Jestem jędzą!

[satine]

.

[Dotka90]

Często jest tak, że kompleksy na punkcie wyglądu mogą przekładać się na charakter
Człowiek, jak dobrze czuje się ze sobą, to często też czuje się dobrze z innymi.
Pomyśl nad tym

[Senija]

Napisane przez satine

Jestem zgryźliwa

Przestań być zgryźliwa.

Napisane przez satine

ciągle dogryzam

Przestań dogryzać.

Napisane przez satine

nie potrafie przebaczać

Naucz się przebaczać, chyba że ktoś zrobi coś nie do wybaczenia.

Napisane przez satine

Jestem straszną pesymistką

Spróbuj podchodzić do życia bardziej optymistycznie.

Napisane przez satine

nie potrafię zapomnieć czyichś błędów

Patrz: nie potrafię przebaczać

Napisane przez satine

Zawsze nabzdyczona

Spuść trochę z tonu, bądź bardziej wyrozumiała.

Napisane przez satine

doszukuje się problemów we wszystkim i wszystkich, w sobie na szczęscie tez

Ach, jaka jesteś samokrytyczna

Napisane przez satine

nie panuje nad swoimi emocjami

Naucz się panować nad emocjami. To jest cecha dorosłych ludzi. Nie jesteś przecież dzieckiem które tupie nóżką i mówi że musi dostać lizaka.

Napisane przez satine

jestem kłótliwa i jak się na coś uprę to musi tak być i koniec.

No to odpuść czasem, na litość boską. Jeśli źle się czujesz z takim zachowaniem to tego nie rób.

Wg mnie musisz sobie odpowiedzieć na jedno podstawowe pytanie: chcesz się zmienić czy nie? A jeśli chcesz, to dlaczego? Wybacz, ale wg mnie Twój post jest trochę bez sensu bo jak chcesz być inna to musisz się zmienić Nie ma innej drogi.

A to że charakter jest bardzo trudno zmienić to już inna kwestia. Ale z Twojego posta wynika, że wiesz co robisz nie tak i wiesz co chciałabyś wyeliminować/poprawić/zmienić. My Ci tu żadnego cudownego przepisu na bycie radosną optymistką w różowych okularach nie podamy

[kleo1991]

1,Pewnie uznasz, że nie mam racji. Jednak moja mama też się tak zachowwała, kiedy miała problemy z tarczycą i skakał jej hormon, moze masz problem z hormonami, które mogą właśnie powodować zły nastrój, rozchwianie, wybuchy złości. Jeśli nie możesz nad tym zapanować może to jest problemem? Przyjrzyj się sobie, czy nie masz objawów wskazujących problemy z hormonami np. wypadanie włosów, tycie, chudnięcię,pobudzenie, męczliwość, uderzenia gorąca. Poczytaj trochę o tym.

2. Może problem leży w psychice, ja mam taki nastrój...przed okresem;p i kiedy ktoś mnie wkurzy albo się na mnie wyżyje emocjonalnie. Może coś cię męczy w środku tak dosadnie, że nie pozwalaci pozytywnie patrzeć na świat?

3. Jeśli żadne z powyższych, to nie widze problemu żeby nauczyć się panować nad gniewem, pesymizmem i upierdliwoścą dla innych. Wymaga to opanowania swoich emocji, bo nieumiejętność panowania nad sobą wykazują dzieci... W dorosłym życiu trzeba się nauczyć, że nie jestem pępkiem świata, a świat ma w dupie co myślimy itd. Ja się tego uczę, jest ciężko ale da się nad sobą panować. Poczytaj/idź do psychologa, istnieje multum technik wyłądowywania flustracji gniewu. Moim sposobem jest płacz, a potem włanczam na cały regulator swoja ciężką muzyke i poguje głowa i skacze tak długo az się zmęczę. Przy okazji głośno śpiewając^^ Biedni są ci moi sąsiedzi. Powodzenia

[allmode]

Jeśli zdajesz sobie sprawę z tego, że jesteś wstrętna dla otoczenia, to spróbuj to zmienić. Można nauczyć się nad sobą panować, tylko to wymaga pracy i samozaparcia. Można też rozważyć skorzystanie z profesjonalnej pomocy - ja bym tak zrobiła. No i sprawdzić, czy moze problem nie ma podłoża np. hormonalnego.
Z tego, co napisałaś, wyłania się obraz nieciekawej osoby, którą omija się z reguły szerokim łukiem. Chcesz być tak potrzegana i odpychać od siebie ludzi?
A jak wyglądają twoje relacje z otoczeniem? Chłopaka masz, choć piszesz, że on ma dosyć (i szczerze sobie odpowiedz - dziwisz się mu?). A przyjaciele, znajomi?
Moim zdaniem się da naprawić wiele rzeczy, ale trzeba chcieć i się za siebie wziąć.

