czy możliwe jest być na zawsze z pierwszą osobą?

[ILTheCure]

Ja na swoim przykładzie póki co wiem, że jest możliwe.

Ja co prawda miałam niewielkie doświadczenie (2 krótkie związki 2 i 3 miesięczny, które ja zakończyłam bo nic nie poczułam, ale ograniczyły się do chodzenia za rękę i paru buziaków). Tż miał na koncie może ze 3 randki, na których nie zaiskrzyło i nic z tego nie było (więc w sumie nigdy nie miał dziewczyny).

Jestem więc dla niego pierwsza, poznaliśmy się jak ja miałam 19 on 22. I póki co od ponad 4-rech lat jest dobrze. Za niedługo ślub. I jestem spokojna o jakieś zdrady itd. itp. Wierzę, że nam się uda.

Jednak jestem spokojna dlatego, że znam charakter mojego narzeczonego. Wiem jakie wartości sobie ceni, wiem, że nie poszedłby do łóżka z kimś kogo nie kocha (bo miał takie okazje zanim mnie poznał). Jest dodatkowo dojrzałym człowiekiem, z spokojnym raczej usposobieniem. Nie jest żądny wrażeń. Ceni sobie to co ma ( jak się nie ma własnych doświadczeń do wystarczy się na znajomych obejrzec, którzy sobie nie potrafią życia ułożyc bo ciężko znaleźc tą wartościową osobę). Ponadto jest człowiekiem, który dąży do swojej życiowej stabilizacji, punktów pewnych, czegoś co ma dla niego w życiu sens, do rodziny, do własnego miejsca na ziemi.

Kiedyś ludzie nie mieli tego typu rozkmin w stylu: nie może byc pierwszy bo zdradzi z ciekawości. Kiedyś ludzie byli przyzwyczajeni cenic sobie pewne wartości, ludzi, którzy są obok. Za komuny nawet jak coś szwankowało to się to naprawiało. Ludzie nie byli przyzwyczajeni iśc na łatwiznę to raz, a dwa nie wpajano im (jak dziś): masz wybór, przyjdź do nas u nas: lepiej, taniej, szybciej, możesz miec co chcesz, jesteś wolny, nowy internet? A proszę, nowa pralka? proszę bardzo. Zepsuło się? Wywal. Nie podoba się? Wymień. Znudziło się? Zmień na inne.

To może trochę uproszczone, ale patrząc po co raz młodszych pokoleniach (a mam rodzeństwo w wieku nastoletnim) widzę właśnie takie płytkie i konsumpcyjne podejście do ludzi, do związków. Wybiera się "modele" jak w sklepie. Bo przecież lodówek czy pralek też się musi zobaczyc 20 czy 30, żeby wybrac tą odpowiednią.

[sheneedslove]

Znam jedną parę, która jest ze sobą od 15 roku życia. Byłam na ich ślubie niedawno. Zdradzali się jakieś dwa lata, ale ponoć ślub ich bardzo umocnił i tego żałują.

[czarna2318]

Witam.Ja jestem takim przykładem.Poznaliśmy się z moim mężem gdy ja miałam 18,a on 19.To była i nadal jest wielka miłość,chociaż różnie to było,bo gdy się poznaliśmy byliśmy gówniarzami,jednak w miarę upływu czasu nasz związek się zmieniał,dojrzewał i teraz gdy ja mam 28,a on 29 wiemy,że nie możemy bez siebie żyć.I żadne z nas nie myśli o zdradzie albo czymś takim,bo po prostu jest nam ze sobą dobrze pod każdym względem.To zależy od ludzi,bo oboje lubimy stabilizacje i bezpieczeństwo i może dlatego zdecydowaliśmy się na taki układ,bo" przygody" to nie dla nas,a co będzie w przyszłości to czas pokaże

[_Marta_M_]

Napisane przez ILTheCure

I jestem spokojna o jakieś zdrady itd. itp.

Jednak jestem spokojna dlatego, że znam charakter mojego narzeczonego. Wiem jakie wartości sobie ceni, wiem, że nie poszedłby do łóżka z kimś kogo nie kocha (bo miał takie okazje zanim mnie poznał). Jest dodatkowo dojrzałym człowiekiem, z spokojnym raczej usposobieniem. Nie jest żądny wrażeń. Ceni sobie to co ma ( jak się nie ma własnych doświadczeń do wystarczy się na znajomych obejrzec, którzy sobie nie potrafią życia ułożyc bo ciężko znaleźc tą wartościową osobę). Ponadto jest człowiekiem, który dąży do swojej życiowej stabilizacji, punktów pewnych, czegoś co ma dla niego w życiu sens, do rodziny, do własnego miejsca na ziemi.

Jakbym o moim czytała. Z tym, że my byliśmy ze sobą 5 lat. No i niestety znalazła sie taka co zdołała go zaciągnąć do łóżka.

Oczywiście nie mówię, że Twój taki jest, ale przestrzegam przed wierzeniem, że "mój to nigdy nie zdradzi bo... <i tu to wytłuszczone>"

[spritfire]

Podobno można, ja w to nie wierzę
I sama nie chciałabym nigdy takiego związku , gdzie poznajemy się w młodzieńczym wieku lub on jest tym 1 i ostatnim..
Poznałam tylu fajnych facetów, chodziłam na mnóstwo randek i to właśnie było fajne
I spróbowałam tez seksu z innym partnerem

Znam 2 takie pary i w obu przypadkach był jednak skok w bok ( inie tylko ze strony mężczyzny)

---------- Dopisano o 10:41 ---------- Poprzedni post napisano o 10:39 ----------

Napisane przez _Marta_M_

Jakbym o moim czytała. Z tym, że my byliśmy ze sobą 5 lat. No i niestety znalazła sie taka co zdołała go zaciągnąć do łóżka.

