Polecamy:

Figamaga · 2012-02-15, 16:55

No i mam schroniskowego psiaka! W prawdzie na tymczas, ale jednak

I powiem Wam, że to super psiak - spodziewałam się problemów, a tu nic!!! chodzi ładnie na smyczy, potrzeby załatwia na zewnątrz...przytulałby się non-stop.
Jednak psiak ma zaćmę i nic nie widzi. I chyba nie słyszy. No, ale w końcu staruszek...ale za to jaki ruchliwy!!! Nawet mu porządnej fotki nie byłam w stanie zrobić.

I mimo swojej ślepoty radzi sobie super!!!!!

I mam prośbę, puśćcie w eter, że psiak jest do adopcji. Nie pozwólmy mu wrócić do azylowego boksu...

ajrisz2 · 2012-02-16, 14:09

hmm ja mam schroniskowe 2 koty

Tosia miala 3 tygodnie jak ja wzielam, nie przezylaby,, nie bylo kotki ktora ja mogla wziac pod skrzydla. Codziennie jadla 3 razy dziennie ze strzykawki , masowanie brzuszka obowiazkowo, spala przy butelce z goraca woda. I latek, mial byc tylko na tymczas a zostal na stale..

Obecnie jutro ma miec usuwane zeby z powodu nieprzechodzacego zapalenia dziasel..

Sztynka · 2012-02-16, 15:53

Diablica Twoja mimi słodka jest jak stoi na dwóch łapkach

A Tofik ma bardzo dobrze dobrane imię do umaszczenia i jaki wesolutki.
Ja miałam wspaniałego pieska, takie miałam szczęście, że mimo pobytu w schronisku Kropcia jest wspaniałym towarzyszem.
Niestety posikiwanie dotyczy mojej drugiej suni Soniacza. Często ze strachu, a częściej ze szczęścia. No i nadmierne lizanie, to u niej oznaka uległości

Figamaga bardzo mi przykro z powodu uśpienia Twojego przyjaciela , ale pociesz się tym ,że zapewniłaś mu wszystko czego potrzebował i byłaś z nim do samego końca.
Ajrisz2 śliczny ten czarny taki sam jak mój Tajfun he he. Tylko mój ma już półtora roku i potrafi zjeść. Ale był identyczny. U mnie kotek ma boski raj , jest mnóstwo zabawy w sianie i tysiące myszek do złowienia, a łowny to on jest

Nimfa20 · 2012-02-16, 17:39

Cytat:

Napisane przez ajrisz2

hmm ja mam schroniskowe 2 koty

Tosia miala 3 tygodnie jak ja wzielam, nie przezylaby,, nie bylo kotki ktora ja mogla wziac pod skrzydla. Codziennie jadla 3 razy dziennie ze strzykawki , masowanie brzuszka obowiazkowo, spala przy butelce z goraca woda. I latek, mial byc tylko na tymczas a zostal na stale..

Obecnie jutro ma miec usuwane zeby z powodu nieprzechodzacego zapalenia dziasel..

A od czego to zapalenie?

Jak przebiegało zaaklimatyzowanie?

---------- Dopisano o 18:31 ---------- Poprzedni post napisano o 18:31 ----------

Cytat:

Napisane przez ajrisz2

hmm ja mam schroniskowe 2 koty

Tosia miala 3 tygodnie jak ja wzielam, nie przezylaby,, nie bylo kotki ktora ja mogla wziac pod skrzydla. Codziennie jadla 3 razy dziennie ze strzykawki , masowanie brzuszka obowiazkowo, spala przy butelce z goraca woda. I latek, mial byc tylko na tymczas a zostal na stale..

Obecnie jutro ma miec usuwane zeby z powodu nieprzechodzacego zapalenia dziasel..

Śliczniutkie

---------- Dopisano o 18:39 ---------- Poprzedni post napisano o 18:31 ----------

Cytat:

Napisane przez Sztynka

Niestety posikiwanie dotyczy mojej drugiej suni Soniacza. Często ze strachu, a częściej ze szczęścia. No i nadmierne lizanie, to u niej oznaka uległości

Czytałam, że jak pies ciesząc się popuszcza mocz, powinno się nie zwracać na niego uwagi i dopiero jak się uspokoi, pogłaskać itd.

