Co byście zrobiły? Pytanie młodej dziewczyny, długi post.

[iluvsnickerz]

Witam wszystkich, to moje pierwsze konto tutaj, niezbyt wiedziałam, gdzie wcisnąć ten temat, więc dam go do plotek. Jeśli to źle, to przepraszam, ale nigdzie mi to nie pasowało. Pisałam już na innym forum, ale był mały odzew.

Bardzo proszę o pomoc i odpowiedź.

Mieszkam sobie w małym mieście w Polsce, mam 17 lat i chodzę do liceum. Z rodziną nie mam dobrych stosunków (jednakże nie będę o tym pisać, bo po prostu już nie warto), generalnie nic mnie tu nie trzyma i wręcz marzę, aż będę pełnoletnia i będę mogła sama o sobie decydować i... wynieść się. I tutaj pojawia się mój problem.

A mianowicie, od dłuższego czasu mam o rok młodszego chłopaka kilkaset kilometrów od siebie (jednak widujemy się dość regularnie, znamy się bardzo dobrze, jego rodzina ma co do mnie pozytywne odczucia, popierają nasz związek, a moja albo ma to gdzieś, albo po prostu toleruje). Generalnie traktujemy siebie bardzo poważnie.

Proszę o nie komentowanie wstawki dot. związku, bo średnio mnie interesuje, co w razie czego inni będą przypuszczać i gdybać.

Bardzo długo nad tym myślę, i wymyśliłam z chłopakiem parę ewentualnych opcji, a mianowicie:

Opcja nr 1: Po skończeniu szkoły, napisaniu matury, na świeżo jadę do jego miasta, wynajmuję sobie jakąś kawalerkę i szukam jakiejś pracy na ten czas, jednakże tutaj pojawiają się moje wątpliwości, ponieważ nie mam doświadczenia. Mnie żadna praca nie zrazi (chyba poza sprzątaniem, po prostu nie poszłabym na to, chyba, że to byłaby jedyna opcja), czy jest więc możliwość, że przyjęto by mnie na przykład do jakiegoś baru jako kelnerkę, lub coś w tym rodzaju?

Opcja nr 2: Po skończeniu 18 lat (czyli dokładnie przed 3 klasą) wyprowadzam się tam, przenoszę się do liceum zaocznego i tak jak w opcji nr 1 szukam pracy, oraz tam zdaję maturę.

Napiszę szczerze, że mi to nie robi jakiejś kolosalnej różnicy, nauka nie wchodzi mi do głowy jakoś opornie, a jednocześnie zależy mi, żeby po prostu jak najszybciej się wyprowadzić.

Dodam, że mam pieniądze na start w dorosłość i nie zamierzam pasożycić na rodzinie.

I tutaj pojawia się kilka pytań:

1. Ile mniej-więcej może kosztować wynajem jednego, niewielkiego pokoju + opłaty? Pytam czysto orientacyjnie. Opłaca się bardziej, jak już, iść do internatu, czy do kawalerki?
Patrząc także pod względem nauki itp., wszyscy moi znajomi będący w internacie niespecjalnie sobie to chwalą, dlatego też pytam.

2. Jeśli ktoś przeoczył, to zapytam tutaj znów: czy jest szansa, że ktoś gdzieś zatrudni uczącą się dziewczynę bez doświadczenia?

3. Jak wyżej pisałam, mam pieniądze na start (nie zdradzę ile), ale zapytam: ile tych pieniędzy być powinno, aby nie musieć spędzać snu z powiek ze strachu przed wylądowaniem na bruku?
Oczywiście jestem rozważna, dopóki nie miałabym stałego dochodu, to na pewno nie trwoniłabym tych pieniędzy na to, co niepotrzebne.

Dziękuję za odpowiedzi i pozdrawiam.

Aha, dodam, że przeprowadzka byłaby do czasu, aż chłopak skończy szkołę i wtedy razem wynieślibyśmy się na studia.

Czy któraś z Was miała podobną sytuację? Prosiłabym o rozwianie moich wątpliwości.

