Życie bez miłości 5

[Naomi21]

Dobrze, że z nim skończyłaś No i właśnie: każde rozstanie coś nam daje i uczy czegoś nowego. Co nie oznacza, że już nie popełnimy błędów: popełnimy inne

Trzymam kciuki za pracę! Ja ciągle pracuję w domu, ale już się przyzwyczaiłam i dostrzegam plusy takiej sytuacji. Skoro masz dużo czasu, to teraz w końcu możesz przyjechać do nas

[Shinn]

Napisane przez Naomi21

Dobrze, że z nim skończyłaś No i właśnie: każde rozstanie coś nam daje i uczy czegoś nowego. Co nie oznacza, że już nie popełnimy błędów: popełnimy inne

Trzymam kciuki za pracę! Ja ciągle pracuję w domu, ale już się przyzwyczaiłam i dostrzegam plusy takiej sytuacji. Skoro masz dużo czasu, to teraz w końcu możesz przyjechać do nas

Właśnie o tym myślałam, żeby wreszcie pojawić się w Warszawie
Od tamtego roku już umawiam się z Wami i dojechać nie mogę.

[Naomi21]

^^^ Super pomysł Maconha teraz zwiedza świat, ale w przyszłym tygodniu już chyba ma być, ja jestem wolna i chętna, więc przyjeżdżaj

[Przytul_Mnie_Dzisiaj]

Życie bez miłości - dział odpowiedni dla mnie... niestety.

Piszecie o niedostępności... może moja nieśmiałość też powoduje, że taka się wydaję?

[9b13fa772a089c950fe653392ec6a155eb1c8e79_603597153b11b]

Swoją drogą ja jestem ciekawa jak mnie postrzegają inni Nikt mi nigdy nie powiedział 'wyglądasz na..'

[Przytul_Mnie_Dzisiaj]

Mi też nikt nie mówił. Domyślam się tylko, że przez nieśmiałość mogę wyjść na wyniosłą czy niedostępną(bo gdzieś jakieś dziewczyny pisały, że tak właśnie mają).

Wyjdzie się do klubu to nawet żaden facet nie zagada, pomijając tych obleśnie pijanych 30-latków.

W "zdobywaniu" miłości lepiej być jednak śmiałym niż ładnym.

[Naomi21]

[1=9b13fa772a089c950fe6533 92ec6a155eb1c8e79_6035971 53b11b;41653341]Swoją drogą ja jestem ciekawa jak mnie postrzegają inni Nikt mi nigdy nie powiedział 'wyglądasz na..'[/QUOTE]

Nawet gdyby Ci powiedzieli, to pytanie na ile jest to szczere lub miarodajne. Ja już słyszałam tyle sprzecznych opinii, że sama nie wiem

Napisane przez Przytul_Mnie_Dzisiaj

W "zdobywaniu" miłości lepiej być jednak śmiałym niż ładnym.

A najlepiej być dwa w jednym i wtedy po problemie Moim zdaniem jednak w zdobywaniu miłości liczy się przede wszystkim otwartość i fart, a nie uroda czy pewność siebie.

[banjaluka]

