Terminacja ciąży cz.3

[wynn]

Matusiowa, to wielkie poswiecenie, ale warto pamietac ze czesto urodzenie chorego dziecka to mógł wcale nie byc swiadomy wybór. Mam koleżankę, która dowiedziała się o chorobie dziecka dopiero po porodzie, przezyla straszne załamanie, teraz uczy się z tym żyć bo nie ma innego wyjścia.

[Milla22]

Zosia masz prawo być zła smutna, płakać. Najważniejsze to nie dusić w sobie wszystkiego. Każda z Nas na tym forum wie jakie towarzyszą Ci teraz uczucia. A wynn ma rację faceci też to przeżywają i nie chcą rozmawiać tylko duszą w sobie i przepracowuja na swój sposób. Mój często krzyczał że chce żyć dalej i już tego nie analizować. A ja musiałam się wygadac wypłakac, bo inaczej bym zwariowała.

Na razie masz różne myśli, ale czas zabliźnia rany i z czasem nauczysz się oddychać na nowo Nigdy nie wiemy co los nam przygotował, ale Ja się nie poddałam i 4 miesiące po t. nieoczekiwanie się udało i mam świadomość tego, że gdyby nie 2 ciąża i mój synek nie byłoby kolejnej i tego maleństwa.

[MonikaAria]

Hej dziewczyny, jestem tu nowa. Wątki przeczytałam i pomogły mi trochę.



Mam córkę prawie 3 letnią, zdrową. Drugie dziecko tak chciane - też wymarzona córka i podczas badań połówkowych w środę - szok i niedowierzanie. Babka mnie na cito skierowała do Dębski Clinic w Warszawie - zapłaciłam 300 zł za usg, które potwierdziły środowe i czwartkowe usg.



Dziecko ma rzadką wadę - dysplazję kości plus wodogłowie. Letalna wada.



Skierowanie na dzisiaj na amniopunkcję - jesten już po i czekam na inmunoglobinę (mam minusową grupę krwi).



Jestem dzisiaj w 20+1 tygodniu ciąży. Nie wiem co roboć. Pozwolić temu dziecku po prostu umrzeć? Przez cholerne sumienie - raz podejmuję decyzję o aborcji, a raz nie mam ochoty o tym słyszeć...



Prawdopodobnie amniopunkcja nic nie wykaże - to mutacja genu odpowiedzialnego za kości. Nikt u nas tego nie miał w rodzinie, tym bardziej większy szok. Usg w 11 i w 13 tygodniu prawidłowe. Od środy płaczę i na zmianę nie potrafię płakać, jakbym stała obok. To dziecko i tak i tak umrze...

[fioleciasto]

Napisane przez Mgieelkaa

Ja również z Poznania. Z biopsją kosmówki różnie bywa, ja wyniki z Polnej miałam dopiero po dwóch tygodniach. Tak jak dziewczyny piszą, próbuj w Warszawie.

Ja robiłam biopsje w Szczecinie, wynik był po 3 dniach. Więc rzeczywiście bywa różnie.

[Milla22]

MonikaAria witaj przykro że I Ty stoisz przed tak trudna decyzją.

Jak czytałam Twój post to mamy dużo wspólnego. Też mam córkę i u nas akurat u synka też była wada kości. Tak jak piszesz w naszym przypadku amniopunkcja wykazała prawidłowy kariotyp.

Czy mogłabyś napisać o jakie kości u Was chodzi? Bo Ty piszesz o mutacji genu a u nas różnie mówili raz że infekcja a dopiero niedawno jedna Pani genetyk powiedziała że to genetyczne wg niej szczególnie jeśli wada występuje obustronnie.

Trzymaj się. Masz córeczkę tak jak ja która da Ci siłę. My patrzylismy także na jej dzieciństwo i przyszłość decydując o t.

Znam też kobietę która się poświęciła dla swojego dziecka z bezmozgowiem które żyło 3 miesiące. Doceniła to co dostała pokochała i pożegnała, ale ja nie mogłabym tak czekać na nieuniknione i jeśli los dał mi wybór to zdecydowałam tak jak uważałam najlepiej. Może dzięki temu szybciej się podniosłam i nauczyłam żyć z moim aniolkiem w sercu.

