Beznadziejna sytuacja z matka.

[kiciulka1985]

Od pewnego czasu mam problem ze swoja matka.
Zaczne od poczatku.
We wrzesniu obronilam sie ale bylo juz za pozno zeby sie dostac na studia magisterkie (oborna byla 28 wrzesnia).
Tak wiec od tamtego czasu szukam pracy , niestety bez skutku. Malo ofert, poszukuja ludzi z doswiadczeniem ( ja mam tylko praktyki zawodowe zrobione w Urzedzie Miejskim i w jednym z biur nieruchomosci), to dla nich za malo) i tak chodze juz pol roku i skladam CV i nawet nie oddzwaniaja.
W tym czasie zajmuje sie domem - sprzatam, gotuje, piore...ogolnie "kura domowa" - normalne skoro nie pracuje, nie ucze sie wszystko spada na mnie.
Ostatnio jednek matce cos "odbija". Przychodzi z pracy, podaje jej obiad na stol. O ona zaczyna krzyki od samych drzwi ze na pewno mam za duzy gaz pod garnkiem, ze mokre naczynia na suszarce, ze czemu jeszcze herbaty nie ma, a czemu bez cytryny, dopatruje sie najmniejszych "obloczkow" kurzu w zakamarkach. I ma powody na awantury. Dzielnie to znosze dzien po dniu i marze az znajde jakas prace i moze uda mi sie stad wyniesc.
Dzis matka przegiela... totalnie oszalala. Przyszla , jak zawsze darcie sie od drzwi ze sie garnki pala (nic wlaczone nie bylo poza patelnia ktora stala na najmniejszym gazie i wcale sie nie palilo), powiedzial jej ze zdaje jej sie a ona dostala szalu chwycila parasol z przedpokoju i zaszarzowala na mnie z nim. Zdzielia mnie, zaczela sie wrecz rzucac ze jak ja smie jej pyskowac, to naprawde niesamowity atak szalu.
To juz chyba przesada. Nie jestem jej pokorna niewolnica, jej wlasnoscia. Mam swoja godnosc i uczucia.
Co ja mam zrobic w tej sytuacji? Ja nie widze zadnego wyjscia poza wyprowadzka, ale to jest niemozliwe z racji brakow dochodow.
Przez nia odechciewa mi sie isc na studia magisterskie poniewaz nadal musialabym mieszkac z matka.

Od razu pisze ze nie mam sie gdzie wyprowadzic do rodziny.

[Kasieńka_666]

Sytuacja wydaje się beznadziejna... Może przechodzi trudny okres. A wcześniej też taka była?

Ja proponowałabym pogadać z jakąś koleżanką, zeby się u niej zatrzymać na trochę i intensywnie przystąpić do poszukiwania pracy

[*sweet dreams*]

a może twoja matka powinna brac jakies leki? może pogadaj z nią zabierz ją do psychologa, albo pogadaj z jakas kolezanka ktora idzie na studia zebyscie np. wynajely stancje.. tylko najpierw musialbys znalesc prace naprawde nie ma zadnej? moze jakas kelnerka,hosstesa przynajmniej narazie.

[Klarissa]

Napisane przez Kasieńka_666

Ja proponowałabym pogadać z jakąś koleżanką, zeby się u niej zatrzymać na trochę i intensywnie przystąpić do poszukiwania pracy

Sytuację jak opisana przez autorkę 1 postu ja miałam z tatą gdy mnie wyrzucono ze studiów na 1 roku.

Ta rada to jest jedyna możliwa. Ja pojechałam do znajomych do akademika i przygarnęli mnie. Znalazłam pracę i usamodzielniłam się od wtedy (w wieku 20 lat, bo mnie wylali po 1 roku) aż do dnia dzisiejszego.

Teraz z rodzicami żyję w partnerskich stosunkach, prócz tego nikt mi niczego nie wypomni, a studia skończyłam kiedy indziej, za swoje pieniądze i w czasie jaki mi pasował. Radzę ci zrobić to samo - uzyskać całkowitą niezależność.

