Co z nami dalej? Czyli 24 h na zastanowienie.

[Blublua]

Witam wszystkich.

Chciałabym was zaskoczyć jakimś ciekawym wątkiem - niestety, mój problem jest dość typowy. Mimo wszystko, nie jestem pewna czy nie przesadzam. Zakochane osoby często mają klapki na oczach. Także jeśli znajdzie się ktoś kto mógłby ocenić to ,,z zewnątrz" - byłabym wdzięczna.

Jestem z TŻ od 9 miesięcy. Tak na prawdę...ani razu jeszcze się nie pokłóciliśmy. Wszystkie problemy rozwiązywaliśmy rozmową - na bieżąco. Niestety, pojawił się problem - który być może...jest nie do przeskoczenia.

Mój chłopak jeszcze nigdy mnie nie zawiódł w poważnych sprawach. Kiedy moja rodzina zapomniała o moich urodzinach. Przyszedł z prezentem, szampanem i pocieszał przez cały wieczór. Pogodził mnie z rodzicami. Mnóstwo było podobnych sytuacji. Spóźnił się 10 min (gdy się umówiliśmy na randkę) - przyszedł z kwiatkiem. Ani razu nie powtórzył swoich błędów z przeszłości - dlatego wierzę, kiedy mówi ,,już tego nei zrobię" - nie jest gołosłowny. Ani razu nie przyłapałam go na kłamstwie, więc myślę, że jest dosyć porządną osobą.

Oczywiście każdy kij ma dwa końce. Kiedyś na pewnym wyjeździe ze znajomymi - TŻ się upił (wszyscy wtedy popijali i nie mam pretensji). Niestety kilka razy zdarzyło mu się do mnie powiedzieć ,,Zamknij się". Wieczorem odbyliśmy rozmowę na ten temat, że mi się to nie podoba. Powiedział, że u niego to podświadome. Postara się już tak nie mówić, ale prosił mnie o pomoc - żebym zwracała mu uwagę na bieżąco. Na szczęście obeszło się bez tego i przez kolejne 6 miesięcy sam z siebie już tak nie mówił.

Aż do Sylwestra. Przez cały wieczór był kochany. Oczywiście jak się upił...powiedział ,,kochanie, nie pozwól mi już więcej pić". Powiedziałam, że nie jestem jego niańką Ale wiadomo, jak to pijani ludzie...więc jakoś tam miałam na niego oko. Kiedy przypomniałam mu, że miał już nie pić odpowiedział ,,C**j Cię to obchodzi". To po co prosił? Odpowiedziałam ,,Jak sobie chcesz". Później się przymilał i złość mi przeszła. Do końca Sylwestra był kochany.

Kiedyś siedzieliśmy na działce z moimi rodzicami. Matka zaczęła na mnie narzekać (mamy słabe stosunki). Przez przypadek rozlała napój. Powiedziałam ,,No i widzisz co robisz?". Na to mój chłopak stanął po Jej stronie i powiedział ,,A ty mało razy rozlewałaś?". Gdzie wie, że to jej narzekanie - sprawia mi przykrość. Niby pierdoła, ale generalnie -zazwyczaj jest po jej stronie.

Graliśmy kiedyś w karty w kilka osób. Słabo mi szło i oczywiście moja matka z TŻ narzekali na mnie Postanowiłam się więc podszkolić. No i następnym razem wygrywałam. TŻ gadał, że pewnie oszukuję. Ogólnie, że nie znam zasad. Że runda powinna być powtórzona. Niby mówił pół - żartem. Z drugiej strony wkurza mnie to czepialstwo. Tak źle i tak niedobrze.

Na innej imprezie - pod wpływem - wyrzucił mi zapalniczkę do jeziora - mimo, że mówiłam - że ma ona dla mnie znaczenie sentymentalne. Powiedział, że skoro się wyczerpała to trzeba ją wywalić :O Rozmawialiśmy o tym później. Przeprosił i znowu powiedział - że on ma po prostu takie zachowania bezmyślne. No i że żałował już w chwili, gdy ją wyrzucił.

Jak zazwyczaj mu coś mówię - nie wierzy mi, tylko musi sprawdzić na necie (często tak jest). Chodzi o jakieś pierdoły, typu kto wystąpi gdzieś tam. Rozumiem raz na jakiś czas się upewnić. A jak on to robi za każdym razem to czuję się jakbym miał mnie za idiotkę. Jakbym sama nie umiała czegoś sprawdzić :/

Zdarza mu się mówić np. na film, który wybiorę, że jest ,,c*jowy". Mimo, że nawet jeszcze go nie oglądał. Nie raz używa tego zwrotu - na rzeczy, które mu pokazuję. Dziś mu to wypomniałam i od tego zaczęła się nasza poważna rozmowa.