Witam, dopiero zaczynam swoją przygodę na Wizażu i już znalazłam dla siebie idealny wątek... niestety
Od dwóch lat mam chorą sytuację pomiędzy mną a moją pierwszą miłością, na początku były motyle w brzuchu, oboje byliśmy bardzo zauroczeni sobą ale z jego strony raczej nic poza tym, byłam jeszcze wtedy w liceum a on jest o kilka lat starszy, pracuje, byliśmy z innych miejscowości więc siłą rzeczy mało nas łączyło i po dwóch miesiącach on nagle przestał się do mnie odzywać, zero pożegnania, wyjaśnienia czegokolwiek. Strasznie to przeżyłam, obwiniałam siebie za wszystko, później on związał się z kimś innym i poczułam że muszę już sobie odpuścić, iść dalej ze swoim życiem. Na studiach poznałam cudownego faceta, który strasznie się o mnie starał, traktował jak nikt inny w życiu, więc zgodziłam się z nim być, chociaż wiedziałam że tak naprawdę nie czuję do niego nic więcej. Po dwóch miesiącach znowu podobna sytuacja, zerwał ze mną nie podając konkretnego powodu, wtedy wpadłam z histerię, poczułam ze nie moge stracić kogoś kto był dla mnie najlepszy, ale on był nieustępliwy. Mimo to opiekował się mną i staraliśmy sie przyjaźnić dopóki nie odkryłam, że tak naprawdę odszedł do innej...
Oczywiście wtedy cudownym trafem gdy mój pierwszy chłopak dowiedział sie że kogoś mam, chciał odnowić znajomość, po zerwaniu szukałam pocieszenia, ale też byłam zbyt cyniczna żeby się z nim związać, pogrywałam nim i chyba to go kręciło, do czasu kiedy naprawdę zorientowałam się że znowu się angażuje. Chciałam to zatrzymać, bo wiedziałam że pewnie znowu nic z tego nie wyjdzie, jesteśmy dziwnymi typami ludzi którzy nie potrafią oboje naprawdę zaangażować się w związek z wszystkimi plusami i minusami. Mimo to znowu próbowaliśmy być ze sobą, raz było dobrze raz źle, ale ciągle byliśmy zmęczeni tą sytuacją, tym że nie wiemy do końca co naprawdę czujemy, czy to że jestesmy razem jest słuszne. W końcu doszliśmy do muru i on zdecydował się rzucić prace, przeprowadzić do innego miasta, odnaleźć siebie...
Ja jestem już pozbawiona wszelkich sił, moja samoocena sięga zera i nie wiem czy po prostu tak źle trafiam na facetów czy może jestem tym typem człowieka, który nie powinien się z nikim wiązać...
Myślicie, że można zdecydować się na taki wybór pozostania samą przez całe życie dlatego że nie potrafimy być z kimś, nie chcemy siebie i kogoś narażać na jeszcze większe rozczarowania?

[Shinn]

Napisane przez Naomi21

^^^ Super pomysł Maconha teraz zwiedza świat, ale w przyszłym tygodniu już chyba ma być, ja jestem wolna i chętna, więc przyjeżdżaj

No dobra, dobra... Tylko pasuje wam w tygodniu czy na weekend, bo jak week to ja odpadam, bo mam dorywczą robote jako hostessa właśnie na weekendy, ale może bym się dogadała jakoś, żeby wziąć wolne

[Naomi21]

Mi jest to obojętne, mogę się dostosować

[D_94]

Banjaluka - miałaś dwa mało poważne związki i już chcesz planować, że do końca życia będziesz sama? Głowa do góry. Jesteś jeszcze młoda, poznasz jeszcze wielu facetów i w końcu poznasz kogoś w kimś zakochasz się z wzajemnością i będziecie do siebie pasować

[Shinn]

Napisane przez Naomi21

Mi jest to obojętne, mogę się dostosować

Dobra to jak Mac, wróci to jakoś się dogadamy

[Przytul_Mnie_Dzisiaj]

Widzę, że mało osób podziela mój los ;D

A dzisiaj mam doła. Chciałabym, aby ktoś mnie przytulił; zakochał się we mnie, a ja w nim.

Ile można czekać?

[9cf1d31d279bad27b001c12cbf2de6a056fa95f2_6583802d27f04]

Napisane przez kotek77

Czasami jednak czuję się samotna

Każdy czasem się tak czuje, nawet osoby w związku niestety. Głowa do góry

Napisane przez jennifer777

Cze dziewczyny, dołączam do wątku.

Wielokrotnie słyszałam " ojej jaka jestes miła, a wyglądasz na zołzę" Nie chcę sprawiać takich pozorów, a jednoczesniej jak juz ktoś mi się podoba to specjalnie nie daję po sobie znać że mi się podoba, to jest nienormalne:|

Mam tak samo!

