Jak wypełnić pustkę po ojcu? :( może zbiorczy ?

[kiniaczeq]

Zastanawiałam się nad tym, czy założyć ten wątek dzisiaj, na prawdę myślałam nad tym sporo czasu dzisiaj.. no dobra niech już będzie. Najwyżej nie wypali.

Nie chcę żeby ten wątek mieszał się z wątkiem "Brak ojca." [tam chodzi o to, jak kształtuje sę charakter po braku ojca.] bo ja mam coś innego na celu. Pomyślałam sobie, że wtedy zmieniłabym sens tamtego wątku. Najwyżej mod połączy.
A więc: jak wypełnić pustkę po ojcu?
Na wstępie - mam lat 17, chodze na terapie, biore leki [depresja, stany lękowe],
i jestem pod tak zwaną kontrolą specjalistów z ośrodka.
Ojciec nie mieszka już z nami prawie całe 2 lata, a ja ciągle czuję, że on tu jest. Ojciec odszedł od nas bo był alkoholikiem, nie kochał nas, moją siostrę, mojego brata i mojej mamy.
A mnie? niby do mnie miał najmniej, bom najmłodsza. Może dlatego ciągle czuję, że go kocham? Przestałam już walczyć z tym uczuciem, nie umiem go zagłuszyć nienawiścią.
Na początku było tak, że go nienawidziałam, miałam ochotę rozwalić mu łeb o ścianę - wiem, że to głupie, ale szukałam w ten sposób sprawiedliwości, taki upust emocjom poprzez nienawiść chyba..
A teraz nagle.. mięknę? nie wiem dlaczego. Mam ochote po prostu przytulić sie do niego. I ja chciałabym usłyszeć, dlaczego on to wszystko robił, że pił itp. Ale z drugiej strony; kijem nie dotknęłabym go.. dziwne sprzeczności

Ale jednak czuję taką dziwną pustkę.. taką po prostu pustkę. Conajmniej jakby umarł tamteg dnia kiedy zatrzasnęły się drzwi za nim gdy odszedł. W nocy uciekł dosłownie Teraz tylko on chce nam dokopac na sprawie rozwodowej z racji o winy mojej mamy [co jest nieprawdą]
To tak po krótce mojej sytuacji. Opisałam ją po to, bo może macie podobnie..?

I tu pojawia się moje pytanie, może któras z Was jest w podobnej sytuacji? Chciałabym poczytać o tym, jak wy wypełniacie tą tęsknotę. Zachęcam do pisania o swoich odczuciach i o tym jak Wy sobie radzicie z tym. Bo ileż można czekać i myśleć że czas leczy rany..

[TmargoT]

KINIACZKQ-z tego co wiem to kazde dziecko,ktore bylo krzywdzone przez rodzica go idealizuje.
za wszelką cenę pragnie zapracowac na jego milość.nie potrafię wyjaśnic tego z psychologicznego punktu widzenia,ale tak jest.
moja bratowa,niby pamieta,jak ojciec leśniczy z filntą ganiał ją i mamę po lesie,jak nieraz spala w piwnicy na workach z ziemniakow,jak uciekaly z mama po lesie w zimie.
jednak wystarczyl telefon od ojca,czy prosba ona biegnie do niego.

moj syn rowniez idealizowal swojego ojca.nie pamietal go,bo odszedl od nas ,kiedy byl malutki.
wiedzialam,że bedzie mi cięzko,ale pozwolilam,zeby się na nim sparzyl.
jego wyczekiwane godziny spotkan.jego oddech na szybie,kiedy "tatuś "nie przychodzil.
pozniej sms-y z przeprosinami,wybaczanie i polroczna nieobecność.
bylam z nim,nie krytykowalam,tylko słuchałam.
jednak moj syn okazał się dzieckiem bardzo rozsądnym i po roku takiej huśtawki powiedzial DOŚĆ.nie chcial by zabawką w jego rekach.
mnie choć serce pękało musiałam pozwolic się sparzyć.balam się,że bedzie gral rolę weekenodwego tatusia,ale nawet na to nie było go stac.

dlatego musisz z kims porozmawiać,może z kimś kto to rozumie.może z psychologiem.
chodzi o to,żebys nie popełniała tych błedów w przyszłości.żebys nie szukała następców ojca.

[kiniaczeq]

Dzięki TmargoT za odpowiedź

Jednak wiem z autopsji, że mnie nie ciągnie do mężczyzn którzy mają skłonności do alkoholu/używek - tak jak przypadek mojego ojca. Wiem właśnie, że niektóre osoby, gdy miały w domu patologie [no inaczej tego nazwać się nie da] to ciągnie ich do szukania partnerów odpowiedników ojca. U mnie wręcz odwrotnie, kocham inteligentnych chłopaków, z którymi jest o czym pogadać, a nie tylko o tym kto ile i kiedy i z kim wypił w wekkend.
Z psychologiem rozmawiam - a raczej psychoterapeutką, ale to nie wypełnia mi tego, że jego nie ma.


Dlatego jestem bardzo ciekawa, jak wizażanki radzą, jak to sobie tłumaczycie, staracie się nie myśleć o tym wszystkim gdy np. ktoś zapyta Was o ojca..?