[eibhlin87]

Na pewno trudniej będzie ci znaleźć pracę jeśli będziesz bez matury.
Prace kelnerki/barmanki dość łatwo dostać, ale zarobki są małe, bo uważa się, że zarabia się na napiwkach (co niestety nie przekłada się tak pięknie na rzeczywistość, zależy gdzie się trafi, jaka klientela), bez doświadczenia przyjmują do roznoszenia ulotek czy callcenter.
Pytasz w końcu o kawalerkę czy pokój? Zresztą ceny jednego i drugiego znajdziesz na portalach ogłoszeniowych, nikt tu wróżką nie jest, żeby wiedzieć co to za miasto. Internat będzie tańszy, za to nie ma tam pełnej swobody, z tego co wiem.
Kasa na start- cena wynajmu+koszta wyżywienia+transport miejski, takie absolutne minimum na miesiąc jakieś 800zł? Plus pewnie jakaś kaucja za mieszkanie. Czyli pierwszy miesiąc 1200, a dalej zależy czy znajdziesz pracę.

Na Twoim miejscu bym poczekała do matury, w wakacje zarobiła trochę pieniędzy, przeprowadziła do docelowego miasta na studia i czekała na chłopaka.

[iluvsnickerz]

Napisane przez eibhlin87

Na pewno trudniej będzie ci znaleźć pracę jeśli będziesz bez matury.
Prace kelnerki/barmanki dość łatwo dostać, ale zarobki są małe, bo uważa się, że zarabia się na napiwkach (co niestety nie przekłada się tak pięknie na rzeczywistość, zależy gdzie się trafi, jaka klientela), bez doświadczenia przyjmują do roznoszenia ulotek czy callcenter.
Pytasz w końcu o kawalerkę czy pokój? Zresztą ceny jednego i drugiego znajdziesz na portalach ogłoszeniowych, nikt tu wróżką nie jest, żeby wiedzieć co to za miasto. Internat będzie tańszy, za to nie ma tam pełnej swobody, z tego co wiem.
Kasa na start- cena wynajmu+koszta wyżywienia+transport miejski, takie absolutne minimum na miesiąc jakieś 800zł? Plus pewnie jakaś kaucja za mieszkanie. Czyli pierwszy miesiąc 1200, a dalej zależy czy znajdziesz pracę.

Na Twoim miejscu bym poczekała do matury, w wakacje zarobiła trochę pieniędzy, przeprowadziła do docelowego miasta na studia i czekała na chłopaka.

Bardzo dziękuję za odpowiedź, miast niestety nie będę podawać ze względu na to, że wolę być bardziej anonimowa niż mniej.

Dla mnie naprawdę żadna praca nie hańbi (poza totalnym wyzyskiem), i jeśli już bym szukała, to na pewno w pierwszej kolejności takiej, w której płaca idzie dobrze stosunkowo z robotą.

Dziękuję za opinię, jednak rozważam tylko podane przeze mnie opcje, ponieważ tak czy siak zamierzałam robić rok przerwy pomiędzy szkołą, a studiami, z powodów osobistych.

A jak to jest z PUP i stażem?

[201604250941]

Raczej na kawalerkę Cię nie będzie stać, zwykle chca około 1000-1200 +opłaty za media. Zależy od miasta, ale w takich większych to taki koszt. Ja wynajmowałam osobny pokój w mieszkaniach studenckich i to mnie kosztowało zwykle 700zł z rachunkami. Jak będziesz dzielić z kimś pokój to to może byc dużo mniej, np. 300, ale to wszystko zależy jakie to będa warunki, jakie ogrzewanie itd.
Ale płaca w tym wieku to raczej będzie minimum albo nawet mniej, więc nie sądzę, żebyś dała radę kawalerkę wynająć.

A tak od siebie proponuję skończyć liceum, które zaczęłaś. Zdaj u siebie maturę, idź tam na studia do niego, może dostaniesz stypendium socjalne i akademik (różnie, ale tanio w porównaniu z mieszkaniem).

[grubella]

Jak dla mnie robienie życiowych planów, przeprowadzka itp. pod kątem związku z 16 letnim chłopcem jest bezsensowne.

