mieszkanie samemu

[4e89258bace7037c96b059285119fe847ddc4e93]

Napisane przez Pomaranczorange

Fajna sprawa,więcej zalet,tylko jak nie przypilnujesz porządku to się z deka syfiasto robi w błyskawicznym tempie

Przynajmniej sama jedna za ten syf odpowiadasz. Bo jak mieszka się z kimś, kto syfi, ale mu nie przeszkadza, to nerwicy można się nabawić...

[deszczowa_nimfa]

Nie wyobrażam sobie mieszkania samej, nawet jak siedze dzień/dwa sama w domu to źle się w nim czuje.

[phideaux]

Nie jestem zbyt 'stadna', lubię być sama. Mogłabym spokojnie mieszkać sama, ale rzecz jasna, wolę z chłopakiem

[201607040946]

Tylko sama. Uwielbiam, kocham, to jest dla mnie RAJ. Lubię spokój i ciszę.

[Deborah100]

Nie miałam problemów z mieszkaniem samej. Lubię to
A z facetem jest dobrze mieszkać gdy się układa, bo tak to nie czujesz, ze dom jest azylem i miejscem odpoczynku.

[cranberry juice]

Moja hierarchia "jak najlepiej mieszkać":

1. z facetem i ewentualnie wspólnymi dziećmi
2. sama
3. z rodzicami
4. ze współlokatorami albo na stancji

O ile do rodziców byłabym jeszcze w stanie wrócić, gdybym nie miała pracy, kasy, faceta ani niczego, to z obcymi ludźmi (pkt 4) za nic w świecie bym już nie zamieszkała. Wolałabym już chyba wynając najtańszą kawalerke na zadupiu i dojeżdżać wszędzie dwie godziny.

[unachica17]

Dokładnie ja mieszkam z rodzicami. Za pare lat chcialabym sie wyprowadzic ale nie wyobrazam sobie mieszkania z kimś obcym nie miałabym prywatności

[cranberry juice]

Mnie nawet nie chodzi o prywatność, żaden normalny współlokator w końcu nie wchodzi do cudzego do pokoju ani do zajętej łazienki tylko raczej o to, że jak się mieszka z obcymi, to zwyczajnie nie jest się zupełnie u siebie - nawet jak wynajmujemy mieszkanie od osoby trzeciej na równych warunkach.
Np. - chcę, żeby wpadła do mnie koleżanka w odwiedziny na tydzień - wypada uprzedzić współlokatorkę. Chcę pobawić się w koci hotel i przyjąć na tydzień kota koleżanki, która wyjeżdża - współlokatorka musi się zgodzić. Mam trudny okres w pracy i zwyczajnie nie mam czasu sprzątac łazienki, mimo że moja kolej - gotowy zgrzyt.
Oczywiście nie mówię, że jak mieszkam z facetem, to sprowadzam do nas koleżanki i koty bez pytania tylko jednak inaczej wygląda rozmowa z TŻetem niż z obcą dziewczyną. No i mój facet zrozumie i posprząta za mnie tę łazienkę, itp. Po prostu - inny poziom komfortu życia

[spaghettii]

Ja chyba nie chcialabym mieszkac sama. Mieszkam z tz i z dZieckiem, ale jesli bym z nim nie mieszkala to z przyjaciolka bym mogla mieszkac. Sama jakos bym sie bala :p ale juz miec obcego wspollokatora to odpada.

[phideaux]

Napisane przez cranberry juice

Moja hierarchia "jak najlepiej mieszkać":

1. z facetem i ewentualnie wspólnymi dziećmi
2. sama
3. z rodzicami
4. ze współlokatorami albo na stancji

O ile do rodziców byłabym jeszcze w stanie wrócić, gdybym nie miała pracy, kasy, faceta ani niczego, to z obcymi ludźmi (pkt 4) za nic w świecie bym już nie zamieszkała. Wolałabym już chyba wynając najtańszą kawalerke na zadupiu i dojeżdżać wszędzie dwie godziny.