[MartaMagda]

Również mam nieciekawą sytuację w domu i marzę o wyprowadzce.
Zamiast siedzieć w domu znajdź pracę dorywczą, choćby rozdawanie ulotek, a w międzyczasie szukaj stałej pracy. Kiedy już uzbierasz fundusze, by móc sie skromnie utrzymać przez 2, 3 miesiące, spróbuj wynająć pokój w mieszkaniu studenckim.
Mój plan jest podobny, z tym, że wyjeżdżam do pracy za granicę. Mimo wyższego wykształcenia popracuję fizycznie, wrócę z funduszami, żeby sie wyprowadzić i mieć za co żyć, zanim nie znajdę pracy tutaj.

Poza tym może porozmawiaj z mamą. Oczywiście nie kiedy wróci z pracy, ale może zanim do niej wyjdzie. Być może ma jakiś kłopoty, które rzutują na jej niezbyt miłe zachowanie. Najprościej odreagować na osobie, która jest pod ręką. Skoro jest tak źle próba porozmawiania i wyjaśnienie jej, że sprawia Ci same przykrości, nie może już chyba pogorszyć sytuacji.

Trzymam kciuki!

[kiciulka1985]

Nie zawsze tak bylo... od czasu kiedy skonczylam studia i im dluzej nie mam zajecia tym gorzej.

Co do pracy probuje sie lapac kazedej w ktorej nie jest wymagane prawo jazdy czy jakies specyficzne wyksztalcenie bo wiadomo ze nauczycielka j francuskiego nie zostane ani tynkarzem (bo nie mam :/ ).

Klarissa bardzo Ci zazdroszcze... mam nadzieje ze tez mi sie uda! Bylabym chyba najszczesliwsza osoba pod sloncem...

Nie wiem jak z ta rozmowa... zapewne skonczy sie na tym ze dowiem sie ze jestem bezczelna gowniara i jak ja smie powiedziec ze cos mi sie nie podoba skoro matka mnie utrzymuje.

Ps- troche mnie podnosi na duchu fakt ze nie tylko ja mam taka sytuacje, ze inni wiedza co czuje

[truzkawka]

Napisane przez kiciulka1985

Nie zawsze tak bylo... od czasu kiedy skonczylam studia i im dluzej nie mam zajecia tym gorzej.

Co do pracy probuje sie lapac kazedej w ktorej nie jest wymagane prawo jazdy czy jakies specyficzne wyksztalcenie bo wiadomo ze nauczycielka j francuskiego nie zostane ani tynkarzem (bo nie mam :/ ).

Klarissa bardzo Ci zazdroszcze... mam nadzieje ze tez mi sie uda! Bylabym chyba najszczesliwsza osoba pod sloncem...

Nie wiem jak z ta rozmowa... zapewne skonczy sie na tym ze dowiem sie ze jestem bezczelna gowniara i jak ja smie powiedziec ze cos mi sie nie podoba skoro matka mnie utrzymuje.

Ps- troche mnie podnosi na duchu fakt ze nie tylko ja mam taka sytuacje, ze inni wiedza co czuje

noo to moze to tez podniesie cie troche na duchu, ze osoby mlodsze, ktorym zostaly 4 lata do studiów mają podonie.
szczerze? przyzwyczailam sie. jak chce mnie uderzyc nie daje sie jej. chyba ze juz nie mam jakiegokolwiek ratunku, no to obrywam. nigdy przy niej nie płakałam. ograniczyłam się do mowienia jej tylko tego co niezbędne. (bo potem w codziennych awanturach WSZYSTKO mi wypominała). jak najmniej czasu spędzam w domu. wiem, ze rozmowa nic nie da. bynajmniej u mnie. jak kiedyś rozmawiałyśmy wszytskiemu mi zaprzeczała, mówiła że to bzdura, że jestem przewrażliwiona, że wszytsko sobie wymyśliłam. jakby to nie ona
ja, gydbym miała twój wiek, pomyślałabym poważnie o mieszkaniu z jakąś znajomą. jak najszybszą pracą, cokolwiek, byleby nie mieszkać z nią. bo nie raz szłam do szkoły z łzami w oczach
no to na tyle. niestety. trudno jest takich ludzi zmienić. trzymaj się, wiem że to wytrwasz i dasz radę

[Gosia_Szymonek]

Kurcze dziewczyny, współczuję Wam.
Jeśli dochodzi do rękoczynów to źle się dzieje w Waszych domach.
Rozmowa, rozmowa, rozmowa... Jeśli się nie da inaczej to niestety wyprowadzka. Choć wiem, że narazie to niemożliwe.