Napisane przez Naomi21

Wracam na wątek jako singielka,

Jestem w szoku! Ale widać, że sporo Ci ten związek uświadomił, że nie wolno odcinać się od ludzi dla faceta

Napisane przez Shinn

A u mnie w porządku. W środę minęło 7 miesięcy od rozstania z moim eks. Nie mamy ze sobą w ogóle kontaktu, a ja pod tym względem czuję się naprawdę fantastycznie. Dostrzegłam jaka była głupia i naiwna, ale cóż... najważniejsze, że wyciągnęłam wnioski i wiem jakich błędów już nie popełniać.

Napisane przez Przytul_Mnie_Dzisiaj

Wyjdzie się do klubu to nawet żaden facet nie zagada, pomijając tych obleśnie pijanych 30-latków.

Do mnie też nie, ale nie czuję się przez to brzydsza czy coś Nie jestem typem dziewczyny, którą zaczepia się ulicy i nie warto snuć innych teorii

Napisane przez Przytul_Mnie_Dzisiaj

A dzisiaj mam doła. Chciałabym, aby ktoś mnie przytulił; zakochał się we mnie, a ja w nim.
Ile można czekać?

Nie wiem co Ci polecić na doła, bo niestety sama mam takie "trudne" dni. Zauważyłam, że nasila się to w wakacje czy w pobliżu imprez typu: święta czy sylwester. Ile można czekać? Trzeba się czymś zająć wtedy czas szybciej leci A po co czekać? Można też samemu zaatakować. (Ja ostatnio tak przyatakowałam, że do dziś się leczę z chłopaka, ale nie żałuję, że spróbowałam. Żałuję tylko, że się skończyło).

[9b13fa772a089c950fe653392ec6a155eb1c8e79_603597153b11b]

[1=9cf1d31d279bad27b001c12 cbf2de6a056fa95f2_6583802 d27f04;41678730]
Nie wiem co Ci polecić na doła, bo niestety sama mam takie "trudne" dni. Zauważyłam, że nasila się to w wakacje czy w pobliżu imprez typu: święta czy sylwester. Ile można czekać? Trzeba się czymś zająć wtedy czas szybciej leci A po co czekać? Można też samemu zaatakować. (Ja ostatnio tak przyatakowałam, że do dziś się leczę z chłopaka, ale nie żałuję, że spróbowałam. Żałuję tylko, że się skończyło).[/QUOTE]

Każdy ma chyba czasem takie dni

Ja już chyba nie będę sama próbować, jakoś nie wiem... jak ma coś być to będzie

[201803111829]

Napisane przez Shinn

Ja cię trochę rozumiem. Wielokrotnie słyszałam od kolegów, obcych mężczyzn czy nawet koleżanek, że wyglądam na zołzę. I w sumie wcale się nie dziwię, że faceci się dystansują widząc mnie- mam minę w stylu; Patrz na mnie, ale mnie nie rusz. I możliwe, że wiele osób się peszy w tej kwestii. Próbuję walczyć z tym i częściej się uśmiechać, no ale...

Podczytuję sobie czasem ten wątek i postanowiłam odpisać na tego posta - widzicie - wy wyglądacie ZA kobieco, a ja mało kobieco ;p I to właśnie odstrasza kolesi u mnie. Makijaż, glany, czarne ciuchy, trampki, koszula w kratę narzucona, ramoneska... I ostatnio się dowiedziałam, że jak ścięłam włosy to już w ogóle jak facet i "wyjdź i nie wracaj". Bo faceci to chcą kobiecych kobiet, a nie babochłopów Jestem dobra jako kumpelka, ale nie partnerka. Przyznaję, od tego czasu ubieram się trochę bardzoej kobieco, ale nie zarzuciłam swojego rockowego stylu

[9b13fa772a089c950fe653392ec6a155eb1c8e79_603597153b11b]

Napisane przez _Tinkerbell

Podczytuję sobie czasem ten wątek i postanowiłam odpisać na tego posta - widzicie - wy wyglądacie ZA kobieco, a ja mało kobieco ;p I to właśnie odstrasza kolesi u mnie. Makijaż, glany, czarne ciuchy, trampki, koszula w kratę narzucona, ramoneska... I ostatnio się dowiedziałam, że jak ścięłam włosy to już w ogóle jak facet i "wyjdź i nie wracaj". Bo faceci to chcą kobiecych kobiet, a nie babochłopów Jestem dobra jako kumpelka, ale nie partnerka. Przyznaję, od tego czasu ubieram się trochę bardzoej kobieco, ale nie zarzuciłam swojego rockowego stylu

