Kryzys w związku

[lalaith]

konkretnie: po jakim czasie? o co poszło? jak go przetrwaliście? czy coś się po nim zmieniło w relacjach między Wami?

[saslycek]

Ja jestem ze swoim chłopakiem 1 rok i 2 miesiace i narazie kryzysów nie było, co najwyżej jakieś sprzeczki ^^

[laura87]

ja ze swoim słoneczkiem jestem juz 3 lata i zadnych kryzysow nie bylo, im jestesmy ze soba duzej tym jest coraz piekniej) i to nie prawda ze po 2 latach czy po 3 wszytsko sie psuje jak sie ludzie kochaja bedzie zawsze cudownie miłosc trzeba pielegnowac a bedzie wydawala piekne plony))

[paula_zd]

Ja jestem ze swoim juz prawie 2 lata i zadnych kryzysów nie bylo (moze jakies sprzeczki, ktore bardzo szybko mijaly, bo tak na prawde to gniewać sie na siebie nie potrafimy :P )

[kilianna]

jesteśmy razem 1,5 roku i narazie żadnego kryzysu nie było . Ewentualnie jakieś drobne kłótnie i nieporozumienia, które szybko sobie wyjaśnialiśmy.

[nekome]

dziewczyny autorka watku nie pyta- jak wskazuja na to niektore odpowiedzi 'czy mialyscie kryzys w zwiazku' ale pyta o konkretne zagadnienia

konkretnie: po jakim czasie? o co poszło? jak go przetrwaliście? czy coś się po nim zmieniło w relacjach między Wami?

Ja mialam po roku bycia ze soba ogromne watpliwosci i zwatpienie w celowosc zwiazku, w milosc /glownie z mojej strony/, w sens takiej a nie innej formu bycia razem. Odbijalo sie to wszystko na moim TZ, ktory nie wiedzial za bardzo o co mi chodzi bo nie mowilam mu o swoich watpliwosciach. Powiedzialam mu dopiero jak wszystko przeszlo. Teraz wiem, ze byloby mi latwiej gdybym sie z nim dzielila moimi obawami, bo tak to musial dzialac w ciemno.
Te wszystkie czarne mysli nachodzily mnie bez najmniejszej przyczyny, bylam zagubiona i to zagubienie mocno wplywalo na nasze wzajemne relacje. Przypuszczam, ze wszystko to bylo zwiazane ze stresem oraz z hormonami /jednym ze skutkow ubocznych sa nastroje depresyjne/, po zmianie hormonow wszystko przeszlo i sytuacje ktore wczesniej bylyby dla mnie Problemem Numer Jeden i bym je 150 razy rozpatrywala teraz sa zwyczajne.
Bardzo wazne jest aby obie strony chcialy z tego kryzysu wyjsc. W pewnym momencie zauwazylam, ze te moje obawy nie sa normalne i ze jakis zewnetrzny czynnik je powoduje i wtedy nabralam sil do walki, mojemu TZ caly czas zalezalo na nas i , tak jak pisalam, staral sie dzialac nawet 'w ciemno'.

[aneciak18]

Kryzys w naszym związku zapewne dopiero przyjdzie, gdy będziemy studiować w innych miastach...Miejmy nadzieję,że do tego nie dojdzie pozdrawiam

[LinusiaD]

No własnie teraz chyba go mamy :/ po jakim czasie ? po 2 latach .a oco poszło? O byle jakieś głupoty. Po takim właśnie czasie troszke coś sie psuje miedzy mną a Tżtem . On boji sie ze mnie straci a atak bardzo mnie Kocha no i oczywiscie ja mam tak samo. Niewiem czy to jest jakis brak zaufania albo taka ciężka zazdrość.Jest tak ze w któryś dzień sie pokłócimy a zaraz sie przeprosimy ,porozmawiamy i jest dobrze. Musimy to przetrwać bo bardzo sie Kochamy

[cbc6429be45513368b51b71e340d921ce6d338a3]

Napisane przez lalaith

konkretnie: po jakim czasie? o co poszło? jak go przetrwaliście? czy coś się po nim zmieniło w relacjach między Wami?