A lizanie prawdopodobnie jest oznaką uległości- w każdym razie zgadza się w przypadku mojego psa, ale raczej tylko jeśli dotyczy ludzi. W przypadku niektórych psów mój Melman jest zaczepliwy, nawet w stosunku do większych psów.

Syringa · 2012-02-16, 17:52

Ja mam w domu prawdziwy zwierzyniec i cała ta menażeria ma przykrą przeszłość.
Koty zostały wzięte ze schroniska - dwa są z łódzkiego, kolejne dwa z częstochowskiego. Psiaka znalazłam w śmietniku, kiedy szukała sobie czegoś do zjedzenia.
Z psem nie było większych kłopotów, bo był młodziutki i zdrowy. Szybko sobie poradziła z zaaklimatyzowaniem się i nauczyła jak ma zachowywać. Z kotami nie było tak łatwo...
Pierwsza kocica została wzięta ze schroniska z kocim katarem... Leczenie trwało długo, a kotka miała przy okazji taką nerwicę, że atakowała wszystkich domowników. Wyzdrowiała, chociaż nerwowość została jej do dziś.
Kocurek, którego wzięłam jako drugiego był względnie zdrowy, jednak tak zalękniony i nieśmiały, że przez dłuższy czas w ogóle nie wychodził z budki i ośmielał się pospacerować po domu dopiero w nocy. Przyzwyczaił się, chociaż proces przekonywania go, że ludzie nie są straszni trwał i trwał...
Kolejna kotka trafiła do nas ze schroniska z problemami skórnymi i do tego ważyła niecałe 1,5 kg. Była tak okropnie chuda, że strach było brać ją na ręce... Do tego nie chciała jeść i towarzyszyły jej ciągłe problemy żołądkowe.
Ostatnia kicia z kolei ma problem z żarłocznością. Oczywiście też nie była zdrowa, kiedy do nas trafiła i zaczęliśmy od leczenia infekcji uszu i dróg oddechowych...

Szczęśliwie koty i psiak dogadują się ze sobą i nie miały nigdy problemu, żeby przyjąć kolejną znajdę do swojej gromadki

Ale chyba "schroniskowce" już tak mają, że przywykły do życia w większym skupisku...

ajrisz2 · 2012-02-17, 07:16

Cytat:

Napisane przez Nimfa20

A od czego to zapalenie?

Jak przebiegało zaaklimatyzowanie?

---------- Dopisano o 18:31 ---------- Poprzedni post napisano o 18:31 ----------

Śliczniutkie

---------- Dopisano o 18:39 ---------- Poprzedni post napisano o 18:31 ----------

Dzieki

Latek od poczatku chorowal na koci katar, oko mial caly czas mokre, opuchniete i czerwone. Dlatego zostal u mnie na stale, pomyslalam z i tak nikt nie wezmie kota ktory bedzie wymagac opieki. Na jego leczenie wydalam ok 600 zl, inhalowalam go 2 razy dziennie bo tak antybniotyk dzialal super jak go wdychal. To zapalenie dziasel jest wlasnie z kociego kataru, oko lzawi mu caly czas, raz mniej raz wiecej, przez to ma caly czas zatkany nosek. No i wszystko mu splywa do gardla i bakterie atakuja zeby. Lekarz powiedzial ze to wirus kociego kataru, on w kocie pozostaje na zawsze i zeby sa bardzo wtedy na to narazone. Mam 2 nowe tymczasy ok 2 letnie ktore tez teraz walcza z tym zapaleniem. jeden byc moze tez bedzie musial miec zeby usuwane:/

A Tosia zaaklimatyzowala sie bardzo dobrze, Latek wlasnie ja wychowywal. To jedyny kot przyjazny innym nowym kotom, ktory bierze je pod "swoje skrzydla"

karolina_karolowska · 2012-07-20, 18:37

Bilbo został przeze mnie przygarnięty ze schroniska 2 lata temu. Miał wówczas ok. 7 miesięcy, zanim go zabrałam byłam w schronisku ok. 3 razy żeby ocenić jak się mniej więcej zachowuje. Był bardzo przyjacielski zarówno w stosunku do ludzi jak i innych psów, nieco szczekliwy, ale pani pracująca w schronisku powiedziała mi, że jak już się zadomowi to się uciszy, bo teraz tak na niego wpływają inne szczekające psy.

