Sens zycia wg. 30tek

[kasia120802]

Świetny wątek,oj jak dużo mam z nim wspólnego...

[Alessaaa]

Napisane przez sine.ira

Nie, dlaczego ? Sensu życia nie szukam, bo jak niby go znaleźć ? Co to miałoby być ? Nie oznacza to, że żyję bezrefleksyjnie, wręcz przeciwnie - dużo i często nad swoim życiem rozmyślam - o tym do czego już "doszłam" i w którą stronę zmierzać dalej. Ale nigdy, jak już się nad sobą zastanawiam, nie wpadam w przesadną samokrytykę, nie oskarżam sama siebie, nie szukam dziury w całym - staram się zawsze jakieś pozytywy wyłapać. Takiego podejścia do życia nauczył mnie mój ukochany, śp. Dziadek ze strony taty. Dał mi cały ogrom miłości, pełnej akceptacji, cały czas okazywał mi jak jestem dla niego ważna i jak cudną jestem istotą przy tym Dziadek miał bardzo trudne życie, pokaleczone II wojną, był więźniem obozu nazistowskiego...Był dla mnie ogromnym autorytetem, nauczył dystansu do wielu rzeczy/spraw, pokazał, że warto przede wszystkim szanować i cenić samego siebie, bo jak człowiek kocha samego siebie, to nie ma szans, żeby stał się toksycznym, wrednym zawistnikiem - których to mój Dziadek szczerze nie znosił
Staram się żyć tak, żeby było mi dobrze, jestem i zawsze byłam zdrową egoistką. Stan, o którym pisze Monika (którą gorąco pozdrawiam, przy okazaji ) osiągnęłam grubo, grubo przed 30tką. Nie miałam problemu z odszczekaniem się, odgryzieniem toksycznym ludziom, odcinałam się od takich ludzi, którzy nie życzyli mi dobrze. Nie mam i nie miałam problemu z postawieniem na kimś "krzyżyka", niechciane kontakty urywam szybko i zdecydowanie. Nigdy nie miałam ciśnienia, żeby wszyscy mnie lubili, asertywność mam chyba we krwi. Całe morze dupków i kretynek szczęśliwie dzięki temu mnie ominęło Tak samo zresztą traktuję pracę, w której nie czuję się dobrze, zmieniałam ją już w życiu z paręnaście razy, jak mi coś nie pasuje - odchodzę, bo wiem, że i tak sobie poradzę jak nie tu, to gdzie indziej. Staram się nie robić niczego wbrew sobie, a jak już, to robię wszystko, żeby ten stan trwał jak najkrócej.
Żyję jak chcę, robię co chce, nikt nie wchrzania się nieproszony w moje sprawy. Znajomych mam paru bliższych, sporo dalszych i jedną przyjaciółkę. Poza tym ogromną rodzinę, ale dobre relacje utrzymuję z niewieloma osobami, reszta to typowi polscy narzekacze i zawistnicy.
Sama jestem osobą dość emocjonalną, mam skłonności do czarnowidztwa i wpadania w panikę ale jakoś sobie z tym - z pomocą ludzi, których kocham - radzę

Nie mam też poczucia uciekającego czasu, może to i będzie w przyszłości zgubne, ale ja cały czas myślę o sobie jako o osobie bardzo młodej, przed którą wszystko (za parę tygodni skończę 33 lata). Co nie oznacza, że żyję beztrosko, nie dbam o to co będzie jutro i że nie mam planów. Przeciwnie. Ale nie mam też, jak wiele moich rówieśnic, poczucia, że po 30tce to już z górki, tylko czekać aż się człowiek zestarzeje, posypie i rozsypie Kalendarz w ogóle mnie nie ciśnie.
W ciągu najbliższych lat planujemy z mężem emigrację, a że panicznie boję się wręcz takiej życiowej stagnacji, osiadnięcia na życiowej mieliźnie dlatego cieszę się na taką dużą zmianę. Aczkolwiek obawy też są.

