Problem z mężem.

[201708160922]

Okropne jest to, że jesteś w związku z takim facetem.

[Elfir]

Pewnie te gacie utrzymują finansowo cały babiniec...

[cwirek987]

Mąż zaczął tak traktować córkę,gdy młodsza przyszła na świat.Obie córeczki są jego ,on doskonale o tym wie,nigdy inaczej nie myślał. Gardzi ludzmi którzy wyrządzają krzywdę swoim dzieciom w ten inny sposób!!!Ogólnie jest dobrym człowiekiem.Nie pije,nie pali,pracuje,każdą wolną chwilę spędza z nami,jest bardzo lubiany,kocham męża i myślę że jedyne rozwiązanie to terapia rodzinna,psycholog.Dzieku je za pomoc.

[201604140952]

Jejku, przez kilka lat pozwalać na gnębienie własnej córki. W głowie mi się to nie mieści, a zwykle jestem wyrozumiała i staram się postawić w czyjejś sytuacji. Przecież to jest przemoc psychiczna, a dziewczynka jest tutaj ofiarą. Rozumiem, że go kochasz, że się przywiązałaś, że ciężko jest się rozstać, wywrócić wszystko do góry nogami, ale litości, to Twoja córka i ona bardzo cierpi... Nawet sobie nie wyobrażam jak silną, ale też naruszoną, ma psychikę, przetrwać nieustanne poniżanie, poczucie niesprawiedliwości, braku bezpieczeństwa i brak realnego wsparcia w walce z tym. Mam nadzieję, że szybko podejmiesz terapię, bo wydaje mi się, że to ostatni dzwonek. I że to pomoże. Powodzenia.

[K1987]

Napisane przez cwirek987

Mąż zaczął tak traktować córkę,gdy młodsza przyszła na świat.Obie córeczki są jego ,on doskonale o tym wie,nigdy inaczej nie myślał. Gardzi ludzmi którzy wyrządzają krzywdę swoim dzieciom w ten inny sposób!!!Ogólnie jest dobrym człowiekiem.Nie pije,nie pali,pracuje,każdą wolną chwilę spędza z nami,jest bardzo lubiany,kocham męża i myślę że jedyne rozwiązanie to terapia rodzinna,psycholog.Dzieku je za pomoc.

mąż zaczął tak traktować córkę, gdy młodsza przyszła na świat, czyli Mała od 9 lat żyje w świecie, gdzie ojciec ma ją gdzieś, wybaczcie wyrażenie. I Ty jeszcze piszesz, że mąż jest dobrym człowiekiem...ciekawe

[sledziczeek]

Ponawiam pytanie, co mąż na to jak pytasz go o powód takiego traktowania?

A pytam bo miałam bardzo podobnie w dzieciństwie, z tym ze mam samych braci (młodszych). Byłam wyczekaną córeczką tatusia, zaplanowaną i kochaną najbardziej na świecie dopóki nie pojawili sie bracia. Wtedy gdy było nas troje zaczęłam trochę broić, ojciec zaczął byc surowy. Przestał mnie przytulać, dawał kary, mama mnie broniła to powiedział przy mnie ze to jej córka od dzisiaj. I nie wtrąca sie do wychowania, a chłopaków inaczej traktował. Wyrzucił mnie raz z domu jak byłam starsza, do tej pory mam bardzo skrzywiona psychikę. chodze na terapie, nie umiem rozmawiać z ojcem, nigdy mu nie powiem jak bardzo mnie skrzywdził, jestem osobą która ciezko sie wzrusza a jak wracam do dzieciństwa od razu lecą mi łzy. Mam problem z relacjami z ludźmi. Pomyśl czy tego chcesz dla swojej córki.

[Ilsa Lund]

Napisane przez cwirek987

Mąż zaczął tak traktować córkę,gdy młodsza przyszła na świat.Obie córeczki są jego ,on doskonale o tym wie,nigdy inaczej nie myślał. Gardzi ludzmi którzy wyrządzają krzywdę swoim dzieciom w ten inny sposób!!!Ogólnie jest dobrym człowiekiem.Nie pije,nie pali,pracuje,każdą wolną chwilę spędza z nami,jest bardzo lubiany,kocham męża i myślę że jedyne rozwiązanie to terapia rodzinna,psycholog.Dzieku je za pomoc.