Truzkawka, w Twoim przypadku to podwójnie smutne, bo widzę, że nastąpił już rozpad więzi. Straszne to.

[calkiem-spoko]

Kiciulka, nie oszukujmy się, wyjście z tej sytuacji jest tylko jedno - usamodzielnić się. A w ogóle jakie masz plany na przyszłość?

truzkawka - przykro to pisać, ale od takich rodziców jak Twoi się ucieka i trzyma jak najdalej z dala. Czasem tylko składa życzenia na święta. Straszne rzeczy. Mam nadzieję, że jak najszybciej Ci się uda.

[Sweetheart86]

Rzeczywiście sytuacja beznadziejna. Mam nadzieję, że jakoś Ci się ułoży. trzymaj się. Pozdrawiam

[sigga]

znajdz jakakolwiek prace, za byle siedzenie na sluchawkach na jakieis infolinii mozna zarobic 1500. poszukaj a znajdziesz, liczy sie kazdy grosz, a w miedzy czasie rozgladaj sie za czyms sensowniejszym.

ja mam podobna sytuacje, mecze sie na tych sluchawkach, ale pieniadze odkladam na wlasny start.

powodzenie, i do dziela

[yaminishi]

Kiciulka1985 na pocieszenie dodam, że ja z mamą mam podobną-nieciekawą sytuację Jestem w twoim wieku. Też z całych sił pragnę się usamodzielnić, od dłuższego czasu szukam pracy (z którą u mnie nie łatwo, tym bardziej że z pensji muszę się utrzymać, opłacić mieszkanie i studia zaoczne-także kelnerka na 1/2 odpada-bynajmniej narazie, póki się łudzę). Na szczęście mam oparcie w Tżecie, choć on też jeszcze się uczy.
Ja prawdziwe oblicze mojej matki poznałam gdy po I semestrze zrezygnowałam ze studiów (czułam, że to nie to i chciałam rozpocząć inny kierunek) byłam pełna optymizmu, niestety mama sprowadziła mnie na ziemie (dość brutalnie). Zaczęły się ciągłe pretensje, wypominanie. Najdrobniejsza kłótnia o tzn. duperele wywoływała u niej lawinę niepohamowanych obelg, oskarżeń.
Pewnie w jakiś sposób zawiodła się na mnie, nie spełniłam jej oczekiwań-tak myślę bo póki byłam jedną z lepszych uczennic z liceum nie miałam z nią prawie żadnych spięć.
Tyle że ja również się zawiodłam na niej, myślałam że zawsze mogę na nią liczyć, sądziłam że kocha mnie miłością bezinteresowną, będzie wspierać, pozostanie neutralna a przynajmniej nie będzie dołować...
Dziś za to wiem, że aby utrzymać z nią partnerskie relacje (tak jak napisała Klarissa) muszę się wyprowadzić, w przeciwnym razie może nie być już czego ratować-niechęć będzie silniejsza. Tobie mogę poradzić to samo

[eLWhy]

no to może się zbuntuj? Może nawet jednorazowo... Skoro nie mozesz się wyprowadzić, to może chociaż uda się trochę krócej przebywać w domu, skoro to rodzi same problemy?

I oczywiście szukaj też po znajomych, czy ktoś Ci nie przygarnie na jakiś czas, skoro sytuacja jest pobramkowa, powinni zrozumieć?

Ja przyznam, że mi wyprowadzenie się naprawdę poprawiło stosunki z rodzicami... Myślę, że w wielu przypadkach jest podobnie...

