Moi rodzice nie lubią mojego chłopaka, bo jest po zawodówce!

[studentka_wrozsypce]

Cześć, pewnie już powstał ten temat, ale nie mogę go odnaleźć.
Mam 21 lat, mój problem polega na tym ze od 5 lat jestem z chłopakiem, którego bardzo kocham, jednak od początku moja mama i tata byli przeciwni temu związkowi ponieważ, chłopak którego kocham nie ma rodziców, oboje zmarli na raka. Po 4 latach udało mi się ich jakoś do niego przekonać. Okłamałam mamę, że P. skończył technikum choć prawdą jest to ze ukończył zawodówkę, zmusiła go do tego sytuacja życiowa, ponieważ w tym momencie kiedy on wybierał szkołę średnią jego rodzice zachorowali, i musiał wybrnąć z tej sytuacji, a mianowicie nie miał nikogo kto mógł by go utrzymywać w momencie gdy on będzie kończył szkołę. Od momentu kiedy skończył szkołę pracuje ciągle, w różnych zawodach, od 2 lat jest za granicą gdzie ma stałą prace na umowę ja aktualnie jestem na 2-gim roku studiów. Jednak kilka dni temu kłamstwo wyszło na jaw, że mój chłopak jest po zawodówce, mama i reszta rodziny znów są przeciwni twierdzi ze to nie chłopak dla mnie i nie widzi w przyszłości naszego związku, można powiedzieć ze kazała mi zerwać tą znajomość, a ja nie mam najmniejszego zamiaru tego robić, bardzo go kocham i wiem ze jest w stanie zapewnić mi godna przyszłość i potrafi o mnie zadbać. Jak przekonać rodziców do tego że jeśli ktoś jest po zawodówce nie znaczy że nie bedzie miał pieniedzy w życiu, szczerze mówiąc to on aktualnie zarabia 5 razy tyle co moi rodzice, a jednak to ich nie przekonuje, bo co z tego ze pracuje za granicą jak mmnie tam wywiezie, i czeka mnie praca fizyczna,a oni nie po to daja mi pieniadze na studia. Forumowiczki proszę was pomóżcie mi nie wiem jak wybrnąć z tej ciężkiej sytuacji!! Wiem że wiele osób mialo (ma) takie problemy i moze jakos udalo sie z nich wyjść. Może wasze sposoby mi jakoś pomogą.
Z góry dziękuję za waszą pomoc.
M.

[1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c]

Napisane przez studentka_wrozsypce

Cześć, pewnie już powstał ten temat, ale nie mogę go odnaleźć.
Mam 21 lat, mój problem polega na tym ze od 5 lat jestem z chłopakiem, którego bardzo kocham, jednak od początku moja mama i tata byli przeciwni temu związkowi ponieważ, chłopak którego kocham nie ma rodziców, oboje zmarli na raka. Po 4 latach udało mi się ich jakoś do niego przekonać. Okłamałam mamę, że P. skończył technikum choć prawdą jest to ze ukończył zawodówkę, zmusiła go do tego sytuacja życiowa, ponieważ w tym momencie kiedy on wybierał szkołę średnią jego rodzice zachorowali, i musiał wybrnąć z tej sytuacji, a mianowicie nie miał nikogo kto mógł by go utrzymywać w momencie gdy on będzie kończył szkołę. Od momentu kiedy skończył szkołę pracuje ciągle, w różnych zawodach, od 2 lat jest za granicą gdzie ma stałą prace na umowę ja aktualnie jestem na 2-gim roku studiów. Jednak kilka dni temu kłamstwo wyszło na jaw, że mój chłopak jest po zawodówce, mama i reszta rodziny znów są przeciwni twierdzi ze to nie chłopak dla mnie i nie widzi w przyszłości naszego związku, można powiedzieć ze kazała mi zerwać tą znajomość, a ja nie mam najmniejszego zamiaru tego robić, bardzo go kocham i wiem ze jest w stanie zapewnić mi godna przyszłość i potrafi o mnie zadbać. Jak przekonać rodziców do tego że jeśli ktoś jest po zawodówce nie znaczy że nie bedzie miał pieniedzy w życiu, szczerze mówiąc to on aktualnie zarabia 5 razy tyle co moi rodzice, a jednak to ich nie przekonuje, bo co z tego ze pracuje za granicą jak mmnie tam wywiezie, i czeka mnie praca fizyczna,a oni nie po to daja mi pieniadze na studia. Forumowiczki proszę was pomóżcie mi nie wiem jak wybrnąć z tej ciężkiej sytuacji!! Wiem że wiele osób mialo (ma) takie problemy i moze jakos udalo sie z nich wyjść. Może wasze sposoby mi jakoś pomogą.
Z góry dziękuję za waszą pomoc.
M.