Oczywiście nie mówię, że Twój taki jest, ale przestrzegam przed wierzeniem, że "mój to nigdy nie zdradzi bo... <i tu to wytłuszczone>"

No własnie , te dwa związki o których pisze u siebie

" nieee on by nigdy mnie nie zdradził" a tu nagle psikus

[leniwca]

Napisane przez ILTheCure

Wybiera się "modele" jak w sklepie. Bo przecież lodówek czy pralek też się musi zobaczyc 20 czy 30, żeby wybrac tą odpowiednią.

Ale z drugiej strony o to chodzi, żeby wybrać sobie takiego faceta, jaki nam będzie odpowiadał. I rzadko jest tak, że tym jedynym będzie pierwszy lepszy poznany. Trzeba być otwartym na nowe znajomości, umawiać się, randkować, poznawać. Ja też sobie wybrałam takiego faceta, 'taki model' jakiego szukałam, a to zweryfikowały wcześniejsze związki, romansiki, niezobowiązujące spotkania.
Dla mnie to nic nienormalnego ani złego.

A co do tematu- gdybym wcześniej nie miała nikogo, i teraz w wieku 20 lat poznała TŻ- tak, mogłabym być wtedy tylko z nim jednym. Gdybyśmy poznali się kilka lat temu, gdzie miałam inne rzeczy w głowie, inne myśli, priorytety- nie wiem, czy bylibyśmy teraz razem.

Ja jestem jego pierwsza. Twierdzi, że mógłby być już tylko ze mną, jeśli nam się ułoży. We mnie jednak gdzieś głęboko siedzą wątpliwości, obawy, że będzie chciał sprawdzić jak to jest z inną...

Przykłady znajomych z pracy. Obie 21 lat, w związku od ok. 8, obie mają małe dzieci.
Jedna niedawno rozstała się z facetem, bo nie wytrzymała, gdy któryś już raz ją pobił/uderzył.
Druga czeka aż ukochany wyjdzie z więzienia, i wtedy pewnie znowu się zejdą 'bo to tyle lat razem, szkoda zmarnować'...

Albo mój kuzyn. W związku od ok. 14/15 r.ż., więc pewnie są dla siebie pierwszymi partnerami. Obecnie po studiach inż, są małżeństwem od 3 lat.

[_Marta_M_]

Napisane przez ILTheCure

Za komuny nawet jak coś szwankowało to się to naprawiało. Ludzie nie byli przyzwyczajeni iśc na łatwiznę to raz, a dwa nie wpajano im (jak dziś): masz wybór, przyjdź do nas u nas: lepiej, taniej, szybciej, możesz miec co chcesz, jesteś wolny, nowy internet? A proszę, nowa pralka? proszę bardzo. Zepsuło się? Wywal. Nie podoba się? Wymień. Znudziło się? Zmień na inne.

To może trochę uproszczone, ale patrząc po co raz młodszych pokoleniach (a mam rodzeństwo w wieku nastoletnim) widzę właśnie takie płytkie i konsumpcyjne podejście do ludzi, do związków. Wybiera się "modele" jak w sklepie. Bo przecież lodówek czy pralek też się musi zobaczyc 20 czy 30, żeby wybrac tą odpowiednią.

Raz że świat się zmienia i ludzka mentalność też, dwa- kiedyś była masa związków zakrawających na patologię, kobiety bały się odejść, bo jak to bez faceta ma sobie poradzić, bo dzieci, bo co ludzie powiedzą, bo stara jest i nikogo nie pozna. Teraz to się pozmieniało.
Ludzie potrafią zdobyć się na niezależność, nie ma takiego przywiązania ekonomicznego do drugiej osoby jak bywało kiedyś, kiedy to bardzo często mężczyzna był tym, który zarabia, a kobietą tą, która zajmuje sie domem i dziećmi.

[ILTheCure]

Napisane przez _Marta_M_

Jakbym o moim czytała. Z tym, że my byliśmy ze sobą 5 lat. No i niestety znalazła sie taka co zdołała go zaciągnąć do łóżka.

Oczywiście nie mówię, że Twój taki jest, ale przestrzegam przed wierzeniem, że "mój to nigdy nie zdradzi bo... <i tu to wytłuszczone>"

No cóż. Nie wiem ile masz lat więc założę, że poznaliście się jako nastolatkowie, a zdrada się przydarzyła jak ktoś dorósł.

Ja nie mówię, że nigdy w życiu, na pewno nie, wszyscy tylko nie on. Mówię tylko, że poznałam go na tyle, że mam tą ufnośc, że tego nigdy nie zrobi. Znam go jako człowieka, niedługo 27 letniego, i raczej się nie zanosi żeby jego poglądy miały ewoluowac w inną stronę.

Pewna to jest w życiu śmierc i podatki. W resztę można wierzyc i ufac, i ja jego wierności właśnie wierzę i ufam.

Napisane przez leniwca

Ale z drugiej strony o to chodzi, żeby wybrać sobie takiego faceta, jaki nam będzie odpowiadał. I rzadko jest tak, że tym jedynym będzie pierwszy lepszy poznany. Trzeba być otwartym na nowe znajomości, umawiać się, randkować, poznawać. Ja też sobie wybrałam takiego faceta, 'taki model' jakiego szukałam, a to zweryfikowały wcześniejsze związki, romansiki, niezobowiązujące spotkania.
Dla mnie to nic nienormalnego ani złego.

Ja się zgadzam.

Tylko wśród młodego pokolenia to teraz wygląda tak: mam chłopaka, za 2 miesiące mam innego bo tamten mi się znudził a przecież trzeba poprzebierac, za 3 miesiące mam kolejnego. Ale z każdym z nich sypiam bo trzeba miec porównanie. I to 15/16 letnie dziewczęta są.

