Czy powielamy życie naszych rodziców?

[cbc6429be45513368b51b71e340d921ce6d338a3]

W jakiś sposób?
Świadomie, bądź nieświadomie?
Chcąc bądź nie chcąc?
W sferze zawodowej/prywatnej/każdej?

Chodzi mi o przykłady typu: dziecko rodziców lekarzy raczej na pewno zostanie lekarzem, aktorów aktorem, muzyków muzykiem, dziecko pochodzące z rodziny wielodzietnej stworzy wielodzietną rodzinę, a dziecko nałogowca strawią nałogi. I różne inne takie. Pełna dowolność. Chętnie poczytam kolejne przykłady.

Kiedyś wiele lat temu zdanie o powielaniu usłyszałam od dużo starszej ode mnie osoby.
Chyba zapadło mi w pamięć, bo ostatnio często do niego wracam .

Wątek z gatunku tak zwanych rozkmin.
Liczę na ożywioną dyskusję .

[Imperialista]

Znam rodziny, gdzie ojciec i matka są lekarzami, ale żadne dziecko nie poszło na medycynę.

[Renatka_2108]

Znam osoby ktorych oboje rodziców jest alkoholikami, dziecko prawnik.

Wyjątek potwierdza...

[Keket]

Napisane przez Renatka_2108

Znam osoby ktorych oboje rodziców jest alkoholikami, dziecko prawnik.

Wyjątek potwierdza...

Żaden wyjątek nie potwierdza reguły. Jedynie jej zaprzecza.

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Z zawodami nie wiem jak, zwykle nie wypytuję ludzi, jakiego zawodu są ich rodzice. Chociaż jeśli rodzice mają pewne przedsiębiorstwo to chyba dość naturalne jest, że z czasem często przejmuje je któreś dziecko. Ale zauważyłam, że dzieci zamożniejszych rodziców też są zamożniejsze. Znam co prawda jednego, który przepił czy przegrał w karty dworek, ale koniec końców dzięki rodzicom i tak spadł na cztery łapy.

[201605090958]

Napisane przez Renatka_2108

Znam osoby ktorych oboje rodziców jest alkoholikami, dziecko prawnik. )

Alkoholik to zawód?

[Renatka_2108]

Napisane przez danusiaes

Alkoholik to zawód?

Nie. Sposób życia.

Raczej w "przyrodzie" częściej widzę jak dzieci powielaja życie takie jakie mieli jako dziecko niżeli zawody rodziców.

Np. Prędzej dziecko alkoholików wychowane w niezbyt dobrych warunkach, których rodzice się nimi nie interesuja w końcu wychodzą na to samo. Oczywiście nie zawsze. Tak jak i dzieci z fajnej rodziny są normalnymi ogarniętymi osobami.

Zawody tez się powtarzają z pokolenie na pokolenie. Tak jak dzieci lekarzy wybierają ekonomię. Nic dziwnego.

Wysłane z mojego SM-G350 przy użyciu Tapatalka

[eibhlin87]

Napisane przez Renatka_2108

Znam osoby ktorych oboje rodziców jest alkoholikami, dziecko prawnik.

Wyjątek potwierdza...

Prawnik nie może być alkoholikiem? Alkoholik to nie tylko patologia czy żulerstwo

[Renatka_2108]

Napisane przez eibhlin87

Prawnik nie może być alkoholikiem? Alkoholik to nie tylko patologia czy żulerstwo

Ależ oczywiście ze prawnik może być alkoholikiem, tak jej i premier, radny, lekarz czy ktokolwiek. Tyle że żaden prawnik czy inny ktoś będąc alkoholikiem po latach zawodu wykonywał nie będzie gdyż alkohol będzie ważniejszy niż praca, rodzina itd.

Wysłane z mojego SM-G350 przy użyciu Tapatalka

---------- Dopisano o 23:44 ---------- Poprzedni post napisano o 23:42 ----------

Nie musicie łapać za słowa. Tylko polecam udzielać się na temat a nie szukać igły w stogu siana.

Wysłane z mojego SM-G350 przy użyciu Tapatalka

[Laura2112]

Ja żyję zupełnie inaczej niż moi rodzice. Nie mam domku jednorodzinnego (jedynie jego część), 5 dzieciaków na głowie, życia na peryferiach miasta prawie jak na wsi z inwentarzem i ziemią. Nie urabiam sie po łokcie w wielkim ogrodzie, czego żałuję. Nie wyszłam za mąż tylko żyję na kocią łapę. Lubię mieć zwierzaki w domu. Nie urządzam wielkich spędów rodzinnych. Itp, itd.

[kaledonia]

Nie
Zupełnie nie.

Nie poszłam na politechnikę, nie mam męża inżyniera, a w mieszkaniu w większości sztuczne kwiaty

[cholernarejestracja]

Im jestem starsza, tym więcej w sobie widzę ze swoich rodziców. I tym bardziej to doceniam.

Nie poszłam stricte w ich ślady, zawodowe, ale zaszczepili we mnie przekonanie o własnej wartości, o tym, że trzeba robić to, do czego się ma talent, i że mądrą (a nie ciężką!) pracą można sobie nawet w tym dziwnym naszym kraju poradzić i godnie żyć.