Rodzice zachowują się buracko, wybacz.
Co studiujesz?

[studentka_wrozsypce]

Nie mam co wybaczać bo sama zdaję sobie z tego sprawę że ich zachowanie jest nie na miejscu,a studiuję ekonomię

[Anchelina]

Wiesz, jak czytam, że dziewczyna, która ma 21 lat juz rozważa wspólna przyszłość, utrzymywanie sie itp. to mi pachnie rozstaniem za pare lat...
Przepraszam za szczerość. Twoi rodzice maja pewnie odrobine racji - skup sie narazie na edukacji, ewentualnie później na tym, żeby poszukać sobie jakiejś pracy.
Z chłopakiej nie zrywaj, dalej sie spotykajcie, a czas sam zweryfikuje wasz związek.

Co do rodziców - ci zawsze krytykuja nasze wybory, ile bysmy nie mieli lat. W ogóle większośc ludzi uważa, że wie lepiej co my sami powinniśmy zrobić.

Podejdź do tego na relaksie, nic nie planuj póki co. Rodzice martwią się o ciebie i dlatego nie akceptują twojego wybranka. Swoja droga, skoro chłopak ma aż tyyyyle kasy, to niech w międzyczasie zrobi sobie marurę - zaocznie albo eksternistycznie. Skoro mu na tobie zalezy, to niech to zrobi dla siebie i dla ciebie.

Moja koleżanka była w podobnej sytuacji i chłopak zrobił mature w wieku ok 32 lat! Wykształcenie tez jest ważne. Skończysz studia, znajdziesz prace i za pare lat może się okazać, że nie macie z chłopakiem wspólnych tematów, bo ty bedziesz obracać się wśród ciekawych ludzi, a on bedzie kopał rowy i spędzał czas z burakami. Kto z kim przestaje (niestety często) takim się staje.

[1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c]

Napisane przez Anchelina

Wiesz, jak czytam, że dziewczyna, która ma 21 lat juz rozważa wspólna przyszłość, utrzymywanie sie itp. to mi pachnie rozstaniem za pare lat...
Przepraszam za szczerość. Twoi rodzice maja pewnie odrobine racji - skup sie narazie na edukacji, ewentualnie później na tym, żeby poszukać sobie jakiejś pracy.
Z chłopakiej nie zrywaj, dalej sie spotykajcie, a czas sam zweryfikuje wasz związek.

Co do rodziców - ci zawsze krytykuja nasze wybory, ile bysmy nie mieli lat. W ogóle większośc ludzi uważa, że wie lepiej co my sami powinniśmy zrobić.

Podejdź do tego na relaksie, nic nie planuj póki co. Rodzice martwią się o ciebie i dlatego nie akceptują twojego wybranka. Swoja droga, skoro chłopak ma aż tyyyyle kasy, to niech w międzyczasie zrobi sobie marurę - zaocznie albo eksternistycznie. Skoro mu na tobie zalezy, to niech to zrobi dla siebie i dla ciebie.

Moja koleżanka była w podobnej sytuacji i chłopak zrobił mature w wieku ok 32 lat! Wykształcenie tez jest ważne. Skończysz studia, znajdziesz prace i za pare lat może się okazać, że nie macie z chłopakiem wspólnych tematów, bo ty bedziesz obracać się wśród ciekawych ludzi, a on bedzie kopał rowy i spędzał czas z burakami. Kto z kim przestaje (niestety często) takim się staje.

Problem to jest ale w rodzicach. Piszesz o krytyce, ok, tylko niech ona będzie konstruktywna a nie na zasadzie "zostaw go, on pracuje za granicą więc pewnie do niego wyjedziesz i nas zostawisz".