Nie chodzi o znalezienie tego odpowiedniego (bo wiadomo, że się nie wiążemy z byle kim byle był), a o konsumpcyjne podejście, o brak wartości. Tacy ludzie nigdy nie stworzą dobrego związku ani z 5-tym ani z 15-stym.

Już pomijam fakt, że przerażają mnie 15 latki, które już mają 4-5 partnerów seksualnych na koncie. A wizualnie, na oko normalne dziewczyny. Dobrze się uczące, kulturalnie wychowane, bez tapety na twarzy czy wyzywającego stroju.

Tak to teraz działa i do tego się odnosiłam.

[pendraiw]

Żywy przykład się kłania
Jestem z pierwszym facetem już 13 lat

[Ula 25]

Napisane przez _Marta_M_

Raz że świat się zmienia i ludzka mentalność też, dwa- kiedyś była masa związków zakrawających na patologię, kobiety bały się odejść, bo jak to bez faceta ma sobie poradzić, bo dzieci, bo co ludzie powiedzą, bo stara jest i nikogo nie pozna. Teraz to się pozmieniało.
Ludzie potrafią zdobyć się na niezależność, nie ma takiego przywiązania ekonomicznego do drugiej osoby jak bywało kiedyś, kiedy to bardzo często mężczyzna był tym, który zarabia, a kobietą tą, która zajmuje sie domem i dziećmi.

owszem, masz racje, ale kiedys ludzie tez jakos walczyli o zwiazek o drugiego czlowieka, ja wlasnie jestem w takim zwiazku , ze cokolwiek by sie nie dzialo to walczymy o nas a nie po prostu odchodzimy bo tak prosciej

[ILTheCure]

Napisane przez _Marta_M_

Raz że świat się zmienia i ludzka mentalność też, dwa- kiedyś była masa związków zakrawających na patologię, kobiety bały się odejść, bo jak to bez faceta ma sobie poradzić, bo dzieci, bo co ludzie powiedzą, bo stara jest i nikogo nie pozna. Teraz to się pozmieniało.
Ludzie potrafią zdobyć się na niezależność, nie ma takiego przywiązania ekonomicznego do drugiej osoby jak bywało kiedyś, kiedy to bardzo często mężczyzna był tym, który zarabia, a kobietą tą, która zajmuje sie domem i dziećmi.

Zgadzam się.

Jednak Ty mówisz o tym co zmieniło się na dobre. I co niestety dotyczy pokolenia od 20+. A i tak nie zawsze.

Ja mówię o czymś zupełnie innym. Np. moi dziadkowie. Są razem od 50 lat. Babcia była niezależna finansowo, pracowała, dziadek również. I nie zawsze im było łatwo i cudnie. Jednak byli nauczeni życia w ciężkich czasach, radzenia sobie z ciężkimi sytuacjami, i walki o to w co wierzą i o dobre rzeczy.

Dziś w niejednym związku wystarczy, że się problemy finansowe pojawią i już miód i lukier znikają. Albo wystarczy upływ lat i ludzie myślą: eee rutyna, to ja stąd spadam. I ten trend się pogłębia.

Dodatkowo pogłębia się myślenie, że bez doświadczenia seksualnego i związkowego, bez bagażu doświadczeń jesteś nieatrakcyjny/nieatrakcyjna. To coś co musisz miec bo 20 letnia dziewica to dinozaur i na pewno coś z nią nie tak, że nikt jej nie chciał. I jasne, może to młode pokolenie dojrzeje i zmieni wartości... ale jak wyrastają na takich zachowaniach to naprawdę w to wątpię. Skoro i wśród starszych ludzi jest co raz gorzej.

Koleżanki samotne mają problem znaleźc kogokolwiek kto myśli o życiu poważnie. Bo przecież trzeba się bawic, korzystac z życia, wymieniac, zamieniac, zmieniac, kto by o stabilizacji myślał. Cóż... może jestem dziwna. Ale dla mnie 30 letni mężczyzna, który na pytanie o ślub puka się w czoło, że jest młody, że on ma jeszcze milion rzeczy do przeżycia i ani myśli o stabilizacji i rodzinie, to porażka poglądowa jaką zaserwował XX wiek i jego zmiany.

[_Marta_M_]

Napisane przez Ula 25

owszem, masz racje, ale kiedys ludzie tez jakos walczyli o zwiazek o drugiego czlowieka, ja wlasnie jestem w takim zwiazku , ze cokolwiek by sie nie dzialo to walczymy o nas a nie po prostu odchodzimy bo tak prosciej

Bo sie kochacie, jak ktoś odchodzi to po prostu nie żywi do drugiej osoby głębszych uczuć

Skąd wiesz jak było kiedyś? Ja z opowieści rodziny wnioskuję, że wcale nie było lepiej niż teraz, teraz masz po prostu inną sytuację, można powiedzieć "nie", stop" a nie cierpieć w milczeniu w imię miłości, bo sie już ślub wzięło więc po ptokach.

Napisane przez ILTheCure

No cóż. Nie wiem ile masz lat więc założę, że poznaliście się jako nastolatkowie, a zdrada się przydarzyła jak ktoś dorósł.

Ja nie mówię, że nigdy w życiu, na pewno nie, wszyscy tylko nie on. Mówię tylko, że poznałam go na tyle, że mam tą ufnośc, że tego nigdy nie zrobi. Znam go jako człowieka, niedługo 27 letniego, i raczej się nie zanosi żeby jego poglądy miały ewoluowac w inną stronę.

Pewna to jest w życiu śmierc i podatki. W resztę można wierzyc i ufac, i ja jego wierności właśnie wierzę i ufam.

U mnie też się nie zapowiadało, że jego poglądy będa ewoluować. Ba, one nie ewoluowały bo temat zdrady został przewałkowany i to kilka razy w naszym związku. On się zawsze zdrada brzydził, uważał, że to najgorsza rzecz jaką można człowiekowi zrobić.

