Dzieci z Domu Dziecka - Święta

[piotrkowalolitka]

Moja mama jest psychologiem. Bo jednak podczas pracy z takimi dziecmi trzeba umiec je rozumiec itd itp. I powiem ci ze mimo przywiazywala sie do 3-4 latkow NIGDY zadna z nich nie brala ich do domu. Bo z psychologicznego punktu widzenia moja mama wie co to oznacza dla dziecka. Mama caly czas powtarzala im kim dla nich jest. Rozumialy ale co?? Probowaly nazywac ja "mama", probowaly byc dla niej corkami, synami. Mimo ze codziennie im tlumaczyla, mowila ze maja swoje mamusie gdzie indziej one i tak mialy nadzieje ze wezmie je kiedys do siebie... Czlowiek to bardzo zlozona istotka, szczegolnie ta mala.

[hejYou]

Napisane przez Wróżka_Dzyńdzyńdzyń

edit. dopiero teraz doczytałam. Jesli jesteś nastolatką mieszkającą z rodzicami to oni będą musieli formalnie się tego podjąć. Nie wiem jak to wygląda w innych domach dziecka ale 'u nas' do zaprzyjaźnionych rodzin idą dzieci z podstawówki. Wiadomo, że im starsze dziecko tym łatwiej wytłumaczyć relacje w jakiej się znalazło.

Mam praktycznie 19 lat .
Wkońcu jedna osoba,która popiera mój pomysł . Już wkońcu sama zaczynałam wątpić,że to może ja coś wymyśliłam . A tu jedna osoba,która sama opiekuje się takim dzieckiem .

_________________________ _

Jestem osobą bardzo wrażliwą na krzywdę ludzką . To nie tak,że dopiero sobie przypominam na Święta o takich dzieciach . Staram się pomagać innym ludziom, ponieważ uważam,że taki los mógł spotkać każdą z nas .

[misialinka]

No dobra, załóżmy, że decydujemy się na to, żeby wziąć do siebie na święta jedno dziecko. Jakimi kryteriami mielibyśmy się kierować, przy wyborze? No i co z pozostałymi? Powiedzmy, że znajdzie się 5 takich rodzin, które dziecko do siebie przygarną, ale przecież takich dzieci w domu dziecka jest trochę więcej. Trzeba tez pomyśleć co z nimi. Ok, uszczęśliwisz jedno dziecko (o ile nie narobi sobie złudnych nadziei, że już w twojej rodzinie zostanie), ale co z całą resztą? Czy o nich w ogóle ktoś myśli? Przecież dla nich będzie to coś na zasadzie "jestem gorszy/ a, mnie nikt nie chciał wziąć". Nie wiem czy to jest dobry rodzaj pomocy... Według mnie może to wyrządzić więcej szkody niż pożytku, chociaż oczywiście wiem, że chcesz dobrze.

[Wróżka_Dzyńdzyńdzyń]

Radzę umówić się z dyrekcją domu dziecka i tam się wszystkiego dowiesz. Tak czy siak pewnie cała rodzina będzie musiała wziąć udział w spotkaniu także z psychologiem.

Pamiętaj tylko, że to poważna decyzja. Związujesz się z takim dzieckiem na lata. Czy Twoi rodzice podejmą się opieką jeśli ty np. wyjedziesz na studia, na wakacje itp?

[Wróżka_Dzyńdzyńdzyń]

Napisane przez misialinka

No dobra, załóżmy, że decydujemy się na to, żeby wziąć do siebie na święta jednego dziecka. Jakimi kryteriami mielibyśmy się kierować, przy wyborze? No i co z pozostałymi? Powiedzmy, że znajdzie się 5 takich rodzin, które dziecko do siebie przygarną, ale przecież takich dzieci w domu dziecka jest trochę więcej. Trzeba tez pomyśleć co z nimi. Ok, uszczęśliwisz jedno dziecko (o ile nie narobi sobie złudnych nadziei, że już w twojej rodzinie zostanie), ale co z całą resztą? Czy o nich w ogóle ktoś myśli? Przecież dla nich będzie to coś na zasadzie "jestem gorszy/ a, mnie nikt nie chciał wziąć". Nie wiem czy to jest dobry rodzaj pomocy... Według mnie może to wyrządzić więcej szkody niż pożytku, chociaż oczywiście wiem, że chcesz dobrze.