Może któregos dnia wyjdź po prostu rano i wróć dużo po tym kiedy wraca Twoja mama. Nie czekaj co zrobi, a jeśli ma krzyczeć - siedź cicho, najwyżej wysłuchaj, jeśli masz cierpliwość.
Przeciez nie jesteś służącą, nie musisz nikomu usługiwać, a to, że coś robisz powinno być Twoją dobrą wolą...

A jak się na ciebie rzuca? broń się jak przed każdym innym...

[Onexy]

Napisane przez kiciulka1985

Od pewnego czasu mam problem ze swoja matka.
Zaczne od poczatku.
We wrzesniu obronilam sie ale bylo juz za pozno zeby sie dostac na studia magisterkie (oborna byla 28 wrzesnia).
Tak wiec od tamtego czasu szukam pracy , niestety bez skutku. Malo ofert, poszukuja ludzi z doswiadczeniem ( ja mam tylko praktyki zawodowe zrobione w Urzedzie Miejskim i w jednym z biur nieruchomosci), to dla nich za malo) i tak chodze juz pol roku i skladam CV i nawet nie oddzwaniaja.
W tym czasie zajmuje sie domem - sprzatam, gotuje, piore...ogolnie "kura domowa" - normalne skoro nie pracuje, nie ucze sie wszystko spada na mnie.
Ostatnio jednek matce cos "odbija". Przychodzi z pracy, podaje jej obiad na stol. O ona zaczyna krzyki od samych drzwi ze na pewno mam za duzy gaz pod garnkiem, ze mokre naczynia na suszarce, ze czemu jeszcze herbaty nie ma, a czemu bez cytryny, dopatruje sie najmniejszych "obloczkow" kurzu w zakamarkach. I ma powody na awantury. Dzielnie to znosze dzien po dniu i marze az znajde jakas prace i moze uda mi sie stad wyniesc.
Dzis matka przegiela... totalnie oszalala. Przyszla , jak zawsze darcie sie od drzwi ze sie garnki pala (nic wlaczone nie bylo poza patelnia ktora stala na najmniejszym gazie i wcale sie nie palilo), powiedzial jej ze zdaje jej sie a ona dostala szalu chwycila parasol z przedpokoju i zaszarzowala na mnie z nim. Zdzielia mnie, zaczela sie wrecz rzucac ze jak ja smie jej pyskowac, to naprawde niesamowity atak szalu.
To juz chyba przesada. Nie jestem jej pokorna niewolnica, jej wlasnoscia. Mam swoja godnosc i uczucia.
Co ja mam zrobic w tej sytuacji? Ja nie widze zadnego wyjscia poza wyprowadzka, ale to jest niemozliwe z racji brakow dochodow.
Przez nia odechciewa mi sie isc na studia magisterskie poniewaz nadal musialabym mieszkac z matka.

Od razu pisze ze nie mam sie gdzie wyprowadzic do rodziny.

________________
Moja siostra miała bardzo podobną sytuację.W grudniu zrezygnowała ze studiów,a matka wpadła w szał.Codziennie budziła ją 0 7;00,zrywała kołdre i z wilekim wrzaskiem robiła "podudkę".Ona również miała problem ze znalezieniem pracy. Wszytkie obowiązki spadły na nią.Jednak po długich poszukiwaniach została przyjęta na staż. Sytuacja w domu się poprawiła,ale nie na długo.Matka dalej wyszukuje powody do kłótni,ostatnio toczyła się walka,bo siostra stwierdziła,ze jest zmeczona i położyła się na 1h spać. Rodzicielka miała wielkie pretensjie,sugerując,że się przeciez wielce nie przerobiła.

Mam nadzieję,ze Twoja mama nie zachowa się jak moja. Z całego serca Ci tego NIE ŻYCZE.

[yaminishi]

Widzę, że motyw studiów to dobry pretekst by powyżyć się na dziecku...
Szkoda, że dorośli ludzie-rodzice nie potrafią rozmawiać ze swoimi dziećmi, nie potrafią hamować emocji, zdobyć się na odrobinę zrozumienia.
Owszem każdemu zdarza się głupie zachowanie ale jednak emocje powinno trzymać się na smyczy (w niektórych ekstremalnych przypadkach dodatkowo zabezpieczyć kagańcem).
Mam nadzieję, że przynajmniej my wyciągniemy z tej lekcji przydatne wnioski na naszą przyszłą drogę macierzyństwa i nie będziemy powielać ich błędów-OBY.

