Chanel, No 5 EDP

Już po pierwszym psiknięciu się byłam zachwycona tymi perfumami. Zdania są oczywiście podzielone , można tez przypuszczać że owy zapach przez większość jest nielubiany. Wielu kojarzą się z babcinym zapachem i naftaliną. Albo sie je kocha albo nienawidzi. Dla mnie w tym zapachu jest coś magicznego , kojarzą mi się bardzo pozytywnie. Lubię po nie sięgać jesienią i zimą szczególnie. Perfumy zaliczają się do grupy zapachów kwiatowych i aldehydowych. Kochała je sama Marilyn Monroe. Mocno pudrowe, pasują do eleganckich stylizacji, sprawdzają się na wyjścia specjalne okazję. Są to perfumy ponadczasowe i z klasą. Już samo opakowanie przyciąga wzrok. Trwałość ich jest dosyć długa na skórze . Zaleca się używać ich na skórę wtedy pachną najpiękniej.

Nigdy nie zrozumiem fenomenu tych perfum, bo takich smrodów, jak No. 5 to chyba drugich nie ma. Wg mnie ich fenomen to marketing. Mnie się one nie kojarzą z Marylin, a ze starą, bardzo pomarszczoną matroną, bardzo przypudrowaną i z ogromną ilością różu na licach. Ciężkie, duszące, słodkie. Dla mnie nieznośne.

Radzę nie kupować bez testowania.

Dla mnie świetny, kojarzący się z aktualnym trendem ,,old money", dla innych zapach po prostu babci. Nie raz już się spotkałam z taką opinią. Ja wyczuwam ciepły, otulający, zimowy zapach, pasujący do wieczorowych wyjść. Polecam najpierw sprawdzić co wy czujecie, zanim kupicie:)

Choć zapach jest kultowy i ma w swoich nutach m.in róża, jaśmin, ylang-ylang - które lubię, to radzę go w ciemno nie kupować. Nie chcę tu pisać swoich skojarzeń z zapachem, ale są one nieciekawe. Zapach trwały, zamknięty w ładnej butelce w której roztwór pięknie się prezentuje. Klasyka sama w sobie, ale nie w moim stylu, perfum oddałam starszej koleżance z pracy.

Napewno nie są to najlepsze perfumy jakie miałam nie będę kłamać. Kupiłam je w sumie nigdy wcześniej nie wąchając tego zapachu, tylko dlatego, że uwielbiam Marilyn. Jest to specyficzny zapach, nie dla każdego, jest bardzo intensywny i trochę babciny, ale ma w sobie coś tak dziwnego, że po prostu przyciąga swoim zapachem. Jak prysnęłam je w powietrze żeby sprawdzić ich zapach od razu pożałowałam wydanych pieniędzy, pomyślałam- babciny krem do rąk, nivea, mydło i trochę spray na komary. Natomiast jak prysnęłam je na siebie i zaczęłam zajmować się czymś innym miałam wrażenie ze tak bardzo za mną chodzą, że gdybym obok kogoś przechodziła na pewno by je poczuł co uwielbiam. Dodatkowo po chwili noszenia ich na sobie mam wrażenie ze po prostu nie mogę się od nich odciągnąć, są takie bardzo nie wiem sensualne? Romantyczne? Ciężko to jakkolwiek nazwać ale definitywnie przyciągają uwagę. Na pewno nie są to też perfumy „do dresów” bardziej na jakieś ważniejsze okazje, ewentualnie jeżeli ktoś chodzi ubrany elegancko na co dzień to jak najbardziej. Nie są dla każdego i uważam, że każdy kto chce ich używać, powinien najpierw na czysta skore bez innych perfum popryskać się testerem z sephory i zobaczyc czy beda mu odpowiadac przez caly dzień.

tak wiele słyszałam o tych perfumach jako nastolatka, ze zamierzalam je kupic. ale oczywiscie poszlam je powochac do Sephory. nie rozumiem i nie zrozumiem, dlaczego sa takie kultowe i popularne. wg mnie jest to czysty marketing. perfumy sa tak intensywne i specyficzne, ze ciezko mi uwierzyc, ze tak duzo osob je lubi i uzywa. o gustach sie nie dyskutuje wiec nie chodzi o to ze zapach sie nie moze podobac, po prostu nie wierze, ze taki "dziwny" moze byc tak popularny. Jest mocny, mydlarski, duszacy, ciezki, bardzo mocno i dlugo sie trzyma. wg mnie jest taki dla 70cio letniej Gabrien Chanel-staruszki z klasą, alei pazurem, charyzma. ale dla mlodej osoby? hymmmm