Jak pisałam wcześniej na święta wychodzi sporo dzieci. Do rodziców, rodzin a także właśnie do rodzin zaprzyjaźnionych. Oczywiście, że szkoda tych które zostają na święta w bidulu ale niestety nie można pomóc wszystkim. Co chyba nie oznacza, że nie można spróbować pomóc jednemu dziecku?

Jeśli chodzi o 'kryterium wyboru' to w naszym przypadku decyzję podjęła dyrekcja i opiekunowie grupy. Myślę, że ta zasada działa wszędzie. W końcu dom dziecka to nie sklep z zabawkami, gdzie można sobie wybierać z półki co ładniejsze

[Elfir]

Mnie to wygląda na robienie sobie z dziecka świątecznej maskotki, by samemu poczuć sie lepiej.

[moniak88]

A mi ten watek przypomniał o polskim filmie pod tytułem 'Hania' (z 2007 r) .

"Współczesna historia młodego małżeństwa Wojtka i Oli, które na okres świąt Bożego Narodzenia bierze do siebie Kacpra - chłopca z Domu Dziecka. To niezwykłe dziecko zmienia ich podejście do życia i siebie nawzajem."

Smutna i ujmująca historia.

Ale ten post to taki lekki off.

[karolinkamalinka]

Napisane przez hejYou

Dziewczyny z mojej strony to napewno by nie była akcja jednorazowa .
Uważam,że jeżeli dziecku by się dobrze wytłumaczyło to nie robiło by sobie ogromnych nadziei. Powiedziałabym mu, że jestem w postaci przyjaciółki a nie mamy .
.

Uwierz,że bardzo bardzo trudno jest coś takiego wytłumaczyć dziecku! One tak bardzo pragną miłości, ciepła, bliskości, zainteresowania, im młodsze dziecko tym trudniej mu to zrozumieć. Jeżeli myślisz o stałym kontakcie, a nie o jednorazowym zaproszeniu na święta to dobrze, ale proszę przemyśl to dokładnie, bo to ogromna odpowiedzialność.

[misialinka]

Napisane przez Wróżka_Dzyńdzyńdzyń

Jak pisałam wcześniej na święta wychodzi sporo dzieci. Do rodziców, rodzin a także właśnie do rodzin zaprzyjaźnionych. Oczywiście, że szkoda tych które zostają na święta w bidulu ale niestety nie można pomóc wszystkim. Co chyba nie oznacza, że nie można spróbować pomóc jednemu dziecku?

Jeśli chodzi o 'kryterium wyboru' to w naszym przypadku decyzję podjęła dyrekcja i opiekunowie grupy. Myślę, że ta zasada działa wszędzie. W końcu dom dziecka to nie sklep z zabawkami, gdzie można sobie wybierać z półki co ładniejsze

Ale ja dalej nie rozumiem. A czym kieruje się w takim razie dyrekcja takiego domu dziecka? Bo czymś się przecież kierować musi...
No i jeszcze jedna kwestia. Domyślam się, że takie dziecko dostaje jakieś prezenty od rodziny u której spędza święta. I podejrzewam że nie są to byle jakie prezenty. Jak w takim razie mają się czuć dzieci które zostały w domu dziecka i ich prezenty są znacznie skromniejsze?
Nawet jeśli tylko kilkoro dzieci zostaje w bidulu to chyba i tak nie zmienia to sytuacji... Zawsze ktoś na tym ucierpi. I ja myślę, że można pomóc na większą skale np. kupując słodycze, czy jakieś drobnostki, przeprowadzając zbiórkę, jakąś większą akcje... coś, co pomogło by wszystkim dzieciakom, a nie tylko jednemu.