[kabi891]

Napisane przez kabi891

Mam problem,

jestem w 18+3d ciąży. Nie zrobiłam badań prenatalnych, bo wierzyłam, ze wszystko jest dobrze.
Dzisiaj okazało się, że dziecko ma wadę serca, wytrzewione jelita, złą budowę klatki piersiowej, odchyloną głowę i krzywy kręgosłup. Lekarz jasno przedstawił, że płód nie przeżyje porodu. Dostałam skierowanie na amniopuncję, termin dostałam w poniedziałek. Wyniki odbiorę po 3tyg czyli 22tyg

Chciałam opisać jak potoczyła się moja sytuacja.
W poniedziałek byłam na amniopunkcji w Poradni USG i Badań Prenatalnych w Szpitalu Klinicznym na Polej w Poznaniu. Tam lekarz przeprowadzający badanie ponownie stwierdził wady płodu i dał mi opis usg ze zdjęciami. Kolejnego dnia poszłam na rozmowę z Dyrektorem, który stwierdził, że w tym przypadku usg specjalisty z jego szpitala wystarczy żeby podjąć decyzję o t. W środę zostałam przyjęta na oddział. Około północy było po wszystkim. W czwartek w południe dostałam wypis. To było bardzo bolesne przeżycie, zarówno fizycznie jak i psychicznie. Pracownicy szpitala bardzo mi pomogli. Mimo pełnego oddziału dostałam samodzielną salę, opiekę psychologa, za każdym razem wszystko mi tłumaczono. Teraz czekam na wyniki amniopunkcji i wiem, że podczas kolejnej ciąży przeprowadzę badania prenatalne i zmuszę do tego każdą znajomą!

[MonikaAria]

Dlaczego do jasnej anielki nie dostałam wiadomości na maila??? Ehh...



U mnie to dysplazja tanatoforyczna typu I. Jeszcze nic nie wiem - wyniki amnio dopiero w pon... Mam sprzeczne informacje donkiedy można w końcu tę terminację zrobić...

[Milla22]

Przepraszam ja chciałam napisać do Ciebie na priv ale jakoś źle przycisnelam

W Polsce z tego co wiem można dokonać t. Do 22tyg. Niektóre źródła podają że nie zrobią powyżej 21t i 6d ciąży

Daj znać jak amnio. I pisz jak potrzebujesz bo tutaj naprawdę możesz otrzymać dużo wsparcia

Tule mocno

[MonikaAria]

Mila22 - na babyboom też się udzielasz? No to u mnie piątek to ostatni dzień, będzie 21+6.



Mam tak zły weekend, takiego dola, że czasem myślę, że lepiej już nie żyć.

[Milla22]

Nie ja tylko tu i na wątku o ponownych staraniach po t, to inna Mila musi być.



Wiem jak to jest życie jak w matrixie... czas leci a ta trudna decyzja zależy od zgody obcych ludzi. Mam nadzieję że lekarze uszanują Twoją decyzję. My jeździliśmy prosiliśmy o zgodę, ale były gorsze przypadki albo żeby nie tracić czasu i nerwów pojechaliśmy za granicę.

Mi pomagało przelewanie wszystkiego na papier żeby nie zwariować. Nadal w trudnych chwilach tak robię.

[MonikaAria]

Dzisiaj wyników nie ma. Będą jutro.

Jutro powiedzą, że będzie w środę.

Masakra z nimi!!! W piątek mija czas. Zresztą chyba jednak nie podejmę się terminacji... Już na wszystko za późno.

[wynn]

Monika i jak, już coś wiadomo?

Wiesz, nie jest za późno, ten termin do kiedy mizna robic T.jest umowny, nie ma jednakowych wytycznych, poza tym dobrze wiemy ze wiek ciąży ciężko ocenić na 100%, można jeszcze zawalczyć, ale widzę, że ty masz duże wątpliwości co do tego, więc nie ma co się zmuszać, jeśli wolisz powierzyć tę sytuacji losowi to jest twoje święte prawo, my będziemy Cię wspierać w każdej decyzji- byle była twoja. Niezależnie od wszystkiego zawsze możesz tu przyjść i się wygadać, tulę Cię mocno, bądź dzielna, jeszcze bedzie kiedyś dobrze-zobaczysz ❤

---------- Dopisano o 17:53 ---------- Poprzedni post napisano o 17:47 ----------

Kabi a jak ty się czujesz?

[MonikaAria]

Amnio nic nie wykazała, czyli tak jak doktor mówił - genetycznie z nami może być ok, po prostu coś źle się zadziałało na początku. Pech, los, przypadek...



Czyli szansa na kolejne zdrowe dziecko jest duża. Jutro mamy genetyka a w czwartek idę do szpitala. Pomyślimy co w tej sytuacji robić.

[Milla22]

Monika wynn ma rację.

Bez względu na to jaką decyzję podejmiecie możesz z nami porozmawiać.

Po przeżyciach każdej z nas na tym forum to już mnie nie dziwi, że życie pisze różne scenariusze



Wszystko zależy od Waszej decyzji i dobrej woli lekarzy, którzy w takich przypadkach nie utrudniają.

