Gorzkie prawdy o życiu

[avocado77]

Napisane przez Lumimi

Ja myślę że ogólnie upada trochę mit o nauce w sensie dobrych ocen czy studiów. Przez lata mówiono że studia i dobre oceny to taka gwarancja sukcesu. A potem okazywało się ze nie jest. W sensie są zawody do których studia są niezbędne, ale wiele osób szło na "jakieś" studia a potem było zdziwienie że nikt nie pada przed Panem/Panią Magistrem. Tak samo z ocenami. Wielu moich znajomych który byli prymusami wcale jakiegoś szału nie zrobili. Myślę że powoli zaczyna się dostrzegać że oprócz dobrych ocen po prostu trzeba być "zaradnym" (w bardzo ogólnym pojęciu).

Wysłane z mojego SM-G781B przy użyciu Tapatalka

To że na tobie czyjeś życie nie robi wrażenia nie jest problemem tych osób. Te osoby pewnie w ogóle o tobie nie myślą...

Tylko w Polsce wykształcenie jest tak odsądzane od czci. I nie, nie wszyscy wybierają studia, żeby dobrze zarabiać. Ja wybrałam je na przykład (pierwsze, drugie, trzecie...), bo mnie interesowały. A że potem okazało się, że są firmy, które chcą mi za umiejętności bardzo dobrze płacić to było coś dodatkowego. Umiejętności nie były skutkiem wykształcenia, ale wykształcenie pomogło je nabyć.

Jak zatrudniam to zwracam uwagę na studia i umiejętności. To, że ktoś "umie się sprzedać" albo "zakręcić" jest dla mnie bezwartościowe, chyba że idą za tym konkretne kompetencje.

[26cabbdd88f595c38f9b7f8139ef1472f28f75bc_65628a8226dae]

Napisane przez avocado77

To że na tobie czyjeś życie nie robi wrażenia nie jest problemem tych osób. Te osoby pewnie w ogóle o tobie nie myślą...

Tylko w Polsce wykształcenie jest tak odsądzane od czci. I nie, nie wszyscy wybierają studia, żeby dobrze zarabiać. Ja wybrałam je na przykład (pierwsze, drugie, trzecie...), bo mnie interesowały. A że potem okazało się, że są firmy, które chcą mi za umiejętności bardzo dobrze płacić to było coś dodatkowego. Umiejętności nie były skutkiem wykształcenia, ale wykształcenie pomogło je nabyć.

Jak zatrudniam to zwracam uwagę na studia i umiejętności. To, że ktoś "umie się sprzedać" albo "zakręcić" jest dla mnie bezwartościowe, chyba że idą za tym konkretne kompetencje.

Jak studia mogą być czczone, skoro każdy może je skończyć? Gorzka prawda o życiu - jeśli chcesz mieć wyższe wykształcenie to je będziesz mieć.

[DzieckoHagrida]

Gorzka prawda o życiu:

Wielu magistrów już nic nie pamięta ze swoich studiów. Ich wiedza przypomina tę sprzed studiów.

[KsiezycNaPatelni]

Nadmierna gorycz zatruwa zycie

[Lumimi]

Napisane przez avocado77

To że na tobie czyjeś życie nie robi wrażenia nie jest problemem tych osób. Te osoby pewnie w ogóle o tobie nie myślą...



Tylko w Polsce wykształcenie jest tak odsądzane od czci. I nie, nie wszyscy wybierają studia, żeby dobrze zarabiać. Ja wybrałam je na przykład (pierwsze, drugie, trzecie...), bo mnie interesowały. A że potem okazało się, że są firmy, które chcą mi za umiejętności bardzo dobrze płacić to było coś dodatkowego. Umiejętności nie były skutkiem wykształcenia, ale wykształcenie pomogło je nabyć.



Jak zatrudniam to zwracam uwagę na studia i umiejętności. To, że ktoś "umie się sprzedać" albo "zakręcić" jest dla mnie bezwartościowe, chyba że idą za tym konkretne kompetencje.

