moja historia

[ending]

odwiedzam to forum pod innum nickiem
jednak od kilku dni mam potrzebe opowiedzenia wam o czym a pod starym nie moge...

czuje sie strasznie samotna, nie umiem odnalesc radosci zycia, moja mama nie zyje od kilku lat, mieszkam z rodzestwem i tata, ktory popadl w alkoholizm, duzo obowiazkow spadlo na mnie, stalam ie nerwowa, przesadnie ambitna, duzo rzeczy mnie drazni, do tego mam mase kompleksow, jestem niesmiala i ciezko mi nawiazac kontakty z ludzmi
mam sie za gorsza, mniej ladna, mniej madra choc zapewne tak nie jest
moj ojciec spotykal sie przez ostatnich kilka lat z pewna kobieta-z dwojka dzieci -niby mielismy stworzyc rodzine, jednak chyba wszytsko sie skonczylo, ona ma dwojke dzieci, z reguly ktoras ze stron-dzieci- byla przeciwna calemu temu zwiazkowi wiec w koncu rodzine nie moglo stworzyc normalnej rodziny

nie mam juz sil, nie wiem jak sobie radzic, sytuacja powoli mnie przerasta..
ach

[Moniquee]

chciałabym napisać ci coś co podniesie cię na duchu, ale sama nie wiem co....

myślę że znalazłaś się w trudnej sytuacji jak na taką młodą osobę i nie jeden dorosły nie byłby w stanie sobie z tym wszystkim poradzić więc ty jesteś jeszcze bardzo dzielna ...
sama nie wiem może powinnaś skorzystać z porady psychologa ??


chciałabym ci pomóc ale nie wiem w jaki sposób mogę to zrobić - może rozmowa coś pomoże jak się komuś wygadasz??? w razie czego służę swoją osobą ...

[ending]

dzieki Monique, staram sie trzymac i wlasciwie udawac ze wszyskoe jestok choc wewnatrz wszystko krzyczy
nad psycholgiem tez pomyslalam jednak nie wiem czy przyjmuja u mnie z kasy chorych i jaka jest skuecznosc dzialania takiego psychologa..

[j_marta31]

Napisane przez ending

dzieki Monique, staram sie trzymac i wlasciwie udawac ze wszyskoe jestok choc wewnatrz wszystko krzyczy
nad psycholgiem tez pomyslalam jednak nie wiem czy przyjmuja u mnie z kasy chorych i jaka jest skuecznosc dzialania takiego psychologa..

Moniquee ma rację, powinnaś porozmawiać z psychologiem, to napewno pomoże. Rzeczywiście, sytuacja jest trudna,ale jestem pewna, że dasz sobie radę! Muszisz byc dobrzej mysli i się nie poddawać! Tylko od Ciebie zależy jak to wszystko dalej sie potoczy. W Twojej szkole (lub na uczelni) powinna być osoba, która poda Ci adresy psychologów w Twojej miejscowości. Spróbuj! Jeśli nie pomoże to napewno nie zaszkodzi.
Czasem rozmowa wiele zmienia, wiem coś o tym . Poza tym ja również służę pomocą, gdybys czegoś potrzebowała
Główka do góry!!!

[ending]

dzieki Wam
dobrze spotkac gdzies zyczliwe osoby ktore choc sa daleko-te odleglosci sa gotowe do pomocy

[nula88]

Napisane przez ending

dzieki Wam
dobrze spotkac gdzies zyczliwe osoby ktore choc sa daleko-te odleglosci sa gotowe do pomocy

Ja się też dołączam! Przede wszystkim pomyśl o tym wszystkim, jak o "krzyżu". Bóg zsyła na nas go, zawsze taki, jaki jesteśmy w stanie unieść. Niech to doda Ci sił! Bo co Cię nie zabiję, to wzmocni. I pamiętaj, że nie jesteś sama

[Nudeline]

Pewnie nie jestem tak do konca w stanie zrozumiec jak ci jest ciezko, ale chcialabym zebys wiedziala ze mysle o tobie i jestem z toba myslami

[noemi_kh]

Kochana, powiem krótko: potrzebujesz terapii dla współuzależnionych. Koniecznie. Sprawdź czy w Twoim mieście działa grupa DDA. Zgłoś się. Pomagają, wiem to z autopsji...

[manolita]

Rozmowa z psychologie lub chociaz z druga osobą też powinna pomóc.
Wyobrażam sobie co czujesz. Pewnie tęsknisz za mamą. Tata też pewnie tęskni. Nowa sytuacja w jakiej się znalazłaś, mimo , że minęło już kilka lat to jednak jest wciąż inna niz była wcześniej, nowe obowiązki to Cię przytłacza za pewne.