A u mnie -

1. z facetem i ewentualnie wspólnymi dziećmi
2. sama
3. ze współlokatorami, ale mam osobny pokój
4. z rodzicami
5. ze współlokatorami i dzielę z kims pokój - najgorsza opcja

Rodzice przegrali, bo jednak wolę mieszkać z obcymi ludźmi, którzy się do mnie nie wtrącają, bo w zasadzie ich nie obchodzę.

[layla_lbn]

Napisane przez konwaliowa_eu

Czy chciałybyście mieszkać same?
Uważacie, że ma to więcej zalet czy wad?

Ja mieszkam sama i ma to same plus.
W życiu nie zamieniłabym tego na mieszkanie ze współlokatorami! Już mam doświadczenia w tym temacie...
Z facetem zamieszkałam i też było źle..
Póki co mieszkam sama i jest mi idealnie.
Ups, nie sama z moją labradorką

[201605301111]

Napisane przez spaghettii

Ja chyba nie chcialabym mieszkac sama. Mieszkam z tz i z dZieckiem, ale jesli bym z nim nie mieszkala to z przyjaciolka bym mogla mieszkac. Sama jakos bym sie bala :p ale juz miec obcego wspollokatora to odpada.

Czasami zamieszkanie z przyjacielem/przyjaciółka to najgorsze co mozna zrobic

[cleopadra]

ja bym nie mogla mieszkac z wspollokatorami,szczegoln ie tej samej plci.
Jestem osoba ktora nienawidzi pozyczania i ruszania cudzych rzeczy.
Mieszkalam kilka miesiecy we Wroclawiu i dla mnie to byl horror.
Wprawdzie pokoj mialam tylko dla siebie ale nie dalam rady uzyczac moich ciuchow,gdy z mojej szafki w kuchni znikalo jedzenie,gdy moj kubek do kawy byl zawsze zajety,recznika nie moglam zostawic w lazience bo zawsze ktos z niego skorzystal.Nie,lepiej mieszkac samemu.

[unachica17]

Dlatego kiedy sie bede wyprowadzac z rodzinnego domu biore pod uwage mieszkanie samemu lub chłopakiem ( jak sie znajdzie)

[Ruwi]

Ja mieszkam sama w 4-pokojowym mieszkaniu i jest mi bardzo dobrze, nawet lepiej, niż mieszkając z facetem, choć tamto też było ok Uwielbiam swobodę jaką teraz mam, mogę robić co zechcę i nie muszę nikim się nie przejmować.

Z kolei bardzo źle wspominam wszelkie studenckie stancje, nawet mając jednoosobowy pokój źle się czułam.

[b82ed09e83d6cc96f3cec4b39c6008ed9e8c5acd_5dd330825eb9e]

Napisane przez cranberry juice

Mnie nawet nie chodzi o prywatność, żaden normalny współlokator w końcu nie wchodzi do cudzego do pokoju ani do zajętej łazienki tylko raczej o to, że jak się mieszka z obcymi, to zwyczajnie nie jest się zupełnie u siebie - nawet jak wynajmujemy mieszkanie od osoby trzeciej na równych warunkach.
Np. - chcę, żeby wpadła do mnie koleżanka w odwiedziny na tydzień - wypada uprzedzić współlokatorkę. Chcę pobawić się w koci hotel i przyjąć na tydzień kota koleżanki, która wyjeżdża - współlokatorka musi się zgodzić. Mam trudny okres w pracy i zwyczajnie nie mam czasu sprzątac łazienki, mimo że moja kolej - gotowy zgrzyt.
Oczywiście nie mówię, że jak mieszkam z facetem, to sprowadzam do nas koleżanki i koty bez pytania tylko jednak inaczej wygląda rozmowa z TŻetem niż z obcą dziewczyną. No i mój facet zrozumie i posprząta za mnie tę łazienkę, itp. Po prostu - inny poziom komfortu życia

100% racji. Ze wspollokatorami to jest tak, ze wszyscy maja to zasrane prawo do uzywania mieszkania, ale nikt tak nie drazni, jak obcy ludzie panoszacy sie po domu

[Wenress]