A po cholerę mu matura jeśli ma zawód, pracuje i świetnie zarabia? Niektórzy nie potrzebują obwieszania pokoju tytułami naukowymi a już szczególnie wracać do Polski i zdawać maturę by połechtać ego obcych sobie ludzi.

Pogrubione - mistrzostwo. Sama złapię za łopatę jak będę mogła zarobić 5x tyle co dwoje dorosłych, doświadczonych pracowników. Zawodówka nie równa się kopanie rowów.

[Sylwia1900r]

Rodzice chcą dla córki jak najlepiej, chłopaka dobrze urodzonego, dobrze wykształconego, pięknego, wysokiego, to zrozumiałe, wybacz im, chcą dla ciebie z pewnością jak najlepiej.
Jak ci chłopak odpowiada to spotykaj się z nim nadal, a rodzice zawsze wiedzą lepiej, niektóre przytyki wpuść jednym uchem a wypuść drugim.

[studentka_wrozsypce]

Szczerze mówiąc to poprostu myslimy o tym aby byc razem juz zawsze, ale poki co nie ma mowy o slubie i innych tego typu rzeczach najbardziej jestem skupiona na szkole, jednak wkurza mnie to ze majac 21 lat nie moge decydowac o tym kto bedzie moim wybrankiem, wiadomo ze pieniadze sa w zyciu wazne ale najwazniejsze artosci jednak jak dla mnie to milosc i szacunek drugiej osoby, bo u mnie w domu tego nie bylo, choc mama twierdzi ze po 5 latach zwiazku nie jestem w stanie powiedziec czy on jest dobrym czlowiekiem. W zaden sposob przed nia nie da sie go wybronic w jej oczach on poprostu jest NIKIM

---------- Dopisano o 12:59 ---------- Poprzedni post napisano o 12:55 ----------

Nawet jak by chciał zrobic mature to nie da rady bo jedzie co 6 tyg do pracy a tu jest na 2 tygodnie, mialam jechac do niego na wakacje ale chyba nic z tego nie bedzie bo nie puszcza mnie i to tez mam im za zle bo jestem dorosla i chcialabym sprawdzic jak mi sie bedzie ukladac mieszkajac razem ale czuje ze to tez bedzie z ich strony na NIE

[1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c]

Napisane przez studentka_wrozsypce

Szczerze mówiąc to poprostu myslimy o tym aby byc razem juz zawsze, ale poki co nie ma mowy o slubie i innych tego typu rzeczach najbardziej jestem skupiona na szkole, jednak wkurza mnie to ze majac 21 lat nie moge decydowac o tym kto bedzie moim wybrankiem, wiadomo ze pieniadze sa w zyciu wazne ale najwazniejsze artosci jednak jak dla mnie to milosc i szacunek drugiej osoby, bo u mnie w domu tego nie bylo, choc mama twierdzi ze po 5 latach zwiazku nie jestem w stanie powiedziec czy on jest dobrym czlowiekiem. W zaden sposob przed nia nie da sie go wybronic w jej oczach on poprostu jest NIKIM

---------- Dopisano o 12:59 ---------- Poprzedni post napisano o 12:55 ----------

Nawet jak by chciał zrobic mature to nie da rady bo jedzie co 6 tyg do pracy a tu jest na 2 tygodnie, mialam jechac do niego na wakacje ale chyba nic z tego nie bedzie bo nie puszcza mnie i to tez mam im za zle bo jestem dorosla i chcialabym sprawdzic jak mi sie bedzie ukladac mieszkajac razem ale czuje ze to tez bedzie z ich strony na NIE

Jesteś dorosła i nie mają prawa Cię zatrzymać. Jeśli jesteście razem tyle czasu i chłopak Cię nie zawiódł, planujecie przyszłość to teraz czy za 5 lat rodzice i tak Ci będą mieli za złe. Zacznij żyć swoim życiem.

[studentka_wrozsypce]

tak masz racje, staram się choć to nie jest proste majac swiadomosc ze osoba ktora kochasz mowi ci takie slowa " żeń się z nim rób co chcesz ale ja nawet o nim nie chce slyszeć" . To naprawde jest bardzo przykre ze nie potrafi uszanowac mojego wyboru

[Elfir]

Skoro jest po zawodówce to jest szansa, że będzie zarabiał kilkakrotnie więcej niż twoi koledzy po studiach

Mój mąż też ma niższe ode mnie wykształcenie (zawodówka a potem technikum) a zarabia obecnie 4 x więcej ode mnie

Z tym, że to nie jest tępy "kopacz rowów", bo interesuje się fizyką, historią, bardzo dużo czyta. W zasadzie połączyła nas fascynacja naukami.