[blue _eyes]

Smutne to jest, ze rodzicom nie zalezy na dobrych stosunkach ze swoimi dziecmi....Ja narzekalam na moich rodzicow, a teraz widze, ze sa sytuacje o wiele gorsze....wierze ze Ci sie uda i znajdziesz prace. Na twoim miejscu tez bym chciala jak najszybciej uciekac z domu.

[ONCIA86]

Nie masz wsparcia w ojcu, rodzenswtie??---pytanie do autorki watku.

[karta666]

Współczuje, wysyłaj oferty pracy gdziekolwiek, popytaj się w centrum handlowym czy nie trzeba kogoś do pracy. Dzięki pracy będziesz mniej w domu i odlozysz pieniądze na start swój.
Szukaj, trzymam kciuki.
Przewertuj wszystkie portale z pracą, ogłoszenia w gazecie,
może jakaś Twoja znajoma pracuje gdzieś dorywczo, niech się spyta czy nie potrzebują nikogo?

Powodzenia, nie załamuj się, jesteśmy z Tobą.

[annika1982]

kiciulka1985 tak czytam co napisałaś, w większości pokrywa się to z zachowaniem mojej Mamy, ogólnie to za***ista kobieta, ale jak ma jazdę bez kija nie podchodź, a jeśli coś nie jest zrobione, bo np nie zauważyłam / nie wiedziałam o tym itp to jej ulubiony tekst... trzeba było się domyślić, nauczyłam się z tym żyć bo kocham Ją najbardziej na świecie, a jeszcze bardziej gdy się nie widzimy.

Pomyślałaś o tym, że mama może przechodzić menopauzę? ile ma lat? jak hormony szaleją, człowiek często zmienia się nie do poznania, moja zawsze była "wariatką" ( ) ale w czasie menopauzy to się nasiliło.

Zapytaj ją o to wprost ( jeśli uznasz że to może być przyczyną, a warto to sprawdzić)

Uszy do góry i życzę powodzenia :smile:

[Lady Lonely]

Wierzę, że da się to przeskoczyć.
Poszukaj pracy jako ankieter (telefoniczny lub w terenie): każdego przyjmują (jesli nie ma wady wymowy- to w miarę normalna praca, bo telemarketer już bardziej stresująca. Zgłoś się do jakiegoś Instytutu badania rynku lub opinii publicznej (pracowałam ok 2 lat podczas studiów)

Możesz byc też hostessą, np. na targach czegośtam.

Możesz udzielać korepetycji z jakiegoś przedmiotu- ja na tym jechałam całe studia dzienne (5 lat) - jesli dobrze się wszystko zorganizuje można wyciągnąć ponad średnią krajową. W sumie za korki plus kredyt studencki sfinansowałam całe studia, płaciłam rachunki za siebie i zawsze miałam na "wyjście". Tylko mi nie mów, że nie umiesz pomóc odrobić lekcji jakiemuś brzdącowi, hehe. Lepsza praca w ciepełku przy książce, niż np. harówa przy sprzątaniu.

Poza tym cały czas szukaj pracy- wysyłaj CODZIENNIE przynajmniej jedną aplikację. Popatrz, czy masz dobrze napisane CV, bo może jest coś nie tak.

A na dalsze studia możesz wziąć kredyt studencki- postaraj się tylko o żyrantów. Ja właśnie kończę spłacać (szósty rok, hehe)

Ps. An rodzice tak już mają, że odreagowują swoje nie powodzenia, stresy itd na dzieciach (i to w różnym wieku). Może ma menopauzę, może jej się w pracy nie układa...dużo jest mozliwości. Myśl o sobie póki co i o zdobyciu jakiegoś zajęcia.

