Różnica 2 lat między rodzeństwem. Początki.

[Farahh]

Hej!

To i ja się dopiszę Mam dwóch urwisów, starszy synek we wrześniu kończy 4 lata, a młodszy w grudniu kończy 3 Różnica to 15 miesięcy
Oj jak sobie przypomnę początki to przykro mi, że ten czas tak szybko zasuwa... teraz częściej myślę o trzecim dziecku, jeszcze jakbym miała mieć córcię to już w ogóle
Ogólnie jest ciężko na początku, ale dobra organizacja to podstawa
Pozdrawiam!

[essence30]

Witam wszystkie nowe dziewczyny !!!

Ja jestem już po usg połówkowym , ALka będzie miała siostrzyczkę... póki co mam łożysko przodujące i mam nadzieję, że wszystko dobrze się skonczy ..

Zastanawiam się czy nie kupic Ali większego łożeczka takiego tez z zabezpieczeniami, ale juz wymiar 140/70 albo 160/80 hmm . będzie miała 2 lata , to juz chyba moze w takim spać, jak myślicie?

[anankee]

Napisane przez essence30

Witam wszystkie nowe dziewczyny !!!

Ja jestem już po usg połówkowym , ALka będzie miała siostrzyczkę... póki co mam łożysko przodujące i mam nadzieję, że wszystko dobrze się skonczy ..

Zastanawiam się czy nie kupic Ali większego łożeczka takiego tez z zabezpieczeniami, ale juz wymiar 140/70 albo 160/80 hmm . będzie miała 2 lata , to juz chyba moze w takim spać, jak myślicie?

gratuluję Esse
jak wiesz Emi już od kilku miesiecy śpi na dole piętrowego łózka, mamy chyba takie 180/90, z barierką i wszystko jest ok. Potrafi sama na nie wejść i zejść.

A Fifi chory, ma początki zapalenia oskrzeli i zastrzyki 2xdziennie

[Sin_aah]

Majka ma miała 2 latka i rowny miesiąc kiedy urodziła się Julka. Julcia jest wczesniaczkiem, ciagle w inkubatorze, Maja przyszła jakos 3 dni po urodzeniu siostry, a z racji tego ze jest małym piorunem to narobiła tam na oddziale "bałaganu." Gdy zobaczyła siostrę to zaczęła krzyczeć Julcia, Julcia... Obudziła malutką, która dopiero co zasnęła( wczesniej prawie nie spała z bolu i raziło ja wszytsko w oczka), pielegniarki ja wyprosiły, miała przyjsc jak sie uspokoi, moj brat nagadał jej ze musi byc cicho, ze siostrzyczka musi duzo spac itd. to potem jak wrocila do mnie na sale to bylo tylko "nie lubię jej, nie lubię jej". Kilka dni pozniej znowu zaprowadzilismy ja do Julki, byla juz spokojnijsza, w domu pomagała wujkowi układac ubranka dla Julki i pytala sie keidy Julka bedzie w domu. Teraz z niecierpliwoscia czeka az Julcię wypiszą do domu. Przeszło jej, ale jak wrocimy do domu to pewnie bedzie bardzo zazdrosna. Pozdrawiam, Agnieszka. Gdyby mial ktos ochote porozmawiac to prosze to moje gg- 42620953.

[Norma]

