trudna decyzja

[Twilight89]

Cześć Wizażanki.
Jestem z małej miejscowości w której niestety mimo wielkich starań nie ma dla mnie przyszłości.
Postanowiłam więc, że wraz z narzeczonym wyjadę do 'duzego miasta' gdzie będę mogla sie usamodzielnic znaleść pracę i Isc wreszcie na studia( liceum skończyłam w ubiegłym roku)
Problem tkwi w mojej rodzinie a mianowicie w tym że obecnie mieszkam z bracmi po 30-stce którzy mają skłonności do alkoholu i oboje urządzają awantury w domu (mam dość tego słuchania zwłaszcza gdy jest u mogę mój TŻ) ojciec Wogole jest nie obecny jak wraca z pracy to też tylko marudzi i prowokuje braci (rodzice są już w podeszłym wieku)
najbardziej jest mi żal mojej mamy bo bracia strasznie jej dokuczaja,ublizaja,krzycz ą. boję sie zostawić mamę tu samą. wiem że gdy wyjadę będą jej nadal sprawiać przykrosc a mnie wtedy przy niej nie będzie,nie będzie miala z kim porozmawiac. strasznie sie z tym wszystkim czuje...

co powinnam zrobić?

[kocurek04]

Ciężka sprawa, ale wydaje mi sie że powinnaś się wyprowadzić z domu, tym bardziej że nie bedziesz w wielkim mieścia sama, a z TŻ-tem. Myśle że mama sobie poradzi, jest dorosłą kobietą, jak Ciebie braknie w domu, to może tata sie ocknie i stanie w obronie mamy. Nie masz co patrzec na braci, bo zniszczą cie.
Wiem, to trudna decyzja, ale ja innego wyjścia nie widzę.

[linaya]

Przede wszystkim - gratuluje mądrej decyzji. Wyprowadzenie się z domu, praca i studia to najlepsze co możesz zrobić dla siebie.

Co do mamy - ciężka sprawa. Może gdy już się wyprowadzisz, uda ci się z czasem ściągnąć mamę do siebie?

[andzia1989r]

Wyjechac. To, że matka nie potrafi sobie poradzic z 30 letnimi prykami to jest jej problem. Powinna ich ładnie wyeksmitowac z domu na własne utrzymanie a nie się z nimi użerac. Sama sobie jest winna.

Wiem, że brutalne, ale nie powinnaś płacic za błędy rodziców i całe życie się na nich oglądac, bo robiąc tak ani się obejrzysz to własne też zmarnujesz.

[kocurek04]

Napisane przez andzia1989r

To, że matka nie potrafi sobie poradzic z 30 letnimi prykami to jest jej problem. Powinna ich ładnie wyeksmitowac z domu na własne utrzymanie a nie się z nimi użerac. Sama sobie jest winna.

No ostre słowa, ale prawdziwe. Tu sie zgodzę. Winna jest po części mama.

Autorko a ty sie nie ogladaj na cały świat, bo i tak go nie zbawisz, tylko wyjedź. Zyczę powodzenia i podjecia rozsadnej decyzji

[bluebluesky]

Walczyć o swoją przyszłość, zdecydowanie.

[201803290936]

Napisane przez andzia1989r

Wyjechac. To, że matka nie potrafi sobie poradzic z 30 letnimi prykami to jest jej problem. Powinna ich ładnie wyeksmitowac z domu na własne utrzymanie a nie się z nimi użerac. Sama sobie jest winna.

Wiem, że brutalne, ale nie powinnaś płacic za błędy rodziców i całe życie się na nich oglądac, bo robiąc tak ani się obejrzysz to własne też zmarnujesz.

Jak wyżej.