Czyli zaczął gnębić 4-letniego maluszka ? Jak możesz być z takim potworem i jeszcze go tłumaczyć ? Córka będzie miała do Ciebie wielki żal że popierałaś jego zachowanie - w końcu nic z tym nie robisz. Chyba że za pożalenie się na forum czujesz się rozgrzeszona że robisz co możesz

[aer]

Napisane przez cwirek987

Mąż zaczął tak traktować córkę,gdy młodsza przyszła na świat.Obie córeczki są jego ,on doskonale o tym wie,nigdy inaczej nie myślał. Gardzi ludzmi którzy wyrządzają krzywdę swoim dzieciom w ten inny sposób!!!Ogólnie jest dobrym człowiekiem.Nie pije,nie pali,pracuje,każdą wolną chwilę spędza z nami,jest bardzo lubiany,kocham męża i myślę że jedyne rozwiązanie to terapia rodzinna,psycholog.Dzieku je za pomoc.

Dobry człowiek i ojciec nie niszczy swojego dziecka psychicznie.

[peach_passion]

boże, jak można pozwolić tak krzywdzić własne dziecko. za parę lat dziewczynka będzie miała zaburzone poczucie własnej wartości, pełno kompleksów i problemy ze związkami. a Ty, autorko, będziesz poniekąd temu winna.
i nie, Twoj mąż nie jest dobrym człowiekiem, bo sprawia, że jego własna córka będzie miała spaczony pogląd na wiele spraw w życiu . i albo się z tego wykaraska za pomocą terapii, albo będzie z tym "piętnem" żyć. kobieto, ogarnij się

[Verri]

dobra, ja odp z własnego doswiadczenia.
Ja dziecko pierwsze, wyczekane, zaplanowane- ukochana córeczka tatusia (tatuś już nie taki ukochany dla córeczki ale tu nie o tym)
Mój brat, dziecko drugie, wpadka- dosłownie znienawidzony syn, ojciec powiedział mojej mamie, że on go nie kocha...
Sytuacja taka sama jak u Ciebie Autorko, ja zawsze cacy, super, najmądrzejsza, najśliczniejsza, mój brat najgorszy gnój, imbecyl, nieuk, paskuda...
Moja mama wytrzymała z tym gadem, moim ojcem kilka lat, on się w końcu zawinął do innej baby. To mało ważne, w każdym razie mój brat był tak traktowany do 7mego roku życia. Powiem Ci, że miało to katastrofalny wpływ na jego osobowość... Do dzisiaj ma problemy z poczuciem własnej wartości, z nawiązywaniem znajomości, szkołę rzucił w połowie liceum, nie potrafi się odnaleźć w żadnym otoczeniu, boi się krytyki, odrzucenia, jest zamknięty w sobie, odizolowany od społeczeństwa. Dobrze czuje się tylko w gronie ludzi których dobrze zna i wie że oni go akceptują w 100%.

Proszę Cię nie rób tego swojej córce! Ja wiem jak mój brat cierpiał i jak cierpi do dzisiaj, a był tylko 7letnim srylem jak już było po wszystkim! Chłopak pamieta WSZYSTKO, każde przekleństwo, każde złe słowo, krzyki i awantury, wryło się mu to w psychikę i nieźle go przeorało...

[natash88]

Napisane przez cwirek987

Przez parę lat mąż żle traktuje starszą córkę(13lat)-jest grzeczna,mądra(świadectwa na 5),inteligentna,śliczna dziewczynka.Mąż ciągle na nią krzyczy,gdy ona coś mówi,opowiada -to widzę że go to męczy,wtedy karze jej przerwać bo np ogląda film w tej chwili.Gdy córka przyniesie 4kę z klasówki ,jest niezadowolony,nie umie jej pochwalić albo pocieszyć,przytulić.Obraż a ją, poniża przy innych.Drażni go ,kiedy przebywa z nami w salonie,bardzo często wygania ją do swego pokoju.Młodszą córkę(9lat)rozpieszcza,pr zytula,po prostu kocha...Gdy dziewczynki są za głośno,obrywa tylko starsza.Nie mogę już dłużej tego znieść.Walczę sama i nic to nie daje.Tłumaczyłam,groziłam ,krzyczałam przez tyle lat na męża,że tak nie można,córka też rozmawiała z mężem,ale on się nie zmienia.Rodzina i znajomi zwracali mu uwagę ale mąż nikogo nie słucha,uważa że nikt nie ma prawa wtrącać się co do wychowania dzieci.Młodsza córka często mnie pyta-mamo,dlaczego tata krzyczy na Maje?A starsza zapłakana-mamo,dlaczego tata taki jest,ja już dłużej nie wytrzymam,co złego robię,tata mnie nie kocha....dlaczego?