Powiedział, że skoro tak mówi - to widocznie tak uważa. Tyle, że faktycznie powinien ubierać to w inne słowa, albo jakoś argumentować. Czyli niby jakieś wnioski wyciągnął.

Jednak rozmowa poszła dalej. Powiedziałam mu, że on ma te swoje zachowania (głównie po alkoholu), które wyrażają brak szacunku do mnie, a ja nie jestem osobą, która da sobą pomiatać. Wyjaśnił, że on już taki jest - że się nie zmieni, bo to podświadome.

Powiedziałam, że ja też się nie zmienię i chyba nie możemy być ze sobą... Wbrew pozorom - nie mam do niego pretensji. To dobry chłopak, który mnie nie zawiódł w najważniejszych sprawach - tylko ma te swoje odzywki. Oczywiście mieliśmy łzy w oczach, ale cóż? Nie zmienimy się. Mógłby mnie okłamać, a jednak mimo łez - stał przy swoim, że by chciał, ale nie umie. Powiedział, że może spróbować - postarać się dla mnie. Na to ja ,,Wiem...wiem, że byś się starał. Tyle, że Ty taki już jesteś i się nie zmienisz". Pokiwał głową, bo taka jest prawda. Zawsze taki był. Po prostu myślałam, że uda mi się skupić na jego zaletach. Ogólnie powiedział, że nie wie jaką decyzję podejmę, ale on nie chce mnie stracić. Powiedziałam, że potrzebuję czasu. On też niech sobie to przemyśli. Mamy się spotkać jutro i ustalić co z nami.

Dziewczyny (i nie tylko) - często wylewacie tu kubeł zimnej wody na zaślepione osoby. Powiedzcie mi, czy ja przesadzam? Czy trafiłam na buraka? Mam rację, że nic nie da się zrobić, żeby uratować ten związek?

Dodam, że on ma takie odzywki czasem do swojej matki (jeszcze jej nie poznałam, ale sam coś wspomniał). Ogólnie ma z nią słabe stosunki. Ciężko mi, bo te odzywki do mnie zdarzają mu się bardzo rzadko (i tylko pod wpływem). Mimo wszystko, zawsze starałam się chronić swoją godność. Stąd - nawet jeśli rzadko to już włączył mi się alarm Ehh...nie chcę go tracić, ale skoro on się nie zmieni to przecież nic nie mogę zrobić.

Dzięki wszystkim którzy dotrwali do końca. Pozdrawiam.

[Elfir]

nie ma ludzi bez wad a jego wadą są bezmyślne odzywki.

Albo akceptujesz albo nie.
i tyle.

[Lagoon]

Ja bym olała tego pana i nie marnowała z nim więcej czasu. Ma chamskie, bezczelne zachowania i odzywki, a do tego mówi że tego nie zmieni bo to "podświadome".... śmiechu warte.

[slaaave13]

Ile macie lat?

[Blublua]

Napisane przez slaaave13

Ile macie lat?

po 23 lata

[201608251020]

.

[gingerbre]

Jak się chce, to wiele rzeczy można zmienić. Równie dobrze pod wpływem mógłby się kleic do innych dziewczyn i tłumaczyć ze to podświadomie i on tego nie kontroluje. Ja bym panu podziękowała.

[ajah]

Piszesz, że nie popełnia błedów z przeszłości, po czym wymieniasz całą listę opierającą się na tym samym błedzie: głupocie i chamskich odzywkach.

Ja bym sobie odpuściła.

[Blublua]

Napisane przez paollino

Odzywki zdarzają się "bardzo rzadko" na... całe 9 miesięcy razem? Bardzo rzadko to w moim przekonaniu... np. raz na pół roku. Ty tu opisujesz co najmniej kilka niefajnych sytuacji...

No właśnie to są wszystkie - przez te 9 miesięcy. Czyli na tym wyjeździe ,,zamknij się" i na Sylwestrze ,,C**j Cię obchodzi". Resztę problemów - moglibyśmy spróbować rozwiązać.