Mi się wydaje, że też ze mnie byłaby lepsza koleżanka do piwa, niż dziewczyna Też nie ubieram się jakoś specjalnie pięknie, czy kobieco, zwykłe dżinsy/czarne spodnie, w większości przypadków płaskie buty, nierzadko bluza zamiast sweterka czy marynarki.. Ale szczerze, są różne gusta Nie wierzę, że wszyscy faceci lubią tylko i wyłącznie kobiety w sukienkach i mega kobiece.

Czasami widzę przypadki par, gdzie naprawdę nie mam pojęcia co jedno w drugim widzi i jakim cudem są razem Nie tylko style się bardzo różnią, ale także powala różnica w atrakcyjności. Więc jest nadzieja dla wszystkich

[angel 23]

hej dziewczyny, postanowiłam dołączyć do Was, bo jestem w tej samej sytuacji. Kończę studia, za tydzień obrona :O wszystko układa się super ale brakuje mi jednego. Chłopaka. w przeszłości odrzucałam "kandydatów" bo ciągle widziałam w nich jakieś wady. Czasem czuję, szczególnie patrząc na moje koleżanki w związkach, że też bardzo chciałabym już z kimś być. z 2 strony podoba mi się wolność, mam czas dla siebie, rodziny, mogę robić co chcę...oczywiście od czasu do czasu słyszę pytania od rodziny czy już kogoś mam itp itd ale ja wtedy mówię, że jak znajdę kogoś odpowiedniego to na pewno się o tym dowiedzą poza tym kiedy już nadarza mi się jakaś okazja bycia z kimś, to automatycznie uciekam przed tym...boję się kolejnego rozczarowania, bycia oszukiwaną ehh chyba już sama nie wiem czego chcę mimo wszystko widzę, że nie ja jedna mam takie problemy i miło tak się nawzajem wyżalić i pocieszyć, bo od razu człowiek czuje się jakoś tak lepiej

[201803111829]

Ja zawiodłam się niedawno na jednym facecie z którym byłam zaręczona (!) i który uciekł przy pierwszym poważnym problemie... I wiecie co - był sobie kiedyś jeden chłopak mną zainteresowany, lubiliśmy się - ale ja miałam tego pierwszego. I ten drugi (kolega) ma dziewczynę, a ja niedawno bardzo potrzebowałam pomocy, i on mi pomógł.. Nie wiem czemu dziewczyny, ale spojrzałam mu w oczy, uśmiechnął się i mam TAAAAAAAAKIE motylki od przeszło 2 tygodni! No ja po 1. ciągle mam nadzieję, że mi przejdzie, a po 2. nie zrobił NIC co mogłoby sprawić przypływ motylków.. I tak siebie nie ogarniam, bo ja nie chcę z nikim być, ale coraz częściej przyłapuję się na wymyślaniu różnych sytuacji, no nie ogarniam się, czaicie to? Coraz częściej sobie myślę "boże, żeby już zerwali".. MÓZGU, TY CHAMIE

[Naomi21]

Napisane przez Przytul_Mnie_Dzisiaj

Ile można czekać?

Oj długo Ja w pierwszy naprawdę poważny związek (dłuższy niż pół roku) weszłam jako 26-latka.

[1=9cf1d31d279bad27b001c12 cbf2de6a056fa95f2_6583802 d27f04;41678730]Ale widać, że sporo Ci ten związek uświadomił, że nie wolno odcinać się od ludzi dla faceta
[/QUOTE]

Nie odcinałam się - aż tak głupia nie byłam Raczej odpuściłam sobie wiele rzeczy, przestałam się starać, ale w tamtym związku czułam się tak kochana i bezpieczna, że myślałam, że to nie ma znaczenia. Niestety, związki są dużo bardziej skomplikowane niż "spotkali się i pokochali, a potem żyli długo i szczęśliwie"

Napisane przez _Tinkerbell

Podczytuję sobie czasem ten wątek i postanowiłam odpisać na tego posta - widzicie - wy wyglądacie ZA kobieco, a ja mało kobieco ;p I to właśnie odstrasza kolesi u mnie. Makijaż, glany, czarne ciuchy, trampki, koszula w kratę narzucona, ramoneska...