Szkoda życia na kwasy, na życie w takim wygodnym odrętwieniu i nie daj boże u boku osoby, której się nie kocha. Może cel w życiu to kochać i być kochanym ? Być szczęśliwym i tego szczęścia szukać ?

co prawda nie w temacie ale: sine.ira jestes moim wizazowym guru. Naprawde chcialabym patrzec na zycie w taki sposob w jaki Ty to robisz. Wiele spraw widze podobnie ale jednak to jeszcze nie ten poziom wtajemniczenia Przede wszystkim ja majac 22 lata czuje ze zycie ucieka mi przez palce mimo ze dopiero teraz zaczynam wiedziec czego chce i wiem, ze wkraczam na wlasciwa droge(wymarzone studia w przyszlym roku).

EDIT: co do sensu zycia to wg mnie nie ma czegos takiego. Zyjemy, zbieramy doswiadczenia a potem umieramy. To jest pozbawione sensu ale mozemy po dordze przezyc kilka milych chwil, odkryc cos lub wynalezc i przejsc do historii, spelnic swoje marzenia etc. Mamy szanse zyc wiec zyjmy cieszac sie kazdym dniem, nei biorac niczego za pewnik(bow zyciu nie ma nic pewnego).

[magnolia79]

Napisane przez Alessaaa

EDIT: co do sensu zycia to wg mnie nie ma czegos takiego. Zyjemy, zbieramy doswiadczenia a potem umieramy. To jest pozbawione sensu ale mozemy po dordze przezyc kilka milych chwil, odkryc cos lub wynalezc i przejsc do historii, spelnic swoje marzenia etc. Mamy szanse zyc wiec zyjmy cieszac sie kazdym dniem, nei biorac niczego za pewnik(bow zyciu nie ma nic pewnego).

Ja sens swojego życia widzę na każdym kroku!!!
Czasami coś nie ma kompletnego sensu, ale z biegiem czasu sens wyłania się jak z gęstej mgły...
Przede wszystkim w moim życiu ludzie są sensem i motorem mojego istnienia... dużo by filozofować

[kobietka]

Napisane przez sine.ira

Ale nigdy, jak już się nad sobą zastanawiam, nie wpadam w przesadną samokrytykę, nie oskarżam sama siebie, nie szukam dziury w całym - staram się zawsze jakieś pozytywy wyłapać. ...
Staram się żyć tak, żeby było mi dobrze, jestem i zawsze byłam zdrową egoistką. ... Nigdy nie miałam ciśnienia, żeby wszyscy mnie lubili, asertywność mam chyba we krwi. ...
Żyję jak chcę, robię co chce, nikt nie wchrzania się nieproszony w moje sprawy. ...

W ciągu najbliższych lat planujemy z mężem emigrację, a że panicznie boję się wręcz takiej życiowej stagnacji, osiadnięcia na życiowej mieliźnie dlatego cieszę się na taką dużą zmianę. Aczkolwiek obawy też są.

Szkoda życia na kwasy, na życie w takim wygodnym odrętwieniu i nie daj boże u boku osoby, której się nie kocha. Może cel w życiu to kochać i być kochanym ? Być szczęśliwym i tego szczęścia szukać ?

Pieknie powiedziane. Zgadzam sie praktycznie ze wszystkim. Zdrowy egoizm musi byc. Poza tym dobrze Cie rozumiem, jesli chodzi o stagnacje. Tez nie moge usiedziec na miejscu, ale zastanawiam sie, czy to wlasnie jest jednym z powodow moich "poszukiwan". Ciagly niedosyt? Brak stalego miejsca? I w wyniku tego niepokoj wewnetrzny... Dotad przeprowadzalismy sie co kilka lat w nowe miejsce, tak wyszlo. Po wybudowaniu domu myslalam, ze to juz to, ze czas na stabilizacje. Ale najwyrazniej nie Tylek mnie juz swedzi i marze o czyms nowym. Tylko niestety to juz nie takie hop-siup, gdy sa dorastajace dzieci.

Napisane przez magnolia79

i szczęściem obdarzać innych!