No i wcale tacy młodzi nie byliśmy, po 19 lat mieliśmy, ja mam teraz 24, on 25.

Dobrze, że wierzysz w jego wierność, życie w związku wtedy jest na prawdę przyjemne przestrzegam tylko przed klapkami na oczach, "bo kto jak to, ale on na pewno nie zdradzi".

---------- Dopisano o 11:05 ---------- Poprzedni post napisano o 11:01 ----------

Napisane przez ILTheCure

Ja mówię o czymś zupełnie innym. Np. moi dziadkowie. Są razem od 50 lat. Babcia była niezależna finansowo, pracowała, dziadek również. I nie zawsze im było łatwo i cudnie. Jednak byli nauczeni życia w ciężkich czasach, radzenia sobie z ciężkimi sytuacjami, i walki o to w co wierzą i o dobre rzeczy.

No i OK. Nie chce się tu "kasować" na przypadki w rodzinie, ale znam sporo takich, w których wcale tak kolorowo nie było i okazywało się, że w tej walce o lepsze życie i swój związek koniec końców uczestniczyła tylko jedna osoba, która w dodatku zamiast odpuścic, gdy widziała, że nie ma współpracy ze strony drugiej połówki tkwiła w beznadziejnej relacji bo wstyd się rozwieść, bo lepiej poczekać az dziecko dorośnie i pójdzie na swoje.

[leniwca]

Napisane przez ILTheCure

Ja się zgadzam.

Tylko wśród młodego pokolenia to teraz wygląda tak: mam chłopaka, za 2 miesiące mam innego bo tamten mi się znudził a przecież trzeba poprzebierac, za 3 miesiące mam kolejnego. Ale z każdym z nich sypiam bo trzeba miec porównanie. I to 15/16 letnie dziewczęta są.

Nie chodzi o znalezienie tego odpowiedniego (bo wiadomo, że się nie wiążemy z byle kim byle był), a o konsumpcyjne podejście, o brak wartości. Tacy ludzie nigdy nie stworzą dobrego związku ani z 5-tym ani z 15-stym.

Już pomijam fakt, że przerażają mnie 15 latki, które już mają 4-5 partnerów seksualnych na koncie. A wizualnie, na oko normalne dziewczyny. Dobrze się uczące, kulturalnie wychowane, bez tapety na twarzy czy wyzywającego stroju.

Tak to teraz działa i do tego się odnosiłam.

No ja takich przykładów akurat nie mam, nie znam.
Ale też jestem zdania, że i taka osoba może się zmienić, dojrzeć i wyciągnąć wnioski ze swoich doświadczeń. I stworzyć w przyszłości fajny związek z wartościowym facetem, nie oparty tylko na seksie.
Priorytety się zmieniają, myślenie też. Może kiedyś takie dziewczyny będą żałowały swojego zachowania, a może nie, tylko potraktują to jako doświadczenie, wyciągną wnioski, i następna znajomość, związek, będą wyglądały inaczej.

[ILTheCure]

Napisane przez _Marta_M_

U mnie też się nie zapowiadało, że jego poglądy będa ewoluować. Ba, one nie ewoluowały bo temat zdrady został przewałkowany i to kilka razy w naszym związku. On się zawsze zdrada brzydził, uważał, że to najgorsza rzecz jaką można człowiekowi zrobić.

No i wcale tacy młodzi nie byliśmy, po 19 lat mieliśmy, ja mam teraz 24, on 25.

Dobrze, że wierzysz w jego wierność, życie w związku wtedy jest na prawdę przyjemne przestrzegam tylko przed klapkami na oczach, "bo kto jak to, ale on na pewno nie zdradzi".

Szczerze? A mi by takie zapewnienia właśnie i wałkowanie tematu zdrady podpadało.

Ja wychodzę z założenia, że im więcej się mówi: ja tego nigdy to fee, itd. I się wałkuje temat, który powinien byc oczywisty w związku, tym większa niepewnośc w tym temacie.

Tak samo jak zapewnienia miłości do grobowej deski na wczesnym etapie związku, by mi podpadały. Uznałabym je za nieszczere.

Plus jak pisałam. Mój Tż np. miał po owych randkach propozycje zostania na śniadanie. A miał 20/21 lat więc chłopak z sile wieku, że tak powiem. Wolny, nikogo by nie zdradził, a również nie skorzystał. Dla mnie to ma znaczenie. Bo czym innym jest nie miec okazji i deklarowac, a czym innym takowe miec, a nie skorzystac, że tak powiem. (a o tym też wiem przypadkiem, na kanwie luźnej dyskusji o moim bracie, bo po co się chwalic takimi rzeczami jak to dla kogoś oczywista sprawa?).

I nie mam klapek na oczach. Jednak uważam za głupotę jakbym miała chodzic, węszyc, szpiegowac i o zgrozo jeszcze wierzyc, że jak jestem jego pierwszą to na pewno, na bank, zdradzi tylko na to trzeba czekac.

Gdyby on tak o mnie myślał (też jest moim pierwszym partnerem seksualnym ) poczułabym się dotkliwie zraniona.

---------- Dopisano o 13:43 ---------- Poprzedni post napisano o 13:40 ----------

Dodam, że ja np. spotkałam się ze stanowiskiem, że najbardziej niepewny jest partner, który miał powiedzmy co rok/dwa lata inną partnerkę i było ich kilka. Dlatego, że jest przyzwyczajony do świeżości i zmian, i może zatęsknic po czasie do innej partnerki właśnie, bo nie jest przyzwyczajony do monogamii w tej kwestii.