Nie wiadomo było nic o jego przeszłości, został przywieziony przez Straż Miejską do schroniska. Obecnie jest wykastrowany.

Właściwie od pierwszego dnia widać było totalne braki socjalizacyjne Bilba. O ile w domu zachowywał się spokojnie, szybko się uczył i był ciekawski, o tyle na spacerach zmieniał się nie do poznania. Szczekał na wszystko, czego się bał. Miałam kilka psów w swoim życiu, ale żaden z nich nie bał się własnego cienia- Bilbo namiętnie oszczekiwała samego siebie na chodniku czy murze na wieczornych spacerach. Na każdym spacerze coś musiało go wystraszyć- zwłaszcza foliowe siatki na zakupy, jakieś rupiecie i rowery. Za każdym razem swój strach uzewnętrzniał groźnym oszczekiwaniem , zjeżonymi włosami i podkulonym ogonem.

Do tego Bilbo głośno i piskliwie oszczekiwał inne psy, zachowywał się zupełnie inaczej niż w schronisku- jakby zupełnie nie znał psiego języka ciała, nie potrafił się bawić z innymi psami, atakował je cały zjeżony, nie pozwalał się obwąchiwać tylko kłapał zębami. Z dnia na dzień tylko się pogarszało, bez względu na to ile mu zapewniałam kontaktu z innymi psami. Atakował zarówno psy jak i suki, również szczenięta.

Tak samo zachowywał się wobec obcych ludzi na spacerach. Jeśli ktoś był ubrany w workowate ciuchy albo poruszał się w dziwny sposób Bilbo natychmiast przystępował do szczekania- takie odstraszanie na wszelki wypadek.

Uwielbiał za to osoby przychodzące do nas w gości. Ani razu nikogo nie oszczekał, wręcz dążył do kontaktu, przynosił swoje zabawki itd.

Zaczęło mnie to wszystko irytować (to jego szczekanie), więc odpaliłam Internet i zaczęłam czytać. Raz dwa trafiłam na rady dotyczące szkolenia pozytywnego, zaczęłam stosować barowanie i obecnie Bilbo nawet jak się czegoś wystraszy to obejdzie to łukiem i obwącha od drugiej strony. Nie zdarza mu się już szczekać na dziwne przedmioty. Obcych ludzi też już raczej ignoruje, chyba że ktoś go zawoła czy zagwiżdże- wówczas zaczyna szczekać.

Niestety ale obce psy są dla nas nie do przeskoczenia. Udało mi się go oduczyć szczekania, uczę go ignorowania i względnie spokojnego przechodzenia obok obcych psów, ale w sytuacji, gdy ten inny pies zaczyna się rzucać czy wisi na smyczy Bilbo nie odpuszcza i również zaczyna swój koncert. Właściwie nie ma żadnych psich przyjaciół poza psem moich przyszłych teściów. Ale jestem w stanie to zrozumieć, nie każdy pies potrzebuje psiego towarzystwa do pełni szczęścia. Chciałabym jednak go nauczyć albo zupełnego ignorowania innych psów albo witania się z nimi i odchodzenia. Bilba bardzo drażnią psy, które chcą się z nim bawić- on bawić się nie lubi, podobnie nienawidzi gdy inny pies nachalnie próbuje go obwąchać.