Zrób maturę u siebie w szkole.
A potem studia zaoczne i praca. I niekoniecznie w jego miejscu zamieszkania tylko tam gdzie o pracę łatwo i zarobki odpowiednie można uzyskać aby się samodzielnie utrzymać. Oraz oczywiście studia na takim kierunku, który cię interesuje i dasz sobie radę z nauką pracując.

Jeżeli wasza znajomość i miłość jest trwała to przetrzyma rozłąkę.

Bo nie ma nic gorszego niż postawić wszystko na jedna kartę a potem ocknąć się w obcym mieście , na studiach , które zupełnie nas nie interesują, z pracą , która ledwo daje środki na przeżycie i bez tego chłopczyka , któremu się odmieniło.

Myśl o swojej przyszłości, zdobyciu odpowiedniego wykształcenia , zawodu.

[iluvsnickerz]

Napisane przez grubella

Jak dla mnie robienie życiowych planów, przeprowadzka itp. pod kątem związku z 16 letnim chłopcem jest bezsensowne.

Zrób maturę i siebie w szkole.
A potem studia zaoczne i praca. I niekoniecznie w jego miejscu zamieszkania tylko tam gdzie o pracę łatwo i zarobki odpowiednie można uzyskać aby się samodzielnie utrzymać. Oraz oczywiście studia na takim kierunku, który cię interesuje i dasz sobie radę z nauką pracując.

Jeżeli wasza znajomość i miłość jest trwała to przetrzyma rozłąkę.

Bo nie ma nic gorszego niż postawić wszystko na jedna kartę a potem ocknąć się w obcym mieście , na studiach , które zupełnie nas nie interesują, z pracą , która ledwo daje środki na przeżycie i bez tego chłopczyka , któremu się odmieniło.

Myśl o swojej przyszłości, zdobyciu odpowiedniego wykształcenia , zawodu.

Dziękuję za odpowiedź, ale jak wyżej pisałam, proszę o nie umoralnianie mnie, przede wszystkim dlatego, że rozważam tylko dwie powyższe opcje oraz o inne komentarze - osób zresztą nieznajomych mi - nie prosiłam.

Nie jestem głupia i wiem, że w życiu różnie się dzieje, nigdy nie napisałam, że dostosuję się w 100% pod niego, z mojego planu wynika jedynie tyle, że czas tej rozłąki chcę znacznie ukrócić, a skoro są różne możliwości, to z nich korzystam tak, aby było mi wygodnie.

Błędem według mnie byłoby kompletne olanie szkoły i pchanie się do obcego miasta na ślepego, bez żadnego rozeznania w temacie i nie posiadania żadnej wyobraźni.

[Eweleen]

Grubella mądre słowa.
Jeśli kocha to poczeka. Bądź pewna że decydując się na wyprowadzkę poradzisz sobie. Jak nie chcesz pisać miasta to niestety, ale nie dowiesz się ile musisz mieć pieniędzy. Jak będziesz mieszkać w okolicy Warszawy, niestety ale dwa tysiące to minimum. Lokum + czynsz+ życie + studia? + szkoła? Chcą samej się utrzymać.

---------- Dopisano o 18:41 ---------- Poprzedni post napisano o 18:38 ----------

A no i jeśli chodzi o odłożoną kasę, to ja liczę, że zawsze trzeba mieć 3x tyle co na pierwszy miesiąc. Żeby móc te parę miesięcy w razie tragedii przeżyć z czegoś. Ach no i licz kaucje za mieszkanie.

[iluvsnickerz]

Napisane przez Eweleen

Grubella mądre słowa.
Jeśli kocha to poczeka. Bądź pewna że decydując się na wyprowadzkę poradzisz sobie. Jak nie chcesz pisać miasta to niestety, ale nie dowiesz się ile musisz mieć pieniędzy. Jak będziesz mieszkać w okolicy Warszawy, niestety ale dwa tysiące to minimum. Lokum + czynsz+ życie + studia? + szkoła? Chcą samej się utrzymać.

Przeglądałam w internecie różne pokoje do wynajęcia w danym mieście.
Ceny oscylują od 400-600zł za pokój, do tego dołożyć opłaty + pieniądze na życie, a więc, tak na oko potrzebowałabym chyba około 1400-1500zł miesięcznie, hm.