[Wróżka_Dzyńdzyńdzyń]

Napisane przez misialinka

No i jeszcze jedna kwestia. Domyślam się, że takie dziecko dostaje jakieś prezenty od rodziny u której spędza święta. I podejrzewam że nie są to byle jakie prezenty. Jak w takim razie mają się czuć dzieci które zostały w domu dziecka i ich prezenty są znacznie skromniejsze?
Nawet jeśli tylko kilkoro dzieci zostaje w bidulu to chyba i tak nie zmienia to sytuacji... Zawsze ktoś na tym ucierpi. I ja myślę, że można pomóc na większą skale np. kupując słodycze, czy jakieś drobnostki, przeprowadzając zbiórkę, jakąś większą akcje... coś, co pomogło by wszystkim dzieciakom, a nie tylko jednemu.

Może w to trudno uwierzyć ale dzieciakom nie brakuje rzeczy materialnych. Mają słodycze, zabawki, ubrania, komputery (nie mówie, że tak jest w każdym domu dziecka).. Potrzebują natomiast uczucia, pozytywnych wzorców i możliwości zobaczenia jak funkcjonuje rodzina. Jeśli ktoś nie może pozwolić sobie na bycie rodziną zastępczą lub adopcyjną to może pomóc w ten sposób.

Napisane przez misialinka

Nawet jeśli tylko kilkoro dzieci zostaje w bidulu to chyba i tak nie zmienia to sytuacji... Zawsze ktoś na tym ucierpi.

Oczywiście. Nie znaczy to jednak, że mają cierpieć wszyscy. Jeśli ktoś może pomóc choć jednemu dziecku to robi ogromnie pozytywną rzecz.

Napisane przez misialinka

Ale ja dalej nie rozumiem. A czym kieruje się w takim razie dyrekcja takiego domu dziecka? Bo czymś się przecież kierować musi...

Szczerze to nie mam pojęcia. Prawdopodobnie swoim widzimisię

[misialinka]

Napisane przez Wróżka_Dzyńdzyńdzyń

Oczywiście. Nie znaczy to jednak, że mają cierpieć wszyscy. Jeśli ktoś może pomóc choć jednemu dziecku to robi ogromnie pozytywną rzecz.

Może i racja, ja bym sie jednak nie zdecydowała, bo szkoda by mi było że nie mogę wziąć ich wszystkich (a wiadomo, że to byłby problem...). Poza tym, kto wie co się może zrodzić w główce takiego dzieciaczka... Jednak pozostanę przy zbiórkach słodyczy lub zabawek, chociaż wiem że to nie jest coś, czego te dzieci potrzebują najbardziej. Zdaje sobie sprawę, że im tego wszystkiego nie brakuje i że bardziej potrzebują miłości. Tylko nie jestem do końca przekonana, że takie okazywanie tej miłości od czasu do czau (bo wiadomo, że nie da sie codziennie tego dziecka odwiedzać) jest dla nich dobre. Bo przecież to są tacy ludzie jak my, potrzebują się przytulić, porozmawiać, poczuć że ktoś się nimi interesuje codziennie, a nie raz w tygodniu, czy nawet rzadziej.

[Wróżka_Dzyńdzyńdzyń]

Napisane przez misialinka

Może i racja, ja bym sie jednak nie zdecydowała, bo szkoda by mi było że nie mogę wziąć ich wszystkich (a wiadomo, że to byłby problem...).

Oj tak. Te maluchy są 'okropne'. Wszystkie chcą się przytulać, pytają czy też mogą iść. A człowieka ściska gardło, że te bezbronne istotki mają już na starcie takie smutne życie.

Napisane przez misialinka

Bo przecież to są tacy ludzie jak my, potrzebują się przytulić, porozmawiać, poczuć że ktoś się nimi interesuje codziennie, a nie raz w tygodniu, czy nawet rzadziej.

Dlatego też trzeba przestrzegać terminów które ustalono. Bierze się takiego malucha na każdy weekend (pt-ndz) i nie ma, że wyskoczyły inne plany, choroba czy jakieś inne cudo. Na początku jest cieżko ale po pewnym czasie dziecko 'wchodzi w rytm' i wie, że w piątek ciocia/ wujek napewno przyjdą. Zresztą dziecko ma możliwość w ciągu tygodnia zadzwonić, choć oczywiście nie można tego porównywać do bezpośredniego kontaktu. Jednak jest to jakieś wyjście. Napewno lepsze niż spędzenie całego dzieciństwa w bidulu