- po pięciu latach
- zobaczyłam, że przez pięć lat to ja byłam tą stroną w związku, która głównie dawała i walczyła o ten związek, doszłam do wniosku, że to nie jest osoba, z którą chcę mieć dzieci, wychodzić za mąż
- nie przetrwaliśmy, głównie z mojej winy, nie chciałam już...
- nie jesteśmy już razem...


a jak to jest z autorką tego wątku??

[lalaith]

Napisane przez nekome

dziewczyny autorka watku nie pyta- jak wskazuja na to niektore odpowiedzi 'czy mialyscie kryzys w zwiazku' ale pyta o konkretne zagadnienia

Nekome masz racje A ile już jesteście razem?

Napisane przez cbc6429be45513368b51b71e3 40d921ce6d338a3

a jak to jest z autroką tego wątku??

Ja właśnie go przeżywam, ale wątek założyłam głównie z tej przyczyny, że u mnie (już dwa razy z rzędu tak mi się zdarzyło) kryzys przychodzi po dwóch latach bycia razem. Dwóch poprzednich nie udało mi się przetrwać, tym razem będę się starała walczyć (choć nie powiem że w tamtych nie walczyłam..)
A powód? Właście mam ten sam problem co Linusia,

Napisane przez LinusiaD

No własnie teraz chyba go mamy :/ po jakim czasie ? po 2 latach .a oco poszło? O byle jakieś głupoty. Po takim właśnie czasie troszke coś sie psuje miedzy mną a Tżtem . On boji sie ze mnie straci a atak bardzo mnie Kocha no i oczywiscie ja mam tak samo. Niewiem czy to jest jakis brak zaufania albo taka ciężka zazdrość.Jest tak ze w któryś dzień sie pokłócimy a zaraz sie przeprosimy ,porozmawiamy i jest dobrze. Musimy to przetrwać bo bardzo sie Kochamy

że nie potrafię go określić Przeżywamy z TŻ podobne rozterki, poza tym czasem mam wątpliwości że nie dba o mnie dostatecznie, że będzie pił jak mój tata (dużo mam takich irracjonalnych lęków jeśli chodzi o przyszłość związanych z moimi przeżyciami) :/ Ale my też bardzo się kochamy! Czasami myślę, że może po prostu nikt nie może ze mną wytrzymać, bo te moje leki jakoś podświadomie na moich towarzyszów przechodzą, albo że wisi nade mną jakieś fatum 2 letnich związków i tego też nie uda mi się utrzymać.

[nekome]

Napisane przez lalaith

Nekome masz racje A ile już jesteście razem?

2 lata


Mysle, ze sama zaczynasz sie nakrecac obawa przed 'fatum 2 lat'... Ale dobrze , ze zauwazasz jakas prawidlowosc w swoich obawach - dzieki temu powinno byc latwiej okreslic ktore maja rzezywiste podstawy a kore sa generowane tylko przez strach.

[Klariska]

U mnie chyba trwa kryzys, choc moze sie konczy. Po 3latach sie zaczal. Oboje znamy przyczyny. Zbyt duzo pracy, za malo czasu sobie poswiecalismy, za duzo stresu itp. Wytrzymalam to wszystko choc nie bylo latwo. Staramy sie teraz spedzac jak najwiecej czasu razem, jakies wspolne wypady, spacery, rozmawiac wiecej itp. Teraz moze byc tylko lepiej i juz takich glupstw nie popelnimy.

[misia_bella]

U mnie kryzys zawsze przychpdził po roku bycia razem, a że jestem mało cierpliwa zazwyczaj konczyło sie to rozstaniem.