Cześć
Jestem mamą dwóch synków,różnica wieku 2 latka i niecały miesiąc.Zawsze marzyłam,żeby mieć pierworodnego syna, a potem zachciało mi się braciszka dla niego i udało się Zwykła słabość do chłopców.Bałam się takiej różnicy wieku a jednocześnie chciałam,bo wydaje mi się,że bedą miec dobry kontakt.
Dużym ułatwieniem przed przyjściem na świat młodszego synka, było to,że:
-starszy spał na zwykłym łóżku od kiedy skończył 1 rok i 8 miesięcy,więc łóżeczko już czekał na maluszka
-obydwaj to śpiochy:straszy śpi w dzień 2,5h nawet 3h,łodszy do tej pory dużo spia a ma 4,5miesiąca,więc mam czas odetchnąć
-starszy chętnie chodzi,biega,wczesnie zaczął chodzić i zamiłowanie do tego mu zostało,więc od zeszłego roku coraz mniej korzystaliśmy z wózka bo zwyczajnie go nie potrzebował i tak jest do teraz.Potrafi spacerować ze mną 2 godzinki trzymając mnie za rekę,a ja drugą pcham wózek,w między czasie odwiedzamy place zabaw.Mieszkamy na 4 piętrze i wchodzi sam,a ja mogę spokojnie nieść młodszego podczas,gdy starszy maszeruje sam.
-jak miał 1 i 9 miesięcy zaczełam odzwyczajać go od pieluch i udało się,szybko załapał grubszą potrzebę,z sikaniem męczylismy się 3 tyg, a teraz nie ma już pieluch nawet na noc.Więc sprawa podwójnych pieluch odpadła.I z wc korzysta sam,wiec nie muszę odstawiac małego ,żeby wysadzić starszego.
-samodzielnie jada,na roczek dostał krzesełko do karmienia i uwielbiał w nim siedzieć,nie chciał być karmiony,jadał sam,na początku robiąc wielki bałagan,a potem stopniowo dochodził do wprawy.
Męczące było:
-oduczanie pieluchowania,bo ja z tym brzuchem musiałam schylać się kilkadziesiąt razy dziennie,przebierać,myć,u bierać.To samo po jedzeniu,sprzątnąć ten bałagan.A straszne problemy mialam ze schylaniem,taka prosta rzecz a wtedy mnie strasznie męczyło.
-kolki młodszego(starszy nie miał) a teraz o 19 codziennie jak w zegarku zaczynały się 3godzinne kolki,potem pomogły kropelki.Na szczęście nocki były spokojne,mały tylko jadł i spał i w ciągu dnia spał.
-wychodzenie na spacery,zaczęliśmy wychodzić w marcu,cięzko było stwierdzić w co ich ubrać,bo raz zimno,raz słonczenie,pogoda zmieniała się w ciągu kilku minut i nie wiedziałam jak ich ubrać.A najlepiej jak juz wychodzilismy a mały nagle zgłodniał i musiałam rozierac się,żeby go nakarmić.
Teraz już jest coraz łatwiej,tzn.starszy czasem się buntuje,ma cięzki okres,ale nie jest najgorzej,ja już bardziej sobie radzę z dwójką,mam jakiś schemat,wiem co i jak.Licze na to,ze potem bedzie coraz łatwiej.Cieszy mnie,że jest wiecej mam z dziećmi w takim odstępie czasowym i że dajecie radę To napawa nadzieją i utrzymuje w przekonaniu,ze warto się pomęczyć na początku
Pozdrawiam

[vanessa1781]

Czy jest ktoś chętny do odświeżenia i kontynuowania wątku?

[aga__tka]

dzień dobry
ja teraz mam 2x po 2 lata jedno 2 takie równiutkie, jak pisałam kiedyś a 2 lata temu po córce 2,5 roku urodziłam drugą córeczkę
muszę powiedzieć że to pół roku różnicy dużo zmienia, łatwiej jest, a dziewczyny się fajnie bawią... ale to jest ta sama płeć, nie wiem co by było gdyby był chłopiec, bo jednak pomiędzy córką i synem 2 lata jest i ta różnica się szybciej zatarła...

[vanessa1781]

Ja mam córkę 17 miesięcy i jestem w ciąży. Urodze jak starsza skończy 2 latka. Zawsze zakładała plan ze różnica ma być min 2 max 3 lata. Zaczęliśmy się więc starać o drugie i od razu za pierwszym razem pyk i jest-mam nadzieję bo dopiero 4 tydzień nie potwierdzone jeszcze u lekarza. Nie sądziłam że się uda tak od razu bo o pierwsze dziecko staraliśmy się 2 lata. Także jestem szczęśliwa i pełna nadziei ze będzie dobrze. Ze dam rade pogodzić macierzyństwo z dwójka maluchów i pracę zawodową. Teraz z jedną jakoś godze, mała chodzi chętnie do żłobka. Oby tak dalej.