[vainilla]

Napisane przez Twilight89

Cześć Wizażanki.
Jestem z małej miejscowości w której niestety mimo wielkich starań nie ma dla mnie przyszłości.
Postanowiłam więc, że wraz z narzeczonym wyjadę do 'duzego miasta' gdzie będę mogla sie usamodzielnic znaleść pracę i Isc wreszcie na studia( liceum skończyłam w ubiegłym roku)
Problem tkwi w mojej rodzinie a mianowicie w tym że obecnie mieszkam z bracmi po 30-stce którzy mają skłonności do alkoholu i oboje urządzają awantury w domu (mam dość tego słuchania zwłaszcza gdy jest u mogę mój TŻ) ojciec Wogole jest nie obecny jak wraca z pracy to też tylko marudzi i prowokuje braci (rodzice są już w podeszłym wieku)
najbardziej jest mi żal mojej mamy bo bracia strasznie jej dokuczaja,ublizaja,krzycz ą. boję sie zostawić mamę tu samą. wiem że gdy wyjadę będą jej nadal sprawiać przykrosc a mnie wtedy przy niej nie będzie,nie będzie miala z kim porozmawiac. strasznie sie z tym wszystkim czuje...

co powinnam zrobić?

myslę że nie powinnaś zostawać ze względu na sytuacje w domu. jakkolwiek by nie było masz prawo do swojego rozwoju i dania sobie szansy.

ja do dzisiaj tkwię w małym mieście bez perspektyw bo stanęłam przed wyborem:zostać z kimś kogo kocham czy robić to co kocham. Wybrałam pierwsze. Chciałabym bardzo się wynieść , bardzo. Ale TŻ trzyma sie rękami i nogami żeby zostać, mam nadzieję że kiedyś zmieni zdanie.

[Twilight89]

ale czy Wy nie miały byscie na moim miejscu wahań...

jest mi przykro że zostanie z tym sama gdy widzę jej oczy takie smutne to mam ochote sama wyrzucić tych starych kawalerów, ale co ja mogę zrobić.
raczej to nie mama ich tak wychowała tylko alkohol bo jeszcze jakiś czas temu nie było takich problemów.

nie chciała bym żeby ja tu psychicznie zmęczyli...

[katherine87]

Napisane przez andzia1989r

Wyjechac. To, że matka nie potrafi sobie poradzic z 30 letnimi prykami to jest jej problem. Powinna ich ładnie wyeksmitowac z domu na własne utrzymanie a nie się z nimi użerac. Sama sobie jest winna.

Wiem, że brutalne, ale nie powinnaś płacic za błędy rodziców i całe życie się na nich oglądac, bo robiąc tak ani się obejrzysz to własne też zmarnujesz.

Zgadzam się.

[Twilight89]

czy też myślały byscie o swojej matce tak samo czyli że to jest jej problem że sobie nie może dać rady z 30-sto letnimi synami...

[princessskaa]

Droga Wizażanko
rozumiem, że decyzja jest trudna, że żal Ci mamy...
Ale prawda jest taka, że powinnaś jak najszybciej wyjechać. Musisz pomyśleć o sobie, o swojej przyszłości. Pomyśl, że podejmując taką decyzję (wyjazd, studia) inwestujesz nie tylko w swoją własną przyszłość, ale także przyszłość Twoich dzieci
Masz prawo żyć własnym życiem, a nie cierpieć przez błędy innych, nawet najbliższych...
Życzę wytrwałości w dążeniu do obranego celu

[paula78]

Możesz wyjechac lub zostac ,pracowac gdzies na kasie i klepac slodka biedę na wspolnym garnuszku i metrażu z rodziną .Wybór jest prosty.