Wiem jak jest trudno , gdy umiera jedno z rodziców. Nie jest łatwo pozbierać się, wtedy skupia się na własnej osobie, częst popada w wyimaginowane kompleksy...

Jeśli chcesz pogadać - służę swoją osobą

[oshinek]

Trzymaj się Ending Z tego co widzę jesteś bardzo silną osobą no i odpowiedzialną. Domyślam się tylko co możesz czuć, ale jestem pewna że tak jak już któraś z dziewczyn napisała wszystko to umocni Cię. Bardzo dobrze byłoby gdybyś miała blisko siebie osobę, z którą mogłabyś szczerze porozmawiać, wyżalić się, "oczyścić" z problemów. PS. Czy Twoje rodzeństwo nie mogłoby choć trochę odciążyć Cię jeśli chodzi o obowiązki domowe, czy są za mali na to?

[agajot]

Ending - może spróbuj podzielic się chociaż niektórymi obowiązkami z rodzeństwem. Wiem, że nie jest to proste, ale na pewno można to zorganizować a Ty byłabyś choć trochę odciążona. Co do kwestii psychologa to najprościej będzie jeśli zadzwonisz do NFZ w Twoim mieście (oddziały są we wszystkich miastach wojewódzkich) i poprosisz o podanie adresów gabinetów lub przychodni z psychologiem w Twoim mieście, które podpisały z NFZ umowę na ten rok. Głowa do góry. Trzymaj się.

pozdrawiam agajot

[wredne_slonko]

W pewnym sensie rozumiem co czujesz, choć moja mama żyje jest bardzo chora i niewiadomo jak będzie jednak narazie skupiamy się tylko na niej. Jeśli chodzi o DDA to polecam jak najbardziej co do psychologów z NFZ nie mam dobrego zdania.. W razie czego ja również służe radą i pomocą

[st_ella]

Napisane przez ending

odwiedzam to forum pod innum nickiem
jednak od kilku dni mam potrzebe opowiedzenia wam o czym a pod starym nie moge...

czuje sie strasznie samotna, nie umiem odnalesc radosci zycia, moja mama nie zyje od kilku lat, mieszkam z rodzestwem i tata, ktory popadl w alkoholizm, duzo obowiazkow spadlo na mnie, stalam ie nerwowa, przesadnie ambitna, duzo rzeczy mnie drazni, do tego mam mase kompleksow, jestem niesmiala i ciezko mi nawiazac kontakty z ludzmi
mam sie za gorsza, mniej ladna, mniej madra choc zapewne tak nie jest
moj ojciec spotykal sie przez ostatnich kilka lat z pewna kobieta-z dwojka dzieci -niby mielismy stworzyc rodzine, jednak chyba wszytsko sie skonczylo, ona ma dwojke dzieci, z reguly ktoras ze stron-dzieci- byla przeciwna calemu temu zwiazkowi wiec w koncu rodzine nie moglo stworzyc normalnej rodziny

nie mam juz sil, nie wiem jak sobie radzic, sytuacja powoli mnie przerasta..
ach

Wiesz, najważniejsze to znaleść osobę z którą mozesz sie poddielić zmartwieniami i troskami ...

Może to głupie i proste ale żaden psycholog tak nie pomoże jak prawdziwy przyjaciel....

Ja np miałam problem i czekałam aż przyjedzie moja przyjaciółka... czekałam i czekałam.... sama nie mogłam poradzić sobie z problemem i mówię tu o kwestii czysto psychologicznej... miałam wzloty i upadki...
...ale do rzeczy ona przyjechała i zaczęła mówić o swoich problemach...
i zrozumiałam, że każdy ma problemy... ja wysłuchujac jej troszkę jej pomoglam bo oczysciłą się mogła wyrzucić to z siebie.... i ona mi pomogła bo mnie wysłuchała....

i nie potrzebny jest tu chłopak....jeśli masz przyjaciółkę która CIe utuli

i pamietaj nawet jeśli nie masz ochoty a ktoś wyciaga CIę na imprezę - skorzystaj z tego - patzrysz wtedy na świat troche inaczej....

Życzę poowdzenia.... wierzę ze los Ci sie odmieni...

Po za tym - też musiałam zaakceptować męża mojej mamy - 10 lat temu i uwierz mi - mimo że zawsze lubiłam (i lubie) tego człowieka ciężko mi to przyszło.... Więc rozmuem obronną postawę dzieci w takich sytuacjach....

A Ty... moze spróbuj wyciagnąć ojca na basen?
róbcie coś razem....

Czy Twój tato pracuje?