Ile w Was radości z życia???????????

[b82ed09e83d6cc96f3cec4b39c6008ed9e8c5acd_5dd330825eb9e]

Mnie ogolnie wiele problemow potrafi przybic, ale raczej popadam w krotkotrwalego dolka z tego powodu, bo w sumie nie mam powodu do narzekania. Mam wspanialego faceta, wszyscy moi bliscy sa zdrowi, dobrze mi sie uklada w zyciu, staram się nie łamać pierdołami, bo one i tak miną, za jakiś czas nawet nie będę o nich pamiętać. Staram się cieszyć drobnymi rzeczami, np. fajnym dniem spędzonym ze znajomymi, dobrą kawą, wyjściem na miasto, obejrzeniem filmu, sportem, kupnem czegoś ładnego itp.

[apolonja]

Cieszę się, że mam przede wszystkim fajną pracę, kochającą rodzinę; staram się rozwijać, dużo czytać, uczyć się nowych rzeczy. Częściej mam jednak gorsze dni niż te lepsze, jednak staram się totalnie nie wpadać w depresję- wtedy idę biegać, lubię posłuchać fajnej muzyki, czy obejrzeć jakiś fajny serial.


No i staram się unikać głupich ludzi. Wtedy mam dobry nastrój również.

[misthy]

duzi tego
odprezajaca kapiel,
pojscie do fryzjera
dobra kawusia rano
przyjaciele
wypady do kina, na miasto, drineczka
sluchanie ulubionej muzyki
pojscie na basen
nawet chwilami cieszenie sie ze ta 2 poloweczka nie trupie Ci gitary
wieczorne leniuchowanie z popcornem w lozeczku

z tego cieszylam sie kiedys teraz jest poloweczka

[uniperfect]

Napisane przez nimueg

Uniperfect: jeśli tak patrzeć na całe życie, to najlepiej iść strzelić sobie w łeb. Po co się męczyć?

Ja się cieszę przede wszystkim zdrowiem, a tak poza tym to wszystkim - dobrą kawą, nudą w pracy, rowerem i książkami, a ostatnio słońcem. Acz nauczenie się tego zajęło mi trochę.

To muszę sobie w łeb strzelić, bo moje życie właśnie tak wygląda.

---------- Dopisano o 10:00 ---------- Poprzedni post napisano o 09:49 ----------

Napisane przez Nebtu

Pewnie, że można. Można też zrobić wiele innych, pożyteczniejszych rzeczy, na przykład: przeprowadzić się (ludzie to robią często - da się), pójść na studia (ludzie to robią często - da się), przekwalifikować (ludzie to robią - da się), poszukać ciekawych ludzi dookoła (ludzie to robią - da się), pojechać gdzieś za grosze (tanie loty, autostop, couchsurfing - da się), poszukać pracy w nowym miejscu (ludzie to robią - da się).

Iść na studia, studia mam od dawna. I nie tylko studia, mam studium, kilka kursów. Studia po za miejscem zamieszkania kosztują też, bo za coś trzeba się utrzymać na tych dziennych daleko od domu. I pracy w moim zawodzie bez pleców nie ma. A do sklepów mnie nie chcą, bo aplikuje po 2000 osób, wolą kogoś z niższymi kwalifikacjami. Studia dziś się nie liczą, ludzie po studiach pracy nie mają, zapiep. za granicą itd. Dziś studia to jak dawniej liceum. Ludzi wokół się nie znajdzie, moje miasto wymiera, 3/4 ludzi wyjechało już za granicę, garstka ludzi pozostała. Nawet na tanie loty, trzeba mieć kasę, nie masz kasy, pracy, to nie stać cię wyjść z domu, wyjechać gdzieś - każdy nawet najtańszy bilet kosztuje. Pierwsze musisz zaspokoić potrzebę jedzenia, zapłacenia opłat. No chyba, że poszukamy sobie sponsora A pracy w pewnym regionach nie ma- nawet w miastach wojewódzkich- bo w takich też szukam pracy. nie tylko u siebie. Chorobę poważną też już przeszłam. Teraz mama choruję.

