Rozstanie z facetem, część XXI

[trupiegi]

Napisane przez cu.Kinia

Trupiegi, tekst "jesteś za dobra" to standard, wręcz klasyk, gdy facetowi po prostu przestaje zależeć na STARANIU SIĘ. Takie jest moje zdanie. Nie Ty jesteś za dobra, tylko on nie umie Ci dać tyle samo dobrego po czasie. Może się wypalił?

Właśnie pisałam o tym, że nie cierpię takiego sformułowania... Tak, przestało mu zależeć na staraniu się i pogrążył się w tym, że przez ostatnie miesiące wiele mu nie wyszło w życiu osobistym.
A, i po raz kolejny śnił mi się ślub kuzyna - moja rola polegała na tym, ze wszystko tam psuję, niczym złośliwy troll. To jakaś obsesja?
A moje największe marzenie - by odezwał się, że żałuje tego, co zrobił i że kocha. Tym bardziej, że wiem, że jest sam, że mieszka z rodzicami i jest uziemiony w swojej miejscowości na najbliższe miesiące. Mam nadzieję, że czas, którego ma sporo, przywoła go do porządku.
I wiecie co? Tak za nim tęsknię, że... zaczęłam słuchać metalu, którego on namiętnie słucha. (Pomijam to, że przez 7 lat słuchałam tej muzyki pasywnie). I znów czuję się, jakbyśmy byli sobie bliscy. I ta muzyka mi się podoba! Zaczęłam od Kata, czyli od czegoś, od czego on zaczynał.

[Tort]

Napisane przez Ula_87

Czy wyobrażacie sobie sytuacje, w której Wasz exTŻ będzie miał nową dziewczynę? Macie takie hm "fantazje"? Jak np. całuje się z inną kobietą.

Kiedy się o takiej dowiedziałam, a było to w drodze do szkoły, chciałam iść do jego (obie w centrum) i walnąć mu w tej tępy łeb parasolem. Pierwsze dwie godziny to było planowanie morderstwa, zniszczenia reputacji, takie tam automatycznie odruchy agresji. Potem było mi bardzo ciężko się z tym oswoić, bo to jakby rozstanie zaczęło się na nowo. Teraz mnie to nie obchodzi, ale ostentacyjnie się zaśmiałam na jej widok (tu się kończy moja dojrzałość).

[ama4]

Napisane przez trupiegi

W grudniu powiedział mi przez tel., że chce mieć ze mną dobre stosunki, że chciałby kiedyś ze mną pogadać, mieć kontakt, ale musi dużo wody w rzece upłynąć, nim się zobaczymy. Po co to mówił? Mieć wyjście awaryjne jak mu się znudzi samotność, czy - bardziej realne - łudził mnie tym, bym nie załamała się zupełnie brakiem kontaktu?
A życzeń noworocznych nie złożył, bo bo zirytowałam SMS-ami 31 grudnia z rana... Od tej pory nic już nie piszę.

Ponieważ napisałam byłemu wczoraj mniej więcej to samo to powiem Ci, co to znaczy. To znaczy, że Cię lubi nadal, ale póki się nie odkochasz to masz się z nim nie kontaktować. Bo póki się nie odkochasz to Wasza relacja nie będzie normalną relacją koleżeńską.

Z Twoich wpisów z kolei widać, że chciałabyś być jak dobra samarytanka, która wciąż go kocha, chce dla niego dobrze i wierzy w Misia oraz jego magiczną przemianę. Powiem wprost: ODPUŚĆ SOBIE. Nie jesteście już razem, on nie chce być z Tobą i wyraźnie Ci powiedział, że nie chce mieć kontaktu póki nie zaczniesz go normalnie traktować. Pozwól mu być takim człowiekiem jakim jest. To Ty chcesz u niego transformacji, a to nie wystarczy żeby świat i Twój były się zmienili.

[ofaku]

Napisane przez bezpaniki

Hej dziewczyny, piszę pierwszy raz tutaj, choć wiele razy miałam otwarty wątek i w ostatniej chwili po prostu kasowałam posta.
Może wyjść przydługie (wyszło nawet bardzo długie, można przejść do ostatniego punktu :P).

Czego nauczyło mnie rozstanie:

1. Niczego nie planuj, nie zakładaj, zwłaszcza w materii uczuć.
Od rozstania minął już niemalże rok. Kiedy? Jak?
Byłam z facetem 3 lata (mieliśmy ponad 20 lat gdy zaczelismy się spotykać, po wcześniejszych związkach i miłościach), mieszkaliśmy razem (u mnie, z rodzicami, a później z moim tatą), a ze względu na moja sytuacje rodzinna, związek był trudny ale bardzo poważny. Oboje mamy dość ciężkie charaktery, jesteśmy uparci (choć nie złośliwie uparci), mieliśmy wspólne plany, przyjaciół, a także... psa, wziętego z fundacji, agresywnego, nad którym musieliśmy ciężko pracować, żeby doprowadzić jego psychikę i zachowanie do jakiejś równowagi.
Z dnia na dzień, bez ostrzeżenia, rozmów, problemów rzucił "odchodzę", zabrał rzeczy, psa (bo tak było dla psa najlepiej) i się wyniósł.

2. i 3. Przyjaciół poznaje się w biedzie, to jedna z prawd, jakie tylko sie potwierdziły, tak samo jak fakt, że jeśli będziesz dawać innym wiele z siebie, to ci się zwróci.
Zawsze wiedziałam, że mam cudownych przyjaciół, jednak nigdy jak włąsnie rok temu, tak bardzo tego nie czułam. Bardzo pomocne okazały się nawet osoby, z którymi nie wiedziałam, że mam aż tak dobry kontakt, które dały mi się wypłakać, które organizowały mi czas i pomoc, bez proszenia, pytania, wymagania i oczekiwań. Wyciągały mnie na imprezy, ale też siedziały pół nocy przed komputerem wysłuchując moich żalów.