Natomiast osobiście się z tym poglądem nie utożsamiam, tak samo jak z tym, który głosi, że jak to pierwsza dziewczyna to na pewno facet zdradzi. Predyspozycje i chęci do zdrady się ma, albo się ich nie ma, w zależności od charakteru, wartości, przekonań i moralności a nie ilości partnerek w łóżku. Takimi tłumaczeniami posiłkują się potem kobiety lub mężczyźni, którzy chcą sobie zdradę partnera jakoś wytłumaczyc i zrozumiec.

[_Marta_M_]

Szczerze? A mi by takie zapewnienia właśnie i wałkowanie tematu zdrady podpadało.
Ja wychodzę z założenia, że im więcej się mówi: ja tego nigdy to fee, itd. I się wałkuje temat, który powinien byc oczywisty w związku, tym większa niepewnośc w tym temacie.

Przecież nie rozmawialiśmy na ten temat co kilka dni może ze 3 razy się zdarzyło przez te 5 lat, mieliśmy taką rozmowę na początku żeby ustalić zachowania, które uznajemy za zdradę ze strony partnera. W trakcie tych 5 lat siłą rzeczy rozstawali się bliżsi i dalsi znajomi, często zdarzały się w tych związkach właśnie zdrady i teksty o brzydzeniu się zdradą padały właśnie wtedy. Podobnie jak teksty o brzydzeniu się jednorazowymi numerkami, na które też miewał okazje.

Mój ex był w stanie powiedzieć swojemu bliskiemu kumplowi, ze się zeszmacił, gdy ten wrócił z łazienki na jakiejś domówce z jakąś słit blondi, która go podrywała. Na prawdę zupełnie nie ten typ człowieka, jeśli w ogóle istnieje typ człowieka, po którym można poznać, że nie zdradzi.

Plus jak pisałam. Mój Tż np. miał po owych randkach propozycje zostania na śniadanie. A miał 20/21 lat więc chłopak z sile wieku, że tak powiem. Wolny, nikogo by nie zdradził, a również nie skorzystał. Dla mnie to ma znaczenie. Bo czym innym jest nie miec okazji i deklarowac, a czym innym takowe miec, a nie skorzystac, że tak powiem. (a o tym też wiem przypadkiem, na kanwie luźnej dyskusji o moim bracie, bo po co się chwalic takimi rzeczami jak to dla kogoś oczywista sprawa?).

No i? Mój też miał wiele okazji, tym bardziej że mieszkamy w turystycznej miejscowości nad samym morzem i latem zawsze miał mega branie bo dorabiał jako ratownik. Tez nie korzystał choć mógł i był wolny.

I nie mam klapek na oczach. Jednak uważam za głupotę jakbym miała chodzic, węszyc, szpiegowac i o zgrozo jeszcze wierzyc, że jak jestem jego pierwszą to na pewno, na bank, zdradzi tylko na to trzeba czekac.

Nikt nie mówi o węszeniu czy szpiegowaniu po prostu Twój poprzedni post odebrałam jako uzasadnienie tego, że Twój facet na pewno nie zdradzi, co odebrałam jako klapki na oczach i heja do przodu.

Poza tym- pytanie brzmi "czy możliwe jest być na zawsze z pierwszą osobą". Na takiepytanie powinny udzielac odpowiedzi osoby, które spędziły z kims życie, a nie kobiety, które sa w związku od 4 czy 10 lat i już uważają, że skoro tyle są razem to na zawsze nie, bo za kilka lat może się coś zmienić, życie bywa bardzo przewrotne

[lacrimachristi]

ja jestem zywym przykładem moj maz jest moim pierwszym i jedynym facetem

razem jestesmy juz 5 lat w pazdzierniku minie nasza 1 rocznica slubu

[ILTheCure]

Poza tym- pytanie brzmi "czy możliwe jest być na zawsze z pierwszą osobą". Na takiepytanie powinny udzielac odpowiedzi osoby, które spędziły z kims życie, a nie kobiety, które sa w związku od 4 czy 10 lat i już uważają, że skoro tyle są razem to na zawsze nie, bo za kilka lat może się coś zmienić, życie bywa bardzo przewrotne

Było postawione pytanie, nie było powiedziane kto ma na nie odpowiedziec.

Mówisz o klapkach na oczach, a ja mówię o zaufaniu, o pewności drugiej osoby, o wierze w to, że to ta na całe życie. Za 8 miesięcy wychodzę za tego człowieka za mąż i mam mu przyrzec to "na zawsze", więc jak inaczej miałabym o nim myślec?

To nie jest chłopak pt.: jest fajnie i miło, zobaczymy jak będzie, a przyszły mąż. Zakładając złe scenariusze, to jaki sens miałaby instytucja małżeństwa?

Mam wrażenie, że jesteś strasznie zraniona tamtą zdradą i patrzysz na wszystko przez jej pryzmat. A to, źle, bo w ten sposób ciężko Ci będzie komuś zaufac. A zaufanie to podstawa związku. Nie mówienie: mój to na pewno nigdy, a wiara w to, że tak, że temu człowiekowi możesz ufac, oddac mu siebie, swój świat, byc bezbronną i nie bac się, że Cię zrani.

[201803080934]

może i można stworzyć stały i na zawsze związek z pierwszą miłością. ale ja bym tak nie chciała fakt, że obecny tż jest osobą, z którą planuję ślub, nie znaczy, że chciałabym żeby on był również pierwszym facetem, z którym jestem. cenię sobie doświadczenie, które nabyłam w poprzednich związkach. poprzedni, który był bardzo poważny dla mnie, jest moim ogromnym sentymentem teraz i wspaniałym wspomnieniem.

[201803080934]

dubel

[ILTheCure]

Grin: I widzisz to już zalezy od osoby. Ja np. nie chciałabym sama miec takiego miłego sentymentu, ani nie chciałabym by Tż go żywił do jakiejś kobiety. Myślę, że bardzo by mi to przeszkadzało.