Moim problemem też nie jest to że o mnie nie myślą.
W Polsce jest tak ponieważ wyższe wykształcenie nie jest czymś nierealnym jak kiedyś zwłaszcza jeśli mieszkasz w mieście uniwersyteckim. To wtedy nawet odpada czynnik finansowy. Progi na studiach na niektórych kierunkach są bardzo niskie.

Nie wiem jakie umiejętności pomogły nabyć Ci studia, ale jak sama piszesz nie były one nabyte przez wykształcenie ale przez studiowanie. Wiele ludzi po prostu pewne umiejętności po prostu ma.

Ależ owszem że właśnie często za tym sprzedaniem się czy zakręceniem idą często kompetencje miękkie. A żeby je rozwinąć studia nie są niezbędne.

Sama piszesz ze umiejętności nie były skutkiem wykształcenia, ale studia pomogły je nabyć. Czyli nie były niezbędne studia. Po prostu ważne były umiejętność.

Wysłane z mojego SM-G781B przy użyciu Tapatalka

[SteveS]

Nie wiem, na jakich studiach byłyście, ale mi moje pozwoliły zdobyć dużo umiejętności, które potem wykorzystywałam w pracy (praca z tekstami różnego rodzaju). Bo w sumie każdy może skończyć studia, ale czy coś z nich uzyska, to już jest jego kwestia. Do dziś pamiętam znajomych zdziwionych, że praca na nich nie czeka tylko dlatego, że skończyli studia - a podczas nich nic nie robili w stronę zdobycia praktyki.
Natomiast studia liczą się m.in. do stażu pracy, który wpływa na podstawę urlopów, dlatego jednak mają też inne znaczenie

[747bf32364fc13da37122d49c7e01f75501e8a1a_65540b783ff7c]

Napisane przez Lumimi

Ja myślę że ogólnie upada trochę mit o nauce w sensie dobrych ocen czy studiów. Przez lata mówiono że studia i dobre oceny to taka gwarancja sukcesu. A potem okazywało się ze nie jest. W sensie są zawody do których studia są niezbędne, ale wiele osób szło na "jakieś" studia a potem było zdziwienie że nikt nie pada przed Panem/Panią Magistrem. Tak samo z ocenami. Wielu moich znajomych który byli prymusami wcale jakiegoś szału nie zrobili. Myślę że powoli zaczyna się dostrzegać że oprócz dobrych ocen po prostu trzeba być "zaradnym" (w bardzo ogólnym pojęciu).

Wysłane z mojego SM-G781B przy użyciu Tapatalka

Ja bym powiedziala, ze w sferze zawodowej najwazniejsza jest inteligencja emocjonalna, dobrze rozumiana pewnosc siebie i pozytywny egoizm. Jezeli sie ich nie ma, to wysoki poziom IQ na niewiele sie zda.

Wysłane z mojego LM-X540 przy użyciu Tapatalka

[avocado77]

[1=26cabbdd88f595c38f9b7f8 139ef1472f28f75bc_65628a8 226dae;89689613]Jak studia mogą być czczone, skoro każdy może je skończyć? Gorzka prawda o życiu - jeśli chcesz mieć wyższe wykształcenie to je będziesz mieć.[/QUOTE]

Tak, dla mnie "studia" to studia na dobrej uczelni. Wyższych Szkół Gotowania na Gazie nie traktuję jako studiów przeglądając cefałki.

Studiowałam na kilku uczelniach w Polsce i za granicą. Na tych z lepszych. W Polsce nawet na dobrych uczelniach poziom jest niski (bardzo możliwe, że nie jest tak na wszystkich kierunkach, ale na moich było). Z tego co słyszę od znajomych wykładowców na Wyższych Szkołach Gotowania na Gazie jest jeszcze dużo gorzej. Nie traktuję tego jako poważnego wykształcenia.

Natomiast biorąc pod uwagę, że dzisiaj w Polsce nawet do pracy niewykwalifikowanej wymaga się studiów, to te uczelnie to tylko odzwierciedlają. Trudno powiedzieć, co było pierwsze jajko czy kura.

[Limonka2738]

Napisane przez avocado77

Tak, dla mnie "studia" to studia na dobrej uczelni. Wyższych Szkół Gotowania na Gazie nie traktuję jako studiów przeglądając cefałki.