[Claudynka80]

W obecnym zwiazku wlasnie niedawno przezylismy powazny kryzys, ktory trwal ok miesiaca... kazde z nas mialo wiele watpliwosci co do tego, czy ciagnac to dluzej. Moj Tz mial wiele pretensji do mnie o moje rozne zachowania, ktore mu sie nie podobaly w ostatnim czasie, ze go w jakis sposob zawiodlam, nie zachowalam sie tak, jakby on sobie tego zyczyl itd. Wiem, ze wiele zrobilam zlego... A on byl dla mnie oschly i jakis taki nijaki po tym, czesto mowil przykre rzeczy i nasze spotkania wygladaly dosc podobnie - jego pretensje i uwagi, moj placz i chec skonczenia wszystkiego... Poki co, staramy sie, aby bylo dobrze i skupic sie na pozytywach naszego zwiazku a nie tych negatywnych przezyciach. Mam nadzieje, ze wszystko bedzie juz w porzadku, bo mimo wszystko nie chcialam go stracic...

W poprzednim zwiazku rowniez przezywalam kryzysy, bylo ich naprawde sporo... wiele razy zrywalismy na kilka tygodni, ale nie wiedziec czemu godzilismy sie pozniej... do czasu, az sie juz nie pogodzilismy, ale to chyba wynikalo z roznicy charakterow i z wybuchowosci Tz z blachych powodow.

Byc moze jestem troszke zbyt klotliwa osoba, ktora zawsze stara sie postawic na swoim i dlatego te konflikty sie pojawiaja? No, a pozniej ciezko mi sie tez przyznac do bledu.

[lasoa]

U mnie sa kłotnie, przynajmniej raz w tygodniu ! to jest straszne i sa łzy...

[zizou]

Napisane przez lalaith

konkretnie: po jakim czasie? o co poszło? jak go przetrwaliście? czy coś się po nim zmieniło w relacjach między Wami?

- po roku
- nie wiem o co poszlo, ot tak uznalismy, ze ratunku dla tego zwiazku juz nie ma, ze to nie to co mialo byc
- nie bylismy ze soba przez 3 miesiace zerwalismy ze soba kontakt calkowicie; jednak po tych 3 miesiacach przyapdkiem sie spotkalismy i wszystko odzylo.
- zmienilo sie wszystko. moje podejscie do zwiazku, jego podejscie do zwiazku. bardzo dojrzelismy. teraz nie wyobrazam sobie zycia bez niego.

[Madlenka007]

jestesmy ze sobą 2 lata.
Było kilka kryzysów, ale jeden był taki dość poważny.
*po półtorej roku
*poszło o moją koleżankę, która zaczęła mu się podobać,gdy był pijany
*ja jakoś przetrwałam choć ciężko było. On przetrwał nie dajac mi spokoju i szukając kolejnych okazji do spotakń ze mna
*zmieniło się bardzo dużo. teraz wie, że łatwo można stracić czyjąś miłość i wie, że nie wolno pić alkoholu

[donka86]

w moim zwiazku byl juz jeden kryzys...aktualnie trwa drugi. Sa one spowodowane tym ze moj partner nie potrafi zrozumiec tego ze sie zmieniam (jestem w 8 miesaicu ciazy). Mam zmiany nastrojow, czasem czepiam sie o straszne glupoty...sama zdaje sobie z tegodoskonale sprawe. Natomiast on nie potrafi zrozumiec dlaczego tak jest. Milion razy probowalam z nim o tym rozmawiac. Tlumaczylam ze teraz najbardziej go potrzebuje...ze jest mi potrzebne wsparcie psychiczne. Po takich rozmowach mowil ze rozumie i ze mam racje. Niestety po kilku dniach znowu jest to samo. Nie rozumie ze mam prawo sie nagle rozplakac, ze czasami nie wiem co mowie itd...

[dorinka30]

Nie wiem jak poważne mają być opisywane kryzysy, bo to jest rzecz względna - dla jednych może być to juz kryzys a dla innych zwykłe kłótnie....

Ja uznaję, że jeśli kłótnie powtarzają się i mają to samo podłoże, jeśli później są fochy, nieodzywanie, obrażanie- to jest to w moim mniemaniu kryzys
Więc idąc dalej tym tropem, jesteśmy prawie dwa lata razem a mieliśmy dwa małe kryzysy- jeden na początku-gdy zamieszkaliśmy razem. Muszę przyznać, że stało się to bardzo szybko, bo po 3 miesiącach znajomości zamieszkaliśmy razem . Okazało się, że mój Kochany nie wiedział jak tak naprawdę się egzystuje w związku, mieszkając razem. Więc nieporozumienia były o podział obowiązków, o wkład finansowy ....On zapominał, ze powinien finansowo wspierać nasz dom, nasze życie...