Dlaczego jesteś wspólnikiem swojego męża w przemocy wobec Waszej córki?

Odpowiedz sobie na pytanie, co trzyma Cię przy agresywnym facecie?
Może urażę, ale uważam, że Ty też traktujesz swoje dziecko jako gorsze i mniej warte (ratowania w tym przypadku). Wybierasz męża. Zapewniam Cię, że w swoim czasie dojrzeje do nienawiści wobec ojca i Ciebie także.

[peach_passion]

Napisane przez Verri

Do dzisiaj ma problemy z poczuciem własnej wartości, z nawiązywaniem znajomości, szkołę rzucił w połowie liceum, nie potrafi się odnaleźć w żadnym otoczeniu, boi się krytyki, odrzucenia, jest zamknięty w sobie, odizolowany od społeczeństwa. Dobrze czuje się tylko w gronie ludzi których dobrze zna i wie że oni go akceptują w 100%.

brzmi jak osobowość unikajaca. czy brat się leczy? chodzi na terapie?

[Enigmatyczna_Maestria]

Napisane przez eyo

ja bym się na Twoim miejscu zapytała córki czy tata jej nie zrobił czegoś złego bo mi to wygląda tak jakby ojciec ją odrzucał z własnego poczucia winy a nie z jej powodu

a tak poza tym co mąż mówi w tej sprawie? i co robisz kiedy się tak zachowuje? bronisz córki czy siedzisz cicho - ona wie, że chociaż w Tobie ma wsparcie?

Właśnie. Nie chcę wyjść na jakąś nawiedzoną, ale tak często zachowują się ojcowie, którzy molestowali w dzieciństwie dziecko. Córka może nawet o tym nie pamiętać przez wyparcie. To jest najczarniejszy scenariusz i mam nadzieję że to jednak nie miało miejsca w waszym domu. Nie chcę też oskarżać męża o coś takiego ale czytając po forach stwierdziłam że jest to częste i co njgorsze pisza o tym dziewczyny 18 letnie, które sobie coś przypomniały lub okazało się u psychologa że mogły być jako dziecko molestowane. Nie chce tu nikogo oskarża, to tylko jedna z opcji, dla mnie całkiem realna. Tak czy siak dziecko będzie miało na pewno skrzywioną psychikę mając takie dzieciństwo, mozesz byc tego pewna. Ja bym złożyła wniosek o niebieską kartę o znęcanie się psychiczne nad dzieckiem. Jedna taka akcja i możesz dzwonić na policję.

[bandra]

Napisane przez Yennefer92

Nie chcę siać paniki, ale czy któraś z Was pomyślała o wykorzystywaniu seksualnym..?

Ja też od razu o tym pomyślałam. Autorko. Reaguj. Jeśli trzeba rozmawiaj z psychologiem.
Chcesz dalej tworzyć rodzinę z kimś kto dręczy Twoje dziecko psychicznie a być może nie tylko?

[201803290936]

Napisane przez cwirek987

Mąż zaczął tak traktować córkę,gdy młodsza przyszła na świat.Obie córeczki są jego ,on doskonale o tym wie,nigdy inaczej nie myślał. Gardzi ludzmi którzy wyrządzają krzywdę swoim dzieciom w ten inny sposób!!!Ogólnie jest dobrym człowiekiem.Nie pije,nie pali,pracuje,każdą wolną chwilę spędza z nami,jest bardzo lubiany,kocham męża i myślę że jedyne rozwiązanie to terapia rodzinna,psycholog.Dzieku je za pomoc.

I co w związku z tym, że "gardzi"? Co z tego wynika? Na co to jest niby argument?

Widać, że lubisz zaklinać rzeczywistość.