[erika19]

Moi rodzice rozwiedli się gdy miałam 2 lata. Później moja matka wyszła za mąż ponownie, z mężczyzną z którym jest do dzisiaj, lecz nigdy nie był dla mnie moim ojcem i nim nie będzie, zresztą nie przepadam za nim.
W sumie tej pustki nie odczuwam, ponieważ nie wiem jak jest mieć ojca, dla mnie jest to zupełnie obce uczucie. Co prawda odczuwam skutki jego nieobecności ale to już nie ten temat.

[Blonde_Stranger]

Nie wiem. Nie wiem jak wypełnić tą pustkę. Mam 19 lat,ojciec wychowywał mnie z mamą tylko przez pierwsze 3 i to też nie idealnie. Potem sobie poszedł. Po prostu. Widziałam go potem kilka (3?) razy gdy trochę podrosłam i to by było na tyle. Człowiek widmo. ZERO kontaktu. Jesteśmy dla siebie obcymi ludźmi,jedno dla drugiego nie istnieje. Zawsze zaprzeczałam że to miało na mnie jakiś wpływ. Dopiero teraz widzę,że jednak ma. Gdzieś głęboko w środku mała,wrażliwa cząstka mnie tęskni za kochającym pierwiastkiem męskim,pamięta jego głos,śmiech,wygląd. Wieczna potrzeba adoracji,zainteresowania ze strony mężczyzn i jednocześnie lęk przed zaangażowaniem,niepewność własnego JA... nie mogę zaprzeczać że tego nie ma,bo jest,z każdym rokiem coraz bardziej. I nie wiem jak to zmienić. Nie znalazłam sposobu i nie wiem czy taki istnieje.

[TmargoT]

a może zrobić jakiś mały pogrzeb?nie wiem.poprostu porzegnac się z nim jak to sie robi ze zmarłymi.zakopać przedmioty należące do niego i zyć od nowa.
to pomaga kobietom,ktore poroniły.
nie wiem,czy to dobry sposb.a może napisać do niego list .wyrzucić z siebie wszystko co złe i spalic ,gdzieś w ciszy.tez cos takiego widzia`łam.czasem nietypowe rzeczy oczyszczają dusze.

[SunShineDoll]

Moi rodzice rozwiedli sie jak mialam 3 latka, moj rodzony ojciec cierpi na schizofrenie, nie ma z nim kontaktu, moj ojczym jest alkoholikiem nie mieszka z nami dopiero 2 rok, nie brakuje mi ani jednego ani 2, matka daje mi wszystko czego pragnę od matki i od ojca, nie chodzi mi o jakas rekompensatę finansową ale np. teraz przeprowadzam się i to ona pokazuje mi jak sie skręca szafki, wierci wiertarką i robi to z uśmiechem - " nie masz ojca, a ktoś cię musi nauczyć "
Kochana ja tez lecze sie z depresji i stanow lękowych, kontynuuj terapię a poczujesz ulgę, przede wszystkim znajdz jakąś pasje ktorej się oddasz - mi to pomaga, w trudnych chwilach, co do stereotypu - jaki ojciec taki przyszły mąż, mój partner ani nie ma schizofrenii, ani nie jest alkoholikiem, jest człowiekem, który jak każdy nie jest idealny, przede wszystkim jest opiekunczy - buduje mi to poczucie bezpieczenstwa ktorego nie miałam, i mysle ze to o to tu chodzi

[kiniaczeq]

Napisane przez TmargoT

a może zrobić jakiś mały pogrzeb?nie wiem.poprostu porzegnac się z nim jak to sie robi ze zmarłymi.zakopać przedmioty należące do niego i zyć od nowa.
to pomaga kobietom,ktore poroniły.
nie wiem,czy to dobry sposb.a może napisać do niego list .wyrzucić z siebie wszystko co złe i spalic ,gdzieś w ciszy.tez cos takiego widzia`łam.czasem nietypowe rzeczy oczyszczają dusze.

Świetny pomysł!! nie wpadłwabym na to, dziękuję kochana jesteś
wypróbuję z listem, z rzeczami raczej cieżko bo do niego należały książki, które są mi potrzebne teraz do szkoły [służą jako pomoce naukowe]

Napisane przez SunShineDoll

Moi rodzice rozwiedli sie jak mialam 3 latka, moj rodzony ojciec cierpi na schizofrenie, nie ma z nim kontaktu, moj ojczym jest alkoholikiem nie mieszka z nami dopiero 2 rok, nie brakuje mi ani jednego ani 2, matka daje mi wszystko czego pragnę od matki i od ojca, nie chodzi mi o jakas rekompensatę finansową ale np. teraz przeprowadzam się i to ona pokazuje mi jak sie skręca szafki, wierci wiertarką i robi to z uśmiechem - " nie masz ojca, a ktoś cię musi nauczyć "
Kochana ja tez lecze sie z depresji i stanow lękowych, kontynuuj terapię a poczujesz ulgę, przede wszystkim znajdz jakąś pasje ktorej się oddasz - mi to pomaga, w trudnych chwilach, co do stereotypu - jaki ojciec taki przyszły mąż, mój partner ani nie ma schizofrenii, ani nie jest alkoholikiem, jest człowiekem, który jak każdy nie jest idealny, przede wszystkim jest opiekunczy - buduje mi to poczucie bezpieczenstwa ktorego nie miałam, i mysle ze to o to tu chodzi

Mądra wypowiedź, tak też sązę że chodzi właśnie o poczucie bezpieczeństwa. A pasję już mam, muzyka i j.angielski