Relacja Ojciec- córka

[haneczkaa899]

Witam,

Do założenia tematu tutaj skłoniły mnie moje problemy w kontaktach z Tatą.

Od zawsze miałam bardzo dobry kontakt z Ojcem, takie oczko w głowie, sielanka. Nawet w momencie gdy kogoś poznałam, zaczęło mi na tym kimś zależeć, zakochałam się było ok. Z raci tego iż mam już swój wiek postanowiliśmy z partnerem że zamieszkamy razem.

Przez miesiąc przygotowywałam domowników na ten moment, do dnia w którym miałam się wyprowadzić myśleli że sobie po prostu żartuję.


W końcu nadszedł owy dzień, podczas mojego pakowania nie obeszło się bez ogromnej awantury w której usłyszałam od Taty że jestem nieodpowiedzialna, że ledwie go poznałam a już się wyprowadzam, że on go nie zna i że ten związek nie ma w ogóle szans i że wyprowadzka jest jednoznaczna z tym że się nie szanuję i że On tego nie popiera w ogóle.

Padło też pytanie po co mi to i czy aż tak mi tutaj źle.
O ile mama rozumie moją argumentację... Nie mamy już nastu lat by się spotykać raz w tygodniu, skoro i mi i jemu zależy na wspólnym układaniu przyszłości to najlepszym startem jest wspólne zamieszkanie, wówczas najwięcej się przecież o sobie dowiadujemy. Oczywiście gdy powiedziałam że może Nas odwiedzać z mamą dzwonić nic się nie zmianie tylko adres zamieszkania usłyszałam że nie jest zainteresowany poznaniem mojego partnera.

Oczywiście po całej sytuacji z pakowaniem rozmawiałam z moim partnerem i te stwierdził że dopóki tato mnie nie przeprosi za to co powiedział o szanowaniu się to ten z nim nie usiądzie przy jednym stole w ogóle nie ma mowy o jakimkolwiek kontakcie.

I tutaj jestem w nie fajnej sytuacji z jedne strony ktoś kogo kocham układam sobie swoje życie a z drugiej mama z którą mam nadal dobry kontakt ale relacja z tatą wyklucza jakąkolwiek aktywność w sferze kontaktów powiedzmy ''rodzinnych''

Nie bardzo wiem jak rozwiązać ten problem, w momencie gdy wypadają urodziny mamy, święta itp. spędzam czas sama w domu rodzinnym(2-3h) po czym wracam do Nas.

Mój tato jest bardzo upartą osobą, obecnie nie wiem co mu ''odbiło'' gdyż nigdy tak się nie zachowywał, a tutaj takie teksty, póki co brak szans na poprawę relacji żadne moje ani mamy argumenty nie trafiają przestaje mi zależeć na naprawie tego kontaktu, sama już nie wiem co mam robić.

Nie wydaje mi się bym coś nie tak robiła, nie mam 15- lat mam pracę, chcę zacząć układać sobie swoje życie jak kiedyś moi rodzice.

Może ktoś z Was miał podobnie, ma jakieś ''złote'' rady?

[Dagunia]

Na serio Twoi rodzice nie znają Twojego partnera ? Nie przychodził do Ciebie ? Nie gadaliście z rodzicami o pierdołach ?

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez haneczkaa899

Witam,

Do założenia tematu tutaj skłoniły mnie moje problemy w kontaktach z Tatą.

Od zawsze miałam bardzo dobry kontakt z Ojcem, takie oczko w głowie, sielanka. Nawet w momencie gdy kogoś poznałam, zaczęło mi na tym kimś zależeć, zakochałam się było ok. Z raci tego iż mam już swój wiek postanowiliśmy z partnerem że zamieszkamy razem.

Przez miesiąc przygotowywałam domowników na ten moment, do dnia w którym miałam się wyprowadzić myśleli że sobie po prostu żartuję.


W końcu nadszedł owy dzień, podczas mojego pakowania nie obeszło się bez ogromnej awantury w której usłyszałam od Taty że jestem nieodpowiedzialna, że ledwie go poznałam a już się wyprowadzam, że on go nie zna i że ten związek nie ma w ogóle szans i że wyprowadzka jest jednoznaczna z tym że się nie szanuję i że On tego nie popiera w ogóle.