[kiciulka1985]

Z ta praca nie jest tak latwo w moim regionie... jest malo ofert a cale rzesze chetnych.
Przez pierwsze dwa miesiace przyznaje sie ze wybrzydzalam bo nie sadzilam ze az tak trudno o jakakolwiek prace. Wtedy oblecialam biura nieruchomosci w miescie i dowiedzialam sie czy nie ma nic w Urzedzie Miasta (mialam ambicje pracowac w zawodzie). Jednak (na szczescie) szybko przejzalam na oczy i skladalam , nadal skladam, CV w kazde miejsce - jak tylko pojawi sie ogloszenie lub uslysze ze gdzies jest wolny etat. Bylo juz kelnerowanie, prace w sklepach odziezowych, spozywczych, kosmetycznych, w agencji reklamowej, biurze podrozy, odpowiadanie na maile uzytkownikow jedgo z portali intenetowych... pewne o czyms zapomnialam jeszcze.
Calkiem sporo jest ofet dla przedstwicieli handlowych jednak wymagaja tam prawa jazdy i nierzadko wlasnego samochodu.
W wiekszosci ogloszen od razu zastarzegaja "osoby z doswiadczeniem na podobnym stanowisku"...
Odpowiadam na kazda ofete pracy do ktorej sie kwalifikuje.
CV spradzam za kazdym razem zanim je gdzies wysle/zaniose. Porownywalam takze z tymi przyklodowymi ktore znalazlam w internecie i wydaje sie ok poza pukntem "DOSWIADCZENIE" :/ Tam wpisac moge tylko praktyki zawodowe ktore odbylam w czasie studiow - jedne 2 miesieczne w wakacje , drugie 2 tygodniowe w ferie zimowe.
Tyle o tej nieszczesnej pracy...

Z wyprowadzka do znajomych nie jest tak rozowo. Porozjezdzali na studia po calej Polsce, do Irlandii/UK a Ci co zostali mieszkaja z rodzina. Nie bardzo wyobrazam sobie pakowanie sie na glowe ludziom mieszkajacym w 2-3 pokojowym mieszkanku w conajmniej 3 osoby i ladowanie sie na ich utrzymanie, mozliwosc wyniesienia pojawia sie z praca - wtedy we 2 osoby mozna by cos wynajac, bo samej wiadomo ze tez nie dam rady za ten 1000.

ONCIA86 - nie mam rodzenstwa a ojciec zyje we wlasnym swiecie, malo go widuje, nie jest to osoba w ktorej mozna znalezc oparcie.

calkiem-spoko - chyba wszystko w tym temacie juz napisalam.

Dziekuje bardzo za wsparcie dziewczyny, jestescie aniolami.

[ONCIA86]

Mysle, ze czekasz na cud.. ze ktos wkoncu da ci ta wymarzona prace...
Zycze szczecia.

[MartaMagda]

Pracując dorywczo i wynajmując z kimś mieszkanie jesteś w stanie sie utrzymać. Działaj, nie czekaj, bo cudów niestety nie ma, a im dłużej będziesz w tym trwać, tym ciężej będzie Ci przerwać to błędne koło.
Uwierz, że jest to możliwe! Żeby coś uzyskać, trzeba czasem wiele poświęcić, może warto zaryzykować i rzucić się na głęboką wodę.

[kiciulka1985]

Przepraszam ale czy czekaniem na cud jest odpowiadanie na wszelkie oferty pracy do ktorych mam kwalifikcaje (a raczej nie brakuje mi niczego co jest wymagane)???

Wiem ze mozliwe jest mieszkajaz z kims - pisalam o tym. Ze mozliwosc jest gdybym znalazla osobe z ktora moglabym zamieszkac, bo sama za tysiac nie dam rady.

[passionfruit]

Napisane przez kiciulka1985

Przepraszam ale czy czekaniem na cud jest odpowiadanie na wszelkie oferty pracy do ktorych mam kwalifikcaje (a raczej nie brakuje mi niczego co jest wymagane)???

Wiem ze mozliwe jest mieszkajaz z kims - pisalam o tym. Ze mozliwosc jest gdybym znalazla osobe z ktora moglabym zamieszkac, bo sama za tysiac nie dam rady.