4. Inwestuj w siebie, to cię nigdy nie zawiedzie.
Dobrze, że miałam pracę, sesję, wolontariat, bo choć ciężko było mi się skupić, to przynajmniej nie siedziałam w domu płacząc.
Z byłym widzieliśmy sie kilka razy, zazwyczaj propozycja wychodziła od niego, jednak gdy ostatecznie porozmawialiśmy i o powrocie mogłam zapomnieć (choć do dziś powodów rozstania mogę się jedynie domyślać), zrozumiałam, że dosłownie umrę, jeśli nie zmienię czegoś w moim życiu, dusiłam się tą sytuacją, dusiałam się swoim bólem, tęsknotą, nieodwzajemnioną i upokorzoną miłością... Postanowiłam wyjechać, na dłużej, było mi obojętne co się stanie, było mi obojętne, jak będzie wyglądać przyszłość, chciałam tylko przestać czuć... Wzięłam więc urlop dziekański na ukochanych studiach, pozamykałam wszystkie inne sprawy i załatwiłam wyjazd do UK.
Gdy już kupiłam bilety, przez kolejne trzy tygodnie, świat stawał na głowie, żeby mnie zatrzymać: poznałam cudownego faceta, przygotowania do ślubu najlepszej przyjaciółki ruszyły pełną parą, rzutem na taśmę dostałam pod opiekę psa, którego zostawiłabym u siebie na stałe, gdybym tylko mogła... spędziłam jedne z lepszych 3 tygodni w życiu, 3 tygodni odbierania dobra, jakie kiedyś wysłałam w świat, poza oczywiście tym przejmującym bólem i rozpaczą, która ciągle mi towarzyszyła.
Nie zmieniłam jednak planów, wyjechałam, bo wiedziałam, że tak będzie dla mnie najlepiej.

5. Musi minąć wiele czasu, musisz przejść wszystkie etapy żałoby, aby móc zaangażować się na nowo.

Musiałam szybko wziąć sie w garść, szybko znalazłam pracę, ale nie szło mi za dobrze - nowy język, sytuacja, kraj, przyzwyczajenia to były dowody an to, że coś się zmieniło, tak naprawdę i nieodwracalnie.
Wspominany wcześniej chłopak strasznie się nakręcił, postanowił rzucić wszystko i przyjechać do mnie, a ja go wcale nie zatrzymywałam. Był to jeden z największych błędów mojego życia.
Znalazłam mieszkanie i pochłonęła mnie praca, w której ciężko pracowałam, starałam się być lepsza i mniej kłopotliwa. Chłopak przyjechał i już wtedy poczułam, że to był błąd.
Nie znaliśmy się zbyt długo, a okazał się być nieodpowiedzialny i niezaradny, przynajmniej jak dla mnie na tym etapie mojego życia.

6. Nigdy nie zakładaj, że kogoś znasz na wylot.

Dodatkowo dostałam zwięzłą informację od ex, iż musi psa oddać. To był jeden z kolejnych ciosów, najgorszych jakie mógł zrobić. Kto miał zwierze, jeszcze chorowite albo z problemami, zrozumie, jak bardzo niepojęte dla mnie było jego postępowanie. Dowiedziałam sie również, że od kilku tygodniu mieszka z nową dziewczyną (która to prawdopodobnie była prawdziwą przyczyną naszego rozstania), która nienawidziła psa i trzymała go zamkniętgo wiele godzin w łazience (!!). Psa z problemami i po traumach... I że cała ta sytuacja jest oczywiście moją winą, ponieważ zrzuciłam opiekę na biednego exa, żeby pozbyć się problemu. Napisałam exowi co o tym myślę, od tamtej pory (maj) się nie kontaktujemy...


Weszłam w fazę kompletnej obojętności. Spałam po kilkanaście godzin na dobę, zmuszłam się do jedzenia, nie miałam tu przyjaciół ani innych niż praca zajęć, dzięki temu mogłam przeżyć wszystko tak, jak chciałam, mogłam wyłączyć komputer, nie odbierać telefonu i oglądać seriale.
Płakałam tylko w snach, których miałam masę, zawsze w podobnym schemacie, z exem oczywiście, przeżywałam rozstanie na nowo, aż pewnego dnia, wszystko po prostu zniknęło. Uczucia, panika, strach, sny.

Przyjezdny chłopak po szczerej rozmowie również spakował swoje manatki i wrócił do kraju. Nie powiem, bardzo mi pomógł, pewnie wykorzystałam go w jakimś stopniu, choć nieświadomie.

Poznałam wiele osób, imprezowałam, chodziłam na randki, bawiłam się i korzystałam z życia, zawsze podkreślając, że za chwilę wracam do swojego kraju, więc nic nie jest poważnym związkiem.

7. Czas ucieka, więc wybieraj mądrze.

Wakacje w kraju, tygodniowe zaledwie, ale obejmujące ślub i wesele przyjaciółki, głównie przepłakane ze szczęścia, że się widzimy i z powodu moich wyrzutów sumienia, że mnie przy niej nie było podczas przygotowań. Myślałam ile jeszcze takich chwil, w których moi przyjaciele będą mnie potrzebować, przegapię, będąc egoistką, która uciekła (wyjechała)? I czy powinnam wrócić dla nich, czy dla siebie?
Mimo tego złe nawyki i wspomnienia wracały, a także myśl, że nie czas jeszcze na stały powrót (planowany na za dwa miesiące).


Gdy wróciłam do pracy spadły na mnie nowe obowiązki, może nie na nagle i gwałtownie, ale okazało się, że zwierzchnicy i współpracownicy doceniają moje zaangażowanie i ciężką pracę, a także postępy jakie poczyniłam od dnia przyjazdu. Język przestał być barierą, a ja odzyskawszy pewność siebie, zaczęłam pokazywać swoje zdolności charakter.
W grudniu dostałam nawet nagrodę wynikającą właśnie z opinii innych, teraz szykuje się awans.

8. Nie wszyscy faceci są tacy sami, istnieje wielu, którym nie zależy tylko na jednym.

A w międzyczasie, jeden z kolegów, z którym się spotykałam głównie na imprezach, a później nasza znajomość przeniosła się do łóżka (i tam miała pozostać) zgłosił stanowcze veto, będąc tym, który chce się zaangażować z wzajemnością.
Walczył długo i udowadniał, że to poważne z jego strony i nie zamierza odpuścić.
Zaufałam, zaryzykowałam i .... zakochałam się.
Niedługo stuknie 5 miesięcy, od kilku tygodni mieszkamy razem, w przytulnym, świetnym domu, a między nami układa się bardzo dobrze, czuję się kochana, zadbana, ważna, doceniona i szczęśliwa...?