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez Verri

To mało ważne, w każdym razie mój brat był tak traktowany do 7mego roku życia. Powiem Ci, że miało to katastrofalny wpływ na jego osobowość... Do dzisiaj ma problemy z poczuciem własnej wartości, z nawiązywaniem znajomości, szkołę rzucił w połowie liceum, nie potrafi się odnaleźć w żadnym otoczeniu, boi się krytyki, odrzucenia, jest zamknięty w sobie, odizolowany od społeczeństwa. Dobrze czuje się tylko w gronie ludzi których dobrze zna i wie że oni go akceptują w 100%.

Jak jestes zainteresowana tematem, to bardzo polecam ksiazki Jeanne Safer - wlasnie na ten temat. Przeczytaj, w szczegolnosci "The Normal One" i "Cain's Legacy", bo pisze dokladnie o tym samym co Ty. Sama ona byla siostra wlasnie takiego brata i identycznie to w jej zyciu wygladalo jak u Ciebie. Nie jestem pewna tylko czy zostaly przetlumaczone na jezyk polski.

Na jej stronie tez znajdziesz troche artykulów.

http://www.jeannesaferphd.com/

Jak Twoje stosunki z bratem, dobre?

I nie wiem czy na temat, ale wklejam baaaaardzo ciekawy artykul, jedyny na jej temat w jez. polskim:

http://kobieta.onet.pl/dziecko/brat-...ajemnica/nydgm

[cwirek987]

Córka jest bardzo radosnym dzieckiem,otwarta na świat,odważna,szczera,ma dużo przyjaciół.Dużo ze sobą rozmawiamy,wspieram ją we wszystkim jak tylko mogę.Kiedy jest jej żle,pocieszam ją i tlumaczę że będzie wszystko dobrze,że wkoncu tata się zmieni.Po rozmowie z mężem jest jakiś czas okey.Mężowi tlumaczę,że w taki sposób nie pozwolę traktować córki,że ona potrzebuje naszego wsparcia i milości.Mąż widzi w sobie winę,nie rozumie dlaczego tak jest,często przeprasza córkę za swoje zachowanie ale sytuacja ciągle się powtarza.

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez cwirek987

Córka jest bardzo radosnym dzieckiem,otwarta na świat,odważna,szczera,ma dużo przyjaciół.Dużo ze sobą rozmawiamy,wspieram ją we wszystkim jak tylko mogę.Kiedy jest jej żle,pocieszam ją i tlumaczę że będzie wszystko dobrze,że wkoncu tata się zmieni.Po rozmowie z mężem jest jakiś czas okey.Mężowi tlumaczę,że w taki sposób nie pozwolę traktować córki,że ona potrzebuje naszego wsparcia i milości.Mąż widzi w sobie winę,nie rozumie dlaczego tak jest,często przeprasza córkę za swoje zachowanie ale sytuacja ciągle się powtarza.

Skoro widzi w sobie wine, to niech idzie na LECZENIE, bo, uwierz, tylko to moze jeszcze w jakis sposob uratowac sytuacje, bo sorry, ale zachowuje sie jak niestabilny umyslowo czub. Strasznie krzywdzi dziecko i jak na to tyle lat pozwalasz, to tez radze Ci dolaczyc do tego leczenia wraz z nim. Okropnosc.

[Chatul]

Napisane przez cwirek987

Kiedy jest jej żle,pocieszam ją i tlumaczę że będzie wszystko dobrze,że wkoncu tata się zmieni.

Skoro przez tyle lat ojciec ją tak źle traktuje, to mała szansa, że nagle sam z siebie przestanie. Gdyby naprawdę widział problem, szukałby pomocy u specjalisty.

Za parę lat prawdopodobnie córka zobaczy, że jest źle traktowana nie tylko przez ojca, ale również przez matkę, która widzi sytuację, a właściwie nic z nią nie robi.

Po rozmowie z mężem jest jakiś czas okey.Mężowi tlumaczę,że w taki sposób nie pozwolę traktować córki,że ona potrzebuje naszego wsparcia i milości.Mąż widzi w sobie winę,nie rozumie dlaczego tak jest,często przeprasza córkę za swoje zachowanie ale sytuacja ciągle się powtarza.

Dlaczego – mimo że trwa to już wiele lat – nie szukaliście pomocy u specjalisty?

Dwa, chyba nie jest do końca tak, jak teraz piszesz, skoro jeszcze w pierwszym poście pisałaś „Tłumaczyłam,groziła m ,krzyczałam przez tyle lat na męża,że tak nie można,córka też rozmawiała z mężem,ale on się nie zmienia”.