Dodam, że poza pieniędzmi z polisy (będzie tam na pewno powyżej 20tys, może nawet coś około 35), otrzymuję także co miesiąc alimenty (ok. 500zł).

To, kiedy dokładnie się wyprowadzę zależy głównie od moich stosunków z rodziną, a nie ukrywam, na rękę byłoby mi ukrócenie niszczenia sobie psychiki jak najszybciej.

[201604250941]

Napisane przez iluvsnickerz

Przeglądałam w internecie różne pokoje do wynajęcia w danym mieście.
Ceny oscylują od 400-600zł za pokój, do tego dołożyć opłaty + pieniądze na życie, a więc, tak na oko potrzebowałabym chyba około 1400-1500zł miesięcznie, hm.

Dodam, że poza pieniędzmi z polisy (będzie tam na pewno powyżej 20tys, może nawet coś około 35), otrzymuję także co miesiąc alimenty (ok. 500zł).

To, kiedy dokładnie się wyprowadzę zależy głównie od moich stosunków z rodziną, a nie ukrywam, na rękę byłoby mi ukrócenie niszczenia sobie psychiki jak najszybciej.

Uwierz mi, że lepiej nie palić mostów. To trzeba przełknąć i wyprowadzić się pod pozorem studiów w innym mieście. Najspokojniej jak się da. A jak zrobisz sobie przerwę w nauce to nie będzie alimentów. Nie wiem czy w Twojej sytuacji nie darowałabym sobie studiów i nie zrobiła jakiegoś kursu zawodowego.

[iluvsnickerz]

Napisane przez candycotton

Uwierz mi, że lepiej nie palić mostów. To trzeba przełknąć i wyprowadzić się pod pozorem studiów w innym mieście. Najspokojniej jak się da. A jak zrobisz sobie przerwę w nauce to nie będzie alimentów. Nie wiem czy w Twojej sytuacji nie darowałabym sobie studiów i nie zrobiła jakiegoś kursu zawodowego.

Alimenty będą, ponieważ jest to w mojej sytuacji kwestia umowna z rodzicem.
Nie zamierzam palić mostów i oczywiście mam zamiar wyprowadzić się zachowując dość normalne stosunki z rodziną, nie zmienia to jednak faktu, że będzie to niemalże wybawienie.
Nad różnego rodzaju kursami już się zastanawiałam, jednak to jeszcze przemyślę.

[grubella]

Napisane przez iluvsnickerz

Przeglądałam w internecie różne pokoje do wynajęcia w danym mieście.
Ceny oscylują od 400-600zł za pokój, do tego dołożyć opłaty + pieniądze na życie, a więc, tak na oko potrzebowałabym chyba około 1400-1500zł miesięcznie, hm.

Dodam, że poza pieniędzmi z polisy (będzie tam na pewno powyżej 20tys, może nawet coś około 35), otrzymuję także co miesiąc alimenty (ok. 500zł).

To, kiedy dokładnie się wyprowadzę zależy głównie od moich stosunków z rodziną, a nie ukrywam, na rękę byłoby mi ukrócenie niszczenia sobie psychiki jak najszybciej.

Za same alimenty się nie utrzymasz. Jeśli zaczniesz pracę alimentów możesz nie dostawać.
Studia zaoczne są płatne, różnie za semestr w zależności od uczelni.
Więc to są koszty, które trzeba dodać

[201604250941]

Napisane przez iluvsnickerz

Alimenty będą, ponieważ jest to w mojej sytuacji kwestia umowna z rodzicem.
Nie zamierzam palić mostów i oczywiście mam zamiar wyprowadzić się zachowując dość normalne stosunki z rodziną, nie zmienia to jednak faktu, że będzie to niemalże wybawienie.
Nad różnego rodzaju kursami już się zastanawiałam, jednak to jeszcze przemyślę.

Myśl, bo nie ma nic gorszego teraz niż stracić 5 lat i dużo kasy na studia niedające zawodu. Skoro Ci zależy na pracy a nie 'przyjemności ze studiowania swoich zainteresowań' to przemyśl sprawę.