(…) Teraz żyję na kredyt. Podobnie jak ty. Posłuchaj, jak brzmią twoje dwa pytania. Starożytni Egipcjanie zadawali je sobie, by określić, jakie życie czeka ich po śmierci.
- Po śmierci?
- Pierwsze z nich brzmiało: „Czy dawałeś radość?”. A drugie: „Czy znalazłeś radość w życiu?”.
Lily nie spuszczała z niego wzroku.
- Chyba pan żartuje.
- Zainteresowałem się filozofią dość późno – odparł – Do niedawna moim jedynym hobby było wędkarstwo. Nawiasem mówiąc samo w sobie jest transcendentalne, ale to już zupełnie inna sprawa. – Wstając z krzesła, zapiął dres. W ręce oprócz karty Lily trzymał czapeczkę Yankees. – Wstawaj z łóżka, Lily. Wracasz do domu. Nie obchodzi mnie, jak bardzo jesteś chora. Wstawaj i żyj swoim życiem na kredyt. Idź szukać radości. Idź ją rozdawać. (…)
Paullina Simons - "Dziewczyna na Times Square".

(cytat, który mnie urzekł... chora - można również uznać jako: zdołowana, zmęczona, zdoopiała ) chodzi o to, że nie ważne co się dzieje w naszym życiu, ważne, aby iść na przód z podniesioną głową, czerpać z życia szczęście i uszczęśliwiać innych
ach... a wczoraj miałam małego doła... już mi lepiej !

Swietny cytat, i do tego autorstwa mojej imienniczki Chyba podrukuje sobie Wasze wypowiedzi i bede nosic przy sobie, w razie dola Jestescie super!

[SzatAnka71]

Napisane przez kobietka

Nic specjalnego.

Ja myślę że tu tkwi problem......nie wierzysz w siebie.Wysyłałaś oferty pracy "wiedząc że je wyśmieją"a dlaczego mieliby wyśmiać?
Stanowisz wartość której nie widzisz ale to się wywodzi od najmłodszych lat.
Jestem jedynaczką i jak tylko coś się stało to ja byłam temu winna.Wyszłam za mąż i jak coś się stało, obojętne przeze mnie czy nie-przepraszałam i ciągle słyszałam-nie przepraszaj tylko rób tak żebyś nie miała za co przepraszać.To poczucie winy siedzi we mnie do dziś choć jak i Monika zaczęłam olewać pewne rzeczy.
Dobrze dziewczyny piszą-po 1 musisz wiedzieć co chcesz robić a po 2 uwierz w siebie.Wpadnij tu na wątek i pochwal się kolczykami.Rzecz jasna nie wszystkim się spodobają ale kogo to obchodzi?ważne że je zrobiłaś a nawet jak te nie będą cudowne to następne będą lepsze

Tak czytam co napisałam i pomyślałam jak to dobrze komuś radzić a samemu nie umieć tego zrobić


magmail najgorsze co może być to z kimś kogo się nie kocha.

[***luna]

kobietka postaram sie napisac krótko:
jak znajdziesz to co chcesz robić, pójdzie z górki.
Nie mozna przeciez dązyć do czegoś co jest tak niedookreslone.
Mieszkampoza Polską.
Przeszlam etap tego, że mój dyplom ukończenia studiow tutaj jest malo istotny.

Szarpałam sie z tym do momentu az nie zrozumiałam o co mi chodzi i czego chcę.
jak się dowiedzialam to odwróciłam sytuację i działam w okreslonym kierunku.
Rozwijam sie.


Mam dwójke dzieci i dbam o to by pracowac.
Nie jestem w stanie zrozumieckobiet,ktore nie dbają o swój rozwój.
Warto wyjsc do ludzi, nawiązywać znajomości.

[magmail]

magmail najgorsze co może być to z kimś kogo się nie kocha.[/QUOTE]

otoz wcale to chyba nie bylo takie najgorsze, jestem klinicznym dowodem na to, ze do patologii czlowiek jest w stanie sie przyzwyczaic i wytlumaczyc sobie ze tak musi byc. To straszne, wiem... . Mysle sobie tez, ze sa duzo gorsze patologie niz moja - maz agresywny, pijacy, bijacy zone, bijacy dzieci. Ktore jak twierdzi, kocha. Żona, ktora to akceptuje dla dobra "rodziny" i ze wstydu przed swoimi rodzicami albo ze wzgledow finansowych nie mysli o rozwodzie.