[studentka_wrozsypce]

No właśnie wiem tylko jak to racjonalnie wytlumaczyc rodzicom i jak ich przekonac do mojego wybranka

[1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c]

Napisane przez studentka_wrozsypce

No właśnie wiem tylko jak to racjonalnie wytlumaczyc rodzicom i jak ich przekonac do mojego wybranka

Ty im nic nie wytłumaczysz bo oni mają swoje poglądy i tyle. Prawdą jest również to, że Twoje ekonomiczne studia wcale nie muszą świadczyć o dobrobycie w przyszłości. Czasy dumy z magistra i gwarancji pracy po studiach przeminęły. Tego zdaje się Twoi rodzice już nie widzą.

Rozumiem, że ocenianie człowieka przez pryzmat papierka jest krzywdzące i niesprawiedliwe ale ja na Twoim miejscu darowałabym sobie przekonywanie i tłumaczenie. Jesteś w wieku, gdzie rodzice co najwyżej mogą sobie pogadać. Studiuj, dbajcie o siebie i tyle.

[Mojwa]

Napisane przez Anchelina

Wiesz, jak czytam, że dziewczyna, która ma 21 lat juz rozważa wspólna przyszłość, utrzymywanie sie itp. to mi pachnie rozstaniem za pare lat...
Przepraszam za szczerość. Twoi rodzice maja pewnie odrobine racji - skup sie narazie na edukacji, ewentualnie później na tym, żeby poszukać sobie jakiejś pracy.
Z chłopakiej nie zrywaj, dalej sie spotykajcie, a czas sam zweryfikuje wasz związek.

Co do rodziców - ci zawsze krytykuja nasze wybory, ile bysmy nie mieli lat. W ogóle większośc ludzi uważa, że wie lepiej co my sami powinniśmy zrobić.

Podejdź do tego na relaksie, nic nie planuj póki co. Rodzice martwią się o ciebie i dlatego nie akceptują twojego wybranka. Swoja droga, skoro chłopak ma aż tyyyyle kasy, to niech w międzyczasie zrobi sobie marurę - zaocznie albo eksternistycznie. Skoro mu na tobie zalezy, to niech to zrobi dla siebie i dla ciebie.

Moja koleżanka była w podobnej sytuacji i chłopak zrobił mature w wieku ok 32 lat! Wykształcenie tez jest ważne. Skończysz studia, znajdziesz prace i za pare lat może się okazać, że nie macie z chłopakiem wspólnych tematów, bo ty bedziesz obracać się wśród ciekawych ludzi, a on bedzie kopał rowy i spędzał czas z burakami. Kto z kim przestaje (niestety często) takim się staje.

Ty to wszystko napisałaś serio?
Facet ma robić maturę (siedzi za granicą, słabo to widzę, pomińmy) bo jej rodzicom to przeszkadza? Farsa.
Mój TZ też się wziął za skończenie szkoły średniej po 20 r.ż. ale robi to dla siebie żeby zwiększać kwalifikacje. Ale w życiu nie pozwoliłabym aby moi rodzice go przez ten pryzmat oceniali!
Przy odrobinie szczęścia będę robić doktorat, ale wiesz co? Wisi mi to, nawet jeśli ja będę mieć dr przed nazwiskiem, a mój TŻ zatrzyma się na średnim wykształceniu. A znajomych wolę szukać na podstawie wspólnych zainteresowań czy ogólnego zrozumienia, niż na podstawie wykształcenia.

A 21 lat to wcale nie jest tak młody wiek aby nie móc decydować o sobie. Znam ludzi, którzy są w tym wieku czy nawet nieco młodszym - żyją sami, bez rodziców, pracują i planują przyszłość. Nie każdy jest heheheh studentem.

Autorko - olej marudzenie rodziców, jeśli uważasz, że to facet dla Ciebie - ciesz się związkiem. Nie te czasy aby wyższe wykształcenie implikowało lepsze życie.