Studiowałam na kilku uczelniach w Polsce i za granicą. Na tych z lepszych. W Polsce nawet na dobrych uczelniach poziom jest niski (bardzo możliwe, że nie jest tak na wszystkich kierunkach, ale na moich było). Z tego co słyszę od znajomych wykładowców na Wyższych Szkołach Gotowania na Gazie jest jeszcze dużo gorzej. Nie traktuję tego jako poważnego wykształcenia.

Natomiast biorąc pod uwagę, że dzisiaj w Polsce nawet do pracy niewykwalifikowanej wymaga się studiów, to te uczelnie to tylko odzwierciedlają. Trudno powiedzieć, co było pierwsze jajko czy kura.

Ja też studiowałam na kilku uczelniach, ale tylko w Polsce.

I wydział wydziałowi nierówny, po prostu. Na niektórych kierunkach ledwo się wyrabiałam z robotą, inne mnie bardzo rozczarowały. (W sensie takim, że się nudziłam, dostawałam same 4 i 5 nie ucząc się, bo wszyscy musieli zdać itd.)

[ciasteczkowa_panna]

Napisane przez Lumimi

Ja myślę że ogólnie upada trochę mit o nauce w sensie dobrych ocen czy studiów. Przez lata mówiono że studia i dobre oceny to taka gwarancja sukcesu. A potem okazywało się ze nie jest. W sensie są zawody do których studia są niezbędne, ale wiele osób szło na "jakieś" studia a potem było zdziwienie że nikt nie pada przed Panem/Panią Magistrem. Tak samo z ocenami. Wielu moich znajomych który byli prymusami wcale jakiegoś szału nie zrobili. Myślę że powoli zaczyna się dostrzegać że oprócz dobrych ocen po prostu trzeba być "zaradnym" (w bardzo ogólnym pojęciu).

Wysłane z mojego SM-G781B przy użyciu Tapatalka

Czas najwyższy, całe pokolenie millenialsów jest ofiarami myslenia swoich rodziców, że studia to trzeba mieć żeby być kimś - niewazne czy to inżynieria mikroprocesorów czy kulturoznawstwo. Rozumiem, że dla niektórych to było fajne przedłuzenie młodości, ale też jednak często też po prostu marnowanie czasu.

[olabambola]

uprzywilejowanie ma ogromny wpływ na życie. Jeśli urodziłaś się w bogatej rodzinie, to z dużym prawdopodobieństwem będziesz mieć w życiu łatwiej.

[kennedy]

Wiekszosc osob nie dba o to co sie z toba stanie. Sama musisz o sobie zadbac. Masz jedno zycie.

[TheSunTheMoonTheStars]

.

[DzieckoHagrida]

Napisane przez TheSunTheMoonTheStars

Ja bym jeszcze dodała:

jak masz prawdziwy problem, to zostajesz sam. Pomoże ci wtedy całkiem obca osoba, którą przypadkowo spotkasz i której nawet wcześniej nie znałeś. Ale ludzie, których do tej pory uważałeś za największych przyjaciół, Cię zostawią. Będą mieli mnóstwo wymówek, będą do Ciebie mówić okrągłymi słowami, ale też będą coraz rzadziej odbierać telefony i znikną.

(nie mówię, że tak jest zawsze u wszystkich, ale zaobserwowałam to w skrajnych życiowych sytuacjach u różnych osób i zawsze to było dla mnie szokujące, jak człowiek może nagle zostać sam)

No tak jest. Ogólnie ludzie są w większości niemoralnymi egoistami. A do przyjaźni potrzeba rozwinąć w sobie pewne jakości etyczne, czego większość nie robi, dlatego większość ludzi, których uważamy za przyjaciół, wcale nie nadaje się do tego. Fałszywi przyjaciele

[ciasteczkowa_panna]

Napisane przez TheSunTheMoonTheStars

Ja bym jeszcze dodała:

jak masz prawdziwy problem, to zostajesz sam. Pomoże ci wtedy całkiem obca osoba, którą przypadkowo spotkasz i której nawet wcześniej nie znałeś. Ale ludzie, których do tej pory uważałeś za największych przyjaciół, Cię zostawią. Będą mieli mnóstwo wymówek, będą do Ciebie mówić okrągłymi słowami, ale też będą coraz rzadziej odbierać telefony i znikną.