[aga__tka]

a nie choruje? u mnie pierwsze dziecko prawie nie chorowało, ale do żłobka nie chodziło, bo w sumie mieliśmy siostrę na ostatnim roku studiów i kuzyna szukającego pracy i chętnie zostali z małym (kuzyn póki nie znajdzie pracy, jak znalazł to akurat były wakacje, a potem ja już byłam z córką w ciąży na tyle zaawansowanej, że miałam lekkie rozwarcie i musiałam siedzieć w domu....) potem wróciłam do pracy po macierzyńskim a dzieci najpierw z opiekunką a syn szybko do przedszkola poszedł... potem jak córka poszła do przedszkola, to akurat na macierzyńskim z drugą byłam i pierwszy rok spędziłam głównie w przychodni... co chwilę córka lub syn coś przynosili i po 2-3 razy w tygodniu do przychodni biegałam... wtedy sobie ustaliłam że po macierzyńskim nadal zostajemy przy opiekunce, bo o ile moja praca umożliwi mi wyskoczenie do przychodni, to już nie mogę siedzieć w domu z chorymi dziećmi całą zimę a opiekunka siedzi z najmłodszą, a jak starsze się pochorują to w razie czego i z nimi zostanie... niestety nie mamy w pobliżu babć ani dziadków i musimy polegać na dodatkowych ciociach...

trzymam kciuki żeby wszystko było dobrze...

[vanessa1781]

Do żłobka chodzi od sierpnia. W sierpniu przerabialiśmy gardło i biegunkę. We wrześniu na początku krtan. Jakiś miesiąc odpukac jest ok. Chodzi cały czas. Nawet w jej grupie w zeszłym tygodniu chodziło 3 dzieci a ona przetrwała i ja nie złapało. Mam nadzieję że się wychoruje teraz żeby później jak będzie w domu maleństwo nie przynosiła mi chorób do domu. Choć wiem że to będzie nieuniknione.
Moje babcie obie jeszcze pracują, a opiekunki nie chcę jakiejś z ulicy bo moja koleżanka miał a taką, niby fajna dziewczyna, a wyniosła jej z domu całą biżuterię. Także pozostał żłobek. Później mam plan starszą posłać do przedszkola a młodsze do żłobka. Ale póki co nie myślę jeszcze o tym bo to daleka droga do tego.

[ZamyslonaRoztargniona]

U mnie równo 2 lata.
Aktualnie syn ponad 4, córka ponad 2.
Jak jest teraz? Plaża i wakacje
Nie ma pieluch, butelek, smoczków. Sami jedzą, sami się ubierają, sami się ze sobą bawią (mimo różnicy płci).
Od początku śpią razem w pokoju. Są bardzo zżyci ze sobą. Syn ma dużo więcej cierpliwości ode mnie i uczy siostrę przydatnych umiejętności, tłumaczy jej.
W tygodniu żłobek i przedszkole. Wszystko z zegarkiem w reku żeby wyrobić się z odwiezieniem, 8h w pracy i odbiór.

Początki nie były łatwe (syn dopiero stawiał pierwsze kroki jak urodziła się siostra). Wtedy żałowałam,że nie ma różnicy 3 lata. Teraz jestem zachwycona.

[871319bc27e9d09c3f0d50d55d02d0b6e86b5c84]

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

U mnie równo 2 lata.
Aktualnie syn ponad 4, córka ponad 2.
Jak jest teraz? Plaża i wakacje
Nie ma pieluch, butelek, smoczków. Sami jedzą, sami się ubierają, sami się ze sobą bawią (mimo różnicy płci).
Od początku śpią razem w pokoju. Są bardzo zżyci ze sobą. Syn ma dużo więcej cierpliwości ode mnie i uczy siostrę przydatnych umiejętności, tłumaczy jej.
W tygodniu żłobek i przedszkole. Wszystko z zegarkiem w reku żeby wyrobić się z odwiezieniem, 8h w pracy i odbiór.

Początki nie były łatwe (syn dopiero stawiał pierwsze kroki jak urodziła się siostra). Wtedy żałowałam,że nie ma różnicy 3 lata. Teraz jestem zachwycona.