Mam nadzieję, że za jakiś czas pójdę w ich ślady jeżeli chodzi o samozatrudnienie i dawanie pracy innym.

[cava]

Napisane przez cholernarejestracja

Im jestem starsza, tym więcej w sobie widzę ze swoich rodziców. I tym bardziej to doceniam.

Nie poszłam stricte w ich ślady, zawodowe, ale zaszczepili we mnie przekonanie o własnej wartości, o tym, że trzeba robić to, do czego się ma talent, i że mądrą (a nie ciężką!) pracą można sobie nawet w tym dziwnym naszym kraju poradzić i godnie żyć.

Mam nadzieję, że za jakiś czas pójdę w ich ślady jeżeli chodzi o samozatrudnienie i dawanie pracy innym.

Ja tak samo.
Owszem, różnice są, różne wyksztalcenie, zawody, wiadomo ze każdy ma swój charakter, temperamnt, jedni sa bardziej inni mniej rodzinni, ale ogólny rys podobieństwa rodzinnego jest bardzo duzy i bardzo widoczny.

Moja rodzina (nie tylko rodzice, ale dużaczęśc rodziny) unika parcy na etacie jak diabeł swieconej wody, jest jakis taki pęd do tworzenia włąsnych firm, siedzeniaa na swoim, tworzenia miejsc pracy innym.

Widzę też z perspektywy, bardzo duze podobieństwo w sposobie wychowywania i podejścia do kształcenia dzieci. Oraz do samego posiadania dzieci, co wcale nie przekłada się automatycznie na ich ilość swoją drogą.

Ciekawa jestem, czy wzory babciowania tez powiele jesli będzie taka szansa. Czy wzorem kobiet ze swojej rodziny, będe traktowac wnuki jak wcielenie Buddy, 8 cudu świta i wspaniałosci wszelakich niezaprzeczalnych.:brzyda l:

[Renatka_2108]

Ja nie powielam wykrztalenia, pracy która wykonwali rodzice. Nie hoduję zwierząt, nie obrabiam pól, nie jestem ekonomistą i nic z tych rzeczy mnie nie kręci.

Ale charakter mam po ojcu, który zawsze chciał coś robić i miał kupę pomysłów na biznes tyle że żadnego nie mogl otworzyć. Więc w pewnym sensie powielam - tyle, że interes na chwilę obecną się rozkręca.

W innych aspektach np. wychowania dziecka - tak powielam wychowanie mojej mamy.

[skazana_na_bluesa]

ja mam sporo znajomych, którzy mają rodziców lekarzy. w ich ślady poszło jakieś 10% moich znajomych. zazwyczaj rodzice odradzali swoim dzieciom taką ścieżkę zawodową.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez cbc6429be45513368b51b71e3 40d921ce6d338a3

W jakiś sposób?
Świadomie, bądź nieświadomie?
Chcąc bądź nie chcąc?
W sferze zawodowej/prywatnej/każdej?

Chodzi mi o przykłady typu: dziecko rodziców lekarzy raczej na pewno zostanie lekarzem, aktorów aktorem, muzyków muzykiem, dziecko pochodzące z rodziny wielodzietnej stworzy wielodzietną rodzinę, a dziecko nałogowca strawią nałogi. I różne inne takie. Pełna dowolność. Chętnie poczytam kolejne przykłady.

Kiedyś wiele lat temu zdanie o powielaniu usłyszałam od dużo starszej ode mnie osoby.
Chyba zapadło mi w pamięć, bo ostatnio często do niego wracam .

Wątek z gatunku tak zwanych rozkmin.
Liczę na ożywioną dyskusję .

U mnie i wokół mnie są prawie same zaprzeczenia tej teorii.
Zaczynając od moich rodziców: Oboje z bardzo wielodzietnych rodzin sami wyprodukowali zaledwie dwoje. Ich rodzice, nie dość, że bardzo płodni, to jeszcze mieli poważne problemy z uzupełnieniem wykształcenia. Jeden dziadek był analfabetą. Swoją drogą żadne z dzieci moich dziadków (tzn rodzeństwo moich rodziców) nie ma więcej niż troje dzieci, kiedy dziadkowie mieli jakoś po 8 sztuk.
Ja schematów też nie powieliłam. Mam zupełnie inne wykształcenie i pracę niż moi rodzice. Życie osobiste również.

[vouvray]

Moja życie jest zaprzeczeniem życia moich rodziców. I widzę taką samą tendencję wśród moich znajomych.

Zresztą ja mam ogromne wsparcie w rodzicach, bo bardzo mnie dopingowali, abym poszła inną drogą niż oni.
Trudniej jest nie powielać wzorców jeśli rodzina wyśmiewa inny styl życia niż taki, który sama prowadzi. Znam rodziny, w których wybranie innej drogi życiowej jest skwitowane komentarzem ,,w dupie się jej poprzewracało''.