9. Każda miłość jest inna.

Gdyby mi ktoś rok temu powiedział, że będę tu gdzie będę, to bym go wyśmiała.
Wiem, że nie poczuję nigdy tego samego, co czułam do exa. Wiem, że w jakiś sposób zawsze będę go kochać i wiecie co? Przestałam się za to winić. To część mojej przeszłości, ogromna, to fragment, który mnie ukształtował, który wiele mi dał, dzięki i przez którego przeżyłam wiele. Czas zaciera złe wspomnienia, choć nie mam pojęcia, co zrobię, gdy kiedyś spotkam ex (nigdy nie zapomnę ani nie wybaczę tego, co zrobił psu), nie myślę o tym jednak codziennie.

10. ZAWSZE się doceniaj! JESTEŚ silniejsza, więcej warta i mądrzejsza, niż ci się wdaje, niż kiedykolwiek usłyszysz i zostaniesz doceniona. JESTEŚ.

Zawsze mi się wydawało, że nie przeżyję bez Polski, wśród obcych ludzi, wśród innego języka. Że nie przeżyję bez przyjaciół. Że jestem słaba psychicznie. Że, mimo że nie chcę, jestem zależna od partnera i nie poradzę sobie bez niego. Że nie podołam związkowi z obcokrajowcem.
Dziś, po wielu godzinach różnych przemyśleń, kiedy patrzę czasem na liste rzeczy, które przeżyłam (a ostatni rok, to tylko kropla w morzu traum), potrafię obiektywnie szepnąć "wow". Bo to ja, JA, nie ktoś inny, nie scenariusz filmowy, nie serial - JA.

Przeżyłam.
Jestem.

jestes na prawde niesamowita!
swietny post, dajacy spooooroo do myslenia, dziekowac!

[Miviki666]

Napisane przez janee90

mam to samo. moj ekss (?) nie odzywa sie caly dzien

---------- Dopisano o 22:40 ---------- Poprzedni post napisano o 22:37 ----------



wiem dokladnie co czujesz (( ze mna tak samo zrywał moj facet... 4 razy juz to zrobil .. a teraz sie nie odzywa i mysli czy to zrobic raz a porządnie...

---------- Dopisano o 22:41 ---------- Poprzedni post napisano o 22:40 ----------



chciałabym byc tak samo konsekwentna ...

Ale to jest chore!! To po co oni do nas wracają skoro pózniej nas zostawiają? Robią nadzieję, my się cieszymy bojest w końcu dobrze a po jakimś czasie znowu daja kopa w dupę....A kiedy już się wypłaczemy i oswoimy z tą myślą, to odzywają się po jakimś czasie żeby znowu namieszać w glowie....

[Phoce]

Napisane przez patrysiowa_

a do mnie ex się odzywa też ciągle... to głupie

Mój też, codziennie. Podejrzewam, że ma biedaczek od kilku dni ciągłą erekcję
Na szczęście mam ciekawsze osoby do pisania

[trupiegi]

Napisane przez ama4

Ponieważ napisałam byłemu wczoraj mniej więcej to samo to powiem Ci, co to znaczy. To znaczy, że Cię lubi nadal, ale póki się nie odkochasz to masz się z nim nie kontaktować. Bo póki się nie odkochasz to Wasza relacja nie będzie normalną relacją koleżeńską.

Z Twoich wpisów z kolei widać, że chciałabyś być jak dobra samarytanka, która wciąż go kocha, chce dla niego dobrze i wierzy w Misia oraz jego magiczną przemianę. Powiem wprost: ODPUŚĆ SOBIE. Nie jesteście już razem, on nie chce być z Tobą i wyraźnie Ci powiedział, że nie chce mieć kontaktu póki nie zaczniesz go normalnie traktować. Pozwól mu być takim człowiekiem jakim jest. To Ty chcesz u niego transformacji, a to nie wystarczy żeby świat i Twój były się zmienili.

Z tą 'przemianą' chodzi o to, że zarówno ja, jak i jego rodzice, są na niego źli, co ze sobą zrobił. Chcę (i jego rodzice też chcą), żeby znów był tym ambitnym chłopakiem, co kiedyś. Nie będę pisać o tym na forum.
Nie rozumiem jednego - gdy tydzień przed rozstaniem mówił wręcz rozpaczliwym tonem, że to ja mam się na niego obrazić, bo jestem mu tak bliska, że on nie umie. Nie rozumiem tego, że dokładnie rok temu się do mnie wprowadził, zostawiał mi miłe karteczki, gdy szedł do pracy, było świetnie, póki nie zmienił pracy i nie zaczął non stop wyjeżdżać. Nawet nie zdążyliśmy pogadać, co z nami, a on już prowokował rozstanie swoim chamskim zachowaniem.
Pamiętam też, że kiedyś, po wcześniejszym rozstaniu, gdy już NIE MIAŁAM NADZIEI, że on wróci, napisał, że ma do mnie niezmienną słabość. Potwierdzał to też tydzień przed tym rozstaniem, które przeżywam! Do końca mówił, że mnie bardzo lubi, że chciałby, żebym była jego przyjaciółką, skoro tak ciężko jest być nam razem, że go szalenie pociągam, że jestem zdolna, piękna etc.
Sorry, ale to, że się odkocham, nie wydaje mi się zbytnio realne. To 7 lat mojego życia, od 2. kl. liceum. I największa miłość w życiu, która przy okazji mnie zawiodła. Intrygująca, ale trudna osobowość. Do dziś czuję, że byłoby inaczej, gdybyśmy latem usiedli i pogadali na spokojnie, tyle że ja wtedy nie miałam świadomości, co on zamierza. Nie wiedziałam, jak się zachować, nie dopuszczałam do siebie myśli, że on chce odejść.
I do czego odszedł? Do komputera, wódki, swojego pokoju i masy frustracji zw. z tym, co mu nie wyszło? Nie wierzę, że jest teraz szczęśliwy, niedawno całą noc rozmawiałam z jego mamą, nie wynikało z jej słów, żeby on czuł się teraz spełniony...

[magda88]

Napisane przez Ula_87

A mam do Was takie pytanie.
Może głupio zabrzmi,ale jestem ciekawa.