Padło też pytanie po co mi to i czy aż tak mi tutaj źle.
O ile mama rozumie moją argumentację... Nie mamy już nastu lat by się spotykać raz w tygodniu, skoro i mi i jemu zależy na wspólnym układaniu przyszłości to najlepszym startem jest wspólne zamieszkanie, wówczas najwięcej się przecież o sobie dowiadujemy. Oczywiście gdy powiedziałam że może Nas odwiedzać z mamą dzwonić nic się nie zmianie tylko adres zamieszkania usłyszałam że nie jest zainteresowany poznaniem mojego partnera.

Oczywiście po całej sytuacji z pakowaniem rozmawiałam z moim partnerem i te stwierdził że dopóki tato mnie nie przeprosi za to co powiedział o szanowaniu się to ten z nim nie usiądzie przy jednym stole w ogóle nie ma mowy o jakimkolwiek kontakcie.

I tutaj jestem w nie fajnej sytuacji z jedne strony ktoś kogo kocham układam sobie swoje życie a z drugiej mama z którą mam nadal dobry kontakt ale relacja z tatą wyklucza jakąkolwiek aktywność w sferze kontaktów powiedzmy ''rodzinnych''

Nie bardzo wiem jak rozwiązać ten problem, w momencie gdy wypadają urodziny mamy, święta itp. spędzam czas sama w domu rodzinnym(2-3h) po czym wracam do Nas.

Mój tato jest bardzo upartą osobą, obecnie nie wiem co mu ''odbiło'' gdyż nigdy tak się nie zachowywał, a tutaj takie teksty, póki co brak szans na poprawę relacji żadne moje ani mamy argumenty nie trafiają przestaje mi zależeć na naprawie tego kontaktu, sama już nie wiem co mam robić.

Nie wydaje mi się bym coś nie tak robiła, nie mam 15- lat mam pracę, chcę zacząć układać sobie swoje życie jak kiedyś moi rodzice.

Może ktoś z Was miał podobnie, ma jakieś ''złote'' rady?

ignoruj ojca, a z mamą utrzymuj normalne kontakty.

[Agatkia]

Napisane przez haneczkaa899

Witam,

Do założenia tematu tutaj skłoniły mnie moje problemy w kontaktach z Tatą.

Od zawsze miałam bardzo dobry kontakt z Ojcem, takie oczko w głowie, sielanka. Nawet w momencie gdy kogoś poznałam, zaczęło mi na tym kimś zależeć, zakochałam się było ok. Z raci tego iż mam już swój wiek postanowiliśmy z partnerem że zamieszkamy razem.

Przez miesiąc przygotowywałam domowników na ten moment, do dnia w którym miałam się wyprowadzić myśleli że sobie po prostu żartuję.


W końcu nadszedł owy dzień, podczas mojego pakowania nie obeszło się bez ogromnej awantury w której usłyszałam od Taty że jestem nieodpowiedzialna, że ledwie go poznałam a już się wyprowadzam, że on go nie zna i że ten związek nie ma w ogóle szans i że wyprowadzka jest jednoznaczna z tym że się nie szanuję i że On tego nie popiera w ogóle.

Padło też pytanie po co mi to i czy aż tak mi tutaj źle.
O ile mama rozumie moją argumentację... Nie mamy już nastu lat by się spotykać raz w tygodniu, skoro i mi i jemu zależy na wspólnym układaniu przyszłości to najlepszym startem jest wspólne zamieszkanie, wówczas najwięcej się przecież o sobie dowiadujemy. Oczywiście gdy powiedziałam że może Nas odwiedzać z mamą dzwonić nic się nie zmianie tylko adres zamieszkania usłyszałam że nie jest zainteresowany poznaniem mojego partnera.

Oczywiście po całej sytuacji z pakowaniem rozmawiałam z moim partnerem i te stwierdził że dopóki tato mnie nie przeprosi za to co powiedział o szanowaniu się to ten z nim nie usiądzie przy jednym stole w ogóle nie ma mowy o jakimkolwiek kontakcie.