Aczkolwiek on tylko do tych odzywek się odniósł, że tak już ma ,,podświadomie". A mi się nie uśmiecha, żeby kiedyś walnął do mnie tak przy znajomych :O Wtedy wyszłabym na Jego ,,pomiataczkę" Z drugiej strony...W najważniejszych kwestiach mnie nie zawodzi. Jest przy mnie kiedy go potrzebuję.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

mnie tam tekst ze film jest chu..wy by nie zabolal,
bardziej mnie niepokoi jego popijanie
jestem na nie

[Blublua]

Napisane przez gingerbre

Jak się chce, to wiele rzeczy można zmienić. Równie dobrze pod wpływem mógłby się kleic do innych dziewczyn i tłumaczyć ze to podświadomie i on tego nie kontroluje. Ja bym panu podziękowała.

Uwierzyłabym mu, że tego nie kontroluje (tak jak i teraz mu wierzę) - tylko nie byłabym w stanie tego zaakceptować. Wtedy rozeszlibyśmy się bez zastanowienia.

Te odzywki też mi się nie widzą - ale są rzadko i nie wiem czy nie przesadzam.

Zwłaszcza te urodziny (o których rodzina zapomniała) przyćmiły mi teraz myślenie. Jak tylko to usłyszał to przyjechał bez zastanowienia. Zrobił zakupy ,,pocieszeniowe". Miałam nawet ciasto ze świeczką i szampana Do tego wycałował. Uspokoił - kiedy miałam łzy w oczach - z nerwów. Cały wieczór oglądaliśmy komedie i się śmialiśmy. Starał się mnie przekonać, że rodzina nie zrobiła tego świadomie, bla bla. Ogólnie jestem mu wdzięczna, bo to były dla mnie ciężkie chwile. To nie pierwszy raz - kiedy był przy mnie.

[Tami28]

Wiesz autorko, to, jak Twój chłopak traktuje swoją mamę powinno zapalić u Ciebie w głowie czerwoną lampkę ostrzegawczą. Nie baz powodu mówi się, że " jak mężczyzna traktuje swoją matkę, tak kiedyś będzie traktował Ciebie" To jest kwestia tego czy ktoś ma szacunek do innych ludzi czy nie. Bo jeżeli nie szanuje osoby najbliższej jaką jest matka, nie będzie tez szanował Ciebie.

Decyzję musisz podjąć sama, ale nie wygląda to zbyt dobrze, skoro mimo rozmów nie był w stanie do tej pory nic w tym temacie zmienić.

[Blublua]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;49931272]mnie tam tekst ze film jest chu..wy by nie zabolal,
bardziej mnie niepokoi jego popijanie
jestem na nie[/QUOTE]

Osobiście nie mam nic przeciwko alkoholowi. Myślę, że wielu studentów wie o co mi chodzi. Samej mi się zdarzało - wyjść na imprezę nawet 3 razy w tygodniu (Nie co tydzień - ale zdarzało się).

Chociaż u niego własnie mnie zaniepokoiło, że alkohol niesie za sobą te odzywki Ostatnio sam zauważył, że to mu nie służy i odstawił % od Sylwestra. Znaczy te cięższe. Bo szampana w moje urodziny wypił Był też z kolegą na piwie.

Chociaż lekkie zaniepokojenie mam. Zdarzają mu się głupoty po alko. Wygłupy z kolegami, które dla mnie są nieco żenujące. Na szczęście nie jest kobieciarzem (przynajmniej na razie). Przez kilka lat się kolegowaliśmy (byliśmy na wielu imprezach razem) i wtedy też mu się nie zdarzało ,,wyrywać lasek". Co nie znaczy, że nie był wcześniej w związku. Był w dwóch, ale 6 miesięcy max.

[paulinika]

Moj maz (wtedy jeszcze nie maz) tez byl odwazny po alkoholu,nigdy do mnie ale do innych. Robil sie odwazny i zbyt ¨inteligentny¨ do dnia kiedy w koncu ktos mu z glowki nos polamal. W zyciu bym sobie nie pozwolila takiego braku szacunku jak Twoj chlopak wobec siebie. Ktos juz zaznaczyl ze 9 miesiecy to za malo na takie problemy. Za duzo tych wad. Widac ze ewidetnie Ci to nie pasuje wiec albo sie zmieni an 100% albo sie pozegnajcie.

[WhySoSerious]

Skoro nawet nie wykazuje chęci poprawy i mówi, że "to podświadome i tego nie zmieni", to chyba nie ma co walczyć z wiatrakami.

[Blublua]

To może postawić mu ultimatum, że albo spróbuje to zmienić, albo to koniec? (Jeszcze tego nie robiłam).