Prowadziłam z nim dłuuugie rozmowy, czasem bardzo nieprzyjemne dla mnie, bo o pieniądzach, a wiadomo że o tym cięzko się rozmawia....Mówiłam o swoich oczekiwaniach, o tym jak ja widzę nasze wspólne życie......
Były kłótnie, łzy i złość - ale udało się............Mój Kochany bardzo się zmienił w tej kwestii, naprawdę stał się prawdziwą głową domu, facetem przy którym czuję się bezpiecznie i pewnie. Jest moim IDEAŁEM

KOLEJNY MAŁY KRYZYS w porównaniu z poprzednim wynikał z PRACOHOLIZMU mojego Tża

[dorinka30]

Nie ma edycji więc piszę dalej tu .
Drugi nasz kryzys był mniejszy i spokojniejszy w swoim "przebiegu"
Wkurzało mnie, ze się odsuwamy od siebie, że On ciągle pracuję, jestem panikarą bałam się jakiejś rutyny, tego że zgubimy to co w naszym związku NAJWAŻNIEJSZE.
Pewnej bezsennej nocy napisałam mu maila, bardzo ciepłego, wzruszającego, opisałam swoje odczucia, obawy.........Popłakał się jak go przeczytał, nie zdawał sobie sprawy że tak to przeżywam. Od tamtej pory starał się panować i rozgraniczać czas prywatny od służbowego.

Już jest dobrze, a nawet wspaniale- ślub 19.07.2008. Jesteśmy bardzo zakochani ....

[atka83]

Napisane przez backie

- po pięciu latach
- zobaczyłam, że przez pięć lat to ja byłam tą stroną w związku, która głównie dawała i walczyła o ten związek, doszłam do wniosku, że to nie jest osoba, z którą chcę mieć dzieci, wychodzić za mąż
- nie przetrwaliśmy, głównie z mojej winy, nie chciałam już...
- nie jesteśmy już razem...

O prosze u mnie to samo.
Kryzys po 5 latach,to ja byłam ta stroną której bardziej zależało na naszym zwiazku,być może nawet bardziej kochałam niż on mnie. Wspolne plany,to chyba ja miałam.Jemu chyba/napewnp nie zależało. Zaczeło się od mojego głupiego esa z wyjazdem za granice i trwalo od listopada,w grudniu rozstanie.Koniec.
Żałuje,że to ja nieskonczylam tego związku szybciej/pierwsza,choc dobrze wiedziałam że to już rutyna bo nawet jego przyjazdy mnie nie cieszyły jak dawniej.

[Rozterka]

Napisane przez Claudynka80

W obecnym zwiazku wlasnie niedawno przezylismy powazny kryzys, ktory trwal ok miesiaca... kazde z nas mialo wiele watpliwosci co do tego, czy ciagnac to dluzej. Moj Tz mial wiele pretensji do mnie o moje rozne zachowania, ktore mu sie nie podobaly w ostatnim czasie, ze go w jakis sposob zawiodlam, nie zachowalam sie tak, jakby on sobie tego zyczyl itd. Wiem, ze wiele zrobilam zlego... A on byl dla mnie oschly i jakis taki nijaki po tym, czesto mowil przykre rzeczy i nasze spotkania wygladaly dosc podobnie - jego pretensje i uwagi, moj placz i chec skonczenia wszystkiego... Poki co, staramy sie, aby bylo dobrze i skupic sie na pozytywach naszego zwiazku a nie tych negatywnych przezyciach. Mam nadzieje, ze wszystko bedzie juz w porzadku, bo mimo wszystko nie chcialam go stracic...
.
Byc moze jestem troszke zbyt klotliwa osoba, ktora zawsze stara sie postawic na swoim i dlatego te konflikty sie pojawiaja? No, a pozniej ciezko mi sie tez przyznac do bledu.

jakbym czytała o sobie tylko, że u mnie to ja mam ostatnio wątpliwości co do przyszłości naszego związku. Kłócimy się o byle co, potem są pretensje, żale, przykre słowa, mój płacz TŻ mało mówi o tym, co czuje, nie wspomina jakoś o przyszłości - naszej wspólnej, a ja chciałabym mieć jakąś pewność, że mu na mnie zależy i że chce być ze mną

Jesteśmy razem 1,5 roku.