Pocieszył mnie ten wątek Myślałam, że jestem jakaś okropna, nielubiąca ludzi, niepotrafiąca się dostosować i wredna, że marzę o mieszkaniu samej, a jednak wychodzi na to, że to dość normalne
Mieszkam z rodzicami i 2 rodzeństwa i jest mi coraz gorzej, duszę się, praktycznie na ma ani chwili, żebym była w tym domu sama, zawsze ktoś jest... chcę pobyć sama w kuchni, pogotować sobie spokojnie na następny dzień itd, zawsze ktoś przychodzi... nawet moje ulubione poranki są coraz gorsze, jak wstawałam o cudnej 5:40 to aż do wyjścia byłam sama co prawda nie mogłam hałasować ale trudno. Teraz wstaję po 6 i zwykle ojciec się budzi, nie dogadujemy się a z rana nie mam tolerancji na nic.
A najgorzej jest ze spaniem oni wszyscy mogą spać ile wlezie więc siedzą do późna, z kolei ja bardzo chciałabym się kłaść ok 22-23 bo wstaję wcześnie a nawet lekarz kazał mi się wysypiać... ale nie mogę, nawet jeśli oni są cicho to nie mogę zasnąć jak inni nie śpią to jest jakieś chore ale tak mam, nawet jeśli jestem zmęczona albo nie wiem, że ktoś inny nie śpi - po prostu nie zasnę. A w momencie jak ostatnia osoba zamknie za sobą drzwi i pójdzie spać to zasypiam... od razu. Ktoś z Was też tak ma?

Chciałabym zamieszkać sama i wpadać do rodziny (albo oni do mnie) i cieszyć się tymi spotkaniami, teraz bardziej mnie wkurzają bo brak mi przestrzeni.

[kamilaaa3]

Napisane przez Wenress

Pocieszył mnie ten wątek Myślałam, że jestem jakaś okropna, nielubiąca ludzi, niepotrafiąca się dostosować i wredna, że marzę o mieszkaniu samej, a jednak wychodzi na to, że to dość normalne
Mieszkam z rodzicami i 2 rodzeństwa i jest mi coraz gorzej, duszę się, praktycznie na ma ani chwili, żebym była w tym domu sama, zawsze ktoś jest... chcę pobyć sama w kuchni, pogotować sobie spokojnie na następny dzień itd, zawsze ktoś przychodzi... nawet moje ulubione poranki są coraz gorsze, jak wstawałam o cudnej 5:40 to aż do wyjścia byłam sama co prawda nie mogłam hałasować ale trudno. Teraz wstaję po 6 i zwykle ojciec się budzi, nie dogadujemy się a z rana nie mam tolerancji na nic.
A najgorzej jest ze spaniem oni wszyscy mogą spać ile wlezie więc siedzą do późna, z kolei ja bardzo chciałabym się kłaść ok 22-23 bo wstaję wcześnie a nawet lekarz kazał mi się wysypiać... ale nie mogę, nawet jeśli oni są cicho to nie mogę zasnąć jak inni nie śpią to jest jakieś chore ale tak mam, nawet jeśli jestem zmęczona albo nie wiem, że ktoś inny nie śpi - po prostu nie zasnę. A w momencie jak ostatnia osoba zamknie za sobą drzwi i pójdzie spać to zasypiam... od razu. Ktoś z Was też tak ma?

Chciałabym zamieszkać sama i wpadać do rodziny (albo oni do mnie) i cieszyć się tymi spotkaniami, teraz bardziej mnie wkurzają bo brak mi przestrzeni.

Rozumiem Cię Tak, mieszkanie samej o wiele bardziej daje wolność i możliwość swobody. Ale przede wszystkim spokój wewnętrzny.

[spaghettii]

Napisane przez Czocherovsky

Czasami zamieszkanie z przyjacielem/przyjaciółka to najgorsze co mozna zrobic

No tak, to zalezy z kim tez ja w sumie juz przerobilam wszystkie opcje oprocz mieszkania z kims obcym.

[unachica17]

Wanress : u mnie też zawsze ktoś jest w domu a sama chciałabym troche pobyć:P