[studentka_wrozsypce]

Dziękuję wam za wsparcie, naprawdę podniosłyście mnie trochę na duchu bo byłam załamana tym wszystkim totalnie

[Azhaar]

Dobra, ale co tu jest do dyskusji?

,,Nie akceptują", czyli co robią? Trzymają Cię w pokoju i zabraniają Ci wychodzić, czy jak?

Nie podoba im się, że skończył tylko zawodówkę - mają do tego prawo. Ja też faceta bez matury nawet bym nie rozpatrywała (sorry, ale podstawę z obowiązkowego zestawu polski, matma i język to można zdać bez przygotowania, z marszu, umiejąc czytac, pisać i wykonywać podstawowe obliczenia z poziomu czasami gimnazjum...).

Ty uważasz inaczej, że Ci to nie przeszkadza. I to jest ok.

Nie masz co ich przekonywać, bo Ci się to nie uda. Musisz im wyraźnie i dobitnie powiedzieć, że mogą mieć opinię jaką chcą, ale Ty z chłopakiem będziesz i tak. To Ty jesteś w tym związku, a nie oni, więc ich opinia na temat kandydata ma tu znikome znaczenie.

Póki rodzice tylko ,,marudzą' to niewiele Ci to szkodzi. Gorzej jakby im ,,odbiło" i na przykład przestali dawać pieniądze na studia albo kazali wynieść się z domu - a są takie przypadki - wiec na razie to Ty wcale nie jesteś w złej sytuacji.

[studentka_wrozsypce]

Niby tak choć kłócąc się z mama powiedziałam jej ze nie chce już od niej żadnych pieniędzy jeśli mam mi wymawiac to ze daje mi pieniądze na studia po to żebym znalazła sb lepszego faceta i ze jak by wiedziała wcześniej o jego wykształceniu, mnie tez posłała by do zawodówki, bo jadąc tam z nim za granicę nie czeka mnie nic innego jak tylko praca fizyczna, co do jego wykształcenia to ma jakie ma ponieważ musiał wybrać pomiędzy nauką a tym że po śmierci rodziców po prostu nie miał by się jak utrzymać, ogólnie jako człowiek jest moim zdaniem inteligenty zaradny i daje sobie w życiu radę sam, nikogo nie prosi o pieniądze i to moim zdaniem też dobrze o nim świadczy. Jak mu powiedziałam że pokłóciłam się z mama o jego szkołę i powiedziałam jej że nie chce od niej pieniędzy to choć wiadomo że z tego nie skorzystam zaproponował mi to ze bedzie mnie utrzymywać. To chyba też świadczy dobrze o nim.

[lulka19]

Napisane przez Anchelina

Moja koleżanka była w podobnej sytuacji i chłopak zrobił mature w wieku ok 32 lat! Wykształcenie tez jest ważne. Skończysz studia, znajdziesz prace i za pare lat może się okazać, że nie macie z chłopakiem wspólnych tematów, bo ty bedziesz obracać się wśród ciekawych ludzi, a on bedzie kopał rowy i spędzał czas z burakami. Kto z kim przestaje (niestety często) takim się staje.

W życiu bywa różnie, może być odwrotnie. Nie mozna oceniac ludzi po ich wykształceniu. W tych czasach gdy cięzko o pracę nie tylko buraki kopią rowy, ale i zwykli inteligentni ludzie . A i w korporacji, czy innej firmie można spotkać prostaków.

[Fleur_D]

Radzę podejść do tej sytuacji na spokojnie. Na razie nie planujecie wspólnej przyszłości, nie ma więc o co kruszyć kopii. Nie unoś się honorem w sprawie samodzielnego utrzymywania się, unikaj rozmów z rodzicami na jego temat, a jak sami zaczną, to zbywaj je słowami, że jesteś jeszcze młoda i nie wiadomo co życie przyniesie. Podkreślaj też, że bardzo ważna jest dla ciebie nauka i praca w zawodzie. I normalnie spotykaj się z chłopakiem. To nie jest dobre wyjście, ale lepszego nie ma. Możesz iść z nimi na otwartą wojną, ale z tego nic dobrego nie będzie. W ten sposób tylko utwierdzisz ich w przekonaniu, że chłopak jest zły, bo zabiera im ich ukochane dziecko.

[Luba]

Tyle lat razem a rodzice jakos nie znaja Twojego chlopaka? Przedstawilas go im chociaz?