[melkmeisje]

Napisane przez cava

Ja po prostu lubię żyć.
Lubie siedzieć na kanapie i czytać czy tam coś, lubię coś wydziergać na szydełku, lubię coś przestawić w domu, ustroić, jabłka na stole albo kwiaty w wazonie, lubię głaskać kota, robić zakupy, gotować, jeść, ćwiczyć, biegać, lubię swoja firmę, lubię zimą śnieg, jesienią kolory, latem ciepło, lubię iść na plażę, albo na spacer, lubię swoje kwiatki na parapetach i przed domem, lubię jechać do pracy i z pracy bo lubię miasto w którym mieszkam.
Lubie sobie pogadać z panem co sprzedaje jaja prosto od kury i babą co całe lato ma stragan z owocami.
Prawie się popłakałam jak ostatniego dnia działania (zamykają na zimę) , ona na mój widok :" jest moje słoneczko! A już się bałam ze się nie pożegnamy".
Lubię taką swojską codzienność, ze trzeba pracować, sprzątać, gotować, śpieszyć się, jeść, spać, kłócić, być i po prostu żyć.

To tak w oderwaniu od życia rodzinnego, bo do tego lubię to ze mam rodzinę.

Nawet jak jest ogólnie słabszy okres i spiętrzają sie jakieś problemy, to podchodzę do nich z dystansem. Teraz sa potem sie skończą, znów będzie tylko fajnie a nie fajnie + kłopoty.

Bardzo zazdroszczę takiego podejścia.
Mnie po prostu dobija taka codzienna rutyna. Obiektywnie patrząc, nie powinnam narzekać na swoje życie, jakoś się wszystko powoli układa, ale nie potrafię się cieszyć codziennością, powtarzalnością, małymi rzeczami. W zasadzie żyję od wakacji do wakacji, żyję wyjazdami, przygotowaniami do wyjazdu, wspomnieniami z podróży... To mnie cieszy, a nie wyjście po bułki.
I jeszcze koncerty mnie cieszą, ale dawno nie byłam i się nie zanosi.

[Nebtu]

Napisane przez uniperfect

Iść na studia, studia mam od dawna. I nie tylko studia, mam studium, kilka kursów. Studia po za miejscem zamieszkania kosztują też, bo za coś trzeba się utrzymać na tych dziennych daleko od domu. I pracy w moim zawodzie bez pleców nie ma. A do sklepów mnie nie chcą, bo aplikuje po 2000 osób, wolą kogoś z niższymi kwalifikacjami. Studia dziś się nie liczą, ludzie po studiach pracy nie mają, zapiep. za granicą itd. Dziś studia to jak dawniej liceum. Ludzi wokół się nie znajdzie, moje miasto wymiera, 3/4 ludzi wyjechało już za granicę, garstka ludzi pozostała. Nawet na tanie loty, trzeba mieć kasę, nie masz kasy, pracy, to nie stać cię wyjść z domu, wyjechać gdzieś - każdy nawet najtańszy bilet kosztuje. Pierwsze musisz zaspokoić potrzebę jedzenia, zapłacenia opłat. No chyba, że poszukamy sobie sponsora A pracy w pewnym regionach nie ma- nawet w miastach wojewódzkich- bo w takich też szukam pracy. nie tylko u siebie. Chorobę poważną też już przeszłam. Teraz mama choruję.

Nie wiem, co Ci rzec (poza strzeleniem sobie w łeb, ale to już ktos napisał). Może w takim razie o Ty pomyśl o wyjeździe za granicę?

[vouvray]

Napisane przez uniperfect

Iść na studia, studia mam od dawna. I nie tylko studia, mam studium, kilka kursów. Studia po za miejscem zamieszkania kosztują też, bo za coś trzeba się utrzymać na tych dziennych daleko od domu. I pracy w moim zawodzie bez pleców nie ma. A do sklepów mnie nie chcą, bo aplikuje po 2000 osób, wolą kogoś z niższymi kwalifikacjami. Studia dziś się nie liczą, ludzie po studiach pracy nie mają, zapiep. za granicą itd. Dziś studia to jak dawniej liceum. Ludzi wokół się nie znajdzie, moje miasto wymiera, 3/4 ludzi wyjechało już za granicę, garstka ludzi pozostała. Nawet na tanie loty, trzeba mieć kasę, nie masz kasy, pracy, to nie stać cię wyjść z domu, wyjechać gdzieś - każdy nawet najtańszy bilet kosztuje. Pierwsze musisz zaspokoić potrzebę jedzenia, zapłacenia opłat. No chyba, że poszukamy sobie sponsora A pracy w pewnym regionach nie ma- nawet w miastach wojewódzkich- bo w takich też szukam pracy. nie tylko u siebie. Chorobę poważną też już przeszłam. Teraz mama choruję.