[_Marta_M_]

Było postawione pytanie, nie było powiedziane kto ma na nie odpowiedziec.

No bo każdy może odpowiedzieć. Np. tak, jest to możliwe. Ale podawanie jako przykładów własnych związków, które trwają zaledwie kilka lat jest śmieszne. Większość zakochanych uważa, że ich związek to taki na amen, jedyny, na zawsze. A potem w trakcie okazuje sie jednak coś innego.

Zakładając złe scenariusze, to jaki sens miałaby instytucja małżeństwa?

Nie wiem jaki ma sens, może ekonomiczny, bo masa ludzi żyje bez małżeństwa i świetnie sobie radzą.

Mam wrażenie, że jesteś strasznie zraniona tamtą zdradą i patrzysz na wszystko przez jej pryzmat. A to, źle, bo w ten sposób ciężko Ci będzie komuś zaufac. A zaufanie to podstawa związku. Nie mówienie: mój to na pewno nigdy, a wiara w to, że tak, że temu człowiekowi możesz ufac, oddac mu siebie, swój świat, byc bezbronną i nie bac się, że Cię zrani.

A jak mam myśleć? Kilka dni temu dowiedziałam się, że mój facet, z którym jestem od 5 lat i z którym za niedługi czas miałam zamieszkać zdradził mnie z jakąś dziewczyną. To chyba normalne że jestem kompletnie rozżalona.
Dziwnym trafem w ciągu ostatnich miesięcy nie ja jedna miałam takie przeżycia, nawet moi rodzice, którzy mogliby właśnie służyć jako przykład miłości na zawsze sie rozwiedli bo ojciec miał za duże ciśnienie w spodniach i za małe jaja, żeby się w ogóle przyznać od razu.

Po co komuś ufać skoro ta osoba potem ci wbija nóż w plecy? Po jaką cholerę komuś oddawać swój świat i być bezbronną w imię miłości gdy istnieje opcja, że ten ktos i tak potem będzie ci wesoło skakał po sercu?

Piszesz, że jesteś zdruzgotana tym jakie mamy spłycenie uczuć. A może to spłycenie uczuć to po prostu ucieczka przed byciem zranionym?

[Mileva_]

Napisane przez Ula 25

dlatego wlasnie napisala, ze zwiazek, taki prawdziwy, szczesliwy to ciezka praca i to nie ma znaczenia czy ma sie 18 czy 28 lat,
ja i moj maz tez przez te wszystki lata sie bardzo zmienilismy, ale docieralismy sie , ciezko nad soba pracowalismy
uwazasz ze jesli poznasz partnera w wieku 30 lat to masz gwarancje ze wasz swiatopoglad sie nie zmieni w ciagu 5 czy 10 lat?
nie sadze, ludzie w roznym wieku sie zmieniaja
a jezeli kochaja to nie ma dla nich znaczenia jakie przeciwnosci losu spotykaja, uwierz mi na slowo , ludzie ktorzy na prawde sie kochaja przejda przez wszystko razem

Troszkę ma znaczenie. Naprawdę sporo osób 17letnich to jeszcze smarkateria, która nie wie, czego chce od życia, a "związki" w tym wieku pozostawiają wiele do życzenia. Ty trafiłaś od razu na odpowiednią osobę, ale ile osób ma taki komfort? Jedna na dziesięć, dwadzieścia?

Człowiek trzydziestoletni zna już samego siebie nieporównanie lepiej, nie do porównania jest też najczęściej jego sytuacja życiowa.

Ależ wierzę na słowo Tyle że łatwiej jest odkryć takiego człowieka mając lat 24 niż 14.

[KaliNails]

Napisane przez kalincia

Słyszałam o takich przypadkach. Słyszałam też o ludziach, którzy spotkali yeti, ale jednych i drugich osobiście nie spotkałam.

dokładnie....

[ILTheCure]

_Marta_M_ : Widzisz, a dla mnie małżeństwo ma bardzo duże znaczenie emocjonalne. Wiem, że dla mojego faceta również. Jeśli komuś przysięgam na zawsze, to to dużo znaczy. Ekonomiczne kwestie sobie można i bez ślubu ułożyc.

Ja nie podałam swojego związku jako przykład: był moim pierwszym ja jego najpierwsiejszą i o jak pięknie nam się układa. Napisałam, że uważam, że to jest możliwe, i na dzień dzisiejszy jestem przekonana i mam wiarę w to, że za 15/20 lat powiem to samo. Mówi się, że człowiek kopiuje często wzorce po rodzicach. Jeśli tak to mogę byc o to całkowicie spokojna, patrząc na rodziców Tż. To w końcu dzięki ich odpowiedniemu wychowaniu i wpajanych wartościom jest też takim a nie innym człowiekiem.

Ja rozumiem Twoje rozżalenie złośc i zranienie. Natomiast staram Ci się pokazac, że to, że Ciebie coś takiego spotkało nie musi od razu oznaczac normy. Tak samo jak powodem najpewniej nie była ciekawośc, a albo wypalające się uczucie i pociąg do innej albo charakter. Jak mówiłam, tłumaczenie sobie: a bo to z ciekawości, a bo z rutyny, a bo za mało seksu było to usprawiedlienia dla zdrady, sposób na jej zrozumienie a nie faktyczne powody. Bo faktycznym powodem jest po prostu chęc zdradzenia i skorzystanie z okazji do zdrady. Wielkiej filozofii tu nie ma.

Co do Ciebie to mam nadzieję, że za drugim czy trzecim razem spotkasz tego odpowiedniejszego faceta i będziesz potrafiła mu zaufac. Bo bez zaufania i wiary pokładanej w drugiej osobie ani związek się nie uda ani szczęśliwa w nim nie będziesz.