[aldenea]

Napisane przez Twilight89

czy też myślały byscie o swojej matce tak samo czyli że to jest jej problem że sobie nie może dać rady z 30-sto letnimi synami...

niestety, to jest jej problem. to ona musi chcieć ich się pozbyć z domu. możesz jej pomóc, ale tylko w tedy kiedy cię o to poprosić. podejrzewam, że jeśli zaczniesz coś robić za jej plecami, to ona odrzuci twoją pomoc. na chwilę obecną najlepszym wyjściem będzie rozmowa, rozmowa i jeszcze raz rozmowa.
rób to co ty chcesz. ty masz swoje życie do przeżycia

[201803290936]

Napisane przez Twilight89

ale czy Wy nie miały byscie na moim miejscu wahań...

jest mi przykro że zostanie z tym sama gdy widzę jej oczy takie smutne to mam ochote sama wyrzucić tych starych kawalerów, ale co ja mogę zrobić.
raczej to nie mama ich tak wychowała tylko alkohol bo jeszcze jakiś czas temu nie było takich problemów.

nie chciała bym żeby ja tu psychicznie zmęczyli...

Pogrubione: wiesz jakby się to skończyło? Matka by stanęła w ich obronie, nie w Twojej, bo przecież biedni synkowie, w życiu sobie nie dadzą rady, to nie ich wina. Ich zachowanie i mentalność się z powietrza nie wzięły, rodzice Wasi ich tak wychowali, tak nauczyli. Oczywiście resztę dołożyło środowisko, ich charakter, okoliczności, ale niestety - najpierw to rodzice zrobili swoje. Są dorośli - decydują jak chcą, aby wyglądało ich życie. Ty ratuj siebie, abyś nie skończyła tak, jak oni. Alkohol ich sam nie wychował, skądś się wziął w Waszym domu. Jeżeli mamie naprawdę było by z nimi aż tak źle, to by kazała im się wyprowadzić. Smutnymi spojrzeniami życia nie zmieni. Ty swoje jeszcze możesz zmienić.

[klempaa]

Napisane przez Twilight89

ale czy Wy nie miały byscie na moim miejscu wahań...

jest mi przykro że zostanie z tym sama gdy widzę jej oczy takie smutne to mam ochote sama wyrzucić tych starych kawalerów, ale co ja mogę zrobić.
raczej to nie mama ich tak wychowała tylko alkohol bo jeszcze jakiś czas temu nie było takich problemów.

nie chciała bym żeby ja tu psychicznie zmęczyli...

Napisane przez Twilight89

czy też myślały byscie o swojej matce tak samo czyli że to jest jej problem że sobie nie może dać rady z 30-sto letnimi synami...

Widzisz, ne chodzi o to, żeby się nie wahać. Chodzi o to, żeby w koncu podjąć dobrą decyzję.

Powinnaś się wyrpowadzic. Mama i tata są dorośli, sami podejmują decyzje o swoim życiu- Ty musisz zadbać o siebie. Zdrowy egoizm jest... bardzo zdrowy.

[andzia1989r]

Pewnie by mnie to martwiło, ale przede wszystkim była bym zła na rodziców. Bo to oni powinni się opiekowac Tobą a nie Ty nimi. To są dorośli ludzie, a nie małe dzieci, które trzeba uczyc co jest właściwe.

Powinnaś wyjechac bo to dla Ciebie szansa na rozwój. Jeśli tego nie zrobisz będziesz po latach pewnie bardzo żałowała.

[Twilight89]

wiem że dobrze zrobie wyjeżdżając stąd...
ja poprostu nie daje sobie rady z myślami o tym że nie będzie mnie przy niej i nie będę mogla jej pomoc i że zostawię ja z NIMI sama jakby nigdy nic.
pocieszam sie tylko tym że będę dzwonic co dzień i odwiedziac ją co weekend...

[201803290936]

Napisane przez Twilight89

wiem że dobrze zrobie wyjeżdżając stąd...
ja poprostu nie daje sobie rady z myślami o tym że nie będzie mnie przy niej i nie będę mogla jej pomoc i że zostawię ja z NIMI sama jakby nigdy nic.
pocieszam sie tylko tym że będę dzwonic co dzień i odwiedziac ją co weekend...