Czy wyobrażacie sobie sytuacje, w której Wasz exTŻ będzie miał nową dziewczynę? Macie takie hm "fantazje"? Jak np. całuje się z inną kobietą.

niestety tak

Napisane przez bezpaniki

10. ZAWSZE się doceniaj! JESTEŚ silniejsza, więcej warta i mądrzejsza, niż ci się wdaje, niż kiedykolwiek usłyszysz i zostaniesz doceniona. JESTEŚ.

Dziękuję Ci za cały wpis. Ale szczególnie za zdanie, które zacytowałam.
Na pewno sobie gdzieś zapiszę.

A ja wczoraj byłam na tańcach. Chyba się starzeję, bo czuję, że coraz mniej pasuję do takich miejsc, mimo, że uwielbiam tańczyć. Nie widzę sie tłumie wytapetowanych panienek z tipsami powciskanych w 2 rozmiary za małe kiecki i wdzięczących się do facetów....

[ama4]

Każdy jest się w stanie odkochać. Ludzie się rozwodzą i po 10 latach MAŁŻEŃSTWA, więc Twoje zdanie "Sorry, ale to, że się odkocham, nie wydaje mi się zbytnio realne." odbieram bardziej jako użalanie się nad sobą a nie realne spojrzenie na to, jakie jest życie. A życie jest takie, że jedni ludzie odchodzą, a drudzy przychodzą. Nie ma nigdy gwarancji na to, że wszystkie związki będą szczęśliwe, że będą trwały na zawsze. Na tym polega dorosłość, żeby przejść catharsis, przejść żałobę i iść dalej. Twoje życie nie kończy się na tym facecie i zerwanie z nim nie oznacza, że teraz już nie jesteś zdolna do żadnych uczuć poza miłością do niego.

Z tą 'przemianą' chodzi o to, że zarówno ja, jak i jego rodzice, są na niego źli, co ze sobą zrobił. Chcę (i jego rodzice też chcą), żeby znów był tym ambitnym chłopakiem, co kiedyś.

Zastanów się kim Ty jesteś, żeby chcieć razem z jego rodzicami jego przemiany. To jest JEGO życie, to są jego rodzice. Ty, choć ciepło przyjmowana przez jego rodziców, jego rodziną już nigdy nie będziesz. Co więcej, nie siedzisz w jego głowie i jako była dziewczyna nie masz już nic do gadania tak naprawdę. Jesteś przeszłością. A on jest dorosły i jak będzie chciał się zapić to ma do tego prawo. Oczywiście, że to smutne, że ludzie się staczają i robią sobie krzywdę, zwłaszcza w kontekście tego, że byliście razem w związku. Ale Ty nie pracujesz w ośrodku pomocy społecznej, tylko jesteś jego byłą dziewczyną. Nie jesteś za niego odpowiedzialna. A podstawową zasadą pomocy psychologicznej jest to, żeby sam pacjent chciał leczenia - bo inaczej NIC z tego nie będzie. Ty też dla niego psychologiem nie będziesz, bo nie pomaga się ludziom w przypadku tak dużego zaangażowania emocjonalnego. Zrozum to wreszcie i zaakceptuj, że on jest odrębną od Ciebie, dorosłą jednostką, z którą nie jesteś już w związku i on ma prawo nie chcieć z Tobą kontaktu, ma prawo pić, ma prawo siedzieć przed komputerem ile mu się zachce, ma prawo nie chcieć Twojej pomocy.

Zostawiał Ci karteczki i było miło, ale teraz już nie jest. Słabość do Ciebie może mieć... i co z tego???? Ty może i mogłaś w wakacje porozmawiać, ale skoro nie przeczuwałaś niczego to może widocznie ON NIE CHCIAŁ? Co z tego że Ci powiedział podczas rozstania że jesteś piękna i cudowna skoro on NIE CHCE Z TOBĄ BYĆ?

[Phoce]

Napisane przez magda88

A ja wczoraj byłam na tańcach. Chyba się starzeję, bo czuję, że coraz mniej pasuję do takich miejsc, mimo, że uwielbiam tańczyć. Nie widzę sie tłumie wytapetowanych panienek z tipsami powciskanych w 2 rozmiary za małe kiecki i wdzięczących się do facetów....

Co się przejmujesz Ja zawsze jak idę na wszelkiego rodzaju fitnesy, tańce to otaczają mnie jędrne ciałka i z moimi no cóż..krągłościami czuję się dziwacznie jednak staram się nie pokazać tego po sobie, przychodzę w takie miejsca w końcu po to, żeby coś ze sobą zrobić.
A dziewczyny takiego pokroju, który Ty opisałaś raczej mnie bawią i bez poczucia wyższości, cieszę się, że mam trochę inny wizerunek i styl bycia

[Tort]

Napisane przez magda88

A ja wczoraj byłam na tańcach. Chyba się starzeję, bo czuję, że coraz mniej pasuję do takich miejsc, mimo, że uwielbiam tańczyć. Nie widzę sie tłumie wytapetowanych panienek z tipsami powciskanych w 2 rozmiary za małe kiecki i wdzięczących się do facetów....

No patrz, jestem młodsza a też się tak czuję Przecież idziesz tam dla siebie, ignoruj resztę tego typu towarzystwa i skupiaj się na swoim. Albo zmień miejsce imprez

[Phoce]

Napisane przez Tort

No patrz, jestem młodsza a też się tak czuję Przecież idziesz tam dla siebie, ignoruj resztę tego typu towarzystwa i skupiaj się na swoim. Albo zmień miejsce imprez

Hahahaha, o matko to chodziło o TAKIE tańce, tzn po prostu imprezę...
Przepraszam, chyba jeszcze śpię
Tak czy siak Torcik dobrze prawi

[Miviki666]

Napisane przez Ula_87

A mam do Was takie pytanie.
Może głupio zabrzmi,ale jestem ciekawa.

Czy wyobrażacie sobie sytuacje, w której Wasz exTŻ będzie miał nową dziewczynę? Macie takie hm "fantazje"? Jak np. całuje się z inną kobietą.

