umiem dać, nie potrafie wziąć.. blokada.. ?

[N4TI]

Witam,

Pisze ten watek troche niesmialo. Bo wlasnie do mnie doszlo to ze jak w tytule potrafie duzo dac od siebie komus ale nie potrafie wziac. Odkad skonczylam 18 lat chcialam isc do pracy zeby sie usamodzielnic, nie prosic rodzicow o kase, pomalu stawac sie nie zalezna. Chcialam tez zaimponowac w ten sposob rodzicom jak sobie daje rade itp. Dzis mam 23 lata i to wszystko chyba spowodowalo mnie jakas blokade. Sytuacja: ide z facetem, jest mi zimno mowie o tym on proponuje ze da mi swoja kurtke, sweter ale ja chocbym zamarzala powiem NIE bo nie chce wyjsc na sierote.. Nie chce niczyjej pomocy, bo wiem ze dam sobie rade sama.. Nie chce na nikogo liczyc, bo wiem ze moge liczyc tylko na siebie i tak dalej.. Moze ktoras z Was mnie zrozumie i jest w podobnej sytuacji? Bo boje sie ze taka blokada moze sie tak "zagłębić" i moze byc jeszcze gorzej..

[MysteryMe]

Wlasnie sobie uswiadomilam,ze ja wlasciwie mam tak samo...nie wiem nawet skad sie to wzielo...nawet gdy ktos oferuje mi swoja pomoc w blahych sprawach to zawsze odmawiam bo chce pokazac ze sama moge sobie dac rade.Kwestia spychiki?wychowania?a moze kompleksow?Nie mam pojecia.

[andzelika666]

Taka już z Ciebie Zosia Samosia i już!.
W dobie ogólno światowego nieróbstwa tak pracowita i samodzielna kobieta jak ty to prawdziwy okaz
Parę lat temu, też tak miałam. Wszystko chciałam robić sama, z czasem jakoś tak wewnętrznie (do dziś nie potrafię tego wytłumaczyć) zmieniłam się o 360stopni, stałam się innym człowiekiem. Zapragnęłam pomocy i do dziś, choć nieco nieśmiało, aczkolwiek kiedy naprawdę jestem w kropce potrafię poprosić o pomoc, ale tylko najbliższych.

[la'Mbria]

Napisane przez MysteryMe

Wlasnie sobie uswiadomilam,ze ja wlasciwie mam tak samo...nie wiem nawet skad sie to wzielo...nawet gdy ktos oferuje mi swoja pomoc w blahych sprawach to zawsze odmawiam bo chce pokazac ze sama moge sobie dac rade.Kwestia spychiki?wychowania?a moze kompleksow?Nie mam pojecia.

niestety ja też to mam chyba to kwestia wychowania...przynajmniej w moim przypadku

---------- Dopisano o 23:20 ---------- Poprzedni post napisano o 23:16 ----------

Napisane przez N4TI

Witam,

Pisze ten watek troche niesmialo. Bo wlasnie do mnie doszlo to ze jak w tytule potrafie duzo dac od siebie komus ale nie potrafie wziac. Odkad skonczylam 18 lat chcialam isc do pracy zeby sie usamodzielnic, nie prosic rodzicow o kase, pomalu stawac sie nie zalezna. Chcialam tez zaimponowac w ten sposob rodzicom jak sobie daje rade itp. Dzis mam 23 lata i to wszystko chyba spowodowalo mnie jakas blokade. Sytuacja: ide z facetem, jest mi zimno mowie o tym on proponuje ze da mi swoja kurtke, sweter ale ja chocbym zamarzala powiem NIE bo nie chce wyjsc na sierote.. Nie chce niczyjej pomocy, bo wiem ze dam sobie rade sama.. Nie chce na nikogo liczyc, bo wiem ze moge liczyc tylko na siebie i tak dalej.. Moze ktoras z Was mnie zrozumie i jest w podobnej sytuacji? Bo boje sie ze taka blokada moze sie tak "zagłębić" i moze byc jeszcze gorzej..