Wierzę Ci na słowo, że jest ciężko, ale uwierz nam też, że praktycznie wszyscy to przechodzą. Ja w tym wieku nie wiedziałam, czy mam zastrzelić siebie czy wszystkich w okół. Ale nie popchnęło mnie to do takich wyborów jak Twoje.

[iluvsnickerz]

Napisane przez grubella

Za same alimenty się nie utrzymasz. Jeśli zaczniesz pracę alimentów możesz nie dostawać.
Studia zaoczne są płatne, różnie za semestr w zależności od uczelni.
Więc to są koszty, które trzeba dodać

Jak już wyżej pisałam, alimenty to kwestia umowna z rodzicem, który nie jest typem "wynoś się i radź sobie sama", więc akurat o to się nie martwię, a zawsze są to jakieś dodatkowe pieniądze.

[Ilsa Lund]

Nie marnuj pieniędzy z polisy, kiedyś prawdziwie się przydadzą a nie na wyprowadzkę do 16-latka Koleżanka powyżej ma rację; najspokojniejsza wyprowadzka jak się da to na studia do innego miasta. I zobaczysz że jak się nie mieszka z rodzicami to od razu są lepsze stosunki

[I am Rock]

Pieniądze z polisy? Upewnij się, że dostaniesz je jako osoba niepełnoletnia.

[iluvsnickerz]

Napisane przez candycotton

Myśl, bo nie ma nic gorszego teraz niż stracić 5 lat i dużo kasy na studia niedające zawodu. Skoro Ci zależy na pracy a nie 'przyjemności ze studiowania swoich zainteresowań' to przemyśl sprawę.

Wierzę Ci na słowo, że jest ciężko, ale uwierz nam też, że praktycznie wszyscy to przechodzą. Ja w tym wieku nie wiedziałam, czy mam zastrzelić siebie czy wszystkich w okół. Ale nie popchnęło mnie to do takich wyborów jak Twoje.

Zdaję sobie z tego sprawę, często czytam w internecie na temat kursów oraz studiów, jednakże opinie są bardzo podzielone, a jak wiadomo, to jest jedna z ważniejszych i trudniejszych decyzji w życiu, i wolę naprawdę głęboko to przemyśleć, zanim wpakuję się na uczelnię lub zawód, który nie będzie satysfakcjonujący.

Szczerze mówiąc, nie widzę w moich wyborach nic nadzwyczajnego. A przynajmniej ja znam masę osób, które zrobiły rok przerwy między maturą, a studiami, właśnie po to, aby dorobić oraz się zastanowić nad kierunkiem, i sobie to chwalą. I szczerze nie rozumiem, co jest dziwnego w tym, że dany rok wolałabym spędzić w wygodnej lokacji, nabywając doświadczenia w pracy i jednocześnie mogąc być obok bliskiej mi osoby.
Ja naprawdę wiem, że to jest skok na głęboką wodę, że jest różnie w życiu, ale kto nie ryzykuje, ten nic nie zyska. Myślę, że mając te pieniądze na start, przeprowadzając się i mieszkając tam jakiś czas zdążę się zorientować, czy taki układ mi odpowiada, a jeśli nie, to zwrócę honor wszystkim umoralniaczom.

---------- Dopisano o 19:09 ---------- Poprzedni post napisano o 19:08 ----------

Napisane przez I am Rock

Pieniądze z polisy? Upewnij się, że dostaniesz je jako osoba niepełnoletnia.

Czytaj ze zrozumieniem, proszę.
Pieniądze wybrałabym po osiągnięciu pełnoletności.

---------- Dopisano o 19:10 ---------- Poprzedni post napisano o 19:09 ----------

Napisane przez Ilsa Lund

Nie marnuj pieniędzy z polisy, kiedyś prawdziwie się przydadzą a nie na wyprowadzkę do 16-latka Koleżanka powyżej ma rację; najspokojniejsza wyprowadzka jak się da to na studia do innego miasta. I zobaczysz że jak się nie mieszka z rodzicami to od razu są lepsze stosunki

Po pierwsze, odpowiedź nie na temat.
Po drugie, proszę zauważyć, że ten 16-latek będzie wtedy już 18-latkiem, a skoro już oceniamy po wieku, to nagle stanie się on osobą poważną i wartą snucia planów (sarkazm).