Przede wszystkim:
zapach nie jest prosty, słodki, jednoznaczny
raz pokochany - zostanie z nami na zawsze
Jak chyba każdy tutaj zaczęłam od wymownego stukania się w głowę na wszelkie zachwyty tym zapachem i podobnymi mu innymi aldehydami. Przypomina mi to trochę moją relację z oliwkami czy winem - pierwsza próba okropna, zupełna porażka, jak ludzie mogą w ogóle brać to do ust, a co dopiero się zachwycać. Ale i oliwki, i wino, i piąteczka Chanel wzrasta w nas z czasem i potem trudno sobie wyobrazić życie bez ich towarzystwa.
Długo używałam próbki wody perfumowanej, którą trzymałam w kieszeni garnituru i spryskiwałam się na te wyjątkowe okazje, kiedy go zakładałam. Granatowy garnitur z wełny, jedwabna bluzka koszulowa, buty na obcasie, delikatny makijaż i kropelka piątki.
Mam wrażenie, że im tańszy produkt tym krócej wyczuwamy aldehydową nutę (to, co się kojarzy z babciami / zapach kojarzony z piątką, zależy czy lubicie czy nie bardzo), a potem produkt rozpływa się w lekkie wspomnienie esencji Chanel 5, ja już zrozumiałam, że potrzebuję perfum, które przytrzymają ten główny zapach jak najdłużej. Woda perfumowana oddaje zapach dość długo, a potem na mojej skórze robi się lekka, cytrusowa i praktycznie nie wyczuwam oryginału (dry down jest przyjemny, ale to nie to samo)
Recenzję perfum wrzucam na osobną stronę.

Dostałam kiedyś końcówkę flakoniku od kuzynki i po pierwszym psiknięciu jedyne co miałam przed oczami to starszą panią z wyciągniętym i zapomnianym sztucznym futrze. Tak właśnie pachnie ten zapach.
Jest ciężki, mdły, jest dla mnie połączeniem zapachu starych, wiekowych ubrań i zapachem perfumowanych mydeł.

Jest bardzo intensywny, ciężki. Zdecydowanie nie na lato i wiosnę, raczej na zimowy wieczór do teatru. Po warunkiem, że będziemy siedzieć w odosobnionym miejscu, bo inni mogliby nie wytrzymać tego smrodu. Przepraszam, ale nic innego mi się nie nasuwa.

Dlatego kompletnie nie rozumiem fenomenu tego zapachu. Wiele influencerek na Instagramie go używa, chyba, że to tylko reklama bo wciąż nie mogę pojąć, że taki zapach jest tak rozpopularyzowany.

O tym, że to klasyk wiemy wszyscy.
O tym, że kojarzy się głównie ze starszymi Paniami i mydlanym zapachem również.

Kochała go moja babcia, mama i kocham go również ja. Miłość ta jednak pojawiła się niespodziewanie i zupełnie nieoczekiwanie - stojąc kilka lat na mojej toaletce głównie jako droga ozdoba i niezbyt udany prezent, nieoczekiwanie, dotychczas nie umiejąc nosić tych perfum, zaczęłam je używać i odnalazłam się w tym.

Nadal kojarzą mi się ze starszą Panią, ale jest to starsza, elegancka Pani w drogim kapeluszu popijającą wino. I ja noszę ten zapach z dumą. Jest intensywny, dwa psiknięcia ciągną się za mną cały dzień. Być może nie podoba się innym na mnie i pewnie nie do końca też do mnie pasuje, ale mimo to czuję się w nim unikatowo.
Ten efekt daje mi pewnie w większości otoczka stworzona wokół tych perfum i ciągnąca się za nimi historia. Efekt ten jednak uwielbiam i pewnie zostanie ze mną na zawsze choćby na najbardziej wyjątkowe okazje.

Swego czasu musiał to być genialny produkt, który niestety nie zestarzał się najlepiej. Chociaż nosi miano klasyki, to nie odpowiada on w zupełności na obecne zapotrzebowanie klientów. Klasyką jest może nawet bardziej ze względów kulturowo-historycznych, niż z uwagi na klasyczny zapach, który w moim odczuciu jest duszący, zbyt mocny, zbyt kwiatowy i zbyt "babciny" jak to już wiele osób przede mną go określiło. Niestety poza trwałością i prostym, ale ładnym opakowaniem nie przemawia do mnie.

Klasyk klasykiem, ale...

Wszyscy wiemy, że Chanel 5 to już ponadczasowy klasyk, ale nie dla mnie. Plus tych perfum to trwałość. Jak dla mnie nie czuć tam w ogóle nut kwiatowych, za to zdecydowanie wyczuwalne są nuty drzewne, wetyweria, delikatna nuta wanili, ogólnie zapach typowo babciowy. Pierwsze psiknięcie i od razu odrzuca, z czasem trochę się zmienia ale i tak dalej dusi. To są typowymi perfumy, których nie należy kupować w ciemno. Albo się je kocha albo nienawidzi. Ja należę do tej drugie grupy.

Śmierdzący, dziwny, a wręcz odurzający zapach podobny do mydła lub lakieru do włosów. Jeśli chcesz kogoś zabić perfumami to śmiało możesz zainwestować w Chanel 5. Zastanawia mnie jak można się tym psikać, przecież to cuchnie!