A jakie studia autorko skończyłaś? Jakie to kursy masz? Może wizażanki Ci doradzą? Pisałaś na wątku, gdzie wizażanki umawiają się na spotkania? Może ktoś jest z Twojej okolicy?

[2016070953]

uniperfect - przede wszystkim odetnij się od ludzi którzy cię ciągną w dół

[Luba]

Napisane przez cava

Ja po prostu lubię żyć.
Lubie siedzieć na kanapie i czytać czy tam coś, lubię coś wydziergać na szydełku, lubię coś przestawić w domu, ustroić, jabłka na stole albo kwiaty w wazonie, lubię głaskać kota, robić zakupy, gotować, jeść, ćwiczyć, biegać, lubię swoja firmę, lubię zimą śnieg, jesienią kolory, latem ciepło, lubię iść na plażę, albo na spacer, lubię swoje kwiatki na parapetach i przed domem, lubię jechać do pracy i z pracy bo lubię miasto w którym mieszkam.
Lubie sobie pogadać z panem co sprzedaje jaja prosto od kury i babą co całe lato ma stragan z owocami.
Prawie się popłakałam jak ostatniego dnia działania (zamykają na zimę) , ona na mój widok :" jest moje słoneczko! A już się bałam ze się nie pożegnamy".
Lubię taką swojską codzienność, ze trzeba pracować, sprzątać, gotować, śpieszyć się, jeść, spać, kłócić, być i po prostu żyć.

To tak w oderwaniu od życia rodzinnego, bo do tego lubię to ze mam rodzinę.

Nawet jak jest ogólnie słabszy okres i spiętrzają sie jakieś problemy, to podchodzę do nich z dystansem. Teraz sa potem sie skończą, znów będzie tylko fajnie a nie fajnie + kłopoty.

Moge sie pod wiekszoscia podpisac, szczegolnie pod pogrubionym.
I w najgorszych chwilach takie myslenie ratuje moje zdrowie psychiczne, bo lubie myslec, ze "to zle" jest przejsciowe i trzeba zrobic wszystko, zeby jak najszybciej minelo.

[szachmat23]

Napisane przez Alinka456

Witam!
Moje pytanie...niby proste, ale jednak niesamowicie trudne...
Jak czerpiecie radość z życia? Z czego się na co dzień cieszycie? Albo inaczej...jak cieszyć się z codzienności ze zwykłych i szarych, monotonnych dni (szczególnie kiedy jest się samemu tzn. nie będąc w związku)? Jak doceniać to życie by było radosne, natomiast inne sprawy-te trudne mimo wszystko zeszły na drugi plan???

malo ale mam zamiasr nad tym pracowac! wiekszosc dni to monotonia ale zmienie to. Tylko zalicze ta sesje!

[_Mia]

Większość życia to monotonia dla osób, które nie potrafią cieszyć się codziennością i myślą, że u innych to codziennie rozgrywa się w życiu scenariusz z innego filmu
A tymczasem u każdego największa część życia składa się z pracy, drogi do niej i z niej, zakupów, sprzątania- słowem: obowiązków. Trzeba nauczyć się tym cieszyć i umilać sobie chwile Muzyką, kawą, uśmiechem takim "po prostu, bo tak" I szukać swoich pasji, otaczać się pozytywnymi ludźmi.

[magbeth]

Ja tez lubie zyc, bardzo, choc ono mnie momentami nie rozpieszcza

Aktualnie stoje przy oknie i patrze na piekny zachod slonca, osniezone gory i mojego stuknietego sasiada, slucham Burzum, pije ukochana kawe i jest mi najlepiej na swiecie, chociaz mam zlamany lokiec, L4, boli jak cholera, a chlop pojechal do domu, do Szwecji. No i co z tego? Lokiec sie zrosnie, wroce do pracy, w ogole to znajde kolejna, lepsza, zdam kolejny egzamin jezykowy (bo mam teraz duzo czasu na przygotowanie), chlop wroci i ukocha, odrobie zaleglosci ksiazkowo-filmowe, wyspie sie...Ech, kazda chwila moze byc i wazna i cenna


Ale ja z tych, dla ktorych zycie traci wizja, ze "Po płaczu często serce sil raduje. I czas przychodzi szczęściu obiecany. a szklanka zwyczajnie bedzie zawsze pelna do polowy.