[201604250941]

Musisz nam wybaczyć, ale większość z nas nie zna ani jednej parki, która wytrzymała skończenie liceum, stąd te uprzedzenia. I wszyscy byli poważni i dojrzali itd. itp. Nie bierz tego do siebie, nikt tego nie mówi złośliwie.

[iluvsnickerz]

Napisane przez candycotton

Musisz nam wybaczyć, ale większość z nas nie zna ani jednej parki, która wytrzymała skończenie liceum, stąd te uprzedzenia. I wszyscy byli poważni i dojrzali itd. itp. Nie bierz tego do siebie, nikt tego nie mówi złośliwie.

Ja też nie mówię tego złośliwie, ale podejrzewam, że część osób na forum opanowała choć w pewnym stopniu czytanie ze zrozumieniem i może w moim tekście doszukać się momentu, w którym proszę o nie komentowanie tej kwestii. Zaoszczędziłoby to czas zarówno komentatorkom, jak i mnie - im, bo nie musiałyby się rozpisywać na temat, który mnie nie interesuje, a mnie, ponieważ nie musiałabym czytać wyrazu za wyrazem próbując doszukać się konkretnych odpowiedzi na konkretne pytania.

[tamlin111]

Dostałaś już kilka odpowiedzi, większość Ci nie pasuje. To czego oczekujesz? 16-to latek to dziecko, piszesz że za 2 lata będzie 18-to latkiem. Tyle że za te 2 lata już może nie być Twoim chłopakiem. Więc jaki sens roztrząsania sytuacji: co będzie za 2 lata? Na tą chwilę dostałaś rady. Ale decyzja należy do Ciebie. Osobiście skończyłabym liceum, do którego chodzę, zdała maturę i wówczas zastanowiła sie co dalej. W przeciągu roku sytuacja moze sie diametralnie zmienić.
Za pensję kelnerki raczej się nie utrzymasz w dużym mieście, co wnioskuję po cenach pokoi. Takie ceny są w dużych miastach.
Już teraz myślisz ile musisz mieć na start, a start najwcześniej za rok. Bezsensu, ceny się zmieniają z dnia na dzień.

[iluvsnickerz]

Napisane przez tamlin111

Dostałaś już kilka odpowiedzi, większość Ci nie pasuje. To czego oczekujesz? 16-to latek to dziecko, piszesz że za 2 lata będzie 18-to latkiem. Tyle że za te 2 lata już może nie być Twoim chłopakiem. Więc jaki sens roztrząsania sytuacji: co będzie za 2 lata? Na tą chwilę dostałaś rady. Ale decyzja należy do Ciebie. Osobiście skończyłabym liceum, do którego chodzę, zdała maturę i wówczas zastanowiła sie co dalej. W przeciągu roku sytuacja moze sie diametralnie zmienić.
Za pensję kelnerki raczej się nie utrzymasz w dużym mieście, co wnioskuję po cenach pokoi. Takie ceny są w dużych miastach.
Już teraz myślisz ile musisz mieć na start, a start najwcześniej za rok. Bezsensu, ceny się zmieniają z dnia na dzień.

Ponieważ prosiłam o odpowiedzi na konkretne pytania, a nie umoralnianie, jak już wyżej pisałam. Naprawdę tak ciężko to pojąć?

A pytam się czysto orientacyjnie, czego się spodziewać, a może nie powinnam? Może powinnam od razu w ciemno pojechać choćby zaraz, żeby nie zadawać "głupich" pytań na forum i nie kompromitować się, rozumiem, że 90% dziewczyn przed wejściem w dorosłe życie nie miało żadnych wątpliwości i pytań do nikogo, tylko wszystko od razu wiedziały?
Dziękuję za opinię, jednak nużące są komentarze nieadekwatne do tego, o co prosiłam, naprawdę nie musicie się wysilać.

[tamlin111]

Wątpię, aby któraś 2 lata wcześniej zastanawiała się ile pieniędzy potrzebuje na start.

---------- Dopisano o 19:42 ---------- Poprzedni post napisano o 19:40 ----------

Napisane przez iluvsnickerz

Ponieważ prosiłam o odpowiedzi na konkretne pytania, a nie umoralnianie, jak już wyżej pisałam. Naprawdę tak ciężko to pojąć?