U mnie po prostu jest taka martwa cisza i spokoj, przy ktorym czasem mysle ze zwariuje. Ale tolerujemy sie i zyjemy w symbiozie. Podobnie zyje wiele par, ktore znam. Do zmian bede sie dlugo przygotowywac, bo nie chce skrzywdzic osoby (meza), za ktorego wyszlam tak jak pisalam, na wlasne zyczenie, w takim momencie mojego zycia kiedy to, co mam teraz wydawalo mi sie szczesciem. Uwazam tez ze osiagnelam z nim wiele rzeczy, ktorych nie osiagnelabym zyjac samym zakochaniem.Byl to najbardziej dojrzaly intelektualnie facet jakiego kiedykolwiek poznalam.

[kobietka]

Napisane przez SzatAnka71

Ja myślę że tu tkwi problem......nie wierzysz w siebie.Wysyłałaś oferty pracy "wiedząc że je wyśmieją"a dlaczego mieliby wyśmiać?
Stanowisz wartość której nie widzisz ale to się wywodzi od najmłodszych lat.
Jestem jedynaczką i jak tylko coś się stało to ja byłam temu winna.Wyszłam za mąż i jak coś się stało, obojętne przeze mnie czy nie-przepraszałam i ciągle słyszałam-nie przepraszaj tylko rób tak żebyś nie miała za co przepraszać.To poczucie winy siedzi we mnie do dziś choć jak i Monika zaczęłam olewać pewne rzeczy.
Dobrze dziewczyny piszą-po 1 musisz wiedzieć co chcesz robić a po 2 uwierz w siebie.Wpadnij tu na wątek i pochwal się kolczykami.Rzecz jasna nie wszystkim się spodobają ale kogo to obchodzi?ważne że je zrobiłaś a nawet jak te nie będą cudowne to następne będą lepsze

Tak czytam co napisałam i pomyślałam jak to dobrze komuś radzić a samemu nie umieć tego zrobić

Dziekuje Ci bardzo za odpowiedz. Faktem jest, ze mam problemy z uwierzeniem w siebie, ale pracuje nad tym. Np. zglebiam ostatnio metody pozytywnego myslenia, wg. J. Vitale i innych. Czasem medytuje, powtarzam slowa wg. metody Ho'oponopono. Moze pozniej wrzuce jakies moje kolczyki, jak sie zbiore w sobie. Co do udzielania rad, to mam tak samo. Moje dzieci pouczam ciagle, jak nalezy sie zachowywac, a za chwile widze, ze sama nie robie tego, czego od nich oczekuje. I jak tu byc wiarygodna matka?

Napisane przez ***luna

kobietka postaram sie napisac krótko:
jak znajdziesz to co chcesz robić, pójdzie z górki.
....

Nie jestem w stanie zrozumieckobiet,ktore nie dbają o swój rozwój.
Warto wyjsc do ludzi, nawiązywać znajomości.

No wlasnie dlatego szukam Bo wierze, ze gdy znajde, bedzie mi duzo latwiej. Natomiast co do "wychodzenia do ludzi", to u mnie niebardzo to pomaga. Zawsze gdy to zrobie, wracam skopana. Dlatego nie ufam ludziom i wole zyc w zaciszu domowym. No zabrzmialo to dramatycznie, ale tak nie jest. Jestem poprostu bardziej domatorka. Nie kazdy jest stworzony do tego, wiec wierze, ze Ty tego nie rozumiesz. I dziekuje Ci bardzo za odpowiedz. Natomiast o swoj rozwoj mozna wg. mnie dbac na rozne sposoby. Czytajac ksiazki, uczac sie nowych rzeczy, rozwijac sie artystycznie.... Nie trzeba pracowac na etat, aby to osiagnac.

[kasia120802]

Napisane przez kobietka

Natomiast co do "wychodzenia do ludzi", to u mnie niebardzo to pomaga. Zawsze gdy to zrobie, wracam skopana. Dlatego nie ufam ludziom i wole zyc w zaciszu domowym. No zabrzmialo to dramatycznie, ale tak nie jest. Jestem poprostu bardziej domatorka. Nie kazdy jest stworzony do tego, wiec wierze, ze Ty tego nie rozumiesz. I dziekuje Ci bardzo za odpowiedz. Natomiast o swoj rozwoj mozna wg. mnie dbac na rozne sposoby. Czytajac ksiazki, uczac sie nowych rzeczy, rozwijac sie artystycznie.... Nie trzeba pracowac na etat, aby to osiagnac.

dokładnie czuję tak samo,niekoniecznie wychodzenia do ludzi może pomóc,czasem niestety jest wtedy jeszcze gorzej,wolę być wśród swoich wtedy czuje się najpewniej,ale oczywiście własny rozwój jest bardzo ważny i można go osiągać w przeróżny sposób...
kobietka czytając twoje posty widzę bardzo dużo podobieństwa do siebie,oczywiście bardzo dużo chciała bym w sobie zmienić ale dlaczego nie jest to takie proste...