Twoja mama zapewne robi to nieświadomie, ale mimo wszystko gra na Twoich uczuciach, manipuluje Tobą. Jest dorosłym człowiekiem, to są jej dzieci (również dorosłe), a mimo to nic z tym nie robi, za to Tobie posyła smutne spojrzenia, westchnienia i sprawia, że cały problem nosisz na swoich barkach.

[Twilight89]

kobietki nawet nie wiecie jak bardzo chciała bym być silna na tyle by przestać tak sie tym zamartwiac i zacząc myśleć o własnym szczęściu...

jestem Dluuuugo oczekiwana córeczka mamusi najmłodsza i bardzo jestem przywiązana do mamy. dlatego tak mi jej szkoda i ciężko mi ja zostawić. zawsze jej wspolczulam tego co przeszła i jako jej jedyna córka chce ja jakoś bronić skoro nikt inny tego nie potrafi robić wręcz przeciwnie.

[dzustam]

Teraz będziesz wspierać mamę w wychowywaniu dwóch trzydziestoletnich dzidziusiów, potem nie będziesz mogła zostawić braci, bo piją, są nieporadni życiowo i sami sobie nie poradzą...

Piękna perspektywa.

[201803290936]

Napisane przez dzustam

Teraz będziesz wspierać mamę w wychowywaniu dwóch trzydziestoletnich dzidziusiów, potem nie będziesz mogła zostawić braci, bo piją, są nieporadni życiowo i sami sobie nie poradzą...

Piękna perspektywa.

No właśnie.

Znam osoby, które autentycznie sobie przez taką postawę ("muszę" zostać przy niezaradnej rodzince...) życie zmarnowały. Mam taki przypadek w rodzinie, a zresztą moja matka to przypadek numer dwa, tylko bardziej mentalnie, na pewną odległość.

[muszynianka]

Tak, na pewno twoja obecność pomoże mamie. Niespełniona udręczona córka na skraju załamania nerwowego. I w ogóle Doris bardzo mądrze mówi.

[agusiajnw]

Napisane przez Twilight89

kobietki nawet nie wiecie jak bardzo chciała bym być silna na tyle by przestać tak sie tym zamartwiac i zacząc myśleć o własnym szczęściu...

jestem Dluuuugo oczekiwana córeczka mamusi najmłodsza i bardzo jestem przywiązana do mamy. dlatego tak mi jej szkoda i ciężko mi ja zostawić. zawsze jej wspolczulam tego co przeszła i jako jej jedyna córka chce ja jakoś bronić skoro nikt inny tego nie potrafi robić wręcz przeciwnie.

to jest normalne że się zamartwiasz...
ja mam ciutke podobną sytuację i zamartwiam sie wciąż chociaż juz 2 lata jestem poza domem...
ale niestety - świata nie zbawimy

[201803290936]

Napisane przez agusiajnw

to jest normalne że się zamartwiasz...
ja mam ciutke podobną sytuację i zamartwiam sie wciąż chociaż juz 2 lata jestem poza domem...
ale niestety - świata nie zbawimy

Wiesz, że tym zamartwianiem się możesz zadręczyć swoją rodzinę (chodzi mi o Twoją własną, założoną z partnerem)? To nie jest łatwe, ale warto nad tym pracować, a przede wszystkim umieć godzić się z pewnymi sprawami - czasami jest jak jest i nie da się na to nic poradzić. Właśnie: świata nie zbawicie, możecie pomóc w wyjątkowo trudnych momentach, ale bez przyzwyczajania do wiecznej pomocy, bo to szybko korumpuje.

[agniesiaa]

Powinnaś wyjechać.