[prettysimple]

Piątka koleżanko! Ja też tak mam. Ale wszystko ma swoją przyczynę. Może ktoś Cię kiedyś zranił, jakieś niespełnione obietnice, nadzieje, coś się posypało po drodze i takie rzeczy ukształtowały Twój charakter. Ale wiesz, wielki PLUS dla Ciebie że zdajesz sobie z tego sprawę, prosisz o radę i wiesz, że tak na dłuższą metę nie da się żyć, bo to wykańcza i Ciebie i Twoje otoczenie.

Małymi krokami spróbuj coś zmienić. Wiem, że jest ciężko, też przechodzę przez fazę "nabzdyczenia". Ale staram się panować nad emocjami w towarzystwie (choćby takim 1:1). Jest ciężko, bo jestem mega emocjonalna, mega wrażliwa i wiele rzeczy odbieram personalnie. Czasem lepiej policzyć do 10ciu i spytać siebie samej: czy WARTO? W imię czego chce się znowu dogryźć, przecież to sprawia innym przykrość. No i przede wszystkim: czy chciałabyś, by ktoś się tak samo zachowywał wobec Ciebie? Na pewno nie byłoby to miłe i sama prędzej czy później dałabyś sobie spokój z taką znajomością .

[satine]

Napisane przez kleo1991

1,Pewnie uznasz, że nie mam racji. Jednak moja mama też się tak zachowwała, kiedy miała problemy z tarczycą i skakał jej hormon, moze masz problem z hormonami, które mogą właśnie powodować zły nastrój, rozchwianie, wybuchy złości. Jeśli nie możesz nad tym zapanować może to jest problemem? Przyjrzyj się sobie, czy nie masz objawów wskazujących problemy z hormonami np. wypadanie włosów, tycie, chudnięcię,pobudzenie, męczliwość, uderzenia gorąca. Poczytaj trochę o tym.

2. Może problem leży w psychice, ja mam taki nastrój...przed okresem;p i kiedy ktoś mnie wkurzy albo się na mnie wyżyje emocjonalnie. Może coś cię męczy w środku tak dosadnie, że nie pozwalaci pozytywnie patrzeć na świat?

Tak mam problem z hormonami. Jakieś poł roku temu męczyłam się z trądzikiem, dermatolog wysłała mnie na komplet badan hormonalnych - wyszedł podwyższony androstendion i prolaktyna. Jest podejrzenie zespołu policystycznych jajników, ale jestem jeszcze w trakcie badań.Tarczyca jest w normie. Wiem, że jestem nieznośna przed okresem,ale czy możliwe, żeby hormony miały wpływ na mnie cały czas?

---------- Dopisano o 11:27 ---------- Poprzedni post napisano o 11:21 ----------

Napisane przez prettysimple

Piątka koleżanko! Ja też tak mam. Ale wszystko ma swoją przyczynę. Może ktoś Cię kiedyś zranił, jakieś niespełnione obietnice, nadzieje, coś się posypało po drodze i takie rzeczy ukształtowały Twój charakter. Ale wiesz, wielki PLUS dla Ciebie że zdajesz sobie z tego sprawę, prosisz o radę i wiesz, że tak na dłuższą metę nie da się żyć, bo to wykańcza i Ciebie i Twoje otoczenie.

Małymi krokami spróbuj coś zmienić. Wiem, że jest ciężko, też przechodzę przez fazę "nabzdyczenia". Ale staram się panować nad emocjami w towarzystwie (choćby takim 1:1). Jest ciężko, bo jestem mega emocjonalna, mega wrażliwa i wiele rzeczy odbieram personalnie. Czasem lepiej policzyć do 10ciu i spytać siebie samej: czy WARTO? W imię czego chce się znowu dogryźć, przecież to sprawia innym przykrość. No i przede wszystkim: czy chciałabyś, by ktoś się tak samo zachowywał wobec Ciebie? Na pewno nie byłoby to miłe i sama prędzej czy później dałabyś sobie spokój z taką znajomością .

Też twierdze, że jestem nadwrazliwa i wiele rzeczy odbieram zbyt personalnie...
Wiem, że to sprawia przykrości, ale czasami aż nie mogę się powstrzymać kiedy słowa płyną z moich ust - to jak jakis przymus Nie umiem sobie z tym poradzić, czasami aż złośc rozdziera mnie od środka i muszę wybuchnąć. Nie umiem udawać i chyba też nie potrafie kształtować swoich emocji - to co myśle od razu jest widoczne na zewnątrz, w moich ruchach ciała, minie, we wszytskim i to w najbardziej agresywneh formie.
Miło, że ktoś rozumie i nie twierdzi, że można być miłym cały czas, ja też to wiem, problem tylko jak nad tym zapanować i nie wściekać się z powodu bzdurnych rzeczy...

---------- Dopisano o 11:30 ---------- Poprzedni post napisano o 11:27 ----------

Napisane przez allmode

A jak wyglądają twoje relacje z otoczeniem? Chłopaka masz, choć piszesz, że on ma dosyć (i szczerze sobie odpowiedz - dziwisz się mu?). A przyjaciele, znajomi?