[***luna]

Pisząc o wychodzeniu do ludzi nie mam na myśli jakis wielkich imprez, wielu spotkań.
Po prostu warto i zdrowo mieć siatkę znajomych, z którymi mozna się spotkac i porozmawiac.
Z punktu widzenia rozwoju to tez jest wazne. Ludzie maja rózny poglad na sprawy, mają swoje znajomosci, docieraja do nich wiadomosci.
Nie raz i nie dwa okazalo się, że wśród ludzi latwiej zalatwiac rózne sprawy.
A dodam, że sama jestm bardziej typem domatora

[kobietka]

Sprostam moze, ze mam znajomych To nie tak, ze siedze w domu i nie mam kontaktu z ludzmi. Takze tego mi nie brakuje. Ciagle dochodze do jednego wniosku: brakuje mi pasji. Robie bizuterie, owszem, jest to jakies zajecie. Ale pasji w tym nie czuje. Jakis czas temu pochlonelo mnie zdobienie tortow, robie to nadal chetnie, ale to wciaz nie jest PASJA. Ostatnio tak duzo o tym mysle, ze ciagle natrafiam na tematy z tym zwiazane. Dzis np. jechalam z autem do przegladu, i zeby zabic czas, kupilam sobie jakas babska gazetke do kawki. I co w niej znalazlam? Temat "Co wzbogaca nasze zycie", w ktorym wypowiadaly sie kobiety po 30tce na temat tego, jak znalazly nagle swoje pasje, zupelnie nieoczekiwanie Wiec sobie mysle, ze moze nie powinnam szukac, skoro to przychodzi niespodziewanie? Ale jesli nie bede szukac, to moze cos przeocze? Na zakonczenie artykulu podano test, ktory ma pozwolic okreslic co dla nas tak naprawde jest wazne i pomoc w znalezieniu wlasnie tejze pasji. Przetlumacze Wam go, moze komus sie przyda. Mnie moj wynik zatrwozyl, powiem szczerze. I niestety w tej chwili nie wiem jeszcze, jak go zinterpretowac. Test wrzuce w kolejnym poscie, zeby bylo przejrzyscie.

---------- Dopisano o 13:30 ---------- Poprzedni post napisano o 13:17 ----------

TEST:
Ponizej znajduja sie 24 slowa, ulozone parami. Nalezy z kazdej pary, instynktownie, bez wiekszego namyslu, wybrac slowo, ktore wydaje nam sie bardziej atrakcyjne, wazne, istotne. W ten sposob pozostanie 12 slow. Teraz nalezy te slowa ulozyc w kolejne pary, po kolei, czyli slowo z pierwszej pary ze slowem z drugiej pary, slowo z trzeciej pary ze slowem z czwartej pary, itd. W ten sposob powstanie nam 6 nowych par. Kolejna runda polega znowu na wybraniu z kazdej pary slowa, ktore bardziej nas przyciaga. Rowniez bez dluzszego namyslu, na instynkt. Teraz zostalo 6 slow. Ostatnia runda wyglada tak samo. Zestawic pozostale slowa w pary (pierwsza para z druga itd.) i wybrac slowa najbardziej na nas dzialajace. Pozostaja 3 slowa, ktore sa dla nas najwazniejsze, i ktore maja pomoc nam odnalezc pasje. A oto te slowa:
Wolnosc - Wplyw
Ciekawosc - Bezpieczenstwo
Slawa - Decydowanie o samej sobie
Piekno - Milosc
Kreatywnosc - Sukces
Przygoda - Zadowolenie
Zdrowie - Bogactwo
Radosc z zycia - Kariera
Przyjazn - Moc
Duma - Pokora
Intesywnosc - Roznorodnosc
Spokoj - Hojnosc

Teraz nalezy zadac sobie pytanie: Jak moge sprawic, zeby te wartosci odnalazly miejsce w moim zyciu?