Taki styl też można trochę przerobić na kobiecy, np. sukienka i glany.Wygląda to całkiem fajnie i wielu facetom się podoba A zresztą... podobanie się facetom to najmniejszy problem, bo zawsze znajdzie się ktoś, kto uzna Cię za piękność. Gorzej z tym, żeby i on się nam spodobał i żeby zaiskrzyło

[meg1702]

Ja jestem strasznie zamknięta na facetów.
Być może jest to sprawa tego, że w bardzo młodym wieku przeżyłam swoją pierwszą prawdziwą miłość. Jednak nie było tak kolorowo. Ciągle coś na mnie wymuszał, był bardzo zazdrosny i to zostawiło trwały ślad i uraz do facetów. W liceum miałam nieciekawą sytuację. Mianowicie na pierwszej mojej imprezie mój kolega dobierał się do mnie... W sposób szczególny, bo nie mogłam się od niego uwolnić, nie było akurat nikogo, krzyczałam, ale bez efektu. Jednak na szczęście nie doszło do gwałtu. Długo miałam niechęć do swojego ciała, nie mogłam się po tym pozbierać. Chodziłam do psychologa. Teraz gdy minęło kilka lat nadal nie mogę znaleźć sobie miejsca przy facecie- po prostu sobie nie wyobrażam bycie z kimś a co dopiero jakąś bliskość. Mam problem w nawiązywaniu relacji na żywo, strasznie się boję facetów. Założyłam sobie konto na jednym z portali, gdzie nawiązałam parę internetowych znajomości, ale robię wszystko aby nie doszło do spotkania, po prostu się boję. Poznałam nawet fajnego chłopaka, jest nieco starszy ode mnie, ale bardzo dobrze się rozumiemy, jednak myśl, że miałabym się z nim spotkać budzi we mnie straszny lęk. Boję się, że tak będzie zawsze. Próbuję się przełamać, jednak coś w środku jest silniejsze ode mnie...

[201803111829]

Hahahah do sukienki i glanów mam sentyment ;p
Zdawałam akurat maturę, i przyszłam w sukience i glanach. Zdawaliśmy ustny angielski. Przyszedł chłopak mojej koleżanki (czwarty rok w zawodówce, która trwa dwa lata ) i przechodził koleś garniak + glany. i on się odzywa
"-dopuściła cię do matury z matmy?!
-no raczej
-jak to ciebie dopuściła, a aśki (nasza wspólna koleżanka) nie?
- bo aśka nie chciała zdawać, bo by jej 1 groziło.
-a ty co miałaś?
-no 2.
tu się wtrąca inna koleżanka - no, ale gdybyś nie podchodziła, to by ci spokojnie 3 wystawiła

on - patrzcie jaki debil, garnitur i glany, pedał jakiś!
na co ja wstaję - sukienka i glany i mówię - ale ja też mam glany i sukienkę, nie widzę tu niczego dziwnego.
on- a bo ty w ogóle głupia i tępa jesteś
ja - tak? ojej, tylko jak to się stało, że ja siedzę tutaj i zdaję maturę z angielskiego, a ty po raz trzeci nie zdajesz w zawodówce?"