Oczywiście w ramach ostatniej szansy. Dodam, że raczej nie jestem osobą, która musi być w związku za wszelką cenę. Po prostu - to nasza pierwsza ,,kryzysowa sytuacja" i nie wiem czy się poddać tak od razu. Czy dla spokoju sumienia - dać ostatnią (i piewszą?) szansę?

Oczywiście - jeśli do jutra by przemyślał, że jednak widzi szansę na zmianę. Bo równie dobrze może mi powiedzieć, że nie - on się nie zmieni.

[AlternatywnaKawa]

Może mam dziwne podejście, ale gdy próbuję postawić się w Twojej sytuacji to nie wiem czy zostawiłabym kogoś takiego.
Oczywiście odzywki były chamskie i nieprzyjemne. To nie podlega dyskusji. Ale mi np zdarzyło się i na trzeźwo i po pijaku powiedzieć do przyjaciółki, która jest dla mnie naprawdę bliska i kocham ją jak siostrę, żeby się zamknęła. Wiem, że ją to zabolało, ale przeprosiłam i po sprawie. I to wcale nie oznacza, że jej nie szanuję. Po prostu stało się. Nie utrzymałam języka za zębami. Dałam się ponieść emocjom. Tyle.
Nie potrafiłabym rzucić człowieka, któremu zdarzyło się powiedzieć do mnie 'zamknij się'. Bo to nie jest przykład osoby, która nagminnie olewa, obraża czy poniża. Wszyscy jesteśmy ludźmi. Owszem, gdy kogoś kochamy to nawet w emocjach powinniśmy panować nad sobą, ale nie zawsze się da.
Tak jak ktoś pisał większym problemem może być popijanie. Ale skoro mówisz, że nic do tego nie masz i to nie tak, że chłopak pije weekend w weekend to problemu nie ma.
Oczywiście gdyby takie sytuacje zdarzały się coraz częściej, padałyby coraz ostrzejsze słowa i (tfu tfu odpukać) jakaś agresja z jego strony to podziękowałabym panu od razu, ale w tym przypadku dałabym szansę oczywiście umawiając się, że pracujemy nad sobą i związkiem.

[Elfir]

Napisane przez Blublua

To może postawić mu ultimatum, że albo spróbuje to zmienić, albo to koniec? (Jeszcze tego nie robiłam).
.

Dawanie ultimatum ma sens wyłącznie, jeśli chcesz dotrzymać słowa.

[mary_poppins]

Odzywki się zdarzają, językiem jest zranić najłatwiej, chociaż pewne slowa są nie do zaakceptowania. Mnie by bardziej przestraszyla akcja z zapalniczką, zwyczajnie boję się ludzi którzy się nie kontrolują. Każdy czasami robi głupoty, ale taka przesadna nerwowa spontaniczność często zwiastuje klopoty.

Mimo wszystko chyba poczekałabym na rozwój wydarzeń.

[Wtycia]

mary_poppins
masz świetny podpis i mi pasuje do tego tematu.

Na serio tak się przejełaś, że powiedział "zamknij się" albo strofował Cię jak się czepiałaś matki? I z tego powodu chcesz rzucić faceta? Musisz być niesamowitą sztywniarą.

Nie kochasz go jeżeli takie pierdoły sprawiają, że chcesz go rzucić.

[Blublua]

Napisane przez Wtycia

mary_poppins
masz świetny podpis i mi pasuje do tego tematu.

Na serio tak się przejełaś, że powiedział "zamknij się" albo strofował Cię jak się czepiałaś matki? I z tego powodu chcesz rzucić faceta? Musisz być niesamowitą sztywniarą.

Nie kochasz go jeżeli takie pierdoły sprawiają, że chcesz go rzucić.

Jeśli to jest wyznacznik ,,niesamowitej sztywności" to nie mam pytań

Po za tym wymieniłam więcej powodów - dla których rozważam rozstanie

Co do matki - to jest trudny temat. Dobrze wie, że ona nie traktuje mnie najlepiej, a jeszcze staje po jej stronie w wielu kwestiach. Żeby jeszcze był przyciśnięty do muru... A przecież nikt nie karze mu się odzywać.

[gingerbre]

Napisane przez Wtycia

mary_poppins
masz świetny podpis i mi pasuje do tego tematu.

Na serio tak się przejełaś, że powiedział "zamknij się" albo strofował Cię jak się czepiałaś matki? I z tego powodu chcesz rzucić faceta? Musisz być niesamowitą sztywniarą.

Nie kochasz go jeżeli takie pierdoły sprawiają, że chcesz go rzucić.