Gdybyście się nie zdecydowali to w wielu miejscach w Polsce isteniają wspaniałe hospicja perinatalne, w których ludzie o wielkich sercach robią wszystko, by ulżyć w cierpieniu rodzinie.

Tulę Cię mocno i bez względu na wszystko Jesteś wspaniała Mamą.

[MonikaAria]

Dziękuję Wam Wynn i Miła za ogromne wsparcie

Ja jeszcze nie myślę o tym wszystkim taknza bardzo, skupiam się na tym co jest teraz -nieżytach u genetyka dzisiaj no i szpital jutro. Wtedy mamy się zastanawiać co robimy dalej. Nie potrafię przyłożyć ręki do odejścia mojej córeczki. Jednak chyba psychicznie nie idźeignęłabym takiego ciężaru. Przeczytałam sporo wątków tutaj i wiele kobiet bardzo długo zmaga się ze skutkami, a niektóre wręcz spokojnie przeszły i szybko się podniosły. Jakbym miała pewność, że dam radę i się nie załamię - dokonałabym terminacji. Ale chyba jestem na to zwyczajnie za słaba... Odkąd zakiełkowała myśl o donoszeniu - wewnętrznie się uspokoiłam i już tak nie płaczę i spokojnie śpię w nocy.

Jednak terminacja jest dla kobiet silnych, nie potrafię tego zrobić mojej Arianie, którą cały czas, dzień w dzień czuję... W piątek będzie już skończony 21 tydzień i zaczynam 22...

[Milla22]

Monika tak naprawdę jeśli nie zdecydujesz się na t. to nie okażesz się słaba tylko silniejsza. Ja czasem myślę, że stchórzylam...

Szybko się pozbierałam, ale miałam narkoze i brak wspomnień z zabiegu. Tylko psychicznie musiałam się pozbierać, nawet nie wiem czy to nie za szybko. Ale teraz powoli zaczynam się cieszyć kolejną ciąża i wierzę że będzie dobrze.



Śliczne imię wybrałaś dla swojej córeczki. Mam nadzieję, że miłości do Niej da Ci siły i spokój o którym piszesz.



My kobiety naprawdę dla swoich dzieci jesteśmy gotowe przetrwać wiele.

[wynn]

Obie te decyzje wymagają odwagi. To ktora jest odwazniejsza w duzej mierze zalezy od tego w co sie wierzy. Dla kogos głęboko wierzacego w nauki kosciola decyzja o T. bedzie najwyzszym aktem odwagi, dla kogos komu nauki kosciola są obce decyzja o donoszeniu dziecka ktore bedzie skazane na smierc lub cierpienie bedzie zwiazane z dużą odwagą. Jest wiele czynnikow ktore na to wplywaja, najwazniejsze to dzialac w zgodzie ze sobą

[Pchelka216]

tak naprawdę to żadna tu odwaga i sila w obydwu sytuacjach. Najważniejsze to decyzje podjąć zgodnie z samym sobą. Skutki odczuwamy my i każda z decyzji je ma. Życie nie traktuje każdego sprawiedliwie, w taki sam sposób i nie ma co wkładać się w ramy bo tak się powinno zrobić tak czuć. Więź matki z dzieckiem jest od początku i to jasne że zrobi dla niego najlepsze co uważa i tu trzeba się zastanowić co uważamy za najlepsze czy sam fakt życia (tu jego pozbawienia) czy jakość tego życia (niepozbawionego). Zostawiam bez odpowiedzi bo to jest wybór między złym i złym. Każda ponosi skutki swojego i przykre bardzo że w ogóle się to wydarzylo. Także wsłuchaj się w siebie. pozdrawiam

[mattusiowa]

Dokładnie święte słowa. Tutaj nie ma dobrej decyzji. Każda jest zła i niesie za sobą duże konsekwencje. I to właśnie jest najtrudniejsze. Mnie nauczyło to jednego. Nigdy już nikogo nie będę oceniać, trzeba samemu to wszystko przeżyć.

[MonikaAria]

Macie wszystkie tak bardzo rację... Ja kościół mam daleko gdzieś, z Panem Bogiem dawno się poprztykałam.

Po prostu najgorsze jest czuć te ruchy... tyle się na nie czeka a tu taki wyrok...

Naprawdę tak bardzo bym chciała mieć więcej odwagi i zwyczajnie poddać się tej cholernej temeinacji, ale nie potrafię, już za daleko to wszystko zaszło. Zegar tyka. 22 tydzień już w piątek, więc nawy jakbym bardzo chciała - to już prawnie tego nie przeskoczę. Może tak po prostu miało być.