[magnolia79]

Kobietka, ty nie szukaj pasji, hobby na siłę... to bez sensu...
Po prostu rób to na co masz ochotę, coś co sprawia ci przyjemność i jest ci po prostu dobrze:
czytaj
oglądaj filmy, seriale
wyjdź do teatru
poplotkuj z sympatyczną koleżanką przy kawce
gotuj
hoduj rybki
itp., itd...

Ja np. lubię robić wiele rzeczy, a czy mam jakieś większe pasje? Też robię biżuterię, lubię to robić, ale nie jest to moim całym życiem, lubię gotować, uwielbiam czytać...
to takie drobne rzeczy, które cieszą, przynoszą satysfakcję, zapełniają czas, a jak nas ktoś pochwali...

p.s pochwal się swoimi wyrobami biżuteryjnymi !!!

p.s 2. ach... zapomniałam mam jedną mega wielką "pasję" - zakupy pół żartem, pół serio... bo żeby to była przyjemna pasja trzeba mieć złotą kartę
----------
a test ciekawy, w wolnej chwili sobie zrobię
---------
miałybyśmy o czym pogadać przy kawce, też czytam Vitalego i jemu podobnych, tylko słabiej z zastosowaniem tego w realnym życiu...

[kobietka]

Napisane przez magnolia79

czytaj
oglądaj filmy, seriale
wyjdź do teatru
poplotkuj z sympatyczną koleżanką przy kawce
gotuj
hoduj rybki
itp., itd...

No widze, ze rzeczywiscie byloby o czym gadac, zakupy to tez moja najwieksza pasja
Czytam ogladam z teatrem srednio, bo mieszkam na wiosce plotkuje tu z Wami i strasznie mi fajnie, i bez kawki , gotuje codzien, trzeba rodzine wykarmic hehe, a rybki juz hodowalam (w imieniu mojego syna ) i biedne pozdychaly, wiec chyba musze psa kupic, psy sa latwiejsze w obsludze
Ale ja chyba jednak chcialabym mieccos takiego jak pasja... dlatego szukam.

Mi wyszlo w tescie, ze piekno, bogactwo i duma sa dla mnie najwazniejsze... Ciekawa jestem co to oznacza. Czy jestem plytka materialistka? Miejsce na bogactwo i piekno w moim zyciu mam od zawsze Chyba kazdy ma. No a kto ma pieniadze i urode jest chyba rowniez dumny Hm... czyli wygrana w Lotto i operacje plastyczne! To jest to!

[kobietka]

Ok, odwaze sie pokazac dziela me To moje ulubione i chyba najlepsze.
A tu mozecie zobaczyc moje torciki http://www.tortina.de/galerie.html
Stronke zrobilam po niemiecku, bo glownie robilam dotad dla niemieckich znajomych torty. Ale zastanawiam sie nad polska wersja.

A teraz lece z powrotem za kierownice, bo corka czeka na szofera

[magnolia79]

Ja przy takich zawijasach jak te serduszka - połamałabym sobie pewnie palce - szacun!

---------- Dopisano o 18:11 ---------- Poprzedni post napisano o 18:07 ----------

Napisane przez kobietka

A tu mozecie zobaczyc moje torciki http://www.tortina.de/galerie.html

wiem jak się robi takie torty - biżuteria przy nich to pikuś

[201608040942]

kobietak, e no ale sliczne te torty a i buzuteria fajna. ja nie mam nic przeciwko zebys cos pokazala na sprzedaz. Chetnie cos dla siebie wybiore. marzy mi sie sporawy kamien opleciony drutem, wiesz o co chodzi? Robi sie taki koszyczek co ten kamien trzyma i jest na co nawlec rzemyk. jak by smiala taki dlugi wiorios(kamien musi drybdac pod cyckami) to ja bylabym chetna ;o)

[karolinaP103]

Napisane przez kobietka

Ok, odwaze sie pokazac dziela me To moje ulubione i chyba najlepsze.
A tu mozecie zobaczyc moje torciki http://www.tortina.de/galerie.html
Stronke zrobilam po niemiecku, bo glownie robilam dotad dla niemieckich znajomych torty. Ale zastanawiam sie nad polska wersja.