I tutaj jestem w nie fajnej sytuacji z jedne strony ktoś kogo kocham układam sobie swoje życie a z drugiej mama z którą mam nadal dobry kontakt ale relacja z tatą wyklucza jakąkolwiek aktywność w sferze kontaktów powiedzmy ''rodzinnych''

Nie bardzo wiem jak rozwiązać ten problem, w momencie gdy wypadają urodziny mamy, święta itp. spędzam czas sama w domu rodzinnym(2-3h) po czym wracam do Nas.

Mój tato jest bardzo upartą osobą, obecnie nie wiem co mu ''odbiło'' gdyż nigdy tak się nie zachowywał, a tutaj takie teksty, póki co brak szans na poprawę relacji żadne moje ani mamy argumenty nie trafiają przestaje mi zależeć na naprawie tego kontaktu, sama już nie wiem co mam robić.

Nie wydaje mi się bym coś nie tak robiła, nie mam 15- lat mam pracę, chcę zacząć układać sobie swoje życie jak kiedyś moi rodzice.

Może ktoś z Was miał podobnie, ma jakieś ''złote'' rady?

Powiedziałabym tacie w spokojnej rozmowie, że nie zrobiłaś nic złego- jedyne co chcesz, to żyć po swojemu. Mieszkanie z chłopakiem nie jest zbrodnią, nie zamierzasz za nic przepraszać, ani tym bardziej wracać z podkulonym ogonem. I że dopóki ojciec nie zacznie szanować Twoich wyborów, nawet jeśli uważa, że są błędne, nie będziesz na to się zgadzała. Powiedziałabym, że jeśli chce utrzymywać dobre relacje, to następna wizyta u Ciebie w domu, i że wszystko w rękach ojca. Nie będziesz udawała, że Twojego partnera nie ma ani zgadzała się na lekceważenie go i traktowania jak powietrze, choćby z elementarnego poczucia lojalności względem partnera. Nie można nie akceptować kogoś, kogo się nie zna.

I jeszcze powiedziałabym, że teraz masz partnera, ale fakt wyprowadzki z domu nie oznacza,z ę rodzice stali się niepotrzebni. I że nadal ich potrzebujesz. I ze kochasz ojca, ale o swoim życiu będziesz decydować sama.

I trzymałabym się tego planu.

[_ema_]

Nie uspraaiedliwiam ojca, bo padły zbyt mocne słowa z jego strony. Jednak wiedząc, że ma się ojca o konserwatywnych poglądach wypadało wysilić się chociaż na tyle, żeby kawalera z rodzicami poznać. Bo nie dziwię się jego oburzeniu - albo jesteście ze sobą króciutko [i zamieszkanie ze sobą to serio dziwy pomysł] albo koleś jest równie dziwny i zawzięty jak Twój ojciec, skoro miał mase czasu a nawet nie chciało mu się poznać twoich rodziców.

[margitta]

a ile to już trwa?

[haneczkaa899]

Napisane przez _ema_

Nie uspraaiedliwiam ojca, bo padły zbyt mocne słowa z jego strony. Jednak wiedząc, że ma się ojca o konserwatywnych poglądach wypadało wysilić się chociaż na tyle, żeby kawalera z rodzicami poznać. Bo nie dziwię się jego oburzeniu - albo jesteście ze sobą króciutko [i zamieszkanie ze sobą to serio dziwy pomysł] albo koleś jest równie dziwny i zawzięty jak Twój ojciec, skoro miał mase czasu a nawet nie chciało mu się poznać twoich rodziców.

Mój Tato miał szansę go poznać, zaprosiłam go pewnego razu przedstawiłam ale mój tato wówczas był już ''obrażony'' więc nie było sensu kontynuować siedzenia wybraliśmy się wówczas na spacer. . Ciężko jest kogoś poznać gdy z góry się zakłada iż się nie chcę. Zanim się przeprowadziłam spotykaliśmy się na tej stopie przez pół roku a znaliśmy się już wcześniej po 4 miesiącach gdy byłam już pewna tego iż to nie jest tylko kolega zaprosiłam mojego partnera by przedstawić do rodzicom. Bardzo chciałam kontynuować ich wspólne kontakty tym bardziej że były święta ale nie wyszło gdyż sytuacja jeszcze bardziej się zakręciła i każde moje wypowiedziane słowo było złe i zaraz było jakieś ale więc przestałam wpadać do domu rodzinnego gdy był tato bo już nie miałam siły tlumaczyć a On swojej winy nie widzi