[agusiajnw]

Napisane przez Doris1981

Wiesz, że tym zamartwianiem się możesz zadręczyć swoją rodzinę (chodzi mi o Twoją własną, założoną z partnerem)? To nie jest łatwe, ale warto nad tym pracować, a przede wszystkim umieć godzić się z pewnymi sprawami - czasami jest jak jest i nie da się na to nic poradzić. Właśnie: świata nie zbawicie, możecie pomóc w wyjątkowo trudnych momentach, ale bez przyzwyczajania do wiecznej pomocy, bo to szybko korumpuje.

mam nadzieję, że nie zadręczam i nie będę zadręczać

U mnie sytuacja jest taka, że tata jest strasznym cholerykiem... owszem potrafi być fajny, pomocny, ale jak coś go ugryzie to bez kija nie podchodź... Ja też zawsze mamy broniłam, bo głównie ona musiała wysłuchiwać tych krzyków (obiad nie tak podany, kurczak rozgotowany, podłoga źle pozamiatana), no ale doszłam do wniosku, że po prostu nie mogę brać na siebie ciężaru, że wybrała sobie takiego, a nie innego męża...
Wspieram ja przez telefon jak się pokłócą i martwię się zawsze... chciałabym, żeby tata się ogarnął, ale on po prostu taki jest...
Ty autorko, też powinnaś wreszcie sobie uświadomić, że zostając w domu i tak braci nie zmienisz, czyli de facto mamie nie pomożesz... a możesz pomóc sobie...

[Twilight89]

Dziękuje za rady...
to jest napewno najtrudniejsza decyzja w moim życiu która jakby nie było decyduje o moim szczęściu i przyszłości...

hmm wiele bym dala żeby wrocic do czasów szkolnych bo nie zdawałam sobie wtedy sprawy jak trudne jest życie dorosłej osoby i jak trudne decyzje trzeba podejmować...

myślę że gdy ja będę szczesliwa to i moja mama też (bo wydaje mi się że dla rodzica najwazniejsze jest szczęście dziecka) więc zrobie wszystko by ja w ten sposób uszczesliwic.

[Pluma_]

Napisane przez Twilight89

Dziękuje za rady...
to jest napewno najtrudniejsza decyzja w moim życiu która jakby nie było decyduje o moim szczęściu i przyszłości...

hmm wiele bym dala żeby wrocic do czasów szkolnych bo nie zdawałam sobie wtedy sprawy jak trudne jest życie dorosłej osoby i jak trudne decyzje trzeba podejmować...

myślę że gdy ja będę szczesliwa to i moja mama też (bo wydaje mi się że dla rodzica najwazniejsze jest szczęście dziecka) więc zrobie wszystko by ja w ten sposób uszczesliwic.

Dlaczego Mamę? Pamiętaj, że decydując się na wyjazd, robisz to dla Siebie, walczysz o Swoją przyszłość. Przeważnie trudno jest odciąć pępowinę, ale nie zostawiasz Mamy zupełnie na pastwę losu z nieporadnymi 30- letnimi facetami. Mama da sobie radę. Pozwól zarówno Jej i Sobie, sprawdzić się w takiej sytuacji. Wyjdzie Wam tylko na dobre, a może braciom też da trochę do myślenia.
Poza tym, rozmawiałaś z Mamą na ten temat? Jak zareagowała? Bo to jednak ważne, czy bardziej jest to strach Mamy, czy też Twoje obawy.

[inc0rrect]

Napisane przez Twilight89

kobietki nawet nie wiecie jak bardzo chciała bym być silna na tyle by przestać tak sie tym zamartwiac i zacząc myśleć o własnym szczęściu...

jestem Dluuuugo oczekiwana córeczka mamusi najmłodsza i bardzo jestem przywiązana do mamy. dlatego tak mi jej szkoda i ciężko mi ja zostawić. zawsze jej wspolczulam tego co przeszła i jako jej jedyna córka chce ja jakoś bronić skoro nikt inny tego nie potrafi robić wręcz przeciwnie.

jestem w takiej samej sytuacji i rozumiem Cię

czytam rady, które mogłyby być do mnie, ale wiem że nie tak łatwo to zrobić, bo kocham matkę, człowiek tak ma że się poświęca, a jeszcze wiem że ona się poświęcała całe życie dla mnie (no jak każda matka)