Niestety, pozwalasz własnemu mężowi bardzo, ale to bardzo źle traktować córkę. Dla niej to na pewno bardzo obciążające. Dlaczego, mimo że widzisz problem od lat, nadal pozwalasz, by Twój mąż dręczył Wasze dziecko?

[CarycaKatarzynaI]

Napisane przez cwirek987

Córka jest bardzo radosnym dzieckiem,otwarta na świat,odważna,szczera,ma dużo przyjaciół.Dużo ze sobą rozmawiamy,wspieram ją we wszystkim jak tylko mogę.Kiedy jest jej żle,pocieszam ją i tlumaczę że będzie wszystko dobrze,że wkoncu tata się zmieni.Po rozmowie z mężem jest jakiś czas okey.Mężowi tlumaczę,że w taki sposób nie pozwolę traktować córki,że ona potrzebuje naszego wsparcia i milości.Mąż widzi w sobie winę,nie rozumie dlaczego tak jest,często przeprasza córkę za swoje zachowanie ale sytuacja ciągle się powtarza.

Ja mam dwa pomysły dlaczego tak może być:
a) Twoja młodsza córka jest fizycznie/psychicznie podobna do Twojego męża i dlatego on ją bardziej lubi
b) U Was w rodzinie jest kompleks Edypa. Tu masz link, który fajnie opisuje to zagadnienie https://motyl.wordpress.com/2009/04/...a-wg-k-horney/

[Elfir]

zaczyna się etap bronienia misia.

[bandra]

Napisane przez Elfir

zaczyna się etap bronienia misia.

Dokładnie.

Terapia autorko. Terapia.

[Ilsa Lund]

Napisane przez cwirek987

Kiedy jest jej żle,pocieszam ją i tlumaczę że będzie wszystko dobrze,że wkoncu tata się zmieni.

Fajnie, za 10 lat będzie ją lał konkubent, twierdząc tak jak Twój pożal się boże mąż że wszystko robi niewłaściwie. A ona wtedy będzie liczyć że opresor się zmieni. Dumna będziesz że tak zniszczyłaś córkę, prawda ? Bo bardziej się dla Ciebie liczy udawanie przed rodziną niż wychowanie córki.

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez cwirek987

Córka jest bardzo radosnym dzieckiem,otwarta na świat,odważna,szczera,ma dużo przyjaciół.Dużo ze sobą rozmawiamy,wspieram ją we wszystkim jak tylko mogę.Kiedy jest jej żle,pocieszam ją i tlumaczę że będzie wszystko dobrze,że wkoncu tata się zmieni.Po rozmowie z mężem jest jakiś czas okey.Mężowi tlumaczę,że w taki sposób nie pozwolę traktować córki,że ona potrzebuje naszego wsparcia i milości.Mąż widzi w sobie winę,nie rozumie dlaczego tak jest,często przeprasza córkę za swoje zachowanie ale sytuacja ciągle się powtarza.

Dla takich sytuacji jak ta zawsze rezerwuje jedno wyjatkowe slowo: patologia. Tlumaczysz dziecku, ktore cierpi i nie ogarnia, dlaczego wlasny ojciec nim pomiata, ze rzeczony ojciec - stary kon, moze w koncu przestanie sie jej czepiac i POLUBI wlasne dziecko?

Wspolczuje Twojemu dziecku. I to zarowno ojca, ktory jest jakis okaleczony psychicznie i nie powinien miec dzieci, jak i matki, ktora dziecku nie chce pomoc. Zamiast kopnac w dupe takiego ojca i starac sie stworzyc dzieciom normalny dom to fundujesz corce jakis horror, kiedy to placze i pyta, dlaczego tata jest taki a nie inny .

Corka pewnie jak dorosnie to nie bedzie chciala z takimi rodzicami miec nic wspolnego. I wcale sie wtedy dziwic nie bede.

---------- Dopisano o 21:50 ---------- Poprzedni post napisano o 21:49 ----------

Ja mam nadzieje, ze to jakis troll, bo taka matka budzi we mnie dreszcze. Szkoda dzieciaka.