[anka1232]

Ja chyba za chwilę zacznę przechodzić kryzys, bo już się zaczynam nakręcam. Najpierw sie na kręcę potzrymam to w sobie a potem wybuchnę i zobaczymy co będzie. jesteśmy 5 lat ze sobą w maju były zaręczyny (ślubu nie planujemy) i co jakiś czas jest jakis mały kryzys ale ani raz się nie rozstaliśmy. Teraz znowu zaczynam mieć jakies dziwne myśl i dużo rzeczy zaczyna mnie drażnić. Tylko że to jest tak że to chyba tylko ja mam kryzys bo jak dla niego to wszystko jest zawsze ok, tylko ja się ciągle o coś czepiam

[żaba_laba]

Witam. O kryzysie mogę niestety godzinami. Jestem rozdarta między dwoma facetami, do których czuję sentyment (to tak delikatnie powiedziane). Kilkuletni związek sypie się, bo na horyzoncie pojawiło się stworzenie, które obudziło we mnie pragnienie bycia znowu zdobywaną. Zaczynam gubić się w takich podstawowych sprawach - komu winna jestem lojalność? Czy warto rezygnować ze stabilizacji? Rzucać się w wir nowego? Walę głową w ścianę, powtarzając sobie, ze to tylko hormony, tylko hormony, tylko hormony (moja prywatna mantra). Nie pomaga. Świat rozleciał mi się na kawałeczki i bardzo się boje, że nie uda mi się tego wszystkiego posklejać.

[wersta]

po 7 latach.
powód: praca tż; ciągłe wyjazdy na noc, upierdliwe telefony od koleżanek, podwożenie takiej jednej do domu w tajemnicy przede mną.
kryzys trwał pół roku, skończył się wraz ze zmianą pracy.

teraz też coś szwankuje (po prawie 11 latach), ale jeszcze za wcześnie, żeby mówić o kryzysie. po prostu przeżywam rozterki. ech... zobaczymy.

[xhankax]

Napisane przez wersta

po 7 latach.
powód: praca tż; ciągłe wyjazdy na noc, upierdliwe telefony od koleżanek, podwożenie takiej jednej do domu w tajemnicy przede mną.
kryzys trwał pół roku, skończył się wraz ze zmianą pracy.

Tak jakbym czytała o sobie...

- po 8 latach
powód: praca po 18 godzin na dobę, mało snu, nocne powroty, upierdliwe telefony od wszystkich ludzi świata przez całą dobę! ,
flirty z mnóstwem koleżanek przez telefon (stąd te ciągłe sms-y),
kryzys trwał pół roku
skończył się, kiedy już nie miałam sił walczyć, mówić, prosić, błagać, krzyczeć.
Jedna próba wyprowadzki... i chyba otworzyły mu się oczy, że nie jestem z kamienia i też go potrzebuję.
Teraz jest ok, chociaż dalej to wszystko naprawiamy. Pół roku to kawał czasu, potrzebujemy wiele rozmów na różne tematy ale wszystko jest na dobrej drodze.

[naked21]

u nas kryzysy były od zawsze... ale wielkie i głebokie uczucie nie pozwalało nam żyć bez siebie... to jest/był trudny związek bo na odległość

ale tak naprawdę psuć się zaczęło ok rok temu, potem było raz lepiej raz gorzej, a często bywały przecudowne tygodnie i pośród tych pięknych dni zaręczyliśmy się. od tego czasu było już tylko gorzej tak jakby TŻ poczuł że już jestem jego własnością... nigdy mnie nie zdradzał, nie bił, ale kłamał, pił i potrafił się nie odzywać całymi dniami strasznie to znosiłam, a ostatnio dzieje się to tak czę sto, że chyba jesteśmy na etapie powolnego rozstania... nie rozmawiamy obecnie ale wiem że jak tylko pojawi się u mnie dostanie spowrotem pierścionek

w lipcu minęło 3,5 roku...