;( Staram się nie dopuszczać tej myśli do Siebie

[trupiegi]

Napisane przez ama4

Każdy jest się w stanie odkochać. Ludzie się rozwodzą i po 10 latach MAŁŻEŃSTWA, więc Twoje zdanie "Sorry, ale to, że się odkocham, nie wydaje mi się zbytnio realne." odbieram bardziej jako użalanie się nad sobą a nie realne spojrzenie na to, jakie jest życie. A życie jest takie, że jedni ludzie odchodzą, a drudzy przychodzą. Nie ma nigdy gwarancji na to, że wszystkie związki będą szczęśliwe, że będą trwały na zawsze. Na tym polega dorosłość, żeby przejść catharsis, przejść żałobę i iść dalej. Twoje życie nie kończy się na tym facecie i zerwanie z nim nie oznacza, że teraz już nie jesteś zdolna do żadnych uczuć poza miłością do niego.



Zastanów się kim Ty jesteś, żeby chcieć razem z jego rodzicami jego przemiany. To jest JEGO życie, to są jego rodzice. Ty, choć ciepło przyjmowana przez jego rodziców, jego rodziną już nigdy nie będziesz. Co więcej, nie siedzisz w jego głowie i jako była dziewczyna nie masz już nic do gadania tak naprawdę. Jesteś przeszłością. A on jest dorosły i jak będzie chciał się zapić to ma do tego prawo. Oczywiście, że to smutne, że ludzie się staczają i robią sobie krzywdę, zwłaszcza w kontekście tego, że byliście razem w związku. Ale Ty nie pracujesz w ośrodku pomocy społecznej, tylko jesteś jego byłą dziewczyną. Nie jesteś za niego odpowiedzialna. A podstawową zasadą pomocy psychologicznej jest to, żeby sam pacjent chciał leczenia - bo inaczej NIC z tego nie będzie. Ty też dla niego psychologiem nie będziesz, bo nie pomaga się ludziom w przypadku tak dużego zaangażowania emocjonalnego. Zrozum to wreszcie i zaakceptuj, że on jest odrębną od Ciebie, dorosłą jednostką, z którą nie jesteś już w związku i on ma prawo nie chcieć z Tobą kontaktu, ma prawo pić, ma prawo siedzieć przed komputerem ile mu się zachce, ma prawo nie chcieć Twojej pomocy.

Zostawiał Ci karteczki i było miło, ale teraz już nie jest. Słabość do Ciebie może mieć... i co z tego???? Ty może i mogłaś w wakacje porozmawiać, ale skoro nie przeczuwałaś niczego to może widocznie ON NIE CHCIAŁ? Co z tego że Ci powiedział podczas rozstania że jesteś piękna i cudowna skoro on NIE CHCE Z TOBĄ BYĆ?

Chyba mamy inny tok myślenia. Piszesz tak, jakbyś chciała go ze wszystkiego oczyścić. I że to ja mam więcej winy, że on ma robić to, co chce, a ja mam zgodnie z jego wolą też wypierniczyć 7 lat z życia, bo przecież jestem zaledwie 'przeszłością'. Tyle że on nigdy nie nazwał mnie przeszłością i powiedział, że zawsze będzie o mnie myślał, nigdy nie zapomni.

[magda88]

Napisane przez Phoce

Hahahaha, o matko to chodziło o TAKIE tańce, tzn po prostu imprezę...
Przepraszam, chyba jeszcze śpię
Tak czy siak Torcik dobrze prawi

tak tak, zwykłą imprezkę w klubie
Wcześniej mi to nie przeszkadzało, nie zwracałam uwagi a teraz w takich miejscach czuję się dziwnie i nie na miejscu Moze to ten zbliżający się wiek trumienny )
Pewnie to też kwestia nagromadzenia problemów i stresów, teraz w tej sytuacji to oczywiste-zerwanie i problemy ze zdrowiem , ale mam tak od jakiegoś roku- niby jest ok, fajna muzyka ale...no właśnie.Nie potrafię się wyluzować, jestem spięta. Pewnie też dlatego tak zwracam uwagę na otoczenie, bo wcześniej to mi nie przeszkadzało, tak samo jak to, że ktoś się na mnie gapi (a teraz to irytuje).Mam nadzieję, że mi przejdzie

[Tort]

Napisane przez magda88

tak tak, zwykłą imprezkę w klubie
Wcześniej mi to nie przeszkadzało, nie zwracałam uwagi a teraz w takich miejscach czuję się dziwnie i nie na miejscu Moze to ten zbliżający się wiek trumienny )
Pewnie to też kwestia nagromadzenia problemów i stresów, teraz w tej sytuacji to oczywiste-zerwanie i problemy ze zdrowiem , ale mam tak od jakiegoś roku- niby jest ok, fajna muzyka ale...no właśnie.Nie potrafię się wyluzować, jestem spięta. Pewnie też dlatego tak zwracam uwagę na otoczenie, bo wcześniej to mi nie przeszkadzało, tak samo jak to, że ktoś się na mnie gapi (a teraz to irytuje).Mam nadzieję, że mi przejdzie

Mam to samo! Wcześniej wszystko ignorowałam, teraz nie mogę tego znieść i się wyluzować. Ale po prostu wychodzę do miejsc ze znajomymi i nie wchodzę w żadne interakcje, tam chodzą absolwenci i pełnoletni uczniowie mojej szkoły, więc zawsze prawie wszystkich znam i nie męczy mnie to aż tak bardzo, może poszukaj takiego miejsca.

[the magus]

Napisane przez Ula_87

A mam do Was takie pytanie.
Może głupio zabrzmi,ale jestem ciekawa.

Czy wyobrażacie sobie sytuacje, w której Wasz exTŻ będzie miał nową dziewczynę? Macie takie hm "fantazje"? Jak np. całuje się z inną kobietą.

Ja sobie takiej sytuacji NIE wyobrażam i chociaż już oswoiłam się z myślą, że nie będziemy razem, że zaczynam wszystko od nowa, to jakbym zobaczyła eksa z inną laską to umarłabym z bólu chyba

[janee90]

Napisane przez oh Mandy

Nie wiem... ale ciężko uwierzyć, że się to skończyło

dla kazdego rozstanei to szok... (
nie wiem dziewczyny co czujecie.. ale ja mam w sobie taki niepokój? ehh nie mogę przez to normalnie funkcjonowac. wczoraj wieczorem bylo juz naprawde dobrze. nie potrafie sobie poradzic z tym, ze tak sie kochalismy.. a teraz jestem dla niego nikim

[201803300917]

Napisane przez _Desolation

Mi się ani razu nie przyśnił jak byliśmy razem. Teraz mi się śni codziennie. W sumie ciekawa zależność. Śnią się nam bo o nich intensywnie myślimy, widać bardziej o nich myślimy teraz niż jak z nimi byłyśmy.