Pytanie, jaki masz zawód. Czy dobrze czytałam, że jesteś po filologi romanskiej? Jeśli tak, to może zacznij dawać korepetycje z francuskiego? Roziweś kartki z ogłoszeniami w swim miescie.
Powodzenia

[kiciulka1985]

Napisane przez passionfruit

Pytanie, jaki masz zawód. Czy dobrze czytałam, że jesteś po filologi romanskiej? Jeśli tak, to może zacznij dawać korepetycje z francuskiego? Roziweś kartki z ogłoszeniami w swim miescie.
Powodzenia

Eee nie... jestem po gospodarce przestrzennej...


PS- nie chce zeby to zle zabrzmialo o mial to byc watek o stosunkach z matka (i waszych doswiadczeniach jesli mialyscie/macie podobna sytuacje) a nie o mojej pracy badz jej braku

[żaba :)]

kiciulka1985 nie przerażaj się tak notką w ogłoszeniu pod tytułem "wymagane doświadczenie", zwłaszcza jeżeli chodzi o pracę, która nie wymaga specjalistycznego wykształcenia. Składaj cv wszędzie, a myślę, że jeżeli zaproszą Cię na rozmowę to już pół sukcesu, potem uważam, że to tylko kwestia tego jak się zaprezentujesz. Ja szukałam pracy w mieście, gdzie studiuję oddalonym o 100km od mojej miejscowości (baardzo chciałam się usamodzielnić) i byłam na kilku rozmowach mimo, że nie miałam kompletnie żadnego doświadczenia. I udało się. Płaca była kiepska co tu dużo mówić, ale pomagał mi Tż, a ja starałam się tam chociaż wytrwać te 3 miesiące żeby mieć co w cv napisać. Potem mając już jakieś doświadczenie było mi o wiele łatwiej znaleźć lepszą pracę.
Wiem, że to niełatwe, ale w Twojej sytuacji nie widzę po prostu innego wyjścia jak się wyprowadzić. Przez taką atmosferę w domu to niestety tylko nerwicy można dostać.
Trzymam za ciebie kciuki! Myślę, ze dasz radę

[Klarissa]

Napisane przez kiciulka1985

PS- nie chce zeby to zle zabrzmialo o mial to byc watek o stosunkach z matka (i waszych doswiadczeniach jesli mialyscie/macie podobna sytuacje) a nie o mojej pracy badz jej braku

Ale to prawdopodobnie jest jedyna rada na poprawienie tych stosunków. To, że nie masz pracy to jedno, ale drugie jest to, że doszłaś do wiekowego etapu w któym mieszkanie z rodzicami rodzi jedynie problemy, konflikty - nie będzie lepiej jeśli się nie wyprowadzisz. Najwyżej między wami z czasem zapanuje cicha wojna i niechęć (tak jest u moich znajomych, którzy w wieku 30 lat nadal siedzą na garnuszku rodziców).

[MartaMagda]

Heh... mi się na prawdę nie chce wierzyć, że nie możesz znaleźć nawet dorywczej pracy. Jak człowiek nie ma innego wyjścia to sie najmie nawet do sprzątania czy pracy w markecie (co sama robiłam, kiedy groziły mi kłopoty finansowe), pracuje w ten sposób od 16tego roku życia i nigdy nie miałam większych problemów ze znalezieniem pracy i pogodzeniem jej ze studiami. Nie wspominając o tym, że nie muszę prosić rodziców, żeby cokolwiek mi kupowali. Mimo to mam nieciekawą sytuację w domu i kiedy tylko się obronie planuję wyjazd zagranicę, aby uzbierać fundusze na wyprowadzkę.

Praca, pieniące i sytuacja w rodzinnym domu mają wspólne to, że na niektóre konflikty poza znalezieniem pracy i wyprowadzką nie sposób znaleźć rady.

[malwinac]

A może zamiast ucieczki szczerze z NIą porozmawiaj. Wiem że to trudne ale spróbuj porozmawiać , powiedz jak się czujesz.. Nie wierz że Twoja mama ma serce z lodu...