U mnie podobnie. Syn 5 lat, córa 3 i jest tak jak piszesz. Teraz mam okres gdzie dzieciaki fantastycznie się ze sobą bawią, nie ma bijatyk i wojen. I też żałowałam na początku że ta różnica będzie za mała, że nie dam rady... Było ciężko ale to minęło. Minęło tak, że zastanawiam się nad kolejnym.

[ZamyslonaRoztargniona]

[1=871319bc27e9d09c3f0d50d 55d02d0b6e86b5c84;6608004 6]U mnie podobnie. Syn 5 lat, córa 3 i jest tak jak piszesz. Teraz mam okres gdzie dzieciaki fantastycznie się ze sobą bawią, nie ma bijatyk i wojen. I też żałowałam na początku że ta różnica będzie za mała, że nie dam rady... Było ciężko ale to minęło. Minęło tak, że zastanawiam się nad kolejnym.[/QUOTE]
Ale to znów parka musi być
Mam znajoma która ma już 2 dziewczyny (poczatek podstawówki) własnie z róznicą 2 lata. U niej też tak fajnie i zachciało jej się kolejnego. Teraz ma 2 latkę - jak jedynaczkę. Mowi że z tamtą dwójką nie miała tyle roboty co z ta jedną. I nie chodzi o inny charakter, tylko najmłodsza cały czas domaga sie jej uwagi. Starsze siostry mają swoje życie, swoje sprawy, więc pobawią się z maluchem chwilkę, a z drugiej strony te starsze trzeba przy lekcjach przypilnować, iść z nimi na ciuchowe zakupy czy pogadać o trudnych tematach.

[871319bc27e9d09c3f0d50d55d02d0b6e86b5c84]

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

Ale to znów parka musi być
Mam znajoma która ma już 2 dziewczyny (poczatek podstawówki) własnie z róznicą 2 lata. U niej też tak fajnie i zachciało jej się kolejnego. Teraz ma 2 latkę - jak jedynaczkę. Mowi że z tamtą dwójką nie miała tyle roboty co z ta jedną. I nie chodzi o inny charakter, tylko najmłodsza cały czas domaga sie jej uwagi. Starsze siostry mają swoje życie, swoje sprawy, więc pobawią się z maluchem chwilkę, a z drugiej strony te starsze trzeba przy lekcjach przypilnować, iść z nimi na ciuchowe zakupy czy pogadać o trudnych tematach.

To fakt. Gdybym zaszła to różnica byłaby już duża. Poza tym patrząc na moją małą przylepkę to nie mogłabym jej tego zrobić. Dlatego u mnie raczej rozsądek wygra.

[ZamyslonaRoztargniona]

[1=871319bc27e9d09c3f0d50d 55d02d0b6e86b5c84;6608177 6]To fakt. Gdybym zaszła to różnica byłaby już duża. Poza tym patrząc na moją małą przylepkę to nie mogłabym jej tego zrobić. Dlatego u mnie raczej rozsądek wygra.[/QUOTE]
Ja już decydowanie więcej nie planuję.
Cieszę się że wstawanie w nocy i pieluchy mam już za sobą.
Teraz jesteśmy na innym etapie życia,inaczej spędzamy z dziećmi czas, a przy kolejnym maluszku trzeba by się znów było trochę cofnąć do poprzedniego etapu i próbować łączyć oba.

[vanessa1781]

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

U mnie równo 2 lata.
Aktualnie syn ponad 4, córka ponad 2.
Jak jest teraz? Plaża i wakacje
Nie ma pieluch, butelek, smoczków. Sami jedzą, sami się ubierają, sami się ze sobą bawią (mimo różnicy płci).
Od początku śpią razem w pokoju. Są bardzo zżyci ze sobą. Syn ma dużo więcej cierpliwości ode mnie i uczy siostrę przydatnych umiejętności, tłumaczy jej.
W tygodniu żłobek i przedszkole. Wszystko z zegarkiem w reku żeby wyrobić się z odwiezieniem, 8h w pracy i odbiór.

Początki nie były łatwe (syn dopiero stawiał pierwsze kroki jak urodziła się siostra). Wtedy żałowałam,że nie ma różnicy 3 lata. Teraz jestem zachwycona.