[doriiska]

Mnie cieszy to, że jestem zdrowa - kiedyś bardzo podupadłam na zdrowiu psychicznym i mimo sprawności fizycznej - byłam wrakiem człowieka, odciętym od codzienności typu szkoła, praca, zakupy itp.

Teraz cieszy mnie o wiele więcej - poranna kawa wypita na spokojnie, niedzielny obiad w rodzinnym gronie, spotkania z przyjaciółmi i ich pamięć o mnie - kiedy do mnie dzwonią lub piszą, uśmiechy innych, kiedy kupie sobie jakąś drobnostkę dla siebie, pielęgnacja włosów i pogłębianie wiedzy na ich temat, wycieczki rowerowe, słuchanie muzyki, taniec

[Laurelindorenan]

Nie wiem, czy mam w sobie dużo radości życia, bo ostatnio przygnębia mnie sytuacja na rynku pracy i różne absurdy, o których ciągle słyszę i czytam. Ale staram się cieszyć tym, co mam:
- tym, że mam parę bliskich osób i kontakt z nimi,
- że jestem w miarę zdrowa na ciele i umyśle, że mam wykształcenie i możliwości intelektualne, choć przydałoby się jeszcze więcej siły przebicia, wytrwałości i pracowitości,
- że choć moja praca nie daje pewności i poczucia bezpieczeństwa, to nawet lubię ludzi, z którymi pracuję,
- że przez większość tygodnia mogę się wysypiać do późna
- że na świecie jest tyle dobrych książek, takich, że zarywam noce, bo nie mogę odłożyć, muszę koniecznie wiedzieć, co będzie dalej
- że istnieją koty, że mam trzy własne, mogę je głaskać i słuchać mruczenia,
- i cała masa innych drobiazgów - dobra kawa, ciepła kąpiel, długi spacer, ulubione perfumy, spotkania ze znajomymi, długie rozmowy przez telefon...

[abiblabla]

mnie nic nie cieszy. no, oprócz zdrowia, bo póki co je mam. nie cieszą mnie już upływające dni, moje koty, spotkania ze znajomymi. ani fajne jedzenie, ani pogoda, ani aktywność fizyczna. nie cieszy mnie kawa, filmy, małe bzdury które kiedyś dawały dużo radości. od naprawdę dawna jestem smutna, zagubiona i rozgoryczona. i nie zanosi się już na poprawę.

[avantassia]

Moją największą radością jest mój Ukochany oczywiście, a zwłaszcza teraz, kiedy walentynkowe emocje jeszcze nie opadły <3

Co poza tym? Wszystko! Wiosna idzie, pogoda za oknem cudna, aż chce się żyć. Miałam rano okropną kłótnię w domu, a teraz cieszę się... że się skończyła. Wypiłam przed chwilą kawcię. Słucham właśnie płyty którą uwielbiam. Za godzinę idę na wiosenny spacer z moją najlepszą przyjaciółką. No właśnie! Życzliwi ludzie wokół to podstawa, samotnik nigdy nie będzie szczęśliwy Przyjaciele, koledzy, znajomi, a nawet uśmiech nieznajomej osoby na chodniku - to wszystko sprawia że życie ma jakiś sens, przecież nie żyję dla siebie, bo to byłoby zwyczajnie nudne :3

Generalnie ludzie często szukają sobie problemu na siłę. Wszystko u nich w porządku, żadnych większych życiowych tragedii - a oni i tak siedzą zmuleni i podziwiają podłogę. Po co? Naprawdę, wystarczy się tylko pozytywnie nastawić, wtedy wszystko od razu jest łatwiejsze!

[Nebtu]

Napisane przez avantassia

Generalnie ludzie często szukają sobie problemu na siłę. Wszystko u nich w porządku, żadnych większych życiowych tragedii - a oni i tak siedzą zmuleni i podziwiają podłogę. Po co? Naprawdę, wystarczy się tylko pozytywnie nastawić, wtedy wszystko od razu jest łatwiejsze!

A ja lubię sobie siedzieć i podziwiać pogodę. Patrzeć na kaczki przy stawie, kiedy się ślizgają po zamarzniętej wodzie, patrzeć, jak słońce wschodzi, kiedy dojadam śniadanie.