[kaja1981]

ja mam zawód "po rodzicach", poza tym jednak np. styl życia mojej mamy, a mój, to dwa różne światy, ja bym zwariowała, postępując, jak ona i jestem pewna, że to samo myśli mama
już prędzej charakterek mam po ojcu, ale ogólnie ze mnie rogata dusza, w całej rodzinie moje pomysły już nikogo nie dziwią.

[magrat16]

Mam bardzo dużo znajomych, nikt nie wykonuje zawodu rodzicòw. Ja też nie. Co do mnie-rodzice nauczyli mnie że do wszystkiego należy dojść samemu i nie można liczyć na pożyczki/kredyty tylko na własną pracę i oszczędności ☺

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Życie wiodę w kontrze do życia rodziców, ale np. temperament mam porywczy po ojcu. Nie bardzo mi to utrudnia życie, ale też nie ułatwia.
Innych podobieństw nie znajduję. I bardzo się z tego cieszę. Nie żeby byli nieudacznikami czy coś, ale nie chciałabym być taka jak oni i żyć jak oni (chociaż też zalet nie są pozbawieni ). Cieszę się ze swojej drogi.

[201711060941]

Mnie się wydaje, że możemy powielać życie rodziców, ze względu na sposób wychowania i środowisko w którym się wychowujemy. Wiadomo, że nie jest tak w każdym przypadku i nie jest to oczywista determinacja. Jednak środowisko, sposób wychowania, poglądy, zasady jakie wpajają nam rodzice oraz wszystko to co sami zaobserwujemy wokół siebie determinuje w dużym stopniu to jacy jesteśmy i jakich wyborów dokonujemy. Po prostu tak działają mechanizmu socjalizacji Dziecko wychowane w klasie średniej, wyższej średniej jako dorosły będzie zachowywać się zupełnie inaczej i będzie wykonywać inny zawód niż dziecko wychowane w klasie niższej. Przynajmniej takie jest prawdopodobieństwo. Podkreślam, tak nie dzieje się zawsze, żeby zaraz ktoś mnie nie zarzucił przykładami temu przecącymi :-P

[Ashaai]

Kiedyś uparcie twierdziłam że nie, choć moja mama zawsze powtarza że z domu wynosi się baaaardzo wiele.

Ja inny zawód, inne wykształcenie, inne podejście do wielu spraw a mimo wszystko łapię się na każdym kroku że powielam pewne aspekty. Szczególnie jeśli chodzi o związek. Coraz bardziej widzę jak bardzo przypominamy z TŻ relację moich rodziców.

[jeff]

Napisane przez Ashaai

Coraz bardziej widzę jak bardzo przypominamy z TŻ relację moich rodziców.

to samo mam, kiedy patrze na moich rodzicow i dziadkow

[8c9538aac29bb5fbc2d31b2aac28a8f9b62d5c74_6584d267571b8]

Wybrałam inną ścieżkę zawodową z powodu innych zainteresowań - przedmioty humanistycznie szły mi dobrze, ale nie mam talentów w tym kierunku (średnio piszę, nie wchodzi mi nauka historii, itp.). Jednakże wybrałam dość ciężki kierunek, dający perspektywy zawodowe - z powodu rodzicielki. Mama zawsze była niezależna finansowo, zarabia lepiej niż ojciec i też nie chciałam nigdy na nikim wisieć. Wiem że jeśli będę kiedyś matką, to będę pod wieloma względami podobna do niej - na pewno będę kładła nacisk na kształcenie. Pewnie niestety też będę miała niewielu znajomych - staję się coraz bardziej asocjalna :/ Postaram się jednak rozwijać w dzieciakach pasje, bo sama nie mam zbyt wielu hobby czego żałuję (a nie mam już czasu na naukę np. gry na instrumencie). No i z pewnością będę typem który całą kasę dzieciakowi, a sobie odłoży od ryja. Mam wyrzuty sumienia jak wydam na siebie jakieś pieniądze (a dodam że pół wypłaty odkładam...).

[201803090921]

Zawodowo odeszłam daleko od moich rodziców (natomiast mam jedną cechę wspólną - współpraca w grupie nie jest moją mocną stroną, wolę robić wszystko samodzielnie), światopoglądowo jeszcze dalej.
Związkowo staramy się z mężem nie powielać pewnych błędów naszych rodziców, których jesteśmy świadomi, ale jak to rzeczywiście wyjdzie, okaże się za (mam nadzieję) kilkadziesiąt lat.

[violka_o]

Zarówno zawodowo, jak i światopoglądowo daleko odeszłam od życia moich rodziców, co mnie niezmiernie cieszy

[jaksy]

Im byłam starsza, tym częściej zauważałam, że przejęłam pewne cechy i zachowania rodziców. Nic wymiernego, bo zawodowo poszłam w inną stronę i światopogląd też miałam od gówniarza inny. Raczej chodzi o spontaniczne reakcje na różne sytuacje. Od jakiegoś czasu mocno pracuję nad tym, żeby nie być jak moi rodzice i nie powielić rodzinnego schematu w moim związku i później na dzieciach.
U Tż też widzę podobieństwo do jego rodziców, i znowu nie jest to podobieństwo zawodowe czy światopoglądowe.