Pojawił się też ogromny problem z obcymi ludźmi przychodzącymi do domu. Owszem, zdarzało mu się naburczeć na facetów od gazu czy innych którzy na chwilę wchodzili do mieszkania, ale kazałam mu wtedy pójść na leżenie czy położyć się koło mnie i się uspokajał. Problem pojawił się po naszej (mojej i TŻ) dwutygodniowej nieobecności, kiedy to Bilbo został u mojego ojca. Do ojca przyszli w odwiedziny jacyś znajomi, Bilbo ponoć zaczął na kogoś szczekać, ten ktoś na niego tupnął nogą i krzyknął i efekt jest taki, że dzisiaj Bilbo nie toleruje praktycznie nikogo poza kilkunastoma osobami, które poznał na początku swojego pobytu u mnie. Niestety, ale znajomych, których kiedyś darzył taką sympatią kompletnie nie poznaje, zachowuje się jak dzikus, głośno oszczekuje, gdy wstaną od stołu czy chodzą po mieszkanie próbuje ich złapać za kostki z głośnym szczekaniem. Oczywiście przytrzymuje go (waży jakieś 12 kg), słucha się jeśli chodzi o komendy (powiem „siad” to wykona, podobnie jak „na miejsce” czy inne, ale cały czas głośno szczeka, a głos ma bardzo donośny i drażniący). Goście mogą dawać mu smakołyki, ale to nie pomaga- pies ciągle jest nabuzowany i w sytuacji gdy ktoś wstanie czy głośno się zaśmieje następuje głośne szczekanie i próba zastraszenia.
Za każdym razem gdy startował z zębami czy szczekaniem wysyłałam go na jego leżenie, oczywiście grzecznie szedł i się kładł, ale co chwilę szczekał i tak.
Przestałam w sumie spraszać znajomych, wolę się z nimi spotkać gdzieś w mieście, bo ich wizyty zaczęły mnie kosztować sporo nerwów, a to też dobrze na psa nie działa.
Jestem już zrozpaczona, wczoraj chapnął moją siostrzenicę (10lat), gdy ta wyszła z łazienki- mimo że wcześniej bez problemu dawała mu smakołyki, bawiła się z nim, on się do niej łasił.

Przyznam się, że po każdej akcji miałam ochotę oddać go z powrotem do schroniska, ale tego nie zrobię, bo w końcu sama go zabrałam i muszę teraz jakoś z tym walczyć. Czuję się kompletnie bezsilna, zrobiłam już ile mogłam, mam do perfekcji opanowane odwoływanie go, w locie wykonuje wszystkie komendy, zna mase sztuczek, uwielbia aportować i pływać, mam wrażenie, że dałby się za mnie pokroić. To nie mój pierwszy pies, ale pierwszy tak mocno przywiązany i tak...problemowy jednocześnie.

Od września/października zaczynamy szkolenie (szkoła nie stosująca kolczatek i łańcuszków, opierająca się głównie na metodach pozytywnych) i mamy też konsultację z behawiorystą. Niestety ale do tego czasu musimy sobie jakoś poradzić. Jeśli ktoś z Was ma albo miał podobny problem z psem prosiłabym o jakieś wskazówki jak postępować żeby przypadkiem nie pogorszyć sytuacji.

sylvi300 · 2012-07-25, 09:07

Cytat:

Napisane przez karolina_karolowska

Przyznam się, że po każdej akcji miałam ochotę oddać go z powrotem do schroniska, ale tego nie zrobię, bo w końcu sama go zabrałam i muszę teraz jakoś z tym walczyć.

jak ja nie lubię takich nieodpowiedzialnych ludzi co biorą zwierzęta a potem chcą oddać bo coś nie pasuje, i jak zwierzak ma zaufać człowiekowi

karolina_karolowska · 2012-07-25, 10:13

Cytat:

Napisane przez sylvi300

jak ja nie lubię takich nieodpowiedzialnych ludzi co biorą zwierzęta a potem chcą oddać bo coś nie pasuje, i jak zwierzak ma zaufać człowiekowi

Czy ja go oddałam? Nie jesteś w mojej sytuacji, nie wiesz jak to wygląda, więc się nie mądrz, bo najłatwiej jest powtarzać zasłyszane w internecie frazesy i wskakiwać na innych ludzi nie będąc w ich położeniu.

Psa wzięłam ze schroniska, wszyscy wolontariusze mówili że to psi ideał. Od pierwszego dnia u mnie pokazywał cos innego, a mimo to go nie oddałam. Miałam kilka psów w swoim życiu i żaden nie sprawiał tylu problemów, ale to były psy z wiadomego źródła.

Myśle, że nie ja jedna mam problemy z psem ze schroniska, dziwnym trafem zachęcając ludzi do adopcji na ogół zaznacza się wielką miłość takiego psa, że się odwdzięczy, że człowiek robi dobry uczynek itd. Nie wspomina sie natomiast zupełnie o problemach. Ja się nie poddam, ale sto innych ludzi tak i pies znowu zostanie oddany.