A teraz lece z powrotem za kierownice, bo corka czeka na szofera

klask i:

[kobietka]

Napisane przez MonikaPogrzeba

kobietak, e no ale sliczne te torty a i buzuteria fajna. ja nie mam nic przeciwko zebys cos pokazala na sprzedaz. Chetnie cos dla siebie wybiore. marzy mi sie sporawy kamien opleciony drutem, wiesz o co chodzi? Robi sie taki koszyczek co ten kamien trzyma i jest na co nawlec rzemyk. jak by smiala taki dlugi wiorios(kamien musi drybdac pod cyckami) to ja bylabym chetna ;o)

Dziekuje Wam za mile slowa. To zawsze dodaje otuchy Moniko, chetnie cos dla Ciebie bym stworzyla, ale tak jak mowilam, ostatnio wyszlam z tematu, musze troche sie rozgrzac, i wtedy sie chetnie odezwe. Mozesz w miedzyczasie zastanowic sie nad rodzajem kamienia.
Wiecie, Youtube rzadzi Prawie wszystkiego o tortach tam sie nauczylam. Ale zaczynalam instynktownie juz jakies.... 7 lat temu, na 3cie urodzinki mojego synka Jak sobie przypomne moje wypociny, to smiech mnie ogarnia.

---------- Dopisano o 19:07 ---------- Poprzedni post napisano o 19:06 ----------

Napisane przez magnolia79

wiem jak się robi takie torty - biżuteria przy nich to pikuś

Nie mow, ze robisz tez??? Moze jestes moja zagubiona blizniaczka?

[magnolia79]

Napisane przez kobietka

Nie mow, ze robisz tez??? Moze jestes moja zagubiona blizniaczka?

nie sama nie robię, ale moja koleżanka się bawi w pieczenie i dekoracje

ja ogólnie lubie prace reczne: bizuteria, broszki, malowanie, czasami robienie na drutach i szydełku z czego i tak nic nie wychodzi no ale... liczą się chcęci...

[kobietka]

Napisane przez magnolia79

ja ogólnie lubie prace reczne: bizuteria, broszki, malowanie, czasami robienie na drutach i szydełku z czego i tak nic nie wychodzi no ale... liczą się chcęci...

No ja tez sie juz wszystkiego lapalam. Czuje taki pociag, zwlaszcza w porze jesienno-zimowej, do prac recznych, ale co sie wezme, to zaraz sie poddaje, bo mi nie idzie.

[kobietka]

Napisane przez MonikaPogrzeba

marzy mi sie sporawy kamien opleciony drutem, wiesz o co chodzi? Robi sie taki koszyczek co ten kamien trzyma i jest na co nawlec rzemyk. jak by smiala taki dlugi wiorios(kamien musi drybdac pod cyckami) to ja bylabym chetna ;o)

Teraz mi sie przypomnialo, ze mam taki labradoryt w srebrze. Ale sama "zawieszke", bo z lancuszkami u mnie ciezko. Ale to pewnie i tak nie to, co masz na mysli. W sumie to mozesz popatrzec w moim sklepiku na DaWandzie, moze cos Ci sie spodoba. Nie moge zapewne tu sie reklamowac, wiec nie bede podawac adresu. Jesli chcesz, to posle Ci na priva. A dojsc mozna tez ze strony tortowej, na bizuteryjna i tam jest link do sklepu

[201608040942]

eeee, yyyyyy zatkalo mnie. Piekny. Ile by to cudenko kosztowalo? ten drucik jest prawdziwym srebrem czy tylko udaje?

Znalazlam link i znalazlam jeszcze przywierzke z czarnego kamienia, ale ten szary mi sie bardziej podoba, wyglada na ciutke wiekszy. Opisow nie ma, jak klikam na zdjecie to tylko mi sie powieksza, a ja laik jestem i nie umie stwierdzic czy to prawdziwy kamien i jaki i czy to zwykly drut czy antyalergiczny czy srebro itp.