W jakim zawodzie pracuje Twoj chlopak?

[201803290936]

Napisane przez Luba

Tyle lat razem a rodzice jakos nie znaja Twojego chlopaka? Przedstawilas go im chociaz?

W jakim zawodzie pracuje Twoj chlopak?

Przyłączam się do pytań. Plus jak często się widujecie, skoro on pracuje za granicą?

[studentka_wrozsypce]

Tak przedstawiłam im go, i nawet to nie pomogło. poznali go na początku naszego związku lecz od razu im sie nie spodobał dlatego ze nie ma rodziców(zmarli oboje z 2miesieczna rożnica).

Moj chłopak pracuje niby w budowlance bo na firmie robi ściany domów.

Widujemy się co 6 tygodni na 2 tygodnie z tym że ja mieszkam w akademiku więc jak przyjedzie z zaagranicy widujemy sie non stop bo albo ja jestem u niego albo on u mnie ( oczywiscie bez wiedzy rodziców)

[Mojwa]

Twoi rodzice są okrutni, nie zaakceptować chlopaka bo zmarli mu rodzice?..,

[201803290936]

Napisane przez studentka_wrozsypce

(...)
Moj chłopak pracuje niby w budowlance bo na firmie robi ściany domów.
(...)

"Na firmie"? W sensie pracuje w firmie budowlanej, gdzie jego zadaniem / pracą jest murowanie ścian? Jest to praca legalna? Ma ubezpieczenie, świadczenia? Bo piszesz "niby w budowlance". Albo naprawdę pracuje, albo nie pracuje.

Odkłada kasę sobie, czy wszystko wydaje podczas tych 2 tygodni w Polsce? Myśli o przyszłości? Większym wykwalifikowaniu się w budownictwie?

[Luba]

Napisane przez studentka_wrozsypce

Tak przedstawiłam im go, i nawet to nie pomogło. poznali go na początku naszego związku lecz od razu im sie nie spodobał dlatego ze nie ma rodziców(zmarli oboje z 2miesieczna rożnica).

Moj chłopak pracuje niby w budowlance bo na firmie robi ściany domów.

Widujemy się co 6 tygodni na 2 tygodnie z tym że ja mieszkam w akademiku więc jak przyjedzie z zaagranicy widujemy sie non stop bo albo ja jestem u niego albo on u mnie ( oczywiscie bez wiedzy rodziców)

A widuja go? Rozmawiaja z nim? Pisalas wczesniej, ze sklamalas, ze ma mature, wiec rodzice patrzyli na niego laskawszym okiem, znaja go w ogole jako czlowieka?

Znam tutaj facetow, ktorzy pracuja w budowlance. Sorry, moze tak trafiam, ale ani jednego ktory: czyta, uczy sie czegos, ma otwarty umysl. Akurat Ci ktorych znam to interesuja sie piciem, panienkami i uzywaja slow niecenzuralnych nie tylko jak przecinkow ale potrafia takimi slowami cala wypowiedz skonstruowac.

Dziewczyno. Masz 21 lat. Do tej pory, nawet jesli on skonczyl zawodowke a Ty liceum, nie bylo pewnie miedzy Wami wielkiej roznicy, towarzystwo mieliscie pewnie mieszane itd.
Ale teraz poszlas na studia i moze (chociaz nie musi) miedzy Wami jednak pojawic sie jakis rozdzwiek. Dlatego na zlosc mamie nie odmrazaj sobie uszu, ale poczekaj z planowaniem wspolnego zycia az skonczysz studia i wtedy zobaczysz czy macie o czym ze soba rozmawiac, czy on nadal odpowiada Tobie a Ty jemu.

[studentka_wrozsypce]

Tak pracuje od roku na umowę o pracę, ma ubezpieczenie i wszystkie składki.

Mówiąc, że niby pracuje w budowlance miałam na myśli to, że pracuje na firmie gdzie zbija ściany z drewna. Czasem pracuje na budowie ( składając 4 ściany w dom)

Odkłada pieniądze i myśli o naszej wspólnej przyszłości,ponieważ nikt nie pomoże mu jak on sam sie czegoś nie dorobi. A nie wyobraża sobie życia z rodziną na wynajętym mieszkaniu.