[angel 23]

Napisane przez meg1702

Ja jestem strasznie zamknięta na facetów.
Być może jest to sprawa tego, że w bardzo młodym wieku przeżyłam swoją pierwszą prawdziwą miłość. Jednak nie było tak kolorowo. Ciągle coś na mnie wymuszał, był bardzo zazdrosny i to zostawiło trwały ślad i uraz do facetów. W liceum miałam nieciekawą sytuację. Mianowicie na pierwszej mojej imprezie mój kolega dobierał się do mnie... W sposób szczególny, bo nie mogłam się od niego uwolnić, nie było akurat nikogo, krzyczałam, ale bez efektu. Jednak na szczęście nie doszło do gwałtu. Długo miałam niechęć do swojego ciała, nie mogłam się po tym pozbierać. Chodziłam do psychologa. Teraz gdy minęło kilka lat nadal nie mogę znaleźć sobie miejsca przy facecie- po prostu sobie nie wyobrażam bycie z kimś a co dopiero jakąś bliskość. Mam problem w nawiązywaniu relacji na żywo, strasznie się boję facetów. Założyłam sobie konto na jednym z portali, gdzie nawiązałam parę internetowych znajomości, ale robię wszystko aby nie doszło do spotkania, po prostu się boję. Poznałam nawet fajnego chłopaka, jest nieco starszy ode mnie, ale bardzo dobrze się rozumiemy, jednak myśl, że miałabym się z nim spotkać budzi we mnie straszny lęk. Boję się, że tak będzie zawsze. Próbuję się przełamać, jednak coś w środku jest silniejsze ode mnie...

Ehh doskonale rozumiem Twój lęk...sama również mam takie podejście. Póki piszę z kimś jest super ale jak miałabym się zacząć spotykać i być może rozwinąć znajomość i zaangażować się..od razu mnie to przeraża. Z góry zakładam, że chłopakowi chodzi tylko o jedno a więc nie będę się z nim spotykać i już wolę być sama niż się zaangażować ;/ to też wynika z tego, co przeżyłam z chłopakiem, w którym byłam zakochana a który wykorzystywał moją naiwność do granic możliwości. Nie jest łatwo na nowo obdarzyć kogoś zaufaniem i przełamać lęk, chociaż staram sobie tłumaczyć to tak, że jeśli kiedyś spotkam kogoś wyjątkowego (pytanie ile można czekać) to wtedy to zaufanie przyjdzie samo...Tobie też tego życzę

[meg1702]

Napisane przez angel 23

Ehh doskonale rozumiem Twój lęk...sama również mam takie podejście. Póki piszę z kimś jest super ale jak miałabym się zacząć spotykać i być może rozwinąć znajomość i zaangażować się..od razu mnie to przeraża. Z góry zakładam, że chłopakowi chodzi tylko o jedno a więc nie będę się z nim spotykać i już wolę być sama niż się zaangażować ;/ to też wynika z tego, co przeżyłam z chłopakiem, w którym byłam zakochana a który wykorzystywał moją naiwność do granic możliwości. Nie jest łatwo na nowo obdarzyć kogoś zaufaniem i przełamać lęk, chociaż staram sobie tłumaczyć to tak, że jeśli kiedyś spotkam kogoś wyjątkowego (pytanie ile można czekać) to wtedy to zaufanie przyjdzie samo...Tobie też tego życzę

Dokładnie. Nawet jeśli wiem,że jemu nie chodzi o jedno, to przeraża mnie spotkanie z chłopakiem. A o bliskości nie ma mowy. Z jednej strony chciałabym, ale coś mnie blokuje. Ci co nie wiedzą o mojej przeszłości uważają, że mam feministyczne poglądy. Kiedyś pierwszy raz po tej imprezie, jakoś rok po, spotkałam się z chłopakiem, miałam do niego całkowite zaufanie, jednak gdy powiedziałam jemu, co się wydarzyło, że jest pierwszym od tego czasu, urwał ze mną kontakt. To zabolało jeszcze mocniej i umocniło fakt, że nie nadaję się do związków.
Mi też powtarzają, że spotkam tego jedynego i przełamię ten strach, jednak jakoś specjalnie w to nie wierzę...
Dziękuję Ci bardzo za miłe słowa!