A pytam się czysto orientacyjnie, czego się spodziewać, a może nie powinnam? Może powinnam od razu w ciemno pojechać choćby zaraz, żeby nie zadawać "głupich" pytań na forum i nie kompromitować się, rozumiem, że 90% dziewczyn przed wejściem w dorosłe życie nie miało żadnych wątpliwości i pytań do nikogo, tylko wszystko od razu wiedziały?
Dziękuję za opinię, jednak nużące są komentarze nieadekwatne do tego, o co prosiłam, naprawdę nie musicie się wysilać.

Twoje pytania nie są głupie tylko bezsensowne biorąc pod uwagę, że w ciągu dwóch lat sytuacja może się zmienić o 180 stopni.
Poza tym nikt Cię nie umoralnia, tylko przedstawia realia, najczęściej wyciągnięte z autopsji.

[iluvsnickerz]

Napisane przez tamlin111

Wątpię, aby któraś 2 lata wcześniej zastanawiała się ile pieniędzy potrzebuje na start.

---------- Dopisano o 19:42 ---------- Poprzedni post napisano o 19:40 ----------


Twoje pytania nie są głupie tylko bezsensowne biorąc pod uwagę, że w ciągu dwóch lat sytuacja może się zmienić o 180 stopni.
Poza tym nikt Cię nie umoralnia, tylko przedstawia realia, najczęściej wyciągnięte z autopsji.

Czyli według Ciebie powinnam wszystko robić na ostatnią chwilę?

[201803290936]

Napisane przez iluvsnickerz

Ponieważ prosiłam o odpowiedzi na konkretne pytania, a nie umoralnianie, jak już wyżej pisałam. Naprawdę tak ciężko to pojąć?

A pytam się czysto orientacyjnie, czego się spodziewać, a może nie powinnam? Może powinnam od razu w ciemno pojechać choćby zaraz, żeby nie zadawać "głupich" pytań na forum i nie kompromitować się, rozumiem, że 90% dziewczyn przed wejściem w dorosłe życie nie miało żadnych wątpliwości i pytań do nikogo, tylko wszystko od razu wiedziały?
Dziękuję za opinię, jednak nużące są komentarze nieadekwatne do tego, o co prosiłam, naprawdę nie musicie się wysilać.

A kto Cię niby umoralnia? Mylisz pojęcia. Dziewczyny wyżej wskazują na jeden, ale mega ważny fakt: 16 lat = prawie dziecko. Pisanie, że za 2 lata będzie miał 18 lat, to jak stwierdzanie, że za 20 lat będzie miał 36 - niczego to nie zmienia w fakcie, że jest - pomimo zapewne wielu uroczych zalet - mocno niedojrzały. Zresztą, sorry, po wątku widać, że i Twoja dojrzałość jest na razie raczkująca. Na wszystko w życiu jest czas - i na randkowanie, i na chodzenie ze sobą i na mieszkanie razem (co niesie ze sobą naprawdę wiele obowiązków). Jak chcesz niepotrzebnie wydać kasę, wtłoczyć siebie i jego niepotrzebnie w ramy pt. bawimy się w domek, a za kilka lat czuć wypalenie, bo po co tak się było spieszyć, to jasne: dawaj, na co czekać. Trzeba było się brać do rzeczy 2 lata temu, w końcu 2 lata w te, czy wewte. Phi.

[iluvsnickerz]

Napisane przez tamlin111

Wątpię, aby któraś 2 lata wcześniej zastanawiała się ile pieniędzy potrzebuje na start.

---------- Dopisano o 19:42 ---------- Poprzedni post napisano o 19:40 ----------


Twoje pytania nie są głupie tylko bezsensowne biorąc pod uwagę, że w ciągu dwóch lat sytuacja może się zmienić o 180 stopni.
Poza tym nikt Cię nie umoralnia, tylko przedstawia realia, najczęściej wyciągnięte z autopsji.

Ale Ty wiesz, że ja nie jestem głupia i zdaję sobie sprawę, że może się zmienić? Wiesz, że jak ewentualnie się rozstanę ze swoim partnerem, to tam nie pojadę? Czy się nie domyśliłaś?