Cieszę się że to napisałaś bo dodałaś mi otuchy. U nas będzie podobnie, żłobek, przedszkole i do pracy. Też czasem się zastanawiam czy się nie pospieszylismy z tym drugim ale jakoś tak też pomyśleliśmy ze póki siedzimy w tych pieluchach, kaszkach to może będzie łatwiej. Szczerze to nie wiem czy za parę lat chciałoby mi się do tego wracać. Ale nie mówię nie bo kto wie czy mi coś nie odbije za 5-10 lat
Ale póki co zaczynam dopiero 5 tydzień i nie mogę się doczekać jakiegoś 7-8 żeby pójść na usg i dowiedzieć się czy wszystko jest ok.

[aga__tka]

moim zdaniem 2 lata to bardzo dobra odległość... choć mówiąc szczerze moje 3 dziecko w podobnej odległości to uważam że już gorzej, bo najstarszy syn był cały czas jeszcze dość mały... podziwiam ludzi, którzy decydują się na trójkę w jeszcze krótszych odstępach... ja teraz jak mała ma 2 lata wyszłam na prostą w końcu, ale na prostej z dwójką byłam dużo szybciej, choć rzeczywiście początki, jak starsze wariuje przy chodzeniu i za nic nie chce za rękę są trudne... ale to zdążysz ogarnąć na macierzyńskim jeszcze, a potem jak będziesz do pracy wracać, to już starsze jest ogarnięte, a młodsze się chętnie ze starszym bawi... oczywiście ważne jest żeby nie wzbudzić między dziećmi zazdrości, bo znam i takie przypadki i wtedy zostawić ich samych na sekundę w pokoju to strach... zazdrość często myślę że nieświadomie generuje rodzina... ja musiałam kilkakrotnie tłumaczyć Teściowej, że jak wychodzę młodsze karmić, a starsze zostaje z nią czy Tatą, to żeby nie mówiła, że mama poszła do młodszego i dlatego teraz nie może Tobą się zająć, tylko żeby mówiła że mama jest zajęta... no skoro dziecko nie widziało że idę się przytulać do młodszego a jest z babcią, która przyjeżdża raz kiedyś i dobrze się bawi, to takie teksty są zupełnie niepotrzebne...
albo tekst sąsiadki: pewnie teraz mama ma dla Ciebie mniej czasu (czy coś podobnego)

[mistrzIma]

U nas różnica dwa lata bez dwóch miesięcy, starszak ma prawie 3 i pół roku, młodsza półtora. Początki ciężkie, byłam z nimi sama bez żadnej pomocy, bo wszystkie babcie daleko.Tak jakoś po roku mniej więcej poczułam, że sobie radzę, tj. panuję przeważnie nad sytuacją Kilka miesięcy temu zaczęli się ze sobą bawić - super sprawa. Do tej pory bywa ciężko, np. upilnowanie ich na placu zabaw przez jedną osobę graniczy z cudem - miałam już kilka niebezpiecznych sytuacji, bo obydwoje są na etapie "wspinaczek". Teraz jest trochę łatwiej, bo synek chodzi do przedszkola i przynajmniej szybkie zakupy mogę w miarę bezproblemowo zrobić, no i córce poświęcić trochę czasu tylko dla niej - coś, czego wcześniej prawie nie miała.

[ladyk24na7]

Napisane przez mistrzIma

U nas różnica dwa lata bez dwóch miesięcy, starszak ma prawie 3 i pół roku, młodsza półtora. Początki ciężkie, byłam z nimi sama bez żadnej pomocy, bo wszystkie babcie daleko.Tak jakoś po roku mniej więcej poczułam, że sobie radzę, tj. panuję przeważnie nad sytuacją Kilka miesięcy temu zaczęli się ze sobą bawić - super sprawa. Do tej pory bywa ciężko, np. upilnowanie ich na placu zabaw przez jedną osobę graniczy z cudem - miałam już kilka niebezpiecznych sytuacji, bo obydwoje są na etapie "wspinaczek". Teraz jest trochę łatwiej, bo synek chodzi do przedszkola i przynajmniej szybkie zakupy mogę w miarę bezproblemowo zrobić, no i córce poświęcić trochę czasu tylko dla niej - coś, czego wcześniej prawie nie miała.