Napisane przez Ula_87

Dołączam - też mi się śni codziennie.

Napisane przez Ula_87

A mam do Was takie pytanie.
Może głupio zabrzmi,ale jestem ciekawa.

Czy wyobrażacie sobie sytuacje, w której Wasz exTŻ będzie miał nową dziewczynę? Macie takie hm "fantazje"? Jak np. całuje się z inną kobietą.

ja dzis miałam zestaw- sniło mi sie, ze ma nową dziewczynę jezu jaki to był okropny sen- mówił mi przez telefon, ze ona jest fajniejsza bo ma większe cycki
ale ogólnie często o tym myślę co będzie jak będzie kogoś miał i sie o tym dowiem na jakiejś wspólnej imprezie. może to głupio brzmi ale z tym mam największy problem, przeraza mnie ta myśl

[janee90]

Napisane przez martini1290

Witam. Chciałabym się do Was dołączyć, ponieważ wczoraj rozstałam się z facetem. Byliśmy razem 2,5 roku... Nie układało nam się od dawna wieczne kłótnie, po których nieraz zdarzało mi się go uderzyć... Chociaż tak naprawdę nic mi nie zrobił... Latam za nim jak głupia, płaszcze sie przed nim wrecz go blagam o ostatnia szanse wydzwaniam do niego, aLE on ma racje... tych szans bylo juz ze 100... ;(

ja swojego nigdy nie uderzyłam, ale sytuacje mam podobna - 3,5 roku razem z czego ostatnie miesiace ta ciagle klotnie, mim wszystko ja nadal wierze, nadal mam nadzieje, a on mowi, ze nie wie czego chce .. i sie nie odzywa.. powiedzial tak samo ze mielismy juz milion szans i nic z tym nie zrobilismy i ze heh nie ma juz czego ratowaac... ( od srody panuje cisza...(

[magda88]

Podobnie mam. Chyba najbardziej w tym wszystkim boli mnie fakt, że już kogoś ma. Byłoby mi nieco lżej, gdybym miała świadomość, że jest sam.

A tak w ogóle to mnie trzymajcie, bo mam straszną ochotę się do niego odezwać (nie mamy kontaktu od zerwania czyli 10.12), bo może on nie jest z nią a mi się tylko wydaje i żeby wrócił...

[martini1290]

Napisane przez janee90

ja swojego nigdy nie uderzyłam, ale sytuacje mam podobna - 3,5 roku razem z czego ostatnie miesiace ta ciagle klotnie, mim wszystko ja nadal wierze, nadal mam nadzieje, a on mowi, ze nie wie czego chce .. i sie nie odzywa.. powiedzial tak samo ze mielismy juz milion szans i nic z tym nie zrobilismy i ze heh nie ma juz czego ratowaac... ( od srody panuje cisza...(

mi powiedzial to samo... tez sie nie odzywa... jest mi strasznie ciężko... w nocy w ogóle spać nie mogłam....

[janee90]

Napisane przez magda88

Podobnie mam. Chyba najbardziej w tym wszystkim boli mnie fakt, że już kogoś ma. Byłoby mi nieco lżej, gdybym miała świadomość, że jest sam.

A tak w ogóle to mnie trzymajcie, bo mam straszną ochotę się do niego odezwać (nie mamy kontaktu od zerwania czyli 10.12), bo może on nie jest z nią a mi się tylko wydaje i żeby wrócił...

tez nie wyobrazam sobie aby moj eks kogos mial.. nie pisz do niego wytrzymalas tak dlugo

[martini1290]

mi powiedzial ze chcialby ze mną być, ale sie nie da... bo nie potrafimy sie dogadac... jest mi strasznie ciezko ;(

[Phoce]

Napisane przez magda88

Podobnie mam. Chyba najbardziej w tym wszystkim boli mnie fakt, że już kogoś ma. Byłoby mi nieco lżej, gdybym miała świadomość, że jest sam.

A tak w ogóle to mnie trzymajcie, bo mam straszną ochotę się do niego odezwać (nie mamy kontaktu od zerwania czyli 10.12), bo może on nie jest z nią a mi się tylko wydaje i żeby wrócił...

...nie pisz. Nie odpowie Ci, albo odpowie jakoś chamsko i będziesz miała do siebie pretensje, że napisałaś.

[Malla]

Napisane przez bezpaniki

Hej dziewczyny, piszę pierwszy raz tutaj, choć wiele razy miałam otwarty wątek i w ostatniej chwili po prostu kasowałam posta.
Może wyjść przydługie (wyszło nawet bardzo długie, można przejść do ostatniego punktu :P).

Czego nauczyło mnie rozstanie:

1. Niczego nie planuj, nie zakładaj, zwłaszcza w materii uczuć.
Od rozstania minął już niemalże rok. Kiedy? Jak?
Byłam z facetem 3 lata (mieliśmy ponad 20 lat gdy zaczelismy się spotykać, po wcześniejszych związkach i miłościach), mieszkaliśmy razem (u mnie, z rodzicami, a później z moim tatą), a ze względu na moja sytuacje rodzinna, związek był trudny ale bardzo poważny. Oboje mamy dość ciężkie charaktery, jesteśmy uparci (choć nie złośliwie uparci), mieliśmy wspólne plany, przyjaciół, a także... psa, wziętego z fundacji, agresywnego, nad którym musieliśmy ciężko pracować, żeby doprowadzić jego psychikę i zachowanie do jakiejś równowagi.
Z dnia na dzień, bez ostrzeżenia, rozmów, problemów rzucił "odchodzę", zabrał rzeczy, psa (bo tak było dla psa najlepiej) i się wyniósł.