(nie mówię, że tak jest zawsze u wszystkich, ale zaobserwowałam to w skrajnych życiowych sytuacjach u różnych osób i zawsze to było dla mnie szokujące, jak człowiek może nagle zostać sam)

Trochę tak jest, niestety.

[lubiekielbase]

Napisane przez Lasagna_ze_szpinakiem

Myślę że bardzo uogólniasz i teraz sama wrzucasz ludzi o innych poglądach niż własne do jednego worka Po prostu statystycznie bliska znajomość z singlem przeciwnej płci zawsze będzie potencjalnie bardziej "ryzykowna" dla związku niż brak takich relacji (nikt mi nie wmówi że na jakimś tam etapie zażyłej znajomości faceta i kobiety nie pojawia się jakieś takie a co by było gdyby bo ten Jasiek/Kasia jednak są atrakcyjni /mądrzy/zabawni- nawet jeśli to platoniczne to się pojawia, a co za tym idzie stanowi jakieś tam większe niebezpieczeństwo niż brak takiej relacji). Uważam, że każdy mądry przyjaciel na pewnym etapie życia widzi, że dla dobra związku przyjaciółki nie ma co się pchać z nadmiarem spotkań (gdy jest się singlem) bo nie bedzie to super komfortowe dla partnera przyjaciółki. Jasne że można się spotykać razem, w parach, w grupach, indywidualnie co nie znaczy, że osoby atrakcyjne dla siebie seksualnie, mogą w pewnym momencie poczuć do siebie większy pociąg niż do partnera. Czy to jest ryzykowanie? Dla mnie tak.
Argument że zawsze może nas spotkać ktoś kogo pokochamy - spoko, ale raczej nie zakochujemy się w randomach na ulicy albo w Panu Krzyśku który przynosi nam paczki do domu. Angażowanie się emocjonalne, wsparcie, służenie pomocą to budowanie głębokiej więzi- a przecież jesteśmy tylko ludźmi i działamy na siebie też seksualnie, takie prawa biologii.
Pewnie że miałam głęboką relacje z innym facetem, ale- przed związkiem. Dawał mi emocjonalnie to, czego nie miałam na co dzień. W związku te potrzeby mam zaspokojone więc nie szukam ich na zewnątrz i zwykle koleżeństwo jest zupełnie satysfakcjonujące i przy okazji mniej ryzykowne.

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

To to był twój przyjaciel czy przydupas?

Dla mnie moi bliscy znajomi są ważni, wspierali mnie, lubię ich i nie widzę potrzeby by ich odcinać od swojego życia, bo poznałam TŻ ( jeszcze tego używamy na Wizażu? ). Oczywiście spotkania nie są tak częste itp.

A jeśli już się tak martwicie znajomościami to... NAJLEPSZA KOCHANKA TO ŻONY KOLEŻANKA.

[Lasagna_ze_szpinakiem]

Napisane przez lubiekielbase

To to był twój przyjaciel czy przydupas?



Dla mnie moi bliscy znajomi są ważni, wspierali mnie, lubię ich i nie widzę potrzeby by ich odcinać od swojego życia, bo poznałam TŻ ( jeszcze tego używamy na Wizażu? ). Oczywiście spotkania nie są tak częste itp.



A jeśli już się tak martwicie znajomościami to... NAJLEPSZA KOCHANKA TO ŻONY KOLEŻANKA.

A to nie wiem, proponuję jego zapytać Raczej nie siedzę w głowie innych ludzi

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

[PumpkinEyes]

Napisane przez Lasagna_ze_szpinakiem

A to nie wiem, proponuję jego zapytać Raczej nie siedzę w głowie innych ludzi

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

To daj namiary.