"Panuję nad sytuacją" - też lubię ten tekst . Uczyniłam z niego moje motto, bo innego wyjścia nie mam. U mnie różnica między dziećmi jest niewielka: rocznikowo są rok po roku, w miesiącach 17 mcy różnicy. Jak urodziły się bliźniaki, to córka miała rok i 5 miesięcy. Teraz mała ma 2,5 roku, a chłopcy po 13 miesięcy. Początki, cóż... bez lukru, hardcore. Ale trzymam się myśli, że później jest łatwiej i mała różnica wieku wyjdzie wszystkim na plus .

[aga__tka]

no nie powiem, bliźniaki po 17 miesiącach, to rzeczywiście musiało być wyzwanie... jeszcze myślę że musisz trochę ponad rok wytrzymać, żeby powiedzieć że najgorsze za Tobą... dla mnie najtrudniejsze okresy to jak dziecko zaczyna chodzić, a potem gdzieś w okolicach dwóch lat, gdzie zaczyna mieć bardzo silne własne zdanie, a konsekwencji wielu zachowań nie jest w stanie pojąć

[mistrzIma]

Napisane przez ladyk24na7

"Panuję nad sytuacją" - też lubię ten tekst . Uczyniłam z niego moje motto, bo innego wyjścia nie mam. U mnie różnica między dziećmi jest niewielka: rocznikowo są rok po roku, w miesiącach 17 mcy różnicy. Jak urodziły się bliźniaki, to córka miała rok i 5 miesięcy. Teraz mała ma 2,5 roku, a chłopcy po 13 miesięcy. Początki, cóż... bez lukru, hardcore. Ale trzymam się myśli, że później jest łatwiej i mała różnica wieku wyjdzie wszystkim na plus .

Podziwiam Cię Ale my, kobiety, jesteśmy silne i szybko uczymy się organizacji. Damy radę

[pfffh]

U mnie dwóch chlopakow- 3,5 roku i 1,5 roku. I muszę przyznać że jest masakra. Oczu z nich nie można spuścić. Bo albo się biją o zabawki, albo starszy dusi młodszego, młodszy gryzie starszego. Wszedzie włażą, aby wyżej, aby głębiej. Jak się mały urodził to starszy poszedł do żłobka więc przynosił wszystkie choroby po kolei. Teraz jest już w przedszkolu i mieliśmy tylko anginę póki co.

[ZamyslonaRoztargniona]

Napisane przez pfffh

U mnie dwóch chlopakow- 3,5 roku i 1,5 roku. I muszę przyznać że jest masakra. Oczu z nich nie można spuścić. Bo albo się biją o zabawki, albo starszy dusi młodszego, młodszy gryzie starszego. Wszedzie włażą, aby wyżej, aby głębiej. Jak się mały urodził to starszy poszedł do żłobka więc przynosił wszystkie choroby po kolei. Teraz jest już w przedszkolu i mieliśmy tylko anginę póki co.

U mnie też był taki etap. Na czszęście minął.

[ladyk24na7]

Napisane przez aga__tka

no nie powiem, bliźniaki po 17 miesiącach, to rzeczywiście musiało być wyzwanie... jeszcze myślę że musisz trochę ponad rok wytrzymać, żeby powiedzieć że najgorsze za Tobą... dla mnie najtrudniejsze okresy to jak dziecko zaczyna chodzić, a potem gdzieś w okolicach dwóch lat, gdzie zaczyna mieć bardzo silne własne zdanie, a konsekwencji wielu zachowań nie jest w stanie pojąć

Osławiony bunt dwulatka dopadł moją córkę, a chłopaki właśnie rozwijają się motorycznie, także jest "wesoło". Myślę, że jak cała trójka pójdzie do przedszkola, a ja wrócę do pracy to złapię choć trochę "odsapki" i dystansu

Wysłane z mojego SM-G903F przy użyciu Tapatalka

[vanessa1781]

Mnie najbardziej martwi jak obydwoje zaczną chorować w jednym czasie. Teraz jak córka jest chora to strasznie to przeżywam i się martwię a co dopiero jak zaczną we dwoje. No... chyba że się już odpornie

[mistrzIma]

Napisane przez pfffh

U mnie dwóch chlopakow- 3,5 roku i 1,5 roku. I muszę przyznać że jest masakra. Oczu z nich nie można spuścić. Bo albo się biją o zabawki, albo starszy dusi młodszego, młodszy gryzie starszego. Wszedzie włażą, aby wyżej, aby głębiej. Jak się mały urodził to starszy poszedł do żłobka więc przynosił wszystkie choroby po kolei. Teraz jest już w przedszkolu i mieliśmy tylko anginę póki co.