[tamlin111]

Napisane przez iluvsnickerz

Czyli według Ciebie powinnam wszystko robić na ostatnią chwilę?

Jeśli dla Ciebie 2-3 miesiące przed wyjazdem to ostatnia chwila to tak. Pieniądze masz na polisie, nie uciekną, więc jakoś specjalnie na tą wyprowadzkę odkładać nie musisz. Masz dopiero 17-cie lat, 100 pomysłów na minutę, jak każda nastolatka. Fajnie, że myślisz już o przyszłości, ale robienie tak dalekosiężnych planów będąc w związku na dużą odległość, z nie oszukujmy się dzieckiem, jest co najmniej nie poważne.

[iluvsnickerz]

Napisane przez Doris1981

A kto Cię niby umoralnia? Mylisz pojęcia. Dziewczyny wyżej wskazują na jeden, ale mega ważny fakt: 16 lat = prawie dziecko. Pisanie, że za 2 lata będzie miał 18 lat, to jak stwierdzanie, że za 20 lat będzie miał 36 - niczego to nie zmienia w fakcie, że jest - pomimo zapewne wielu uroczych zalet - mocno niedojrzały. Zresztą, sorry, po wątku widać, że i Twoja dojrzałość jest na razie raczkująca. Na wszystko w życiu jest czas - i na randkowanie, i na chodzenie ze sobą i na mieszkanie razem (co niesie ze sobą naprawdę wiele obowiązków). Jak chcesz niepotrzebnie wydać kasę, wtłoczyć siebie i jego niepotrzebnie w ramy pt. bawimy się w domek, a za kilka lat czuć wypalenie, bo po co tak się było spieszyć, to jasne: dawaj, na co czekać. Trzeba było się brać do rzeczy 2 lata temu, w końcu 2 lata w te, czy wewte. Phi.

Już? Ulżyło? Czujesz się mądrzejsza, doroślejsza i lepsza? To świetnie.

[tamlin111]

Napisane przez iluvsnickerz

Ale Ty wiesz, że ja nie jestem głupia i zdaję sobie sprawę, że może się zmienić? Wiesz, że jak ewentualnie się rozstanę ze swoim partnerem, to tam nie pojadę? Czy się nie domyśliłaś?

A czy Ty musisz mieć taki ton jakbyś była tu nie wiadomo kim, a my doradcami z bożej łaski??? Nie wiem czy jesteś, głupia czy nie. Nie rozumiem sensu zastanawiania się nad rzeczami, które najprawdopodobniej nie dojdą do skutki i to z wyprzedzeniem dwuletnim.

[iluvsnickerz]

Napisane przez tamlin111

A czy Ty musisz mieć taki ton jakbyś była tu nie wiadomo kim, a my doradcami z bożej łaski??? Nie wiem czy jesteś, głupia czy nie. Nie rozumiem sensu zastanawiania się nad rzeczami, które najprawdopodobniej nie dojdą do skutki i to z wyprzedzeniem dwuletnim.

Tak, muszę, bo tak się składa, nie mam najmniejszej ochoty pisać sto razy tego samego, co jest zrozumiałe.
I żebyś nie była zbyt pewna swoich przypuszczeń.

[tamlin111]

To nie licz na wsparcie zbyt wielkie na forum, bo nikt nie lubi księżniczek, co wchodzą, zadają pytania i liczą na poklepanie po plecach i życzenia szczęścia. Każdy tu odpowiedział realnie, a że związek taki budzi kontrowersje, może nie tyle związek co podejście do niego, to cóż, albo przyjmiesz to i zaczniesz dyskusję na jakimś poziomie, albo nie otrzymasz tego co oczekujesz. Życie.

[201605090958]

Napisane przez iluvsnickerz

Tak, muszę, bo tak się składa, nie mam najmniejszej ochoty pisać sto razy tego samego, co jest zrozumiałe.
I żebyś nie była zbyt pewna swoich przypuszczeń.

Sama nie jesteś pewna swojje drogi dlatego założyłaś ten wątek... więc może nie złość się na Dziewczyny, że piszą o tym o czy z pewnością pomyslałaś wcześniej.