2. i 3. Przyjaciół poznaje się w biedzie, to jedna z prawd, jakie tylko sie potwierdziły, tak samo jak fakt, że jeśli będziesz dawać innym wiele z siebie, to ci się zwróci.
Zawsze wiedziałam, że mam cudownych przyjaciół, jednak nigdy jak włąsnie rok temu, tak bardzo tego nie czułam. Bardzo pomocne okazały się nawet osoby, z którymi nie wiedziałam, że mam aż tak dobry kontakt, które dały mi się wypłakać, które organizowały mi czas i pomoc, bez proszenia, pytania, wymagania i oczekiwań. Wyciągały mnie na imprezy, ale też siedziały pół nocy przed komputerem wysłuchując moich żalów.

4. Inwestuj w siebie, to cię nigdy nie zawiedzie.
Dobrze, że miałam pracę, sesję, wolontariat, bo choć ciężko było mi się skupić, to przynajmniej nie siedziałam w domu płacząc.
Z byłym widzieliśmy sie kilka razy, zazwyczaj propozycja wychodziła od niego, jednak gdy ostatecznie porozmawialiśmy i o powrocie mogłam zapomnieć (choć do dziś powodów rozstania mogę się jedynie domyślać), zrozumiałam, że dosłownie umrę, jeśli nie zmienię czegoś w moim życiu, dusiłam się tą sytuacją, dusiałam się swoim bólem, tęsknotą, nieodwzajemnioną i upokorzoną miłością... Postanowiłam wyjechać, na dłużej, było mi obojętne co się stanie, było mi obojętne, jak będzie wyglądać przyszłość, chciałam tylko przestać czuć... Wzięłam więc urlop dziekański na ukochanych studiach, pozamykałam wszystkie inne sprawy i załatwiłam wyjazd do UK.
Gdy już kupiłam bilety, przez kolejne trzy tygodnie, świat stawał na głowie, żeby mnie zatrzymać: poznałam cudownego faceta, przygotowania do ślubu najlepszej przyjaciółki ruszyły pełną parą, rzutem na taśmę dostałam pod opiekę psa, którego zostawiłabym u siebie na stałe, gdybym tylko mogła... spędziłam jedne z lepszych 3 tygodni w życiu, 3 tygodni odbierania dobra, jakie kiedyś wysłałam w świat, poza oczywiście tym przejmującym bólem i rozpaczą, która ciągle mi towarzyszyła.
Nie zmieniłam jednak planów, wyjechałam, bo wiedziałam, że tak będzie dla mnie najlepiej.

5. Musi minąć wiele czasu, musisz przejść wszystkie etapy żałoby, aby móc zaangażować się na nowo.

Musiałam szybko wziąć sie w garść, szybko znalazłam pracę, ale nie szło mi za dobrze - nowy język, sytuacja, kraj, przyzwyczajenia to były dowody an to, że coś się zmieniło, tak naprawdę i nieodwracalnie.
Wspominany wcześniej chłopak strasznie się nakręcił, postanowił rzucić wszystko i przyjechać do mnie, a ja go wcale nie zatrzymywałam. Był to jeden z największych błędów mojego życia.
Znalazłam mieszkanie i pochłonęła mnie praca, w której ciężko pracowałam, starałam się być lepsza i mniej kłopotliwa. Chłopak przyjechał i już wtedy poczułam, że to był błąd.
Nie znaliśmy się zbyt długo, a okazał się być nieodpowiedzialny i niezaradny, przynajmniej jak dla mnie na tym etapie mojego życia.

6. Nigdy nie zakładaj, że kogoś znasz na wylot.

Dodatkowo dostałam zwięzłą informację od ex, iż musi psa oddać. To był jeden z kolejnych ciosów, najgorszych jakie mógł zrobić. Kto miał zwierze, jeszcze chorowite albo z problemami, zrozumie, jak bardzo niepojęte dla mnie było jego postępowanie. Dowiedziałam sie również, że od kilku tygodniu mieszka z nową dziewczyną (która to prawdopodobnie była prawdziwą przyczyną naszego rozstania), która nienawidziła psa i trzymała go zamkniętgo wiele godzin w łazience (!!). Psa z problemami i po traumach... I że cała ta sytuacja jest oczywiście moją winą, ponieważ zrzuciłam opiekę na biednego exa, żeby pozbyć się problemu. Napisałam exowi co o tym myślę, od tamtej pory (maj) się nie kontaktujemy...


Weszłam w fazę kompletnej obojętności. Spałam po kilkanaście godzin na dobę, zmuszłam się do jedzenia, nie miałam tu przyjaciół ani innych niż praca zajęć, dzięki temu mogłam przeżyć wszystko tak, jak chciałam, mogłam wyłączyć komputer, nie odbierać telefonu i oglądać seriale.
Płakałam tylko w snach, których miałam masę, zawsze w podobnym schemacie, z exem oczywiście, przeżywałam rozstanie na nowo, aż pewnego dnia, wszystko po prostu zniknęło. Uczucia, panika, strach, sny.

Przyjezdny chłopak po szczerej rozmowie również spakował swoje manatki i wrócił do kraju. Nie powiem, bardzo mi pomógł, pewnie wykorzystałam go w jakimś stopniu, choć nieświadomie.

Poznałam wiele osób, imprezowałam, chodziłam na randki, bawiłam się i korzystałam z życia, zawsze podkreślając, że za chwilę wracam do swojego kraju, więc nic nie jest poważnym związkiem.

7. Czas ucieka, więc wybieraj mądrze.

Wakacje w kraju, tygodniowe zaledwie, ale obejmujące ślub i wesele przyjaciółki, głównie przepłakane ze szczęścia, że się widzimy i z powodu moich wyrzutów sumienia, że mnie przy niej nie było podczas przygotowań. Myślałam ile jeszcze takich chwil, w których moi przyjaciele będą mnie potrzebować, przegapię, będąc egoistką, która uciekła (wyjechała)? I czy powinnam wrócić dla nich, czy dla siebie?
Mimo tego złe nawyki i wspomnienia wracały, a także myśl, że nie czas jeszcze na stały powrót (planowany na za dwa miesiące).


Gdy wróciłam do pracy spadły na mnie nowe obowiązki, może nie na nagle i gwałtownie, ale okazało się, że zwierzchnicy i współpracownicy doceniają moje zaangażowanie i ciężką pracę, a także postępy jakie poczyniłam od dnia przyjazdu. Język przestał być barierą, a ja odzyskawszy pewność siebie, zaczęłam pokazywać swoje zdolności charakter.
W grudniu dostałam nawet nagrodę wynikającą właśnie z opinii innych, teraz szykuje się awans.