tak moze się pogłębić...mi się pogłębiało do tego stopnia, ze z własym TŻem nie umiałam normalnie rozmawiac i np. poprosić o pomoc przy np. komputerze- musiałam sama nauczyć się, sama doczytać, sama sobie zainstalować, sama , sama, sama...w końcu doszło do tego, że wszystko mogłam sama, ale gdy tylko ktoś potrzebował pomocy, to stawałam się expertem w akurat tej dziedzinie- aby tylko pomóc...z czasem mi przeszło, choć nadal nie cierpię prosić o pomoc (wolę gdy np. tż sam zauważy, ze potrzebuję jego rady i mi coś tam poradzi, ale nigdy nie mówi "zrobię to za ciebie", tylko np prowadzi mnie krok po kropku jak coś samodzielnie zrobić- czyli pomaga, ale nie wyręcza)
bo wyręczania nadal nie toleruję i unikam jak ognia

[201705250955]

Mam tak samo, albo i gorzej... Często miałam nawet tak, że nie chciałam się o coś zapytać, np. podczas ważnego zaliczenia, żeby nie przeszkadzać psor. Najbardziej lubię sama sprzątać pokój, sama wyrzucać śmieci, prać swoje ubrania, gotować, generalnie wiele rzeczy mi nie pasuje, gdy zrobi to ktoś, a nie ja.
I mam okropne problemy z asertywnością. Ale wiecie co? Walczę ze sobą już od jakiegoś czasu. Bo wiem, że życie jest trudne i trzeba się czasem wspomóc inną osobą, żeby było łatwiej.

[nurazuki]

Tez to mam i miałam to od młodych lat, bo zawsze tato mowil ze mi pokaze jak co mam robic to sie naucze i tak bylo i potem coraz wiecej potrafiłam sama albo sama próbowałam i tak juz zostało. Drobne nawet gesty wydaja mi sie czym czego nie powinnam otrzymywac tak jakby mi sie nienalezalo bo na to nie zapracowałam nawet właśnie takie banały jak wzięcie czyjejś kurtki jak jest zimno czy skorzystanie z pomocy przy ciezszej pracy.

Na jedno to dobre bo wiem ze sobie poradze ale bywa uciazliwe bo padajac na mordke nie powiem komus zrób zamnie to czy tamto tylko ide i robie sama, pozatym nie ufam nikomu praktycznie jezeli juz cos robi bo jest podzial pracy to sprawdzam to po tej osobie szczególnie jak wiem ze mogla zaawalic

[201604301943]

też tak mam... też myślę że to kwestia wychowania...
próbuję to zmieniać, czasem chyba warto udać nieporadną kobietę? ostatnio zrobiłam postęp: coś napomknęłam przy koledze o zepsutym kranie, od razu zaoferował pomoc a ja się zgodziłam! i okazuje się że na całe szczęście bo sprawa wymagała duuuużej siły i obawiam się że sama nie dałabym rady. no i możliwość podziękowania koledze, zabrania go gdzieś w ramach 'zapłaty' i spędzenia razem czasu...

[daanaa2]

Napisane przez asia_aisa

Mam tak samo, albo i gorzej... Często miałam nawet tak, że nie chciałam się o coś zapytać, np. podczas ważnego zaliczenia, żeby nie przeszkadzać psor. Najbardziej lubię sama sprzątać pokój, sama wyrzucać śmieci, prać swoje ubrania, gotować, generalnie wiele rzeczy mi nie pasuje, gdy zrobi to ktoś, a nie ja.
I mam okropne problemy z asertywnością. Ale wiecie co? Walczę ze sobą już od jakiegoś czasu. Bo wiem, że życie jest trudne i trzeba się czasem wspomóc inną osobą, żeby było łatwiej.