---------- Dopisano o 13:22 ---------- Poprzedni post napisano o 13:20 ----------

Napisane przez Agatkia

Powiedziałabym tacie w spokojnej rozmowie, że nie zrobiłaś nic złego- jedyne co chcesz, to żyć po swojemu. Mieszkanie z chłopakiem nie jest zbrodnią, nie zamierzasz za nic przepraszać, ani tym bardziej wracać z podkulonym ogonem. I że dopóki ojciec nie zacznie szanować Twoich wyborów, nawet jeśli uważa, że są błędne, nie będziesz na to się zgadzała. Powiedziałabym, że jeśli chce utrzymywać dobre relacje, to następna wizyta u Ciebie w domu, i że wszystko w rękach ojca. Nie będziesz udawała, że Twojego partnera nie ma ani zgadzała się na lekceważenie go i traktowania jak powietrze, choćby z elementarnego poczucia lojalności względem partnera. Nie można nie akceptować kogoś, kogo się nie zna.

I jeszcze powiedziałabym, że teraz masz partnera, ale fakt wyprowadzki z domu nie oznacza,z ę rodzice stali się niepotrzebni. I że nadal ich potrzebujesz. I ze kochasz ojca, ale o swoim życiu będziesz decydować sama.

I trzymałabym się tego planu.

Próbowałam go zaprosić pewnej soboty później znowu i nie był chętny pomyślałam że może zaproszę go gdy będę sama porozmawiamy sobie również nie był zainteresowany zwłaszcza że wówczas był w okolicy...

---------- Dopisano o 13:22 ---------- Poprzedni post napisano o 13:22 ----------

Napisane przez margitta

a ile to już trwa?

Prawie pięć miesięcy..

---------- Dopisano o 13:25 ---------- Poprzedni post napisano o 13:22 ----------

Napisane przez Dagunia

Na serio Twoi rodzice nie znają Twojego partnera ? Nie przychodził do Ciebie ? Nie gadaliście z rodzicami o pierdołach ?

Nie gadaliśmy o pierdołach gdyż nie byli zainteresowani tzn Tata nie był zainteresowany więc można powiedzieć że go nie znają, jedyne co to został im przedstawiony... Cały czas liczę na to że Tacie przejdzie i będzie szansa na naprawę kontaktów.

Przychodził ale nie jesteśmy z osób które spędzają czas w czterech ścianach zresztą jak już to spędzaliśmy go u niego gdyż ma swoje mieszkanie w którym nikt nam nie przeszkadzał

[Agatkia]

Napisane przez haneczkaa899

Mój Tato miał szansę go poznać, zaprosiłam go pewnego razu przedstawiłam ale mój tato wówczas był już ''obrażony'' więc nie było sensu kontynuować siedzenia wybraliśmy się wówczas na spacer. . Ciężko jest kogoś poznać gdy z góry się zakłada iż się nie chcę. Zanim się przeprowadziłam spotykaliśmy się na tej stopie przez pół roku a znaliśmy się już wcześniej po 4 miesiącach gdy byłam już pewna tego iż to nie jest tylko kolega zaprosiłam mojego partnera by przedstawić do rodzicom. Bardzo chciałam kontynuować ich wspólne kontakty tym bardziej że były święta ale nie wyszło gdyż sytuacja jeszcze bardziej się zakręciła i każde moje wypowiedziane słowo było złe i zaraz było jakieś ale więc przestałam wpadać do domu rodzinnego gdy był tato bo już nie miałam siły tlumaczyć a On swojej winy nie widzi

---------- Dopisano o 13:22 ---------- Poprzedni post napisano o 13:20 ----------



Próbowałam go zaprosić pewnej soboty później znowu i nie był chętny pomyślałam że może zaproszę go gdy będę sama porozmawiamy sobie również nie był zainteresowany zwłaszcza że wówczas był w okolicy...

---------- Dopisano o 13:22 ---------- Poprzedni post napisano o 13:22 ----------



Prawie pięć miesięcy..