Ok nie marudze ile za to sliczne sare cudenko bys chciala? ;o)


edit znalazlam cene w sklepie ;o( Musze zrezygnowac za drogo dla mnie ;o( ale com sie poslinila do monitora to moje

[kobietka]

Napisane przez MonikaPogrzeba

edit znalazlam cene w sklepie ;o( Musze zrezygnowac za drogo dla mnie ;o( ale com sie poslinila do monitora to moje

To sa prawdziwe kamienie, i srebro. To czarne, to chyba masz na mysli wisiorek z onyksem, ktory zrobilam mojej mamie. Pozniej dorobilam jej kolczyki Troche strony mam nieaktualne, bo ostatnio zastoj tworczy, jak juz pisalam...
A sklepie musze miec takie ceny, bo place oplaty, ale i tak ciezko jest tam sprzedawac, za duza konkurencja. Dla znajomych zawsze mam taniej. Jesli bylabys naprawde zainteresowana, to na priva podaj smialo cene, jaka bys mogla zaplacic. Jestem naprawde bardzo "gietka", zawsze sprzedaje duzo taniej prywatnie. To jest czyste srebro Pr. 930. Oglnie przepraszam, ze tu tak wyszlo handlowo. Samo jakos tak wyszlo.
Ja dzis w ogole pol przytomna siedze, bo mnie jakas angina wziela. I zamiast dzialac, a mam duzo czasu, bo dzieci do pozna w szkole, to leze i kimam. Teraz jakos jeszcze mysle, bo lyknelam aspiryne

[magnolia79]

Kobietka - masz dar do kręcenia drutów
ja jak jedne zrobiłam, zakręcałam na końcach koralików, to manikiur od razu trzeba było naprawić, nie umiem tego robić...

[kobietka]

Napisane przez magnolia79

Kobietka - masz dar do kręcenia drutów
ja jak jedne zrobiłam, zakręcałam na końcach koralików, to manikiur od razu trzeba było naprawić, nie umiem tego robić...

Oj paznokcie strasznie cierpia. Wlasnie kilka miesiecy temu, wiosna jakos, mialam juz dosyc brzydkich poniszczonych drutem pazurkow i zrobilam sobie zele. Ale w nich znowu nie potrafilam wiele zrobic z drutem. Przez cale lato nosilam dumnie te zele, i nic nie tworzylam. Ale teraz sie ich jednak pozbylam, bo wpadlam w "manie zdrowej kosmetyki"
Mnie wlasnie tu na wizazu strasznie urzekly drutowe prace roznych Wizazanek, ale jeszcze do piet im nie dorastam.

[SzatAnka71]

Napisane przez kobietka

Teraz mi sie przypomnialo, ze mam taki labradoryt w srebrze. Ale sama "zawieszke", bo z lancuszkami u mnie ciezko. Ale to pewnie i tak nie to, co masz na mysli. W sumie to mozesz popatrzec w moim sklepiku na DaWandzie, moze cos Ci sie spodoba. Nie moge zapewne tu sie reklamowac, wiec nie bede podawac adresu. Jesli chcesz, to posle Ci na priva. A dojsc mozna tez ze strony tortowej, na bizuteryjna i tam jest link do sklepu

O kurcze.......kobietka z Ciebie to prawdziwy talent a pisałaś że robisz"takie tam"To naprawdę cudne!

[201608040942]

Napisane przez SzatAnka71

O kurcze.......kobietka z Ciebie to prawdziwy talent a pisałaś że robisz"takie tam"To naprawdę cudne!

no dokladnie, takie cudenka i ona jeszcze szuka sensu zycia ;o)

[SzatAnka71]

Napisane przez MonikaPogrzeba

no dokladnie, takie cudenka i ona jeszcze szuka sensu zycia ;o)

Bo czasem trzeba komuś to pokazać a jak zostanie docienione to już wielki krok do uwierzenia w siebie

A Ciebie Moni to podziwiam za podejście do życia

[201608040942]

kochana ale tak nie bylo. ja bylam wielce sflustrowana, ale musialam to zmienic bo zle mi bylo. nie wiem czy bym dozyla starszego wieku, musialam zmienic podejscie bo mnie to miazdzylo.

[SzatAnka71]

Napisane przez MonikaPogrzeba

kochana ale tak nie bylo. ja bylam wielce sflustrowana, ale musialam to zmienic bo zle mi bylo. nie wiem czy bym dozyla starszego wieku, musialam zmienic podejscie bo mnie to miazdzylo.

Mnie też miażdży ale nie umiem tego zmienić.Teraz mam gorszy czas więc i gorzej myślę

Ale i tak Cię podziwiam że Ci się udało