Mam chłopaka, który cierpliwie znosi moje fochy, ale mam przeczucie że to już niedługo, grupkę znajomych też mam i ogólnie uchodze za osobe wesołą, dobrze czująca się w znanym sobie towarzystwie, ale wybuchową. Nie potrafie przemilczeć, przeanalizować coś na zimno.

[201607040946]

powiem ci, że mam takiego kolegę i on chodzi do psychologa (nie psychiatry) i bardzo mu to pomaga uczy się zmieniac siebie, panować nad gniewem, cynizmem, niezadowoleniem itd
poza tym, pomyśl sama, jakbyś się czuła gdybyś to ty była na miejscu kogoś, kto obcuje z taką rozchwianą emocjonalnie osobą. niefajnie, prawda?

[prettysimple]

A może spróbowałabyś jakiegoś sportu, słuchała relaksacyjnej muzyki, chodziła na jogę? To wbrew pozorom pomaga . Wszystko małymi kroczkami. Albo na 7 dni jędzy zrób sobie jeden dzień przerwy i staraj się być miła. Jeśli ktoś to zauważy (najszybciej chłopak) i doceni, to myślę, że to może być dobrym motorem do działania i dalszej poprawy. Nie od razu Rzym zbudowano, a spróbować zawsze można.

[satine]

Napisane przez prettysimple

A może spróbowałabyś jakiegoś sportu, słuchała relaksacyjnej muzyki, chodziła na jogę? To wbrew pozorom pomaga . Wszystko małymi kroczkami. Albo na 7 dni jędzy zrób sobie jeden dzień przerwy i staraj się być miła. Jeśli ktoś to zauważy (najszybciej chłopak) i doceni, to myślę, że to może być dobrym motorem do działania i dalszej poprawy. Nie od razu Rzym zbudowano, a spróbować zawsze można.

Tylko to widze nadzieje - wyżyć się w sporcie aby potem nie wyżywać się na ludziach...

[Wanilianka]

Autorko, rozumiem mniej więcej co czujesz, sama mam kompleksy odnośnie swojego charakteru, wiele razy próbowałam coś zmienić, bo ranie swoim postępowaniem i siebie i innych Ale to nie takie proste. Męczę się z tym bardzo, może nie jestem taka bardzo dokuczliwa, zgryźliwa, ale mam inne wady. Staram się kamuflować te złe cechy, ale po jakimś czasie nie wytrzymuje i wszystko wypływa ze zdwojoną siłą. Chyba brak mi porządnej pracy, jakiegoś zajęcia, na szczęście październik za pasem

[kleo1991]

To jak dla mnie masz przyczyne problemu, hormony są przecież dopwiedzialne za emocje. Powiedz lekarzowi prowadzącemu o swoich problemach, pewnie potwerdzi, że to od tego. Widziałaś ty kiedyś kobiete w ciazy albo w czasie menopauzy jak im hormony szaleją i jak się zachowują(słynny ogórek kiszony z bitą śmietaną o 3 w nocy , albo płacz na widok słodkiego kotka )? Ty masz widocznie tak samo, po rozpoczęciu leczenia i wyrównaniu hormonów myślę, że wrócisz do siebie. Moja mamusia jest teraz znośna i od razu mogę powiedzieć kiedy pominęła tabletke z hormonem, albo kiedy coś nie tak dzieje się z jej tarczycą właśnie po zachowaniu. AHA i koniecznie usg tarczycy i jajników, bo z krwi często nie wychodzi problem z tarczycą, dopiero jak poł tarczycy już nie ma etc. a usg daje większą pewność.

[xTync]

Mysl zanim cos powiesz

[willy_nilly]

Ja mam dolegliwość, która jest u Ciebie diagnozowana i nie sądzę, żeby ta przypadłość miała aż taki wpływ na mój charakter (acz nie twierdzę, że u Ciebie nie może mieć). Także po pierwsze próbuj pracować nad charakterem mimo wszystko. Wiele można w sobie zmienić, jeśli się chce.

[cochonnetta]

Mam koleżanką zachowującą się identycznie jak tu opisujesz i jest paru ludzi, którzy ją lubią. Niestety większość jej nie cierpi, faceci (mimo, że bardzo atrakcyjna dziewczyna) uciekają od niej w popłochu.

Moim zdaniem koniecznie coś z tym zrób, bo ludzie od takich toksycznych osób uciekają. Idź do psychologa, uprawiaj sport, uprawiaj seks, jedz banany, pij melisę, może to Cię w jakiś sposób uszczęśliwi. Zmień swoje nastawienie. Tutaj niestety nie wiem co poradzić, ale skoro sama widzisz, że coś jest nie tak, to terapia u psychologa powinna pomóc.

Co do hormonów, to jeżeli masz taki charakterek od zawsze, to nie sądzę, żeby to była ich kwestia.

[LatteLady]

Senija popieram w całej rozciągłości

[rousse]

Napisane przez satine

Tylko to widze nadzieje - wyżyć się w sporcie aby potem nie wyżywać się na ludziach...

Zamiast jogi proponuję sztuki walki , świetnie wycisza.