---------- Dopisano o 17:37 ---------- Poprzedni post napisano o 17:29 ----------

Wszystko wiem i nie zamierzałam brać z nim ślubu dopóki nie skończę studiów, bo to i tak niewiele by zmienilo w naszym życiu.

Nie znają go wcale jako człowieka bo mimo że bywał u mnie w domu to nigdy nie podejmowali z nim żadnych poważnych rozmów, on też mało sie oddzywał bo wiedział od poczatku maja do niego nastawienie na anty i poprostu boi się ich.


"Znam tutaj facetow, ktorzy pracuja w budowlance. Sorry, moze tak trafiam, ale ani jednego ktory: czyta, uczy sie czegos, ma otwarty umysl. Akurat Ci ktorych znam to interesuja sie piciem, panienkami i uzywaja slow niecenzuralnych nie tylko jak przecinkow ale potrafia takimi slowami cala wypowiedz skonstruowac. "

Co do tego co napisałaś.. już to pisałam ale napisze jeszcze raz.
Jego rodzice zachorowali oboje w czasie gdy wybierał się do szkoły średniej, doskonale wiedział ze juz długo nie pozyja, i sam musial zadecydować o takiej przyszlości a nie innej( zawsze dobrze się uczył, widziałam jego wcześniejsze świadectwa) poprostu wybrał tą drogę bo chciał skonczyć jaka kolwiek szkołe aby nie zostać całkowicie bez wykształcenia, po śmierci rodziców poprostu musiał zając się tym aby sam się utrzymać. Bo jeśli wybrał by szkolę to kto by zarobil dla niego na ubrania, jedzenie i inne podstawy życiowe.

[green way]

Napisane przez studentka_wrozsypce

Niby tak choć kłócąc się z mama powiedziałam jej ze nie chce już od niej żadnych pieniędzy jeśli mam mi wymawiac to ze daje mi pieniądze na studia po to żebym znalazła sb lepszego faceta i ze jak by wiedziała wcześniej o jego wykształceniu, mnie tez posłała by do zawodówki, bo jadąc tam z nim za granicę nie czeka mnie nic innego jak tylko praca fizyczna, co do jego wykształcenia to ma jakie ma ponieważ musiał wybrać pomiędzy nauką a tym że po śmierci rodziców po prostu nie miał by się jak utrzymać, ogólnie jako człowiek jest moim zdaniem inteligenty zaradny i daje sobie w życiu radę sam, nikogo nie prosi o pieniądze i to moim zdaniem też dobrze o nim świadczy. Jak mu powiedziałam że pokłóciłam się z mama o jego szkołę i powiedziałam jej że nie chce od niej pieniędzy to choć wiadomo że z tego nie skorzystam zaproponował mi to ze bedzie mnie utrzymywać. To chyba też świadczy dobrze o nim.

No wiesz, brak wykształcenia można tłumaczyć na różne sposoby, ale jak się dobrze "pokopie", to zawsze znajdzie się ten jeden, jedyny, bez którego nawet mając świetną sytuację finansową i rodzinną za cholerę nie da się uczyć: brak chęci do nauki. Bo taka jest prawda, że pracując można się uczyć, chociaż wiąże się to z większym wysiłkiem i z lepszą organizacją czasu. Ale dla chcącego nie ma nic trudnego.... Tak więc zamiast boczyć się na Twoich rodziców to może porozmawiaj ze swoim chłopakiem jak to z jego poglądami na przyszłość i życie jest. Bo może dla niego najważniejsze w życiu jest mieć, a nie być i nie ma nawet zamiaru podnosić swoich kwalifikacji, a tym samym wykształcenia. Pytanie tylko, czy Tobie to co już osiągnął w życiu tak do końca wystarcza do szczęścia i czy nie będziesz miała do niego pretensji w przyszłości o brak ambicji. Bo nie na darmo się mówi, że pieniądze to nie jest wszystko w życiu... A nad zostaniem utrzymanką faceta, to bym się na Twoim miejscu poważnie zastanowiła, bo za parę lat, możesz od niego usłyszeć to samo, co od rodziców: utrzymuję Cię, więc wiem najlepiej czego chcesz i co jest dla dla Ciebie najlepsze. Naprawdę chcesz tak uzależniać się od drugiej osoby?