Gdy czytam to co napisałaś, to tak jakby ktoś opisywał mnie. Do tej pory myślałam, że jestem osamotniona w TYM swoim dziwactwie.
U mnie było inaczej, w gimnazjum miałam bardzo mało koleżanek i to spowodowało że musiałam sama o siebie zadbać sama robić. Tak mi zostało do dziś. Z biegiem czasu moge powiedzieć, że bałam się kontaktu z ludźmi. Zmieniło się to gdy poszłam na studia do obcego miasta gdzie nie znałam nikogo. Jednek musze stwierdzić, że nadal mam opór przed kontaktami z ludźmi. Może dlatego nie mam chłopaka i samotność doskwiera mi coraz bardziej

---------- Dopisano o 00:43 ---------- Poprzedni post napisano o 00:42 ----------

Napisane przez nurazuki

Na jedno to dobre bo wiem ze sobie poradze ale bywa uciazliwe bo padajac na mordke nie powiem komus zrób zamnie to czy tamto tylko ide i robie sama, pozatym nie ufam nikomu praktycznie jezeli juz cos robi bo jest podzial pracy to sprawdzam to po tej osobie szczególnie jak wiem ze mogla zaawalic

Też tak mam. Ciągłe sprawdzanie jest czasochłonne i męczące...

[nurazuki]

Z ludzmi tez to mam, zawsze wydaje mi sie ze jestem 5 kołem u wozu zawsze musze usłyszec potwierdzenie ze jestem gdzies zaproszona mimo ze mowi sie o tym ogolnie i wszyscy ida itp albo np jak dłuzszy czas nie udzielam sie w rozmowie i nikt mnie nie zagaduje to mam ochote wyjsc bo czuje sie niepotrzebna

[Zakochanaaaa]

może po prostu jesteś nie zależna i samodzielna ?

myślę,że wizyta u psychologa nie zaszkodzi. Pogadasz,powiesz co Cie trapi

[wspaniala]

Napisane przez MysteryMe

Wlasnie sobie uswiadomilam,ze ja wlasciwie mam tak samo...nie wiem nawet skad sie to wzielo...nawet gdy ktos oferuje mi swoja pomoc w blahych sprawach to zawsze odmawiam bo chce pokazac ze sama moge sobie dac rade.Kwestia spychiki?wychowania?a moze kompleksow?Nie mam pojecia.

dziewczyny, nie jestescie same .
jesli ktos prosi mnie o pomoc - zawsze staram sie pomagac, doradzic, wyreczyc.. jak tylko moge (cieszy mnie sam fakt, ze jakas osoba sie wlasnie DO MNIE zwraca, czuje sie potrzebna, godna zaufania..), ale jesli ja mam problem, to zawsze staram sie z nim sama walczyc i powtarzam mantre, ze "umiesz liczyc, licz na siebie, Twoje szczescie innych &%^$#". bo taka prawda, nie ufam nikomu na 100%, wole sie sama czyms zajac, niz liczyc na to, ze kto inny zrobi to tak jak sobie to w glowie ulozylam. po prostu biore odpowiedzialnosc na siebie.. - ale to w powazniejszych sprawach.
czesto jest tak, ze ktos oferuje mi np. sweter jak jest zimniej, albo zwykle odprowadzenie w nocy na przystanek, chce mi postawic drinka czy cokolwiek - nie potrafie tego przyjac, czuje pewne zobowiazanie. a ze cechuje sie tym, ze jestem niezalezna to tylko mi sie "problem" powieksza.
zdarza sie, ze przyjme jakas "oferte", ale czuje sie jak sierotka, zwyczajnie mi glupio, tak nieswojo.. moze jest w tym tez w jakims % wstyd? sama nie wiem, ale mnie takie akcje krepuja .

[Kingulaaa]

Ja równiez mam podobnie, a nawet dziwniej.

Przy propozycji pomocy, odmawiam, ale w głębi jej chcę bądź potrzebuje.

[N4TI]

Napisane przez nurazuki

Tez to mam i miałam to od młodych lat, bo zawsze tato mowil ze mi pokaze jak co mam robic to sie naucze i tak bylo i potem coraz wiecej potrafiłam sama albo sama próbowałam i tak juz zostało. Drobne nawet gesty wydaja mi sie czym czego nie powinnam otrzymywac tak jakby mi sie nienalezalo bo na to nie zapracowałam nawet właśnie takie banały jak wzięcie czyjejś kurtki jak jest zimno czy skorzystanie z pomocy przy ciezszej pracy.