A można się nie przejąć, jak ktoś systematycznie nas obraza, pomimo tego, że zwracamy mu uwagę? Czy można też się nie przejmować, jeśli komuś mówimy, że pewne rzeczy nas bolą i mamy z tym problem, a ta druga strona zamiast to ograniczyć i wziąć pod uwagę jak się czujemy, ma to gdzieś i dalej swoje. I w końcu, czy można się nie przejąć tym, że ktoś z taką łatwością wyrzuca rzeczy, które mają dla nas duża wartość?

Ludzie jak chcą, mogą się zmienić. Wiadomo, że na początku może być ciężko, bo przyzwyczajenie, nawyki, ale chcieć to móc

Ja doskonale autorkę wątku rozumiem i chyba obie jesteśmy takie sztywne

[phideaux]

Twój chłopak to dzieciuch, a jego odzywki są nie do zaakceptowania. Poszukaj kogoś dojrzalszego.

[Lexie]

Jakieś to dziwne, że niby taki dobry chłopak z niego, a jednocześnie wali chamskimi tekstami i w odpowiedzi na zarzut odpowiada "nic nie poradzę, to podświadome".

Pomijając już, że raczej nieświadome, niż podświadome

[Nameria]

to są wasze początki bo 9 miesięcy to naprawde niedużo i chłopak już dobie tak pozwala. Po Twoim opisie ma przed oczami chama i prostaka, który próbuje się jakoś zachować ale czasem się zapomina.
Co za człowiek wyrzuca coś do jeziora? Może się czepiam ale to jest dla mnie strasznie bo człwiek na poziomie takich rzeczy nie robi. Człowiek na poziomi nawet w nerwach, po alkoholu nie mówi do swojej kobiety "zamknie się" itp.

[Blublua]

Napisane przez Tami28

Wiesz autorko, to, jak Twój chłopak traktuje swoją mamę powinno zapalić u Ciebie w głowie czerwoną lampkę ostrzegawczą. Nie baz powodu mówi się, że " jak mężczyzna traktuje swoją matkę, tak kiedyś będzie traktował Ciebie" To jest kwestia tego czy ktoś ma szacunek do innych ludzi czy nie. Bo jeżeli nie szanuje osoby najbliższej jaką jest matka, nie będzie tez szanował Ciebie.

Decyzję musisz podjąć sama, ale nie wygląda to zbyt dobrze, skoro mimo rozmów nie był w stanie do tej pory nic w tym temacie zmienić.

Właśnie tego się obawiam. Kiedyś już z kimś rozmawiałam na ten temat i usłyszałam, że nie powinnam go oceniać przez pryzmat jego matki, bo ludzie wychodzą z różnych domów i nie zawsze przenoszą schematy

Postanowiłam, że chyba dam mu ultimatum. W zasadzie nic nie tracę (no może trochę czasu). A jak się nie poprawi to przynajmniej będę pewna, że zrobiłam dobrze.

[angiee0902]

Ja ostatnio mam miękkie serduszko i powiem Ci tak:

przeżywasz i może nawet wyolbrzymiasz sobie w myślach, bo jak mówisz, to pierwszy kryzys. Oczywiście nie znaczy to, że chłopak robi dobrze!

Może na Twoim miejscu kazałabym mu się zastanowić, czy naprawdę Cię kocha, skoro nie chce się zmienić i się kontrolować, a jego jedynym argumentem jest "podświadomość". Niech sam pomyśli jak mu na Tobie zależy. Daj mu czas na przemyślenie, jednocześnie ochłonie, potęskni.

A potem ewentualnie dala mu ostatnią szansę ale z wielkim dystansem.

[poshh]

Napisane przez Blublua

? Nie zmienimy się. Mógłby mnie okłamać, a jednak mimo łez - stał przy swoim, że by chciał, ale nie umie. Powiedział, że może spróbować - postarać się dla mnie. Na to ja ,,Wiem...wiem, że byś się starał. Tyle, że Ty taki już jesteś i się nie zmienisz". Pokiwał głową, bo taka jest prawda. Zawsze taki był.

Blebleble. Też miałam taką sytuację, tylko, że chodziło o coś innego i bardzo podobne słowa usłyszałam. Ja nie odpuściłam i byłam stanowcza. Teraz już ledwo pamiętam że coś takiego miało miejsce.
Zwykle człowiekowi się wydaje, że chce zmiany, ale w głębi tak naprawdę nie czuje, że ona jest potrzebna, stąd tyle niepowodzeń i mówienia, że ja tak mam.