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez CarycaKatarzynaI

b) U Was w rodzinie jest kompleks Edypa. Tu masz link, który fajnie opisuje to zagadnienie https://motyl.wordpress.com/2009/04/...a-wg-k-horney/

Sorry, ale ta sytuacja nie ma nic wspólnego z Kompleksem Edypa. Proponuje przeczytac ów artykul (i inne na ten temat) raz jeszcze i postarac sie go nastepnym razem zrozumiec.

[CarycaKatarzynaI]

[1=eae59dc78e1e9e84c064a10 ad74dde2dd7f297a0_6313dc7 3a6c64;49779194]Sorry, ale ta sytuacja nie ma nic wspólnego z Kompleksem Edypa. Proponuje przeczytac ów artykul (i inne na ten temat) raz jeszcze i postarac sie go nastepnym razem zrozumiec.[/QUOTE]
Doczytaj następnym razem jak chcesz wytknąć komuś błąd:

Drugi typ sytuacji ma zupełnie odmienną naturę. W odróżnieniu od poprzedniego, w żaden sposób nie wiąże się on z seksualnymi pragnieniami dziecka – bez względu na to czy pojawiają się one spontanicznie, czy też są prowokowane przez rodziców – lecz z lękiem. Jak zobaczymy dalej, lęk jest wynikiem konfliktowych tendencji lub potrzeb. Typowym dla dziecka konfliktem prowadzącym do lęku jest konflikt pomiędzy zależnością od rodziców – potęgowaną poczuciem dziecka, że jest ono izolowane i onieśmielane – a wrogością wobec nich. Wrogość może się u dziecka pojawić z różnych powodów: wskutek braku szacunku okazywanego mu przez rodziców, poprzez stawianie mu nierozsądnych wymagań i zakazów, niesprawiedliwość i podejrzliwość, stłumioną krytykę, ukrytą pod pozorami miłości dominację rodziców, wykorzystywanie dziecka w imię prestiżu i ambitnych celów, jeżeli dziecko pozostające w zależności od rodziców jest w dodatku onieśmielane przez nich w prostacki lub wyrafinowany sposób i czuje, że jakiekolwiek uzewnętrznienie impulsów zagrozi jego bezpieczeństwu, wówczas obecność takich impulsów musi prowadzić do powstania lęku.

Jednym ze sposobów uśmierzania tego lęku jest przylgnięcie do któregoś z rodziców i dziecko czyni to, jeśli tylko istnieje jakaś szansa, że w ten sposób uzyska ono oparcie emocjonalne.

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez CarycaKatarzynaI

Doczytaj następnym razem jak chcesz wytknąć komuś błąd:

Ale jaka wrogosc? Nie przeczytalam, zeby dziewczynka bylo wrogo nastawiona. Jak na razie, to placze i mocno przezywa zachowanie ojca wzgledem niej? Skoro ojciec drze jape na nia i zle ja traktuje, to normalne, ze dziewczynka sie bedzie bala i bede uciekac do mamy i bedzie przezywala lek - normalna reakcja kazdego dziecka by taka byla. Ona, z tego co pisze matka, tej sytuacji nie rozumie i czuje sie pokrzywdzona. Ale przeciez problemem glownym w calej historii jest zachowanie jej ojca - niestabilnego umyslowo czuba, wiec co nam daje wzmianka o Kompleksie Edypa, czy tlumaczy w jakikolwiek sposob zachowanie ojca?

---------- Dopisano o 23:27 ---------- Poprzedni post napisano o 23:22 ----------

Poza tym, jak juz chcesz byc taka dokladna, to odpowiednikiem Kompleksu Edypa, ktory dotyczy chlopców, jest Kompleks Elektry, ktory ma wiele wspólnego z seksualnoscia.

To zdanie najlepiej definuje cale zjawisko:

"Prawidłowym rozwiązaniem Kompleksu Edypa jest przegranie dziecka w rywalizacji o rodzica.Pojmuje,że nigdy nie będzie mogło się związać z matką/ojcem,ponieważ jest ona/on zarezerwowany dla ojca/matki.W związku z tym wypie.ra ową chęć związania się z rodzicem płci przeciwnej i zaczyna utożsamiać się z ojcem,a w przypadku Kompleksu Elektry-córka zaczyna identyfikować się z matką." O tym glownie prawil Freud.