---------- Dopisano o 16:28 ---------- Poprzedni post napisano o 16:28 ----------

Napisane przez lubiekielbase

a jeśli już się tak martwicie znajomościami to... Najlepsza kochanka to żony koleżanka. :d

xd

[DzieckoHagrida]

Kolejna gorzka prawda o życiu: wszystko co powiesz (facetowi, znajomym, rodzinie) zostanie użyte przeciwko tobie.

Żydowskie przysłowie: nie powierzaj nikomu tajemnic bo twój przyjaciel też ma przyjaciela, a tamten przyjaciel ma też przyjaciela...

[KsiezycNaPatelni]

Napisane przez DzieckoHagrida

Kolejna gorzka prawda o życiu: wszystko co powiesz (facetowi, znajomym, rodzinie) zostanie użyte przeciwko tobie.

Żydowskie przysłowie: nie powierzaj nikomu tajemnic bo twój przyjaciel też ma przyjaciela, a tamten przyjaciel ma też przyjaciela...

Wiem, że Świat nie jest bajką i raczej uważam go za miejsce bardziej paskudne, niż piękne, ale jak czytam, co tutaj piszesz, robi mi się smutno. Nie myślałaś o terapii?

[DzieckoHagrida]

Napisane przez KsiezycNaPatelni

Wiem, że Świat nie jest bajką i raczej uważam go za miejsce bardziej paskudne, niż piękne, ale jak czytam, co tutaj piszesz, robi mi się smutno. Nie myślałaś o terapii?

No to widać nie wiesz, że świat nie jest bajką.

[Alekto123]

Napisane przez Lumimi

Ja myślę że ogólnie upada trochę mit o nauce w sensie dobrych ocen czy studiów. Przez lata mówiono że studia i dobre oceny to taka gwarancja sukcesu. A potem okazywało się ze nie jest. W sensie są zawody do których studia są niezbędne, ale wiele osób szło na "jakieś" studia a potem było zdziwienie że nikt nie pada przed Panem/Panią Magistrem. Tak samo z ocenami. Wielu moich znajomych który byli prymusami wcale jakiegoś szału nie zrobili. Myślę że powoli zaczyna się dostrzegać że oprócz dobrych ocen po prostu trzeba być "zaradnym" (w bardzo ogólnym pojęciu).

Wysłane z mojego SM-G781B przy użyciu Tapatalka

Moim zdaniem studia sporo dają jeśli:

1. Zrobiło się research, czego można od samych studiów i od pracy oczekiwać, reseach jakie są wymagania pracodawców, jakie umiejętności są pożądane i na co można liczyć, np. finansowo, research na temat programu studiów na danej uczelni, wykładowców.

2. Wiesz, że robisz coś co lubisz. Może to nawet nie być wielka pasja, ale wystarczy, że to lubisz i na myśl o robieniu tego nie ziewasz i cię nie skręca.

Jeśli wiesz co lubisz i jakie masz predyspozycje oraz wiesz na co się piszesz idąc na studia, a także czego możesz oczekiwać potem, to jest zupełnie inna bajka.

Moje pierwsze studia były bez takiego pomyślunku i były nietrafione, natomiast drugie studia podjęłam po przeprowadzeniu researchu i wiedziałam, czego mogę oczekiwać i na co się piszę.

Myślę, że w Polsce problem jest to, że mało kto w wieku 18 lat ma porządnie zrobiony punkt 1 a często i punkt 2 stanowi problem z tego co zauważyłam, bo jednak wymaga jakiejś samoświadomości.

[TheSunTheMoonTheStars]

.

[PurePurr]

"Będzie dobrze" to najgłupsze pocieszenie jakie istnieje i jest po prostu pustym gadaniem kiedy ktoś wie, że nie może kogoś realnie pocieszyć ani zagwarantować mu poprawy sytuacji.

[karawanna]

Napisane przez PurePurr

"Będzie dobrze" to najgłupsze pocieszenie jakie istnieje i jest po prostu pustym gadaniem kiedy ktoś wie, że nie może kogoś realnie pocieszyć ani zagwarantować mu poprawy sytuacji.

Zgadzam się. Będzie dobrze albo nie będzie, tego nikt nie wie. Już lepiej nie powiedzieć nic niż rzucać tym oklepanym stwierdzeniem.