Minęły 2 tygodnie od diagnozy, a we mnie duża obojętność... Modlę się o to, by ona sama odeszła, ale wiecie co jest najgorsze? Czuję, że nie będzie tak łatwo. Cały czas daje znac, serce mocno bije. Jest silna, nie jest słaba. I myślę - a może ☠☠☠☠a Ci wszyscy lekarze się mylą??? Amniopunkcja wyszła prawidłowo. Ale tu poszła mutacja genu, mikromacierz też nic nie wykryła. Genetyk powiedziała - że to nie nasza wina. To chyba najważniejsze. Tak bardzo bym chciała już być po i starać się o zdrowe rodzeństwo dla pierwszej córeczki...

Ale oczywiście musiało mnie kuźwa coś takiego spotkać, życie daje po d*pie.

Zazdroszczę Wam, że wy po o idziecie do przodu. U mnie jeszcze połowa ciąży... Bezuch coraz większy..

O tyle dobrze, że ciąża bezobjawowa. Totalnie bez dolegliwości.

[wynn]

Bardzo ci współczuje, ja nie zdazylam poczuc ruchów, wiec może tez dlatego było mi latwiej podjąć tę decyzję, ciężko powiedzieć...w każdym razie słuchaj się tego co czujesz. Ja w cuda nie wierzę, ale jednak ponoć sie zdarzają. Czy byłaś badana na różnych urządzeniach przez roznych lekarzy?

[MonikaAria]

Miałam 5 usg, dodatkowo jeszcze u trzech specjalistów konsultacje... Więc 8 specjalistów...

[kacona]

MonikaAria, bardzo cie współczuje.Dziewczyny maja racje. Nie ma tu dobrej decyzji. Tylko straszna przykrość, że nas to spotkało. Ja tez ruchów jeszcze nie czułam, może i mnie dla tego było lżej podjąć decyzje. Zycie cie dużo siły i wytrzymałości. Tule cie mocno!

[Dodusia111]

Pierwszy raz udzielam sie na tym forum,czytam Wasze historie od dawna. Czekam na swoja T. Jestem w 17tygodniu. Wstepne wyniki amniopunkcji wskazaly na ZD plus usg wade serca. Myslalam ze jestem sama poki nie odnalazlam Was. W tym wszystkim zlym co przezywam cieszę sie ze moge tu być.

[milenka_mili19]

Witam,

18-19tyg. tez czekam na T. Wada : uroptaia zaporowa plodu, brak wod plodowych i stan agonalny plodu (w kazdej chwili obumrze).

[Dodusia111]

Czy któraś z Was może podpowiedzieć jakie dokumenty lekarz potrzebuje do T? Jak przebiega biurokracja?

[wynn]

Milenka, dodusia, trzymajcie sie dziewczyny, przykro mi ze musicie przez to przejść, ale pamietajcie że jesteśmy tu zeby was wspierac w tym ciezkim czasie i w kazdej chwili mozecie sie wyzalic 💖
Dodusia ja musialam napisac jakies podanie i oświadczenie ale nie pamietam co tam dokladnie bylo-podyktowali mi. Musialam miec zdjecia z usg z opisem bo u mnie tylko usg bylo podstawa do t., musialam tez miec badanie z wynikiem grupy krwi,wiecej nie pamietam

[Karolkowa_86]

Przykro że nowe dziewczyny dołączają
Ja pisałam podanie o rozwiązanie ciąży, i tam dołączyli wynik USG i opis . Następnie zbiera się komisja lekarska i wydają decyzję .
Ściskam nowe dziewczyny trudny czas przed Wami, ale zobaczycie jeszcze będzie dobrze !
Dla pocieszenia dodam że mi zostało 39 dni do porodu i dla Was zaświeci słońce Kochane !

(*) Amelka 02.03.2017
Czekamy Synku na Ciebie

[Dodusia111]

Dziękuję. Boje sie kolejnej ciazy,boje sie ze psychicznie nie dam rady. Podziwiam Was wszystkie i dziekuje za wsparcie. Razem z Mężem jesteśmy w tym sami bo rodziny nie mamy. Kazdy post ktory piszecie dodaje otuchy. Myslalam do tej pory ze tylko my stanęliśmy przed taka decyzja. Cieszę sie Waszym szczesciem 🙂

Najbardziej boje sie bolu psychicznego bo cialo czlowieka i ból cielesny przejdzie.

[Karolkowa_86]

Ja Ci powiem coś, nigdy nie zapomnisz o tym.
Ja noszę w sobie pod serduszkiem synka, i jak tylko dorośnie to mu będę mówiła że miał siostrę.
Ciężko jest przejść po czymś takim do porządku dziennego.

(*) Amelka 02.03.2017
Czekamy Synku na Ciebie