[CarycaKatarzynaI]

[1=eae59dc78e1e9e84c064a10 ad74dde2dd7f297a0_6313dc7 3a6c64;49779564]Ale jaka wrogosc? Nie przeczytalam, zeby dziewczynka bylo wrogo nastawiona. Jak na razie, to placze i mocno przezywa zachowanie ojca wzgledem niej? Skoro ojciec drze jape na nia i zle ja traktuje, to normalne, ze dziewczynka sie bedzie bala i bede uciekac do mamy i bedzie przezywala lek - normalna reakcja kazdego dziecka by taka byla. Ona, z tego co pisze matka, tej sytuacji nie rozumie i czuje sie pokrzywdzona. Ale przeciez problemem glownym w calej historii jest zachowanie jej ojca - niestabilnego umyslowo czuba, wiec co nam daje wzmianka o Kompleksie Edypa, czy tlumaczy w jakikolwiek sposob zachowanie ojca?[/QUOTE]

Drugi typ sytuacji ma zupełnie odmienną naturę. W odróżnieniu od poprzedniego, w żaden sposób nie wiąże się on z seksualnymi pragnieniami dziecka – bez względu na to czy pojawiają się one spontanicznie, czy też są prowokowane przez rodziców – lecz z lękiem. Jak zobaczymy dalej, lęk jest wynikiem konfliktowych tendencji lub potrzeb. Typowym dla dziecka konfliktem prowadzącym do lęku jest konflikt pomiędzy zależnością od rodziców – potęgowaną poczuciem dziecka, że jest ono izolowane i onieśmielane – a wrogością wobec nich.

To, że nie ma teraz wrogości, to nie znaczy, że jej nie będzie. Ona ma dopiero 13 lat, więc jeszcze dojrzewa. Im będzie starsza może zacząć się buntować przeciwko niesprawiedliwemu ojcu i tu ta wrogość może nastąpić. Lęk w niej jest, ponieważ pewnie boi się powiedzieć, że 'dostała 4 z klasówki' czy 'wejść do salonu', bo zraz zostanie ośmieszone lub wysłane do pokoju. W kompleksie Edypa może uczestniczyć każdy z członków rodziny, dla potwierdzenia zobacz sobie tabelkę http://pl.wikipedia.org/wiki/Kompleks_(psychologia)

W poprzednim poście zaznaczyłam cytat, gdzie autor zaznaczył, że 'drugim przypadkiem'. Ten pierwszy odnosił się do seksualności, który pominęłam (bo ten drugi bardziej pasuje do głównego tematu). Trzeba było czytać uważnie cały artykuł.

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Napisane przez CarycaKatarzynaI

To, że nie ma teraz wrogości, to nie znaczy, że jej nie będzie. Ona ma dopiero 13 lat, więc jeszcze dojrzewa. Im będzie starsza może zacząć się buntować przeciwko niesprawiedliwemu ojcu i tu ta wrogość może nastąpić. Lęk w niej jest, ponieważ pewnie boi się powiedzieć, że 'dostała 4 z klasówki' czy 'wejść do salonu', bo zraz zostanie ośmieszone lub wysłane do pokoju. W kompleksie Edypa może uczestniczyć każdy z członków rodziny, dla potwierdzenia zobacz sobie tabelkę http://pl.wikipedia.org/wiki/Kompleks_(psychologia)

Ale to o czym piszesz, to nie jest Kompleks Edypa, ktory dotyczy glównie sfery psychoseksualnej u dzieci. Poczytaj wiecej na ten temat, nalegam. Wiecej tlumaczyc mi sie juz nie chce. Koniec off-topu.

[maryanna3]

Chcę wierzyć, że to troll choć oczywiście wiem, że takie rzeczy naprawdę się dzieją. Ale styl Twoich wypowiedzi w sensie 'srutututu mąż jest lubiany srutututu córka jest radosnym dzieckiem blablabla' i jakiś totalny brak refleksji skłaniają mnie do tego, że jednak to jakaś głupawa prowokacja.

Jeśli to prawda bardzo współczuję Twoim dzieciom-w pierwszej kolejności starszej, w drugiej młodszej córce. Bo nie łudź się-wpłynie to na nie obie i nie łudź się-starsza na pewno odpłaci wam w przyszłości za gnojenie jej ze strony ojca i Twoje durnowate zachowanie w tej sytuacji, która trwa OD 9 LAT.

W pale się nie mieści taki ojciec i taka matka, zwykła patologia