Napisane przez wspaniala

dziewczyny, nie jestescie same .
jesli ktos prosi mnie o pomoc - zawsze staram sie pomagac, doradzic, wyreczyc.. jak tylko moge (cieszy mnie sam fakt, ze jakas osoba sie wlasnie DO MNIE zwraca, czuje sie potrzebna, godna zaufania..), ale jesli ja mam problem, to zawsze staram sie z nim sama walczyc i powtarzam mantre, ze "umiesz liczyc, licz na siebie, Twoje szczescie innych &%^$#". bo taka prawda, nie ufam nikomu na 100%, wole sie sama czyms zajac, niz liczyc na to, ze kto inny zrobi to tak jak sobie to w glowie ulozylam. po prostu biore odpowiedzialnosc na siebie.. - ale to w powazniejszych sprawach.
czesto jest tak, ze ktos oferuje mi np. sweter jak jest zimniej, albo zwykle odprowadzenie w nocy na przystanek, chce mi postawic drinka czy cokolwiek - nie potrafie tego przyjac, czuje pewne zobowiazanie. a ze cechuje sie tym, ze jestem niezalezna to tylko mi sie "problem" powieksza.
zdarza sie, ze przyjme jakas "oferte", ale czuje sie jak sierotka, zwyczajnie mi glupio, tak nieswojo.. moze jest w tym tez w jakims % wstyd? sama nie wiem, ale mnie takie akcje krepuja .

Napisane przez Kingulaaa

Ja równiez mam podobnie, a nawet dziwniej.

Przy propozycji pomocy, odmawiam, ale w głębi jej chcę bądź potrzebuje.

dokladnie tak jest...

[KarolinaK]

A to pewnie i lepiej. Z tego co zauwazylam to wile ludzi udzielajac pomocy oczekuje czegos w zamian . Wiec pewnie czasem lepiej tej pomocy nie przyjmowac.
Oczywiscie wiele zalezy od sytuacji i relacji z dawca

[skaz]

Ja też tak mam i nie uważam żeby to było coś złego. Z resztą czasem choćbym nie chciała to przyjmę pomoc bo po prostu czasem wypada. Po prostu musisz sobie wyznaczyć granice i małymi kroczkami się przełamywać.

[N4TI]

Napisane przez daanaa2

Jednek musze stwierdzić, że nadal mam opór przed kontaktami z ludźmi. Może dlatego nie mam chłopaka i samotność doskwiera mi coraz bardziej

tez nie mam faceta i ogolnie ostatnio w tym temacie mi sie nie uklada. ale zauwazylam ze faceta nie potrzebuje, bo w sumie pracuje, mam samochod gdzie chce to dojade ale z drugiej strony marze o tym by znalezc faceta ktory sam od siebie bez pytania chcialby sie mna zaopiekowac i troche tego wszystkiego zdjal z moich barkow a wzial na siebie mimo wszystko.. dziwne to..

[madana]

marze o tym by znalezc faceta ktory sam od siebie bez pytania chcialby sie mna zaopiekowac i troche tego wszystkiego zdjal z moich barkow a wzial na siebie mimo wszystko.. dziwne to..

- takie rzeczy to tylko w erze ; nie ma nic złego w informowaniu o swoich oczekiwaniach. Strasznie dużo nieporozumień w związkach bierze się stąd, że on się nie domyśli - ano nie domyśli, o oczekiwaniach mówi się wprost. Poza tym zwyczajnie wygodniej jest nie robić wszystkiego samemu.

[N4TI]

moze masz racje, ze powinnam w koncu zaczac mowic czego chce w zyciu, w zwiazku, w seksie... ehhh no nic postaram sie pomalu otwierac na to wszystko..