[gnishu]

Napisane przez green way

No wiesz, brak wykształcenia można tłumaczyć na różne sposoby, ale jak się dobrze "pokopie", to zawsze znajdzie się ten jeden, jedyny, bez którego nawet mając świetną sytuację finansową i rodzinną za cholerę nie da się uczyć: brak chęci do nauki. Bo taka jest prawda, że pracując można się uczyć, chociaż wiąże się to z większym wysiłkiem i z lepszą organizacją czasu. Ale dla chcącego nie ma nic trudnego.... Tak więc zamiast boczyć się na Twoich rodziców to może porozmawiaj ze swoim chłopakiem jak to z jego poglądami na przyszłość i życie jest. Bo może dla niego najważniejsze w życiu jest mieć, a nie być i nie ma nawet zamiaru podnosić swoich kwalifikacji, a tym samym wykształcenia. Pytanie tylko, czy Tobie to co już osiągnął w życiu tak do końca wystarcza do szczęścia i czy nie będziesz miała do niego pretensji w przyszłości o brak ambicji. Bo nie na darmo się mówi, że pieniądze to nie jest wszystko w życiu... A nad zostaniem utrzymanką faceta, to bym się na Twoim miejscu poważnie zastanowiła, bo za parę lat, możesz od niego usłyszeć to samo, co od rodziców: utrzymuję Cię, więc wiem najlepiej czego chcesz i co jest dla dla Ciebie najlepsze. Naprawdę chcesz tak uzależniać się od drugiej osoby?

Od kiedy posiadanie matury oznacza "bycie kimś"? Wiesz, znam mnóstwo osób, które mają matury, a nawet studia pokończyli, a są tak ograniczeni w swoim postrzeganiu świata, że aż żal z nimi rozmawiać. Nie wiem jaki trzeba mieć poziom, żeby oceniać kogoś po wykształceniu...

[studentka_wrozsypce]

Nie nie, o tym nie ma mowy żebym się zgodziła na jego utrzymywanie, poprostu miło z jego strony że to zaproponował i nic wiecej.

Póki co chodzi do szkoły jezyka, w kraju w którym pracuje.
Więc za bardzo nie ma możliwości w Polsce podnosić swoich kwalifikacji, ale ma taki zamiar. Narazie ma dobrą prace na stałe, a szkoda też z niej zrezygnować na poczet ukończenia matury, która w tym momencie nic mu nie pomoże.

---------- Dopisano o 17:58 ---------- Poprzedni post napisano o 17:53 ----------

Napisane przez gnishu

Od kiedy posiadanie matury oznacza "bycie kimś"? Wiesz, znam mnóstwo osób, które mają matury, a nawet studia pokończyli, a są tak ograniczeni w swoim postrzeganiu świata, że aż żal z nimi rozmawiać. Nie wiem jaki trzeba mieć poziom, żeby oceniać kogoś po wykształceniu...

Ja o tym wiem doskonale, bo czasem tak jest że wykształcenie nie odzwierciedla inteligencji człowieka. Sama wiem po sobie nigdy nie czułam się mądra, super uczennica tez nie byłam,a jestem na studiach. Niektórzy zaś wybierają inną drogę. I sama szczerze mówiąc wiem, że jeśli pojechałabym tam do niego za granicę i żylibyśmy tam to żylo by nam się dużo lepiej niż tu, jedynym minusem jest to że nie wiem jaka praca mnie tam czeka.

[201604181004]

jestę burakę ale nie pozwoliłabym mojemu dziecku wiązać się z facetem po zawodówce. poki zrobilaby sobie dzieciaka z kimś kto średnio rokuje, wolałabym zeby poznała mozliwości innych chłopów xd

---------- Dopisano o 19:13 ---------- Poprzedni post napisano o 19:12 ----------

Skoro jest po zawodówce to jest szansa, że będzie zarabiał kilkakrotnie więcej niż twoi koledzy po studiach

Mój mąż też ma niższe ode mnie wykształcenie (zawodówka a potem technikum) a zarabia obecnie 4 x więcej ode mnie

jak zarabiasz 1000 a on 4000 to nadal nie sa zawrotne sumy xd

[Mojwa]

Rodzice nie są od tego aby "pozwalać" pełnoletniemu dziecku wiązać się z kimś. Radzę tę prawdę zaakceptować jak najszybciej.