19lipiec · 2012-07-25, 11:07

Idź z nim na szkolenie. Poprawi to zachowanie psa jak i zacisni się więź między wami i będziecie lepiej się rozumiec nawzajem.

Scottilion · 2012-07-25, 11:16

To prawda, że wiele osób usiłoje na siłę wypychać psy do domów, często zatajając różne nieprzyjemne fakty, przedstawiając każdego psa, jako chodzący psi ideał, co jest moim zdaniem karygodne, bo nie dość, że psy, które okażą się problemowe często są z powrotem oddawane do schroniska i ich problemy się nasilają, albo (co gorsza) przydażają się nieszczęścia typu pogryzienia. Ludzie po przygarnięciu takiego psa czują się rozżaleni, oszukani, zmęczeni i tracą zaufanie do wolontariuszy i schronisk generalnie, a wszystkie psy z tych miejsc zyskują łatkę "psychicznych".

ALE nie posądzajmy wszystkich o złą wolę!! Często tak jest, że psy w tak przerażającym dla nich miejscu jak schronisko zachowują się inaczej. W stresie mogą zachowywać się nerwowo i agresywnie, albo wręcz przeciwnie, mogą wydawać się miłe i łagodne, tłamsząc i kumulując problemy wewnątrz. Prawdziwe "ja" może ujawnić się dopiero po kilku/kilkunastu tygodniach w nowym domu, dlatego tak ważna jest obserwacja i błyskawiczne reagowanie na wszystkie sygnały wysyłane przez psa w pierwszych tygodniach po przygarnięciu. Dlatego też tak ważne są domy tymczasowe.

Andriejewna · 2012-07-26, 13:30

Cytat:

Napisane przez sylvi300

jak ja nie lubię takich nieodpowiedzialnych ludzi co biorą zwierzęta a potem chcą oddać bo coś nie pasuje, i jak zwierzak ma zaufać człowiekowi

Ale żeś dowaliła

Autorko, zgrzeszyłaś myślą!

palomino · 2012-07-28, 22:00

Cytat:

Napisane przez karolina_karolowska

Miałam kilka psów w swoim życiu i żaden nie sprawiał tylu problemów, ale to były psy z wiadomego źródła.

Ja się nie poddam, ale sto innych ludzi tak i pies znowu zostanie oddany.

Hmm, padaczka, straty na ok 10tys jakby zliczyc to co pies zniszczył (i nie mam na myśli tylko butów i okryć wierzchnich bo to uczysz się sprzątać od razu

), rzucanie się na wszystko co się rusza (w tym parę zagryzionych kotów zanim człowiek się zorientował o co biega), w tym zakaz rodzinny żeby podawać psu jakiekolwiek leki bez obserwacji kogos, kto w "razie co" może mnie "ratować" - jakby co psu odbiło oczywiscie

różnorakie choroby przywleczone nie-wiadomo-skąd. To w wszystko dostałam "w pakiecie" razem z moimi siersciuchami. W zasadzie wszystko to "znajdy" a nie psy ze schroniska, także nie zgodzę się z "syndromem stresu schroniskowego. Wszystko to byly fajne psy

Ale czytam twojego posta i zachodzę w głowę gdzie tu u ciebie problemowy pies

Wyglada raczej na to że nie reagujesz dobrze na jego złe zachowanie dlatego zajęcia z behawiorystą to świetny pomysł

)
I naprawdę doceniam że chcesz się tym zając bo - jak mawiał sam Mały Książe "jak cos oswoiłes to jestes za to odpowiedzialny"

Ale muszę przyznać, że rozumiem też i drugą stronę. Wiele razy jedna osoba z rodziny musiala ratować tego czy innego kundla przed gniewem rodzinnym i ewentualnym zatłuczeniem przsłowiową patelnią

(w zależnosci od tego ktory z rodziny najbardziej ucierpiał na danych wybrykach)

Zycze powodzenia i radości posiadania siersciucha

karolina_karolowska · 2012-07-28, 22:58

Cytat:

Napisane przez palomino