[cyanide sun]

Napisane przez ILTheCure

Ja na swoim przykładzie wiem, że jest możliwe.

Ja co prawda miałam niewielkie doświadczenie (2 krótkie związki 2 i 3 miesięczny, które ja zakończyłam bo nic nie poczułam, ale ograniczyły się do chodzenia za rękę i paru buziaków). Tż miał na koncie może ze 3 randki, na których nie zaiskrzyło i nic z tego nie było (więc w sumie nigdy nie miał dziewczyny).

Jestem więc dla niego pierwsza, poznaliśmy się jak ja miałam 19 on 22. I póki co od ponad 4-rech lat jest dobrze. Za niedługo ślub. I jestem spokojna o jakieś zdrady itd. itp.

Jednak jestem spokojna dlatego, że znam charakter mojego narzeczonego. Wiem jakie wartości sobie ceni, wiem, że nie poszedłby do łóżka z kimś kogo nie kocha (bo miał takie okazje zanim mnie poznał). Jest dodatkowo dojrzałym człowiekiem, z spokojnym raczej usposobieniem. Nie jest żądny wrażeń. Ceni sobie to co ma ( jak się nie ma własnych doświadczeń do wystarczy się na znajomych obejrzec, którzy sobie nie potrafią życia ułożyc bo ciężko znaleźc tą wartościową osobę). Ponadto jest człowiekiem, który dąży do swojej życiowej stabilizacji, punktów pewnych, czegoś co ma dla niego w życiu sens, do rodziny, do własnego miejsca na ziemi.

Kiedyś ludzie nie mieli tego typu rozkmin w stylu: nie może byc pierwszy bo zdradzi z ciekawości. Kiedyś ludzie byli przyzwyczajeni cenic sobie pewne wartości, ludzi, którzy są obok. Za komuny nawet jak coś szwankowało to się to naprawiało. Ludzie nie byli przyzwyczajeni iśc na łatwiznę to raz, a dwa nie wpajano im (jak dziś): masz wybór, przyjdź do nas u nas: lepiej, taniej, szybciej, możesz miec co chcesz, jesteś wolny, nowy internet? A proszę, nowa pralka? proszę bardzo. Zepsuło się? Wywal. Nie podoba się? Wymień. Znudziło się? Zmień na inne.

To może trochę uproszczone, ale patrząc po co raz młodszych pokoleniach (a mam rodzeństwo w wieku nastoletnim) widzę właśnie takie płytkie i konsumpcyjne podejście do ludzi, do związków. Wybiera się "modele" jak w sklepie. Bo przecież lodówek czy pralek też się musi zobaczyc 20 czy 30, żeby wybrac tą odpowiednią.

dokladnie to jest wlasnie widoczny wplyw kultury masowej na kazda sfere zycia czlowieka.

Napisane przez ILTheCure

No cóż. Nie wiem ile masz lat więc założę, że poznaliście się jako nastolatkowie, a zdrada się przydarzyła jak ktoś dorósł.

Ja nie mówię, że nigdy w życiu, na pewno nie, wszyscy tylko nie on. Mówię tylko, że poznałam go na tyle, że mam tą ufnośc, że tego nigdy nie zrobi. Znam go jako człowieka, niedługo 27 letniego, i raczej się nie zanosi żeby jego poglądy miały ewoluowac w inną stronę.

Pewna to jest w życiu śmierc i podatki. W resztę można wierzyc i ufac, i ja jego wierności właśnie wierzę i ufam.



Ja się zgadzam.

Tylko wśród młodego pokolenia to teraz wygląda tak: mam chłopaka, za 2 miesiące mam innego bo tamten mi się znudził a przecież trzeba poprzebierac, za 3 miesiące mam kolejnego. Ale z każdym z nich sypiam bo trzeba miec porównanie. I to 15/16 letnie dziewczęta są.

Nie chodzi o znalezienie tego odpowiedniego (bo wiadomo, że się nie wiążemy z byle kim byle był), a o konsumpcyjne podejście, o brak wartości. Tacy ludzie nigdy nie stworzą dobrego związku ani z 5-tym ani z 15-stym.

Już pomijam fakt, że przerażają mnie 15 latki, które już mają 4-5 partnerów seksualnych na koncie. A wizualnie, na oko normalne dziewczyny. Dobrze się uczące, kulturalnie wychowane, bez tapety na twarzy czy wyzywającego stroju.

Tak to teraz działa i do tego się odnosiłam.

bo dzieicaki sie w Internecie naczytaja, ze im wiecej partnerow to maja doswiadczenie/beda atrakcyjniejsi/ itp itd. cala masa takich bzdur, porad z du** wyjetych. przykre ale prawdziwe.

Napisane przez ILTheCure

Zgadzam się.

Jednak Ty mówisz o tym co zmieniło się na dobre. I co niestety dotyczy pokolenia od 20+. A i tak nie zawsze.

Ja mówię o czymś zupełnie innym. Np. moi dziadkowie. Są razem od 50 lat. Babcia była niezależna finansowo, pracowała, dziadek również. I nie zawsze im było łatwo i cudnie. Jednak byli nauczeni życia w ciężkich czasach, radzenia sobie z ciężkimi sytuacjami, i walki o to w co wierzą i o dobre rzeczy.

Dziś w niejednym związku wystarczy, że się problemy finansowe pojawią i już miód i lukier znikają. Albo wystarczy upływ lat i ludzie myślą: eee rutyna, to ja stąd spadam. I ten trend się pogłębia.

Dodatkowo pogłębia się myślenie, że bez doświadczenia seksualnego i związkowego, bez bagażu doświadczeń jesteś nieatrakcyjny/nieatrakcyjna. To coś co musisz miec bo 20 letnia dziewica to dinozaur i na pewno coś z nią nie tak, że nikt jej nie chciał. I jasne, może to młode pokolenie dojrzeje i zmieni wartości... ale jak wyrastają na takich zachowaniach to naprawdę w to wątpię. Skoro i wśród starszych ludzi jest co raz gorzej.