[angel 23]

Napisane przez meg1702

Dokładnie. Nawet jeśli wiem,że jemu nie chodzi o jedno, to przeraża mnie spotkanie z chłopakiem. A o bliskości nie ma mowy. Z jednej strony chciałabym, ale coś mnie blokuje. Ci co nie wiedzą o mojej przeszłości uważają, że mam feministyczne poglądy. Kiedyś pierwszy raz po tej imprezie, jakoś rok po, spotkałam się z chłopakiem, miałam do niego całkowite zaufanie, jednak gdy powiedziałam jemu, co się wydarzyło, że jest pierwszym od tego czasu, urwał ze mną kontakt. To zabolało jeszcze mocniej i umocniło fakt, że nie nadaję się do związków.
Mi też powtarzają, że spotkam tego jedynego i przełamię ten strach, jednak jakoś specjalnie w to nie wierzę...
Dziękuję Ci bardzo za miłe słowa!

Jeśli chodzi o tego chłopaka, który zerwał z Tobą kontakt po tym gdy mu się zwierzyłaś....brak słów :/ nie zasługiwał na Ciebie i tyle. Ja też staram się wierzyć w to, że jest mi dane z kimś tam, kiedyś, w końcu stworzyć fajny związek i być szczęśliwą....ale póki nikt szczególny nie pojawił się w Naszym życiu, trzeba cieszyć się z tego, że jesteśmy wolne, mamy dużo czasu dla siebie, nikt Nas nie kontroluje. Oczywiste jest to, że łatwo jest mówić "nie martw się, ciesz się wolnością" bo ja sama mam chwile słabości, siedząc w domu, gdy wiem, że moje koleżanki teraz pewnie spędzają czas ze swoimi chłopakami, a ja...oglądam tv. Ale cóż, może i My w końcu spotkamy kogoś, komu będzie można w 100% zaufać, bo najwidoczniej do tej pory nikt szczególny się nie pojawił a być z kimś i zmuszać się do czegoś, czego nie jesteśmy pewne jest bez sensu! trzeba doceniać to, co się ma. Dobrze, że można się wygadać na takich forach, bo jakoś tak łatwiej jest z tym wszystkim

[meg1702]

Napisane przez angel 23

Jeśli chodzi o tego chłopaka, który zerwał z Tobą kontakt po tym gdy mu się zwierzyłaś....brak słów :/ nie zasługiwał na Ciebie i tyle. Ja też staram się wierzyć w to, że jest mi dane z kimś tam, kiedyś, w końcu stworzyć fajny związek i być szczęśliwą....ale póki nikt szczególny nie pojawił się w Naszym życiu, trzeba cieszyć się z tego, że jesteśmy wolne, mamy dużo czasu dla siebie, nikt Nas nie kontroluje. Oczywiste jest to, że łatwo jest mówić "nie martw się, ciesz się wolnością" bo ja sama mam chwile słabości, siedząc w domu, gdy wiem, że moje koleżanki teraz pewnie spędzają czas ze swoimi chłopakami, a ja...oglądam tv. Ale cóż, może i My w końcu spotkamy kogoś, komu będzie można w 100% zaufać, bo najwidoczniej do tej pory nikt szczególny się nie pojawił a być z kimś i zmuszać się do czegoś, czego nie jesteśmy pewne jest bez sensu! trzeba doceniać to, co się ma. Dobrze, że można się wygadać na takich forach, bo jakoś tak łatwiej jest z tym wszystkim

Zawsze trzeba cieszyć się z tego, co się ma, no ale... Jak patrzę jak moja młodsza siostra ma chłopaka i teraz np idziemy na wesele i mam problem z osobą towarzyszącą, to aż płakać mi się chce.
Moje koleżanki się śmieją ze mnie, że jestem sama, że muszą znaleźć mi kogoś. To jest strasznie denerwujące. A w dodatku przez te sytuacje na tamtej imprezie w ogóle teraz nigdzie nie wychodzę, siedzę w domu sama...