Skąd ja to znam Bywają takie dni, że cały czas muszę ingerować, najczęściej wedle schematu: starszak się czymś bawi - młodsza mu to chce zabrać - on nie chce dać - ona go gryzie lub wyrywa mu i ucieka - on płacze lub krzyczy i ją goni...Ciężko mi wtedy zrobić cokolwiek innego niż ich pilnowanie.

A chorują zawsze albo razem, albo jedno po drugim. Już się do tego przyzwyczaiłam

Mnie to się teraz wydaje, że fajna jest różnica 5 lat między dziećmi, kiedy starsze jest bez pieluchy, samo się załatwia, samo je, potrafi się ubrać, chodzi do przedszkola.

[ladyk24na7]

Napisane przez vanessa1781

Mnie najbardziej martwi jak obydwoje zaczną chorować w jednym czasie. Teraz jak córka jest chora to strasznie to przeżywam i się martwię a co dopiero jak zaczną we dwoje. No... chyba że się już odpornie

U nas zazwyczaj jest efekt domina. Jak jedno zacznie chorować, to zaraz po nim chore jest drugie i trzecie. A na końcu zazwyczaj łapią rodzice . Najgorsze jest to, że jak się zarażam od dzieciaków, to przechodzę choroby gorzej niż jak nie miałam dzieci. Ostatnio uraczyli mnie zmasowanym atakiem gluta i dostałam zapalenia oskrzeli... bez antybiotyku, kroplówek z kawy i red bulla się nie obeszło . Jakoś funkcjonować trzeba.

Wysłane z mojego SM-G903F przy użyciu Tapatalka

[vanessa1781]

Napisane przez ladyk24na7

U nas zazwyczaj jest efekt domina. Jak jedno zacznie chorować, to zaraz po nim chore jest drugie i trzecie. A na końcu zazwyczaj łapią rodzice . Najgorsze jest to, że jak się zarażam od dzieciaków, to przechodzę choroby gorzej niż jak nie miałam dzieci. Ostatnio uraczyli mnie zmasowanym atakiem gluta i dostałam zapalenia oskrzeli... bez antybiotyku, kroplówek z kawy i red bulla się nie obeszło . Jakoś funkcjonować trzeba.

Wysłane z mojego SM-G903F przy użyciu Tapatalka

Ja też się zawsze zarażam od małej, jak mamy katar to zawsze razem a później zazwyczaj jeszcze tatuś łapie

[pola_m]

cześć
U nas też różnica dwa lata (bez trzech tygodni). I jestem arcy zadowolona z takiej różnicy wieku. Na początku nie było łatwo (bo mieszkaliśmy za granicą, mąż pracował i ja byłam z nimi sama i zdarzało się że wyłam razem z dziećmi z bezsilności), ale daliśmy radę i nawet jeździliśmy z tą dwójką na rowerze (dzieci w przyczepce), czy chodziliśmy w góry (chusta i nosidło turystyczne).

Dzieci (teraz 2,5 i 4,5) mają super więź między sobą, choć jest też sporo kłótni i bitew, trochę zazdrości, ale i przyjaźń najlepsza na świecie, pisałam zresztą o tym tutaj

[ZamyslonaRoztargniona]

Napisane przez mistrzIma

Mnie to się teraz wydaje, że fajna jest różnica 5 lat między dziećmi, kiedy starsze jest bez pieluchy, samo się załatwia, samo je, potrafi się ubrać, chodzi do przedszkola.

Wystarczą 3 lata. 3latek który idzie do przedszkola ma już te umiejętności.
Z tym że im większa różnica wieku, tym mniej dzieci dla siebie atrakcyjne są pod katem wspólnej zabawy.
Dla mnie 5 lat to już by była przepaść.