---------- Dopisano o 13:25 ---------- Poprzedni post napisano o 13:22 ----------



Nie gadaliśmy o pierdołach gdyż nie byli zainteresowani tzn Tata nie był zainteresowany więc można powiedzieć że go nie znają, jedyne co to został im przedstawiony... Cały czas liczę na to że Tacie przejdzie i będzie szansa na naprawę kontaktów.

Przychodził ale nie jesteśmy z osób które spędzają czas w czterech ścianach zresztą jak już to spędzaliśmy go u niego gdyż ma swoje mieszkanie w którym nikt nam nie przeszkadzał

W takim razie, wg mnie, nic już nie możesz zrobić. Dwie strony muszą chcieć, a ojciec już wybrał kształt Waszych relacji i najwyraźniej nie chce tego zmienić. Spróbuj zaakceptowac taki stan rzeczy, nie podejmuj więcej prób, odetnij się. Widocznie woli stracić córkę, niż zaakceptowac fakt, że córka dorosła.

[haneczkaa899]

Napisane przez Agatkia

W takim razie, wg mnie, nic już nie możesz zrobić. Dwie strony muszą chcieć, a ojciec już wybrał kształt Waszych relacji i najwyraźniej nie chce tego zmienić. Spróbuj zaakceptowac taki stan rzeczy, nie podejmuj więcej prób, odetnij się. Widocznie woli stracić córkę, niż zaakceptowac fakt, że córka dorosła.

Niby to wiem ale to nie jest takie proste...

[notold]

Oj, zwyczajnie tato się obraził, że ktoś mu zabrał jego oczko w głowie. Co innego, gdy uświadomił sobie fakt, że jego ukochana córka ma już chłopaka, że pewnie z nim sypia, ale nadal mieszka ze swoim ojcem, a ten chłopak jest tylko gościem, a co innego, gdy córka zamieszkuje z chłopakiem i nagle tatuś jest tylko gościem. Przejdzie mu, nie martw się, bo taka jest kolej rzeczy....

[coffee]

Napisane przez haneczkaa899

Od zawsze miałam bardzo dobry kontakt z Ojcem, takie oczko w głowie, sielanka. (...)

Przez miesiąc przygotowywałam domowników na ten moment, do dnia w którym miałam się wyprowadzić myśleli że sobie po prostu żartuję.

To jest ten bardzo dobry kontakt i sielanka? Gdy ojciec nie traktuje Twoich słów poważnie, a Twoje plany są dla niego żartem?
Na Twoim miejscu bym olała, nie starała się na siłę cokolwiek naprawić, skoro tatuś-królewicz nie chce nawet Cię odwiedzić i pogadać.

[201607141620]

Złota rada? Nie płaszczyć się, nie przepraszać (bo nie ma za co), nie zabiegać specjalnie o kontakt. W końcu ojciec zrozumie, że nie jesteś już jego małą córeczką, a jak nie zrozumie, to cóż, będzie wiadomo, że bardziej zależy mu na własnej (urojonej w tym przypadku) dumie, niż kontaktach z córką.

[201607111040]

Po prostu tata sie wkurzyl bo przyszedl jakis "lobuz", ktorego on za dobrze nie zna i ukradl mu jego skarb najwiekszy

Mysle ze trzeba poczekac az ojciec po prostu go zaakceptuje. Musi pogodzic sie z nowa sytuacja. Szkoda ze wczesniej lepiej sie nie poznali. Mial by czas do tego zeby sie przyzwyczaic ze masz chlopaka i wyprowadza bylaby mniej "bolesna".

[margitta]

No ja nie wiem czy tak przejdzie jak to trwa już 5 miesięcy Można się obrażać, ale bez przesady... Moim zdaniem ojciec ostro przegina.

[muszynianka26]

5 miesięcy tatuś chodzi obrażony? o rany...

Nie proś ojca, nie przepraszaj bo nie masz za co. Jesteś dorosła, a my nie żyjemy w XIX wieku żeby potrzebny był ślub do wspólnego zamieszkania z facetem. Te 5 miesięcy obrazy nie wróży najlepiej, ale kto wie, może pójdzie po rozum do głowy

[3be020e1638e56070af0544f5de5b7e1ebae7a0d_66453eabeaad3]

ile jesteś ze swoim partnerem, i po jakim czasie postanowiliście razem zamieszkać?