[angel 23]

Napisane przez meg1702

Zawsze trzeba cieszyć się z tego, co się ma, no ale... Jak patrzę jak moja młodsza siostra ma chłopaka i teraz np idziemy na wesele i mam problem z osobą towarzyszącą, to aż płakać mi się chce.
Moje koleżanki się śmieją ze mnie, że jestem sama, że muszą znaleźć mi kogoś. To jest strasznie denerwujące. A w dodatku przez te sytuacje na tamtej imprezie w ogóle teraz nigdzie nie wychodzę, siedzę w domu sama...

no tak...świadomość, że inne dziewczyny czy siostra mają już chłopaków i jakoś potrafiły znaleźć szczęście jest okropna ;/ dlaczego wszyscy dookoła kogoś mają. Skąd ja to znam a wesele...moja koleżanka nie dawno miała taką sytuacje jak Ty, wszyscy szli z osobami towarzyszącymi a ona sama i co się stało? poznała tam swojego obecnego chłopaka, który akurat też był sam Nie martw się tekstami koleżanek, ile razy moje próbują mnie wyswatać ale ja im zawsze odpowiadam, że jak będę potrzebowała pomocy to się do Nich zgłoszę nie lubię tego, gdy ktoś użala się nademną i już wolę nie zwierzać się koleżankom i udawać, że jestem szczęśliwa. Myślę, że to najlepsza opcja, żeby koleżanki przestały dogadywać

[bosky_Roman]

[1=9b13fa772a089c950fe6533 92ec6a155eb1c8e79_6035971 53b11b;41679389]Mi się wydaje, że też ze mnie byłaby lepsza koleżanka do piwa, niż dziewczyna Też nie ubieram się jakoś specjalnie pięknie, czy kobieco, zwykłe dżinsy/czarne spodnie, w większości przypadków płaskie buty, nierzadko bluza zamiast sweterka czy marynarki.. Ale szczerze, są różne gusta Nie wierzę, że wszyscy faceci lubią tylko i wyłącznie kobiety w sukienkach i mega kobiece.

Czasami widzę przypadki par, gdzie naprawdę nie mam pojęcia co jedno w drugim widzi i jakim cudem są razem Nie tylko style się bardzo różnią, ale także powala różnica w atrakcyjności. Więc jest nadzieja dla wszystkich [/QUOTE]

Jasne, że nie wszyscy, ale przynajmniej w moim przypadku im człowiek starszy tym bardziej skłania się ku ołówkowym spódnicom itd.

Nadzieja umiera ostatnia.

Post numer 666

[9b13fa772a089c950fe653392ec6a155eb1c8e79_603597153b11b]

Szczerze to mało kiedy widzę kogoś w spódnicy na uczelni, zresztą wielu kobiet nawet nei chciałabym zobaczyć

Możliwe, że jakos z biegiem lat się to zmienia, zależy później od pracy itp d;

[jennifer777]

Napisane przez angel 23

hej dziewczyny, postanowiłam dołączyć do Was, bo jestem w tej samej sytuacji. Kończę studia, za tydzień obrona :O wszystko układa się super ale brakuje mi jednego. Chłopaka. w przeszłości odrzucałam "kandydatów" bo ciągle widziałam w nich jakieś wady. Czasem czuję, szczególnie patrząc na moje koleżanki w związkach, że też bardzo chciałabym już z kimś być. z 2 strony podoba mi się wolność, mam czas dla siebie, rodziny, mogę robić co chcę...oczywiście od czasu do czasu słyszę pytania od rodziny czy już kogoś mam itp itd ale ja wtedy mówię, że jak znajdę kogoś odpowiedniego to na pewno się o tym dowiedzą poza tym kiedy już nadarza mi się jakaś okazja bycia z kimś, to automatycznie uciekam przed tym...boję się kolejnego rozczarowania, bycia oszukiwaną ehh chyba już sama nie wiem czego chcę mimo wszystko widzę, że nie ja jedna mam takie problemy i miło tak się nawzajem wyżalić i pocieszyć, bo od razu człowiek czuje się jakoś tak lepiej

Wszystko przyjdzie w swoim czasie, ja wczoraj poznałam niesamowitego chłopaka, chemia od razu, zaczepił mnie zaczęliśmy rozmawiać... daję mu tydzień na to, zeby się odezwał dałam mu numer zobaczymy... generalnie najśmieszniejsze jest to, ze zawsze podobali mi się faceci po 30stce, a ten jest młodszy A i jeszcze jedno u mnie jak jest zastój to nikt się nie odzywa a jak się coś dzieje, to jest 3 i mam tak chyba od 18roku zycia, ciagle dylematy