Koleżanki samotne mają problem znaleźc kogokolwiek kto myśli o życiu poważnie. Bo przecież trzeba się bawic, korzystac z życia, wymieniac, zamieniac, zmieniac, kto by o stabilizacji myślał. Cóż... może jestem dziwna. Ale dla mnie 30 letni mężczyzna, który na pytanie o ślub puka się w czoło, że jest młody, że on ma jeszcze milion rzeczy do przeżycia i ani myśli o stabilizacji i rodzinie, to porażka poglądowa jaką zaserwował XX wiek i jego zmiany.

znowu sie z toba zgadzam
wystarczy nawet tu na wizazu poczytac watki. jak tylko pojawia sie mini problem to sypia sie rady 'rzuc go', 'zaslugujesz na lepszego' itp itd.

ILTheCure bardzo madrze piszesz

---------- Dopisano o 15:29 ---------- Poprzedni post napisano o 15:20 ----------

"może i można stworzyć stały i na zawsze związek z pierwszą miłością. ale ja bym tak nie chciała fakt, że obecny tż jest osobą, z którą planuję ślub, nie znaczy, że chciałabym żeby on był również pierwszym facetem, z którym jestem. cenię sobie doświadczenie, które nabyłam w poprzednich związkach. poprzedni, który był bardzo poważny dla mnie, jest moim ogromnym sentymentem teraz i wspaniałym wspomnieniem."
post Grin jest idealnym przykladem myslenia z jakim sie nie zgadzam (tak cytuje bo cos mi z cytowaniem nie dziala )
cenić doświadczenie to sobie mozna kiedy sie szuka pracownika. a kiedy szuka sie partnera ??? wtf?

[_Marta_M_]

cenić doświadczenie to sobie mozna kiedy sie szuka pracownika. a kiedy szuka sie partnera ??? wtf?

A dlaczego niby nie można sobie cenić doświadczenia? Jeden sobie będzie cenił czarne włosy, inny gre na skrzypcach, a ktoś inny to, że facet ma za sobą kilka związków i jakies tam "doświadczenie".

Mówi się, że człowiek kopiuje często wzorce po rodzicach. Jeśli tak to mogę byc o to całkowicie spokojna, patrząc na rodziców Tż. To w końcu dzięki ich odpowiedniemu wychowaniu i wpajanych wartościom jest też takim a nie innym człowiekiem.

Skoro kiedyś była tak dobrze, skoro te świetnie radzące sobie pary żyły sobie wbrew przeciwnościom losu, walczyły o swój związek to skąd nagle takie spłycenie uczuć? Dlaczego nie przekazały tych wartości swoim dzieciom?

Co do Ciebie to mam nadzieję, że za drugim czy trzecim razem spotkasz tego odpowiedniejszego faceta i będziesz potrafiła mu zaufac. Bo bez zaufania i wiary pokładanej w drugiej osobie ani związek się nie uda ani szczęśliwa w nim nie będziesz.

Ja póki co związku nie chce. Lepiej wychodzę na wszystkim gdy jestem sama

[ILTheCure]

Co do wizażu: czasami są po prostu takie sytuacje, kiedy to nie związek, a układ wykańczający. Myślę, że dlatego tych rad: odejdź jest tak dużo.

Tylko, że trend jest taki, że potem przez pryzmat tych wszystkich wątków, których się człowiek naczytał, na błahą sytuację ciężko spojrzec.

Nie chodzi o to by byc z kimś mimo wszystko. Jednak o to by pielęgnowac to co się ma, walczyc o to kiedy jest to wspólna walka i ma sens, doceniac to co się stworzyło i dbac by trwało. A nie odchodzic przy pierwszej lepszej okazji, bo się pojawiła możliwośc zmiany na "nowszy model" bo się wkradłą rutyna (która dla mnie jest pozytywna, ale nie każdy to akceptuje) itd.

---------- Dopisano o 15:59 ---------- Poprzedni post napisano o 15:53 ----------

Nie cytuje mi wiadomości, więc odpowiem tak:

Dla mnie spłycenie uczuc wzięło się z roznącej komercjalizacji wszystkiego włąsnie z seksem, z rosnącym konsumpcjonizmem, z MTV i jakże edukacyjnych seriali młodzieżowych. To też zabieganie w życiu, to co serwuje Ci szeroko pojęta reklama, promocje. Nawet podświadomie zaczyna się tak myślec. Nawet kolorowe magazyny dają przekaz: zdobądź doświadczenie/bądź świetny/bądź najlepszy. Tyle, że w seksie bo to temat modny i na czasie. O uczuciach się nie mówi.

I to nie dotyka tylko młodych ludzi. Starszych też tylko może odrobinę mniej właśnie dlatego, że wychowani byli przez starsze pokolenie, które jeszcze cokolwiek im dało radę przekazac.

A co do związku: właśnie dlatego nie jesteś zbyt obiektywna w dyskusji: jak pierwszy partner to zdradzi, bo spotkało Cię to niedawno, nie pozbierałaś się po tym, i ciężko wymagac byś widziała jakikolwiek inny scenariusz. Czas na nowy związek przyjdzie jak się zagoją rany po poprzednim.

[cyanide sun]

i oczywiscie w pelni sie z toba zgadzam ILTC.

[kaja2301]

mozna, czemu by nie, ale mnie to osobiscie przerażało, jak moj pierwszy chlopak (1,5 roku razem poczatek w wieku 15-16 lat), gadał ze zawsze bedziemy razem itp.

[Schoko]

Myślę, że można, ba, nawet chcę w to wierzyć, że można! Jednak nie ma na to żadnej reguły.