[nurazuki]

Ja mam problemy w zwiazku bo wszystko robie lepiej i chce sama nawet typowo meskie prace, albo nawet jakjuz TZ cos robi i wodze ze sobie nie radzi to pytam czy pomoc albo sama sie za to biore:-/ dlatego on nie czuje sie jak facet przy mnie

[Harmonia]

Bo wbrew pozorom dużo łatwiej jest dawać niż brać. Wydaje mi się, że najgorsze co mozesz zrobić to powtarzać sobie: jestem niezależna i to dobrze, bo jak sama zauwazyłaś w głębi serca chcesz czegoś innego. A chyba najszczęśliwszym jest się wtedy, kiedy się tych najgłębszych pragnień słucha
Warto się zastanowić co w Tobie powoduje taki odruch - może strach przed odrzuceniem, może jakieś sytuacje z dzieciństwa, w których kiedy nie dawałaś sobie z czymś rady, a nie przyjęto Cię z taką delikatnością jakiej potrzebowałaś.. Sama musisz znaleźć co to jest u Ciebie, a powód na pewno jest Zawsze kiedy nazwie się przyczynę jakiejś swojej słabości to łatwiej z nią walczyć.
A jak walczyć? Sama do końca nie jestem pewna bo mam z tą "samodzielnością" dokładnie tak samo. Ale chyba najlepsza jest metoda małych kroków - spróbuj czasami wcześniej przemyśleć że w danej sytuacji zachowasz się tak i tak, najlepiej coś małego na początek, np że poprosisz kogoś o coś mało ważnego i każda sytuacja w której Ci się uda jest dużym sukcesem.
Ogólnie myślę że w jakiś swoich niedociągnięciach warto traktować siebie z dużą łagodnością - bo mówienie sobie "coś ze mną nie tak bo..." może co najwyżej pogłębić kompleks. Bądź wyrozumiała dla siebie

[QueenBlair]

I ja tak mam...Tylko u mnie nie wynika to z chęci pokazania "ze sama dam radę"ale z tego,że nie chcę czuć iż ktoś coś dla mnie robi i w ten sposób obniża swój komfort.
Np. ta sytuacja ze swetrem faceta...nie chcę go ponieważ nie chcę aby on marzł przeze mnie.

Myślę,że da się nad tym wszystkim popracować...ważne jest wiedzieć,że taki "schemat" zachowania występuje.

[maszToCoChcesz]

też tak mam Zawsze chcę być niezależna, silna, radzić sobie sama, nie dam zbytnio sobie pomagać. W gruncie rzeczy myślę, że to dobrze, bo jestem niezależna, tylko czasem jest mi z tym zwyczajnie ciężko..

[Clemence]

Ja mialam podiobnie a najlepsza wtedy zasada-facet daje na siłę :P pozniej deko mi przeszło.Mnie rodzice nauczyli ,ze mam radzic sobie sama praktycznie w kazdej sytuacji.W zasadzie mnie to raczej cieszy,niz płaczę z tego powodu,bo wiem,że sobie poradzę.
Tez facet moj mnie pytał-jestes glodna?a ja mowilam NIE,chociaż byłam.Jak zaczął daeać mi na siłę to pozniej sam temat gdzieś się rozszedł :P
najabrdziej bylo widac gdy mialam cos ciezkiego ,pytal czy wziac,a ja ,ze nie,a on stwierdzil,ze mi to i tak weźmie :P praktycznie wyrwał mi to na siłę
Potem pytał czemu tak mialam,a ja wlasnie powiedzialam,ze to kwestia wychowania.Teraz sama mu daję

[wspaniala]

Napisane przez N4TI

tez nie mam faceta i ogolnie ostatnio w tym temacie mi sie nie uklada. ale zauwazylam ze faceta nie potrzebuje, bo w sumie pracuje, mam samochod gdzie chce to dojade ale z drugiej strony marze o tym by znalezc faceta ktory sam od siebie bez pytania chcialby sie mna zaopiekowac i troche tego wszystkiego zdjal z moich barkow a wzial na siebie mimo wszystko.. dziwne to..

ja tez nie mam, bo problemem jest sam fakt, ze nie wiem czego chce w zwiazku i jakiego chlopaka paranoja jakas.
kreca sie kolo mnie rozni, ale ja ich trzymam na dystans.. (pewnie kolejny moj problem z "charakterem" / przyzwyczajeniem)