysokość dofinansowania KK oraz jego wpływ. Czyli praktycznie nic nie zmienia, a motywacją wielu osób na pewno jest być tą kroplą w morzu i pośrednio wyrazić w ten sposób swój sprzeciw.

Nie sądzę, by państwo uzależniało wydatki na KK od liczby wyznawców, niestety.

[Mijanou]

Napisane przez stewardesa

I to jest jedyna "korzyść" apostaty? Wykreślenia z ksiąg można się domagać tylko w sądzie? I w jaki sposób w takim razie dla państwa jest to zauważalne?

Thirky, bardziej chodzi o pieniądze czy o życie w "zgodzie" (czyli tak jak do tej pory) z rodziną?

Dla mnie, podobnie jak dla Lisbeth to bylo przede wszystkim wyrażenie swojego sprzeciwu wobec działań koscioła katolickiego w Polsce, pazerności i wyrachowania kleru oraz szeroko pojętej ingerencji kleru w politykę wewnętrzną kraju i monopolizacji wiary chrześcijańskiej. Jestem osobą wierzącą i takie wypaczanie nauk Chrystusa jest dla mnie co najmniej obrzydliwe.

---------- Dopisano o 13:49 ---------- Poprzedni post napisano o 13:46 ----------

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;64560561]Nie sądzę, by państwo uzależniało wydatki na KK od liczby wyznawców, niestety.[/QUOTE]

Mi się wydaje, że nawet jeśli oficjalnie nie uzależnia, to jednak argument, że 90% (nie znam ostatnich danych) obywateli tego kraju to katolicy jednak swoje robi. Może, gdyby ci "oficjalni" niepraktykujący/niewierzący katolicy zdeklarowali się jako apostaci to coś by o dało do myślenia i władzom kościelnym i państwowym. Może, choć nie na pewno.

[stewardesa]

Napisane przez Mijanou

Dla mnie, podobnie jak dla Lisbeth to bylo przede wszystkim wyrażenie swojego sprzeciwu wobec działań koscioła katolickiego w Polsce, pazerności i wyrachowania kleru oraz szeroko pojętej ingerencji kleru w politykę wewnętrzną kraju i monopolizacji wiary chrześcijańskiej. Jestem osobą wierzącą i takie wypaczanie nauk Chrystusa jest dla mnie co najmniej obrzydliwe.

Ja to rozumiem. Tylko się pytam czy to w ogóle można sprzeciwem nazwać, skoro nigdzie nie zostanie zauważone, bo nie usuwają z ksiąg. Czy to nie jest na darmo.

Napisane przez Mijanou

Mi się wydaje, że nawet jeśli oficjalnie nie uzależnia, to jednak argument, że 90% (nie znam ostatnich danych) obywateli tego kraju to katolicy jednak swoje robi. Może, gdyby ci "oficjalni" niepraktykujący/niewierzący katolicy zdeklarowali się jako apostaci to coś by o dało do myślenia i władzom kościelnym i państwowym. Może, choć nie na pewno.

To właśnie miałam na myśli.

[thirky]

Napisane przez stewardesa

Ja to rozumiem. Tylko się pytam czy to w ogóle można sprzeciwem nazwać, skoro nigdzie nie zostanie zauważone, bo nie usuwają z ksiąg. Czy to nie jest na darmo.To właśnie miałam na myśli.

Można znaleźć statystyki ile w tym a w tym roku osób stało się apostatami, więc gdzieś tam to niby jest, ale na ile prawdziwe te statystyki to nie wiem.

[201803111829]

Ja dzisiaj o 16 idę. Dziewczyny, już nie potrzeba aktu chrztu! Idziesz i składasz podanie i tyle.