[lasoa]

Napisane przez naked21

u nas kryzysy były od zawsze... ale wielkie i głebokie uczucie nie pozwalało nam żyć bez siebie... to jest/był trudny związek bo na odległość

ale tak naprawdę psuć się zaczęło ok rok temu, potem było raz lepiej raz gorzej, a często bywały przecudowne tygodnie i pośród tych pięknych dni zaręczyliśmy się. od tego czasu było już tylko gorzej tak jakby TŻ poczuł że już jestem jego własnością... nigdy mnie nie zdradzał, nie bił, ale kłamał, pił i potrafił się nie odzywać całymi dniami strasznie to znosiłam, a ostatnio dzieje się to tak czę sto, że chyba jesteśmy na etapie powolnego rozstania... nie rozmawiamy obecnie ale wiem że jak tylko pojawi się u mnie dostanie spowrotem pierścionek

w lipcu minęło 3,5 roku...

to smutne ale moze cos sie poprawi?

[lalaith]

Napisane przez anka1232

JTylko że to jest tak że to chyba tylko ja mam kryzys bo jak dla niego to wszystko jest zawsze ok, tylko ja się ciągle o coś czepiam

Skąd ja to znam :/? U mojego też zawsze wszystko jest ok, przynajmniej jeśli chodzi o nasz związek.

Poza tym tak jak u kilku z Was u mnie też jest problem z ODLEGŁOŚCIĄ - jesteśmy z różnych miast, dzieli nas ok 50km i z PRACOHOLIZMEM TŻ - pracuje od poniedziałku do piątku od 6 czasem nawet do 20stej i do tego kilka godz w soboty (nie wszystkie). Oprócz tego, poza mną, ma jeszcze jedną wielką pasję - jazz. Gra na trąbie w różnych zespołach, big bandach, w orkiestrze, do tego dorabia na ślubach i weselach. Czasem wydaje mi się że ja jestem tak na doczepkę, że to praca, muzyka są jego prawdziwą miłością A on myśli, że pracuje dla mnie. A ja bym czasem zamiast pysznej kolacji w drogiej restauracji wolała żeby wziął sobie kilka dni wolnego, przyniósł mi z łąki polne kwiaty, albo z lasu borówki które uwielbiam, i spędził je ze mną w łóżku.
Mam jeszcze jedno poważne zmartwienie. Mój TŻ zarabia dwa razy więcej niż moi rodzice w sumie, a ciągle mu brakuje pieniędzy. Bierze tygodniówkę i wydaje mi się ze kompletnie nie potrafi sobie rozplanowywać wydatków, boję się że jest nieodpowiedzialny. Moi rodzice z dwa razy mniejszej kasy utrzymują nas 3 (dawniej 5 ale moi bracia już pracują), a on mieszka z mamą !!
Do tego niepokoi mnie, że bardzo lubi piwo i wypija prawie codziennie puszkę, a argumentuje to tym, że lubi sobie wypić piwo po pracy. Nigdy się nie upił, przeważnie nawet nie dopija tego piwa w całości, ale tak czy siak trochę się boję.

Bardzo kocham mojego partnera i nie chce o nim mówić nic złego. Po prostu chciałam się podzielić z Wami swoimi obawami, gdyż wiadomo że moje spojrzenie na TŻ nie może być obiektywne. Dlatego może Wy mi powiecie co o tym wszystkim myślicie, bo za bardzo nie mam się kogo poradzić

[yoona]

ja z moja pierwsza miloscia przezylam jeden kryzys ktory okazal sie ostatnim i musielismy sie rozstac...tzn nie musielismy ale jakos tak wyszlo, po 3 i pol roku. natomiast z obecnym TŻtem to nawet sie nie klocimy i az dziwne mi sie to wydaje