8. Nie wszyscy faceci są tacy sami, istnieje wielu, którym nie zależy tylko na jednym.

A w międzyczasie, jeden z kolegów, z którym się spotykałam głównie na imprezach, a później nasza znajomość przeniosła się do łóżka (i tam miała pozostać) zgłosił stanowcze veto, będąc tym, który chce się zaangażować z wzajemnością.
Walczył długo i udowadniał, że to poważne z jego strony i nie zamierza odpuścić.
Zaufałam, zaryzykowałam i .... zakochałam się.
Niedługo stuknie 5 miesięcy, od kilku tygodni mieszkamy razem, w przytulnym, świetnym domu, a między nami układa się bardzo dobrze, czuję się kochana, zadbana, ważna, doceniona i szczęśliwa...?


9. Każda miłość jest inna.

Gdyby mi ktoś rok temu powiedział, że będę tu gdzie będę, to bym go wyśmiała.
Wiem, że nie poczuję nigdy tego samego, co czułam do exa. Wiem, że w jakiś sposób zawsze będę go kochać i wiecie co? Przestałam się za to winić. To część mojej przeszłości, ogromna, to fragment, który mnie ukształtował, który wiele mi dał, dzięki i przez którego przeżyłam wiele. Czas zaciera złe wspomnienia, choć nie mam pojęcia, co zrobię, gdy kiedyś spotkam ex (nigdy nie zapomnę ani nie wybaczę tego, co zrobił psu), nie myślę o tym jednak codziennie.

10. ZAWSZE się doceniaj! JESTEŚ silniejsza, więcej warta i mądrzejsza, niż ci się wdaje, niż kiedykolwiek usłyszysz i zostaniesz doceniona. JESTEŚ.

Zawsze mi się wydawało, że nie przeżyję bez Polski, wśród obcych ludzi, wśród innego języka. Że nie przeżyję bez przyjaciół. Że jestem słaba psychicznie. Że, mimo że nie chcę, jestem zależna od partnera i nie poradzę sobie bez niego. Że nie podołam związkowi z obcokrajowcem.
Dziś, po wielu godzinach różnych przemyśleń, kiedy patrzę czasem na liste rzeczy, które przeżyłam (a ostatni rok, to tylko kropla w morzu traum), potrafię obiektywnie szepnąć "wow". Bo to ja, JA, nie ktoś inny, nie scenariusz filmowy, nie serial - JA.

Przeżyłam.
Jestem.

Cytuję, bo szkoda, by taki mądry post zaginął

[magda88]

Phoce chamsko by nie odpisał. Sądzę, że w ogóle by nie odpowiedział.
Tak generalnie to wydaje mi się, że nie tęsknię konkretnie za nim, tylko za taką bliskością, poczuciem bycia ważną dla kogoś, czułością etc.
Ale jak sobie pomyślę, że w tej chwili śpi obok innej, ją całuje, przytula i jeszcze być może mówi do niej tak jak do mnie to

[inez3]

mój ma nową, po 2-3 miechach już z nią mieszkał... na prawdę taka wiedza to koszmar, zwłaszcza jak się kocha.

[janee90]

Napisane przez Malla

Cytuję, bo szkoda, by taki mądry post zaginął

popłakałam się jak to przeczytałam - tego było mi potrzeba (

[Malla]

Napisane przez Phoce

Mój też, codziennie. Podejrzewam, że ma biedaczek od kilku dni ciągłą erekcję
Na szczęście mam ciekawsze osoby do pisania

Napisane przez ama4

Każdy jest się w stanie odkochać. Ludzie się rozwodzą i po 10 latach MAŁŻEŃSTWA, więc Twoje zdanie "Sorry, ale to, że się odkocham, nie wydaje mi się zbytnio realne." odbieram bardziej jako użalanie się nad sobą a nie realne spojrzenie na to, jakie jest życie. A życie jest takie, że jedni ludzie odchodzą, a drudzy przychodzą. Nie ma nigdy gwarancji na to, że wszystkie związki będą szczęśliwe, że będą trwały na zawsze. Na tym polega dorosłość, żeby przejść catharsis, przejść żałobę i iść dalej. Twoje życie nie kończy się na tym facecie i zerwanie z nim nie oznacza, że teraz już nie jesteś zdolna do żadnych uczuć poza miłością do niego.

Dokładnie tak

Napisane przez ama4

Zostawiał Ci karteczki i było miło, ale teraz już nie jest. Słabość do Ciebie może mieć... i co z tego???? Ty może i mogłaś w wakacje porozmawiać, ale skoro nie przeczuwałaś niczego to może widocznie ON NIE CHCIAŁ? Co z tego że Ci powiedział podczas rozstania że jesteś piękna i cudowna skoro on NIE CHCE Z TOBĄ BYĆ?

Podobnie jak w przypadku Mandy, to tylko ładne słówka. Nic nie znaczące słówka.

Napisane przez trupiegi

Chyba mamy inny tok myślenia. Piszesz tak, jakbyś chciała go ze wszystkiego oczyścić. I że to ja mam więcej winy, że on ma robić to, co chce, a ja mam zgodnie z jego wolą też wypierniczyć 7 lat z życia, bo przecież jestem zaledwie 'przeszłością'. Tyle że on nigdy nie nazwał mnie przeszłością i powiedział, że zawsze będzie o mnie myślał, nigdy nie zapomni.

To takie zwykłe, niezobowiązujące gadanie, a Ty sobie wkręcasz, że za Tobą tęskni i chce być, ale nie może... Taaa, bzdury.
Ciężko wyrzucić z pamięci osobę, z którą było się tyle lat, ale rozmyślanie o niej i pomaganie, "bo się pogubił" będzie trzymało CIEBIE w martwym punkcie przez dalsze lata. Nie ma co ukrywać, on BĘDZIE żył dalej, a Ty będziesz żyła przeszłością. Szkoda więcej czasu, zamknij te piękne lata za sobą, bo to, co było, jest już skończone.

PS. A Wasz związek wcale nie był taki piękny, z tego co czytałam w starszych postach.